_________

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΒΡΑΙΟΥ ΡΑΒΙΝΟY

__________

«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ  ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ  ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἐρήμην τοῦ Λαοῦ, γραφειοκράτες θεολόγοι καὶ οἰκουμενιστὲς  ἐπίσκοποι, σχεδιάζουν καὶ διαμορφώνουν τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες τῆς Συνόδου

Εἶναι ὀδυνηρὸ νὰ θέτει ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἐρωτήματα καὶ νὰ ἐκφράζει προβληματισμοὺς δημόσια, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ σωτηρία, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζηλότυπα ἀπαιτοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὸ ρόλο τοῦ «ἐκπροσώπου» τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπαιτοῦν ἀπὸ ὅλους μας ὑπακοὴ ὡς πνευματικοὶ Πατέρες, νὰ μὴ καταδέχονται νὰ δώσουν μιὰν ἀπάντηση.

Μὰ ἂν ἀπευθυνόμαστε σ’ αὐτούς, εἶναι γιατὶ ἀναγνωρίζουμε τὴν θεόθεν δοθεῖσα ἐξουσία. Κι ἂν ὁμιλοῦμε πολλὲς φορὲς μὲ αὐστηρὴ γλώσσα, εἶναι γιατὶ αὐτὴ τὴν ἐξουσία τὴν διαχειρίζονται εἰς βάρος τῆς ἀκεραιότητας τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας μας, καὶ ἄρα καὶ εἰς βάρος μας.

Ἀναγκαζόμαστε λοιπὸν νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θέμα τῆς ἑτοιμαζόμενης Πανορθοδόξου Συνοδοῦ, ἀφοῦ —ὅπως ἀνεκοίνωσε ὁ Πατριάρχης— μπῆκε στὴν τελικὴ εὐθεία ὁ ὁρισμὸς τοῦ χρόνου συγκλήσεώς της. Ἤδη, ἡ τελευταία, «Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Διάσκεψη» γιὰ τὴ Πανορθόδοξο Σύνοδο, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σαμπεζὺ τῆς Ἑλβετίας ἀπὸ 21 ἕως 27 Φεβρουαρίου 2011.

Ἔχουν τεθεῖ, ὅμως, κάποια ἐρωτήματα μὲ τὰ ὁποῖα δὲν ἀσχολήθηκε κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐν Ἑλλάδι Ἐπισκόπους, ὡσὰν νὰ μὴ τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ θέμα, ὡσὰν νὰ εἶναι ὑπόθεση προσωπικὴ τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν πέριξ αὐτοῦ.

Καὶ τὰ ἐρωτήματα ποὺ παρουσιάσαμε ―ὅπως σχεδὸν πάντα κάνουμε― δὲν ἦσαν δικά μας, ἀλλὰ Ὀρθοδόξων θεολόγων καὶ Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ζώντων ἢ τεθνεώτων. Ἂς ὑπενθυμίσουμε τὰ ἐρωτήματα:

1. Πόσοι καὶ ποιοί ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν τὰ θέματα τῆς μελλούσης νὰ συγκληθεῖ Πανορθοδόξου Συνόδου;

2. Ἀφοῦ ἀγνοοῦνται ―τῇ εὐθύνῃ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν― τὰ θέματα καὶ ἡ προβληματική τους ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ποιά θεολογικὴ ζύμωση ἔγινε, πέρα ἀπὸ ἐκείνη τῶν γραφειοκρατῶν θεολόγων καὶ Ἐπισκόπων (μερικῶν ἐξ αὐτῶν χωρὶς ποίμνιο);

3. Ἀφοῦ καταγγέλλεται καὶ ἀποδοκιμάζεται ἀπὸ μερίδα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἡ οἰκουμενιστικὴ πολιτικὴ τοῦ Φαναρίου ὡς αἱρετίζουσα, ποιά ἀποδοχὴ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὰ συμπεράσματα καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ποὺ αὐτὸ προετοιμάζει, πρὶν δοθοῦν ἀπαντήσεις καὶ συζητηθοῦν τὰ καταγγελλόμενα; Μήπως, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ὁδηγήσουν σὲ σχίσμα;

4. Μήπως, γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν ἀποφασίζουν ―ὑπὸ τὴν πίεση τοῦ Φαναρίου― οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες γιὰ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν καταδίκη τῶν ἡγετῶν του, ὅπως π.χ. τῶν Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Περγάμου Ἰωάννη, Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, κ.ἄ.;

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, καὶ ἐνῶ κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ μᾶς ἐνημερώσει, ὁ Πατριάρχης μὲ τὸ αἱρετίζον Ζηζιούλικο ἐπιτελεῖο του, ἐπανῆλθε, καὶ περιχαρὴς ἀνακοίνωσε τὶς ἐξελίξεις γύρω ἀπὸ τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο.

Μία παρένθεση: Τὸ νὰ διατυπώσει κάποιος λανθασμένες θεολογικὰ θέσεις, εἶναι ἀνθρώπινο. Ἐδῶ, ὅμως, δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ συζήτηση ποὺ γίνεται γιὰ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων, ἀλλὰ γιὰ μιὰ συμπαιγνία, ἀφοῦ οἱ αἱρετικὲς θέσεις καὶ πράξεις τοῦ Πατριάρχη, οἱ ἀντικανονικὲς συμπροσευχὲς καὶ τὰ «ἡμι-συλλείτουργα» ποὺ ἐπιφέρουν κανονικὰ τὴν καθαίρεσή του, ἀλλὰ καὶ τὰ ψεύδη ποὺ ἐπικαλέσθηκε γιὰ νὰ τὶς δικαιολογήσει, οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα καὶ τινῶν ἄλλων (ποὺ κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς, ἔχουν τὸ ἐλάττωμα, ὅτι «στεροῦνται λαοῦ καὶ ποιμνίου» καὶ ἄρα εἶναι φιλοσοφικο-θεολογοῦντες Ἐπίσκοποι τοῦ Γραφείου), ἀποτελοῦν τὸ πλαίσιο μέσα στὸ ὁποῖο θὰ συζητηθοῦν τὰ θέματα τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου!

Νὰ τί εἶπε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος:

«Ἡ πίστη ζεῖ, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ …κάτω ἀπὸ τὴν συντονιστικὴ σκέπη καὶ προσπάθεια τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας …ποὺ ἔχω τὴν τιμὴ νὰ ἐκπροσωπῶ…. Ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ζήσει, θὰ κάνει τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδό της, τὴν ὁποία ἑτοιμάζει ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος καὶ εἴμαστε εἰς τὸ τέλος τῆς προετοιμασίας. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 2011 θὰ ἔχουμε τὴν προτελευταία, πιθανότατα, προπαρασκευαστικὴ ἐπιτροπὴ στὸ Πατριαρχικό μας Κέντρο τῆς Γενεύης καὶ θὰ γίνει αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός, ἔχει νὰ γίνει παρόμοιο γεγονὸς ἀπὸ τὸ ἔτος 787, ἀπὸ τὸν 8^ο αἰώνα ἔχουμε νὰ κάνουμε Οἰκουμενικὴ Σύνοδο αὐτοῦ τοῦ μεγέθους, αὐτῆς τῆς ἐμβέλειας. Καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὴ Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰδικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὶς σχέσεις μας μὲ τὶς ἄλλες χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ ὁμολογίες».[1]

Καὶ τώρα οἱ ἐπιφυλάξεις ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπὸ Ἁγίους καὶ ἀναμφισβήτητα Ὀρθόδοξους θεολόγους:

1. Ὁ Ἅγ. Ἰουστῖνος θεωρεῖ ὅτι μὲ βιασύνη καὶ χωρὶς περίσκεψη ἐπελέγησαν τὰ θέματα τῆς Πανορθόξου αὐτῆς Συνόδου καὶ ἀναφέρει μερικὰ ἐξ αὐτῶν:

«Ἡ Διασπορά, τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, καὶ τὰ Δίπτυχα, τ. ἔ. ἡ μεταξὺ τῶν  Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν σειρὰ καὶ εὐταξία. Κατόπιν πάντων τούτων καὶ ἕνεκεν αὐτῶν …τίθεται εἰς τὴν ἐπαγρυπνοῦσαν συνείδησιν παντὸς ὀρθοδόξου τὸ ἐρώτημα: τί ἆραγε ἐπιδιώκεται διὰ μιᾶς τόσον ἐσπευσμένης, βραχυχρονίου καὶ οὕτω πῶς “σκηνοθετημένης” Συνόδου; Ἐκθέτει δὲ τὴν πεποίθησή του «ὅτι ὄπισθεν ὅλων τῶν τοιούτου εἴδους ἐνεργειῶν εὑρίσκεται μία κρυφὴ ἐπιθυμία …ὅπως τὸ Πατριαρχεῖον» τῆς Κων/πόλεως «ἐπιβληθῆ εἰς τὰς Ὀρθοδόξους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας καὶ εἰς ὅλην τὴν ὀρθόδοξον διασποράν», νὰ γίνει δηλαδὴ μία «ὑπερεκκλησία», κατὰ παρόμοιον τρόπον, ὅπως ὁ Πάπας στὴ Δύση. Ἐπιθυμεῖ δηλαδὴ —τότε ὁ Ἀθηναγόρας καὶ τώρα ὁ κ. Βαρθολομαῖος— νὰ γίνει ὁ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς. Βιάζεται, λοιπόν, γιὰ τὴν σύγκληση τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου γιὰ νὰ «ἐπικυρώση καὶ κατοχυρώση τὴν νεοπαπιστικήν του ἐπιβολὴν ταύτην διὰ μιᾶς “Οἰκουμενικῆς Συνόδου”», ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴν τῶν θεμάτων!

»Διὰ τοῦτο συμπεριελήφθησαν μεταξὺ τῶν δέκα διὰ τὴν Σύνοδον ἐπιλεγέντων θεμάτων, καὶ μάλιστα ὡς τὰ πρῶτα τέσσαρα, ἐκεῖνα ἀκριβῶς τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα σαφῶς ἀποδεικνύουν τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν τῆς Κων/πόλεως, ὅπως ὑποτάξουν εἰς αὐτὴν ὅλην τὴν Ὀρθόδοξον Διασπορὰν —τοῦτο δὲ σημαίνει ὁλόκληρον σχεδὸν τὸν κόσμον!— καὶ ὅπως ἐξασφαλίσουν ἀποκλειστικῶς δι’ ἑαυτοὺς τὸ δικαίωμα τοῦ χορηγεῖν τὸ αὐτοκέφαλον καὶ τὴν αὐτονομίαν εἰς ὅλας ἐν γένει τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας…».

Μιὰ τέτοια Σύνοδος, ὅμως, δύναται νὰ «ὁδηγήση ὅλην τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου, ὡς εἶχεν ἤδη συμβῆ παρομοίως κατὰ τὴν θλιβερὰν ἐποχὴν τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Φλωρεντίας,… Πάντως σήμερον ἡ κατάστασις εἶναι ἐπικινδυνοτέρα: ἡ Κων/πολις ἦτο τότε ζωντανὸς ὀργανισμός, ἔχων ἑκατομμύρια πιστῶν… Σήμερον ὅμως ἡ Κων/πολις δὲν εἶναι πλέον, ὅ,τι ἦτο: ἀρκετοὶ ἐκ τῶν τοσοῦτον πολλῶν μητροπολιτῶν της στεροῦνται λαοῦ καὶ ποιμνίου· εἶναι ἐπίσκοποι μὴ ἔχοντες ποῖον νὰ ἐπισκοποῦν, ἀλλ’ ὅμως ἔχοντες ἐν ταυτῷ τὴν ἀξίωσιν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι νὰ κρατοῦν εἰς τὰς χείρας των τὴν τύχην ὅλης τῆς Ἐκκλησίας!…»![2]

Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ ἔχουν ἐπιλεγεῖ γιὰ νὰ συζητηθοῦν στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο, κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν μεγάλη πληγὴ τῶν ἀποσχισμένων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τμημάτων (Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν) καὶ τὴν σχέση τῶν ὀρθοδόξων μὲ αὐτά· οὐδεμία ἀναφορά γίνεται στὶς αἱρέσεις τους, καὶ ὡς ἐκ τούτου φαίνεται ὅτι οἱ προετοιμάζοντες τὴν Σύνοδο ἔχουν ἀποδεχθεῖ σιωπηρὰ καὶ θεωροῦν ὡς δεδομένες τὶς αἱρετικὲς θεωρίες τῶν κλάδων, τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Βαπτισματικῆς θεολογίας κ.λπ. Ἔτσι ἡ Σύνοδος οὐδεμία δυνατότητα θὰ ἔχει νὰ ἐξετάσει τὴν ἀντιστρατευόμενη στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν Παράδοση «ἀποδοχή» τῶν αἱρέσεων ὡς ἰσότιμων «ἐκκλησιῶν», ὁμότιμων μὲ τὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.

Ἐπίσης, οὐδεὶς λόγος γιὰ τὶς προσηλυτιστικὲς μεθόδους τῶν αἱρετικῶν καὶ ἄρα πλήρης ἀδιαφορία γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν αἵρεση· οὐδεὶς λόγος γιὰ τὴν ἐξέταση τῆς νομιμότητος τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων· οἱ Διάλογοι δὲν ἀναφέρονται στὴν ἀτζέντα τῶν συζητήσεων· ἁπλῶς, (παρὰ τὶς ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν) θὰ συνεχίσει ἡ διεξαγωγή τους μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο ποὺ διεξάγονται. Τέλος, οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ πρόσκληση τῶν αἱρετικῶν νὰ ἐπανέλθουν ἐν μετανοίᾳ εἰς τὴν Μίαν Ἐκκλησίαν ἐξ ἧς ἀπεκόπησαν.

Εἶναι φανερό, λοιπόν, γιατὶ ἀποφεύγουν οἱ ἐπίσκοποί μας καὶ ἡ Σύνοδος νὰ ἀπαντήσουν, ὅταν τοὺς ρωτᾶμε ἂν εἶναι αἵρεση ὁ Παπισμὸς καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ μᾶς λέγουν: «αὐτὸ εἶναι θεολογούμενο. Τὸ θέμα θὰ τὸ λύσει μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος».

Ἐφόσον ἰσχύουν τὰ παραπάνω, δὲν εἶναι ἡ ἀπάντησή τους αὐτὴ ὑποκριτική; Γιατί, ποιά Οἰκουμενική Σύνοδος θὰ λύσει τὸ θέμα, ἀφοῦ αὐτὴ ποὺ ἑτοιμάζεται καὶ θὰ συγκληθεῖ τὸ 2012 δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτὰ τὰ θέματα Πίστεως; Μήπως ἡ ἑπόμενη, ἡ ὁποία —ἂν ὑπάρξει— θὰ ἔχει, ὡς φαίνεται, προεδρεύοντα τὸν αἱρετικὸ Πάπα;

Ἀλήθεια! Εἶναι δυνατὸν (σύμφωνα μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας) νὰ συμμετάσχουν στὴν Σύνοδο ἀδιαφοροῦντες γιὰ τὰ κρίσιμα θέματα τῆς Πίστεως ἢ αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι; Εἶναι δυνατὸν μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἄλλα θέματα δευτερεύοντα ὡς πρὸς τὴν Πίστη; Ἀπὸ τὸν Μ. Ἀθανάσιο μέχρι καὶ τοὺς συγχρόνους ἐπισκόπους ποὺ γνωρίζουν τὴν ἱστορία τῶν Συνόδων (ὡς ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος) ὅλοι διαβεβαιώνουν ὅτι ἡ Σύνοδος ἀσχολεῖται πρωτίστως (ἐφόσον ὑπάρχουν) μὲ τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ τῶν αἱρέσεων καὶ ἐκ δευτέρου μὲ τὰ ὑπόλοιπα. Δυστυχῶς, ὅπως ἀπὸ δεκαετιῶν ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος (Πόποβιτς) ἔχει ἐπισημάνει, τὰ θέματα τῆς αἱρέσεως ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν θεμάτων· καὶ πρωτίστως ἀπουσιάζει ἡ ἐξέταση τῆς ὑπάρξεως ἢ ὄχι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

2. Παρόμοιες διαπιστώσεις κάνει καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός:

«Ἡ προετοιμαζομένη Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἐνῶ τόσο ἐνδιαφέρον ἔδειξε γιὰ τὸ θέμα “τῶν πηγῶν”(!) τῆς πίστεως καὶ τὴν νηστεία(!) ἄφησε τὰ “βαρύτερα τοῦ νόμου”, δηλαδὴ τὸ θεολογικὸ ξεκαθάρισμα μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμό».[3] «Ἑτοιμάζεται αὐτὴ ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει, ὅπως διαβάζουμε καὶ ὅπως βλέπουμε, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς αὐθεντικῶν χριστιανισμῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ τραγικό. Εὔχομαι νὰ μὴ γίνει ποτέ… Αὐτοὶ θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὴν ἑνότητα, ὅτι ὁ Δυτικὸς Χριστιανισμὸς εἶναι παράλληλη μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐκεῖ κάποιοι ἐργάζονται, πρὸς τὰ ἐκεῖ κάποιοι θέλουν νὰ ὁδηγήσουν».[4]

3. Ἀλλὰ καὶ ὁ πρ. Ἐρζεγοβίνης Ἀθανάσιος Γιέφτιτς (ποὺ μᾶς ἔχει στενοχωρήσει ἀφάνταστα τελευταίως μὲ τὴ στάση του ἀπέναντι στὸν Ράσκας Ἀρτέμιο καὶ τὸν π. Συμεών), σ’ αὐτὸ τὸ θέμα τουλάχιστον, στὸ ἴδιο πνεῦμα κινεῖται. Ἀπαντῶν σὲ ἐρώτηση τῆς διαδικτυακῆς ἱστοσελίδας εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς:

«Ἐγὼ εἶχα πεῖ στὴ Γενεύη ποὺ ἤμουνα τὸν Ἰούνιο γιὰ τὴ διασπορά, νὰ γίνει ἡ μεγάλη Σύνοδος, ἀλλὰ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ σοβαρὰ θέματα. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὶς 7 Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ τοῦ Φωτίου τὴ μεγάλη σύνοδο τοῦ 880, τοῦ Παλαμᾶ τὶς δύο συνόδους 1340 καὶ 1351 κ.ο.κ. …Ὁ π. Ἰουστίνος Πόποβιτς …εἶχε γράψει τὸ ἑξῆς: “Μὴν βιαστεῖτε βρὲ παιδιά”. Νομίζω ὁ ἴδιος βοήθησε νὰ μὴν γίνει ἄμεσα, διότι ἦταν κάτι βιαστικό. Δεύτερον, πρέπει νὰ προσέξουμε πάρα πολὺ νὰ γίνει συνεργασία πράγματι πανορθόδοξη καὶ ὄχι νὰ γίνει νομενκλατούρα ὁρισμένων ἀνθρώπων ποὺ κάθονται καὶ μαζεύονται στὸ Σαμπεζύ… καὶ αὐτοὶ ἀποφασίζουν καὶ ράβουν καὶ κόβουν ὅ,τι θέλουν».

4. Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος κινοῦνται καὶ ἄλλοι θεολόγοι καὶ λέγουν τὰ αὐτονόητα, ἐνῶ οἱ Ἐπίσκοποί μας σιωποῦν ἢ καταβιβάζουν τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο σὲ ὑπουργεῖο Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων ἢ Οἰκονομικῶν. Παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, ὁ ὁποῖος λέγει, «ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξος Σύνοδος πρέπει νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους· ὅπως ἡ ἀνεργία, τὰ ναρκωτικὰ καὶ οἱ οἰκονομικοὶ μετανάστες, λὲς καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς σύνοδοι συνέρχονται γιὰ νὰ ὑποκαταστήσουν τὴν κοινωνικὴ μέριμνα τοῦ κράτους!!!». Δὲν γνωρίζει ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι «οἱ Οἰκουμενικὲς (Πανορθόδοξες) Σύνοδοι συνέρχονται γιὰ νὰ θεολογήσουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας»; «Μιὰ Πανορθόδοξη Σύνοδος πρέπει νὰ μελωδήσει ἐναρμόνιο μέλος θεολογίας, …νὰ νομολογήσει νέους κανόνες ποὺ νὰ στοιχοῦνται ΑΠΟΛΥΤΑ στὸ πνεῦμα ὅσων ὑπάρχουν καὶ ἀφοροῦν τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους, τὸ μεταθετὸ τῶν ἐπισκόπων καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα θέματα…».[5]

5. Πῶς λοιπόν, θὰ ἐμπιστευθεῖ ὁ Λαὸς ἀποφάσεις Πανορθοδόξου Συνόδου, τῆς ὁποίας μέλη ἔχουν κατηγορηθεῖ γιὰ Οἰκουμενισμό, αὐτὴ τὴν παναίρεση τοῦ 20^ου καὶ 21^ου αἰώνα; Δὲν πρέπει νὰ ξεκαθαρίσει πρῶτα τὸ τοπίο, γύρω ἀπὸ τὸ ποιοί διακινοῦν καὶ διδάσκουν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἂν στοὺς φορεῖς του ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι; Καὶ ἀρκοῦν οἱ αὐτοδιαβεβαιώσεις τῶν Πατριαρχικῶν περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τους, ὅταν ὑπάρχουν παράλληλα κείμενα καὶ δηλώσεις τους μὲ «αἱρετικὲς διατυπώσεις» ποὺ δὲν τὶς διορθώνουν, ἀλλὰ τὶς ἐπαναλαμβάνουν κατὰ καιρούς, ὅταν παραβαίνουν κατὰ κόρον πολλοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, π.χ. περὶ συμπροσευχῶν;

Εἶναι, ὡς ἐκ τούτου, ἐπιβεβλημένο νὰ παρασχεθεῖ πλήρης, σαφής, ἀντικειμενική, σφαιρικὴ ἐνημέρωση τῶν διϊσταμένων ἀπόψεων, νὰ γίνει κατανοητὸ στὸ λαὸ τὸ πρόβλημα ποὺ ἀγνοεῖ, ἀλλὰ καὶ ἀγνοεῖται παντελῶς ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς του ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι περισσότερες συζητήσεις, συνεδριάσεις, διαλόγους κάνουν καὶ περισσότερη σημασία, ἀξία, φιλικὴ διάθεση καὶ ἀναφορὰ δίνουν πλέον στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, στὸν Πάπα καὶ στὸ Βατικανὸ παρὰ στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ποὺ ἔχει τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ ὅσα ἐρήμην αὐτοῦ πράττουν. (Ἡ ἐνημέρωση ποὺ προσφέρουν, ὅταν τὴν προσφέρουν, γίνεται ἐπιλεκτικά, παραμορφωτικὰ καὶ μὲ τὸ σταγονόμετρο).

Καὶ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὴν προετοιμαζόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο, γιατὶ αὐτὴ τὴν Σύνοδο θὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς «φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας», στὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας θὰ πρέπει πλέον ὅλοι νὰ ὑπακούουμε ἀναγκαστικά.

Καὶ ἐπειδὴ βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ποὺ ὅλα κατευθύνονται καὶ ὅλα τεχνηέντως ἐπιβάλλονται, θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ἐπιβάλουν ὑποχρεωτικὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῆς «Πανορθοδόξου» Συνόδου, καθὼς μάλιστα διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας (γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἀντιδράσεις, ὡς τώρα, εἶναι μηδαμινὲς ἀπὸ πλευρᾶς τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας) ὅλα θὰ ἐλέγχονται. Καὶ ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου ὁ αὐτοκράτορας ἐξόριζε, ἔτσι καὶ στὴν ἐποχή μας, οἱ ἡγήτορες τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θὰ «ἐξορίζουν» τοὺς πιστούς, ὅπως διεφάνη στὴν παράνομη κράτηση ἐπὶ τετράμηνο τοῦ διωκόμενου Σέρβου ἱερομόναχου π. Συμεὼν Βιλόφσκι, τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη τελικὰ ἐλευθέρωσε, δικαιοπραγοῦσα, καὶ ὅπως συνέβη στὴν παράνομη καθαίρεση τοῦ Μητροπολίτη Ράσκας κ. Ἀρτεμίου.

6. Θὰ κλείσουμε μὲ ἕνα κείμενο τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος, στηριζόμενος στὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς —ἀρχιμανδρίτη τότε—, εἶχε μιλήσει μὲ σκληρὴ γλῶσσα γιὰ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο, ὀνομάζοντάς την «ἀνορθόδοξο Σύνοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο» καὶ εἶχε ἀντιταχθεῖ στὴν ἁπλούστευση-κατάργηση τῆς νηστείας ποὺ ἑτοιμάζεται.

«Φημολογεῖται ἡ συγκρότησις μιᾶς Συνόδου ἀνορθοδόξου, Οἰκουμενικῆς …Ὅμως μπορεῖτε να φανταστεῖτε, τί ἀποτελέσματα θὰ εἴχαμε ἀπὸ ἀποφάσεις μιᾶς τέτοιας Συνόδου; Τί ἄλλο; σχίσματα… Μία τέτοια Σύνοδο, δὲν τὴν κινεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὴν κινοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Μασονία. Γι’ αὐτό, αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ἐὰν θὰ γίνει θὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσύνοδος, δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτή.

»Εἶναι ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ συγκαλοῦσαν τὴν Σύνοδο ἢ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ παρακαθίσουν εἰς τὴν Σύνοδο, ποῖοι θὰ εἶναι; …σὲ ποία πνευματικὴ καταστάση βρίσκονται; Ὀρθοδοξοῦν ἢ δὲν ὀρθοδοξοῦν; Ὅσο μποροῦμε νὰ ξέρουμε σήμερα, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ παρακαθίσουν, ἔχουν ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀπερίφραστα ―ἴσως κάποιες ἐξαιρέσεις νὰ ὑπάρχουν―, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ὀρθοδοξοῦν. Ἔστω καὶ ἂν λέγονται Πατριάρχες, ἂν λέγονται Ἀρχιεπίσκοποι… Τὸ γνωρίζουμε αὐτὸ ἀπὸ ἀτομικὲς δηλώσεις ποὺ κάνουν, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ κινοῦνται καὶ ἐκφράζονται. Τὸ γνωρίζουμε αὐτό! Θὰ τὸ πῶ ἄλλη μία φορά…

» Λοιπόν, στὸ σχέδιο τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ ἔχουν ἐγκλωβίσει ἤδη τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχει τὸ ἑξῆς σχέδιο: Νὰ ἐπέλθει μετὰ ἡ “ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν”… Ἀλλὰ δὲν σταματάει τὸ κακὸ ἐκεῖ. Ἔχουμε ἀκόμα μία φάση. Εἶναι ἡ φάση ἑνώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ …μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες….

»Ἂν ἔτσι τὰ πράγματα ἔχουν, δὲν ἐνδιαφέρει τὸ φαινόμενο ποὺ λέμε σωτηρία, τοὺς εἶναι τελείως ἀδιάφορο. Θὰ ἔχουν ἐπιτύχει κάτι ἄλλο· τὴν λεγομένη παγκόσμια “εἰρήνη” καὶ τὴν παγκόσμια “ἀγάπη”….

»Ἔχουνε ἁλωθεῖ οἱ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας… Πέστε μου, πότε ἐμφανίστηκε μεγαλύτερη αἵρεση ἀπὸ αὐτὴ ἐδῶ; Τὴν ὁποία σερβίρει ἡ παναίρεση, κατὰ τὸν πατέρα Ἰουστῖνο, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ ἀντιλαμβάνεστε; Δὲν ἔχουμε τὸ στοιχεῖο τῆς σωτηρίας καὶ συνεπῶς ματαιοπονοῦμε. Κατεβάσαμε τὸν Χριστιανισμό, στὸ ἐπίπεδο τοῦ κοινωνισμοῦ(…). Θὰ προσπαθήσει (ὁ Οἰκουμενισμὸς)  νὰ ξεθωριάσει τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνο ποὺ ὁ Ἄρειος δὲν τὰ κατάφερε καὶ ἐκεῖ ποὺ ὁ μονοφυσιτισμὸς δὲν τὰ κατάφερε, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔβαλε μπροστὰ νὰ τὰ καταφέρει. Διότι, ὅταν ξεθωριάσουν καὶ τὸ ἀνθρώπινο καὶ τὸ θεῖο στοιχεῖο εἰς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε τί ἔχω;

»Αὐτὸς ὁ πειρασμὸς φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ὁ τελευταῖος τῆς ἱστορίας… Εἶναι γραμμένο: ὁ πειρασμὸς αὐτός, ἀφοῦ θὰ καλύπτει ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, δὲν θὰ εἶναι παρὰ ἡ μεγάλη νοθεία τῆς πίστεως. Τῆς πίστεως εἰς τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· καὶ αὐτὸ θὰ τὸ πετύχει μόνο ὁ Οἰκουμενισμός, ἀφοῦ θὰ ἑνωθεῖ μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες».

Προδημοσίευση ἀπὸ τὸ 4^ο τεῦχ. τοῦ περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»

---

[1] http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3242

[2] Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Περὶ τὴν μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», τχ. 1^ο, σελ. 69-72, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2010, ἔκδ. «Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις».

[3] Μεταλληνὸς Γ., «Πῶς ἔγινε ὁ Πάπας “ἀλάθητος”;», ἔκδ. Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις, Τρίκαλα-Ἀθήνα 2002, Κεφάλαιο 13^ο.

[4] http://impantokratoros.gr/Oikoumenikh_Synodos-Metallhnos.el.aspx

[5] http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/04/blog-post_371.html

Μέ τό «ἀρνίον» ἤ μέ τό «θηρίον» Μέ τήν Ἀποκάλυψη τῆς Ἀληθείας ἤ τήν συγκάλυψή της;

Τοῦ π. Ἰωάννου Κ. Φωτοπούλου, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

Ἀπάντηση στίς ἀπορίες καί στίς συγκεχυμένες τοποθετήσεις τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη  σχετικά μέ τήν ἐσχατολογική διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τή στάση τοῦ «ὄχλου τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων». Δημοσίευσε ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης στό φύλλο τῆς 14 Ἰανουαρίου 2011 τοῦ ʺ Ο.Τ.ʺ κείμενο μέ τίτλο : «Σύ εἶ ὀ ἐρχόμενος ἤ ἕτερον προσδοκῶμεν;» καί ὑπότιτλο : «Ἐμεῖς περιμένουμε τόν Χριστόν ἤ τόν Ἀντίχριστον;» Γιά τούς καλούς ἀναγνῶστες πρέπει νά ποῦμε ὅτι ἀνέκαθεν ὁ π. Βασίλειος μαζί μέ μερικούς ἄλλους κληρικούς ἀντιδροῦν κατά τῆς διδασκαλίας τῆς Ἱερᾶς ἀποκαλύψεως τῆς διδασκαλίας τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῆς διδαχῆς τοῦ π. Παΐσίου περί τοῦ Ἀντιχρίστου τοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς σφραγίδας του.   Ἀκολουθοῦν τό δικό τους δρόμο ξέχωρα ἀπό τή συνείδηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.      Ἐπειδή στό ἐν λόγῳ κείμενο ὁ π. Βασίλειος ἐκφράζει ἀπορίες καί ἐμφανίζει μιά σχετική σύγχυση σχετικά μέ τήν ἐσχατολογική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἀπαντοῦμε στά ἐρωτήματα καί τίς ἐνστάσεις του. Στό πρῶτο ζήτημα (ἄν περιμένουμε τόν Χριστό ἤ τόν Ἀντίχριστο) ἀπαντοῦμε ἐκ μέρους τοῦ «ὄχλου τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων», ὅπως ἀποκαλεῖ τούς ἀνησυχοῦντας χριστιανούς, ὅτι βεβαίως τόν Χριστό ἀναμένουμε. Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ ἐλπίδα μας. Ὅμως ἡ Ἁγία Γραφή, ὅπως ὁμιλεῖ περί τοῦ Διαβόλου καί τῆς πονηρίας του· ὅπως μᾶς προετοιμάζει καί μᾶς προειδοποιεῖ γιά τά τεχνάσματά του, ἔτσι μᾶς ὁμιλεῖ καί περί τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν ἀνησυχία τῶν χριστιανῶν γιά τήν ἔλευση τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου δέν ἀπαντᾶ καθησυχαστικά, οὔτε «φασκιώνει τά πνευματικά του παιδιά» (π. Παΐσιος) μέ ψευδοπνευματικές συμβουλές ἀλλά τί τούς λέει ;  «μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον·  ὅτι ἐάν μή ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καί ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα θεόν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτόν εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεός…» (Β΄Θεσ. β΄3 – 4).  Μετάφραση : « Ἄς μή σᾶς ἐξαπατήσει κανείς κατά κανένα τρόπο, διότι δέν θά ἔλθει ἡ Ἡμέρα ἐκείνη [ τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου] ἐάν δέν ἔλθει πρῶτα ἡ ἀποστασία καί φανερωθεῖ ὀ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ὁποῖος ἐπαναστατεῖ καί σηκώνει τό κεφάλι ἐναντίον κάθε ὄντος πού λέγεται Θεός ἤ λατρεύεται, ὥστε νά καθίσει σάν Θεός εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀξίωση ὅτι εἶναι αὐτός Θεός».  Δηλαδή ἀνησυχοῦν οἱ χριστιανοί γιά τή Δευτέρα Παρουσία καί ὁ Ἀπόστολος τούς ὁμιλεῖ περί τοῦ Ἀντιχρίστου!   Καί βέβαια δέν τούς τρομοκρατεῖ ἀλλά τούς προετοιμάζει-  μ ᾶ ς  προετοιμάζει – γι’ αὐτή τή δυσάρεστη κατάσταση. Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ὁμιλεῖ στό Εὐαγγέλιο  γιά τόν Ἀντίχριστο, «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ἑστώς ἐν τόπο ἁγίῳ» (Ματθ. κδ΄15, Μαρκ. ιγ΄14 ) γιά Κάποιον Ἄλλο πού θά ἔλθει καί θά τόν πιστεύσουν οἱ ἄνθρωποι  :«ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε»(Ἰω. ε΄43). Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁμιλεῖ ρητῶς περί τοῦ Ἀντιχρίστου : «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἀκούσατε( αὐτό σημαίνει τήν «ἄνωθεν πληροφορία» τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος) ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται» (Α΄ Ἰω. β΄ 18) καί βεβαίως ἡ Ἱερά Ἀποκάλυψις συνεχῶς ὁμιλεῖ γιά τό «θηρίον» (π.χ. Ἀποκ. ια΄ 7, ιγ΄ 1 ,2,4 , 14 -18) γιά τόν «ἀριθμόν» καί τό «χάραγμα» (ιγ΄18, ιδ΄9-11, ιστ΄2 , ιθ΄20, κ΄4).  Ὅλα αὐτά γράφονται γιά νά προειδοποιήσουν τούς χριστιανούς γιά τά ἐπερχόμενα δεινά καί νά τούς κρατοῦν σέ ἐγρήγορση καί «καλή ἀνησυχία»γιά νά μήν πλανηθοῦν ἀπό κάποιον πολύ ὄμορφο, γλυκό,ἤμερο καί ταπεινό ἀπατεῶνα πού θά ζητήσει νά πάρει τή θέση τοῦ Χριστοῦ .
Ὁ π. Παΐσιος μέ τόν ἀποφατικό αὐτό ὅρο τά λέει ὅλα.
Καί «ἀνησυχία» πρέπει νά ἔχουμε καί «καλή» πρέπει νά εἶναι αὐτή.  Δηλαδή καί γνώση τῆς πνευματικῆς ἀναρχίας καί ἀποστασίας νά ἔχουμε- νά μή ζοῦμε στή «γυάλα» μιᾶς δῆθεν πνευματικῆς ζωῆς κλεισμένοι σέ ψευδαισθήσεις- καί τό ἐνδεχόμενο τῆς ἐλεύσεως τοῦ ἀντιχρίστου νά μᾶς κάμει νά ζοῦμε πνευματικά, προσεκτικά, μέ νήψη, ὀρθή πίστη καί κατά Χριστόν ζωή. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ὁμιλώντας περί ἀντιχρίστου δημιουργοῦν φόβο, πανικό καί ἀπελπισία.  Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἐπειδή ὑπάρχουν ὑπερβολές θά πρέπει νά κλείνουμε στρουθοκαμηλικά τά μάτια μας μπροστά στό Εὐαγγέλιο καί στά συνεχῶς ἐξαπλούμενα «σημεῖα τῶν καιρῶν» γιά νά ζοῦμε βολικά καί εὐχάριστα. Εἶναι βλάσφημο νά χλευάζουμε εὐθέως ἤ νά περιφρονοῦμε πλαγίως τήν Ἱερά Ἀποκάλυψη – ὁ π. Βασίλειος δέν κάνει οὔτε μιά ἀναφορά στά ἐσχατολογικά χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς.  Δέν θά ἐφαρμόσουμε τό λαϊκό ρητό …«πονάει κεφάλι κόψε κεφάλι».  Θά διδάξουμε τόν λαό μας τήν ἀλήθεια καί θά ἐμπνεύσουμε τήν πίστη, τήν προσκόλληση στόν Κύριο καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.

Ἄρα : α΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα.  Τόν Χριστόν προσδοκοῦμε καί προσέχοντας τήν Ἁγία Γραφή ὁπλιζόμαστε πνευματικά ὥστε μπροστά στίς ἀντίχριστες προκλήσεις νά ἐπιμείνουμε «τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καί ἑδραῖοι καί μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου»( Κολ. Α΄23).

Στό δεύτερο ζήτημα («Ποτέ στό παρελθόν της ἡἘκκλησία δέν ἀσχολήθηκε μέ τόν Ἀντίχριστο») ἀπαντοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων Πατέρων ἀσχολήθηκε μέ τόν Ἀντίχριστο καί μάλιστα μερικοί ἐκ τῶν Πατέρων στίς συγγραφές τους ἀσχολήθηκαν ἐκτενῶς.  Καί βέβαια δέν θά μποροῦσαν νά κάμουν ἀλλιῶς, ἀφοῦ ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστός καί οἱ Ἅγιοι ἀπόστολοι «ἀσχολήθηκαν».  Ἔχουμε και λέμε : Ἅγιος Ἱππόλυτος Ρώμης,(«Περί Χριστοῦ καί Ἀντιχρίστου»,), Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων( ἐκτενῶς στήν «ΙΕ΄ Κατήχηση Φωτιζομένων»), Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας («Ἑρμηνεία εἰς τήν Ἀποκάλυψιν»), Ἀρέθας Καισαρείας («Ὑπόμνημα εἰς τήν Ἀποκάλυψιν»), ἅγιος Εἰρηναῖος («Ἐλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως»), ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος (στήν ἑρμηνεία τῆς Β΄ ἐπιστολῆς πρός Θεσσαλονικεῖς), «Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος (Λόγος εἰς τήν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου καί περί συντελείας καί εἰς τήν παρουσίαν τοῦ Ἀντιχρίστου»), ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός («Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως), ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός στίς διδαχές του.  Νομίζω αὐτοί οἱ Πατέρες εἶναι ἀρκετοί γιά νά δώσουμε τή β΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα : Ἡ ἐκκλησία μας διά τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων της, ὡς φιλόστοργη μητέρα μέσα στά πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς της φροντίδας ἀσχολήθηκε ἐπαρκῶς μέ τόν Ἀντίχριστο καί δίδαξε τούς πιστούς γιά νά προφυλαχθοῦν ἀπό τίς παγίδες του καί νά μήν τόν δεχθοῦν ἀντί τοῦ Χριστοῦ.

Στό τρίτο ζήτημα-τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου, ὁ ὀποῖος ἰσχυρίζεται ὅτι «ποτέ ἄλλοτε οἱ χριστιανοί δέν εἶχαν στραμμένη τήν προσοχή τους σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου, στό πῶς θά προστατευθοῦν ἀπό τόν Ἀντίχριστο» ἀπαντοῦμε ὅτι κατ’ ἀρχάς οἱ χριστιανοί δέν ἔχουν σάν ἀποκλειστικό τους ἐνδιαφέρον τήν προστασία τους ἀπό τόν Ἀντίχριστο.  Ζοῦν τό κατά δύναμη τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἀλλά εἶναι γεγονός ὅτι τούς ἀπασχολεῖ τό θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου περισσότερο ἀπό παλιά.  Κι αὐτό γιατί α) βλέπουν τήν πρωτοφανῆ ἀποστασία ὡς σημεῖο τῶν ἐσχάτων: π.χ. πλῆθος ἱερέων ἀμνηστεύει ὡς «παρωνυχίδες»τά σαρκικά ἁμαρτήματα·  Πατριάρχες καί ἐπίσκοποι συναγελάζονται συμπροσεύχονται καί συλλειτουργοῦν μέ κάθε αἱρετικό ·  φωτογραφίζονται καί ἀπολαμβάνουν τήν ἐπικοινωνία μέ παπαδίνες δηλωμένες λεσβίες καί κληρικούς ἐγνωσμένους γκέϊ· ἀνάβουν καντήλια καί κεριά σέ διαθρησκειακές φατρίες· ἠ ὁμοφυλοφιλία, γιά μοναδική φορά στήν παγκόσμια ἱστορία ἀνακηρύσσεται μιά καλή ἐπιλογή, γίνονται «γάμοι» ὁμοφυλοφίλων.   β) ὅπως ἐπεσήμανε φίλος μου ἱερεύς μέχρι πρίν 40 χρόνια δέν ἀκουγόταν καί δέν βλεπόταν πουθενά ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666.  Ξαφνικά ἄρχισε ὁ ἀριθμός αὐτός νά ἁπλώνεται παντοῦ.

γ΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα : Οἱ χριστιανοί ἀνησυχοῦν καί ἀγρυπνοῦν μέ τήν «καλή ἀνησυχία» σχετικά μέ τόν ἀντίχριστο α) γιατί αὐξάνουν τά σημεῖα τῶν καιρῶν, δηλ. ἡ ἀποστασία ἀπό τήν πίστη, τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί τή στοιχειώδη ἠθική καί β) γιατί προκλητικά καί καταιγιστικά ἐμφανίζεται παντοῦ ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666.               Στήν τέταρτη τοποθέτηση- ἐρώτηση τοῦ π. Βασιλείου, σχετικά μέ τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666 ὑπάρχει  μιά σύγχυση πού ἐκφράζεται μέ τίς φράσεις : «Ὁ Ἀντίχριστος δέν εἶναι ἕνας ἀριθμός. Ἄν ἦταν, τότε καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος …καί οἱ μαθητές του θά κυνηγοῦσαν ἕναν ἀριθμό….. Δέν θά ἦταν ..φυσικό ἄν ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νά ἀνησυχήσουμε γιά τόν ἀριθμό – φόβητρο καί τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου, νά ἀνησυχήσουν πρῶτα οἱ Χριστιανοί τῆς ἐποχῆς ἐκείνης;».             Ἀπαντοῦμε στήν ἀπορία του. α) Ἀσφαλῶς ποτέ δέν ἰσχυρίσθηκε κανείς ὅτι ὁ Ἀντίχριστος  εἶναι ἕνας ἀριθμός -τί φοβερή σύγχυση! – ἀλλά, ὅπως γράφει ἡ Ἀποκάλυψις, ὁ δυσώνυμος 666 εἶναι ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματός του τόν ὁποῖο ὁ Ἀντίχριστος, τό «θηρίον», θέλει νά χρησιμοποιήσουμε σέ ἔνδειξη ὑποταγῆς σ’αὐτόν κατά τίς συναλλαγές μας  καί τόν ὁποῖο θέλει νά χαράξει στό μέτωπο ἤ στο χέρι μας.  Προσθέτοντας τούς ἀριθμούς πού ἀντιστοιχοῦν σέ κάθε γράμμα τοῦ ὀνόματός του, σύμφωνα μέ τήν ἀρχαιοελληνική ἀρίθμηση, σχηματίζεται ὁ ἀριθμός 666.  Εἶναι ὁ «ἀριθμός τοῦ θηρίου»(Ἀποκ. 13, 18). Π.χ.  ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ :  Β=2, Ε=5, Ν=50, Ε=5, Δ=4, Ι=10, Κ=20, Τ==300, Ο=70 Σ=200 , Ἄθροιση :  2+5+50+5+4+10+20+300+70+200= 666.  Αὐτός λοιπόν ὁ ἀριθμός, ὄχι ὅταν εἶναι τυχαῖα βαλμένος στίς σελίδες τῶν βιβλίων, στίς πινακίδες τῶν αὐτοκινήτων, ἤ σάν ἀριθμός καταχωρίσεως στά πρωτόκολλα τῶν ὑπηρεσιῶν κλπ., ἀλλά σκοπίμως πάνω στά πράγματα πού ἀγοράζουμε ἤ -Θεός φυλάξοι ! – στό μέτωπο ἤ τό χέρι μας δηλώνει τήν ἐξουσία τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι τό σύμβολο τῆς δύναμής του, ἡ σφραγίδα πάνω σέ ὅ, τι ἐξουσιάζει ἤ νομίζει ὅτι ἐξουσιάζει.    Τά πράγματα ἐν προκειμένῳ εἶναι ἁπλᾶ. Γι’αὐτό καί  οἱ κατά καιρούς σοφιστεῖες καί ἀλχημεῖες, οἱ στρουθοκαμηλικές φοβίες τῶν σημερινῶν παραχαρακτῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως εἶναι ἀνίσχυρες μπροστά στήν προφανῆ , ἀκόμη καί γιά τά μικρά παιδιά, ἀλήθεια τῆς Ἀποκαλύψεως.             β)  Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί δέν ἀνησυχοῦσαν γιά τόν δυσώνυμο ἀριθμό, διότι δέν τόν ἔβλεπαν στήν καθημερινότητά τους. Γράφει ὁ Ἀρέθας Καισαρείας(10ς αἰώνας) γιά τούς ἐσχάτους καιρούς-ἐκπληκτικό!  :  «καί ἔγινε ἀντικείμενο φροντίδας νά διαδοθεῖ παντοῦ ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, καί στίς πωλήσεις καί στίς ἀγορές γιά νά πεθάνει ἀπό ἔλλειψη τῶν ἀναγκαίων αὐτός πού δέν φέρει πάνω του τόν ἀριθμό».  Αὐτό λοιπόν, ἡ ὐπερβολική διάδοση τοῦ ἀριθμοῦ,  γίνεται στίς μέρες μας. Πάνω σέ προϊόντα, πάνω στά ροῦχα, στούς δίσκους Ρόκ μουσικῆς, μέσα στήν αἴθουσα τοῦ ΟΗΕ, στόν λογότυπο, τό σῆμα τοῦ πείραματος CERN.  Ἀκόμη καί κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα ἦταν σαφής ἡ παρουσία τοῦ δυσωνύμου ἀριθμοῦ.  Συναντήθηκαν 6 ἐπίσκοποι ὀρθόδοξοι, 6 καρδινάλιοι καί 6 πολιτικοί.  Μπορεῖ κανείς λογικός ἄνθρωπος σ’αὐτή τήν πρόκληση νά μένει ἀδιάφορος, ὅταν ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ  Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ρητῶς ἀναφέρεται σ’ αὐτόν τόν ἀριθμό;  Δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει νά μένει ἀδιάφορος, ὅπως ἀκριβῶς προτρέπει τούς χριστιανούς ἡ ὑπ’ἀριθ. 2626 /7- 4 -/97 Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος : «… ὁ ἀριθμός 666, ἀπό τήν ἀναφορά του στήν Ἀποκάλυψη, εἶναι καθιερωμένος σάν ὁ ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου.  Καί συνεπῶς δέν εἶναι δυνατό ὁ Χριστιανός νά ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἠθελημένη  καί συστηματική εἰσαγωγή αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ στή ζωή του· καί ἐν προκειμένῳ στή ζωή τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους…». Μετά τίς ἀνωτέρω ἐξηγήσεις νομίζουμε ὅτι τό «κυνηγητό» τοῦ ἀριθμοῦ δέν τό κάμουν οἱ χριστιανοί.  Ἀντιθέτως τά ἀντίχριστα ὄργανα τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων πού τόν ὑπηρετοῦν, κυνηγοῦν καί ἀπειλοῦν τούς Χριστιανούς γιά νά ἐπιβάλλουν στήν καθημερινότητα καί, εἰ δυνατόν στό σῶμα τους τόν δυσώνυμο ἀριθμό.             Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀμφισβήτηση τοῦ π. Βασιλείου κατά πόσον στό γραμμωτό κώδικαὑπάρχει ὁ δυσώνυμος 666, καί ἄν γενικά ἡ  ἠλεκτρονική διακυβέρνηση σχετίζεται μέ τόἀριθμό αὐτό θά ἀρκοῦσε ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα – ἄν ὁ 666 ὑπάρχει στό γραμμωτόκώδικα- πού ἔγινε στόν ἴδιο τόν ἐφευρέτη τοῦ barcode  George Laurer, ὅπως εἶναικαταγεγραμμένη στό διαδίκτυο : «ναί, ὑπάρχει, ἀλλά εἶναι μιά σύμπτωση»!  Ὑπάρχει ἐπίσης ἡ σχετική ἀποδεικτική μελέτη τοῦ μοναχοῦ Προδρόμου Γρηγοριάτου, ἠλεκτρολόγου μηχανικοῦ.

δ΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα : Ὁ Ἀντίχριστος δέν εἶναι ἀριθμός.  Ὁ ἀριθμός 666 εἶναι ὁ ἀριθμός τοῦ «θηρίου», σύμβολο τῆς ἐξουσίας του καί σφραγίδα πάνω στούς δούλους του.  Δέν κυνηγοῦμε τόν ἀριθμό, δέν τόν ἀναζητοῦμε, ἀλλά δέν μποροῦμε καί νά μένουμε ἀδιάφοροι στήν προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ στή ζωή μας.  Ἡ ἀναγραφή του στό barcode εἶναι ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένη.            Πέμπτη συγκεχυμένη τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου : Λέει ὅτι εἶναι λάθος «νά πιστεύουμε πώς αὐτός [ ὁ Σατανᾶς] πού δέν ἔχει ἐξουσία οὔτε στά γουρούνια νά εἰσέλθη χωρίς τήν ἄδεια τοῦ Χριστοῦ, ὅτι μπορεῖ νά κυριαρχήσει πάνω στούς ἀνθρώπους-χωρίς αὐτοί νά γίνουν ψυχικά γουρούνια- καί νά τούς κάνει δικούς του(αὐτό εἶναι τό Χαραγμα) μόνο καί μόνο ἐπειδή αὐτοί ἔλαβαν ἀπό τήν Πολιτεία τά κρατικά ἔγγραφα, ὅπως ἔκαναν μέχρι σήμερα, ἐνῷ μέσα στά ἔγγραφα αὐτά ὑπάρχει κρυμμένος ἀριθμός...» κλπ. κλπ.              Ἀπαντοῦμε καί ἐξηγοῦμε: Ὁ Χριστός δίνει ἄδεια νά κυριαρχήσει ὁ Σατανᾶς- ἄν καί ἐδῶ ὁμιλοῦμε περί τοῦ Χαράγματος τοῦ Ἀντιχρίστου, ὄχι τοῦ Σατανᾶ- στόν ἄνθρωπο, ὄχι μόνο ἄν παραδοθεῖ στήν ἁμαρτία, ἀλλά καί ἄν παραδοθεῖ σ΄αὐτόν(δηλ. τόν Σατανᾶ) ἤ ἐν προκειμένῳ στό καλλίτερο «παιδί»του, τόν Ἀντίχριστο, ἀρνούμενος τό Χριστό καί προσκυνώντας καί ἀποδεχόμενος τό σύμβολό Του.             Ἰδού τί γράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη : «Καί ἀλλος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ · εἴ τις προσκυνεῖ τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ καί λαμβάνει χάραγμα ἐπί τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἤ ἐπί τήν χεῖρα αὐτοῦ καί αὐτός…βασανισθήσεται ἐν πυρί καί θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καί ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου…καί οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καί νύκτας οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ» (Ἀποκ. 14, 9-12).

Μετάφραση : «καί ἄλλος ἄγγελος, τρίτος τούς ἀκολούθησε καί ἔλεγε μέ φωνήν δυνατήν, ʺὅποιος προσκυνεῖ τό θηρίον καί τήν εἰκόνα του καί ἔχει τό σημάδι χαραγμένο εἰς τό μέτωπόν του ἤ στό χέρι του…θά βασανισθεῖ μέ φωτιά καί θειάφι ἐμπρός στούς ἁγίους ἀγγέλους καί ἐμπρός στό Ἀρνίο…καί δέν θά ἔχουν ἀνάπαυση ἡμέρα καί νύχτα, ὅσοι προσκυνοῦν τό θηρίο καί τήν εἰκόνα του  καί ὅποιος ἔχει τό χαραγμένο σημάδι τοῦ ὀνόματός του». Λοιπόν μέ τήν ἄδεια τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά κυριαρχήσει ὀ ἀντίχριστος σέ ὅποιον τό προσκυνεῖ καί σέ ὅποιον δέχεται τό χάραγμά του.             Ὅσον ἀφορᾶ στά «κρατικά ἔγγραφα», τί θά ἔλεγε ὁ π. Βασίλειος-γιά νά θυμηθοῦμε τόν π.Παΐσιο – γιά τούς ἀρνητές τῶν πρώτων αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι χωρίς νά προσκυνήσουν τά εἴδωλα εξασφάλιζαν, ἔναντι χρημάτων, ἕνα χαρτί- «κρατικό ἔγγραφο» πού βεβαίωνε ὅτι τά προσκύνησαν κι ἔτσι ἔμεναν ἀνενόχλητοι;  Πουθενά δέν ἐμφανίζονταν, δέν προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα, δέν θυσίαζαν, δέν ἀρνούνταν τόν Χριστό, καί ὅμως ἡ Ἐκκλησία αὐτό τό…»χαρτάκι» τό θεώρησε ἄρνηση.  Ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τήν Καρτα τοῦ Πολίτη.  Μέ τό δυσώνυμο ἀριθμό, τοῦ βδελυκτοῦ «θηρίου» ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δέν εἶναι ἁπλό κρατικό ἔγγραφο, ἀλλά δεῖγμα ὑποταγῆς στόν ἀντίχριστο, σημεῖο ἀποδοχῆς τῆς ἐξουσίας του.  Καί γι’αὐτό συνιστᾶ «πτώση», κατά τόν γέροντα Παΐσιο.

ε΄  ἀπάντηση – συμπέρασμα : Ὁ σατανᾶς καί ὁ ἀντίχριστος ἔχουν ἐξουσία, κατά θεία παραχώρηση, νά κυριαρχοῦν πάνω στούς ἀνθρώπους, ὄχι μόνο ἄν ἁμαρτάνουν, ἀλλά κι ἄν δειλιάσουν καί δεχθοῦν τό χάραγμα, δηλ. τό ὄνομα ἤ τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός τοῦ ἀντιχρίστου.  Ὁ ίσχυρισμός ὅτι ἡ ἀναγραφή τοῦ δυσώνυμου ἀριθμοῦ σέ ἕνα ἔγγραφο μέ τό ὁποῖο ταυτοποιοῦμαι καί ρυθμίζω ὅλη τήν καθημερινότητά μου (συναλλαγές, εἴσπραξη μισθῶν, παροχές ὑγείας, διαβατήριο, ἐκλ. βιβλιάριο, διόδια κλπ. κλπ.) δέν ἀποτελεῖ πρόβλημα, ἀποτελεῖ εὐτελῆ σοφιστεία.  Ὅποιος  χρησιμοποιεῖ αὐτό τό ἔγγραφο-ἠλεκτρονκή ταυτότητα καί μάλιστα ἐν γνώσει του, σέ κάθε χρήση τοῦ ἐγγράφου αὐτοῦ κάμει μιά…μετάνοια καί προσκυνεῖ τό «θηρίο», στό ὁποῖο ἀπό δειλία  παραχωρεῖ τήν ἐλευθερία του καί δέχεται τόν ἀριθμό του γιά νά ἐπιβιώσει.  Δείχνει ἀπιστία στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί βέβαια γιά νά μιλήσουμε μέ τά λόγια τοῦ π. Βασιλείου, στήν περίπτωση αὐτή  «δέν ζοῦμε τόν Χριστό, δέν προσδοκοῦμε τήν Βασιλεία Του καί γι’ αὐτό δέν ρυθμίζουμε τή ζωή μας σύμφωνα μ΄Αὐτόν».  Ἄν προσδοκοῦμε τή Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν ὑποτασσόμαστε στόν ἐχθρό μας, τόν ἀντίχριστο, δέν ρυθμίζουμε τή ζωή μας μέ τά κριτήρια τῆς ἐπιβιώσεως, δέν παίρνουμε τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου, οὔτε στό χέρι, οὔτε στό μέτωπο οὔτε στήν ταυτότητά μας, ἀλλά τόν ἀρνούμαστε καί ὑπομένουμε ὅλα τά παθήματα γιά νά συνδοξασθοῦμε μέ τόν Χριστό.

Ἕκτη συγκεχυμένη τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου. Γράφει :  «Τό θέμα δέν πρέπει νά εἶναι οἱ πωλήσεις καί οἱ ἀγορές, ἀλλά τό τί εἴδους πνεῦμα ʺ πουλᾶμε ʺ καί τό τί εἴδους πνεῦμα ʺἀγοράζουμεʺ (sic). Ὁ Θεός μᾶς εἶπε μέ τόν ἅγιο Παῦλο νά δοκιμάζουμε τά πνεύματα ἄν εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ἀπό τόν Διάβολο».  Ἐδῶ ἀπαντοῦμε ὡς ἐξῆς. Ὁ π. Βασίλειος κάνει μιά φανερά ἀτυχῆ ἀλληγορική ἑρμηνεία  τῶν στίχων 16-17 τοῦ 13ου κεφ. τῆς Ἀποκαλύψεως, πού γράφει σέ μετάφραση : «καί ὑποχρέωσε ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, πλούσιους καί πτωχούς, ἐλεύθερους καί δούλους, νά ἔχουν ἕνα σημάδι χαραγμένο στό δεξί τους χέρι ἤ στό μέτωπό τους, ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά πωλήσει παρά ἐκεῖνος πού ἔχει τό χαραγμένο σημάδι, δηλ. τό ὄνομα τοῦ θηρίου, ἤ τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός του».   Εἶναι σαφές ἀπό τό κείμενο ὅτι ὁ Εὐαγγελιστής ὁμιλεῖ κυριολεκτικά γιά ἀγορές καί πωλήσεις. Δηλ. τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου θά προσπαθήσουν μέ τήν ἀπειλή τοῦ ἀποκλεισμοῦ καί τῆς πείνας, νά ὑποτάξουν στόν Ἀντίχριστο κάθε ἄνθρωπο καί νά τόν ἀναγκάσουν νά δεχθεῖ τή ρυπαρή σφραγίδα του.  Γράφει καί ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος : «προσέχετε ἀδελφοί μου, τήν ὑπερβολή τοῦ θηρίου· διότι μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα πονηρίας.  Ἄρχεται ἀπό τήν γαστέρα · ἵνα ὅταν τις  στενοχωρηθεῖ μή ἔχων φαγητά, ἀναγκασθεῖ νά λάβει τήν σφραγίδα ἐκείνου» (Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἀσκητικά σ. 328). Λοιπόν οὔτε ἀγοράζουμε, οὔτε πουλᾶμε πνεῦμα ! Τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν, τό λιγότερο, ἐξεζητημένες παραδοξολογίες, πού ἐκφράζουν ἀγωνία καί φυγή ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ἀποκαλύψεως.

στ΄ ἀπάντηση- συμπέρασμα: Οἱ στίχοι 16-17 τοῦ 13^ου κεφαλαίου τῆς Ἀποκαλύψεως μέ τή σαφήνεια καί τήν ἁπλότητά τους, ἀποτελοῦν ἕνα ἀσφαλές σῆμα προειδοποιήσεως τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὥστε ὅταν δοῦν τόν δυσώνυμο 666 καί τήν ἀπειλή  ἀποκλεισμοῦ τους ἀπό τή ζωή νά εἶναι, ὄχι σέ ταραχή, ἀλλά σέ πνευματική ἐγρήγορση καί νά ἀντιληφθοῦν τήν ἔστω ἀπό μακριά ἐρχόμενη δυσωδία τοῦ ἀντιχρίστου καί νά προφυλαχθοῦν, αρνούμενοι τό χάραγμα ἤ τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου.

Ἕβδομη ἐσφαλμένη τοποθέτηση, ἀποτελεῖ α) ἡ ἀπαράδεκτα κολοβωμένη παράθεσις ἐκ μέρους τοῦ π. Βασιλείου τῆς γνώμης τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου περί Ἀντιχρίστου καί χαράγματος καί β)  ἡ γνώμη του γιά τό πρόσωπο τοῦ γέροντος Παϊσίου.            Α) Παραθέτουμε  τί γράφει ὁ π. Βασίλειος σχετικά μέ τή γνώμη τοῦ π. Ἐπιφανίου :   « Καί βεβαίως ἄν κάποτε οἱ κυβερνῆτες μας συσχετίσουν τήν παράδοση τῶν κρατικῶν ἐγγράφων μέ τήν ἀποδοχή καί τήν προσκύνηση τοῦ Διαβόλου, τότε-ὅπως ἔγραψε καί ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος-ʺ ὄχι μόνον δέν θά λάβωμεν τά ʺδιαβολόχαρταʺ , ἀλλ΄οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσωμενʺ». Ὅσα γράφει ἐδῶ ὁ π. Βασίλειος εἶναι μόνον τά εἰσαγωγικά τῆς γνώμης τοῦ Γεροντος Ἐπιφανίου, ὅπως ἔχει δημοσιευθεῖ στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΤΥΠΟΣ.  Ίδού τί γράφει στή συνέχεια ο π. Ἐπιφάνιος :  « Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμόν 666.  Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦταν ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου!  Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ἁπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τῶν πολλῶν, ἴσως διότι παρουσιάζει ὡρισμένα μαθηματικά πλεονεκτήματα..ἔναντι τῶν λοιπῶν…καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ἑνός ὑπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ!»[ τά κεφαλαῖα εἶναι τοῦ π. Ἐπιφανίου].  Καί καταλήγει ὁ μακαριστός Γέροντας : «ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητος θά φέρουν ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σὐμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ. [ ἦταν ὁ τότε προβλεπόμενος γιά τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες ἑνιαῖος κωδικός ἀριθμός]  ἄνευ προηγουμένης διασφαλίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα δελτία ὁ,τιδήποτε καί ἐάν ἀντιμετωπίσωμεν».
Δέν χρειάζονται σχόλια γιά τήν ξεκάθαρη, κρυστάλλινη γνώμη τοῦ γέροντος Επιφανίου καί γιά τήν μεταχείρισή της ἐκ μέρους τοῦ π. Βασιλείου.  Τό μόνο πού θά ἀπαιτούσαμε ἐκ μέρους του θά ἦταν περισσότερος σεβασμός  σέ ὅσα ἔγραψε ὁ μακαριστός γέροντας.
Β) Ὁ ἴδιος καί περισσότερος σεβασμός ἀπαιτεῖται γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου γέροντος Παϊσίου.  Νά τί γράφει ὁ π. Βασίλειος :  «Ὁ π. Παΐσιος ἐνεπλάκη στήν ἱστορία αὐτή (ἐννοεῖ στά περί  τοῦ ἀντιχρίστου καί 666) ἐκ τῶν ὑστέρων, παρακινούμενος φορτικά ἀπό τάχα θεολογικά κατηρτισμένους, τούς ὁποίους ὑπήκουσε-κατά τό ʺἄκακος ἀνήρ πιστεύει παντί λόγῳʺ …».  Ἀλήθεια, τί σημαίνει αὐτός ὁ στίχος 14,15 τῶν Παροιμιῶν, ʺ ἄκακος ἀνήρ, πιστεύει παντί λόγωʺ;  Ὁ ἑρμηνευτής τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος ἑρμηνεύει : « Ὁ ἀφελής πιστεύει ἀνεξετάστως εἰς πάντα λόγον», καί προσθέτει σέ ὑποσημείωση:  « Ὁ ἀδαής τῶν τοῦ κόσμου πιστεύει μετ΄ ἀφελείας πᾶν ὅ, τι ἀκούει καί γίνεται θῦμα, παίγνιον τοῦ τυχόντος».  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἑρμηνεύει ἔτσι τόν ἴδιο στίχο : « ὁ ἐπιπολαίως τήν ἀκοήν ἀδιάκριτος· ἀνοίας γάρ τό παντί πιστεύειν ἁπλῶς» ( P.G. 64, 700D) δηλ. «ἐκεῖνος πού ἀκούει ἐπιπόλαια εἶναι ἀπερίσκεπτος, γιατί εἶναι ἀνοησία νά πιστεύει κάποιος ἄκριτα».

Τό λοιπόν ὁ π. Παΐσιος, κατά τόν π. Βασίλειο εἶναι κάποιος ἀφελής, πού ἄκουγε τά πάντα ἐπιπόλαια καί ἄκριτα καί ἔγινε θῦμα καί παιχνίδι τοῦ κάθε τυχόντος, ἐν προκειμένω κάποιων ʺτάχα κατηρτισμένων θεολογικάʺ καί βέβαια μιᾶς προτεστάντισσας!!!   Λυπούμαστε γιά αὐτές τίς βλασφημίες καί γιά τήν περιφρόνηση τοῦ ἁγίου Γεροντος.  Ὑπάρχουν βέβαια ἐνστάσεις κατά τῆς ἁγιότητος τοῦ π. Παϊσίου. Ἀπό ποιούς; Ἀπ’ αὐτούς πού φοβοῦνται τήν Ἱερά Ἀποκάλυψη καί ἀπό κάποιους σοφούς καθηγητάδες πού περιμένουν νά δοῦν τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του γιά νά βεβαιωθοῦν!   Ὅμως τά θαύματα στόν τάφο τοῦ ἁγίου Γέροντος εἶναι πάμπολλα καί εἰς πεῖσμα ἁγιομάχων τινῶν, στόν τάφο του ακουμπᾶ ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία.  Ὅσα ἔγραψε καί εἶπε γίνονται τροφή πνευματική γιά τούς πιστούς.            Σάν ζ΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα ἕνα μποροῦμε νά ποῦμε : «Οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί τό καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν. – Οὐαί οἱ συνετοί ἐν ἐαυτοῖς καί ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες» ( Ἠσ. 5, 20-21).

Ὀγδόη καί τελευταία ἐσφαλμένη τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου. Γράφει ὁ π. Βασίλειος ὅτι γιά νά διεκδικήσουμε τά δικαιώματά μας ἀπό τήν πολιτεία πρέπει  «νά ὁδηγήσουμε καί νά προτρέψουμε πιστούς ἀνθρώπους νά γίνουν πολιτικοί».  Λέει ἀκόμη ὅτι εἶναι «δικαίωμα καί ὑποχρέωσή μας νά ἐπιλέγουμε παντοῦ καί πάντοτε χριστιανούς[πολιτικούς]». Βλέπει λοιπόν τή σημερινή κατάσταση ἀντιμετωπίσιμη διά τῆς πολιτικῆς.  Παρά ταῦτα δέν βλέπουμε νά τόν ἀνησυχεῖ οὔτε σάν πολίτη ἡ σημερινή παγκόσμια ἀντίχριστη κατάσταση. Δέν ἀνησυχεῖ ὄχι μόνο ὡς χριστιανός, ἀλλά οὔτε σάν πολίτης. Ὁ π. Βασίλειος φανερώνει φοβερή, ἑκούσια ἤ ἀκούσια, ἄγνοια γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη.  Περιορίζοντας τήν ἀνάλυσή του στήν παρουσία ἤ μή τοῦ 666, μοιάζει νά μήν ἀντιλαμβάνεται τήν τρέχουσα τραγική κατάσταση.  Ἀπειλεῖται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, αὐτό τό πολύτιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ.  Ἡ ἐφιαλτική παρακολούθηση, τό ἠλεκτρονικό φακέλλωμα,  γιά τό ὁποῖο ἀνησυχοῦσε καί στό ὁποῖο ἐναντιωνόταν σφοδρά ὁ π. Ἐπιφάνιος, τό οἰκονομικό «στράγγισμα» ὁλοκλήρων λαῶν, ἡ προσπάθεια ἐλέγχου καί καθορισμοῦ τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς πού μηχανεύεται ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων καί πού πραγματώνεται σέ μεγάλο βαθμό μέσῳ τοῦ «ἐργαλείου»τῆς Καρτας τοῦ Πολίτη – ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, φαίνεται πώς τόν ἀφήνει ἀδιάφορο. Δέν βλέπει ὅτι ἡ παγκόσμια ἠλεκτρονική διακυβέρνηση εἶναι ἀντίχριστη καί προοίμιο τῆς τυραννίας τοῦ ἀντιχρίστου. Δέν βλέπει ὅτι ἀφοῦ ὁλοκληρωθεῖ σέ μεγάλο βαθμό ἡ τυρρανική ἐξουσία θά βάλει τή τελική σφραγίδα του, σέ ὅσους ὑποκύψουν.  Λοιπόν μέ τί θά ἀσχοληθοῦν οἱ «χριστιανοί πολιτικοί» πού ὀνειρεύεται ὁ π. Βασίλειος;  Ἀγνωστο. Γι’αὐτό  παρά πολλοί χριστιανοί-ὀρθόδοξοι πολίτες από αὐτό τόν «ὄχλο τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων» δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά ἐπιλέξουμε τέτοιους «χριστιανούς» πολιτικούς πού ἀδιαφοροῦν γιά τήν προσωπική, ἐθνική καί παγκόσμια τυραννία πού μεθοδεύεται εἴτε μέ, εἴτε χωρίς 666.

η΄ καί τελευταία ἀπάντηση-συμπέρασμα : Δέν μποροῦν οἱ χριστιανοί νά ὑποστηρίξουν ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν ἀληθινή εὐαισθησία γιά τήν θεόσδοτη ἐλευθερία καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα.       Τελειώσαμε μέ τίς ἀπαντήσεις μας στά σπουδαιότερα θέματα καί τίς ἀπορίες τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη.

Δυό λόγια γιά τούς ἀναγνῶστες
Θά θέλαμε νά προτρέψουμε  ὅσους διαβάζουν αὐτές τίς γραμμές νά μή δίνουν καμμιά σημασία καί προσοχή σέ σοφιστικές ἐρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς τήν ὁποία παρουσιάζουν κληρικοί καί λαϊκοί.  Νά ἀδιαφοροῦν γιά τή γνώμη ἀνθρώπων πού φοβοῦνται νά διαβάσουν ταπεινά ὅλη τήν Ἁγία Γραφή· πού φοβοῦνται νά χρησιμοποιήσουν χωρία τῆς Ἀγίας Γραφῆς πού «καῖνε»·  πού φοβοῦνται νά ἀναφέρουν τά χωρία αὐτά· πού φοβοῦνται ἀποκρύπτουν καί διαστρέφουν τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων· πού χλευάζουν τούς ἀγίους Γέροντες· πού ὑβρίζουν τούς πιστούς ἀνθρώπους ἀποκαλώντας τους «ὄχλο θρησκευομένων ἀνθρώπων».  Σ ‘αὐτούς ἀπευθύνεται μέ πόνο ὁ π. Παΐσιος :  «Ἀπορῶ! Δέν τούς προβληματίζουν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; Γιατί δέν βάζουν ἔστω ἕνα ἐρωτηματικό γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους;    Κι ἄν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἄλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ· «…τό ἀποπλανᾶν εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς».  (Μαρκ. ιγ΄ 22).          Σέ αὐτούς καί σέ ὅλους μας, ὅσοι ἔχουμε σαρκικά ἤ πνευματικά παιδιά, ἀπευθύνεται καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ὁ ὀποῖος ἀφοῦ παρουσίασε στή 15^η Κατήχησή του τή διδασκαλία του περί ἀντιχρίστου καταλήγει :  « Ἀσφάλιζε τοίνυν σεαυτόν, ἄνθρωπε·  ἔχεις τά σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου· καί μή μόνος μνημόνευε τούτων, ἀλλά καί ἀφθόνως πᾶσι μεταδίδου. Εἰ τέκνον ἔχεις κατά σάρκα, τοῦτο ἤδη νουθέτει· καί εἰ διά κατηχήσεως ἐγέννησάς τινα, καί τοῦτον προασφαλίζου, ἵνα μή τόν ψευδῆ δέξηται ὡς ἀληθῆ». (Κατηχ. Φωτιζομένων, ὁμ. ΙΕ΄ ).

Μετάφραση : «Ἀσφάλιζε λοιπόν τόν ἑαυτό του, ἄνθρωπε. Ἔχεις τά σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου.  Νά μήν τά φέρεις στή μνήμη σου μόνο γιά τόν ἑαυτό σου, ἀλλά νά τά μεταδίδεις ἄφθονα καί στούς ἄλλους. Ἄν ἔχεις παιδί δικό σου, σαρκικό, νά το συμβουλεύεις.  Ἄν πάλι μέ τήν Κατήχηση γέννησες κάποιο πνευματικό παιδί, καί αὐτό νά τό προφυλάξεις μέ τίς συμβουλές σου, ὥστε νά μή δεχθῆ τόν ψευδῆ [τόν ἀντίχριστο] γιά ἀληθινό [γιά τόν Χριστό]».

AΠANTHΣΗ

ΑΠΑΝΤΗΣH ΣTON  π. Ι. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 666 ΚΑΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ» ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ «ΚΑΘΕΥΔΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΕ!»
ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΦΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΣΤΉ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ, ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΎΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ π. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΨΗ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

http://www.agnikolaos.gr/index

http://www.agnikolaos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=105:2010-12-27-10-59-09&catid=46:2010-11-09-11-55-10&Itemid=77(Εμείς περιμένουμε τον Χριστό ή τον Αντίχριστο; )

http://www.agnikolaos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=123:2011-02-03-11-52-50&catid=46:2010-11-09-11-55-10&Itemid=77(Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύσθε)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ .

ΣΧΟΛΙΟ

Δύο ευλαβείς ορθόδοξοι κληρικοί που αγαπούν τον Θεό και ενδιαφέρονται για την σωτήρα των ψυχών δεν θα έπρεπε να εμφανίζονται τόσο διαφορετικοί.

Έχει και ο π. Βασίλειος Βολουδάκης δίκαιο, έχει και ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος, απλώς ο καθ’ ένας βλέπει από διαφορετική σκοπιά το θέμα.
Ο π. Βασίλειος χτυπά τις υπερβολές, γιατί κάποιοι βλέπουν τον Αντίχριστο παντού και όχι τον Χριστό.
Έχει όμως και ο π. Ιωάννης δίκαιο, γιατί βλέπει τα σημεία των καιρών να έρχονται και καλό είναι να προετοιμάζουμε τους χριστιανούς και όχι να τους κοιμίζουμε. Ο γέροντας επίσκοπος π. Αυγουστίνος Κάντιωτης μας έλεγε·

«Να ετοιμαζώμεθα για Εκκλησία κατακομβών

• Έ, φεύγουμε κ’ εμείς από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, που απολαμβάναμε ωρισμένα προνόμια εις ωρισμένας εποχάς και είχαμε μερική ελευθερία. Φεύγουμε πλέον από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, και μπαίνουμε στο σχήμα των κατακομβών.
• Τότε πλέον, όχι μόνο τροπικώς, αλλά και τοπικώς θα χωριστούμε. Και η Εκκλησία θα διωχθεί· και οι ναοί θα κλείσουν, ον τρόπο έχουν κλείσει στην Αλβανία και σε άλλα μέρη.
• Διωγμός. Φαίνονται αυτά απίστευτα· αλλά όλες οι ενδείξεις φανερώνουν, ότι εκεί βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ’ εμείς να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας δια Εκκλησία κατακομβών».

(“Οι Χριστιανοί στους Εσχάτους Καιρούς”, β΄ έκδοση, σελ. 32).

Θα πρέπει οι πιστοί και τον π. Ιωάννη να σέβονται και τον π. Βασίλειο. Να δίνουν βαρύτητα στα λόγια του π. Βασιλείου, που μιλά για την πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου, που πρέπει ν’ αγαπά και να σκέπτεται συνεχώς τον Χριστό και όχι τον Αντίχριστο, αλλά συγχρόνως ν’ ακούει και τα σημεία των καιρών που έρχονται, για τα οποία μιλά ο π. Ιωάννης και να μη πανικοβάλεται.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ 6-2-2011

Χιλιάδες λαού έξω από τη Βουλή των Ελλήνων, στην ιστορική πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρήθηκε για την κάρτα του πολίτη.

Κλήρος και λαός δήλωσε ότι δεν θα παραλάβει την κάρτα του πολίτη και δεν θα υποχωρήσει στο μεθοδευμένο ηλεκτρονικό φακέλωμα.

Ομίλησε ο αρχιμ. π. Σαράντης Σαράντο, ο καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου π. Μεθόδιο.

Διαβάστηκε χαιρετισμός του Μητροπολίτου Αιτωλακαρνανίας κ. Κοσμά , καθώς και του Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίου Φούντα.

Χαιρετισμό απηύθυναν επίσης και άλλοι φορείς, όπως ο Πρόεδρος του «Ελκις» κ. Μαρκουλάτος Γεώργιος, ο εκδότης της εφημερίδος «Χριστιανική» κ. Μανώλης Μηλιαράκης, ο εκπρόσωπος του πρώην Υπουργού κ. Στέλιου Παπαθεμελή και άλλοι φορείς .

Τελευταίος ομίλησε π. Ιωάννης Φωτόπουλου και η συγκέντρωση έληξε ειρηνικά με το ψήφισμα που διαβάστηκε διά βοής.

Με το ψήφισμα το συγκεντρωθέν πλήθος ζήτησε από την κυβέρνηση όπως διά Νόμου απάλλαξε τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά από την υποχρεωτική ένοπλη στρατιωτική θητεία, έτσι διά Νόμου να απαλλάξει και τους χριστιανούς αντιρρησίες συνειδήσεως, οι οποίοι δεν επιθυμούν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και την κάρτα του πολίτη.

Να υπάρξει με λίγα λόγια εναλλακτική λύση, διότι οι χριστιανοί σε παρόμοιες περιπτώσεις οφείλουν υπακοή στο Νόμο του Θεού και ανυπακοή στους Νόμους του Κράτους, έστω και αν αυτό τους οδηγήσει στα δικαστήρια, στις φυλακές και στο μαρτυρικό θάνατο.

Οι συγκεντρωμένοι ανεχώρησαν αφού έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο και το «τη Υπερμάχω» και έδωσαν νέο δυναμικό ραντεβού στις 27 Μαρτίου στο Πεδίο του Αρεως, στις 3 το απόγευμα, με πορεία προς τη Βουλή.

ΜΑΝΙΑΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΚΙΖΟΥΝ, ΒΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ

ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!

_____________

TI ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

ΑΠ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΤΟΥ;

Η πρόβα με τον αντίχριστο Πάπα πέτυχε. Oι ορθόδοξοι χριστιανοί ελάχιστα αντέδρασαν. Κάπως έτσι και με ακόμα μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια θα υποδεχθούν και θα στεφανώσουν οι προδόται αρχιερείς τον Αντίχριστο· τον φρικτότερο Δικτάτορα και το μεγαλύτερο τέρας της γης.  Τώρα, στρώνουν τα χαλιά της παγκοσμιοποίησης και δουλεύουν πυρετωδώς για την έλευσή του  (Β΄ Θεσσαλονικής και Αποκάλυψη του Ιωάννου).

——