«Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού: ουκ έστι Θεός» (Ψαλμός 52, 1 [53] Μ.)

Toυ Νικολάου Πανταζή, Μελβούρνη

Παρατηρώ, κ.Βίτκο (αν και έχω ενδοιασμούς να σου μιλώ με τον προσήκοντα σεβασμό, δεν σου ταιριάζει), πως εδώ και χρόνια ασχολείσαι πεισματικά και καταφέρεσαι μανιακά εναντίον του Χριστού και του Χριστιανισμού με ένα μίσος αβυσσαλέο, με μια πρωτοφανή ασέβεια, χαρακτηριστική ειρωνεία, απαίσια σαχλότητα και αθεράπευτη τάση προσβολής, τελείως ανεπίτρεπτη για τη θέση σου.

Πρώτον, αναρωτιέμαι όμως γιατί τέτοια παράλογη, άφρονη και ασύνετη,παθιασμένη και μακροχρόνια εμμονή σε κάτι που δεν σε ενδιαφέρει, που δεν αγαπάς και δεν θέλεις; Αλήθεια,και μένα δεν με ενδιαφέρουν τα μαθηματικά, μα δεν θα κάθομαι να γράφω ολόκληρα άρθρα κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο, να επιχειρώ να αποδείξω πόσο άσχημα είναι ή να προσβάλλω θεληματικά και κατάφωρα όσους τα ασπάζονται και τα αγαπούν; Δεν θα ποτίζω το σεβαστό κοινό με δυσωδία και μίσος εναντίον των μαθηματικών ούτε είναι ανάγκη να βρίζω απανωτά και ανεπανόρθωτα τους Μαθηματικούς ή τους μαθητές που τα αγαπούν… Αυτό είναι σκέτη σχιζοφρένεια. Της στείρας αθεΐας σου το «κρα-κρά», σιχαμερή γελοιότητα καταντά και πιθηκίζει μάλιστα την εκνευριστική ηλιθιότητα ενός αδέσποτου σκύλου,που επανέρχεται στο ίδιο πάντα εμετικό ξέραμά του…

Δεύτερον, πραγματικά δεν σε τιμά καθόλου να χαρακτηρίζεις τους κατά πάντα σεβαστούς και αξιοπρεπέστατους Ἐλληνες Χριστιανούς και τίμιους οικογενειάρχες της Παροικίας μας στη Μελβούρνη,που προσέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση και διαμόρφωση της Κοινότητας και συνέβαλαν ουσιαστικά στη Διαπαιδαγώγηση των Ελληνοπαίδων με Ναούς, Συλλόγους, Σχολεία και Κολλέγια, ως«ηλιθίους», «βλαμμένους» «βλάκες», «ανεγκέφαλους» (διατηρώ τα άρθρα και τις ημερομηνίες), επειδή συμβαίνει να είναι Ορθόδοξοι και να επιδίδεσαι σε ένα σιχαμένο αναμασημό και βέβηλο διασυρμό ύβρεων του τύπου, «ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός είναι η μεγαλύτερη πορδή γαϊδάρου».

Είναι κρίμα,ντροπή και κατάντια να πέφτεις τόσο χαμηλά και να προσβάλλεις τον εαυτό σου, να δυσφημείς και να προσβάλλεις τους Αρχαίους Ἑλληνες που προκαταβολικά σέβονταν την κάθε θρησκεία και είχαν αυθύπαρκτη ευλάβεια για την αξιοπρέπεια του καθενός. Προσβάλλεις κατάφωρα και ντροπιάζεις με τον χυδαιότερο τρόπο τον Επίκουρο μάλιστα, που τόσο πολύ επικαλείσαι και το διατυμπανίζεις, μα αντιθέτως ατιμάζεις την υπόληψή του, επιτελώντας την «χοιρότερη», φτηνότερη και ρηχότερη εκπροσώπησή του, που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Δεν έμαθες να σέβεσαι τους συνανθρώπους σου χριστιανούς και δεν έχεις καμία μα καμία σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες, τους ξευτιλίζεις μάλλον, ούτε έμαθες τίποτα αξιοσέβαστο απ’ αυτούς, παρά συστηματικά και απανωτά να τους ντροπιάζεις. Αυτοί οι όντως σοφοί «κρατούσαν πισινή» και πάντοτε διακριτικά διατηρούσαν ξεχωριστό σέβασμα ειδικά αφιερωμένο «στον άγνωστο Θεό», που εσύ τώρα βλασφημείς… «Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι», αλλότριες θεότητες δεν εξύβριζαν και δεν υποβάθμιζαν σεβάσματα ξένα. Η Αρχαία Εκκλησία του Δήμου, όριζε«ελευθέρως να ιδρύονται νέα είδωλα» και απαιτούσε απόλυτο σεβασμό στην ανεξιθρησκεία, ενώ επέτρεπε «να εισαχθεί η οποιαδήποτε λατρεία ξένων θεοτήτων στην πόλη».

Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας, αδικείς κατάφωρα και παραποιείς βάναυσα τον πολυγραφότατο Επίκουρο. Αυτός ο έντιμος γιος του Νεοκλή και της Χαιρεστράτης, τίμησε και σεβάστηκε τη θρησκεία των γονέων του. Είχε τιμιότητα και έδειχνε αξιοπρέπεια σε όλους. Εσύ άτιμε, ατιμάς την πάντιμη, ατίμητη και πολυτιμότατη πατρώα θρησκεία των γονέων σου και των προπατόρων σου και καταφέρεσαι με μανία άσβεστη και αθεράπευτο μίσος ενάντια σε ο,τιδήποτε Χριστιανικό και Ορθόδοξο,λες και είσαι εχθρός και μιαρός διώκτης του Γένους των Ελλήνων. Πολύ ύποπτο αυτό.

Οι παντελώς αστήρικτες κατηγορίες σου για μια υποτιθέμενη αθεϊα του Επίκουρου, πέφτουν με πάταγο στο άπατο κενό της ανεπίτρεπτης ημιμάθειάς σου, με βαρύγδουπο αντίλαλο το «αδιάβαστε» και «κομπλεξικέ», διότι διαθέτεις και διαφημίζεις ένα κάκιστο κόμπλεξ κατωτερότητας προς τα Ελληνοχριστιανικά αλλά και τα Αρχαιοελληνικά ιδεώδη. Δεν είσαι Ελληνας, διότι Ελλην θα πει φωτεινός,και συ δεν σκορπάς φως αλλά σκότος έχθρας και αντιθεϊας, δεν διαφωτίζεις αλλά συσκοτίζεις με την εσκοτισμένη κακία και εμπάθεια τους αδελφούς και συμπάροικους Χριστιανούς.

Η παμψηφία των Καποδιστριακών Πανεπιστημιακών Καθηγητών μου απεφάνθησαν απερίφραστα πως η ευσέβεια του Επίκουρου, αυτού του επιφανούς φιλοσόφου, υπήρξε πραγματικά παροιμιώδης! Πολύ επιγραμματικά, ενημερώνω τους αγαπητούς αναγνώστες, πως ο σημαντικότατος και αξιόπιστος Διογένης Λαέρτιος αναφέρει στο έργο του ‘ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ’ (10ο ΒΙΒΛΙΟ) για τον Επίκουρο ότι: «ΤΗΣ ΜΕΝ ΓΑΡ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥΣ ΟΣΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΦΙΛΙΑΣ ΑΛΕΚΤΟΣ Η ΔΙΑΘΕΣΙΣ» (χωρίς μετάφραση,για την μεγαλοφυϊα του ‘Ντόκτορα’). Οσο για τους αξιοσέβαστους αναγνώστες, στην προς Μενοικέα επιστολή του ο Επίκουρος αναφέρει σχετικά με τους θεούς: «ΘΕΟΙ ΜΕΝ ΓΑΡ ΕΙΣΙΝ. ΕΝΑΡΓΗΣ ΓΑΡ ΑΥΤΩΝ ΕΣΤΙΝ Η ΓΝΩΣΙΣ», δηλαδή ότι «οι Θεοί ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, διότι η γνώση που έχουμε γι΄αυτούς είναι εναργής (ξεκάθαρη, ολοφάνερη, διαχρονική)».

Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τα είδωλα. Εμεις βέβαια, δεν λατρεύουμε αγάλματα, ανύπαρκτες θεότητες,έργα χειρών ανθρώπων. Λατρεύουμε το πλέον αποδεδειγμένο Ιστορικό Πρόσωπο που διαθέτει τις πλέον αξιόπιστες μαρτυρίες, χειρόγραφα και ντοκουμέντα όσο κανένα άλλο ιστορικό πρόσωπο, που μάλιστα δίχασε και διαχώρησε την ίδια την Ιστορία της Γης σε «Προ Χριστού» και «Μετά Χριστόν»! Λυπάμαι πάρα πολύ που θα στεναχωρέσω την «φτασμένη» αφεντιά σου, ευκαταφρόνητε Βίτκο, και θα σου υπενθυμίσω πως η Ιστορία της ανθρωπότητας δεν χωρίστηκε, δυστυχώς, σε Προ Επίκουρου και Μετά Επίκουρον.

Ο Χριστός υπήρξε αδιάψευστο Ιστορικό Πρόσωπο και κανένας έγκυρος και έγκριτος Ιστορικός δεν το αμφισβήτησε ποτέ αυτό. Τώρα, εάν είναι Θεός ή όχι, η ιστορία και ο χρόνος το δείχνει και θα το δείξει. Για τον ΑΔΕΙΟ Τάφο του Χριστού, που φυλασσόταν από ύψιστη φρουρά και άριστα εκπαιδευμένη κουστωδία, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ μέχρι σήμερα λογική εξήγηση παγκοσμίως, από επιστήμονα, δικαστικό ή δημοσιογράφο, που να ευσταθεί επιχειρηματολογικά, που να εξαντλεί κάθε εμπεριστατωμένη αντίρρηση και να στέκει στην κοινή νοημοσύνη.

Τολμάς να αποκαλείς «άχρηστο» τον χρισμένο, χρησιμότατο και διαλεχτό Χριστό μας, προσβάλλεις συστηματικά το «πιστεύω» μας και κοκορεύεσαι παράλληλα σαν χαμένος πετεινός πως επιτελείς κάνα σπουδαίο κατόρθωμα, κατάπτυστε Βίτκο,ενώ καταφέρεσαι με μανία παρατεταμμένη και ανεξήγητη στο συνολικό Σώμα των Χριστιανών, την Εκκλησία, και τον ουσιαστικό της ρόλο στην πολυπόθητη Ελευθερία και Ανεξαρτησία του υπόδουλου Γένους.

Δεν πρόκειται όμως να σου κάνω το χατίρι και να εμπλακώ σε μία υποβιβαστική,αλληλο-υβριστική συζήτηση με έναν μεγάλο άθεο, αντίχριστο και ανθέλληνα.

«Πάρ’ το χαμπάρι», δεν είναι επίδειξη «μαγκιάς», η βόρβορη και βάρβαρη ύβρη των Θείων Προσώπων του Χριστιανισμού. Λίγο «νιονιό» αν διέθετε το αδιόρθωτο κούτελό σου,θα σκεπτόσουν λιγάκι λογικά πως όταν λοιδορείς ένα Θείο πρόσωπο, τη στιγμή που εσύ ο ίδιος πιστεύεις ότι αυτό δεν υπάρχει, τότε γίνεσαι ο ίδιος απόλυτα γελοίος και άφρων «γερο-κουρκούτης».

Αν πάλι πιστεύεις ότι υπάρχει είτε σαν Ιστορικό Πρόσωπο είτε σαν Θείο Πρόσωπο και αντικείμενο Λατρείας εκατομμυρίων Χριστιανών ανά τον κόσμο, τότε πώς τολμάς να λες ότι έχεις κάποια αξιοπρέπεια, τη στιγμή που εσύ, η «γη και σποδός», ο ψευτο-επικούρειος παρακατιανός, και ψωνισμένη ψωροκώσταινα, να συμπεριφέρεσαι σαν κτηνώδη ύπαρξη, να υβρίζεις κατάφωρα και δημόσια το Θεό μας, ενώ στην κυριολεξία είσαι απόβρασμα του Κάτω Κόσμου, και κάτω από του «Νέου Κόσμου» την αιγίδα προσπαθείς επιπόλαια να πλασάρεις επιχειρήματα φτηνά και ξεπερασμένα,ενώ εσύ είσαι, υποτίθεται, άνθρωπος λογικός και σπουδαγμένος;

Εσύ όμως εκεί,κολλημένος μια ζωή, στην τύφλα σου την μαύρη, τετυφωμένε τάφε και συσκοτισμένε τυφλοπόντικα. Τόσο καιρό, τα ίδια και τα ίδια, κοπριά από τα γίδια, κουραφέξαλα και ανιστόρητα απόβλητα του φτωχού μυαλού σου. Τα επιθετικά σου σχόλια κίβδηλα τρόπαια και παντελώς αποτρόπαια τα επιχειρήματά σου βρίσκω. Μια ζωή «το χαβά σου». Δεν το καταλαβαίνεις πως το πολύ το πασπάτεμα στης απιστίας σου το σπαστικό πασατέμπο και το πολύ το «πήγαιν’ έλα»στο πεισματικό σαρκασμό και παθιασμένο χλευασμό των θείων προσώπων της πίστεώς μας, αποτελεί πρόστυχη παραπληροφόρηση, πλιατσικολόγε του πνεύματος, αφού τα ισοπεδώνεις όλα; Κατάλαβέ το, ξεκόλλα!

Το ξεπερασμένο σου πια έξαλλο ξέσπασμα σε οτιδήποτε χριστιανικό και το όντως ξεφτισμένο σου ξέβρασμα, ξεφτίλα ειδωλολάτρη, δείχνει το δόλιο βάθος της διαβρωμένης ψυχής σου και της κυριολεκτικά «εν σήψει» συνειδήσεώς σου.Επιμένεις να επιδίδεσαι σε μία ξεδιάντροπη διαστροφή της Χριστιανικής Αλήθειας.Βαβαί της βλάβης σου, ανευλαβή βλαμμένε. Έντονη βδελυρότα διακρίνω από καιρού,στα δόλια επιτηδεύματά σου, πρόδηλα και αυτά της εν πλήρη αποσυνθέσει διαφθοράς σου.

Το δηλητήριό σου, της φαρμακερής οχιάς γέννημα-θρέμμα. Με εωσφορικό πια στέμμα και περικεφαλαία άκρας και ακόρεστης βλακείας, επιβραβεύεται η κούφια κεφαλή σου.Βίτκο, ντροπή σου. Η νόησή σου πάμφτωχη, ρηχή και παραλελυμένη από της απιστίας σου την πλήρη παραφροσύνη. Ο λόγος σου πεισματικά απόλυτος και πληκτικός μέχρι αηδίας. Τα γραώδη, αγροίκα και αγράμματα γραπτά σου πηγάζουν από «τ’ άγραφα»,ανύπαρκτα και φαντασιόπληκτα του παραλογισμού σου τα τερτίπια.Τρύπια η αντίληψή σου και σαχλή, κατά συρροή, η αθεϊστική σου, σχιζοφρενική κοσμοθεωρία.Υπερωρία υπέρογκη διατελείς στην υπηρεσία της διαπλοκής και της συνωμοσίας. Και εσύ, και αυτοί οι μασκαράδες με ποδιές που σε καραγκιοζεύουνε,σ’ αυτό το ύπουλο θέατρο σκιών, πιόνια άβουλα μυστικιστικών Στοών, την τραγογύναια,στραβομούτσουνα του ΜΑΤΣ να προσκυνούν, και να μιλούν υποτίθεται για «Gnosis»βασισμένες στον κύκλο του Διαβήτη. Και τολμούν και μιλούν για αθεϊα…

Είδωλό σου η θεοποιημένη σου γαστέρα και κορώνα της αθεΐας σου ο αφεδρώνας. Πράκτορας εσύ του παραλογισμού και του μηδενισμού απατεώνας,παρασέρνεις στην πλάνη σου τους ανύποπτους και ανίδεους. Αλλά «θα τα πούμε»,όταν κάποτε θα δούμε που θα «καζαντήσεις»,ποιό «τέλος» θα σε βρει και ποιά αρχή, αρχιμάστορα της άρνησης και της δολιοφθοράς εσύ. Παριστάνεις και συ τον«λεύτερο» και όχι μόνο δε σκιάζεσαι και δεν ελπίζεις τίποτα, σπαγγοραμένε από ελπίδα, μα και το παίζεις πανέτοιμος να αναμετρηθείς με τον αδίστακτο άδη. Τι γελοίο…

Δεν με γελάς, για ήρεμο ψόφο σου μη μου μιλάς, το ξέρω, εσώτερα σε ταράζει και σε σκεπάζει απόλυτα και απελπιστικά, ενδόμυχα σε σκιάζει η φοβέρα του θανατά, και σε πλακώνει των παθών σου η σκλαβιά. Μας το παίζεις «ντε και καλά» ατρόμητος μπροστά στο θάνατο και μάταια επιχειρείς να υποστηρίξεις τα«αντρίκια» σου καμώματα με επικούρειες σαπουνόφουσκες και κυκεώνια καρυκκεύματα, κουραφέξαλα κι’ αυτά, καϋμένε κουκοσκιάχτη.

Αναρχία και ασυδοσία το παρασύνθημά σου, ενώ η βιοθεωρία σου βρίθει σκαρτοσύνης. Αφροσύνη έσχατη σ’ έχει κυριέψει και μέσα σου κυριαρχεί αχαριστία Γαδαρινή, μάλλον δε Γαϊδουρινή, προς τον Δημιουργό σου. Λες και ξεφύτρωσες σα σέσκουλο, λες και είναι φύτρα σου, ω πιθηκόσπορε, ο κοκκινόκωλος μπαμπούν και κάποιο διαστημικό δήθεν «μπιγκ-μπαγκ» σε ξεγεννά, σε μια μήτρα μαλθακή της«κούνιας που σε κούναγε»να σε νανουρίζει.

Αμέσως θα κάνεις πως θίγεσαι εσύ, το ασυναίσθητο πτώμα, και θα προστρέξεις να διαμαρτυρηθείς, αφού πρώτα την επωνυμία του αγενή μου επισυνάψεις: «Μπα, οι χριστιανοί έτσι βρίζουν;» Αυτά όμως που σου αποδίδω, κ.ντόκτορα, δεν είναι στην ουσία βρίσιμο, βραβείο είναι και παράσημο, ξέπλυμα κανονικό μάλλον, αν θέλεις προσδιορισμό ακριβέστατο. Βρίσιμο είναι αυτό που κάνεις εσύ και ρίχνεις τόσο καιρό λάσπη και βρωμιά (απ’ αυτή που πληθωρικά περισσεύει και αποχετεύει εντός σου, που ούτε οι καταρράκτες του Νιαγάρα δεν έχουν τη δυνατότητα να ξεπλύνουν),από αυτή τη λάσπη ρίχνεις τώρα, από τα απύθμενα αποθέματά σου, στο πανσέβαστο ιστορικό, καθαρότατο και Ιερό και παντελώς ακατηγόρητο Θείο Πρόσωπο του Χριστού μας, αλλά και στους σεβαστούς πιστούς Χριστιανούς ανά τον κόσμο.

Εσύ όμως,δεν το βλέπεις ή κάνεις πως δεν βλέπεις. Ο πνευματικός σου οφθαλμός όχι μόνο αλλοίθωρος και πανάθλιος είναι, αλλά και σκοτισμένος,άρρωστος του θανατά, ω κερατά, τα δαιμονικά σου κέρατα σαν της ΔΕΗ κολώνες. Ο κυρ-αφέντης σου διαβολάκος, γελά μαζί σου, αχαλίνωτα χαχανίζει και σιγο-ψιθυρίζει από το αχανές του χάος: «Αφρων, άφρων, ταύτη τη νυκτί…» ξαφνικά,οπωσδήποτε,και για σένα θ’ ακουστεί, ας το παίζεις ατρόμητος και ανεπηρέαστος,«δεν πα να χτυπιέσαι». Δε βαριέσαι, ένα από τα δύο με σένα θα συμβεί:

Ή θάνατος ανέλπιστος, η κτηνώδης ψόφος…

Για ένα μόνο λυπάμαι και μεταμελώ, τον πολύτιμο χρόνο μου, με σένα σπαταλώ, που κάθησα ο χαζός και ασχολήθηκα μαζί σου. Λυπάμαι που έπεσα τόσο χαμηλά, στα χαμερπή,χαμολεόντια, υπόγεια ρεύματά σου. Ζητώ συγγνώμη από τους σεβαστούς και σεβάσμιους αναγνώστες που με γνωρίζουν και που θα περίμεναν ίσως μια πιό σεμνή και συμμαζεμένη ανταπόκριση. Καμιά φορά, αξίζει κάτι τέτοιοι διάτρητοι τύποι να εξεφτιλιστούν«για τα καλά» για να γευτούν το ίδιο ρηχό ποτήρι από την ξεχειλίζουσα και σαπίζουσα σαχλότητά τους. Οχι πως περίμενα να καταφέρω κάτι.

«Στου κουφού και βλαμμένου την πόρτα, παρ’ την πόρτα και φύγε…»

Νικόλαος Πανταζής, Μελβούρνη

______