ΕΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝ

«ΘΑ ΕΡΓΑΣΘΩΜΕΝ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΑΣ»

Αγαπητέ Γιώργο, χαίρε την χαράν του Κυρίου.
Έλαβα το γράμμαν του αγαπητού Ευθυμίου και χαίρω, διότι τον βλέπω γεμάτον ενθουσιασμόν. Φαίνεται δε και σταθερός εις την γραμμήν που εχαράξαμεν.
–    Θα εργασθώμεν έστω και εάν οι δρόμοι και οι πλατείαι γεμίσουν από δαίμονες και μας φωνάζουν Αλτ! Πού πάτε; – Ημείς θα προχωρήσωμεν – Είθε να μας δίδη πίστιν ακράδοντον, υπομονήν, και αυταπάρνησιν ο Κύριος.
–    Εδώ ασχολούμαι με την έκδοσιν του βιβλίου. Το α΄ τυπογραφικόν βγήκε. Το παίρνεις από τον π. Βασίλειον που θα σου δώση την επιστολήν. Τον έστειλα αυτού, αφού ο Κοζάνης δεν εννοεί να μας δώση ιερέα. Θα εξομολογήση και τα παιδιά του Στρατοπέδου και θα λειτουργήση εις Άγιον Αθανάσιον…
–    Εις αγαπητούς Ανάργυρον, Ιωάννην, Γεώργιον Πλιάκην, Κ. Κούκην, Κλώνταρην και λοιπούς θερμούς χαιρετισμούς, ως και εις την καν Σουλτάναν.
ΠΡΟΣΕΧΕ,
και να προσεύχεσαι διαρκώς, δια να νικήσωμεν τους πειρασμούς.

Με αγάπην Χριστού
ο αδελφός σου Αυγουστίνος

Λάρισα τη 17-3-50

«ΑΓΩΝΙΖΟΥ ΕΥΘΥΜΙΕ!»

Γρεβενά 7 Σεπτμβρίου 1946
Αγαπητέ μου Ευθύμιε, έλαβα το γράμμα σου.
Μετά τον αγαπητόν Κ. Γαζήν έστειλα τρία νέα άρθρα. Φροντίσατε να τα τυπώσητε με στοιχεία μεγάλα δια να είναι ευανάγνωστα. Σου εσωκλείω και μιαν αίτησιν δια χαρτί. Ζητήσατε 100 κιλά. Γεναία εισφορά.
Ιδέτε προσωπικώς Νταλίπην και εκθέσατε δράσιν ομάδος κατά την Κατοχήν και τώρα.
Αγωνίζου, Ευθύμιε!
Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος – αυτό έλεγον οι 40 μάρτυρες γυμνοί επάνω εις την παγωμένη λίμνην.

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος Καντιώτης

«ΕΜΠΡΟΣ. ΤΑΧΥΝΕ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ…»

Αγαπητέ, μοι Ευθύμιε, χαίρε εν Κυρίω
Έλαβα το γράμμα σου, τα σήματα, τις εικόνες κ.λ.π. και σε ευχαριστώ δι’ όλα, ιδίως δε δια την αγάπην σου.
Πίστευσέ με, αγαπητέ Ευθύμιε, ότι όταν σκέπτωμαι ότι οι λαϊκοί σαν τον Ευθύμιον εργάζονται με τόσον ζήλον, περισσότερον από εμάς που έχωμεν μόνο Τίτλους (Παναγιώτατοι, Σεβσμιώτατοι, Πανοσιολογιώτατοι, [πατέρες], αλλοίμονό μας!) χωρίς να έχωμεν και τον ζήλον τον ανάλογον, όταν λοιπόν σκέπτομαι τον ιδικόν σας ζήλον, τίπτω τα αμαρτωλά μου στήθη και λέγω: Αυγουστίνε! Σε πέρασε ο Ευθύμιος… Εμπρός τάχυνε τα βήματά σου…
–    Λαμβάνεις δραχμάς 1.330 δι’ αξίαν σημάτων, εικόνων κλπ. Δεν πρέπει συ να επιβαρύνεσαι πάντοτε. Εγώ θα τα πάρω από την Ι. Μητρόπολιν.
–    Από Ευθύμιον κυρίως ζητώ ευχάς και θα χαρώ εάν σε ιδώ καμμίαν ημέραν εις Γρβενά. Θα τα πούμε τώρα καλά. Θα με δείρης και θα σε δείρω. Έτσι μόνον θα διορθωθούμε, αγαπητέ Ευθύμιε!
–    Χαιρετισμούς εις όλην την οικογένειάν σου και ιδιαιτέρως εις την καλήν σου μητέρα, μάρτυρα και ηρωίδα του οίκου σας, την οποίαν πάντοτε να σέβεσαι, δια να λάβης την αγίαν ευλογίαν.
–    Πρόσεξε Κωστάκη για να τον ιδούμε και αυτόν ένα ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΝ, και εάν είναι θέλημα Κυρίου ιεραπόστολον.

Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος Καντιώτης
Ιεροκήρυξ

ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΘΑ ΒΓΗ ΜΕΓΑΛΗ ΩΦΕΛΕΙΑ

Λάρισα τη 17-4-1948
Αγαπητέ μοι εν Κυρίω αδελφέ ΕΥΘΥΜΙΕ,
Έλαβα την στιγμήν αυτήν το γράμμα σου, είδα το πραγματικόν άδολον ενδιαφέρον, εθαύμασα δια μιαν ακόμη φορά την αγάπην σου προς ένα διωκόμενον εργάτην της Εκκλησίας και ευχαρίστησα τον Θεόν εκ βάθους καρδίας, διότι δεν με αφήνει μόνον εις τα σκοτεινάς ημέρας της ζωής μου.
Πολλά κακά σκέπτονται κατ’ εμού οι άγιοι πατέρες, αλλά δια των πυρίνων προσευχών των εν Κυρίω αδελφών Γεωργίου (Παφίλη) – Ευθυμίου και ει τινός άλλου (υπολογίζω πολύ και εις τας πρασευχάς του ομίλου γυναικών ων προΐσταται η Σουλτάνα) – θα πυρπολήσωμεν τα σατανικά μηχανήματα και από την δοκιμασίαν αυτή θα βγη μεγάλη ωφέλεια.
–    Μη κλονλίζεσαι ούτε επί στιγμήν από την γραμμήν που μαζύ εχαράξαμεν. Ειπέ εις όλους: Εγώ ο Ευθύμιος δεν θα σας αφήσω να αφαιρέσετε το ράσον του ταπεινού Αυγουστίνου, διότι αυτό το ράσον ειμπορεί να σας καίει σας… αλλά το ράσον αυτό έγινε κλώσσα σωτηρία δια τον λαόν της Κοζάνης.

Δεν τα λέμε από υπερηφάνειαν, αλλά καυχώμενοι εν ΚΥΡΙΩ, διότι ο Κύριος μας ενδυνάμωσε κατά την σκληράν εκείνην περίοδον… Ομολογούμεν το θαύμα. Ου κρύπτωμεν την αλήθειαν. Διότι ο κρύπτον την αλήθειαν κρύπτει τον Χριστόν εις τον τάφον.
Εγώ εν πάση περιπτώσει, οιαδήποτε και εάν είναι η εξέλιξις των ιδικών μου γεγονότων, δεν θα παύσω να συνδέομαι με τον αγαπητόν Ευθύμιον. Ουδεμία δύναμις δύναται να διασπάση την αγάπην μας την εν Χριστώ Ιησού.
Θέλω να μνημονεύης πάντοτε εις τας προσευχάς σου.
Λάλει παντού την ΑΛΗΘΕΙΑΝ. Μη κρύπτωμεν τίποτε. Διότι θα είμεθα ή υποκριταί ή δειλοί, πλην των περιπτώσεων εκείνων όπου είνε ανάγκη να σιωπώμεν δια να σώσωμεν.
Γράψε μου αμέσως.
Έχεις χαιρετισμούς από τα παιδιά του Γραφείου μου.
Χαιρετώ όλους τους εν Κοζάνη αδελφούς.

Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 198-202, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)