ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΑΣ

ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΤΕ

Κύμη τη 9 Φεβρουαρίου 1951

Αγαπητέ μοι Γιώργο,
Επί δέκα ημέρας απουσίαζα εις Αθήνας. Είχα νέους αγώνας και με την βοήθειαν του Κυρίου και τας προσευχάς σου νικώ.
Είδα εις τον Ευαγγελισμόν και τον βαρέως ασθενούντα Μητροπολίτη Ακαρνανίας ΙΕΡΟΘΕΟΝ, όστις εδάκρυσεν επί τη θέα μου. Διότι δεν περίμενε να τω δείξω τέτοιαν αγάπην ύστερα από ττον άγριον διωγμόν που είχε κάμει. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Μόλις επέστρεψα έλαβα τα γράμματά σας, το ιδικόν σου και του αγαπητού Ευθύμιου. Ελυπήθηκα δια τον διωγμόν που σας κάνει ο Κοζάνης(*) την ώραν που όλη η πόλις πνίγεται και βυθίζεται μέσα εις την αμαρτίαν. Αλλά σεις να μη δειλιάτε καθόλου. Ράσα δεν φορείτε, δια να σας συλλάβη με την αστυνομίαν. Είσθε Έλληνες πολίται, αγνοί πατριώται, υπηρετήσατε την πατρίδα και δεν φοβείσθε την πατρίδα μας. Αδύνατον να διαλυθεί ο Σύλλογος, εκτός και σεις κάμετε καμμίαν αταξίαν ως προς την διοίκησιν και διαχείρησιν. Αλλά σεις τα έχετε εν τάξει όλα. Ούτε τον Ευθύμιον μπορούν να… τον παύσουν! Γελώ με την καρδίαν μου! Δεν είναι κλητήρας της Μητροπόλεως. Λέγει πέντε λόγια θερμά γύρω από την ηθικήν και θρησκευτικήν κατάστασιν της κοινωνίας και συνιστά ν’ αγαπούν τον Χριστόν.
Αυτό είναι το έγκλημά του! …Δεν πιστεύω οι αλιεις της Γαλιλαίας να βγήκαν από καμμίαν Σχολήν σαν και εκείνη που βγήκε ο Γαζής και εγώ. Βγήκαν από την ΣΧΟΛΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ που σοφίζει και τα νήπια ακόμη. Έπειτα και με το καταστατικόν του Συλλόγου είσθε εν τάξει. Διότι λέγει μεν ότι θεολόγοι θα κηρύττουν, αλλά δεν αποκλείει και τους μορφωμένους, (έτσι νομίζω γράφει) και ως μορφωμένος είναι και πρέπει να θεωρήται ο Ευθύμιος, διότι δια μελέτης των γραφών κλπ. Έγινε αυτοδίδακτος και γνωρίζει περισσότερα και από μερικούς ψευτο-θεολόγους!…
–    Μόνον ο Ευθύμιος ν’ αλλάξει μέθοδον. Εις μεν τους άνδρας να διαβάζει από τον Απόστολον των Κυριακών (Κυριακοδρόμιον Θεοτόκη) και επάνω εις την ερμηνείαν αυτών να κάμη ανάπτυξη, ώστε εάν κληθή, να πει εγώ διαβάζω ερμηνείαν Θεοτόκη.
Απ’ εκεί θα παίρνει θέμα και θα ερμηνεύει. Εις δε τας γυναίκας από τας διδαχάς Κοσμά. Οι κύκλοι της Ζωής διαβάζουν περιοδικόν Ζωή και σεις τους μεγάλους διδασκάλους του Γένους μας.
ΑΝΑΓΝΩΣΙΝ κάνομεν… Εμπρός του να έχει Θεοτόκην και Κοσμάν. Με εννοήσατε;
Χαιρετισμούς εις όλους – ιδιαιτέρως εις πνευματικήν μητέρα Σουλτάνα. Να έχετε αγάπην, πίστιν και ομόνοιαν, και το παν θα νικηθεί. Αμήν.

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος

———————————————————-

(*)Μητροπολίτης Κοζάνης τότε ήτο ο Κωνσταντίνος Πλατής, ο μετέπειτε Μητροπολίτης Πατρών. Ιεροκήρυκες και οι δυο τα χρόνια της Κατοχής στην Κοζάνη. Ο ένας προήχθη, σε μητροπολίτη, ο άλλος εδιώκετο από τον εν λόγω μητροπολίτη. Την αγάπη του λαού της Κοζάνης προς τον π. Αυγουστίνο δεν την άντεχαν πολλοί, γι’ αυτό τον εδίωκαν. Θυμούνται κάποιοι παλαιοί Κοζανίτες ορισμένα θλιβερά περιστατικά που έχουν σχέση με τους δυο άνδρες, όχι μόνο τα χρόνια της κατοχής αλλά και μετά το 1950.
Ο μητροπολίτης Κοζάνης Κωνσταντίνος απηγόρευε και το πέρασμα του π. Αυγουστίνου από την πόλη. Ο Αθανάσιος Μπρόβας, μαθητής τότε, θυμάται ένα θλιβερό περιστατικό, που εκτυλίχθηκε έξω από το κατηχητικό του Αγίου Νικολάου, μπροστά στα μάτια του.
Είδα έκπληκτος, λέει, τον επίσκοπο Κωνσταντίνο να χαστουκίζη τον π. Αυγουστίνο, και ο π. Αυγουστίνος, αγέροχος απάντησε: «Μπράβο, τώρα ξύπνησε μέσα σου ο πραγματικός εαυτός – χωροφύλαξ γαρ». (Ο επίσκοπος Κωνσταντίνος πριν να ιερωθή ήτο χωροφύλαξ).

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 222-223, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)