Ομιλία του Μητροπολίτη Αυγουστίνου ΦΛΩΡΙΝΑΣ

LA DUMINICA DINAINTEA NAŞTERII LUI HRISTOS Την Κυριακή πριν από τη Γέννηση του Χριστού

(MATEI 1, 1-25) (Ματθ. 1, 1-25)

„…şi vei chema numele Lui Iisus” (Matei 1, 21) «… Και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν» (Ματθ. 1, 21)

Iubiţii mei, cât de repede trece timpul! Αγαπημένη μου, το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Peste puţin timp vom sărbători pentru încă o dată marea sărbătoare a Naşterii lui Hristos. Σε λίγο θα γιορτάσουμε τη μεγάλη γιορτή για άλλη μια φορά από τη γέννηση του Χριστού. De aceea, duminica aceasta se numeşte Duminica dinaintea Naşterii lui Hristos. Ως εκ τούτου, αυτή την Κυριακή καλείται Κυριακή πριν από τη Γέννηση του Χριστού.

***

Sfânta noastră Biserică a hotărât să se citească astăzi ca Evanghelie începutul sau primul capitol din prima Evanghelie, cea după Matei. Este un catalog al strămoşilor lui Hristos. Ιερός Ναός μας αποφάσισε να διαβάσει το Ευαγγέλιο σήμερα ως την αρχή ή το πρώτο κεφάλαιο του πρώτου Ευαγγελίου, που του Ματθαίου. Είναι ένας κατάλογος των προγόνων του Χριστού.

– Dar a avut strămoşi Hristos?… – Αλλά ο Χριστός είχε προγόνους …

Ca Dumnezeu fără început, nu a avut. Ο Θεός, χωρίς αρχή, δεν το έκανε. Drept tată îl are pe Tatăl cel Ceresc. Ως πατέρας έχει τον Πατέρα στον ουρανό. Dar odată ce sa arătat pe pământ, ca om desăvârşit în afară de păcat, înseamnă că a purtat trup din curatele sângiuri ale Preasfintei Născătoare de Dumnezeu . Αλλά μόλις εμφανίστηκε στη γη, ο τέλειος άνθρωπος, εκτός από την αμαρτία, σημαίνει ότι το σώμα που πραγματοποιήθηκε στο κηδεμονίας sângiuri της Αγίας Μητέρας του Θεού. Şi sa născut într-un mod supranatural. Και γεννήθηκε σε ένα υπερφυσικό τρόπο. Tată pământesc nu are, ci doar mamă. Mama Sa este Preasfânta (Panaghia) noastră. Κανένα ανθρώπινο πατέρα, αλλά η μητέρα. Μητέρα Αγία (Παναγία) μας. Iarăşi, părinţi ai Preasfintei sunt Ioachim şi Ana, iar părinţii lui Ioachim şi ai Anei sunt alţii şi aşa mai departe. Και πάλι, οι γονείς των Μακάριοι οι Ιωακείμ και η Άννα, και οι γονείς του Ιωακείμ και η Άννα από τους άλλους και ούτω καθεξής. În felul acesta se formează un mare lanţ de strămoşi. Έτσι, υπάρχει μια μεγάλη αλυσίδα των προγόνων.

Primul inel al lanţului strămoşilor lui Hristos este o mare personalitate istorică, Avraam . Το πρώτο δαχτυλίδι της αλυσίδας των προγόνων του Χριστού είναι μια μεγάλη ιστορική προσωπικότητα, τον Αβραάμ. Lui Avraam, după cum am auzit la Apostol, i sa făcut o mare făgăduinţă şi anume că din urmaşii săi, din seminţia lui Iuda, se va naşte Izbăvitorul. Αβραάμ, όπως ακούσαμε τον Απόστολο, έγινε μια μεγάλη υπόσχεση, δηλαδή ότι από τους απογόνους του, τη φυλή του Ιούδα, Λυτρωτή γεννιέται.

Conform acestui catalog, de la Avraam până la David sunt paisprezece neamuri, de la David până la strămutarea în Babilon sunt paisprezece neamuri şi de la strămutarea în Babilon până la naşterea lui Hristo s sunt iarăşi paisprezece neamuri (Matei 1, 17). Σύμφωνα με τον κατάλογο, από τον Αβραάμ να τον David είναι δεκατέσσερις γενιές από τον David μέχρι την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας είναι δεκατέσσερις γενιές και από τη Βαβυλώνα με τη γέννηση του Χρίστο και είναι πάλι δεκατέσσερις γενιές (Ματθ. 1, 17). Aproape cincizeci de nume, care nu ne impresionează. Σχεδόν πενήντα ονόματα που δεν μας εντυπωσιάζουν. Sunt evreieşti şi ni se pare obositor să auzim „ a născut…”, „ a născut…” , „ a născut…” , până ce coboară scara strămoşilor să ajungă la Fecioara Maria, din care sa născut Hristos. Υπάρχουν Εβραϊκά και φαίνεται κουραστικό να ακούσει «τον πατέρα …» «γεννήθηκε …» «γεννήθηκε …» έως ότου οι πρόγονοι για να κατέβει σκαλοπάτια στην Παναγία, στην οποία γεννήθηκε ο Χριστός.

Însă aceste nume, pe care noi acum le ascultăm cu indiferenţă, în acele vremuri creau o mare impresie. Αλλά αυτά τα ονόματα, τα οποία ακούμε τους τώρα με την αδιαφορία, την εποχή εκείνη δημιουργήθηκε μια μεγάλη εντύπωση. Dintre ei unii erau generali, alţii erau conducători, alţii profeţi, alţii patriarhi, alţii împăraţi, alţii bogaţi, alţii înţelepţi precum Solomon, David şi alţii. Acum nu mai impresionează. Μεταξύ αυτών ήταν μερικές γενικές, άλλες ήταν οι ηγέτες, κάποιοι προφήτες, κάποια πατριάρχες, κάποιοι βασιλιάδες, μερικοί πλούσιοι, άλλοι σοφοί, όπως ο Σολομών, ο Δαβίδ και άλλοι. Τώρα δεν εντυπωσιάζουν. Ce înseamnă asta? Τι σημαίνει αυτό; După cum aceste nume au fost uitate, aşa şi toate câte astăzi impresionează şi se aud şi se promovează, după 50-100 de ani cine îşi va mai aminti de ele? Δεδομένου ότι αυτά τα ονόματα έχουν ξεχαστεί, οπότε όλα αυτά εντυπωσιακά και να ακούσουν σήμερα προωθούνται μετά από 50-100 χρόνια που θα θυμούνται τους ακόμα; Undeva, pe vreo pagină a istoriei, cu litere mici, se va scrie că au trecut pe pământ. Se sting ca focurile de artificii şi ca licuricii. Κάπου, σε κάποια σελίδα της ιστορίας, με μικρά γράμματα θα γραφτεί ότι έχουν περάσει πάνω στη γη. Απενεργοποιήστε τα πυροτεχνήματα και τις πυγολαμπίδες. Concluzia? „Deşertăciunea deşertăciunilor, toate sunt deşertăciune” Το συμπέρασμα; «Vanity του ματαιοδοξίες, όλα είναι ματαιοδοξία» (Ecclesiast 1, 2) . (Εκκλησιαστής 1, 2). Zero bogăţiile, funcţiile, zero toate. Un singur lucru rămâne: împlinirea voii lui Dumnezeu. . Zero πλούτο, τις λειτουργίες, το μηδέν ό, τι ένα πράγμα παραμένει: η εκπλήρωση της θέλησης του Θεού.

Dar dacă numele istoriei israelite şi universale şi ale vieţii contemporane se afundă în adâncul timpului, un singur nume rămânea pururea în actualitate, spre pizma demonilor – care? Αλλά αν το όνομα της ιστορίας του Ισραήλ και τη σύγχρονη ζωή και καθολική βυθίζονται στα βάθη του χρόνου, ένα όνομα παρέμεινε πάντα στην επικαιρότητα, να ζηλέψει δαίμονες – ποιος; Este acela care a fost dat Dumnezeiescului Prunc. Îngerul, la porunca Domnului, a spus lui Iosif, ocrotitorului Preasfintei: „Şi vei chema numele Lui Iisus” (Matei 1, 21). Ce înseamnă numele „Iisus” ? Nu este elin, este evreiesc şi tradus în elină înseamnă „Mântuitor”. Adică acel copil care se va naşte este Mântuitorul. . Είναι αυτός που έδωσε Θείο Βρέφος Angel, την εντολή του Κυρίου, δήλωσε ο Joseph, προστάτη του Αγίου: «και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν» (Ματθ. 1, 21) Τι σημαίνει το όνομα «Ιησούς» Όχι Elin, είναι.; Οι Έλληνες που μεταφράζεται στα εβραϊκά και σημαίνει «Σωτήρας.» Αυτό είναι το παιδί που είναι ο Σωτήρας γεννιέται. Vă rog să fim atenţi la numele acesta, „ cel mai presus de orice nume” (Filipeni 2, 9). Παρακαλώ να είστε προσεκτικοί για να το όνομα, «το υπέρ παν όνομα» (Φιλιππησίους 2, 9). De ce sa numit Hristos „Mântuitor” ? Ο λεγόμενος Χριστός «Σωτήρας»; Trebuie să dăm o explicaţie. Πρέπει να δώσετε μια εξήγηση.

***

Aici pe pământ, unde trăim de când omul a fost izgonit din Rai, în orice parte, omul este biciuit de diversitatea nereuşitelor şi nenorocirilor, care sunt consecinţele vieţii lui păcătoase. Εδώ στη Γη, όπου ζούμε αφού ο άνθρωπος ήταν εξόριστος από τον ουρανό, σε οποιοδήποτε μέρος, ο άνθρωπος είναι χτυπημένη αποτυχίες και κακοτυχίες της διαφορετικότητας, τις συνέπειες της αμαρτωλής ζωής του. Foamete, sete, lipsă de îmbrăcăminte şi de acoperiş, boli… Acestea sunt nenorocirile, relele, pe care încearcă să le şteargă. Η πείνα, δίψα, γύμνια και την οροφή, ασθένειες … Είναι κακό, κακό, προσπαθούν να διαγράψετε. Dar există şi altele. Υπάρχουν όμως και άλλοι. Mai există relele naturale. Υπάρχουν φυσικά κακά. Astfel de rele sunt cutremurul, seceta, inundaţia, incendiul, epidemiile, bolile incurabile precum cancerul şi în cele din urmă moartea. Τέτοιες κακά είναι σεισμός, ξηρασία, πλημμύρα, πυρκαγιά, ασθένεια, ανίατες ασθένειες όπως ο καρκίνος και τελικά στο θάνατο. Toate acestea sunt rele groaznice. Όλα αυτά είναι τρομερό κακό.

Dar nu v-am spus încă nimic. Αλλά είπα ακόμα τίποτα. Există ceva mai grav – Dumnezeu să ne lumineze să înţelegem lucrul acesta. Singurul rău care constituie rădăcina a tot răul, a întregii noastre ticăloşii – şi, din nefericire, nu-i dăm importanţa care i se cuvine – în limba Sfintei Scripturi se numeşte păcat . Υπάρχει κάτι πιο σοβαρό – ο Θεός να μας φωτίσει για να κατανοήσουμε αυτό το μόνο κακό είναι η ρίζα όλων των κακών, όλα τα καθάρματα μας -. Και, δυστυχώς, δεν δίνουν σημασία που του αξίζει – στην Αγία Γραφή ονομάζεται αμαρτία . De acolo provin toate relele; cauza este păcatul. Από εκεί προέρχονται όλα τα κακά, επειδή είναι αμαρτία. Ne îngrozim când auzim de cancer, însă păcatul nu ne provoacă frică. Είμαστε φρίκη όταν ακούμε για τον καρκίνο, αλλά την αμαρτία μας προκαλεί φόβο. Ne jucăm cu el, precum copiii se joacă de Anul Nou cu jucăriile ce le primesc în dar de Sfântul Vasile. Έχουμε παίξει μαζί του, καθώς τα παιδιά παίζουν με τα παιχνίδια της Πρωτοχρονιάς λαμβάνουν τους αλλά Αγίου Βασιλείου. Nu îl luăm în considerare deloc, şi cu toate acestea el biciuieşte umanitatea. Fie ca adulter, şi desfrânare, şi destrăbălare, fie ca îndrăcire a gâtlejului şi îndrăcire a pântecelui, fie ca gelozie şi invidie, fie ca mânie şi supărare şi înverşunare, fie ca răutate şi ură şi răzbunare şi crimă, păcatul, acesta este izvorul a toată ticăloşia. Μην το σκεφτείτε καθόλου, και όμως μαστίγια ανθρωπότητας. Είτε μοιχεία και την πορνεία, και ακολασία, ή όπως στην κατοχή του λαιμού και κατείχε τη μήτρα, ή ως ζήλια και φθόνο, το θυμό και τη θλίψη και να είναι τόσο σκληρά ή την κακία και το μίσος και την εκδίκηση και τη δολοφονία, την αμαρτία, αυτό είναι η πηγή όλων των κακία. Dacă s-ar putea printr-o minune să se dezrădăcineze acesta, pământul s-ar transforma în rai. Αν μπορούσατε να με ένα θαύμα για να το ξεριζώσει, η γη θα γίνει παράδεισος.

Cine ne va mântui? Ποιος θα μας σώσει; Şi dacă noi vom tăcea, până şi pietrele vor striga: Unul singur mântuieşte! Desigur, deschizând istoria, oricine va putea să numere vreo 155 de persoane, pe care popoarele, pentru mici servicii pe care aceştia le-au adus, îi numeşte „mântuitori” sau “salvatori”. Aceştia sunt salvatori mici. Και αν εμείς σιωπούμε, ακόμα και οι πέτρες θα φωνάξουν:! Μόνο ένας σώσει Φυσικά, το άνοιγμα ιστορία, ο καθένας θα είναι σε θέση να μετρήσει περίπου 155 ανθρώπους, τους λαούς, για μικρές υπηρεσίες που έχουν φέρει τους αποκαλεί «σωτήρες »ή« σωθεί. «Είναι μικρά διασώστες. Salvatorul sau Mântuitorul (prin excelenţă) este Unul singur: Hristos. Σωτήρα και Λυτρωτή (κατ ‘εξοχήν) είναι ένας: ο Χριστός.

***

Dacă cineva îţi face un bine, îl ţii minte, îl consideri binefăcător. Αν κάποιος κάνει ένα καλό, θυμηθείτε το, ότι είναι ευεργετική. Faţă de medic, de pildă, care te-a vindecat, îţi exprimi recunoştinţa. Σε σύγκριση με το γιατρό, για παράδειγμα, που έχει επουλωθεί, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη. Însă superior tuturor binefăcătorilor este Hristos, deoarece ne mântuieşte de cel mai mare rău, de păcat. Αλλά το καλύτερο από όλα ευεργετών είναι ο Χριστός, γιατί εξοικονομεί το μεγαλύτερο κακό της αμαρτίας. Mântuieşte prin Biserica Sa. Este adevăratul Mântuitor – o simţim? Εκτός από την Εκκλησία είναι ο αληθινός Σωτήρας -. Αισθανόμαστε; Doar cine-şi simte păcătoşenia sa şi spune ca şi vameşul „Dumnezeule, milostiv fii mie, păcătosului” (Luca 18, 13), sau precum fiul cel risipitor „ Greşit-am la cer şi înaintea Ta” (Luca 15, 18), sau precum tâlharul, „Pomeneşte-mă, Doamne, când vei veni întru Împărăţia Ta ” (Luca 23, 42), acela înţelege că Hristos este Mântuitorul. Μόνο αυτός που αισθάνεται αμαρτίες του και φοροεισπράκτορα και είπε: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18, 13), ή όπως ο άσωτος «Έχουμε αμάρτησα στον ουρανό και πριν από εσένα» (Λουκ. 15, 18), ή σαν κλέφτης, «Να με θυμάσαι, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου» (Λουκ. 23, 42), που σημαίνει ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας.

Şi sigur că nu este suficient doar să spui că este Mântuitorul oamenilor, în general. Και σίγουρα αυτό δεν είναι αρκετό να πούμε ότι είναι ο Σωτήρας των ανθρώπων, σε γενικές γραμμές. Trebuie să simţi că este şi Mântuitorul tău personal. Şi Dumnezeu te va învrednici să simţi acest lucru, dacă te vei pleca întru pocăinţă şi vei spune păcatele tale părintelui tău duhovnicesc, dacă te vei mărturisi. Θα πρέπει να αισθάνονται ότι είναι ο προσωπικός Σωτήρας σου. Και ο Θεός θα τιμήσει αισθάνεστε αυτό, αν πάτε πλήρως μετανοήσουν για τις αμαρτίες σας και λέτε πνευματικός πατέρας σας, αν θα ομολογήσουν. Atunci vei simţi că pleacă deasupra ta un munte şi vei simţi faţă de Hristos o adâncă recunoştinţă. Εάν θεωρείτε ότι θα σας πάνω από ένα βουνό και θα νιώσετε μια βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό.

Aceasta a simţit-o tâlharul pe cruce, aceasta au simţit-o apostolii, martirii, toţi sfinţii, ca de pildă, Sfântul Ignatie Teoforul, episcopul Antiohiei. Când îl duceau la Roma ca să-l arunce la fiare, scria despre Hristos: „ Iubirea mea se răstigneşte, adică Hristos este iubirea inimii mele” . Ένιωσα ληστή στον σταυρό, που αισθάνθηκαν οι απόστολοι, μάρτυρες, όλοι οι άγιοι, για παράδειγμα, ο Άγιος Ιγνάτιος, επίσκοπος Αντιοχείας Όταν πήγε στη Ρώμη για να τον ρίξει στα σίδερα, έγραψε του Χριστού: «. Crucify αγάπη μου, ότι ο Χριστός είναι η αγάπη της καρδιάς μου. « Mici iubiri mai mişcă astăzi neamul nostru trupesc; doar sexul. Μικρές αγάπη Μαΐου σήμερα το έθνος μας κινούμενο σώμα, απλά σεξ. Nu-l condamn, Dumnezeu la sădit; dar nu ca să stingă toate celelalte iubiri. Neamul nostru, neamul sodomiţilor şi al gomorenilor, nu cunoaşte alte iubiri. Μην καταδικάζουμε, ο Θεός που φυτεύτηκαν, αλλά όχι να εξαλείψει όλους τους άλλους την αγάπη. Ανθρώπους μας, το έθνος και Σοδομίτες gomorenilor, δεν γνωρίζει την αγάπη. Pe drept cuvânt a spus un filosof, că epoca noastră este fără iubire, crudă. Πολύ σωστά είπε ένας φιλόσοφος, ότι η εποχή μας δεν είναι αγάπη, σκληρή. Dacă nu-L iubeşti pe Hristos, n-ai înţeles nimic, degeaba ai venit pe pământ. Iubirile frumoase sunt iubirea faţă de ştiinţă, iubirea faţă de patrie, dar mai presus de toate este iubirea faţă de Hristos . Αν δεν αγαπούν τον Χριστό, έχετε καταλάβει τίποτα, τίποτα που ήρθε στη γη. Αγάπη είναι όμορφη αγάπη της επιστήμης, αγάπη για την πατρίδα, αλλά πάνω από όλα είναι η αγάπη του Χριστού. În anii de de mult, numele lui Hristos era cel mai dulce lucru. Στα χρόνια καιρό, το όνομα του Χριστού ήταν το πιο γλυκό πράγμα. Bunica îl lua pe genun chii ei pe micul copilaş, îl învăţa să-şi facă semnul crucii, iar primul cuvânt pe care-l învăţau să zică era Hristos . Γιαγιά το πάρει βαθιά Chii μικρό παιδί της, θα μάθετε να κάνετε το σταυρό και η πρώτη λέξη που έμαθα να πω ήταν ο Χριστός. Am văzut astfel de exemple. Είδαμε παραδείγματα. Acum, din nefericire, iubirea dumnezeiască nu numai că sa stins, dar uneori se preface cu desăvârşire în ură satanică. Τώρα, δυστυχώς, θεία αγάπη, όχι μόνο έχασαν τη ζωή τους, αλλά μερικές φορές προσποιείται ότι μισούν απολύτως σατανική.

Când eram predicator în Krevena şi cutreieram pe munţi înalţi, acolo pe unde treceam, aud deodată o înjurătură; pentru prima oară auzeam o astfel de înjurătură. Măi, măi! – zic: Ce este aici? Όταν ήμουν ιεροκήρυκας στην Krevena και περιπλανήθηκε στα βουνά, εκεί που πήγαινα, ακούει ξαφνικά μια κατάρα, για πρώτη φορά άκουσα τέτοια κατάρα Καλά, καλά – Πες:.! Τι είναι αυτό; Dracii locuiesc pe-aici? Deci m-am apropiat şi am privit: în spatele unui copac şedea un tată, avea pe genunchii săi un băieţel şi-l învăţa să-L înjure pe Hristos! Devils ζουν εδώ γύρω Έτσι πλησίασα και κοίταξα:? Πίσω από ένα δέντρο sat Α, πατέρας είχε ένα μικρό αγόρι στα γόνατά του και έμαθε για την κατάρα του Χριστού! Dumnezeul meu, încă nu s-au transformat stelele în fulgere ca să cadă în capetele noastre? Unde este iubirea faţă de Hristos? Θεέ μου, δεν έχουν ακόμα μετατραπεί σε αστέρια που πέφτουν αστραπές στα κεφάλια μας; Πού είναι η αγάπη του Χριστού;

Însă chiar dacă Hristos este înjurat şi necinstit, numele Său va rămâne veşnic. Αλλά ακόμα και αν ο Χριστός είναι καταραμένη και μολυσμένη, το όνομά του θα παραμείνει για πάντα. După cum norii negri nu pot să şteargă soarele, aşa înjurăturile nu pot să şteargă numele lui Hristos. Va rămâne în veacul veacurilor, în ciuda demonilor. Όπως μαύρα σύννεφα δεν μπορεί να διαγράψει από τον ήλιο, έτσι ορκωμοσία δεν μπορεί να διαγράψει το όνομα του Χριστού. Εμείς διαρκή αιώνες, παρά τα δαιμόνια. Doresc ca în ţara noastră să nu se audă nicio înjurătură, ci mici şi mari, bărbaţi şi femei, toţi fără excepţie să spunem: Binecuvântat este Dumnezeu şi preaslăvit este numele Lui; pe Care, copii ai elinilor lăudaţi-L şi-L preaînălţaţi întru toţi vecii. Θέλω χώρα μας να μην ακούσουμε κανένα ορκωμοσίας, αλλά μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, όλοι ανεξαιρέτως λένε: Ευλογητός ο Θεός δοξάζεται είναι το όνομά του, το οποίο, τα παιδιά των Ελλήνων him έπαινο και τον υμνεί πλήρως όλων των ηλικιών. Amin. Αμήν.

+ Episcopul Augustin + Επίσκοπος Αυγουστίνος

(Sfânta Biserică a Sfinţilor Constantin şi Elena din Amintaios, 20.12.1987) (Ο Ιερός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Amintaios, 20/12/1987)

Sursa: „KIRIAKODROMION AUGUSTINIAN” (92 predici la duminici ale Mitropolitului Augustin de Florina)