Στὸν ἔρανο πρῶτοι!

Ἀγαπητά μου παιδιά,

ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ σʼ ὅλη τὴν Ἑλλάδα θὰ γίνη ἔρανος γιὰ τοὺς φτωχούς. Ὁ ἔρανος θὰ γίνη καὶ στὴ δική μας περιφέρεια. Πρῶτα θὰ γίνη στὰ χωριά μας, καὶ κατόπιν στὶς πόλεις. Ἀλλὰ πρὶν σᾶς μιλήσω γιὰ τὸν ἔρανο αὐτό, θὰ σᾶς μιλήσω γιὰ κάποιο γεγονός, ποὺ συνέβη στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ μας καὶ εἶνε πολύ διδακτικό.

* * *

Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ἔχουμε πολλούς ναούς. Κάθε χωριὸ ἔχει καὶ τὸ ναό του. Στὴν ἐποχὴ ὅμως τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν ἕνα καὶ μόνο ναό, ποὺ γιὰ τὴ μεγαλοπρέπειά του ἦταν ξακουστὸς σʼ ὅλο τὸν κόσμο. Ὠνομαζόταν ναὸς τοῦ Σολομῶντος. Σʼ αὐτὸ τὸ ναὸ μαζεύονταν τὶς μεγάλες γιορτὲς ἐκατομμύρια Ἰουδαῑοι ἀπʼ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου καὶ προσέφεραν θυσίες. Στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος ὑπῆρχε καὶ τὸ «γαζοφυλάκιο». Γαζοφυλάκιο ἦταν ἕνα εἶδος κουτιοῦ, ὅπου ἔρριχναν οἱ Ἰουδαῖοι τὴν προαιρετικὴ εἰσφορά τους γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ναοῦ καὶ γιὰ τοὺς φτωχούς.

Μιὰ μέρα πῆγε στὸν ναὸ τοὺ Σολομῶντος ὁ Χριστός. Ἦταν μέρα, ποὺ μαζευόταν κόσμος πολύς. Ὁ Χριστὸς στάθηκε κοντὰ στὸ γαζοφυλάκιο καὶ παρατηροῦσε ἐκείνους ποὺ ἔρριχναν νομίσματα. Ἦταν μικρὰ καὶ μεγάλα, χάλκινα, ἀσημένια καὶ χρυσᾶ. Ὅταν ἔπεφταν μέσα στὸ κλειστὸ κουτί, ἔκαναν ἕνα χαρακτηριστικὸ ἦχο. Ἔρριχαν πολλοί. Ἄνθρωποι ποὺ ἦταν πλούσιοι, ἔρριχναν πολλά, καὶ προκαλοῦσαν τὸ θαυμασμὸ καὶ τὸν ἔπαινο ἐκείνων ποὺ τοὺς ἔβλεπαν.

Ἀλλʼ ὁ Χριστὸς ἔβλεπε τοὺς πλουσίους νὰ ρίχνουν τὰ χρυσᾶ τους νομίσματα, καὶ δὲν ἔλεγε τίποτε. Κάποια στιγμὴ νὰ κʼ ἔρχεται μιὰ γυναίκα φτωχιά, πολὺ φτωχιά, ποὺ ὁ ἄνδρας της εἶχε πεθάνει και αὐτὴ εἶχε μείνει χήρα κʼ ἦταν ἔρημη κʼ ἐγκαταλελειμμένη. Αὐτὴ ὴ φτωχιὰ γυναίκα θὰ μποροῦσε νὰ πῆ˙

Ἐγὼ δὲν ἔχω νὰ ρίξω τίποτε στὸ γαζοφυλάκιο. Ἄλλοι ποὺ ἔχουν ἄς ρίχνουν. Ἐγὼ ὄχι. Ἐγὼ ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ βοήθεια…

Τὸ εἶπε αὐτό; Ὄχι! Τὶ ἔκανε; Πλησίασε τὸ γαζοφυλάκιο καὶ μὲ πολλὴ συστολὴ ἔρριξε ἕνα δίλεπτο, ποὺ ἦταν τὸ μικρότερο νόμισμα καὶ ὁ ἦχος του μόλις ποὺ ἀκούστηκε. Αὐτὸ τὸ δίλεπτο ἦταν ἡ μοναδική περιουσία της. Τίποτε ἄλλο δὲν εἶχε.

Κανείς δὲν πρόσεξε αὐτὸ ποὺ πρόσφερε ἡ δυστυχισμένη γυναίκα. Ἀλλὰ ὁ Χριστός, ποὺ τὰ γνωρίζει ὅλα, ὄχι μονάχα αὐτὰ ποὺ γίνονται ἐξωτερικά,ἀλλὰ κι αὐτὰ ποὺ σκέπτεται μυστικὰ ὁ ἄνθρωπος, ὁ Χριστός, ποὺ μέχρι τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἔμενε σιωπηλὸς καὶ δὲν τὸν συγκινοῦσαν τὰ μεγάλα ποσὰ ποὺ ἔρριχναν οἱ πλούσιοι, ὁ Χριστὸς τώρα συγκινήθηκε. Εἶδε καὶ θαύμασε τὸ ψυχικὸ μεγαλεῖο τῆς γυναίκας ἐκείνης, καὶ φώναξε τοὺς μαθητάς του νὰ ʼρθοῦν κοντά του.

Σᾶς διαβεβαιώνω, τοὺς εἴπε, ὅτι ἀπʼ ὅλους ποὺ ἦρθαν καὶ ἔρριξαν εἰσφορὲς στὸ γαζοφυλάκιο, αὐτὴ ποὺ ἔρριξε τὸ μεγαλύτερο ποσὸ εἶνε ἡ φτωχιὰ αὐτὴ χήρα. Γιατὶ ὅλοι ἔδωσαν ἀπὸ τὸ περίσσευμα τους, ἐνῶ αὐτὴ ἔδωσε ἀπὸ τὸ ὐστέρημά της. Ὅ,τι εἶχε τὸ ἔδωσε. Δὲν κράτησε τίποτα. Ὅλη ἡ περιουσία της ἐγινε δωρεά.

Αὐτὴ, ἀγαπητά μου παιδιά, εἶνε ἡ συγκινητικὴ ἱστορία γιὰ τὸ «δίλεπτο τῆς χήρας», ποὺ διηγοῦνται δύο εὐαγγελισταί, ὁ Μᾶρκος καὶ ὁ Λουκᾶς. Ἀνοῖξτε τὴν Καινή σας Διαθήκη στὸ κατἀ Μᾶρκον Εὐαγγέλιο, κεφάλαιο 12ο (ΙΒ’) στίχους 41-44 καὶ στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, κεφάλαιο 21ο (ΚΑ’) στίχους 1-4 καὶ διαβάστε. Θὰ ἔλεγα νὰ ἀποστηθίσετε τὴν ὡραία αὐτὴ περικοπή.

* * *

Ποιός δίνει σημασία σὲ μιὰ δραχμή; Ἀλλʼ αὐτὴ ἡ δραχμή, ποὺ ὁ κόσμος τὴν περιφρονεῖ σὰν μιὰ ἀνάξια δωρεά, αὐτὴ ἡ δραχμὴ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ παίρνει μεγάλη ἀξία˙ ἀξία πιὸ τρανὴ κι ἀπὸ τὴ μεγάλη δωρεὰ ἐνὸς πλουσίου. Γιατί, ὅπως εἴπε ὁ Χριστός, τὸ ἐλάχιστο ποσό, ποὺ ἔδωσε ἡ χήρα ἐκείνη, ἦταν ὁλόκληρη ἡ περιουσία της. Ἐνῶ αὐτὰ ποὺ δίνουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι στοὺς ἐράνους, σᾶς ρωτῶ, εἶνε ὁλόκληρη ἡ περιουσία τους; Ἐάν, ὄχι ὅλοι, ἀλλὰ 100 μόνο ἀπὸ τοὺς πλουσίους ποὺ ἔχει ἡ πατρίδα μας, ἔκαναν ὅ,τι ἔκανε ἡ φτωχιὰ χήρα τοῦ Εὐαγγελίου, ἐὰν δηλαδὴ ἔδιναν ὅλη τὴν περιουσία τους, ἀμέσως ἡ Ἐλλάδα μας θὰ γινόταν ἀρκετὰ πλούσια. Θὰ μάζευε τόσα χρήματα, ὥστε θὰ χτίζονταν νέα, ὡραῖα σχολεῖα σʼ ὅλα τὰ χωριὰ της Ἐλλάδος. Δίνουν καὶ τώρα, ἀλλὰ τὶ δίνουν; Οὔτε τὸ ἕνα μυριοστό. Αὐτὰ ποὺ δίνουν εἶνε σὰν ψίχουλα ἀπὸ ἕνα πλούσιο τραπέζι.

―Ἄχ, θὰ πῆ ἕνα παιδί, νά ʼμουν πλούσιος! Τί μεγάλα ποσὰ θὰ ἔδινα στοὺς φιλανθρωπικοὺς ἐράνους! Ἐνῶ τώρα τὶ νὰ δώσω;

Τί νὰ δώσης; Μὴν τὸ λές, παιδὶ μου. Ἄν ἔχης καλὴ διάθεσι, σὰν τὴ διάθεσι ποὺ εἶχε ἡ φτωχιὰ ἐκείνη χήρα τοῦ Εὐαγγελίου, τότε θὰ βρῆς πολλούς τρόπους. Θέλεις νὰ σοῦ πῶ ἐγώ; Ἄς ἀναφέρω μερικά παραδείγματα παιδιῶν, ποὺ μιμήθηκαν τὴ χήρα τοὺ Εὐαγγελίου.

• Ἕνα παιδὶ πῆρε ἀπὸ τὸν πατέρα του λεφτά, γιὰ νὰ πάρη κάτι φαγώσιμο ἀπʼ αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν στὰ παιδιά. Ἀκούγοντας ὅμως τὸ παιδὶ αὐτὸ στὸ κατηχητικό, ὅτι ὐπάρχουν παιδιά, ποὺ ὅχι γλυκὸ δὲν ἔχουν, ἀλλʼ οὔτε τὸ ἀναγκαίο φαγητό, δὲν πήρε τίποτα ἀπὸ ἐκείνα ποὺ λαχταροῦσε˙ τὰ λεφτὰ τὰ ἔδωσε ὅλα στὸν ἔρανο τῆς ἀγάπης.

• Ἕνα ἄλλο παιδὶ ἔχει ἕνα καλὸ θεῖο στὸ ἐξωτερικό, καὶ ὁ θεῖος του τοῦ ἔστειλε στὴ γιορτὴ του ἕνα τσὲκ νὰ τὸ κάνη ὅ,τι θέλει. Καὶ τὸ παιδὶ ʼξαργύρωσε τὸ τσὲκ καὶ τὰ χρήματα τὰ ἔδωσε στὸν ἔρανο τῆς ἀγάπης.

• Ἕνα τρίτο παιδὶ εἶχε κουμπαρᾶ καὶ κάθε μέρα ἔριχνε λεφτά. Πάνω στὸ χρόνο ἄνοιξε τὸν κουμπαρᾶ του, μέτρησε τὸ περιεχόμενο, καὶ ὅ,τι εἶχε μαζευτῆ ἐκεῖ τὸ ἔδωσε στὸν ἔρανο τῆς ἀγάπης.

Κι ἄλλα παραδείγματα θὰ μποροῦσα νʼ ἀναφέρω, καὶ ποὺ δὲν εἶνε φανταστικά, ἀλλὰ πραγματικά. Γιατὶ καὶ στὴν ἐποχή μας, ποὺ εἶνε ἐποχὴ σκληρότητος καὶ ἀσπλαχνίας, ὑπάρχουν παιδιὰ μὲ εὐγενικὴ καρδιά˙ παιδιὰ ποὺ πάνε στὰ κατηχητικὰ καὶ ὅ,τι ἀκοῦνε ἐκεῖ τὸ ἐφαρμόζουν.

Αὐτὰ τὰ παιδιά, ποὺ συνηθίζουν ἀπὸ μικρὴ ἠλικία νὰ κάνουν τὸ καλὸ καὶ δίνουν ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι, κι ὅταν μεγαλώσουν καὶ πιάσουν χρήματα, θὰ δίνουν γενναῖες εἰσφορὲς γιὰ κοινωνικοὺς καὶ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς. Καὶ μπορεῖ κάποιο ἀπʼ αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ φτάση τὸ μεγαλεῖο τῆς φτωχιᾶς χήρας, νὰ δώση ὅλη τὴν περιουσία του καὶ νὰ γίνη εὐεργέτης τῆς πατρίδος.

Ἀλλὰ καὶ μʼ ἄλλο τρόπο τὰ παιδιὰ τοῦ κατηχητικοῦ μποροῦν νὰ βοηθήσουν στὸν ἔρανο τῆς ἀγάπης. Πῶς; Βλέπετε, παιδιά μου, τὸν πατέρα νὰ ξοδεύη τόσα λεφτὰ σὲ περριτὰ καὶ ἐπιζήμια γιὰ τὴν ὑγεία του πράγματα, ὅπως εἶνε τὸ τσιγάρο, τὸ οὖζο, τὸ χαρτοπαίγνιο; Μὲ κατάλληλο τρόπο νὰ ὑποδείξετε στὸν πατέρα νὰ κόψη τὶς κακὲς αὐτὲς συνήθειες, καὶ τὰ χρήματα ποὺ ξώδευε γιʼ αὐτὲς νὰ τὰ δώση γιὰ τοὺς φτωχούς. Ἕνας ποὺ κάπνιζε, τὸν παρακάλεσε τὸ παιδί του, καὶ ἔκοψε τὸ τσιγάρο καὶ ἔφερε ἀρκετὲς χιλιάδες δραχμές, ποὺ θὰ τὶς ξώδευε γιὰ τσιγάρα.

* * *

Παιδιά μου! Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι τὸ παράδειγμα τῆς φτωχιάς χήρας θὰ σᾶς ἔχη συγκινήσει. Τώρα, ποὺ θὰ γίνη ὁ ἔρανος σʼ ὅλες τὶς ἐνορίες μας, θέλω, ὄχι ἀπλῶς νὰ δώσετε, ἀλλὰ νὰ πρωτοστατήσετε στὴν προσπάθεια αὐτὴ. Καὶ μέσα στὸ σπίτι, καὶ μέσα στὸ σχολεῖο, κι ὅπου βρεθῆτε, παρακινῆστε κι ἄλλους, μικροὺς καὶ μεγάλους, νὰ δώσουν στὸν ἔρανο τῶν Χριστουγέννων.

Σύνθημα˙ Ὅλοι νὰ δώσουν διπλάσια καὶ τριπλάσια ἀπὸ ὅ,τι ἔδωσαν ἄλλες χρονιές.

Μὲ πολλὴ ἀγάπη

Ὁ πνευματικός σας πατέρας