ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Τo μεγαλειο της Ελλαδος

–

Ἀγαπητά μου παιδιά!
ΜΕ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ συγκίνησι σᾶς χαιρετῶ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ποὺ μὲ ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ ὑπηρετῶ ἐπὶ 60 ἔτη Ἐκκλησία καὶ γένος.
Εἶσθε παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἡ δὲ Ἑλλὰς εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες χῶρες τοῦ κόσμου. Σ᾿ ἐποχὴ ποὺ ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν μὲ πρωτόγονο τρόπο, τὸ ἔθνος μας ἔκτιζε Παρθενῶνες καὶ ἁγιες – Σοφιές. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν στὰ Ἰεροσόλυμα πληροφορήθηκε ὅτι Ἕλληνες θέλουν νὰ τὸν δοῦν, αἰσθάνθηκε ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εἶπε· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν. 12,23).
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶνε μιὰ προφητεία. Διότι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο ἔφθασε μέχρι τὸ Γάγγη ποταμό, συνετέλεσε δὲ στὸ νὰ διαδοθῇ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ νὰ γίνῃ πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς ὄχι μόνο ἔγινε πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ δέχθηκε ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ σπόρο τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ σὰν καλὴ γῆ ἀπέφερε πλουσίους καρπούς, μαρτυρεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους. Τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ κήρυξε στὸν Ἄρειο Πάγο καὶ ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀνθρώπων εὐλαβεστάτων, ἔστω κι ἂν ἦταν εἰδωλολάτρες. Τὸ μαρτυροῦν οἱ θεόπνευστες ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὶς ὁποῖες ἔστειλε σὲ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ περιοχὲς ὅπως ἡ Θεσσαλονίκη, οἱ Φίλιπποι, ἡ Κόρινθος, ἡ Μικρὰ Ἀσία καὶ ἡ Κρήτη, εἶνε δὲ ὅλες γραμμένες στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστι στὸ Χριστό. Τὸ μαρτυροῦν μεγάλοι Ἕλληνες διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι στὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου, τὴν ἑλληνική, ἔγραψαν τὰ σοφά τους συγγράμματα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ τάφοι καὶ τὰ μνημεῖα τῶν ἀθανάτων νεκρῶν. Κατὰ δὲ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ἡ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας ἦταν τὸ μόνο ἔθνος ποὺ ἀντιστάθηκε στὸ μαῦρο ἀλλὰ καὶ στὸν κόκκινο φασισμό, δύο ἀντιχριστιανικὰ ρεύματα ποὺ σὰν πεινασμένα θηρία ζητοῦσαν νὰ καταβροχθίσουν τὸ χριστιανικὸ κόσμο, καὶ εἶπε τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τὸ 1940 προκαλώντας τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.
Ἀγαπητά μου παιδιά!
Σεῖς εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, οἱ συνεχισταὶ τῆς ἐνδόξου πατρίδος μας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ προσθέσετε νέες σελίδες δόξης. Ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι εiμεθα ἡ δύσι· ἀπερχόμεθα ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν. Σεῖς εἶσθε ἡ ὡραία ἀνατολή, ποὺ γλυκοχαράζει. Ὁποιαδήποτε τέχνη ἢ ἐπιστήμη κι ἂν διαλέξετε, μὴ ξεχνᾶτε ὅτι κορυφαῖοι ἐπιστήμονες ὑπῆρξαν Ἕλληνες στὴν καταγωγή. Ποιόν πρῶτο καὶ ποιόν δεύτερο νὰ μνημονεύσουμε. Πατέρας τῆς ποιήσεως εἶνε ὁ Ὅμηρος. Τῆς φιλοσοφίας ὁ Πλάτων. Τῆς ρητορικῆς ὁ Δημοσθένης. Τῆς ἱστορίας ὁ Θουκυδίδης. Τῆς γεωμετρίας ὁ Ἀρχιμήδης. Τῆς ἀτομικῆς ἐπιστήμης, ποὺ ἄλλαξε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας, ὁ Δημόκριτος. Ὅλα τὰ σπέρματα τῆς ἐπιστήμης βρίσκονται στὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας. Ἐσεῖς τὰ νεώτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος θὰ μορφωθῆτε καὶ θὰ συντελέσετε ὥστε ἡ Ἑλλὰς νὰ γίνῃ μιὰ χώρα εὐτυχισμένη.
Ἀγαπητοί μου κατασκηνωταί!
Ἐδῶ στὴν κατασκήνωσι τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως ὁ ἀρχηγὸς καὶ τὰ στελέχη καλλιεργοῦν στὴν ψυχή σας τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικὸ συναίσθημα, ποὺ εἶνε σφιχτοδεμένα. Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλάς! τὸ σύνθημά σας. Μὲ τὸ σύνθημα αὐτὸ θὰ μπορέσετε νὰ πῆτε στοὺς μεγαλυτέρους σας· «Ἁμὲς δὲ γ᾿ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες», δηλαδὴ «Ἐμεῖς οἱ νέοι θὰ γίνουμε πολύ καλύτεροι ἀπὸ σᾶς», ὅπως ἀπαντοῦσαν οἱ ἔφηβοι τῆς Σπάρτης ἀκούγοντας τοὺς γέροντες νὰ διηγοῦνται τὰ κατορθώματά τους. Ὁλοψύχως εὔχομαι κ᾿ ἐγώ, νὰ φανῆτε ἀντάξιοι τῶν προγόνων. Ὅ,τι διδαχθήκατε ἐδῶ, προσπαθῆστε νὰ τὸ ἐφαρμόσετε καὶ νὰ τὸ διαδώσετε. Ἂν ἀκολουθήσετε κ᾿ ἐσεῖς αὐτὸ τὸ δρόμο, ἔχουμε ἐλπίδα πὼς θ᾿ ἀνατείλουν καλύτερες ἡμέρες γιὰ τὴ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας.
Κι ὅταν γίνετε ἄνδρες καὶ ἔλθῃ ἡ ὥρα νὰ ὑπηρετήσετε ὡς στρατιῶτες καὶ ἀξιωματικοί, νὰ διακριθῆτε γιὰ τὴ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα. Τὴν πατρίδα νὰ τὴν ἔχετε παραπάνω κι ἀπ᾿ τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς σας· αὐτὴ στὴν καρδιά σας, κατὰ τὸ ῥητὸ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, νὰ κατέχῃ θέσι ὑψηλότερη «πατρός τε καὶ μητρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων». Καὶ ἂν ―πρᾶγμα ποὺ κανεὶς δὲν εὔχεται― ἐχθροί, εiτε ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ εiτε ἀπ᾿ τὴ δύσι εiτε ἀπ᾿ τὸ βορρᾶ εiτε ἀπ᾿ τὸ νότο, ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς Ἑλλάδος μας, ν᾿ ἀκουσθῇ πάλι, κι ἀπ᾿ τὸ δικό σας στόμα, τὸ «Μολὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα στὶς Θερμοπύλες καὶ τὸ «ΟΧΙ» τοῦ Δαβάκη στὴν Πίνδο, καὶ νέες σελίδες δόξης νὰ γραφοῦν. Σὰν παιδιὰ Ἑλλήνων Μακεδόνων μὴ λησμονεῖτε, πὼς οἱ παπποῦδες σας ἀγωνίσθηκαν στὰ ὀροπέδια τῆς Μακεδονίας καὶ χάρις στοὺς ἀγῶνες ἐκείνους ἡ Ἑλλὰς σήμερα εἶνε ἐλεύθερη. Καὶ πρέπει νὰ μείνῃ ἐλεύθερη. Πάντοτε νὰ σκέπτεσθε, ὅτι πρέπει νὰ πράξετε τὸ καθῆκόν σας σὰν ἀπόγονοι ἡρώων τῆς φυλῆς μας.
Ἂν ἔχετε τέτοιο φρόνημα, τότε ἡ Μακεδονία, ἡ χώρα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ποὺ ὅπως μαρτυροῦν ἀναρίθμητα μνημεῖα ἦταν καὶ εἶνε ὡς τώρα ἑλληνική, θὰ μείνῃ καὶ γιὰ πάντα ἑλληνική.

Κείμενο ἐνθυμίου στὴ λῆξι τῆς σειρᾶς τοῦ γυμνασίου τοῦ ἔτους 1994(5-8-1994)(βλ. περιοδικὸ Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας 1994 σελ…)
(Μ. Ἀστραπὴ τ. 107, Ὀκτ. 1997