___

ΙΕΡΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΚΙΛΚΙΣ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ

γιά τήν ΑΛΩΣΗ τῆς ΠΟΛΗΣ

Τρίτη, 29 Μαΐου 2012

Πεντακόσια πενήντα ἐννέα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπό τήν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἁλώσεως τῆς Βασιλεύουσας ἀπό τούς Ἀγαρηνούς. Τό Ἱερό Κοινόβιο τιμᾶ κάθε χρόνο τήν θλιβερή αὐτή ἐπέτειο μέ ἱερό Μνημόσυνο καί ἐπίκαιρη ὁμιλία. Ἔτσι καί φέτος, μετά τήν θεία Λειτουργία, τελέσθηκε ἱερό Μνημόσυνο εἰς μνήμην τῶν σφαγιασθέντων στόν Ναό τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν θυσιασθέντων ὑπέρ Πίστεως στίς ἀλησμόνητες Πατρίδες, Κωνσταντινούπολη, Πόντο, Καππαδοκία, Μικρά Ἀσία, Ἀνατολική Θράκη, Ἀνατολική Ρωμυλία, Βόρεια Ἥπειρο καί Κύπρο.

Τήν ἐκδήλωση τίμησαν μέ τήν παρουσία τους ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ.Χρῆστος Γκουντενούδης, ὁ Δήμαρχος Παιονίας κ.Ἀθανάσιος Λαπόρδας, ὁ Διοικητής τῆς 33^ης Μ/Κ Ταξιαρχίας Πολυκάστρου Ταξίαρχος κ.Φώτιος Ζυμπερδίκας, ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής Κιλκίς κ.Νικόλαος Μπαντουβάκης, ὁ Ἀντιδήμαρχος Παιονίας κ.Κωνσταντῖνος Σιωνίδης, ὁ Προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἡμαθίας κ.Διονύσιος Διαμαντόπουλος, ὁ Πρόεδρος καί τά μέλη τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου», ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων Παιονίας καί πλῆθος προσκυνητῶν, πού προσέτρεξαν ἀπό ὅλη τή Μακεδονία γιά νά ἀποτίσουν φόρο τιμῆς στούς ἥρωες καί μάρτυρες προγόνους μας ἀλλά καί νά ἀναβαπτισθοῦν στά ἀθάνατα νάματα τῆς Ρωμηοσύνης.

Κατόπιν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι ἀκολούθησε ὁμιλία ἀπό τήν ἐλλογιμωτάτη Καθηγήτρια τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ.Μαρία Μαντουβάλου, ἡ ὁποία ἀνέπτυξε τό θέμα: «Τά αἴτια τῆς Ἅλωσης καί τρόποι ἀποφυγῆς μελλοντικῶν ἁλώσεων». Κύριος ἄξονας τῆς ὁμιλίας της ἦταν ὅτι ἡ Πόλη δέν ἔπεσε λόγῳ στρατιωτικῆς, οἰκονομικῆς ἤ πολιτικῆς ἀδυναμίας, λόγοι πού συνήθως προβάλλονται ἀπό τούς ἱστορικούς. Ὁ λαός τῆς Αὐτοκρατορίας ἐκτέθηκε σέ μία μακροχρόνια καί συστηματική «ἐκ τῶν ἔσω» πολεμική, σ᾿ ἕναν «ἀόρατο πόλεμο», ὅπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε ἡ ὁμιλήτρια, ἐρανιζόμενη τήν ἀντίστοιχη ἔκφραση ἀπό τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ἕναν πόλεμο πού κατευθυνόταν ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί συνακόλουθα τῆς Αὐτοκρατορίας (Παπικοί, Ἑβραῖοι κλπ).

Οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως χρησιμοποιώντας τούς «ἐντός τῶν τειχῶν» πάντα πρόθυμους «γενιτσάρους» (εἴτε λατινόφρονες εἴτε πρόσωπα πού ἐπιζητοῦσαν πάσῃ θυσίᾳ νά προσποριστοῦν κάποιο προσωπικό ὄφελος, ἐξουσία, χρήματα κλπ –μήπως καί σήμερα ἔτσι δέν γίνεται;) προσπάθησαν νά ἀλλοιώσουν τό Ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ λαοῦ. Τότε μόνον ἐξασθένησε ἡ Αὐτοκρατορία, ὅταν, ὕστερα ἀπό μεγάλη ἐσωτερική διαπάλη, φάνηκε νά κάμπτεται καί νά ἀποδέχεται τήν προδοτική καί ψυχόλεθρη ἕνωση μέ τούς Παπικούς (οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἁλώσει τήν Πόλη τό ἔτος 1204!).

Παραθέτουμε χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐξαιρετική ὁμιλία τῆς κ. Μαντουβάλου.

«Τό μέλημα τοῦ λαοῦ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἶναι ἡ Πίστη του νά διατηρηθεῖ ἀλώβητη, ὅπως τήν ἔλαβε ἀπό τούς Ἀποστόλους καί τούς Πατέρες. Ἄλλωστε ἐπάνω στό αἷμα τῶν Μαρτύρων θεμελιώθηκε ὡς ὀρθόδοξη ἡ Βασιλεύουσα καί μέ τό αἷμα τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορα, πού ἀγωνίστηκε μέ αὐτοθυσία καί ἔπεσε σάν ἥρωας, καί σφράγισε τή θυσία του μέ τήν κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, θά ὁδηγηθεῖ ἕνας ὁλόκληρος λαός νά διατηρήσει ἐπί 400 χρόνια τήν Πίστη του, αὐτή τή φορά καί μέ τό αἷμα τῶν Νεομαρτύρων, καί νά επιτύχει τήν Ἀνάστασή του. Δέν ἔπεσε, λοιπόν, ἡ Πόλη ἀπό τίς δῆθεν θρησκευτικές διχόνοιες, ἔριδες, ὅπως τίς χαρακτηρίζουν ὑποτιμητικά οἱ ἐρευνητές, λές καί τσακωνόντουσαν ἰσότιμα Ὀρθόδοξοι καί αἱρετικοί, οὔτε ἀπό τίς πολλές της ἁμαρτίες, ἀλλά, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ἡΠόλη ἔπεσε γιά νά διασωθεῖ ἡ Πίστη».

Ἡ Πατρίδα μας καί σήμερα ἀπειλεῖται μέ ἅλωση «ἐκ τῶν ἔσω». Εὐχή καί προσευχή τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου εἶναι τό Γένος μας νά μετανοήσει, νά ἐπιστρέψει στήν Πίστη τῶν Πατέρων του. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας ἀπό ὅλα τά σημερινά ἀδιέξοδα: πνευματικά, ἡθικά, οἰκονομικά, ἐθνικά. Ἔτσι θά ἀποφύγουμε τόσο τήν ἐπερχόμενη, ὅσο καί τυχόν μελλοντικές ἁλώσεις.

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Τού Νίκου Χειλοδάκου Δημοσιογράφου-Συγγραφέα Τουρκολόγου

            Άπό τήν πρώτην στιγμήν πού ή Κωνσταντινούπολις έπεσε στούς Όθωμανούς καί ό Μωάμεθ ό Φατίχ είσήλθεν καβάλα στό άσπρο άλογό του στήν Άγίαν Σοφίαν, (όπου έπί άρκετή ώρα σύμφωνα μέ Τουρκικές πηγές έμεινε άκίνητος νά κατάζη μέ έκστασιν τόν Παντοκρατορα στόν τρούλον. ‘O μεγάλος αύτός ναός τής Όρθοδοξίας έγινε τό έπίκεντρο διαφόρων μύθων καί θρύλων πού κυκλοφορούσαν άνάμεσα στούς κατακτιτάς προκαλώντας ένα έντονο δέος διά τό μεγαλούργημα αύτό τής Όρθοδοξίας πού τώρα τό έχουν περικικλώσει οί τέσσερες όθωμανικοί μιναρέδες.

            Τά τελευταία χρόνια όμως όρισμένα γεγονότα μέ έπίκεντρον τήν Άγίαν Σοφίαν καί μέ άποκορύφωμα τήν άπροσδόκητην έμφάνισιν τό καλοκαίρι τό 2008 τού Άγγέλου στόν Τρούλον, έχουν δημιουργήσει στούς Τούρκους ένα έντονο κλίμα καχυποψίας καί φόβου διά τά μελλούμενα.  Παράλληλα έπανήλθαν στήν έπιφάνειαν όλοι έκείνοι οί θρύλοι πού κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει καί είχαν προκαλέσει στούς μουσουλμάνους μία χαρακτιριστηκή φοβία διά τήν έκ νέου άνάδυσιν τής Όρθοδόξου Χριστιανικής ταυτότητος τού ναού καί τές κοσμογονικές συνέπειες αύτού τού συγκλονιστικού γεγονότος, παρά τού ότι λειτουργούσε μέχρι τό 1934 σάν μουσουλμανικό τέμενος.

            Έτσι τόν περασμένον Ίανουάριον (20/1/2012), ή μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκική έφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό άφιέρωμα διά τά «Μυστήρια τής Άγίας Σοφίας,» όπου άποτυπώνεται μέ γλαφυρό τρόπο αύτό τί κλίμα φοβίας πού έχει καταβάλει τελευταία τούς Τούρκους διά τό όσα ύπάρχουν κρυμμένα μέσα στόν Ίερόν Ναόν καί τά όσα προμηνύονται νά συμβούν τά έπόμενα χρόνια.

            Τό πρώτο σημαντικό στοιχείον άπό αύτό τό άφιέρωμα είναι μία άδιόριτη φοβία πού διακρίνεται άπό τούς Τούρκους στούς κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς καί μή, πού ύπάρχουν  στό έσωτερικό τού ναού, άλλά καί στήν κάτοψιν όπως αύτή μπορεί κάποιος νά τήν διακρίνει άπό ψηλά.  Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται διά τόν λεγόμενον (όπως τόν άναφέρουν χαρακτητιστικά οί Τούρκοι). «Σταυρό τού Άποστόλου Άγίου Άνδρέα», ό όποίος όπως είναι γνωστό είναι ό ίδρυτής τής Έκκλησίας τής Κωνστινουπόλεως.  Σύμφωνα λοιπόν μέ τήν Σαμπάχ, στήν όροφήν τού ναού ύπάρχει ό Σταυρός τού Αγίου Άνδρέα σε΄διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο πού όχι μόνον δέν χάθηκε στούς αίώνας τής ‘Οθωμανικής κατοχής άλλά δεσπόζει μέ όλην τήν συμβολικήν σημασίαν του.  Παράλληλα καί ό «Σταυρός τού Ίουστινιανού» τρομάζει τούς Τούρκους καθώς οί θρύλοι άναφέρουν διά ένα πανάρχαιο κειμήλιον πού βρίσκεται μυστικό στήν Άγίαν Σοφίαν κάι μάλιστα προέρχεται άπό τήν Αίγυπτον καί έχει τρομακτικήν δύναμιν.  Γενικότερα ή κατασκευή τού μεγάλου αύτού Όρθοδόξου άρχιετικτονικού άριστουργήματος, σύμφωνα μέ τές ίδιες τές Τουρκικές πηγές, βασίστηκε στό Χριστιανικό σύμβολον τού Σταυρού καί τό γεγονός αύτό έμπνέει τό δέος άλλά καί μία άδιόρατη φοβία διά τήν μελλοντικήν έπάνοδον τής Άγίας Σοφίας στόν φυσικόν της κάτοχο, δηλαδή στήν  Έλληνορθόδοξη λατρεία.

            Άλλά έκτός άπό τούς σταυρούς οί Τούρκοι άναφέρουν καί άλλα μυστήρια καί τρομακτικά διά τούς ίδιους πού ύπάρχουν στό έσωτερικό τού ναού.  Έτσι, όπως άναφέρει ό θρύλος, είναι γνωστό ότι μετά τήν μετατραπήν τού ναού σέ μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε τό γνωστό Μιχραμπ, τό μουσουλμανικό σημείον τής προσευχής), πού έμφανίστηκε στήν άνατολικήν πλευράν τού ναού πρός τήν κατεύθυνσιν τής Μέκκας.  Άλλά τό ένδιαφέρον είναι σύμφωνα μέ τούς Τουρκικούς θρύλους μπροστά άπό τό Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρον κατασκευασμένο άπό έπίχρυσο μπρούντζο.  Στό φέρετρο αύτό κείτεται ή σωρός τής Βασιλίσσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση μέ τήν Άγίαν Σοφίαν).  Αύτή ή Βασίλισσα Σοφία καί τό φέρετρό της συνδέεται, σύμφωνα μέ τούς Τουρκικούς θρύλους, μέ μίαν έντολήν πού έχει περάσει διά μέσω τών αίώνων μέχρι σήμερον.  Ή έντολή αύτή άναφέρει ότι δέν πρέπει κανένας νά πειράξη αύτό τό φέρετρο ούτε κάν νά τό άκουμπίση.  Άν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε σύμφωνα μέ τόν θρύλον αύτό θά προκληθή ή έγερσις τής Βασιλίσσης Σοφίας καί τότε ένας τροματικός θόρυβος θά τραντάξη  όλο τό οίκοδόμημα τού ναού προκαλώντας σεισμικά έσχατολογικά γεγονότα πού τρομάζουν τούς Τούρκους.

            Άλλά ό θρύλος τής Βασιλίσσης Σοφίας έχει καί συνέχεια.  Σύμφωνα λοιπόν μέ τές Τουρκικές άναφορές, τό φέρετρον αύτό προστατεύουν τέσσερες άρχάγγελοι πού βρίσκονται πάνω στόν Θόλον τού ναού.  Οί άρχάγγελοι αύτοί, όπως άναφέρουν καί πιστεύουν οί Τούρκοι, είναι οί Τζεμπραήλ, Μιχαήλ, Ίσραφήλ καί Άζραήλ.  Σύμφωνα πάντα μέ τούς Τούρκους, ό Τζεμπραήλ προστατεύει τούς Βυζαντινούς αύτόκράτορες, ό Μιχαήλ τόν ναόν άπό έθρικές έπιθέσεις, ένώ οί Τζεμπραήλ κάι Ίσραφήλ ήταν οί άγγελιοφόροι τών γεγονότων άπό τές έχθρικές έπιθέσεις, ένώ οί Τζεμπραήλ καί Ίσραφήλ ήσαν οί άγγελοφόροι τών γεγονότων άπό τές πολεμικές έπιχειρήσεις στούς Βυζαντινούς αύτοκράτορες.  Καί οί τέσσερες αύτοί άρχάγγελοι έχουν ταχτεί μετά τήν πτώσιν τής Πόλεως νά προφυλάσσουν τό φέρετρον τής Βασιλίσσης Σοφίας άπό τόν κίνδυνον κάποιος βέβηλος νά τό άνοίξει καί νά έπέλθη ή Δευτέρα Παρουσία.

            Ένας άλλος σημαντικός μύθος πού άναφέρουν οί μουσουλμάνοι είναι ό θρύλος τού «Κρυμμένου Πατριάρχη» πού μοιάζει μέ τόν Έλληνικό θρύλο διά τόν κρυμμένον παπάν.  Όπως άναφέρει ή Τουρκική παράδοσις, στό νότιο μέρος τού ναού ύπάρχει ένας στενός διάδρομος πού όδηγεί σέ μίαν παμπάλαια  άραχνιασμένη καί πολύ μυστήρια πύλη διά τήν όποίαν ό θρύλος τήν άναφέρει σάν τήν «Κλειστή Πύλη».  Σύμφωνα μέ τές Τουρκικές άναφορές όταν ό Μωάμεθ ό Φατίχ μπήκε στήν Κωνσταντινούπολιν ό τελευταίος Έλληνορθόδοξος Πατριάρχης καί όλη ή συνοδεία του είσήλθαν  μέσα στήν πύλην αύτήν ή όποία έκλεισε καί άπό τότε χάθηκαν ένώ ή πύλη έμεινε έρμητικά κλειστή καί κανένας δέν τόλμησαν ποτέ νά τήν άνοίξει. Κάθε χρόνον στήν Άνάστασιν τών Όρθοξόξων Χριστιανών μπροστά άπό τήν πύλην αύτήν, όπως άναφέρει χαρακτηριστικά ή Σαμπάχ, έμφανίζονται κόκκινα αύγά!  Ό θρύλος συμπληρώνεται άπό τήν προφητείαν πού φοβίζει τούς Τούρκους ότι όταν ή πύλη αύτή άνοίξει, στόν ναόν θά άκουστούν ξανά οί Χριστιανικές Όρθόδοξες ψαλμωδίες γι’αύτό καί τρομάζουν καί μόνον στήν ίδέαν τού άνοίγματος αύτής τής μυστήριας πύλης.

            Ή Τουρκική έφημερίδα άναφέρει διά τό μυστήριον τού ύπογείου τούνελ πού ύπάρχει σέ κεντρικό σημείον στό έσωτερικό τού ναού.  Όπως άναφέρεται άπό τό σημείον αύτό ύπάρχει μία δίοδος πού όδηγεί σέ ένα μεγάλο τούνελ. Τό τούνελ αύτό όπως ύποστηρίζει ή Τουρκική έφημερίδα όδηγεί μέχρι τά Πριγκηπόννησα καί μάλιστα μέχρι τήν νήσο Πρώτη.  Τό μυστήριον διά τούς Τούρκους είναι τό πώς κατασκευάστηκε αύτό τό τούνελ καί τί ρόλο έπαιξε στήν μαρκάν ίστορίαν τού ναού.

            Μυστήριον διά τούς Τούρκους είναι καί τό μεγάλο άποτύπωμα άπό πέλμα κάποιου μεγάλου ζώου, ίσως έλέφαντα, πού ύπάρχει στήν νοτιοδυτικήν πλευράν τού θόλου ένώ καί έδώ έχουν διαδοθεί κάποιες έσχατολογικές ίστορίες.  Σύμφωνα μέ τούς Τούρκους τό άποτύπωμα αύτό είναι άπό τό άλογο τού Μωάμεθ τού Πορθητή, άλλά τό έρώτημα είναι πώς τό άλογο πάτησε στό σημείο αύτό πού βρίσκεται ψηλά πρός τό θόλο.

            Μεγάλο δέος δημιουργεί είς τούς Τούρκους, όπως άναφέρει ή Σαμπάχ καί τά διάφορα μωσαϊκα πόυ έχουν άναδυθεί μέ όλην τήν μεγαλοπρέπειάν τους τές τελευταίες δεκαετίες μέσα στό ίερό ναό τής Αγίας Σοφίας τής Κωνσταντινουπόλεως παρά τού ότι ή μουσουλμανική θρησκεία θεωρεί σάν άμάρτημα τήν άπεικόνισιν προσώπων πού σχετίζονται μέ θρησκευτικά γεγονότα.  Ϊδιαίτερο δέος τούς προκαλέί τό γνωστό μωσαϊκό πού άπεικονίζει τόν Ίησούν έχοντας τήν Παναγίαν καί τόν Ίωάννην τόν Βαπτιστήν στά δεξιά καί άριστερά Του.  Οί Τούρκοι τά έχουν όνομάσει χαρακτηριστικά τό «Μωσαϊκό τής Άποκαλύψεως» καί ό συμβολισμός αύτός άνοίγει στήν έσχατολογικήν σημασίαν τού πού είναι έντονη στούς μουσουλμάνους Τούρκους.

            Έπίσης ξεχωριστή άναφορά γίνεται καί διά τό μωσαϊκό πού άναπαριστάνει γνωστούς Βυζαντινούς Αύτοκράτοας, όπως τόν Ίωάννην τόν Κόμνηνόν μέ τό Ίησούν Χριστόν καί τόν αύτοκράτορα Κωνσταντίνον τόν Μονομάχον μέ τήν αύτοκράτειρα Ζωήν.  Όλες αύτές οί άπεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος, καθώς όλη αύτή ή Έλληνορθόδοξη Χριστιναική μεγαλοπρέπεια καί ή έσωτερική δύναμη πού άναδύουν αύτά τά ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους διά τούς έσχατολογικούς τους συμβολισμούς.  Οί συμβολισμοί αύτοί σχετίζονται μέ τές Τουρκικές φοβίες διά τήν έπάνοδον στήν έπιφάνειαν καί στήν έξουσίαν τής Άγίας Άνατολικής Ρωμαϊκής Αύτοκρατορίας μέ τήν εύλογίαν τού ίδιόου τού Ίησού Χριστού.