Οἰκουμενιστικὴ σύμπνοια «Ὀρθοδόξων» Πατριαρχείων στὸ ὄργιο συμπροσευχῶν

–

Οι συμπροσευχομενοι με αιρετικους «Ορθοδοξοι» επισκοποι

(κατὰ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς)

δουλευουν για την επιτυχια του εργου του διαβολου

Ὀφείλομεν χάριτας στὸν μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, διότι αὐτὰ ποὺ χρόνια καταγγέλλουν τὰ θρησκευτικὰ ἱστολόγια καὶ μεμονωμένοι ἱερωμένοι καὶ πιστοὶ ἐναντίον «ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, αὐτὰ τὰ ἴδια ἐπισημαίνει καὶ ὁ κ. Σεραφεὶμ ἀναφέροντας καὶ τὰ ὀνόματα στὸ καινούργιο Ἀνακοινωθέν του. Καὶ ὄχι μόνο τὰ διαπιστώνει, ἀλλὰ καὶ καταγγέλλει ἐπίσημα τὸν «συγκρητιστικὸ οἰκουμενισμό», ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ (ὅπως λέγει) τὴν «μεγαλυτέρα ἐπιτυχία» τοῦ διαβόλου». Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ Οἰκουμενισμὸς (συνεχίζει) «ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια» τοῦ «μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου».

Μᾶς ἐνημερώνει, λοιπόν, ὅτι στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας (Σεπ. 2011) ἔγινε ἡ 11η Συνάντηση «Εἰρήνης» μὲ τὶς ἀνάλογες συμπροσευχές. Προσκεκλημένος στὴν συνάντηση τοῦ Μονάχου, ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ἦταν ὁ Ἀχαΐας Ἀθανάσιος (Ἑλλάδος), ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ὁ Γερμανίας Αὐγουστίνος (Πατριαρχεῖο Κων/λεως), ὁ Ζιμπάμπουε Σεραφεὶμ (Πατρ. Ἀλεξανδρείας), ὁ Χαλεπίου Παῦλος (Πατρ. Ἀντιοχείας), ὁ Μὶνσκ Φιλάρετος (Πατρ. Μόσχας), ὁ Κωνσταντίας Βασίλειος (Ἐκκλησία Κύπρου) καὶ ὁ Κρούγας Ἀντώνιος (Ἐκκλησία Ἀλβανίας).

Καὶ ἐρωτᾶ ὁ καλὸς ἐπίσκοπος: «Πῶς εἶναι δυνατόν νὰ ἀποδέχονται χριστιανοὶ ἐπίσκοποι συμπροσευχὰς μὲ τοὺς δαιμονιῶντας ὀπαδοὺς τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων ψευδοθρησκειῶν τῶν ὁποίων  μέντωρ, ἐμπνευστὴς καὶ ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος; …Ἡ ἀπροκάλυπτος …καταπάτησις τῶν Θείων καὶ Ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ διά τούς ἀνωτέρω ὄνειδος καί πτῶσιν».

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο λέγει: «Δικαιώνονται ἑπομένως πλήρως, ὅσοι διαμαρτύρονται, ἀντιτίθενται καί ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά… τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς παναιρέσεως ὁμολογίαν».

***

Χρειάζεται, ὅμως, νὰ διευκρινίσει κάποια ἁπλὰ πράγματα ὁ κ. Σεραφείμ καὶ γιὰ μᾶς ποὺ δὲν ἔχουμε τὶς γνώσεις καὶ τὶς διασυνδέσεις ποὺ αὐτὸς ἔχει.

Ἀφοῦ ὁ «συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμός», ἀποτελεῖ τὴν «μεγαλυτέρα ἐπιτυχία» τοῦ διαβόλου καὶ «ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια» τοῦ Χριστοῦ, πῶς ὁ ἴδιος καὶ οἱ συνεπίσκοποί του (οἱ ὁποῖοι ἐπαγγέλλονται Ὀρθοδοξία), ὑποδέχονται τὸν πολλάκις συμπροσευχόμενο μὲ αἱρετικούς –ἀκόμα καὶ μουσουλμάνους– πατριάρχη Βαρθολομαῖο; Γιατί ὁ ἴδιος συμπροσεύχεται καὶ συλλειτουργεῖ μὲ τὸν μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ποὺ ὑποστήριξε μετὰ θράσους τὴν αἱρετικὴ θέση περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας καὶ συμπροσεύχεται μὲ τοὺς μύστες τῆς «δαιμονικῆς παναιρέσεως» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ποιά εἶναι ἡ πατροπαράδοτη ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία-Ἐντολὴ τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀγίων;

Δηλαδή: γιατί ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει τὴ μισὴ ἀλήθεια; Ὅταν –πολὺ σωστὰ– μᾶς ἀναφέρει ὅτι «ὁ θεῖος Παῦλος “προφητεύει” καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ», γιατί ἐκεῖ βάζει τελεία; Γιατί δὲν προχωρᾶ καὶ σὲ ἀλλα ποὺ δίδαξε ὁ Ἀπόστολος; Τοῦ διαφεύγει τί συμβούλευε νὰ κάνουμε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν συναντᾶμε τοὺς προαγωγοὺς τοῦ  «συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ»;

Ξεχάσατε, Σεβασμιώτατε, πὼς ὁ Ἀπόστολος διδάσκει ὁλοκληρωμένο τὸ Εὐαγγέλιο. Διδάσκει ἐκεῖνο ποὺ εἶναι κοινὴ θέση καὶ ρητὴ Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ποιό εἶναι αὐτό: Τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε»· τὸ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον, μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»· τὸ «οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ; …μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος …εἰδωλολάτρης …τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν» (1Κορ. 6,11).

Αὐτὴ εἶναι ἡ συνέχεια ποὺ λησμονήσατε: ἡ διακοπὴ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς παραβάτες τῶν Ἐντολῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιταγὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γιατὶ τὴν ἐπισκοτίζετε;

Καὶ γιὰ νὰ μὴ ἐπικαλεσθοῦμε μόνο τὴν πολυχρησιμοποιημένη ἔκφραση «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ἂς δοῦμε καὶ κάποια ἄλλα Πατερικὰ χωρία. Ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι ἀπόλυτος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν».

Καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὅταν δέ τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἢ μολῦνον αὐτὴν ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις· μνημονεύοντας τοῦ Κυρίου λέγοντος· Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν… Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ’ αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον» (Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄).

Ὑπάρχουν ἑκατοντάδες ἄλλα παραδείγματα καὶ Πατερικὰ κείμενα, ποὺ διδάσκουν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες. Ἡ διαπίστωση τῶν παρεκτροπῶν ἔχει γίνει ἐδῶ καὶ καιρό.

Καὶ ὁ μὲν Πειραιῶς, βεβαίως, τολμᾶ νὰ τὰ καταγγέλλει, ἔστω κι ἂν συνεχίζει νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ συμπροσεύχονται μὲ «τοὺς δαιμονιῶντας ὀπαδοὺς» τῶν ψευδοθρησκειῶν, τῶν ὁποίων «ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος», οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι δέ, σιωποῦν, καὶ τὴν σιωπὴ ἔχουν ἀναγάγει σὲ φιλοσοφία καὶ πράξη καὶ στάση ζωῆς. Καὶ ἔτσι δι’ ἀμφοτέρων, ἀλλοιώνεται ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πρακτικὴ τῶν Πατέρων καὶ παγιώνεται ἡ αἵρεση.

Καὶ ἐπειδὴ καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι ἔχουν θολὴ ἀντίληψη γιὰ τήν, κατὰ τοὺς Πατέρας, ἔννοια τῆς «κοινωνίας», (σύμφωνα μὲ τὰ γραπτά τους ἢ τὴν ἀφωνία τους) ἂς διαβάσουν πῶς τὴν ὁρίζει ὁ Μ. Βασίλειος:

«Κοινωνίαν ἡγοῦμαι κατὰ τὸ ἔργον, ὅταν ἀλλήλοις ἐπὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ συλλαμβάνωνται πρὸς τὴν ἐνέργειαν· κατὰ δὲ γνώμην, ὅταν συγκατάθηταί τις τῇ διαθέσει τοῦ ποιοῦντος, καὶ συναρεσθῇ. Ἑτέρα δὲ κοινωνία τοὺς πολλοὺς λανθάνουσα ἐμφαίνεται τῇ ἀκριβολογίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς· ὅταν μήτε συνεργασάμενος, μήτε συγκαταθέμενος τῇ διαθέσει, γνοὺς δὲ τὴν κακίαν τῆς γνώμης ἀφ’ ἧς ποιεῖ, ἐφησυχάσῃ, καὶ μὴ ἐλέγξῃ…» (Μ. Βασιλείου, Περὶ Βαπτίσματος, Λόγος Β΄, ἐρωτ. θ΄).

Ἂς ἀκούσουμε, ὡς ἐπιστέγασμα τὸν λόγο τοῦ διακριτικοῦ Μ. Βασιλείου: «”Ἐπικατάρατος, φησίν, ὁ ποιῶν τὰ ἔργα Κυρίου ἀμελῶς”. Εἰ δὲ ὁ ἀμελῶς ποιῶν ἐπικατάρατος, ἄρα ὁ μὴ ποιῶν τίνος ἐστὶν ἄξιος;» (Μ. Βασιλείου, Περὶ Βαπτίσματος, Λόγος Β΄, ἐρώτ. ε΄).

Εἶναι καιρός, Σεβασμιώτατε, νὰ δεῖτε τὴν Ἀλήθεια κατάματα.

Σημάτης Παναγιώτης

ΙΔΟΥ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΑΟΣ, και το ….ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥΣ!!!

«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τὶς δὲ κοινωνίᾳ φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ; ἤ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τὶς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;» (Β΄Κορ. 10:14-16)
Ἀπὸ 11-13 Σεπτεμβρίου 2011 πραγματοποιήθηκε στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας ἡ 11η Συνάντηση «Εἰρήνης», ἡ ὁποία διοργανώνεται ἀπὸ τὴν ὀργάνωση τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητος Saint Egidio καὶ τὴν θρησκευτικὴ κοινότητα τοῦ τόπου ὅπου διοργανώνεται ἡ συνάντηση.
Στὴν παροῦσα ἔλαβαν μέρος ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Χριστιανικῶν Κοινοτήτων καὶ ἐκπρόσωποι ἄλλων θρησκειῶν ἀνὰ τὸν κόσμο.
Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση:
«Μία ἐνδιαφέρουσα συνάντηση ἐκκλησιαστικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἐκπροσώπων, πολιτικῶν, ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων καὶ ἐκλεκτῶν μελῶν διαφόρων κοινωνικῶν φορέων πραγματοποιήθηκε στὸ Μόναχο τῆς Βαυαρίας».
Τὴν εὐθύνη τῆς ὀργάνωσης εἶχε ἡ κοινότητα τοῦ «Ἁγίου Αἰγιδίου» μὲ μία κίνηση πού ἄρχισε τὸ 1986 στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας ὅταν ὁ προηγούμενος κανονικῶς ἀνυπόστατος «ἡγεμὼν» τοῦ Βατικανοῦ Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄, συνεκάλεσε παγκόσμια συνάντηση θρησκευτικῶν ἡγετῶν, προκειμένου νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὴν «εἰρήνη».
Προσκεκλημένος στὴν συνάντηση τοῦ Μονάχου ἦταν ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ἀχαΐας κ. Ἀθανάσιος, Διευθυντὴς τοῦ Γραφείου Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Ε.Ε., ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αὐγουστίνος (Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ (Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παῦλος (Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μὶνσκ κ. Φιλάρετος (Πατριαρχεῖο Μόσχας), ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας-Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειος (Ἐκκλησία τῆς Κύπρου) καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κρούγας κ. Ἀντώνιος (Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας).
Τὸ 2012 τὸ συνέδριο θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σεράγεβο.
Τὴν ἀναγγελία τοῦ τόπου τῆς προσεχοῦς συνάντησης ἔκαναν «συγκινημένοι» καὶ ἀπὸ κοινοῦ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς «Ἐπίσκοπος» τῆς σημερινῆς πρωτεύουσας τῆς Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης καὶ ὁ «Μέγας» Μουφτής.
Κατά τήν διάρκεια τῆς συναντήσεως πού ἄνοιξε μέ τήν παρουσία τοῦ Προέδρου τῆς Γερμανικῆς Ὁμοσπονδίας κ. Κρίστιαν Γούλφ, μίλησε ἡ καγκελάριος τῆς Γερμανίας κ. Ἀ. Μέρκελ, ἡ ὁποία ζήτησε τήν προσευχή ὅλων τῶν θρησκειῶν γιά νά «βοηθηθοῦν» ὅλες οἱ Εὐρωπαϊκές Κυβερνήσεις.
Λίγο πιό βόρεια στήν Σουηδική πόλη Φιξέτρα τοῦ δήμου τῆς Νάκα πλησίον τῆς Στοκχόλμης, ὁ ἰμάμης Ἀγουάν Ὄλγουαν μαζί μέ τούς ἐκπροσώπους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητος καί τῆς Λουθηρανικῆς Κοινότητος τῆς Σουηδίας καί μέ σύνθημα
«Ἔχομε ἕναν κοινό Θεό. –
Ἀπό τήν μισαλοδοξία στήν πανθρησκεία» κατασκευάζουν ἕνα κοινό κτίριο Guds Hus, πού σημαίνει «οἶκος τοῦ Θεοῦ», πού θά εἶναι ἔτοιμο τό 2015 στό ὁποῖο θά συστεγάζεται σέ κοινό χῶρο γιά τούς πιστούς τῶν τριῶν αὐτῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων Χριστιανικός Ναός καί Μουσουλμανικό τέμενος μέ κοινό κέντρο νεότητος καί κοινό χῶρο γιά τά παιδιά.
Δέν ὑφίσταται μεγαλυτέρα ἐπιτυχία τοῦ δολίου δράκοντος καί αἰσχίστου ἐχθροῦ τῆς ἀληθείας καί τῆς σωτηρίας καί ἀρχαίου πτερνιστοῦ δαίμονος ἀπό τίς ἀνωτέρω τραγικές ἐκδηλώσεις τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν εἰρήνης ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια τῆς διά Χριστοῦ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου ἀποκαλύψεως.
Μεγαλειωδῶς, ὁ θεῖος Παῦλος «προφητεύει» καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτη πλάνη καί τόν αἴσχιστο πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου.
Δικαιώνονται ἑπομένως πλήρως, ὅσοι διαμαρτύρονται, ἀντιτίθενται καί ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά τοῦ θεηλάτου καί εἰδεχθοῦς καί ἐγκληματικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς παναιρέσεως ὁμολογίαν.
Διερωτᾶται πᾶς ἐχέφρων ὑπάρχει εἰρήνη καί σωτηρία χωρίς τόν Χριστόν;
Μπορεῖ νά ἐπιτευχθῆ ἡ εἰρηνική κοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὅταν δαιμονιωδῶς ἀρνοῦνται τήν Ἔνσαρκον Σοφίαν καί Ἀγάπην τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὑψώνοντες τό διαμονικό περίπαιγμα τῆς δῆθεν ἀληλλοκατονοήσεως στό ψεύδος καί τήν πλάνην;
Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποδέχονται χριστιανοί ἐπίσκοποι συμπροσευχάς μέ τούς δαιμονιῶντας ὁπαδούς τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων ψευδοθρησκειῶν τῶν ὁποίων μέντωρ, ἐμπνευστής καί ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος;
Σκέπτεται κανείς ποτέ τόν ἱερό Γρηγόριο τόν Θεολόγο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας πού συμμετεῖχον, νά συμπροσεύχεται «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ κόσμου» καί νά συνδιαλέγεται μετά τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἀρειανικῆς αἱρέσεως πού εἶχε τότε καταλάβει ὅλη τήν Κωνσταντινούπολιν;
Εἰς τί διαφέρει ὁ ἐπονείδιστος καί κακοποιός Ἄρειος ἀπό τόν ψευδοπροφήτην τοῦ Ἰσλάμ Μωάμεθ ἤ τόν νεοφανῆ αἱρεσιάρχη Κάρολο Ράσσελ τῆς φυλλαδικῆς ἑταιρείας «Σκοπιά τοῦ Πύργου» ἀφοῦ καί οἱ τρεῖς ὑπῆρξαν ὄργανα τοῦ δαίμονος διά τήν ἀπομείωσιν τοῦ θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν στρέβλωσιν καί ἐκμηδένισιν τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος Του;
Πῶς δύνασαι νά συμπροσεύχεσαι καί μάλιστα σέ δῆθεν ἀνύπαρκτον κοινόν Θεόν ὅταν ἡ βασική διακήρυξις τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ὅτι δέν ὑφίσταται Τριαδικός Θεός καί ὅτι ὁ ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα καί ἁπλοῦς διαγγελεύς τοῦ μηνύματός Του; (Σοῦρες Κορανίου Αἱ γυναῖκες 4:156, 169).
Πῶς μπορεῖς νά συμπροσευχηθεῖς μετά τῶν ἀθλίων Ραββίνων τοῦ Ἑβραϊσμοῦ, οἱ ὁποίοι μετήλλαξαν τόν θεϊσμόν τῆς Π. Διαθήκης σέ ἑωσφορισμό καί σατανολατρεία εἰσάγοντες στόν Ἰουδαϊσμό τόν Καμπαλισμό καί τόν Ταλμουδισμό, οἱ ὁποίοι πεισμόνως καθυβρίζουν τόν ἐνσαρκωθέντα πανάχραντον Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἀναμένοντες ὡς ψευδομεσσίαν των τόν ἐρχόμενον Ἀντίχριστον;
Πῶς μπορεῖς νά συμπροσευχηθῆς μέ τήν Προτεσταντική Μεταρυθμισμένη Κοινότητα τῆς Ὀλλανδίας, τῆς ὁποίας ὁ ἐφημέριος στό Γκόρινχεν, Κλάς Χέντρικσε συνέγραψε βιβλίο μέ τίτλο: «Πιστεύοντας σέ ἕναν ἀνύπαρκτο Θεό»;
Ἡ ἀπροκάλυπτος πασίδηλος καί αὐταπόδεικτος καταπάτησις τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ διά τούς ἀνωτέρω ὄνειδος καί πτῶσιν πού μόνον τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου δύναται νά ἀποπλύνη διότι μετ’ ἐπιγνώσεως ἀπεμπολοῦν καί περιφρονοῦν τόν λόγον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί Σωτῆρος τοῦ κόσμου «ὁ μή τιμῶν τόν Υἱόν, οὐ τιμᾶ τόν Πατέρα τόν πέμψαντα αὐτόν» (Ἰω. 5:23).
Ἀσχέτως ἀπό τά ὑποβολιμιαῖα δαιμονικά φληναφήματα περί ψευδοειρήνης καί ψευδοσυνυπάρξεως τῆς δεινῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ ὁ αἰώνιος καί ἄφθιτος καί ἀνυπέρβλητος λόγος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί ἡ ὀρθοδοξία καί ὀρθοπραξία τῶν μαρτύρων καί ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως μᾶς καλεῖ νά συμπαραταχθῶμεν ὄχι μέ τούς ὀσφυοκάμπτας ἐθελόδουλους ἀπομειωτάς τῆς ἀληθείας ἀλλά μέ τούς γενναιόφρονας ὁμολογητάς καί κοινωνούς τῆς σταυρο-αναστασίμου πορείας τοῦ Ἀρχηγοῦ καί Τελειωτοῦ τῆς Πίστεως.
Μή λησμονῶμεν ὅτι κατά τήν διάρκειαν τῶν πέντε αἰώνων δουλείας τοῦ Γένους ὑπῆρχον οἱ ἐθναρχεύοντες θρησκευτικοί ἡγήτορες, ἀλλά καί ὁ θεῖος τῶν Νεομαρτύρων ἔνδοξος καί θεηγόρος ὅμιλος.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ω της υποκρισιας!

• Ημερίδα για τον μοναχισμό οργάνωσαν αυτοί που διέλυσαν τον μοναχισμό στο Κοσσυφοπέδιο και στα Μετόχια, που αποτελούσε τα 2/3 των μοναχών ολόκληρης της Σερβίας.
• Λυπούμεθα που στο παιχνίδι αυτό το Σέρβικο μπήκαν και γνωστοί αγιορείτες μοναχοί.
• Δεν είδαν άραγε τον πατριάρχη της Σερβίας και τον επίσκοπο Μπούλοβιτς, που άναψαν τις λυχνίες στην συναγωγή των Εβραίων, πράγμα που καταδικάζουν οι Ιεροί Κανόνες; Δεν είδαν τις αρτοκλασίες που κάνουν με τους παπικούς; Δεν άκουσαν τίποτε για την κατακρεούργηση που έκαναν στον αγνό και άγιο επίσκοπο του Κοσόβου Αρτέμιο, χρησιμοποιώντας ψευδείς κατηγορίες; Δεν άκουσαν την απόφαση του Αρείου Πάγου που χαρακτήρισε πολιτική και θρησκευτική την δίωξη του πρωτοσυγκέλλου του Συμεών; Χωρίς κανένα στοιχείο εις βάρος του π. Συμεών, τον παρουσίασαν ως η πέτρα του σκανδάλου, έδωσαν σήμα στην ιντερπόλ για να τον συλλάβει·  Η απόφαση του Αρείου Πάγου ήταν χαστούκι στα μούτρα τους. Αυτά οι άγιοι γεροντάδες δεν τα γνωρίζουν;
  

Διαβάστε περισσότερα στο μπλόκ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Ο ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥΣ

ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΩΝ ΠΑΠΑ

ΚΑΙ ΟΙ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ» ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ

ΜΕ ΤΟ «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ»

Xαιρετισμός του Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνου προς τον Πάπα κατά την συνάντησή τους στο Σεμινάριο Hörsaal στο Φράιμπουργκ 24 Σεπτεμβρίου 2011. «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι  Κυρίου.» (Ματθ. 21:9)  Μ΄αυτό το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, σας καλωσορίζω, Παναγιώτατε, εξ ονόματος της Διάσκεψης των Ορθοδόξων Επισκόπων στη Γερμανία και σας ευχαριστούμε για τη σημερινή  συνάντηση, παρά το πολυάσχολο πρόγραμμα  σας…

O Πάπας είπε· «Eλπίζω ότι δε θα είναι μακριά η ημέρα που θα γιορτάσουμε την ένωση του κοινου ποτηρίου καθολικοί και ορθόδοξοι μαζί»

Πιστεύουν αυτοί οι επίσκοποι στην Μίαν Αγίαν Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία, που εκπροσωπούν ή έχουν ξεπεράσει τους μεγαλύτερους αιρετικούς όλων των αιώνων και είναι χειρότεροι από τους Γερμανούς που αποδοκίμασαν τον Πάπα;

Μήπως αυτό είναι σημείο των καιρών, που λέει ότι στους έσχατους καιρούς το κακό θα στεφανώνεται;

(Η Καθολική Εκκλησία στη Γερμανία έχει λάβει μέχρι στιγμής σχεδόν 600 αιτήματα για αποζημίωση για τη σεξουαλική κακοποίηση θυμάτων και εκτιμούν ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καθολικοί ιερείς κακοποίησαν σεξουαλικά περισσότερα από 2.000 άτομα.

http://www.novosti.rs/vesti/planeta.70.html:346402-Papa-Pravoslavlje-nam-je-najblize http://www.novosti.rs/vesti/planeta.70.html:346402-Papa-Pravoslavlje-nam-je-najblize).

ΠΑΠΑΣ Ο ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ

Ένας Πάπας κάνει τους Γερμανούς να χάσουν την πίστη τους

Του αρχιμ. Μελετίου Κουράκλη, για την Ιδιωτική Οδό

Από 19 έως 25 Σεπτεμβρίου 2011, ο Πάπας Βενέδικτος 16ος, επισκέφθηκε για πρώτη φορά μετά την εκλογή του (πριν έξι χρόνια), επίσημα την πατρίδα του Γερμανία, ως αρχηγός κράτους. Με την ευκαιρία της επίσκεψης αυτής, το παγκόσμιας κυκλοφορίας έγκυρο εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της ύλης του τεύχους Νο.38/19.9.11, όπως επίσης και το κύριο άρθρο του, στον Πάπα και στην κατάσταση της καθολικής εκκλησίας στη Γερμανία. Σ’ αυτό αναφέρεται με τα μελανότερα χρώματα στα έργα και τις ημέρες του Γερμανού Ιωσήφ Ράτζινγκερ ως Πάπα Βενέδικτου 16ου, όπως επίσης και στην απελπιστική κατάσταση της (ρωμαιο)καθολικής εκκλησίας στη Γερμανία.

Συγκεκριμένα, ψέγει τον ακραίο συντηρητισμό του Πάπα, την απογοητευτική αντίδρασή του στις συνταρακτικές αποκαλύψεις για σωρεία περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από κληρικούς της (ρωμαιο)καθολικής εκκλησίας για δεκαετίες, και την εκκλησιαστική πολιτική του για ενίσχυση του απολυταρχικού συστήματος εξουσίας του Παπισμού, που λειτουργεί εις βάρος της Εκκλησίας.

Όλα αυτά, ισχυρίζεται το περιοδικό, όχι μόνον εξανέμισαν τον ενθουσιασμό με τον οποίο είχαν υποδεχθεί οι Γερμανοί την εκλογή του Ράτζινγκερ ως Πάπα, αλλά έχουν οδηγήσει πολλούς απ’ αυτούς στην απογοήτευση και στη μαζική έξοδο από τη (ρωμαιο)καθολική εκκλησία. Εύγλωττος, άλλωστε, είναι και ο τίτλος του εν λόγω αφιερώματος που δεσπόζει στο εξώφυλλο του συγκεκριμένου τεύχους του περιοδικού, ο οποίος πάνω από μια φωτογραφία ενός σκεπτικού, ντυμένου στο πένθιμο μωβ χρώμα, πάπα λέει: «Ο ανεπίδεκτος μαθήσεως: ένας Πάπας κάνει τους Γερμανούς να χάσουν την πίστη τους».

Στο πλαίσιο του αφιερώματος αυτού, δημοσιεύεται και μία βαρυσήμαντη συνέντευξη του διαπρεπούς ρωμαιοκαθολικού θεολόγου Hans Küng, ο οποίος αποτελεί μία ελεύθερη και ανεξάρτητη φωνή εντός της (ρωμαιο) καθολικής εκκλησίας. Στη συνέντευξή του αυτή, ο Küng, με τη σοβαρότητα ενός εγκρίτου θεολόγου, την εγκυρότητα του εμβριθούς γνώστη των εσωτερικών της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, αφού παραμένει ακόμα ιερέας της, αλλά και την τόλμη ενός ελεύθερου και έντιμου ανθρώπου, ασκεί δριμεία κριτική στον Πάπα και στον Παπισμό, ως σύστημα απολυταρχικής ασκήσεως εξουσίας και επιβολής τους εφ’ όλης της Εκκλησίας στα οποία αποδίδει την αιτία της όλης κακοδαιμονίας της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Κάνει έκκληση επαναφοράς του Παπισμού στην κοίτη της γνήσιας παράδοσης της ενωμένης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας, με την αποκήρυξη των διαστροφικών καινοτομιών και των αντιεκκλησιαστικών εξουσιαστικών παρεκτροπών του.

Η κριτική αυτή του ρωμαιοκαθολικού θεολόγου τον φέρνει εγγύτερα στις θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας – χωρίς να είναι αυτή η πρόθεσή του και βέβαια με την εξαίρεση κάποιων μεμονωμένων απόψεών του – η οποία πάντοτε επιμένει να θεωρεί τις εξουσιαστικές αυθαιρεσίες του Παπισμού ως την κύρια αιτία, τόσον του Σχίσματος των Εκκλησιών όσο και των μεταγενεστέρων καινοφανών αποκλίσεων της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας από την ευαγγελική αλήθεια και την γνήσια εκκλησιολογία…»

ΠΗΓΗ: ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

(Του Β.Π. Καραγιάννη)

Στη Δυτική Μακεδονία ήρθε ο Πατριάρχης της Οικουμένης (όσο πιο φανταχτεροί οι τίτλοι στον κόσμο τούτο τόσο αναντίστοιχοι είναι με την πραγματικότητα των ανθρώπων αλλά και του Θεού, άλλη ακυριολεξία κι αυτή, αλλά ας επιτρέψουμε στην ασημαντότητα των λόγων μας λογικά άλματα τα οποία με θράσος πηδούν στη μεταφυσική αβεβαιότητα

Εκοψε θρησκευτικές και οικολογικές βόλτες στα Γρεβενά και τα περίχωρα του νομού που τώρα ονομάζουν περιφερειακή διοίκηση, οι ξιπασμένοι μεταρρυθμιστές. Αφορμή το μνημόσυνο για τα 100 χρόνια από το μαρτύριο του μητροπολίτη Αιμιλιανού (Λαζαρίδη) το 1911, τον οποίο κατέσφαξαν οι βαζιβουζούκοι Νεότουρκοι πρόγονοι του σημερινού Τούρκου πρωθυπουργού, μαζί με τους συνσφαγείς εταίρους τους, ρουμανίζοντες βλάχους. Κι ήταν μόνον 34 ετών! Αυτοί κι αν ήταν ιεράρχες όχι σαν τα αποστολικά αλαλάζοντα κύμβαλα της σήμερον.

Μου θύμισε η έλευσις, το άσμα ηρωικό και θλιμμένο: «Ηρθε ο βουλευτής στο χωριό βόλτες από κει κι εδώ» του αξιότιμου βάρδου της αλλαγής Θωμά Μπακαλάκου, ήδη υποθέτω λαγώου (δραπέτη) αυτής, ίσως και από χρόνια, για να μην αδικώ τον καλλιτέχνη.

Η επιχώρια αλλά κι ευρύτερη αγραμματοσύνη όταν συνδυάζεται με τον βλακώδη τελικά ευσεβισμό, προσφωνεί αυτόν (και κάθε αφικνούμενο ιεράρχη δηλαδή) ως Ευλογημένος ο Ερχόμενος (τέτοιος υπήρξε μόνον Εις στην ιστορία οι λοιποί ήταν θλιβερές απομιμήσεις)…