Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο κατ’ επίφαση δημοκρατικό. Στην πραγματικότητα έχουν μεταφερθεί οι λήψεις των αποφάσεων από τα Εθνικά Κοινοβούλια σε υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως Μπίλντερμπεργκ, G20, ΕΚΤ, Π.Ο.Ε. κλπ οι οποίοι λειτουργούν με απολυταρχικό τρόπο, ερήμην φυσικά των πολιτών.
Αυτό επετεύχθη μέσω της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Του νεοφιλελεύθερου δηλαδή μοντέλου της Νέας Τάξης που έχει ως βασική αρχή την μεγιστοποίηση του ατομικού συμφέροντος και στηρίζεται στην ιδεολογία της ελευθερίας, δηλαδή ασυδοσίας των αγορών. Υπάρχει μία οικονομική ελίτ η οποία ελέγχει τη ροή του χρήματος και προσπαθεί να ελέγξει τόσο τους ενεργειακούς πόρους της γης, όσο και την διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων. Συγχρόνως, προσπαθεί να ελέγξει την καθημερινή τους ζωή, όχι μόνον οικονομικά, μέσω των τραπεζών, αλλά και κάθε πτυχή και έκφραση αυτής με τη χρήση της τεχνολογίας. Η χρήση κάθε μορφής βίας, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών επεμβάσεων, είναι το μέσο επιβολής στους «απείθαρχους», είτε άτομα είναι αυτά, είτε λαοί. Έχει προηγηθεί βεβαίως, η εξοικείωση των ανθρώπων και κυρίως της νεολαίας, με την βία μέσω των τρομοθεαμάτων, των τηλεσκουπιδιών, αλλά και των «παιδικών» υποτίθεται ταινιών.
Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με την αποδόμηση των Εθνικών Παραδόσεων, τον εκφυλισμό της Εθνικής Παιδείας, της γλώσσας και της ιστορίας των λαών, μας προϊδεάζουν για το που οδηγούν τον κόσμο. Σε μία παγκόσμια κυβέρνηση, μίας κοινωνίας απόλυτα ελεγχόμενης. Μιας κοινωνίας εργαζομένων – καταναλωτών με κατευθυνόμενη – μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ – ακόμη και τη σκέψη.
Στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, σαν ένα κομμάτι του κόσμου, σαφώς και συμβαίνουν τα ανωτέρω. Υπάρχουν όμως, δύο ιδιαιτερότητες. Μία πολιτική και μία πολιτισμική.
Η πρώτη είναι ότι η χώρα κυβερνάται από ένα σαθρό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Αυτό είναι απόλυτα ελεγχόμενο και χειραγωγούμενο από τα ξένα κέντρα εξουσίας και πλούτου. Συγχρόνως, η προσπάθεια του να διατηρηθεί πάσει θυσία στην εξουσία, μέσω του ρουσφετιού και της κομματοκρατίας, δημιούργησε τεράστιες στρεβλώσεις. Οδήγησε στην αποβιομηχάνιση της χώρας και την διάλυση του παραγωγικού της ιστού. Οδήγησε στην κατάλυση της ίδιας της Δημοκρατίας, αφού η διαπλεκόμενη με τους ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ πολιτική εξουσία, ελέγχει απόλυτα την εκτελεστική και σχεδόν απόλυτα την δικαστική εξουσία.Οδήγησε σήμερα, με σκόπιμα «λανθασμένες» επιλογές, στην οικονομική υποδούλωση την πατρίδα μας και στην εξαθλίωση τον λαό μας. Η κοινωνία στενάζει κάτω από τη δυσβάσταχτη οικονομική πραγματικότητα. Τα συσσίτια των Ενοριών και των Δήμων στις γειτονιές αποτελούν πλέον υπαρξιακό προαπαιτούμενο για πολλούς Έλληνες. Η ανεργία και οι δραστικές περικοπές των μισθών και των συντάξεων οδηγούν μεγάλες μάζες του Ελληνικού πληθυσμού στην ανέχεια. Η βίαιη εσωτερική υποτίμηση περικόπτει βασικές κοινωνικές παροχές, όπως η περίθαλψη και η μόρφωση. Η σύγχυση και ο φόβος που κυριαρχεί και ενσπείρεται στην κοινωνία από την τηλεόραση, αναμειγνύεται με την καταρράκωση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να τα «βγάλουν πέρα» και δημιουργεί μία διάχυτη δυστυχία, μία απογοήτευση για όλους και για όλα. Άλλες πάλι φορές η κοινωνία έχει ξεπεράσει αυτήν την αγανάκτηση και βρίσκεται στο στάδιο της οργής και του θυμού, από την συλλογική έκφραση των οποίων κάποιοι προσπαθούν να επωφεληθούν, γι’ αυτό βλέπουμε νέες συσπειρώσεις να εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο.Το σχέδιο της οικονομικής υποδούλωσης της χώρας, το οποίο με συνέπεια υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση, εξελίσσεται με ταχείς πλέον ρυθμούς. Με αφορμή την οικονομική εξάρτηση, έρχεται η εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας, καθώς και η υπαγωγή όλων των περιουσιακών στοιχείων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας στους δανειστές.Το πλάνο εξαθλίωσης της πατρίδας μας περιλαμβάνει και την μετατροπή της από χώρα σε «χώρο» μετεγκατάστασης χιλιάδων λαθρομεταναστών, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν σήμερα ένα ποσοστό άνω του 15% του πληθυσμού. Η εισβολή τους στην Ελλάδα επιφέρει βραχυπρόθεσμα εγκληματικότητα και ανεργία – το 80% των εγκλημάτων διαπράττονται πλέον από αυτούς – ενώ μεσοπρόθεσμα μουσουλμανοποιεί τη χώρα και αλλοιώνεται έτσι επικίνδυνα η εθνολογική σύνθεση και η κοινωνική συνοχή. Η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση διαλύει όλες τις δομές της χώρας.

Παρατηρώντας τις εξελίξεις διαπιστώνουμε και άλλες συνέπειες της κρίσης. Βλέπουμε ότι αρκετοί γύρω μας αντιλαμβάνονται την πνευματική της διάσταση και δεν στέκονται μονάχα στις οικονομικές επιπτώσεις. Συνειδητοποιούν δηλαδή, ότι χάσαμε τις αρχές και τις αξίες μας και γίναμε ατομιστές, αμοραλιστές και αγελαίοι καταναλωτές. Παρατηρούμε ακόμη, ότι οι οικογένειες γίνονται μια γροθιά απέναντι στις δυσκολίες. Βλέπουμε στις ενορίες και στις γειτονιές να φουντώνει η προσπάθεια για βοήθεια στους ανήμπορους συνανθρώπους μας. Όσο γινόμαστε πιότερο άνθρωποι φουντώνει η ελπίδα.
Η ελπίδα όμως, γίνεται όραμα όταν ο στόχος του αγώνα, που όλοι πρέπει να δώσουμε, γίνει πλέον ξεκάθαρος. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να απαλλάξουμε την πατρίδα μας από το πολιτικό κατεστημένο που την οδήγησε στην καταστροφή. Δυστυχώς, αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι ένα κακό όνειρο. Ευτυχώς όμως, που η πατρίδα μας έχει και μιαν άλλη ιδιαιτερότητα.
Η Ελλάδα έχει μία τεράστια πολιτισμική παράδοση.
Αν στραφούμε στον πολιτισμό των Δυτικοευρωπαίων, θα δούμε ότι πέραν της αναμφισβήτητης τεχνολογικής προόδου, είναι πολιτισμός ανθρώπων που ο καθένας πιστεύει την δική του αλήθεια. Που πιστεύει ότι αξία είναι η ευτυχία, η οποία μετριέται με το χρήμα και τη δόξα, που πιστεύει ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Η ματαιοδοξία, ο άκρατος καταναλωτισμός, ο ατομικισμός είναι συνεπακόλουθα, απτές συνέπειες και τρόπος ζωής, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια έχει εισβάλλει και στην Ελληνική κοινωνία, μέσω των ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και των περιοδικών του “lifestyle”. Αυτός ο πολιτισμός, με κέντρο τον άνθρωπο, απλά εξυπηρετεί τον ανθρώπινο εγωισμό και οδηγεί στις ζοφώδεις καταστάσεις που προανέφερα. Είναι ο πολιτισμός της υλιστικής ευδαιμονίας – όταν αυτή υπάρχει – αλλά και της πνευματικής ένδειας, της εφήμερης χαράς, αλλά και των άστεγων και των πεινασμένων.

Η δική μας Ρωμαίικη Παράδοση, ο δικός μας Ελληνορθόδοξος πολιτισμός, έχει κέντρο τον Χριστό και δεν μπορεί να ανεχθεί τον υπέρμετρο πλουτισμό και τη χλιδάτη ζωή από τη μια και τα εκατομμύρια άστέγων και πεινασμένων από την άλλη. Ο δικός μας πολιτισμός δεν προσπαθεί να παραβιάσει την ελευθερία των ανθρώπων και να τους καλουπώσει, αλλά να καταλάβει τις ανάγκες τους και να τους δώσει ό,τι χρειάζονται. Είναι ο πολιτισμός της Ρωμιοσύνης, που πιστεύει στην πραγματική ανεξιθρησκία, σεβόμενος τα πιστεύματα των άλλων. Είναι ο πολιτισμός που έδινε το αλφάβητο, τη γλώσσα, την κουλτούρα στους λαούς, σε αντίθεση με την πολεμική μηχανή που στέλνει η Δύση. Γιατί η οικουμενικότητα του Ελληνισμού έχει πνευματικό χαρακτήρα και όχι επεκτατικό.

Ο δικός μας πολιτισμός είναι πραγματικά φτιαγμένος για τον άνθρωπο γιατί πατάει σε άλλα ουράνια θεμέλια.
Θεωρούμε ότι η Ελλάδα πρέπει να κυβερνηθεί με μία πολιτική που είναι αρχές, είναι παιδεία, είναι πολιτισμός.
Πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός σύγχρονου κρατικού μηχανισμού, μέσα όμως στο σκεύος της Ρωμαίικης Παράδοσης. Αυτή πρόσφερε πρότυπο κοινωνικής ζωής, αλλά και οικονομικής ζωής, με τη μορφή συντεχνιών εμπορικού χαρακτήρα. Αυτή ενίσχυε ανέκαθεν τους κοινωνικούς δεσμούς και την συναδέλφωση του λαού.
Σήμερα βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε υποχρεωτικές επιλογές του πολιτικού χώρου στον οποίο «πρέπει» να ανήκουμε. Καλούμαστε να τοποθετηθούμε στο πολιτικό φάσμα από τα «δεξιά» έως τα «αριστερά», βάσει της υποκειμενικής αντίληψης του καθενός μας για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη βίωση της καθημερινής του ζωής, βάσει της κοσμοθεωρίας του. Αυτός ο ξενόφερτος υποχρεωτικός αυτοπροσδιορισμός, δημιουργεί στον Έλληνα ένα άγχος, για το καλούπι που θα διαλέξει τελικά να τον χωρέσει, ακριβώς γιατί είναι ξένο προς την παράδοσή του την Ρωμιοσύνη.
Η Ρωμιοσύνη είναι ο συνδετικός κρίκος του Ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Είναι ο συνδυασμός της ιστορικής, εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας μαζί με την Ορθόδοξη Πίστη.
Οφείλουμε να εκφράσουμε την πολιτική πρόταση της Ρωμιοσύνης, σαν μια άλλη αντίληψη της πολιτικής σε αντίθεση με την προτεσταντική αντίληψη για τις δομές της κοινωνίας που επικρατεί σήμερα.
Στο σημερινό πολυεπίπεδο αδιέξοδο που βιώνει η πατρίδα μας, η λύση είναι να στηριχθούμε στις παραδόσεις, στις ρίζες του Γένους μας. Να επαναφέρουμε την πατρίδα μας στην τροχιά της Ρωμιοσύνης. Να εκλέξουμε πολιτικούς άρχοντες ανθρώπους με ήθος, εντιμότητα και αξιοσύνη για να υπηρετήσουν την πατρίδα μας και τότε θα δοθούν λύσεις. Γιατί λύσεις υπάρχουν. Δεν εφαρμόζονται γιατί τα κόμματα είναι εξαρτημένα και οι αρχηγοί τους απλοί εντολοδόχοι ανόμων συμφερόντων, πράγμα που επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά την Κυριακή στις 12 Φεβρουαρίου.
Πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε εκλογές, γιατί η παράνομη σημερινή κυβέρνηση δεν αντιπροσωπεύει τον Ελληνικό λαό και δεν μπορεί να δεσμεύει την Ελλάδα. Τα υπογραφέντα πρέπει να ακυρωθούν και οι όποιες διαπραγματεύσεις πρέπει να γίνουν με την νέα, μετά τις εκλογές, κυβέρνηση. Το πρόβλημά μας δεν είναι το Μνημόνιο. Το πρόβλημα είναι να κάνουμε άμεσα το μνημόσυνο του κατεστημένου πολιτικού συστήματος που προκαλεί τα μνημόνια.
Ας αναλογιστούμε ποιων απόγονοι είμαστε και ας αποτινάξουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, αυτό που εξευτελίζει την Ελλάδα μας και μετατρέπει μέρα με τη μέρα τους Έλληνες από νοικοκύρηδες σε ζητιάνους.

Θέλουμε πίσω τη Ρωμιοσύνη και την Πατρίδα μας.
Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης