+EΣTIA+

ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 3 Δεκεμβρίου 1944 – αριθμός 19

Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Το κοινωνικό κήρυγμα της Εκκλησίας μας

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

(Πάνε τώρα 170 περίπου χρόνια που ένας πραγματικός άνθρωπος, ένας αλτρουϊστής, ένας όντως άγιος, περιώδευσε ολόκληρον την Μακεδονίαν και έφθασε μέχρι το Βεράτι της Αλβανίας, όπου και εμαρτύρησε. Είναι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Γύρω από την διδασκαλίαν και την ζωήν του έχουν γραφεί άνω των 100 βιβλίων. Διότι η φήμη του ως μεγάλου αναμορφωτού, διδασκάλου και ιεροκήρυκος είχε ξεπεράσει την Ελλάδα μας και είχε φθάσει εις όλα τα Βαλκάνια. Ο άγιος Κοσμάς με τας προφητείας και τα θαύματά του ακόμη ζει εις την ψυχήν του λαού μας. Εδώ εις την Κοζάνην έστησε Σταυρόν και εκήρυξε. Από την διδασκαλίαν αυτήν δημοσιεύομεν εδώ ένα κομμάτι. Πόσο ευτυχείς θα είμεθα, εάν όλοι μας ακούαμεν και εφαρμόζαμεν τα απλά, αλλά γεμάτα από χριστιανική σοφία λόγια του αγίου τούτου ανθρώπου!).

Η ΖΥΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

«Πως να σας καταλάβω, παιδιά μου, πως αγαπάτε τα αδέλφια σας; Εγώ τώρα εδώ όπου περιπατώ και διδάσκω εις τον κόσμον, λέγω πως τον κύρ – Κώστα τον αγαπώ ωσάν τα μάτια μου, μα εσύ δεν το πιστεύεις, θέλεις να με δοκιμάσεις πρώτον και τότε να με πιστεύσεις. Λοιπόν, εγώ έχω ψωμί να φάγω, εσύ δεν έχεις. Ανίσως και σου δώσω κομμάτι και σε όπου δεν έχεις, τότε φανερώνω πως σε αγαπώ. Αμή εγώ να φάγω όλο το ψωμί και εσύ να πεινάς, τι φανερώνω; Πως η αγάπη όπου έχω εις σε είναι ψεύτικη. Έχω δυο ποτήρια κρασί να πιω, εσύ δεν έχεις. Ανίσως και δώσω και σε απ’ αυτό και πίης, τότε φανερώνω πως σε αγαπώ. Αμή ανίσως και δεν σου δώσω, είναι κάλπικη η αγάπη. Είσαι λυπημένος…απέθανεν η μήτηρ σου, ο πατήρ σου. Ανίσως και έλθω να σε παρηγορήσω, τότε είναι αληθινή η αγάπη, αμή ανίσως συ κλαίεις και θρηνείς και εγώ τρώγω, πίνω και χορεύω, ψεύτικη είναι η αγάπη μου. Το αγαπάς εκείνο το πτωχό παιδί; Το αγαπώ. Αν το ηγάπας, του έπαιρνες ένα υποκάμισο όπου είναι γυμνό, να παρακαλεί και εκείνο δια την ψυχήν σου…τότε είναι αληθινή η αγάπη, αμή τώρα είναι ψεύτικη. Δεν είναι έτσι, χριστιανοί μου; Με ψεύτικην αγάπην δεν πηγαίνομεν εις τον παράδεισον. Τώρα, σαν θέλεις να κάμεις την αγάπην μάλαμα, πάρε και ένδυσε τα φτωχά παιδιά, και τότε να βάλω να σε συγχωρήσωσι. Το κάμνετε αυτό;».

ΣΟΦΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΑΔ. ΚΟΡΑΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΑΣ

(Ο Αδαμ. Κοραής, του οποίου το άγαλμα στολίζει τα προπύλαια του Εθνικού μας Πανεπιστημίου, γέρων πλέον επληροφορήθη εις Παρισίους τω 1821, ότι οι Έλληνες κτυπούν τους τυράννους των. Έκλαυσε από πατριωτικήν συγκίνησιν ο γέρων, αλλά η χαρά του εμετριάσθη, όταν μετ’ ολίγον επληροφορήθη, ότι οι αρχηγοί της επαναστάσεως άρχισαν τας διχονοίας και τον εμφύλιον σπαραγμόν. Τότε έγραψε μνημειώδη επιστολήν προς το αγωνιζόμενον Έθνος. Απ’ αυτήν δημοσιεύομεν δύο αποσπάσματα. Είναι επίκαιρον. Είθε όλοι οι Έλληνες να ακούσωμεν την φωνήν του σοφού, του οποίου οι λόγοι και ύστερα από 120 χρόνια δεν έχασαν την αξίαν τους).

ΚΤΥΠΗΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΟΝ ΤΥΡΑΝΝΟΝ,

ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ

«Μην ελπίζωμεν καμίαν ωφέλειαν από την πολιτικήν ελευθερίαν, αν δεν ελευθερώσωμεν και τας ψυχάς μας, από τα τυραννικά και μισάδελφα πάθη. Δεν αρκεί ότι ερίξαμεν τας αλύσεις μας, αν δεν φροντίσωμεν να εξαλείψωμεν και τους οποίους αι αλύσεις μας αφήκασι μώλωπας. Δεν αρκεί ότι απετινάξαμεν τον ζυγόν του μιαρού τυράννου, αν δεν πλύνωμεν και τους ρύπους, με τους οποίους εμίανε τας ψυχάς μας η τυραννία. Δια ποίαν αιτίαν, ερωτώ σας, φίλοι ομογενείς, επανεστάθητε κατά του τυράννου; Δια τι τον πολεμείτε; Δια τας αδικίας του: διότι είχε δύο ζύγια, δύο μέτρα άνισα, δύο νόμους ο άνομος, ένα δια τους ομοθρήσκους του και άλλον δι’ ημάς τους ασεβείς, ως ετόλμα να μας ονομάζει ο ασεβέστατος. Αν αυτή είναι η αιτία, δια την οποίαν εχύσατε και χύνετε καθ’ ημέραν το αίμα σας…αν σκοπόν άλλον δεν έχετε παρά να αρπάξετε μόνον τα άνισα και άδικα μέτρα από τας χείρας του τυράννου, δια να τα μεταχειρίζεσθε εσείς με την αυτήν ανισότητα προς αλλήλους, δια να υψώνεσθε ο ένας υπέρ τον άλλον, δια να καταδυναστεύει ο πλούσιος τον πτωχόν, ο δυνατός τον αδύνατον και ο πανούργος τον απλούν και άκακον πολίτην…εάν, λέγω, τοιούτον έχετε σκοπόν, πιστεύσατέ με, αγαπητοί αδελφοί, ότι αδίκως εταράξατε και την ησυχίαν του τυράννου και την ησυχίαν όλου του γένους μας.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αληθινήν ελευθερίαν τότε μόνον έχει ο πολίτης, όταν την μεταχειρίζεται με τρόπον ώστε να μη εμποδίζει άλλου συμπολίτου κανενός ελευθερίαν, και τότε μόνον ημπορεί να φυλάξει, όταν σέβεται και τους συμπολίτας του ως ελευθέρους. Η άκρατος ελευθερία ευρίσκεται εις την κατάστασιν της φύσεως και δια να ελευθερωθώσιν από τους καθημερινούς πολέμους και τας εις αλλήλους αδικίας, όσας η τοιαύτη ελευθερία γεννά, ενώθησαν οι άνθρωποι εις πολιτικάς κοινωνίας και ηναγκάσθησαν να θυσιάσει μικρόν καθένας μέρος της ακράτου ελευθερίας, δια να φυλάξει το υπόλοιπον με ειρήνην. Δια τούτο ονόμασαν προσφυέστατα την δικαιοσύνην θυγατέρα της ανάγκης και μητέρα της ειρήνης».

Η ΕΣΤΙΑ

Προσφέρει καθημερινώς δωρεάν φαγητόν εις 8.000 δυστυχούντας, εκ των οποίων 1.800 άπορα παιδιά, 700 γέροντες, 400 πρόσφυγες και 600 φυλακισμένοι.
Τα τρόφιμά μας είναι ελάχιστα. Οι δυνάμενοι να βοηθήσουν την Εστίαν ταύτην του Λαού ας την βοηθήσουν.

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αύριον Κυριακήν 3ην Δεκεμβρίου κατά την Θείαν Λειτουργίαν (ώρα 9ην) εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Κωνσταντίνου θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης και θα ψάλει η παιδική χορωδία.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 141-143, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)