Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

             Τί είναι αλήθεια; Είναι ο Ιδιος ο Χριστός σαν Θεός, η Σαρκωμένη Αλήθεια, η προαιώνια, προφητική διδασκαλία Του, η αδιάφθορη Ορθή Πίστη σ’ Αυτόν, οι πραγματικοί Του Αγιοί, η Ορθόδοξη Εκκλησία Του, το Σώμα Του. Για αυτό και δεν είπε «έχω αλήθεια» ἠ λέγω την αλήθεια» αλλά είπε «ΕΙΜΑΙ η Αλήθεια!»

            Το πρώτο που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, όπως όλες οι άλλες θρησκείες του κόσμου. Θρησκεία, από το ‘άνω θρώσκω’ είναι μία ανιούσα κίνηση εκ μέρους του ανθρώπου, από την γη προς τα άνω ↑ για αναζήτηση και ανεύρεση του θείου όντος πέρα από την επουράνια σφαίρα.

            Ενώ στην Ορθοδοξία έχουμε ακριβώς το αντίθετο, μια κατιούσα κίνηση, από τον ουρανό προς τη γη. ↓ Δεν έχουμε αποτέλεσμα κάποιας ανθρώπινης προσπάθειας σαν ανακάλυψη, αλλά έχουμε αποκάλυψη σε μας από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, που δηλώνει ότι κατέβηκε από την ουρανό και ότι είναι ο Μόνος Αληθινός Τριαδικός Θεός.

            Η Ορθοδοξία λοιπόν δεν είναι θρησκεία διότι δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, δεν είναι απλή επινόηση ορισμών και κανόνων ούτε φιλοσοφικό / ηθικό σύστημα ιδεών.

            Η Ορθοδοξία είναι η Αποκεκαλυμμένη Θεϊκή Αλήθεια, είναι Αποκαλυπτική Πίστη. Είναι μια υπερφυσική φανέρωση του θελήματος του Θεού από τον Ιδιο τον Θεό, όχι από κτίσμα.

            Η Ορθοδοξία είναι μια υπεράνθρωπη υπόδειξη, ένας υπέργειος και πανάγιος υπογραμμός για το ποιός είναι, πως είναι και πως πρέπει ακριβώς να πιστεύεται και ορθώς να λατρεύεται ο Αληθινός μας Θεός.

            Σε απλή ανάλυση της σύνθετης λέξης, από το ‘Ορθή’ και το ‘Δόξα’ όχι με την έννοια της της ιδέας και της γνώμης, (που είναι κάτι υποκειμενικό, γενικό και αόριστο) αλλά με την έννοια του ‘πιστεύω’, δοκώ, θεωρώ ακράδαντα, δογματίζω, άρα λοιπόν Ορθή Διδασκαλία, Ορθός Τρόπος πίστεως και Ορθός Τρόπος λατρείας.

            Πολλοί αμαθείς, έχουν πτωχή και λανθασμένη έννοια του δόγματος. Το θεωρούν κάτι άσχημο, αρνητικό και το συγχέουν με το αυταρχικό και το επιβαλλόμενο «με το στανιό», με απειλές, με τη βία. Το Ορθόδοξο Δόγμα, είναι ένα Θεϊκό «Πρέπει» γιατί έτσι «πρέπει» και «έτσι του αρέσει» του Θεού να Τον λατρεύουμε. Η Γραφή, η Θεολογία και η Λατρεία είναι πλούσιες από εκφράσεις «ευάρεστος», «ευαρέσκεια» και «ευδοκία». Αυτό το Θεϊκό το «πρέπει» δεν έχει καμία σχέση με τα ηθικίστικα «πρέπει» και τους διάφορους θρησκευτικούς εξαναγκασμούς.

            Αυτό το πασίγνωστο και σημαδιακό Αγγελικό μήνυμα των Χριστουγέννων «εν ανθρώποις ευδοκία», ΑΥΤΟ ακριβώς σημαίνει: ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ! Μόνο με την Ορθοδοξία, την Αληθινή Πίστη, ευαρεστούμε αληθινά τον Αληθινό Θεό «και εσμέν εν τω Αληθινώ» (Α΄ Ιωάν. 5, 20) όταν βρισκόμαστε στις αγκάλες της Ορθοδοξίας.

            Σήμερα, Κυριακή Πρώτη των Νηστειών, η Ορθοδοξία μας γιορτάζει τα Επίσημα Ονομαστήριά της. Γιορτάζει όχι μόνο την πανηγυρική της νίκη, το μεγάλο της θρίαμβο εναντίον των Εικονομάχων, αλλά γενικώς εναντίον όλων των εχθρών και των κατηγόρων της, διά μέσου των αιώνων μέχρι των ημερών μας, «εις ους τα τέλη των αιώνων κατήντησεν.» (Α΄ Κορ. 10, 11)

            Δεν είναι μόνο οι Εικόνες, διότι «άγιες εικόνες Θεού» είμαστε πρωτίστως εμείς οι ίδιοι και αυτές τις Αχειροποίητες Εικόνες τις πολεμά ανέκαθεν ο αρχέκακος όφις και θα συνεχίζει εντατικώς αυτόν τον πολυδιάστατο, σκληρό και επώδυνο Αόρατο Πόλεμο με το Εσφαγμένο Αρνίο μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας.

            Η Γιορτή η σημερινή δεν έχει λήξει διότι και ο πόλεμος εναντίον της Ορθοδοξίας δεν έληξε ακόμη, αλλά γιορτάζουμε προκαταβολικώς γνωρίζοντας μέσα από την προφητική πρόγνωση της Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστή Ιωάννη πως ο Αγώνας αυτός δεν πρόκειται να χαθεί, η Νίκη είναι δική μας, η Νίκη ανήκει τω Νικώντι Χριστώ. Τις Θεός Μέγας ως ο Νικών και ενοικών εν ημίν;

            Η Ορθοδοξία λοιπόν είναι θεϊκό θέμα ύψιστης και ζωτικής σημασίας. Δόγματα είναι η εγγύηση, ασφάλεια και επένδυση ζωής. Οπως οι τραινογραμμές, είναι δόγμα και καθορίζουν την ασφαλή πορεία του τραίνου, δογματίζουν τον απόλυτο προορισμό του. Δόγμα στην πίστη θα πει περιφρούριση της αλήθειας και διασφάλιση της υγειούς επαφής και επικοινωνίας μας με τον Θεό. Δόγμα θα πει βασικός και αδιαπραγμάτευτος ορισμός πίστεως, τρανή, δεινή και ακράδαντη αλήθεια. Μια αλήθεια που δεν επιδέχεται προσωπικές αστήρικτες διατυπώσεις, ούτε επιτρέπει διάφορες αυθαίρετες παρερμηνείες.

            Το δόγμα δεν συγχωρεί την αλλοίωση, την φθορά, την παραφθορά, την παραχάραξη, την διάβρωση, την διαστρέβλωση, την διαβολή, την διασκευή. Το δόγμα δεν επιτρέπει την παρακράτηση της αλήθειας και απόκρυψη των επί μέρους βασικών συστατικών της.

            Η Ορθοδοξία δεν γίνεται έρμαιο κανενός θρησκευτικού ηγέτη ούτε πέφτει θύμα άκρατου δεσποτισμού ή παπισμού. Δεν είναι κράτος εν κράτει, σύστημα εκμετάλευσης ούτε «όπιο» κανενός λαού.

            Η Ορθοδοξία είναι Θεϊκό Θεραπευτήριο, Αγιο-Πνευματικό Νοσοκομείο, Ιερή Ψυχο-νοσηλευτική Κοινότητα, Αγία Συγκέντρωση του πιστού Δήμου. Απελευθερώνει την ψυχή από χρόνιες παθήσεις, χρονίζουσες εξαρτήσεις και φανατίζουσες ιδεολογίες. Ακόμη και ναρκωτικές ουσίες και ψυχολογικά καρκινώματα βρίσκουν ενδεχόμενη ίαση, κάτω βέβαια από βασικές, καθαρκτικές και μυστηριακές προυποθέσεις.

            Η Ορθοδοξία είναι το πνευματικό Σώμα του Χριστού που παραμένει ενωμένο στην αποστολική, αγιο-πατερική διάδοση και αποδοχή των Ευαγγελικών Αληθειών, με πορκαταρκτικό, βασικότατο θεμέλιο το Κήρυγμα και κέντρο λατρείας την τέλεση και μετοχή της Θείας Μεταλήψεως.

            Η Ορθοδοξία δεν εμπεριέχει εξαναγκασμό, απειλή και φοβέρα. Προυποθέτει πάντα την ελεύθερη βούληση, την καλή προαίρεση, την εκούσια συγκατάθεση και την ολόψυχη, ολκληρωτική αποδοχή.

            Η Ορθοδοξία είναι κιβωτός που διέσωσε το Ελληνικό μας γένος στις ταλανίζουσες και βυθίζουσες ποικίλες κρίσεις που διαπέρασε και συνεχίζει διαπερνά η βασανισμένη Πατρίδα μας.

            Η Ορθοδοξία είναι το ασφαλές μαντρί που περιφρουρεί τα ανύποπτα και άκακα αρνία από τους παμπόνηρους, προβατόσχημους και λυσσασμένους λύκους που μανιασμένοι αναζητούν ποιόν να καταβροχθίσουν.

            Η Ορθοδοξία αγαπά την αλήθεια και μισεί το ψέμμα, απεχθάνεται την πλάνη και καταπολεμεί δυναμικά την απάτη. Η Ορθοδοξία αγαπά τον αιρετικό αλλά μισεί την αίρεση. Οπως ο ιατρός αγαπά τον ασθενή αλλά μισεί και καταπολεμεί σφοδρώς τον καρκίνο.

            Η Ορθοδοξία θέλει αρετή και τόλμη. Τολμά ευθαρσώς να προειδοποιεί, να δηλώνει: «Εκτός Ορθοδοξίας, δεν υπάρχει σωτηρία!» Ναι, ο Θεός σώζει –«άμα λάχει»- όποιονδήποτε και το Αγιο Πνεύμα «όπου θέλει πνει». Μα αυτές οι σπάνιες εξαιρέσεις δεν θεωρούνται ποτέ κανόνας. Δεν μπορούμε και ούτε μας τιμά, να ζούμε στην αμαρτία, στην απιστία και στην αποστασία, και μετά, λίγο πριν πεθάνουμε να επικαλεστούμε την αγάπη του Θεού και να ποντάρουμε τυφλά και προκλητικά στην φιλανθρωπία Του. Αυτό λέγεται αμοραλισμός και Θεομπαιξία.

            Ο ληστής στον Σταυρό, σώθηκε τελευταία στιγμή, επειδή και Τον γνώρισε τελευταία στιγμή. Εάν γνώριζε τον Θεό νωρίτερα αλλά συνέχιζε να ληστεύει, δεν θα υπήρχε ελπίδα σωτηρίας. Για αυτό και ο δεύτερος ληστής δεν σώθηκε αλλά κοροΐδευε και ειρωνευόταν συνεχώς, όπως κάνουν και οι διάφοροι ανθέλληνες, άπιστοι και οι αιρετικοί σήμερα και διδάσκουν πράγματα αντίθετα του Χριστού και κόντρα στους Αποστόλους.

            Το διασαφηνίζει ο Ιδιος ο Χριστός: «Οποιος καταργεί τις εντολές μου και διδάσκει διαφορετικά τους άλλους, δεν θα σωθεί!» (Ματθ. 5, 19) Μα, τόση πολύ βαρύτητα και ενοχή δίνει ο Χριστός; Ναι, εμμένει και επιμένει ανυπωχώρητα, και προχωρά ακόμη παραπέρα: «ούτε ένα ιώτα, μια κεραία, μια οξεία δεν επιτρέπει να αλλαχτεί!»

            Και μετά σου λέει ο άλλος: «Εχω δικό μου τρόπο να πιστεύω…», και «πιστεύω σε μία ανωτέρα δύναμη» και άλλα αλλοπρόσαλα, κούφια κουραφέξαλα.

            Οι Απόστολοι έστησαν ψηλά, προστατευτικά συρματοπλέγματα γύρω από την Πίστη. Την περιφρούρησαν με δόγματα. Της έδωσαν όνομα, της έδωσαν γιροτή, Επίσημη Ημέρα Ονομαστική, Κυριακή της Ορθοδοξίας.

            Οι Απόστολοι και οι Αγιοι Πατέρες δεν φοβήθηκαν κανένα παρά μόνο το Θεό και μη χάσουν την Ορθοδοξία. Μην απωλέσουν τον Πολύτιμο Μαργαρίτη και τον απ’αιώνος απόκρυφο Θυσαυρό. Δεν φοβήθηκαν εχθρούς και αιρετικούς. Δεν φοβήθηκαν όχι μόνο να τους αντιμετωπίσουν και να τους κατονομάσουν, αλλά και να τους αναθεματίσουν. Δε δίστασαν να επεκτείνουν με την δίστομη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος το Αγιογραφικό και Θεόπνευστο:  «ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα, μαράν αθά.» (Α΄ Κορ. 16, 22)

            Οι Απόστολοι προειδοποιούσαν αυστηρά τους πιστούς: «Ακόμη και μεις οι ίδιοι  -εάν μας σαλέψει-  η ακόμη και Αγγελος από τον ουρανό (δηλ. μεταμορφωμένος διάολος, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που μας παριστάνουν τον άγγελο στην πόρτα μας, και αυτοδιαφημίζονται πως τάχα αυτοί δεν χτυπούν τις γυναίκες τους και δεν χωρίζουν, δε βρίζουν, δεν μεθούν…) θελήσει να σας μεταδώσει ξένο, παράξενο Ευαγγέλιο, διαφορετικό απ’ αυτό που σας δώσαμε, να είναι αναθεματισμένος. Και οποιοσδήποτε άλλος σας κηρρύττει διαφορετικά πράγματα, καταραμένος είναι, δεν θα σωθεί!» (Γαλ. 1, 8-9).

            Σήμερα, δυστυχώς, κάποιοι Εκκλησιαστική ηγέτες, για να κάνουν «χατίρι-χαρακίρι» σε πολιτικούς ηγέτες, ήραν, αφαίρεσαν και ακύρωσαν τα Θεόσδοτα αυτά Αναθέματα. Φοβήθηκαν να μιλήσουν με παρρησία του Προδρόμου. Καταπάτησαν τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρες και αυτοπροβλήθηκαν σαν «νέοι» ευγενικώτεροι και διπλωματικότεροι «πατέρες», και αυτοᾱποκαλούνται «μετα-πατερικοί πατέρες».

            Σήμερα, τι κρίμα, δεν διαβάζονται τα Αναθέματα «για να μη μας πουν φανατικούς», για να μη στεναχωρήσουμε την αφεντιά των απίστων και προσβληθούν οι αρχαιοέλληνες ειδωλολάτρες, για να μην μας κατηγορίσουν οι αιρετικοί ως «οπισθοδρομικούς» και «μεσαιωνικούς».

            Ομως δεν θα κάνουμε εμείς ανεπίτρεπτες καινοτομίες ούτε θα «μοντερνοποιήσουμε» το Ευαγγέλιο. Δεν θα κάνουμε τους «Μεταπατερικούς» να προσποιηθούμε πως έχουμε τάχα πιό πολύ αγάπη, φρονιμάδα και διάκριση από τους πρώτους.

            Ακόμη και «ο Ευαγγελιστής της αγάπης», ο Απόστολος Ιωάννης, που ήταν πρόμαχος της αγάπης και παράγγελνε παντού και πάντοτε το «αγαπάτε αλλήλους». Για τους άπιστους και τους αιρετικούς όμως έλεγε:

            «Πολλοί πλάνοι ξεφύτρωσαν στον κόσμο… αυτοί είναι αντίχριστοι… προσέχετε τους εαυτούς σας… Οποιος παραβιάζει το δόγμα και δεν παραμένει πιστός στην αληθινή διδασκαλία του Χριστού (την Ορθοδοξία) είναι ΑΘΕΟΣ (δεν έχει Θεό, ούτε τον Πατέρα, ούτε τον Υιό) και όποιοι σας πλησιάζουν και δεν ασπάζονται αυτήν την Αποστολική Διδαχή (την Ορθοδοξία) ΝΑ ΜΗΝ τους δέχεστε μέσα στα σπίτια σας και ούτε ‘καλημέρα’ να τους λέτε! Διότι όποιος συσχετίζεται άμεσα με αυτούς, γίνεται συνυπεύθυνος στα πονηρά τους έργα!» (2η Επιστολή Ιωάν. 1, 7 – 11).

            Μη μου πείτε πως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι «φανατικός» και «μεσαιωνικός». Μη μου πείτε πως «δεν έχει χριστιανική αγάπη…» Από πραγματική αγάπη το λέει και ήταν ο μόνος που από αγάπη ακουμπούσε στο στήθος του Χριστού και από αγάπη τόλμησε να παραμείνει μοναδικός Απόστολος κάτω από τον Σταυρό.

            Στα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας, είχε εμφανιστεί η αίρεση της «αγαπολογίας» και καταδικάστηκε από Σύνοδο. Ο Θεός είναι αγάπη, αλλά πάνω από όλα είναι Αλήθεια. Για αυτό δεν είπε ποτέ: «Εγώ ειμί η Αγάπη» αλλά είπε ξεκάθαρα: «Εγώ ειμί η Αλήθεια!»

            Στην πρώτη Του Παρουσία, υπερείχε η αγάπη Του, στην Δευτέρα Του Παρουσία θα δεσπόζει η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη Του, που δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη τρεπτή αλήθεια και παράλογη δικαιοσύνη.

            Πρέπει να σημειωθεί πως τα αναθέματα, δεν αποτελούν έκφραση κατάρας, κακίας ή εκδήλωση μίσους εκ μέρους της Εκκλησίας. Οι εχθροί της Ορθοδοξίας μόνοι τους αυτο-αναθεματίζονται, μόνοι τους επιφέρουν κατάρες στον εαυτό τους. Με το να αποκόπτωνται γίνονται αυτο-κατάκριτοι. Προδικάζουν μόνοι τους την καταδίκη τους. Το διασαφηνίζει και ο Μέγιστος Πατήρ, Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Διό και αυτοκατάκριτοι γεγόνασιν ούτοι!» (Εις το Κατά Ματθαίον ΚΣΤ, 286)

            Η κόλαση φτιάχτηκε και ετοιμάστηκε μόνο «για τον διάβολο και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθ. 25, 41). Οσοι λοιπόν κολαστούν μαζί τους, αυτό δεν θα πει ότι ο Θεός το θέλησε έτσι, αλλά ότι αυτοί οι ίδιοι διάλεξαν και θέλησαν να βρίσκονται εκεί. Αυτοί είναι οι αυτοκατάκριτοι, οι αυτοσκλαβωμένοι και αυτοτιμωρημένοι.

            Κάποιοι άλλοι πιο γόητες, θα επικαλεστούν και πάλι την αγάπη κάτω από άλλη σκοπιά, όχι του φόβου και της δειλείας για Αντιαιρετικό Αγώνα και Ομολογία Πίστεως, αλλά της αποφυγής σκληρότητας και εχθροπραξίας «λόγω του ότι η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος όχι μαχών αλλά συμφιλιώσεως και συγχωρήσεως. Λάθος. Απόδειξη του αντιθέτου, η πρώτη-πρώτη κιόλας Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη σε Αντιαιρετικό Αγώνα, σε πεδίο Μάχης, σε ορατό και Αόρατο Πόλεμο, σε Νίκη και Αιώνιο Θρίαμβο.

            Υπάρχει σοβαρότατος λόγος που Αγιοι Πατέρες εθἐσπισαν την Εναρκτήριο Εισαγωγή της Νηστείας και της προετοιμασίας για το Αγιο Πάσχα με Πόλεμο και Θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Ανάσταση δεν νοείται χωρίς αγώνα εναντίον των δυνάμεων του σκότους, εναντίον των παθών και χωρίς νίκη εναντίον των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών. Για αυτό και λεγόμαστε «Στρατευομένη Εκκλησία». Ο μόνη Θριαμβεύουσα Εκκλησία είναι αυτή που οριστικώς απαλλάχτηκε από αυτό το πόλεμο και προγεύεται εν μέρη τη χαρά και τη γλύκα του Θριάμβου. Είπα «εν μέρη» διότι περιμένει και εμάς την Στρατευομένη, «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι» (Εβρ. 11, 39).

            Ορθοδοξία θα πει κατάμουτρο αποτελειωτικό χτύπημα εναντίον του διαβόλου και ολοκληρωτική θραύση των δαιμόνων.

            Η προσωπική εμπειρία και μαρτυρία των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων «να αγωνίζονται έως θανάτου υπέρ της Αληθείας» (Σοφία Σειράχ 4,28), μέχρι ομολογίας διά του μαρτυρίου, είναι η τρανώτερη απόδειξη εγκυρότητας της αλήθειας. Ή βίωση αυτή των Αγίων βεβαιώνει και σε μας την βιώσιμη πραγμάτωση της αλήθειας.

            Η Ορθοδοξία δεν ξεπέφτει χαμηλά σε ψευτο-θεωρίες των κλάδων και αδερφίζουσες, πανσπερμίζουσες «εκκλησίες» με κοινά δήθεν μυστήρια. Δεν ξεφτελίζεται σε Διαθρησκειακά Συνέδρια, δεν παζαρεύεται στα μοιχά Συλλείτουργα και δεν ξεπουλιέται στα Σοδομικά «Λαδάδικα» του Οικουμενισμού «με βαριά παπίσια αναπνοή…»

            Κύριοι Οικουμενιστές, ΔΕΝ είμαστε διατεθειμένοι να «διαλεχθώμεν». «Ελάτε, σου λέει, να το συζητήσουμε…» όπως έκανε ο αρχέκακος φαρμακερός όφις με την Εύα. Πονηρό σύνθημά τους: «Ας διαγράψουμε τις διαφορές μας, και ας κάνουμε ‘φόκους’ (να εστιάσουμε την προσοχή μας) στις ομοιότητές μας…» Και οι Εκκλησιαστικοί μας Ηγέτες «τα χάπτουν» και τρέχουν και εναγκαλίζονται και εμφανίζονται στους φακούς της διασημότητας.

            Μα οι διαφορές μας είναι στην Αγία Τριάδα; Διαγράφεται αυτό εν ονόματι της ομόνοιας; Διαφορά μας είναι το Πρόσωπο του Χριστού και διοικητική Του σχέση με την Εκκλησία Του σαν Σώμα Του, όχι σαν Παπικό Βατικάνειο Κράτος. Διαφορά μας επίσης είναι η Παναγία Θεοτόκος, η Ιερωσύνη και οι Αγιες Εικόνες. Διαγράφονται αυτά; Δεν μου λέτε: Εάν κάποιος θελήσει να εισβάλει στα ιερά μυστικά της οικογένειάς σας, και προτείνει ύπουλα να μοιραστεί το συζυγικό σας κρεβάτι, συζητιέται αυτό το πράγμα;

            Στα θέματα της Πίστεώς μας δε χωράει συζήτηση όταν μάλιστα τίθεται θέμα διαγραφής και απαρνήσεως των βασικών αληθειών, των δογμάτων. Εάν έχουν ειλικρινές ενδιαφέρουν να μάθουν και να ασπαστούν την Ορθοδοξία, θα τους εξηγήσουμε τότε μετά χαράς τα δόγματα. Ολοι μας ποθούμε την Ενωση με βάση την Αλήθεια. Κριτήριο απαρασάλευτο η Ορθοδοξία. Ελπίδα αμετάθετη για την Ενωση, η Ορθοδοξία. Γνώμονας και Πυξίδα των διαλόγων, η Ορθοδοξία.

            Τέλος, η Ενωση, όπως τη βλέπουμε και την διαφημίζουνε στο ΠΣΕ, δεν πρόκειται να υπάρξει, είναι ουτοπία. Ο Χριστός πουθενά δεν προφήτεψε ότι θα ενωθούν όλες οι θρησκείες της γης με την Αληθινή Πίστη στη Μία Ποίμνη, την Ορθοδοξία.       Αντιθέτως, είπε πως «εάν το σύνολο των πιστευόντων στο όνομά Του ανά την οικουμένη αριθμούνται ως η άμμος της θαλάσσης, το κατάλειμα σωθήσεται», δηλαδή μόνο ένα μικρό υπόλοιπο θα σωθεί, μόνο μία χούφτα από αυτή την άμμο…

            Το ότι ο Χριστός ευχήθηκε «ίνα πάντες εν ώσι» αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει αυτομάτως να εκληφθεί σαν προφητεία και αποκάλυψη. Το είπε προειδοποιητικά για τιμωρία και καταδίκη όλων εκείνων που θα αποσχιστούν από την αλήθειά Του και θα αρνηθούν την Ενωση με την αληθινή Ποίμνη. Οι μοντέρνοι λοιπόν «Ενωτικοί» είναι κατακριτέοι και κολάσιμοι ενώ οι ευλογημένοι σύγχρονοι «Ανθενωτικοί», εμείς που αγαπούμε και υπερασπιζόμαστε την αλήθεια των Αγίων Πατέρων μας, δεν τη θυσιάζουμε στο βωμό του επάρατου Οικουμενισμού.

            Είναι πάντως πολύ χαρακτηριστική και εξέχουσα σημαντική με βαρύνουσα ιστορικοδικαστική διάσταση, η διατύπωση και δήλωση της παγκοσμίου φήμης Εγκυκλοπαίδιεας Μπριτάνικα:

            «Ολοι οι Ορθόδοξοι Ορισμοί Πίστεως, τα Λειτουργικά Κείμενα και οι Δογματικές Δηλώσεις επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πιστά διατηρήσει την γνήσια Αποστολική Πίστη, η οποία επίσης εκφράστηκε στην κοινή Χριστιανική Παράδοση των δέκα πρώτων αιώνων.» (Εγκυκλοπαίδεια BRITANNICA, Καταχώρηση ‘Ορθοδοξία’).

            Μας το παραγγέλει ο Χριστός:

            – Εραστές της αλήθειας, φίλοι του Χριστού, φίλοι της Αληθινής Σοφίας. «Εάν είστε πραγματικοί μου φίλοι, εμένα να μιμείσθε». (Προστακτική Εξακολουθητικού Μέλλοντα, δηλαδή συνεχώς, όχι στιγμαία, προσωρινά, επιπόλαια). Κάνετε πράξη το «ίνα πάντες εν ώσι» και γίνετε όλοι ΕΝΑ με το Μοναδικό μου Σώμα, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την Ορθοδοξία!

            Και για να γνωρίζουν τα παιδιά μας καλά τι ακούνε στην Θεία Λειτουργία, ‘Καθολική’ δεν θα πει Παπική, διότι ο «Καθολικισμός» έγινε το 1054 ενώ το «Πιστεύω» γράφτηκε το 325. Καθ-ολική θα πεί, εχω καθ’ όλα, σε όλα την αλήθεια και απευθύνεται αυτή η Σωτηριολογική Αλήθεια καθ’ όλη την Οικουμένη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Πάπας έκλεψε και σφετερίστηκε αυτό το όνομα διότι εξυπηρετεί την τάση του για οικουμενικό, υπερ-δεσποτικό και εωσφορικό πρωτείο καθ’ όλη την Οικουμένη…

            Ευχόμαστε όλη η Οικουμένη να γνωρίσει και να ασπαστεί την Ορθόδοξη Αλήθεια και να έχουμε Κοινό Αγιο Ποτήριο ενωμένοι στο Ενα Σώμα και Αίμα του Χριστού.

            Κατακλείδα μας τα φίλτατα λόγια του ιστορικού αγωνιστή Μοναχού της Μονής Στουδίου, Ιωσήφ Βρυέννιου:

•      «Δεν πρόκειται να σε απαρνηθούμε,
•       αγάπη μας, Ορθοδοξία!
•       Δεν θα σε διαψεύσουμε,
•      Πίστη παραδομένη
•      από τους Αγίους μας Πατέρες.
•      Στους κόλπους σου
•      γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι,
•      στην αγκαλιά σου ζούμε
•      και Ορθόδοξοι ισοβίως
•      μέχρι τον τάφο θα βρεθούμε.
•      Αν έρθει μάλιστα η στιγμή και ζητηθεί
•      είμαστε πρόθυμοι
•      να πεθάνουμε χίλιες φορές
•      υπερασπίζοντας, Εσένα,
•      Φίλτατη Ορθοδοξία!»

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ, ΠΑΡΡΗΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ.

Νικόλαος Πανταζής