ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Απά το βιβλίο  του «ΒΟΣΚΕ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΟΥ/

Το καλυτερο δωρο

Ἀγαπητά μου παιδιά,

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ἀγαποῦν τά δῶρα. Δῶρα παίρνουν στή γιορτή τους, σ’ ἄλλες μεγάλες γιορτές, καί ἰδιαίτερα την πρωτοχρονιά. Πῶς τήν περιμένουν τή μέρα αὐτή τά παιδιά! Τόν ἅγιο Βασίλειο, τό μεγάλο αὐτό πατέρα καί διδάσκαλο της Ἐκκλησίας, τόν φαντάζονται πώς εἶναι φορτωμένος μέ δῶρα, ἔτοιμος νά τά μοιράση στά παιδιά μέ τό χέρι τοῦ πατέρα, τῆς μάνας, τῆς γιαγιᾶς και ἄλλων προσφιλῶν προσώπων. Δῶρα πολλά, πού στοιχίζουν ἐκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Μπάλλες, ποδήλατα, αὐτοκινητάκια, καραβάκια, κοῦκλες, γλυκύσματα, καινούργια φορέματα, χρυσᾶ κοσμήματα, ρολόγια, ποικιλία ἀπό δῶρα.

Ἄραγε ποιό παιδί θἀ ’νε ἐκεῖνο, πού τήν πρωτοχρονιά θα πάρη τό πιό μεγάλο δῶρο; Καί ποιό φαντάζεστε ἐσεῖς, πώς θα ’νε τό πιό μεγάλο δῶρο; Μά πρίν νά ποῦμε ποιο εἶναι τό πιό μεγάλο δῶρο, ἄς δοῦμε τί δώρα ἔδωσαν σ’ ένα παιδί κάποιοι σοφοί ἄνθρωποι.

* * *

Στά κάλαντα, στα τραγούδια πού τραγουδοῦν τά παιδιά τήν παραμονή καί τή νύχτα τῶν Χριστουγέννων ὅταν ἐπισκέπτονται τά σπίτια, «««`ὀ Χριστός ὑμνείται καί δοξάζεται σάν «βασιλεύς τῶν ὅλων». Καί εἶναι πράγματι ὁ Χριστός ὁ αληθινός βασιλιᾶς ὅλου τοῦ κόσμου. Εἴνε ὅμως βασιλιᾶς πολύ διαφορετικός ἀπό τούς ἄλλους βασιλιᾶδες καί ἄρχοντες τοῦ κόσμου. Οἱ βασιλιᾶδες γεννιῶνται μέσα σέ παλάτια, πού λάμπουν ἀπό πολυτέλεια. Μά ὁ Χριστός δέν γεννήθηκε μέσα σέ τέτοια παλάτια. Γεννήθηκε, ὅπως ξέρετε, μέσα σέ μιά ὐγρή σπηλιά, πού ἦταν ἕνα μαντρί. Στό μαντρί αὐτό ἔμεναν πρόβατα, βόδια και γαϊδουράκια. Ἐκεί, στό βρωμερό αὐτό σταῦλο, τό μόνο καθαρό μέρος πού ὐπῆρχε ἧταν ἡ φάτνη, τό παχνί, τό μέρος ἐκεῖνο ὅπου οἱ βοσκοί βάζουν τό χειμῶνα τό ξερό χορτάρι γιά νά φᾶνε τά ζῶα. Μιά τέτοια φάτνη ἔγινε ἡ πρόχειρη κούνια, ὅπου ἔβαλε τό μικρό Χριστό ἡ Παναγία μητέρα του.

Ποιός, βλέποντας τό Χριστό πάνω στά ἄχυρα καί ἔχοντας γύρω του συντροφιά τά ζῶα, ποιός μποροῦσε νά φαντασθῆ, πώς τό βρέφος αὐτό ἧταν «ὁ βασιλεύς τῶν ὅλων»; Ἄν τό ἤξεραν, πόσοι καί πόσοι δέν θά ἔρχονταν γιά νά προσκυνήσουν καί νά προσφέρουν τά δῶρα τους, κατά τή συνήθεια πού εἶχαν τήν ἀρχαία ἐποχή νά προσφέρουν δῶρα ὅταν γεννιώταν νέος βασιλιᾶς!

Ὁ Χριστός, ὅταν γεννήθηκε, ἦταν ἄγνωστος στόν ἀρχαίο εἰδωλολατρικό κόσμο. Ἀλλά νά· σέ μιά χώρα, πού ἀπεῖχε ἐκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά ἀπ᾽ τό σπήλαιο, μερικοί ἄνθρωποι πληροφοροῦνται πώς γεννήθηκε ὁ Χριστός. Αὐτοί ἦταν οἱ μάγοι, γιά τούς ὀποίους μιλάει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Τά ὀνόματα τους δέν τά ἀναφέρει τό Εὐαγγέλιο, μά σύμφωνα μέ τήν ἀρχαία παράδοσι ὠνομάζονταν ὁ πρῶτος Γκασπάρ, ὁ δεύτερος Μελχιόρ καί ὁ τρίτος Βαλτάσαρ.

Ἀλλ’ ἐδῶ πρέπει νά δώσουμε μιά ἐξήγησι˙ οἱ μάγοι αὐτοί δέν ἦταν ὅπως οἱ γνωστοί σήμερα μάγοι καί μάγισσες, πού μέ διάφορα σατανικά μέσα καί τρόπους ἀπατοῦν καί ἐκμεταλλεύονται τούς ἀνοήτους ἀνθρώπους, λέγοντας τή «μοῖρα» τους. Ὄχι. Οἱ μάγοι, γιά τούς ὁποίους μιλάει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ἧταν ἄνθρωποι ἐπιστήμονες, σοφοί. Οἱ μάγοι αὐτοί, οἱ ἀστρονόμοι τῆς Περσίας, ὅταν εἶδαν στόν οὐρανό ἕνα ἔκτακτο ἀστέρι, σύμφωνα μέ μιά ἀρχαία προφητεία, τό ἐρμήνευσαν σάν ἕνα σημάδι πού εἰδοποιοῦσε πώς γεννήθηκε ὀ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Μιά ζωηρή ἐπιθυμία γεννήθηκε μέσα τους, νά πᾶνε νά δοῦν καί νά προσκυνήσουν τό Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Μέ ὁδηγό τό ἀστέρι ξεκίνησαν, καί ὕστερα ἀπό ἔνα μακρινό ταξίδι, πού βάσταξε μῆνες ὀλόκληρους, ἔφτασαν στά Ἰεροσόλυμα. Πῆγαν στή Βηθλεέμ, βρῆκαν τό Χριστό κι ἀνοίγοντας τούς θησαυρούς τους πρόσφεραν στό βασιλιᾶ τοῦ κόσμου τά πολύτιμα δῶρα τους, «χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν» (Ματθ. 2,11).

Δῶρα στό Χριστό πρόσφεραν οἱ μάγοι. Ἀλλά δῶρα στό Χριστό πρέπει νά προσφέρουμε καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄντρες γυναῖκες κι αὐτά ἀκόμα τά μικρά παιδιά. Ἀλλά τί δῶρα; Ἀσήμι; Χρυσάφι; Διαμάντια; Πολύτιμες πἐτρες; Ὄχι. Κάτι ἄλλο, πολύ ἀνώτερο ἀπ‘ ὅλα αὐτά τά δῶρα, μποροῦμε νά προσφέρουμε στό Χριστό. Ἤ, γιά νά ἐκφρασθοῦμε καλύτερα, ἐπειδή ὀ Χριστός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό δῶρα, γιατί ὅλος ὁ ὑλικος κόσμος εἶναι δικός του, Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει ἕνα δῶρο καί ζητάει ἀπό μᾶς νά τό δεχθοῦμε τό δῶρο αὐτό.

Ὀ Χριστός προσφέρει στόν καθένα μας ἔνα δῶρο ἀνεκτιμήτου ἀξίας. Κι ἄν τό δεχθοῦμε τό δῶρο αὐτό, ὁ Χριστός χαίρεται. Ἡ ἐκούσια προσφορά τῆς θελήσεώς μας, πού δεχόμαστε τό δῶρο αὐτό τοῦ Χριστοῦ, εἶναι γιά τό Χριστό τό σπουδαιότερο δῶρο μας σ‘ Αὐτόν. Δῶρο ὁ Χριστός, ἀντίδωρο ἐμεῖς. Ἀλλά μήπως αὐτά πού λέμε γιά δῶρο καί ἀντίδωρο φαίνονται δύσκολα καί ἀκατάληπτα; Ἄς φέρουμε ἕνα παράδειγμα, γιά νά γίνη πιό καταληπτό αὐτό πού λέμε.

* * *

Ζοῦσε κάποτε ἔνα παιδί. Εἶχε γεννηθῆ μέσα σέ πλούσιο σίιτι, κ᾿ οἱ γονείς του, ἐπειδή ἤτανε ἔξυπνο καί ἔπαιρνε τά γράμματα καί προώδευε, τό ἔστειλαν γιά σπουδεέ. Ὅταν πλησίαζε ἡ γιορτή του καί οἱ γονεῖς του θά τοῦ ᾿καναν δῶρο, ὁ μικρός τούς εἴπε:

• Ἐγώ δέν θέλω νά μοῦ κάνετε κανένα ἄλλο δῶρο, παρά ἕνα βιβλίο….

• Στό ἐρώτημα τῶν γονέων του, ποιό εἶναι τό βιβλίο πού ζητάει, ὁ μικρός ἀπάντησεֹ

• Τό Εὐαγγέλιο…

Τήν ἐποχή ὄμως ἐκείνη τά βιβλία ἤταν πανάκριβα, γιατί δέν τά τύπωναν σέ μηχανές, ἀλλά τά ἔγραφαν μέ τό χέρι ἐπάνω σε λεπτά δέρματα. Οἰ γονεῖς, πού αγαποῦσαν τόν Ιωάννη – ἔτσι ἤταν τό ὄνομα του -, ἔδωσαν παραγγελία. Κι ὅταν το Εὐαγγέλιο ἔγινε και οἰ γονεῑς το παρέδωσαν στόν Ιωάννη, ἠ χαρά τοῦ παιδιοῦ ἤταν ἀπερίγραπτη. Ἧταν σάν να ἔπαιρνε στά χέρια του τό πιό πολύτιμο δῶρο.

Ἀπό ͗κείνη τή μέρα τό Εὐαγγέλιο ἔγινε ὁ αχώριστος σύντροφος του. Τό διάβαζε καί προσπαθοῦσε νά ἐφαρμόση ὅ,τι ἔλεγε. Τό διάβαζε μικρός. Τό διάβαζε σέ δύσκολες ὧρες. Τό διάβαζε πάντοτε. Αὐτό ἧταν τό βιβλίο, πού τόν καθωδηγοῦσε, τόν παρηγοροῦσε καί τόν ἐνίσχυε σʾ ὄλη του τή ζωή. Ὅποιος θέλει λεπτομέρειες, ἄς διαβάση τό βίο τοῦ ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, πού γιορτάζει στίς 15 Ἰανουαρίου.

* * *

Ἀγαπητά μου παιδιά! Ὀ Μ.Ἀλέξανδρος ἀπʾ ὅλους τούς συγγραφεῖς εκτιμοῦσε τόν Ὄμηρο καί τό βιβλίο του τό ‘χε κάτω ἀπʾ τό προσκέφαλό του καί κάθε μέρα διάβαζε γιά να διδάσκεται καί νά ἐμπνέεται. Ἀλλά τί εἴνε ὁ Ὄμηρος καί ὸποιοσδήποτε ἄλλος συγγραφέας τοῦ ἀρχαίου καί τοῦ νέου κόσμου μπροστά στό Εὐαγγέλιο; Μπροστά του ὄλα τα βιβλία τοῦ κόσμου εἶναι σάν χαλίκια ἀπέναντι σʾ ἔνα διαμάντι. Ὄπως είπε κάποιος σοφός, τό Εὐαγγέλιο εἶναι τό σπουδαιότερο δῶρο πού δόθηκε ποτέ στον κόσμο. Δῶρο τοῦ οὐρανοῦ στήν ἀμαρτωλή μας γῆ. Ἤλιος πού διαλύει τα σκοτάδια και φωτίζει τη γῆ.

Αὐτό το δῶρο συνιστοῦμε κʾ ἐμείς τώρα στό τέλος τοῦ παλαιοῦ καί στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου. Τό συνιστοῦμε σʾ ὄλα τά παιδιά τῶν κατηχητικών μας σχολείων. Μικρή καί ἀσήμαντη εἴνε ἠ χρηματική του ἀξία, μά τό περιεχόμενό του ἔχει ἀξία ἀνυπολόγιστη.

Κάθε παιδί ἄς τό πάρη καί ἄς πῆ˙

̶Χριστέ σʼ εὐχαριστῶ γιά τό πολύτιμο αὐτό δῶρο.ἀπό τώρα πού εἶμαι μικρός, καί ὃταν μεγαλώσω, καί ὃταν ἀσπρίσουν τά μαλλιά μου, καί μέχρι τόν θάνατο, θά ʼχω τό Εὐαγγέλιο σου παντοτινό σύντροφό μου. Ἀπʼ ὄλα τά βιβλία αὐτό θά αγαπῶ πιό πολύ, αὐτό θά μελετῶ καί αὐτό θά ἐφαρμόζω.

Παιδί μου!

Δίνεις τήν ὑπόσχεσι αὐτή στό Χριστό; Ἡ ὑπόσχεσί σου αὑτή θά ʼνε τό σπουδαιότερο δωρο πού μπορεῖς νά κάνης στό Χριστό. Δῶρο ἀνώτερο ἀπʼ τά δῶρα πού ἔδωσαν οἰ μάγοι, ἀπʼ τό χρυσό, το λιβάνι καί τή σμύρνα. Δῶρο ̶ ἀντίδωρο.

Μέ πολλή ἀγάπη

ὸ πνευματικός σου πατέρας