Παλαιά επιστολή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε συνεργάτες του στην Κοζάνη, πολύ επίκαιρη στους σημερινούς αγωνιζομένους χριστιανούς

«ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΠΑΥΣΙΣ, ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝ»

Κύμη τη 9 Σεπτεμβρίου 1950

Έλαβα και το τελευταίο γράμμα σας.
Ο Κύριος ασφαλώς ηγάπησε τον άγγελόν Του, τον μικρόν Θεόδωρον, και [τον] έλαβε πλησίον Του, δια να ενώση την αθώαν του φωνήν με τας φωνάς των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων που υμνούν μελωδικώς ακαταπαύστως την Αγίαν Τριάδα. Μήτηρ και υιός ζουν τώρα εις τον μακάριον κόσμον των πνευμάτων, βλέπουν καθαρότερα τώρα τας τρικυμίας, μέσα εις τας οποίας παλεύει ο Ευθύμιος, και δέονται υπερ όλης της οικογενείας σου, ινα οδηγήση όλα τα μέλη της οικογενείας εις τον λιμένα της σωτηρίας ο Κύριος. Εκεί είνε η ανάπαυσις, εδώ είναι ο αγών. Μετ’ ολίγον, όταν δια τις αμαρτίες όλων μας, νέαι θλίψεις θα εύρουν το ταλαίπωρον έθνος μας και τα όρη θα σείωνται εκ ρίζης και αι πόλεις θα καίωνται ως πυροτεχνήματα… –ω Κύριε! Απομάκρυνε την μάστιγά Σου! – τότε θα μακαρίσωμεν εκείνους που απέθανον εν Κυρίω.
-Ο καιρός της ζωής μας, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, είναι «συνεσταλμένος», πολύ ολίγος, και μέσα εις τον ολίγο αυτόν χώρον έχωμεν να εκτελέσωμεν ύψιστον έργον, την σωτηρίαν την ιδικήν μας και την σωτηρίαν των αδελφών μας. Μετ’ ολίγον κόνις, σκιά, όνειρον…Ας εργασθώμεν λοιπόν με ζήλον.
Επιμένεται εις την γραμμήν που χαράξετε. Κτυπήσατε αλύπητα την αμέλειαν, η οποία νεκρώνει την πνευματικήν ζωήν και παραπέμπει εις το αύριον ό,τι πρέπει να γίνη σήμερον. Είναι λυπηρόν το σήμερον να το παίρνη ο διάβολος και το αύριον, το αβέβαιον, να το δίδωμεν εις τον Κύριον.
-Δεν είναι ανάγκη ν’ ανακατεύτε πολλά. Ευαγγέλιον και Πράξεις. Αφοσιωθήτε τώρα εις την μελέτην του βιβλίου των Πράξεων, προσπαθούντες δια της προσευχής να εισδύσητε εις το βαθύτερον νόημα των γραφομένων. Και ένας στίχος, όταν τον αισθανθώμεν, αρκεί να μας σώση, να μας ανοίξη τον παράδεισον, να μας αποκαλύψη μυστήρια που δεν βλέπουν οι άπιστοι που είναι τυφλοί.
-Είπατε εις τον αγαπητόν Γεώργιον, ότι ούτε «Νικάνορα» έλαβα ούτε εφημερίδα «Εμπρός», εις την οποίαν έγραφεν ο Παπαζήσης, ον και πάλιν ευχαριστώ, διότι δεν παύει να μνημονεύη της αγάπης μου. – Να μου τα στείλετε.
–Χαιρετισμούς θερμούς εις όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς, τους οποίους παρακαλώ να μείνετε ηνωμένοι, διότι μια μικρά ομάς πιστών δύναται να διαλύση συντάγματα δαιμόνων και να ανακαινίση χωριά και πόλεις. Αχ! Πότε θα ίδωμεν τοιούτους χριστιανούς;
Εύχεσθαι και υπέρ εμού, παλαίοντος προς πολλάς δυσκολίας. Η υγεία μου, ως φαίνεται, βαίνει βελτιούμενη. Η εργασία μου ακόμη εδώ δεν άρχισε. Διότι μόλις σήμερον θα τακτοποιηθώ εις δωμάτιον κ.λ.π.

Με πατρικήν αγάπην
και εγκαρδίους ευχάς
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

• Σημείωσις. Η αδελφή του Ευθυμίου Καρμαζή, κατά την μαρτυρίαν του υιού του Κωνσταντίνου, απεβίωσε επάνω στον τοκετό. Το αγοράκι, που ήλθε στην ζωή, ανέλαβε να το μεγαλώση η σύζυγος του Ευθυμίου Γλυκερία. Πριν όμως σαραντίση, παρουσίασε υψηλό πυρετό και τελικά ο Κύριος το κάλεσε κοντά του. Πήγε να συναντήση την μητέραν του. Πριν αναχωρήσει, εβαπτίσθη στην καλυμβήθρα και ωνομάσθη Θεόδωρος.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, σελ. 203-204)