ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Στην Ιερά Μονη του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο στις 27-8-2011, ημέρα Σάββατο.

Την Παρασκευή, 26 Αυγούστου, το απόγευμα θα τελεσθεί η Παννυχίδα του Μνημοσύνου μετά τον εσπερινό (ώρα 6,30-8,30 μ.μ.).

Τρισάγιο στο μνήμα του Γέροντος θα τελεσθεί και τις δυο ημέρες.

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Forest Hill, 201 Mahoneys Rd, FOREST HILL, της Αυστραλίας θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο στις 28-8-2011, ημέρα Κυριακή.

Kαι σε δεύτερο Ναό της Μελβούρνης:

Στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, 186 Victoria Parade, East Melbourne, της Αυστραλίας, θα γίνει ετήσιο μνημόσυνο στις 28-8-2011, ημέρα Κυριακή.

Kαι σε τρίτο ναό της Μελβούρνης:

Στον Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου, 23 Victoria Street, Coburg, θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο του αγωνιστού ιεράρχου της Φλώρινας, στις 28-8-2011, ημέρα Κυριακή

(Η αγγελία εδημοσιεύθη στην Ελληνική Εφημερίδα «Νέος Κόσμος» της Αυστραλίας με μεγάλη φωτογραφία).

• Εάν σε κάποιους άλλους ναούς, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου τελέσουν Μνημόσυνο στην Μνήμη τους Γέροντος, ας μας ειδοποιήσουν και θα το αναρτήσουμε 1) προς ενημέρωση και 2) ως δείγμα Οικουμενικής και παγκοσμίου αναγνωρίσεως του αγωνιστού ορθοδόξου ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

ΕΤΕΛΕΣΘΗ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Στις 21 Αυγουστου 2011, ημέρα Κυριακή, στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, παρουσία τεσσάρων αρχιερέων του Κονίτσης, του Ελευθερουπόλεως, του Γόρτυνος, του Φλωρίνης και πλήθος πιστών ετελέσθη το μνημόσυνο.

• Μίλησε ο Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως, παλαιός μαθητής του Γέροντος. Δημόσια και κατ’ επανάληψη ζήτησε συγνώμη από τον σεβάσμιο κεκοιμημένον επίσκοπο, γιατί ενώ ευεργετήθηκε πνευματικά από τον π. Αυγουστίνο και υπήρξε πνευματικός του πατέρας και οδηγός, τον εγκατέλειψε και δεν έμεινε μέχρι τέλους πιστός μαθητής του.
  
• Και παλαιότερα, στην γιορτή του σεβάσμιου γέροντος Μητροπολίτου του είπε· «Φύγαμε Γέροντα, γιατί τα φτερά μας ήταν μικρά και δεν μπορούσαμε να πετάξουμε τόσο ψηλά».

Την ιδια μέρα πολλοί κληρικοί από τα χωριά της Φλώρινας και από την πόλη έκαναν μνημόσυνο.

• Όπως πληροφορούμεθα πολλοί ευλαβείς χριστιανοί καθ’ άπασαν την Ελλάδα και το εξωτερικό θα δώσουν το όνομα του Γέροντος να μνημονευθεί την Κυριακή στις 28-8-2011 (ημέρα τις κοιμήσεως) στους ορθόδοξους ναούς και θα κάνουν επίσημο ετήσιο μνημόσυνο.
  

Οπως φαίνεται· Δεν εξέλειπε η ευγνωμοσύνη στην γη.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

makedon04@optusnet.com.au

H Νέα Ενωση Χωριών της Φλώρινας Οργανώνει Ετήσιο Μνημόσυνο για τον Αγιο Γέροντα πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, εις ένδειξη αγάπης, τιμής και σεβασμού προς τον Φλογερό Αγωνιστή της Ορθοδοξίας και Αξιο Ποιμενάρχη.

Το Ετήσιο Μνημόσυνο του θα τελεστεί στις 28 Αυγούστου 2011

στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Forest Hill

201 Mahoneys Rd, FOREST HILL.

Μετα το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στις 12:30μμ. θα ακολουθίσει ιδιαίτερη Τιμητική Εκδήλωση στην Αίθουσα Δεξιώσεων της Νέας Ενωσης Χωριών της Φλώρινας, στο 814 High street, Thornbury, όπου θα γίνει μια ιστορική αναφορά στη ξέχωρη ζωή και τους μεγάλους αγώνες του Παλαίμαχου Επισκόπου Αυγουστίνου. Προσκαλεσμένος Ομιλητής θα είναι ο νέος Θεολόγος και πνευματικό παιδί του Γέροντα, Νικόλαος Πανταζής, που θα μας αναπτύξει πολύ ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές πτυχές από το βίο και την ηρωϊκή δράση του παγκοσμίου φήμης αυτού Μητροπολίτου. Θα προβληθούν επίσης και DVD καθώς και αποσπάσματα Ιερών Oμιλιών του Αγίου Γέροντος, επάνω σε θέματα μετανοίας και αγάπης. Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.

________

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Α.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ  ΑΝΤΙ ΜΝΗΣΟΣΥΝΟΥ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ (+ 28.8.2010)

Εἶναι βέβαιο, ὅτι, ἄν σήμερα ἦταν στὴ ζωὴ καὶ ἐν δράσει
ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Αὐγουστῖνος,
ἀποκλείεται ἡ Ἑλλάδα
νὰ εἶχε φθάσει σὲ αὐτὴ τὴν ἠθικὴ κατάπτωσι
καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσι
καὶ νὰ ὑποθηκεύεται καὶ νὰ ἐκποιῆται καὶ νὰ ἀπαλλοτριώνεται
ἀπὸ τοὺς ἀχρείους, ἀνεγκέφαλους καὶ ἀνίκανους ἰθύνοντες
ἡ ὡραία πατρίδα μας ἔναντι πινακίου φακῆς …

1. Ἡ παρουσίασι τῆς προσωπικότητος τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος, ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ἀνεπανάληπτου θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου μᾶς εἶναι λίαν δυσχερής, διότι ἐμεῖς ὑπήρξαμε περιοδικῶς καὶ «κατὰ φεγγάρια», κατὰ τὴν σχεδὸν ἑξηκονταετῆ γνωριμία μας, πλησίον του. Ἐν τούτοις θὰ τολμήσωμε νὰ σταχυολογήσωμε μερικὰ ἀπὸ τὰ ὅσα συνεζητήσαμε μαζί του καὶ τὰ ὅσα ἐβιώσαμε κατὰ τὶς συναναστροφές μας μὲ αὐτὸν τὸν ταπεινὸ καὶ εὐλαβῆ ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου.

2. Μᾶς νουθετοῦσε νὰ γίνωμε ὑψιπετεῖς ἀετοί, ἀλλὰ ἐμεῖς ὡς κολοιοὶ (καλιακοῦδες) δὲν εἴχαμε τὸ ψυχικὸ σθένος νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ τὸν μιμηθοῦμε καὶ ἔτσι ὁ καθένας μας ἀκολούθησε τὴν πορεία του, ἐφ᾿ ᾧ ἐτάχθη, καθ᾿ ὅτι εἴμεθα ἀπὸ μετριότητες καὶ κάτω καὶ ἀσθενεῖς χαρακτῆρες καὶ προσκολημμένοι εἰς τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον.

3. «Αὐγουστῖνοι» ἀναδεικνύονται κάθε 200 ἢ ἔστω 100 ἢ τὸ πολὺ 50 ἔτη.

4. Ξημερωνόταν ἐργαζόμενος πνευματικὰ στὸ ὑγρὸ καὶ ἄνευ παραθύρου ὑπόγειο τῆς ὁδοῦ Χριστοκοπίδου 12, στὴ συνοικία Ψυρή τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλαχοῦ (στοὺς ἄνω χώρους μὲ παράθυρα παραχωροῦσε νὰ διαμένουν οἱ φοιτητὲς καὶ μαθητές του, διδάσκων αὐτοὺς διὰ τοῦ παραδείγματος νὰ μὴ εἶναι φίλαυτοι, ἐγωϊστὲς καὶ «βολευτάκηδες» καὶ «καλοπερασάκηδες», «μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» Ἑβρ. 11,25).

5. Ἐξημερώνετο λοιπὸν μελετὼν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ συγγράφων πνευματικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα καὶ τὴν ἡμέρα ἀνηλίσκετο νὰ νουθετῇ καὶ νὰ συντρέχῃ τοὺς πάντες, ἐφαρμόζων τὸ Παύλειον : «…ἡ καθ’ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι (θλίβομαι, καίομαι);» (Β΄Κορ. 11, 29).

6. Συνιστοῦσε σὲ ὅλους τὴν καθημερινὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τοὺς Πατέρας, ἰδίως τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον. Ὅταν ὡμιλοῦσε διαισθάνετο ὁ καθένας μας ὅτι ὑπέφερε, διότι ἐφήρμοζε τὸ: «ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Β΄ Κορ. 4,13). Δὲν ἦταν ἐπιδειξίας ρήτωρ καὶ δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἐντυπωσιάζῃ, ἀλλὰ νὰ κατασυγκινῇ καὶ νὰ πείσῃ τοὺς ἀκροατές του νὰ ἐφαρμόζουν τό « …ὑμῖν ὑπολιμπάνων, ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α’ Πέρ. Β, 21).

7. Μᾶς ἐτόνιζεν ὅτι πρέπει νὰ διδάσκωμε διὰ τοῦ παραδείγματος ρυθμίζοντες τὴν ὅλη ζωή μας σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, διότι διαφορετικὰ μὲ τὴν καλοπέρασι καὶ τὴν ἄνετη ζωή μας, κατασκανδαλίζουμε τοὺς εὐλαβεῖς καὶ γκρεμίζουμε ἀντὶ νὰ οἰκοδομοῦμε.

8. Ὁ ἴδιος ζοῦσε ἀσκητικώτατα. Τὸ λιτὸ φαγητό, ποὺ τοῦ ἐτύχαινε στὸ πιάτο, ἐὰν ἐτύγχανε νὰ εἶναι κρέας, προσέφερε τὸ ψαχνὸ στοὺς παρακειμένους φοιτητὲς καὶ αὐτὸς ἔτρωγε τὶς «λαποῦρες» καὶ «ἔγλειφε κανένα κόκκαλο». Ὄχι μόνο δὲν ἔτρωγε, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνῃ, ἀλλὰ οὔτε κἄν γιὰ νὰ ζῇ. Ἔτρωγε πρὸς δόξα Θεοῦ. Οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν χρησιμοποιοῦσε ποτέ, μόνο νερὸ ἔπινε καὶ κανένα καφέ, γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ νηφαλιότητα καὶ νὰ δύναται νὰ ἐργάζεται ἀπὸ βαθέων χαραμάτων μέχρι καὶ μετὰ τὶς μεταμεσονυκτίους ὧρες.

9. Ἐμάχετο συνεχῶς, ἀκαταπαύστως καὶ γενναίως γιὰ ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία, γιὰ χωρισμὸ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, γιὰ ἀξιοκρατία στὴν Ἐκκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία, κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, γιὰ τὴν ἀξιοποίησι τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιὰ κοινωφελῆ ἔργα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κοινωνία, ἐναντίον τῶν καλλιστείων τῆς Ἐφημερίδος «Ἀπογευματινή», ποὺ ἐξεμαύλιζαν τὴ νεολαία, ἐναντίον τῶν ἐκτρόπων τοῦ καρναβάλου, ἐναντίον τῆς ἱδρύσεως καζίνο κ.λπ., κ.λπ.

10. Ἡ Φλώρινα εἶναι σχεδὸν ἡ μοναδικὴ πόλι τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ποὺ δὲν ἐπραγματοποιήθηκε τελικῶς τὸ καζίνο καὶ τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ διεφθαρμένο κράτος πληρώνει ἀκόμη καὶ σήμερα γιὰ διαφυγόντα κέρδη στοὺς ἐκμαυλιστὲς τοῦ «λησταρχίου» καζίνο Φλωρίνης.

11. Πρωτοστάτησε γιὰ οἰκολογικὰ προβλήματα καὶ ἀγωνίσθηκε ἐναντίον τῶν ἀπολύσεων τῆς ΔΕΗ. Ἐστηλίτευε δριμύτατα τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ποὺ «ἐρωτοτροποῦσαν» μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς προτεστάντες. Ὄχι μόνο δὲν «ἐθώπευε» τοὺς ἀντεθνικῶς καὶ ἀντικοινωνικῶς δρῶντες τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς, ἐκτελεστικῆς, διοικητικῆς καὶ δικαστικῆς ἐξουσίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας τοὺς ἤλεγχε δριμύτατα δημοσίως ἐφαρμόζων τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸ σκανδαλίζοντα ταῦτα καὶ ἐλέγχομεν».

12. Ὅταν ὁ Κων/νος Καραμανλής, ὡς Ὑπουργὸς Κοινωνικῆς Προνοίας ἐξέδωσε Διάταγμα, Δῆμοι, Κοινότητες καὶ Ἱεροὶ Ναοὶ νὰ δίνουν εἰσφορὰ ὑπὲρ τῆς μασωνίας, οἱ σφενδόνες τοῦ εὐθαρσοῦς ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτη ἔδρασαν ἀστραπιαίως, οὕτως ὥστε ὁ Κων. Καραμανλὴς ἠναγκάσθη νὰ τροποποιήσῃ τὸ Διάταγμα καὶ νὰ δίνουν εἰσφορὰ ὑπὲρ τῆς μασωνίας μόνο οἱ Δῆμοι καὶ οἱ Κοινότητες καὶ ὄχι καὶ οἱ Ἱερὲς Μονὲς καὶ οἱ Ἱεροὶ Ναοί.

13. Ἐπειδὴ ὁ Κων. Καραμανλὴς αἰσχρολογοῦσε καὶ γιὰ «ψίλου πήδημα» ἐβλαστημοῦσε καπηλικώτατα, ὁ θρυλικὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐξέδωσε στὸ περιοδικό του «ΣΠΙΘΑ» ἄρθρο νὰ ἀφορισθῇ ὁ Καραμανλὴς ὡς βλάσφημος.

14. Αὐτὲς τὶς πολεμικὲς ἐκστρατεῖες τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου τὶς ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ ἐχθροί του καὶ τὸν διέσυραν ὡς «Χομεϊνί», ὡς «καθυστερημένο», ὡς ὀπισθοδρομικό, φασίστα, ἐθνικιστὴ καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὸν ἔσυραν στὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ δικαστήρια. Ἀλλὰ ὁ εὐθὺς καὶ εὐσυνείδητος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπτοεῖτο καὶ ὅσο ὑψηλότερα ἵσταντο οἱ παρανομοῦντες, τόσο πιὸ δριμύτατος ἦταν ὁ φλογερὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος, ἐνῷ ἀντιθέτως ἦταν ἐπιεικέσταστος πρὸς τοὺς ἀδαεῖς καὶ ἀδυνάτους. Μέχρι καὶ τὴν βασίλισσα Φρειδερίκη, ποὺ ὑποστήριζε τὴν πανθεϊστικὴ θεωρία τῆς μασωνίας : «ἕν τὸ πᾶν, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα καὶ ἄνθρωποι εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ σὲ διαφόρους μορφάς», ὁ ἀδέκαστος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος ἐτόλμησε νὰ τὴν ἀποκαλέσῃ ὡς ἀσεβεστάτη καὶ ἐσταμάτησε τὸ πολυχρόνιό της. Ποτὲ δὲν ἐδείλιασε, ἀλλὰ μιμούμενος τὸν Ἰωάννη Πρόδρομο, ἐπαναλάμβανε πρὸς τοὺς ἰσχυρούς: «οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» καὶ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν πτωχιὰ χήρα καὶ τὰ ἔβαλε μὲ τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, ἡ ὁποία ἤθελε νὰ ἰδιοποιηθῇ δίπλα ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα ἕνα κῆπο μιᾶς πτωχιᾶς χήρας καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπεκάλεσε τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία ὡς «ἀδοξία» καὶ κακοὶ Ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς ἐκμεταλλεύτηκαν τὴν κατάστασι καὶ διέβαλαν τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ ἐστάλη στὴν ἐξορία τρεῖς φορές, ὅπου καὶ ἀπεβίωσε καθ᾿ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορία στὴν Κουκουσό, ἐφαρμοζομένου τοῦ Γραφικοῦ: «…εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν…» (Ἰωάν. 15, 20).

15. Εὐτυχῶς κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ΄50 στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο ἦταν ὁ ἐξ Ἰωαννίνων Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος ἐκτιμοῦσε τὸν ἁγνὸ ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνο καὶ ὄχι μόνο δὲν τὸν κατέτρεχε, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκάλυπτε ἐμμέσως. Π.χ., ὅταν ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἐζήτησε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα νὰ διώξῃ τὸν «ἔξαλλο», τὸν «καθυστερημένο», τὸν «φανατικό» Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ Μακαριώτατος, ὅπως ἀνεφέραμε καὶ στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 43,  ἐτόνισε στὴ βασίλισσα «Μεγαλειοτάτη, ἔχω πολὺ ἄσχημα νέα. Λαὸς καὶ κλῆρος τάσσεται παντοῦ ὑπὲρ τοῦ Αὐγουστίνου καὶ κινδυνεύει ὄχι μόνον ὁ ἰδικός σας θρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ ἰδικός μου. Σᾶς συνιστῶ, Μεγαλειοτάτη, νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνον, διὰ νὰ δύνασθε τόσον ἐσεῖς νὰ παραμείνετε στὸν θρόνο σας, ὅσο καὶ ἐγὼ εἰς τὸν δικό μου θρόνο» …

16. Τότε ἡ θρασύδειλος βασίλισσα ἐθορυθήθη, ἐζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὸν εὐσυνείδητο ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνο καὶ ἔτσι δὲν ἐδιώχθηκε αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ Αὐγουστῖνος.
Πῶς ἐκατατρόπωσε ἀκόμη καὶ τὸν παντοδύναμο Ἀστυνομικὸ Διευθυντὴ Ρακιντζή, φόβο καὶ τρόμο τῶν πάντων, ἴδετε στὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 42.

Ὁ κοινωνικὰ ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ ἀγωνιστὴς Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐπέτυχε νὰ δημιουργήσῃ χριστιανικὴ πίστι, ἐθνικὴ συνείδησι καὶ ἀρίστη κοινωνικὴ συμπεριφορὰ ἀκόμη καὶ στοὺς ἀθίγγανους, τοὺς ὁποίους ἀποκαλοῦσε νεοφώτιστους καὶ δὲν ἐπέτρεπε σὲ κανένα νὰ τοὺς ὀνομάζῃ μὲ ταπεινωτικὲς ἄλλες ἐκφράσεις. Ἀντιθέτως σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀκόμη καὶ σήμερα πολλοὶ Ἕλληνες ζοῦν καὶ συμπεριφέρονται σὰν «γύφτοι».

17. Μὲ λίγα λόγια ὁ ἀνάργυρος, ἁγνὸς Ἕλλην πατριώτης καὶ ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος κληρικὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ἐπίστευε χρυσόν, ἀλλὰ Χριστὸν καὶ δὲν ἐζοῦσε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία.

18. Γιὰ τὸ κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ αὐτοῦ ἔργο ὁ γράφων αὐτὲς τὶς πτωχὲς γραμμὲς ἐζήτησε ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν νὰ βραβευθῇ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιὰ τὸ κοινωνικὸ αὐτοῦ ἔργο καὶ τὸ βραβεῖο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν νὰ συνωδεύετο μὲ 10.000.000 δρχ. ἀπὸ τὰ θυλάκια τοῦ γράφοντος. Παρέστη ἀνάγκη νὰ μεταβῶ νὰ συναντήσω προσωπικῶς μερικοὺς Ἀκαδημαϊκούς. Ἕνας ἀείμνηστος τέως Πρόεδρος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν μοῦ ἐτόνισε: «Ἐπειδὴ βλέπω ὅτι εἶσαι ἁγνὸς καὶ ἰδεολόγος ἄνθρωπος, σοῦ λέγω μὴ προσπαθῇς ἀσκόπως, διότι καὶ ἐδῶ, ἐνῷ σὲ διαβεβαιοῦν ὅλοι μέχρι ποὺ νὰ εἰσέλθωμε στὴ συνεδρίασι, ὅτι ὑπερθεματίζουν τὴν πρότασί σου, μετὰ τὴν ψηφοφορία ψάχνεις νὰ εὕρῃς τὴν ψήφο σου» ….

19. Ὡς ἐκ τούτου γιὰ λόγους, ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ ἀναπτύξωμε ἐδῶ, δὲν ηὐδοκίμησε αὐτὴ ἡ προσπάθεια. Φυσικὰ ἐγὼ δὲν κατέθεσα τὰ 10.000.000 δρχ. στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ἀλλὰ στὸν γέροντα Αὐγουστῖνο, γιὰ τὸ κολοσσιαῖο κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ αὐτοῦ ἔργο…

20. Δὲον νὰ σημειωθῇ ὅτι ὁ λίαν ταπεινὸς καὶ εὐλαβὴς αὐτὸς κληρικὸς δὲν ἐγνώριζε τὶς προσπάθειές μου γιὰ νὰ βραβευθῇ ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, οὔτε ἀργότερα ἀπὸ τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, τὸ ὁποῖο τὸν ἐβράβευσε τὴν 23.1.2008 στὸ «Πνευματικὸ Κέντρο Ρουμελιωτῶν» μὲ ἀναμνηστικὴ ἀργυρὴ πλακέτα, καθὼς καὶ μὲ μεμβάνην, τῆς ὁποίας τὸ κείμενο ἔχει:

Ο ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ» ΚΑΙ ΤΟ «ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ»
ΑΠΟΝΕΜΟΥΝ ΜΕΤΑ ΒΑΘΥΤΑΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΕΡΓΑΤΗΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ
ΥΠΕΡ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΙΝ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ, ΔΙΕΣΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΤΡΕΧΕΤΟ ΩΣ ΕΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΤΗ 23Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008.

21. Ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος, ὅπως ἔχουμε προαναφέρει, οὐδέποτε ἦταν «καλοπερασάκιας», ἀλλὰ ἀσκητικώτατος καὶ διῆλθε ὅλο τὸ βίο του ἀγωνιζόμενος ἀκαταπαύστως γενναίως ὑπὲρ τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας,  Θρησκεία, Πατρίδα καὶ Οἰκογένεια, πρὸς πᾶσα κατεύθυνσι, κατατροπώνων τοὺς νοητοὺς λύκους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑλληνικῆς Πολιτείας, εὐεργετῶν τοὺς πάντες (κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κατοχῆς 8.000 μερίδες συσσίτιο καθημερινῶς γιὰ τοὺς πτωχοὺς τῆς Κοζάνης προκαλῶν μὴν μῆνι τῶν Ἰταλῶν καὶ Γερμανῶν).

22. Τὸ μόνο μέγιστο ἀτόπημα τοῦ θρυλικοῦ γέροντος Αὐγουστίνου ἦταν νὰ πεισθῇ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐκκλησίας καὶ πολιτείας νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὸ λεκανοπέδιο Ἀττικῆς, ὅπου ἦταν «πατριάρχης» ἐγκαθιδρυμένος στὶς καρδιὲς τῶν εὐλαβῶν καὶ ἁγνῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Γενόμενος ὅμως Μητροπολίτης Φλωρίνης, ὅπου μετεβη στὴν ἄγονη καὶ λίαν ἀπομεμακρυσμένη κρίσιμη περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποία θείᾳ προνοίᾳ τὴν μετέτρεψε σὲ «πνευματικὸ μπαξέ» ἀγωνιζόμενος λίαν ἐπιτυχῶς ἐναντίον τῶν Σλάβων, τῆς ἀμάθειας, τῆς πτώχειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας καὶ ἔσωσε τὴν περιοχὴ ἀπὸ τὴν σκοπιανὴ καὶ βουλγάρικη προπαγάνδα.

23. Ἐὰν εἶχε μείνει στὸ λεκανοπέδιο Ἀττικῆς ὅμως, θὰ εἶχε συμβάλλει ἀφαντάστως στὴν κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας καὶ θὰ εἶχε προσφέρει χιλιαπλάσιο ἔργο ἀπ᾿ ὅτι στὴν ἀκριτικὴ περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποία ὄντως ἀναγέννησε παντοιοτρόπως.

24. Ὅπως ὁ ἀρχιποίμην Θεάνθρωπος, ἔτσι καὶ ὁ ἄριστος καὶ ἀνεπανάληπτος ποιμὴν θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος, διῆλθε τὴν ζωή του εὐεργετῶν Ἐκκλησία, κοινωνία καὶ τὸ Ἔθνος……..

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπανάληπτου Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη ο οποίος δὲν ἔχει ἀνάγκη τῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν μας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἐμεῖς ἔχομε τὴν ἀνάγκη τῶν πρεσβειῶν του νὰ μᾶς συγχωρήσῃ, διότι δὲν τοῦ συμπαρασταθήκαμε περισσότερο καὶ νὰ μεσιτεύῃ στὸ Θεάνθρωπο καὶ ἐλεήμονα Χριστὸ νὰ μᾶς φωτίζῃ, νὰ μᾶς ἐλεῇ καὶ νὰ μᾶς σώζῃ ἀπὸ τὴν μεγίστη ἠθικὴ κατάπτωσι καὶ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἀνεγκέφαλοι καὶ ἐλεεινοὶ ἰθύνοντες.

Δημοσιεύουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγ. Κων/νου Ὁμονοίας τὸ 1962 ἀναφορικῶς μὲ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους:

«Δὲν ἔχω καιρὸ γιὰ νὰ ἀναπτύξω τὸ θέμα. Τοῦτο μόνο λέω. Σκοτειναὶ δυνάμεις, πολὺ σκοτεινὰ ἐργάζονται στὸ Ἔθνος μας γιὰ νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα μᾶς ἄχρηστο κράτος. Ἀλλὰ ὄχι ἀδελφοί μου, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸ δὲν θὰ γίνῃ ἄχρηστο, γιατί τὸ θέλουν 5-10. Τρίζουν τὰ κόκκαλα ὅλων τῶν ἀγωνιστῶν, γιὰ τὴν αἰσχρᾶν διαγωγή, τὴν ὁποία δείχνουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπίσημοι, ἀπέναντι τοῦ ἑλληνικοῦ ράσου. Ξέρετε ποιὲς ἦταν οἱ διαθέσεις αὐτῶν, ποῦ ἀνάστησαν τὸ κράτος;
Ἑπτὰ χρόνια κράτησε ὁ πόλεμος. Ὁ Μωριᾶς ἐρημώθηκε, Μεσολόγγι δὲν ὑπῆρχε, τὰ πάντα ἦταν φωτιὰ καὶ ἐρημιά. Ὅταν τελείωσε ὁ πόλεμος, μαζεύτηκαν, γιὰ τετάρτη νομίζω φορά, ὅσοι ζήσανε, καὶ κάνανε συνέλευσι. Ἀγκαλιαζόταν, φιλιόταν καὶ ψάλλαν τὸ Χριστὸς Ἀνέστη…
Πρώτη ἀπόφασι καὶ πρῶτο ψήφισμα τῆς βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ποιὸ ἦταν;
«Ἀνακηρύττομεν ἡμεῖς οἱ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821 ἐλευθερωτὴ τῆς πατρίδος τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν»
Τετάρτη Ἐθνοσυνεύλεσι – Η’ ψήφισμα. Ἡ Ἑλλάς, ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ ἐρείπια ἐκφράζει τὴν εὐγνωμοσύνη της στὸν Χριστὸ καὶ ὑπόσχεται·ὅτι «ὅταν φτάσουμε στὴν Ἀθήνα στὴν παλαιά μας τὴν πρωτεύουσα, θὰ κτίσουμε ναὸ καὶ τὸν ναὸν αὐτὸ θὰ τὸν ἀφιερώσουμε στὸν Σωτῆρα Χριστό, τὸν ἐλευθερωτὴ τῆς Ἑλλάδος».
Αὐτὰ ἔγιναν τὸ 1829. Ἀπὸ τότε μετρῆστε, περάσαν (2011- 1829=172), 149 χρόνια (ἡ ὁμιλία εἶναι τοῦ 1962 γι’ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἀναφέρει μικρότερον ἀριθμὸν ἐτῶν), νέαι πόλεις παρουσιάσθηκαν.
Ἡ Ἀθήνα ξέρετε τὸ 1921 πόσο πληθυσμὸ εἶχε; Λασποχώρι ἤτανε, 2000 κατοίκους εἶχε, σὲ καλύβια κατοικούσανε καὶ τώρα ἡ Ἀθήνα ἔγινε μεγαλούπολις καὶ ἔφτασε τὸ 1.000.000 (ὁ πληθυσμὸς αὐτὸς ἦταν τὸ 1962). Μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια ἡ Ἑλλὰς ἐθαυματούργησε, μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια 30 πρωθυπουργοὶ περάσανε, 30 κυβερνήσεις ἀλλάξανε. Ἕξι βασιλεῖς ἀνέβηκαν στοὺς θρόνους μὲ τὰ πολυχρoνιά τους. Καὶ μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια κτίσαμε σπίτια καὶ μέγαρα, μὰ τὸ ΤΑΜΑ δὲν τὸ ἐκπληρώσαμε καὶ τὴν ὑπόσχεσί μας δὲν τὴν κάναμε πρᾶξι.
Τὸ ναὸ αὐτὸ δὲν τὸν κτίσαμε. Εἶναι ἀνεκπλήρωτη ἡ ἐπίσημη ὑπόσχεσι, ποὺ ἔδωσε ἡ Ἑλλάς.
Καὶ ὅμως ἀγαπητοί μου, αὐτὴ ἡ ὑπόσχεσι, ποὺ δόθηκε, γιὰ νὰ κτισθῇ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, μέσα στὴν Ἀθήνα ἕνας ναὸς εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό, πρέπει νὰ ἐκτελεστῇ.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ σημερινὸ δὲν περιμένω τίποτα, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικό. Ἐσεῖς ψηφίζετε, δὲν ἀνήκω σὲ καμιὰ παράταξι, σᾶς τὸ δηλώνω καὶ οὔτε ἐπιθυμῶ τὰ λόγια μου νὰ γίνουν ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως πολιτικῆς. Μιλῶ πάνω ἀπὸ κόμματα, ὡς κληρικὸς Ἕλλην. Εἴτε ὁ α΄, εἴτε ὁ β΄, εἴτε ὁ γ΄ εἶναι στὰ πράγματα, οἱ ἴδιοι εἶναι, τοὺς γνωρίζω ὅλους πολὺ καλά, δὲν πιστεύουν στὸν Θεό.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸ δὲν περιμένω τίποτα. Ἂς φυλάξῃ τὰ λεφτὰ του τὸ κράτος, γιὰ τὸν τουρισμό, γιὰ νὰ κάνῃ ξενοδοχεῖα λοὺξ ἐπάνω στὴν Πάρνηθα, γιὰ νὰ διασκεδάζουν οἱ πριμαντόνες τῆς Εὐρώπης. Ἂς ξοδεύῃ τὰ ἑκατομμύριά του τὸ κράτος μὲ τὸ φτυάρι γιὰ τὴν πορνεία καὶ τὴν μοιχεία… (θὰ μπορούσαμε νὰ προσθέσουμε το, ἄς ξοδεύῃ τὰ λεφτά, ποὺ παίρνει τὸ κράτος ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ κάνῃ τζαμιὰ στo κέντρο τῆς Ἑλλάδos!!!…).
Δὲν θέλουμε τὰ ἑκατομμύρια του κράτους… Τὸν ναὸ θὰ τὸν φτιάξῃ ὁ φτωχός μας λαός.
Τὴν προηγούμενη Κυριακή, ποὺ κατέβηκα ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἕνας νέος μὲ πλησίασε καὶ μοῦ λέει·
Πάτερ, σοὺ δίνω μία ἐπιστολή. Ἀνοίγω τὴν ἐπιστολὴ καὶ βλέπω ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες λησμονήσαμε τὸ ΤΑΜΑ αὐτό, τὴν ὑπόσχεσι αὐτή. Ἔλεγε καὶ κάτι ἄλλο. Ὅτι κάποιος ἀνώνυμος χριστιανὸς θυμήθηκε τὴν ὑπόσχεσι αὐτὴ τῶν προγόνων μας καὶ πῆγε στὴν τράπεζα καὶ κατέθεσε στὸ ταμεῖο κάποιας θρησκευτικῆς ὀργανώσεως 80.000 δραχμές. Καὶ κοντὰ στὸν ἀνώνυμο αὐτὸν δωρητὴ παρουσιάστηκαν καὶ ἄλλα πτωχαδάκια καὶ κατέθεσαν καὶ αὐτὰ γιὰ τὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ ἔφτασε τὸ ποσὸν 1.000.100 δχμ.
Ἀπὸ τῆς θέσεως αὐτῆς κάνω ἔκκλησι προφορικῶς, ἀλλὰ καὶ γραπτῶς θὰ τὴν διατυπώσω, στὸν νέον ἀρχιεπίσκοπο. Νὰ ἀγνοήσῃ τὸ κράτος, νὰ ἀγνοήσῃ πρωθυπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ ὑπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ τοὺς πάντας καὶ νὰ τὸ φωνάξῃ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ δώσουν ὅλα τὰ φτωχαδάκια καὶ θὰ κτίσουμε ἕναν καινούριο ναὸ μέσα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα καὶ ἐπάνω στὸν ναὸ ἀπ’ ἔξω θὰ γράψουμε «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ, ὅν παῖδες ὑμνεῖτε εἰς πάντας τοὺς αἰώνας».
Θέλω ὅλοι σας σήμερα, ποὺ ἀκούσατε τὸ κήρυγμα, ἄλλοι νὰ γράψετε στὶς ἐφημερίδες, ἄλλοι νὰ πιάσετε βουλευτάς, ἄλλοι νὰ πιάσετε μικρούς, ἄλλοι νὰ γράψετε στὸν ἀρχιεπίσκοπο, γιὰ νὰ γίνῃ τὸ συντομώτερο μία ἐπιτροπή, νὰ γίνῃ ἔρανος στὴν Ἑλλάδα καὶ τότε ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὸν Μωριὰ καὶ ἀπὸ τὰ Ψαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς πατρίδος θὰ φέρουμε λιθάρια γιὰ νὰ κτίσουμε τὸ ναὸ καὶ νὰ εἶναι ἅγια ἡμέρα, ποὺ θὰ μαζευτοῦμε ὅλοι μέσα στὴν ἐκκλησιὰ γιὰ νὰ ψάλλουμε «Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια» .

Ο Μητροπολιτης Γορτυνος για τον

μακαριστο Μητροπολιτη Φλωρινης π. Αυγουστινο

1. Σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, τελούμε μνημόσυνο του πνευματικού ημών πατρός και διδασκάλου, Επισκόπου πατρός Αυγουστίνου. Ο καλός ποιμήν της Επαρχίας αυτής, Μητροπολίτης πατήρ Θεόκλητος, όρισε την ταπεινότητά μου να ομιλήσω.

Το θέμα της ομιλίας μου θα είναι η μορφή του πατρός Αυγουστίνου. Παρά την δυσκολία μου, διότι εγώ δεν υπήρξα πιστό τέκνο του Γέροντος και παρά το ότι θα ομιλήσω σε σας που γνωρίζετε κάλλιον εμού τον πατέρα Αυγουστίνο και παρά την τρίτη ακόμη δυσκολία ότι εκείνος ομιλεί καλώς περί ενός προσώπου, που έχει τα χαρίσματα του προσώπου αυτού, διότι ο άγιος καταλαβαίνει τον άγιο, όμως δι᾽ ευχών του Ποιμενάρχου πατρός και των άλλων Αρχιερέων και πατέρων ιερέων, αλλά και όλων υμών, θα τολμήσω, αδελφοί μου χριστιανοί, να ομιλήσω περί της ιεράς μορφής του πατρός Αυγουστίνου, του νεωτέρου αυτού πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας μας.

2.(α) Ο πατήρ Αυγουστίνος, όπως τον εγνώρισα κατά την μαθητεία μου παρ᾽ Αυτώ, αγαπούσε πολύ, μά πάρα πολύ αγαπούσε, τον λόγο του Θεού, το ιερό κήρυγμα. Πίστευε το κήρυγμα ως ιερουργία και κηρύττοντας ένοιωθε ο ακροατής του ότι αυτός ο κήρυκας ζει ένα μυστήριο, ότι η καρδιά του πάσχει και ότι συνέχεται ολόκληρος από αυτά τα οποία κηρύττει. Πίστευε ως πανίσχυρο και παντοδύναμο τον λόγο του Θεού ο πατήρ Αυγουστίνος, όπως έτσι τον παριστάνει κάπου ο προφήτης Αμώς:

«Ο Κύριος ελάλησε», λέγει ο προφήτης• «μαραίνονται τα βοσκοτόπια και ξηραίνεται η κορυφή του καρμήλου» (1, 2).

(β) Ερωτώντας μας, όπως συνήθιζε να κάνει, για να διαγνώσει αν μελετούμε την Αγία Γραφή, μας έλεγε να του πούμε ποιές είναι οι εικόνες του λόγου του Θεού στην Αγία Γραφή. Και ήθελε ιδιαιτέρως να του λέγουμε απέξω εκείνο το χωρίο του αποστόλου Παύλου της προς Εβραίους επιστολής του, στο 4ο κεφ. στον 12 στίχ., ότι ο λόγος του Θεού ομοιάζει με μάχαιρα: «Ζών γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας» (στίχ. 12).

Την Αγία Γραφή ο πατήρ Αυγουστίνος την ήθελε ως το κύριο ανάγνωσμα των χριστιανών, ιδιαίτερα δε των κληρικών και των φοιτητών θεολογίας, των κηρύκων του θείου λόγου. Γι᾽ αυτό και συνεχώς και επίμονα μας έλεγε να μελετούμε την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και έλεγε ωραία χωρία και από τις δύο αυτές Διαθήκες, ρωτώντας μας έπειτα πού, σε ποιό βιβλίο της Αγίας Γραφής, ευρίσκονται τα χωρία αυτά. Πόσο ταρασσόταν, θυμάμαι, όταν μας συνελάμβανε αγνοούντας την Αγία Γραφή και μας έλεγε με θυμό: «Τι θεολόγοι θα γίνετε εσείς, τί κήρυκες του λόγου του Θεού θα γίνετε, αφού δεν ξέρετε την Αγία Γραφή;». Η οργή αυτή του αγίου Γέροντος ήταν προφητική, διότι έβλεπε με το ενοικούν εις αυτόν Πνεύμα το σημερινό κατάντημά μας, όπου όχι μόνο από το κήρυγμα, αλλά και από την όλη ποιμαντική της Εκκλησίας έφυγε η βιβλική θεολογία. Και οι χριστιανοί μας σήμερα διαβάζουν άλλα βιβλία, θρησκευτικά βέβαια βιβλία και περιοδικά, αλλά όχι αυτήν ταύτην την Αγίαν Γραφήν.

3. (α) Τήν Αγία Γραφή ο πατήρ Αυγουστίνος την ήθελε με την ορθόδοξη ερμηνεία της, που την κάνουν οι άγιοι Πατέρες. Γι᾽ αυτό, όπως ενθυμούμαι, δεν μιλούσε μόνο για την αγάπη στην Αγία Γραφή, αλλά και για την μελέτη των Αγίων Πατέρων. Συχνά έλεγε τον λόγο, «ὁ θεολόγος γεννάται εις τας Γραφάς, όπως αυτάς ηρμήνευσαν οι άγιοι Πατέρες»! Είχε δε στο νου και στην καρδιά του δυνατή την επιθυμία να δημιουργήσει μια σχολή πατερικών μελετών στον άγιο Σάββα στην Κάζα και θυμάμαι ότι με απειλούσε λέγοντάς μου: «Εκεί θα σε κλειδώσω εσένα»! Η χειροτονία του όμως σε Επίσκοπο του ανέκοψε την ωραία του αυτή επιθυμία.

(β) Εξ όλων των Πατέρων ο Σεβασμιώτατος Γέροντας αγαπούσε, υπεραγαπούσε, τον ιερό Χρυσόστομο. Δεν εκοιμάτο, αν δεν έπινε «μια κούπα γάλα» από τον Χρυσόστομο, όπως συνήθιζε να λέγει. «Αλλ᾽ ω Χρυσόστομε, δεν θέλω να σ᾽ αφήσω», έλεγε άλλοτε. Ο δε μακαριστός πατήρ Επιφάνιος, άλλος αυτός ιερώτατος πατήρ και σεπτός Γέροντας, έλεγε για τον πατέρα Αυγουστίνο ότι είναι «επιμελέστατος μαθητής του ιερού Χρυσοστόμου».

4. Ως γνώστης της Αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων ο πατήρ Αυγουστίνος ήταν θεολόγος. Αγαπούσε ο Γέροντας την θεολογία και τις θεολογικές μελέτες και ετέρπετο και εθέλγετο, όταν συζητούσε για θεολογικά θέματα. Και απαιτούσε οι θεολόγοι να καταγίνονται με τοιαύτα θέματα. Αντίθετα ταρασσόταν και οργιζόταν όταν έβλεπε τους πτυχιούχους θεολόγους να είναι αδιάφοροι για τα θεολογικά γράμματα, μη έχοντας την επιθυμία να διαβάσουν Αγία Γραφή και Αγίους Πατέρες, και είπε, ενθυμούμαι κάποτε, στους μη θεολόγους μέλη της αδελφότητας: «αν βλέπετε θεολόγους να φλυαρούν και να χάνουν τον καιρό τους σε αδιάφορα πράγματα, να παίρνετε ένα ξύλο και να τους χτυπάτε. Σας το λέγω εγώ ο Αυγουστίνος»!

5. Δεν ήθελε όμως την θεολογία ο πατήρ Αυγουστίνος ως απράγμονα και επαγγελματική ή επιστημονική. Θυμάμαι, όταν φοιτητής της θεολογίας, διάβαζα κάποτε την Αγία Γραφή, μου είπε: «Τώρα πώς την διαβάζεις την Αγία Γραφή, για επιστημονικό λόγο ή για την ωφέλεια της ψυχής σου;». Ήθελε την θεολογία πάσχουσα για τον ευαγγελισμό των ψυχών• ήθελε να είναι μιά θεολογία ιεραποστολική και αγωνιζομένη και μαχομένη, για να κυριαρχήσει ο Χριστός, για να έρθει η Χριστοκρατία στην κοινωνία των ανθρώπων. Πολλές φορές μας έλεγε και επανελάμβανε: «Θεολογία η οποία δεν μάχεται να κατισχύσει το Ευαγγέλιο του Χριστού, είναι σατανική»! Και μας προέτρεπε, εμάς τους νεωτέρους τότε, να αποδείξουμε «ότι η θεολογία μάχεται και δεν είναι σατανική»!

6. (α) Αφού ο πατήρ Αυγουστίνος ήθελε αγωνιστική και πάσχουσα την θεολογία, ήθελε οι κληρικοί ιδιαίτερα και οι κήρυκες του θείου λόγου να έχουν πνεύμα θυσιαστικό και να καλλιεργούν μέσα τους τον πόθο για το μαρτύριο. Συχνά μας τόνιζε ο μακαριστός Γέροντας την αλήθεια αυτή σε ’μας τους φοιτητάς που ποθούσαμε το κήρυγμα. «Τότε θα είμαστε σωστοί ιεροκήρυκες», μας έλεγε, «όταν θα είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε γι᾽ αυτά που κηρύττουμε». Συχνά δε μας επανελάμβανε τον ωραίο αυτό λόγο του ιερού Χρυσοστόμου: «Το κήρυγμα δείται ανδρός γενναίου, φερεπόνου και ετοίμου προς θάνατον»! Και επίσης μας ετόνιζε εκείνο το «κακοπάθησον» του αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τιμόθεο (Β´ Τιμ. 2, 3) και μας συνιστούσε να το ζήσουμε σαν κήρυκες του λόγου του Θεού, αν θέλουμε να είμαστε καλοί ιεροκήρυκες. Μας έλεγε δε και το άλλο, το ωραίο εκείνο ιεραποστολικό δίστιχο: Να μη ζητάμε, μας έλεγε, από την Εκκλησία δόξες και τιμές και απολαύσεις, αλλά να ζητάμε «ένα βαρύ σταυρό, κομμάτι κρίθινο ψωμί και μακρυνόνε δρόμο»! Μας πρόβαλε δε ο πατήρ Αυγουστίνος σαν ένα τέτοιον πάσχοντα ιεροκήρυκα τον Παπουλάκο, που για την μαρτυρία του Ιησού Χριστού έφθασε μέχρι το δικαστήριο. Στον πατέρα Αυγουστίνο άρεσε πολύ η σκηνή του παπουλάκου στο δικαστήριο. Ο άθεος δικαστής του είπε με αυθάδεια:

«Δικηγόρο έχεις;». Και ο Παπουλάκος απάντησε με φωνή που έσεισε όλο το δικαστήριο: «Δικηγόρο –είπε- που θα με αθωώσει την ημέρα της Κρίσεως, διορίζω τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν»!!!

(β) Για να γίνουμε τοιούτοι κήρυκες του λόγου του Θεού, κήρυκες δηλαδή που να μην αρνηθούμε και το μαρτύριο, όταν μας λάχει, μας μάθαινε και μας κατάρτιζε ο πατήρ Αυγουστίνος να ζούμε από νεαροί ασκητικά, να μην αγαπούμε δηλαδή την άνεση και την καλοπέραση. Και ως παραδείγματα για το μάθημα αυτό μας έφερνε όχι μόνο από τους ασκητές και μάρτυρες της Εκλησίας μας, αλλά και από τους αγωνιστές της πατρίδος. «Καλό βόλι», μας έλεγε, «έλεγαν ο ένας στον άλλο οι στρατιώτες στον πόλεμο»! «Οι στρατιώτες στην Αλβανία –μας έλεγε άλλοτε- έτρωγαν κούμαρα• και όταν φυλάγαν σκοπιά, επειδή είχαν ημερόνυχτα να κοιμηθούν, με βελόνες κεντούσαν το κορμί τους για να μένουν άγρυπνοι». Του άρεσε δε το εθνικό τραγούδι:

«Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά, στους βράχους πέφτει χιόνι»! Και τον είδα να συνταράσσεται και να δακρύζει, όταν ο τότε διευθυντής του οικοτροφείου μας και νυν Μητροπολίτης της Φλώρινας πατήρ Θεόκλητος τραγουδούσε με την από τότε καλλικέλαδο φωνή του: «Τον έσφαξαν τον Γρεβενών, τον άφοβο Δεσπότη, τον έσφαξαν τον άξιο του γένους πατριώτη». Με τέτοια παραδείγματα ασκητικότητας και κακοπέρασης ο πατήρ Αυγουστίνος ήθελε να μας διδάξει κι εμείς, ως κληρικοί και κήρυκες του Ευαγγελίου, να ζούμε ασκητικά και να μη σκανδαλίζουμε τον λαό με την καλοπέραση και την άνετη ζωή.

7. Τέλος, αδελφοί μου χριστιανοί, θέλω νας σας πώ δύο σύντομους λόγους του πατρός Αυγουστίνου από τα κηρύγματά του, που εκφράζουν την ψυχή του και που με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα όταν τους άκουσα.

(α) Σε κάποιο εσπερινό κήρυγμά του στον άγιο Κωνσταντίνο Ομονοίας, κατά το 1960, νομίζω, οργισμένος για το μελετώμενο από την κυβέρνηση κακό να στήσουν το άγαλμα του Ποσειδώνα στο λιμάνι του Πειραιά είπε στο πολυπληθέστατο ακροατήριο: «Το ακούσατε το άλλο; Έρχονται τα καράβια από μακρυά στο λιμάνι της πατρίδας μας. Και αντί να βλέπουν ερχόμενα την εικόνα της Παναγιάς και του αγίου Νικολάου, θέλουν να στήσουν το άγαλμα του Ποσειδώνα, του ψεύτικου θεού της αρχαιότητας. Εάν κάνουν κάτι τέτοιο, θα πάρω εκατό νέους και θα το τινάξουμε στον αέρα»!!! Όλο το ακροατήριο, θυμάμαι, ξέσπασε συγκινημένο σε ηχηρά χειροκτοτήματα. Που᾽ σαι πάτερ Αυγουστίνε τώρα, να φωνάξεις και να μας φανατίσεις και να μας συγκεντρώσεις όλους, για να κονιορτοποιήσουμαι τα σύγχρονα ειδωλολατρικά κατασκευάσματα που έκαναν και μελετούν και άλλα να μας κάνουν στην πατρίδα μας. Χριστιανοί μου, πατήρ Αυγουστίνος «απήν». Αλλά λέγει κάπου ο Χρυσόστομος, «καν Παύλος απήν, το Πνεύμα παρήν»! Και αυτό το Άγιο Πνεύμα που ανέδειξε στην Εκκλησία πατέρα Αυγουστίνο, με την ευχή αυτού, από τα νέα παιδιά, από την νέα γενεά, θα δώσει ο Χριστός και η Παναγιά να βγούν ιερείς και αρχιερείς με το πνεύμα του πατρός Αυγουστίνου.

(β) Και ένα άλλο δυνατό λόγο του Γέροντος θέλω να πω τελειώνοντας. Επηρεασμένος φαίνεται ο πατήρ Αυγουστίνος από το παιχνίδι «πατώ», που θα το έπαιζαν και στα δικά του παιδικά χρόνια, είπε κάποτε σφραγίζοντας ένα κήρυγμά του: «Τον κόσμο πατώ, τον κόσμο πατώ, το Ευαγγέλιο δεν το πατώ».

Για τον πατέρα Αυγουστίνο η κρίση του αμαρτωλού κόσμου ήταν σαν ένα βρωμερό πουκάμισο, που πρέπει κανείς να το βγάλει από πάνω του και να το πετάξει στο ρέμα.

«Τον κόσμο πατώ, το Ευαγγέλιο δεν το πατώ»! Αυτός ήταν ο πατήρ Αυγουστίνος, ο σωστός αγωνιστής Ιεράρχης. Ας έχουμε την ευχή Του και προσωπικώς του ζητώ συγγνώμην εις ό,τι τον ελύπησα.

______