ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ,  ΛΑΟΣ και ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Του Θεολόγου κ. Νικολάου Σωτηροπούλου

Οι κυβερνήτες της Ελλάδος κατά τις τελευταίες δεκαετίες διασπάθισαν το χρήμα του Δημοσίου, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής διασπάθισε το χρήμα του πατέρα του. Και ο μέν άσωτος υιός της παραβολής κατάντησε να τρώγη ξυλοκέρατα, αυτοί όμως εξακολουθούν να ζούν πλουσιοπαρόχως, και καταδίκασαν σε στέρησι και πείνα μέρος του ελληνικού λαού. Λαμβάνουν συνεχώς μεγάλα δάνεια από ξένους μεγάλους τοκογλύφους, καταχρέωσαν το Ελληνικό Κράτος, και με την επιβολή αλλεπαλλήλων σκληρών οικονομικών μέτρων, και τη συνεχή άνοδο των τιμών των αγαθών της ζωής έχουν περιαγάγει χαμηλομίσθους και χαμηλοσυνταξιούχους σε δεινή κατάστασι. Υπάρχουν δε Ελληνες οι οποίοι εξ αιτίας αυτής της καταστάσεως αυτοκτονούν. Περιουσία δε της Ελλάδος και υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος υποθηκεύονται στους ξένους δανειστές. Ξεπούλημα της Ελλάδος και απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και μυκτηρισμός και χλευασμός και εξευτελισμός των Ελλήνων διεθνώς. Και κίνδυνος, στην κατάστασι αδυναμίας που βρισκόμαστε, να πραγματοποιήσουν οι εχθροί και οι «φίλοι» μας τα σχέδιά τους εις βάρος της ακεραιότητος της Πατρίδος μας. Ο Θεός να φυλάξη!

Ο Θεός, τον οποίον οι κυβερνήτες μας δεν υπολογίζουν, διότι Θεό και σωτήρα έχει ανακηρύξει καθένας απ’ αυτούς τον εαυτό του. Βαρεθήκαμε να ακούωμε από τα παμφάγα στόματά τους, ότι σώζουν την Ελλάδα, ενώ κατέφαγαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα, την ωδήγησαν σε διπλή χρεωκοπία, οικονομική και ηθική, και σε υποδούλωσι στους ξένους.

Για τη σημερινή θλιβερή κατάστασι της Ελλάδος οι πολιτικοί έχουν τόσο μεγάλη ενοχή, ώστε μερικοί να τους θεωρούν ενόχους εθνικής προδοσίας και να φωνάζουν «Γουδί!».

Αλλ’ είναι μόνον οι πολιτικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάστασι της Ελλάδος; Όχι, δεν είνε μόνον αυτοί. Μερίδιο ευθύνης έχει και ο λαός. Διότι εκλέγει τους πολιτικούς με επιπολαιότητα, χωρίς πνευματικά κριτήρια και με ιδιοτέλεια, για «ρουσφέτια». Πολύς λαός δικαίως αγανακτεί, εξεγείρεται, γεμίζει δρόμους και πλατείες, και διαμαρτύρεται για υλικά πράγματα, για την κακοπραγία και κακοδαιμονία. Αλλά πότε αυτός ο λαός αγανάκτησε και εξεγέρθηκε για πνευματικά πράγματα, τα οποία αξιολογικώς προηγούνται των υλικών; Και πότε κατανόησε, ότι η οικονομική κρίσι έχει ως αιτία την πνευματική κρίσι; Γιατί να μη κλέβουν και να μην ασωτεύουν, όσοι δεν πιστεύουν σε Θεό και σε ηθικές αρχές; Καθένας από τους δικαίως αγανακτισμένους για τις κλοπές και ασωτείες πολιτικών άς θέση στον εαυτό του το ερώτημα: Εγώ, εάν ήμουν βουλευτής ή υπουργός, θα διέφερα απ’ τους πολιτικούς, που κατακρίνω, ή θα ήμουν σαν αυτούς;

Θα ειπή κανείς: Δεν υπάρχουν και ανιδιοτελείς και τίμιοι Ελληνες και Χριστιανοί; Ασφαλώς υπάρχουν. Αλλά πόσοι είνε αυτοί; Και πόσοι θα ψήφιζαν ανιδιοτελή και τίμιο Ελληνα και Χριστιανό; Και άγγελος εξ ουρανού αν κατέβαινε, πόσοι θα τον ψήφιζαν; Θεός κατέβηκε από τον Ουρανό, δίδαξε όλα τα καλά και κανένα κακό, γέμισε την Παλαιστίνη με θαύματα και ευεργεσίες, και όμως οι άνθρωποι τον σταύρωσαν. Οπωσδήποτε, λοιπόν, για τη σημερινή εξουθενωτική και απογοητευτικη κατάστασι της Ελλάδος έχει ευθύνη και ο λαός.

Αλλά πολύ μεγάλη ευθύνη, μάλλον μεγαλύτερη των πολιτικών ηγετών, έχουν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες. Θα ειπή κάποιος: Γιατί οι εκκλησιαστικοί ηγέτες έχουν ευθύνη μάλλον μεγαλύτερη των πολιτικών ηγετών; Διότι, απαντούμε, οι πολιτικοί άρχοντες είνε κοσμικοί άνθρωποι και δεν περιμένουμε απ’ αυτούς τόσα, όσα από τους εκκλησιαστικούς άρχοντες, οί οποίοι πρέπει να είνε φώς, που να φωτίζη, και άλας, που να προλαμβάνη τη σήψι. Θέτουμε στη συνέχεια πέντε ερωτήματα.

Ενδιαφέρονται οι εκκλησιαστικοί ηγέτες για την πνευματικότητα και τη σωτηρία των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι, αφού είνε βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ανήκουν στο ποίμνιό τους και πρέπει να είνε αντικείμενο της ποιμαντικής τους μέριμνας; Και τα απολωλότα πρόβατα οφείλουν οι ποιμένες να αναζητούν.

Ερωτούν οι εκκλησιαστικοί άρχοντες τους πολιτικούς, όταν συναντώνται, αν πιστεύουν στο Θεό, μήπως ανήκουν στη Μασονία ή άλλες σκοτεινές δυνάμεις, αν ανοίγουν την Αγία Γραφή και μάλιστα το Ευαγγέλιο, αν προσεύχονται, αν εκκλησιάζονται, αν έχουν πνευματικό πατέρα και εξομολογούνται τα αμαρτήματά τους, και αν μετέχουν στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας;

Νουθετούν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες τους πολιτικούς να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, να μη ψηφίζουν αντιχριστιανικούς νόμους, όπως ο ανθρωποκτόνος και εθνοκτόνος νόμος υπέρ των εκτρώσεων και τόσοι άλλοι αντιηθικοί εγκληματικοί νόμοι, και ν’ αγωνίζωνται για την κατάργησι τέτοιων νόμων;

Ελέγχουν οι εκκλησιαστικοί άρχοντες τους πολιτικούς εκείνους, οι οποίοι αντινομοθετούν στον αιώνιο νομοθέτη Χριστό, υπονομεύουν τη χριστιανική πίστι και ηθική, μετέβαλαν τη δημοκρατία σε ασυδοσία, επιτρέπουν τον εκτραχηλισμό των μέσων μαζικής ενημερώσεως, άφησαν τη νεότητα να ζή σε κάθε είδος διαφθοράς και να καταστρέφεται, πλουτίζουν και θησαυρίζουν είς βάρος του λαού με πλήθος ακίνητα και μετοχές σε εταιρείες και τεράστιες καταθέσεις σε τράπεζες του Εσωτερικού και του Εξωτερικού, κλέβουν το δημόσιο χρήμα και κανείς δεν τιμωρείται, καταχρέωσαν το Κράτος, σφαγίασαν οικονομικώς τις ασθενέστερες τάξεις του λαού, κατεξευτέλισαν και ξεπούλησαν την Ελλάδα αντί πινακίου φακής; Οι Προφήτες, οι Απόστολοι και οι Πατέρες δεν σιωπούσαν, αλλ’ ήλεγχαν τους άρχοντες για τα ανομήματά τους με αυστηρή και δριμεία γλώσσα, η οποία τους στοίχιζε διωγμούς, περιπέτειες και θάνατο.

Επιτιμούν, τέλος, οι εκκκλησιαστικοί ηγέτες με επιτίμιο αφορισμού και αναθεματισμού κανένα αντίχριστο πολιτικό, όπως η Γραφή και οι Κανόνες επιτάσσουν για τους μεγάλους και αμετανοήτους ασεβείς;

Δυστυχώς, δυστυχέστατα, οι απαντήσεις στα πέντε ερωτήματα είνε αρνητικές. Για ολίγους, ολιγίστους εκκλησιαστικούς ηγέτες οι απαντήσεις είνε θετικές, και όχι σ’ όλα τα ερωτήματα. Η συντριπτική πλειονότης των ιεραρχών διακρίνεται για την αδιαφορία, τη σιωπή και την ανοχή της απέναντι των πολιτικών. Μερικοί και κολακεύουν ανάξια πολιτικά πρόσωπα. Οι ευσεβείς είνε όχι απλώς αγανακτισμένοι, αλλά καταγανακτισμένοι κατά των επισκόπων, οι οποίοι βλέπουν τους πολιτικούς να σκάβουν τον τάφο της Ελλάδος, της ενδοξότερης Πατρίδος στον κόσμο, και δεν εξεγείρονται και δεν υψώνουν τη φωνή τους μέχρι τα άστρα του ουρανού.

Εκπρόσωποι της Εκκλησίας και αντιπρόσωποι του Χριστού! Εως πότε θα καθεύδετε; Εως πότε θα κοιμάσθε μακαρίως; Ο ευσεβής λαός φωνάζει: Ξυπνήστε επιτέλους, προτού έλθη το τέλος. Υψώστε τη φωνή σας , προτού έλθη ο θάνατος και σφραγίση το στόμα σας. Υψώστε και την ποιμαντορική και επιστυπτική ράβδο σας, προτού ο θάνατος παραλύση το χέρι σας. Δείξετε, ότι διαφέρετε από τους πολιτικούς, και ενδιαφέρεσθε ζωηρώς για τη σωτηρία της Ελλάδος, αλλά και για τη δική σας σωτηρία. Οι καιροί ου μενετοί.

απο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Οκτωβριου 2011