Ἐν ὄψει ἀναγνωρίσεως τῆς Ὀγδόης καὶ  τῆς Ἐνάτης Οἰκουμενικῶν Συνόδων

Οικουμενιστικες διαπλοκες «ορθοδοξων» επισκοπων

Ὅταν οἱ ἐπίσκοποι ἀνοίγουν τὶς κερκόπορτες

Τὰ γεγονότα εἶναι γνωστὰ καὶ γιὰ τυφλοὺς ἀκόμα ψηλαφίσιμα. Οἱ ἡγετίσκοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι, ἐλαχίστων ἀντιδρώντων, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ:
—παραβαίνουν ἀσυστόλως Ἱεροὺς Κανόνες·
—ἀμνηστεύουν αἱρετικοὺς καὶ θέτουν τὸν ἑαυτό τους ὑπὸ τὴν προστασία τῶν αἱρετικῶν·
—ἔχουν ἐπίσημα ἀναγνωρίσει τὸ «βάπτισμα» αἱρετικῶν ὡς ἰσάξιο τοῦ ἑνὸς Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος·
—ἔχουν συνάψει συμφωνίες μαζί τους, μὲ τὶς ὁποῖες ὑποβαθμίζουν τὴν Μία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, μετατρέποντάς την σὲ συμπλήρωμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν·
—ἔχουν διατυπώσει αἱρετικὲς θέσεις τὶς ὁποῖες συνεχίζουν νὰ τὶς διακηρύττουν παρὰ τὴν ἀποδοκιμασία τῶν πιστῶν (ἢ –κατὰ περίσταση– τὶς ἀνακαλοῦν καὶ ἔπειτα τὶς ἐπαναφέρουν)·
—συμπροσεύχονται καὶ συναγελάζονται μὲ αἱρετικούς· τοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ποὺ οἱ ἴδιοι πρὶν 20 χρόνια συνιστοῦσαν στὸ ποίμνιο αὐστηρῶς νὰ τοὺς ἀποφεύγει, κ.λπ.

Καὶ οἱ ἄλλοι συνεπίσκοποί τους, ποὺ δὲν συμφωνοῦν, μὲ ποιούς τρόπους καὶ ποιές προσωπικὲς θυσίες πολεμοῦν τὴν αἵρεση; Πότε ἐκτέθηκαν φανερὰ ἀπέναντι στοὺς ἀρχηγούς–πατριάρχες καὶ ἀρχιεπισκόπους; Πῶς ἀντιδροῦν, καθ’ ὃν χρόνον ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ –αὐτὴ ἡ κακοήθης «ἱεροπρεπῶς» μασκαρεμένη ἀπόφυση τοῦ Σιωνισμοῦ καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων– εἰσδύει εἰς «πάντα τὰ ἐντός μας», «εἰς νεφρούς, εἰς ἁρμούς, εἰς καρδίαν» τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία; Ἐφ’ ὅσον γνωρίζουν τὴν αἵρεση, ποιές προτεραιότητες θέτουν ἐν καιρῷ αἱρέσεως; Μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι στὰ κείμενά τους μᾶς ἔχουν ἀκριβῶς διδάξει, ποιὰ στάση πρέπει νὰ ἔχουμε ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς;
Ἂν καὶ φοροῦν δεκαετίες τὶς μίτρες καὶ τὶς χρυσοποίκιλτες στολές τους, δὲν ἔμαθαν ἀκόμα πὼς τὸ Α καὶ τὸ Ω τοῦ ἐπισκοπικοῦ ὑπουργήματος εἶναι –σὲ περίοδο αἱρέσεως– ἡ προφύλαξη τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἡ ἐκρίζωση τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία στὴν ἐποχή μας τυγχάνει νὰ εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός;
Δυστυχῶς, ὅπως φαίνεται, οἱ ἐπίσκοποι μὲ τέτοιες λεπτομέρειες δὲν ἀσχολοῦνται. Ἀντίθετα –πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων– ἀσχολοῦνται μὲ ταξίδια στὶς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα Μητροπόλεις (παρὰ τὴν ἀντίθετη ἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου), ὅπου συγκεντρώνονται κατὰ δεκάδες σὲ συλλείτουργα, πανηγύρεις, τελετές, ἐγκαίνια, «πρωτοκλισίες σὲ δείπνα» καὶ τὶς ἀνάλογες «διπλωματικὲς» συναντήσεις μὲ τοπικοὺς φορεῖς, πολιτικοὺς καὶ ἐφοπλιστές, καὶ λοιπὲς φιέστες· καὶ ὅλα αὐτὲς τὶς δραστηριότητες τὶς προβάλλουν σὲ ἱστολόγια καὶ στὶς ἰλουστρασιὸν ἐκδόσεις περιοδικῶν τους. Γιὰ ὅλα αὐτὰ ἔχουν χρόνο καὶ διάθεση, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ γι’ αὐτοὺς ἀποτελεῖ παρωνυχίδα καὶ ἔχουν ἐπιλέξει νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουν διὰ τῆς σιωπῆς….»

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: http://agonasax.blogspot.com ή   ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”

«…Κανεὶς δὲν ἀμφισβητεῖ ὅτι πολλοὶ ἐπίσκοποι ξεκίνησαν μὲ καλὲς προθέσεις καὶ προϋποθέσεις τὴν ἱερατική τους διακονία. Στὸ δρόμο ὅμως βραχυκυκλώθηκαν καὶ ἐκκοσμικεύθηκαν. Καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση, πέρα ἀπὸ τοὺς ἄλλους καιρικοὺς παράγοντες, «διευκολύνθηκε» καὶ προωθήθηκε τὰ μέγιστα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Καὶ τώρα, σ’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σταυροδρόμι ποὺ βρέθηκε ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, δὲν ἔχουν τὸ ἠθικὸ ἀνάστημα νὰ μποῦν μπροστάρηδες στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς πλήρους ἐξαθλιώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ποίμνιό τους. Δὲν ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ποῦν τὸ γενναῖο ΟΧΙ στὸν ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ νεοταξικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ποὺ μπαινοβγαίνει στὴν Ἑλλάδα μολύνοντάς την μὲ τὸ παναιρετικὸ μίασμά του· δὲν ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ἀγνοήσουν τὴν παρελκυστικὴ τακτικὴ τοῦ ἀρχιεπίσκοπου Ἱερώνυμου, διὰ τῆς ὁποίας προσέφερε πολύτιμες ὑπηρεσίες ἐναντίον τοῦ λαοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς ὑπηρέτριας τῆς παγκοσμιοκρατικῆς Τρόϊκας (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ), τῆς κυβερνήσεως Παπανδρέου· καὶ ὡς ἐκ τούτου, δὲν ἔχουν πειστικό, ἀνυπόκριτο καὶ παρηγορητικὸ λόγο γιὰ τὸ λαό, ποὺ πορεύεται ἀπογοητευμένος καὶ ἄπελπις ὡς «μὴ ἔχων ποιμένας».

Αὔριο συνέρχεται σὲ Σύνοδο ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

—Θὰ τολμήσει νὰ καταγγείλει λόγοις καὶ ἔργοις τὴν δωσιλογικὴ κυβέρνηση γιὰ τὰ ἀντιχριστιανικὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει, βάζοντας στὴν γωνία τὴν Ἐκκλησία, ἢ θὰ σκεφθεῖ ὅτι μιὰ τέτοια ἀντιπαράθεση ὑπὲρ τοῦ λαοῦ θὰ στοιχίσει στὴν δεσποτοκρατία προνόμια καὶ ὀφέλη;
—Θὰ πάρει ἀποφάσεις γιὰ τὰ καίρια θέματα τῆς Πίστεως, ἢ θὰ ὑπερασπιστεῖ μόνον τὴν περιουσία της, τοὺς μισθοὺς καὶ τὶς μετοχές;
—Θὰ τολμήσει –δείχνοντας πρώτη μετάνοια καὶ καλὸ παράδειγμα– νὰ προτείνει στὴν κυβέρνηση τὴν συγχώνευση ἐκκλησιαστικῶν θέσεων;
—Θὰ τολμήσει νὰ ζητήσει, ὁ μισθὸς (ὄχι τῶν παπάδων ἀλλὰ) τῶν κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ἀκτημόνων ἐπισκόπων, νὰ περιορισθεῖ τουλάχιστον στὸ ἥμισυ;
—Ἢ τέλος, (ὅπως πρότεινε χθὲς στὴν ἐφημ. «Τὸ Βῆμα» ὁ καθηγητὴς Ἰ. Κονιδάρης) θὰ τολμήσει νὰ ζητήσει τὴν κατάργηση μικρῶν Μητροπόλεων, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὑπάλληλοι πληρώνονται ἀπὸ τὸν κρατικὸ κορβανὰ (ἔστω κι ἂν αὐτὸ γίνεται ὑπὸ τὸ εἰδικὸ καθεστὼς τῆς παραχωρηθείσης στὸ Κράτος περιουσίας της);

Τὴν Πέμπτη, ἐπίσης, στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, θὰ γίνουν καὶ δυὸ εἰσηγήσεις ἀπὸ τοὺς μητροπολίτες Ναυπάκτου καὶ Γόρτυνος. Τὸ θέμα εἶναι: «Περὶ τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 879/880 καὶ 1351 μ.Χ. συγκληθεισῶν Συνόδων ὡς Ὀγδόης καὶ Ἐνάτης Οἰκουμενικῶν». Ἐφ’ ὅσον ἀποφασισθεῖ  καὶ ἐπισήμως ἡ ἀναγνώριση τῶν δύο Συνόδων ὡς Οἰκουμενικῶν, αὐτομάτως, πολλὲς ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τῶν ἐπισκόπων, ἀποκτοῦν ἄλλη βαρύτητα, πολλὰ ἀπὸ τὰ πρὸς συζήτησιν θέματα τῶν Διαχριστιανικῶν Διαλόγων, παύουν νὰ εἶναι διαπραγματεύσιμα, ὅπως κακῶς διατείνονται ὣς τώρα οἱ οἰκουμενιστές.

Ὡς ἐκ τούτου λύνονται τὰ χέρια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ πεῖ στοὺς παρανομοῦντες ἐπισκόπους, στὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο: Ὄχι ἄλλοι ἀνούσιοι Διάλογοι γιὰ τὰ ἤδη λελυμένα θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὄχι ἄλλες κοινὲς συναντήσεις καὶ συμπροσευχὲς μὲ ἀμετανόητους αἱρετικούς· τοῦτο ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἀπὸ τὴν Ὀγδόη καὶ Ἐνάτη Οἰκουμενικὲς Συνόδους.
Ἂν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅλες τὶς παραπάνω ἐνέργειες, ποὺ καταδεικνύουν τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν ἐπισκόπων, πῶς νὰ πιστέψουμε τὴν ἐκφορὰ ἑνὸς τέτοιου ΟΧΙ;
Εὐελπιστοῦμε, ὅμως, καὶ εὐχόμαστε, ἂν ὄχι ὅλοι, τουλάχιστον κάποιοι μητροπολίτες, νὰ πετάξουν ἀπὸ πάνω τους τὶς δεσμεύσεις, νὰ θυμηθοῦν τὸν ἀποστολικὸ λόγο «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις», νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν τελευταία ἴσως εὐκαιρία ποὺ τοὺς δίνεται, νὰ ἀψηφίσουν τὶς ὅποιες συνέπειες καὶ νὰ κάνουν τὴν κατὰ Θεὸν ἐπανάσταση-ἀνάσταση ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀφήνοντας τὴν συνέχεια στὰ παντοδύναμα χέρια Του.

Θεσσαλονίκη, 3 Ὀκτωβρίου 2011
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης