ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 2012

ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

Πλημμύρα συμπροσευχῶν μετά τῶν αιρετικῶν ενέσκυψεν με την ανατολήν τοῦ 2011, ως ηφαιστιακή έκκρηξις προερχομένη και κατευθυνομένη εκ τοῦ εσβεσμένου από την Ορθοδοξία Οικουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως. «Σε καταιγισμό οι δαιμονικές δυνάμεις τοῦ Οικουμενισμοῦ, και σε μεγάλη κινητικότητα αι ουράνιαι δυνάμεις αντιστοίχως ευρίσκονται προς σωτηρίαν τῆς Ορθοδοξίας» (Αγιορείτης Γέροντας).

Άρα γε τί συνέβη; Αφοῦ ο πάπας δεν προσχωρεĩ εις την Ορθοδοξίαν, μήπως ο Πατριάρχης Κων/λεως προσεχώρησεν εις τον Παπισμόν; Εἶναι επίσκοπος Κων/λεως ή διπλωμάτης; Δογματικῆς και κανονικῆς ακριβείας γλῶσσαν δέν ομιλεĩ αλλά ευέλικτον διπλωματικήν υποκρισίαν.

Εἶναι προτιμότερον να εκριζωθή ο ιστορικός τῆς Κωνσταντίνου-πόλεως θρόνος, όπως οι εκκλησίες τῆς Αποκαλύψεως και τῆς αιρετικῆς Ρώμης, ακόμη δε και να καταποντισθῆ εις τά βάθη τοῦ Βοσπόρου, παρά να επιχειρηθῆ έστω και η ελαχίστη παρέκκλισις από τῆς χρυσῆς τῶν πατέρων γραμμῆς («ού χωρεĩ συγκατάβασις εις τά τῆς πίστεως»).

Παρουσιάζω κατωτέρω αποδείξεις.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Θεολόγος

ΕΡΩΤΩΜΕΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Τοῦ κ. Ν. Σωτηροπούλου, θεολόγου – φιλολόγου

Τὴν Κυριακὴν πρὸ τῶν Χριστουγέννων ὁ Μέγας ᾿Αρχιδιάκονος τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἢ μᾶλλον Οἰκουμενιστικοῦ Πατριαρχείου κ.Μάξιμος ὡμίλησε παρουσίᾳ τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὸν λαὸν μὲ θέμα «Περὶ πλουτισμοῦ Θεολογίας· καὶ περὶ καυχωμένων ἢ συμπλεγματικῶν;».

Τὴν ὁμιλίαν του ὁ Μέγας ᾿Αρχιδιάκονος ἤρχισε μὲ τὴν φράσιν ὕμνου τῶν Χριστουγέννων, «Διό Σοι προσφέρομεν καὶ ἡμεῖς ὑπὲρ τὴν χρηματικὴν φορολογίαν ᾿Ορθοδόξου πλουτισμὸν Θεολογίας».῾Υπεστήριξε δὲ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς του καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας του τοὺς οἰκουμενιστικοὺς διαλόγους, οἱ ὁποῖοι, κατ᾿ αὐτόν, πλουτίζουν τὴν ᾿Ορθόδοξον Θεολογίαν, ἐνῷ χωρὶς αὐτοὺς τοὺς διαλόγους ἡ ᾿Ορθόδοξος Θεολογία καθίσταται«γυμνὴ καὶ πτωχή».

Γυμνὸς καὶ πτωχὸς θεολογικῶς εἶσθε σεῖς, Μεγάλε ᾿Αρχιδιάκονε, διότι στερεῖσθε σοβαρῶν ἐπιχειρημάτων ὑπὲρ τῶν οἰκουμενιστι κῶν θέσεών σας. ῾Η ᾿Ορθοδοξία δὲν εἶνε ἐλλειμματικὴ ᾿Εκκλησία, ὅπως εἶπεν ὁ σημερινὸς Πάπας, ὁ τόσον προσφιλὴς εἰς τοὺς οἰκουμενιστάς, ἀλλ᾿ εἶνε «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ ᾿Εκκλη σία», ὅπως ὁμολογοῦμεν εἰς τὸΣύμβολον τῆς Πίστεως. Τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ὁμολογία; Δὲν σημαίνει πληρότητα; Δὲν σημαίνει ὁλόκληρον τὴν ἀναγκαίαν διὰ τὴν σωτηρίαν μας ἀλήθειαν; Δὲν σημαίνει θεολογικὸν πλοῦτον;

Κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ διὰ τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ὁ μέγας Παῦλος ἐκήρυξε καὶ διεκήρυξε· «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀν θρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, καὶ ἐστέ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι» (Κολ. β´ 8–10). Μεταφράζουμε· «Προσέχετε μήπως σᾶς ἐξαπατήσῃ καὶ σᾶς παρασύρῃ κανεὶς μὲ τὴ φιλοσοφία καὶ καθαρὴ ἀπάτη, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσι τῶν ἀνθρώπων, σύμφωνα μὲ τὰ πτωχὰ στοιχεῖα τοῦ πλανωμένου κόσμου καὶ ὄχι σύμφωνα μὲ τὸ Χριστό. Διότι μέσα σ᾿ αὐτὸν κατοικεῖ ὅλος ὁ πλοῦτος τῆς θεό τητος οὐσιωδῶς, καὶ ἔτσι δι᾿ αὐτοῦ εἶσθε πάμπλουτοι». Συμφώνως πρὸς τὸν θεόπνευστον τοῦτον λόγον ἡ φιλοσοφία εἶνε «σκέτη» ἀπάτη, καὶ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμουεἶνε πτωχά.

Καὶ πῶς λοιπὸν ἰσχυρίζονται οἱ οἰκουμενισταί, ὅτι ὁ διάλογος μὲ τὰς διαφόρους φιλοσοφίας καὶ τοὺς διαφόρους πολιτισμοὺς τοῦ κόσμου εἶνε δημιουργικὸς καὶ πλουτίζει τὴν ᾿Ορθόδοξον Θεολογίαν; ῾Ο Χριστιανισμὸς εἰς τὴν γνησίαν καὶ αὐθεντικὴν μορφήν του οὐσιαστικῶς δὲν ὑστερεῖ εἰς τίποτε, ὥστε νὰ ἔχῃ ἀνάγκην συμπληρώσεως. ῾Ο Χριστιανισμὸς εἶνε ὁ ἀληθὴς καὶ τέλειος πολιτισμός.

Ἀπὸ τὸν ῾Ελληνισμὸν ὁ Χριστιανισμὸς δὲν ἔλαβε τίποτε τὸ οὐσιαστικόν, ἔλαβε μόνον τὴν γλῶσσαν.Η σχέσις Χριστιανισμοῦ καὶ ῾Ελληνισμοῦ δὲν εἶνε ἰδεολογική, ἀλλ᾿ εἰδολογικὴ λόγῳ τῆς ἑλληνικῆς γλωσσικῆς ἐπενδύσεως τῶν οὐρα νίων ἀληθειῶν. Συμφώνως πρὸς τὸ παρατεθὲν ἀποστολικὸν χωρίον ἐντὸς τοῦ Χριστοῦ «κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς». Τὸ «πλήρωμα» ἐδῶ σημαίνει «πλοῦτος». ᾿Εντὸς τοῦ Χριστοῦ κατοικεῖ ὅλος ὁ πλοῦτος τῆς θεότητος οὐσιωδῶς. Καὶ διὰ τοῦτο, ὅσοι πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν ὀρθῶς, ᾿Ορθοδόξως, εἶνε «πεπληρωμένοι», δηλαδὴ «πεπλουτισμένοι, πάμπλουτοι».

Οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας ἡρμήνευσαν καὶ ἀνέπτυξαν ὀρθῶς,᾿Ορθοδόξως, τὰς ἀληθείας τῆς Πίστεως, καὶ διὰ τοῦτο εἰς τὸν ὕμνον τῶν Χριστουγέννων γίνεται ἀναφορὰ εἰς τὸν πλουτισμὸν τῆς Ορθοδόξου Θεολογίας. ᾿Ερωτῶμεν τώρα τὸν Μέγαν Ἀρχιδιάκονον τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Πατριαρχείου· ἀπὸ τοὺς διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰς ἡμέρας μας ἔγιναν ἐπὶ δεκαετίας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς προσεγγίσεις εἰς τὰς ἄλλας Θρησκείας, τὰς ὁποίας ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐχαρακτήρισε «σεβαστὰς» καὶ «σεβασμίας», ποῖον ὄφελος προέκυψε διὰ τὴν ᾿Ορθόδοξον Θεολογίαν; Προσετέθη τίποτε εἰς τὸν πλοῦτον της;

Νὰ μὴ ὁμιλῇ γενικῶς καὶ ἀορίστως ὁ Μέγας Ἀρχιδιάκονος, ἀλλὰ νὰ ἀναφέρῃ συγκεκριμένα στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπλουτίσθη ἡ ᾿Ορθόδοξος Θεολογία. Ἀναμένομεν. ῍Η μᾶλλον δὲν ἀναμένομεν. Διότι τοιαῦτα στοιχεῖα δὲν ὑπάρχουν. ῾Ο Μέγας Ἀρχιδιάκονος ὡμίλησεν ὅπως ὡμίλησε, διὰ νὰ εὐπροσωπήσῃ καὶ νὰ εὐαρεστήσῃ εἰς τὸν ἀρχιοικουμενιστὴν αὐθέντην καὶ δεσπότην του.

Δι᾿ ἡμᾶς τοὺς παραδοσιακοὺς καὶ συντηρητικοὺς καὶ ἀντιοικουμενιστὰς ἔθεσε τὸ ἐρώτημα ὁ Ἀρχιδιάκονος· «Διατί προσκολλώμεθα εἰς τὸ παρελθόν;». Καὶ εἰς τὸ ἐρώτημα ἀπήντησε· «Μία κατὰ γράμμα προσκόλλησις “ἀποκτείνει” τὸ πνεῦμα καὶ τὴν οὐσίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστεως». Λανθάνετε, κ. Μάξιμε. Ἀδικεῖτε τοὺς συνειδητοὺς Ορθοδόξους. Οἱ συνειδητοὶ ᾿Ορθόδοξοι καὶ εἰς τὸ γράμμα προσκολλῶνται καὶ εἰς τὸ πνεῦμα προσκολλῶνται ἀναλόγως τῶν περιπτώσεων. Τὸ «ἀποκτείνει», τὸ ὁποῖον εἴπατε, δὲν ἰσχύει διὰ τοὺς συνειδητοὺς ᾿Ορθοδόξους, ἀλλὰ διὰ σᾶς ἐν τῇ ἐννοίᾳ, ὅτι ἡ μὴ προσκόλλησίς σας εἰς τὰς νεωτεριστικὰς ἀντιλήψεις τοῦ Πατρι άρχου «ἀποκτείνει» τὴν ἐλπίδα σας νὰ ἐπισκοποποιηθῆτε, νὰ γίνετε καὶ σεῖς αὐθέντης καὶ δεσπότης.

῾Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τοὺς ἀντιοικουμενιστὰς ᾿Ορθοδόξους ἔχει ἀποκαλέσει «ἀκραίους» καὶ «φονταμενταλιστάς». Καὶ ὁ Ἀρχιδιάκονός του ἀπεκάλεσε «καθυστερημένους» καὶ «συμπλεγματικούς», κομπλεξικούς. Καὶ μὲ ἄλλους ὁμοίους χαρακτηρισμοὺς στολίζονται οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστάς, ὅπως «φανατικοί» καὶ «ταλιμπάν». Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Νέας Εποχῆς ἐγέμισαν τὰ στήθη τῶν πιστῶν μὲ πλῆθος παράσημα. Καὶ διὰ νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὸν Ἀρχιδιάκονον, ἐνῷ αὐτὸς τοὺς ἀντιοικουμενιστὰς ᾿Ορθοδόξους ὑβρίζει, διὰ τὸν Πατριάρχην του, καίτοι προέβη εἰς πολλὰς ἀντορθοδόξους δηλώσεις καὶ ἐνεργείας καὶ προσέφερεν ὡς δῶρον «τὸ ἅγιον Κοράνιον», δὲν εὑρίσκει οὔτε μίαν ἐλεγκτικὴν λέξιν, ἀλλ᾿ ἐκφράζεται λίαν ἐπαινετικῶς. Λέγει εἰς αὐτόν· «Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὑπὸ τὴν ἐμπνευσμένην ἡγεσίαν τῆς Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος…». Λίαν ἐπαινετικῶς ἐκφράζεται ὁ Ἀρχιδιάκονος —ἢ μᾶλλον τὸ Πατριαρχεῖον διὰ τοῦ Ἀρχιδιακόνου— καὶ διὰ τὸ παν άθλιον καὶ κατάπτυστον Συνέδριον, τὸ ὁποῖον ἔγινεν εἰς τὸν Βόλον τῇ πρωτοβουλίᾳ τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ᾿Ιγνατίου, ἐπιδόξου Ἀρχιεπισκόπου καὶ πιστοῦ ἀντιγράφου τοῦ κ. Βαρθολομαίου, εἰς τὸ πλαίσιον τῆς περιβοήτου Ἀκαδημίας του Θεολογικῶν Σπουδῶν μὲ θέμα «Νεοπατερικὴ Σύνθεση ἢ Μεταπατερικὴ Θεολογία». Τὸ φερέφωνον τοῦ Πατριαρχείου ἐθεώρησεν εὐτύχημα αὐτὸ τὸ Συνέδριον, τὸ ὁποῖον ἐκήρυξεν ἀπηρχαιωμένην, ἀνε πίκαιρον, ἐξωφλημένην τὴν Θεολογίαν τῶν Πατέρων. Οἱ Βασίλειοι, οἱ Γρηγόριοι, ὁ Χρυσόστομοι, οἱ Φώτιοι, οἱ Γρηγόριοι Παλαμᾶδες, οἱ Κοσμᾶδες οἱ Αἰτωλοὶ καὶ ὅλοι οἱ Πατέρες καὶ διδάσκαλοι τοῦ παρελθόντος δὲν ἔχουν θέσιν εἰς τὴν νέαν ἐποχήν, «πᾶνε περίπατο»!

Νέοι Πατέρες ἔχουν σημασίαν, οἱ οἰκουμενισταί! Λίαν ἐπαινετικῶς ὁ Ἀρχιδιάκονος ἐξεφράσθη καὶ διὰ τὸν Νικολαΐτην αἱρετικὸν Χρῆστον Γιανναρᾶν, ἐκλεκτὸν τοῦ Πατριάρχου. Εἶπε περὶ αὐτοῦ· «῾Ο διακρινόμενος ἐπὶ προφητικῇ ἐγρηγόρσει Ελλογιμότατος καθηγητὴς κ. Χρῆστος Γιανναρᾶς»! ῾Ως σύγχρονον μεγάλην θεολογικὴν μορφὴντὸ φερέφωνον τοῦ Πατριαρχείουπαρουσιάζει καὶ τὸν ΜητροπολίτηνΠεργάμου ᾿Ιωάννην Ζηζιούλαν.

Κύριοι οἰκουμενισταί! ῾Η Πίστις, ἡ ᾿Ορθοδοξία, πολλάκις ἐπολεμήθη, ἢ μᾶλλον συνεχῶς πολεμεῖται, ἐξωτερικῶς καὶ ἐσωτερικῶς τῆς᾿Εκκλησίας, ἐμφανῶς καὶ ἀφανῶς, ὁρατῶς καὶ ἀοράτως. Καὶ πάντοτε εὑρέθησαν προδόται τῆς Πίστεως, τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ᾿Αλλ᾿ οἱ πολέμιοι καὶ οἱ προδόται δὲν κατώρθωσαν νὰ διαλύσουν καὶ ν᾿ ἀφανίσουν τὴν᾿Αλήθειαν. ᾿Αφοῦ ἡ ᾿Εκκλησία κατὰ τὴν θέλησιν καὶ τὸν λόγον τοῦ Δομήτορός της εἶνε ἀκατάλυτη(Ματθ. ιστ´ 18), καὶ ἡ ᾿Αλήθειά της εἶνε αἰωνία. Καὶ συνεπῶς ὅλοι οἱ Βαρθολομαῖοι, ὅλοι οἱ ᾿Ιγνάτιοι μὲ τὴν μεταπατερικὴν Θεολογίαν των, ὅλοι οἱ ᾿Αρχιδιάκονοι Μάξιμοι, ὅλοι οἱ Γιανναρᾶδες, ὅλοι οἱ Ζηζιούληδες καὶ ὅλοι οἱ Βεελζεβούληδες δὲν θὰ κατισχύσουν. Θὰ κατισχύσῃ τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὁ πιστὸς καὶ καταφρονούμενος λαός, διότι αὐτὸς εἶνε ὁ φύλαξ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, αὐτὸς εἶνε τὸ κριτήριον τῆς ἀληθείας, αὐτὸς κρίνει καὶ ἐγκρίνει ἢ ἀπορρίπτει τὰς Συνόδους τῶν Επισκόπων. Καὶ ἤδη ὁ πιστὸς λαὸς ἀπορρίπτει τὸν Οἰκουμενισμὸν καὶ τοὺς οἰκουμενιστάς, καὶ εὔχεται δι᾿ αὐτοὺς εἰς τὸν Θεὸν νὰ μετανοήσουν, καί, ἂν δὲν μετανοοῦν, νὰ τοὺς ἀπομακρύνῃ ἀπὸ τὸν Οἶκον του ὡς δύσοσμα καὶ δηλητηριώδη ἀπορρίμματα.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 21/1/2011