«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»

Ετος Β΄ αριθμ. φυλλαδ. 39                                                        Κοζάνη τη 1 Μαϊου 1946

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ:  Αρχιμ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, ιεροκήρυξ

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

̶ Εἰς τὴν Βομβάην ἔγινε μία περίεργη ἐορτή. Ἐπὶ τὴ εὐκαιρία τοῦ ἀδαμάντινου Ἱωβιλαίου τῆς ἀναρρήσεως εἰς τὀ ἀξίωμα τοῦ «Ἰμάμη» τῶν Ἰσμαηλιτῶν Μουσουλμάνων συγκεντρώθησαν εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν πόλιν τῶν Ἰνδιῶν, ἄνω τῶν 50.000 ὀπαδῶν. Ἐώρταζεν ὁ ἀρχηγὸς των ὁ Ἁγᾶς Χάν. Πρὸς ἐκδήλωσιν δὲ τῆς βαθείας ἐκτιμήσεώς των πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ ἀρχηγοῦ οἱ ὀπαδοὶ του τὸν …… ἐζύγιζαν, τὸν ἐζύγιζαν ὅμως μὲ γνήσια διαμάντια. Καὶ ἡ άξία τῶν ἀδαμάντων αὐτῶν ποὺ προέρχονται ἀπὸ δωρεάς των θρησκευτικῶν ὀπαδῶν του ἀντιπροσωπεύει 750.000 λίρας!! ̶

̶ 750.000λίρες ἤ 112 δισεκατομμύρια Ἑλληνικαὶ δραχαμαί. Τόση ἡ ἀξία τοῦ Ἀρχηγοῦ! Ἀλλʼ ἡμεῖς προχωρῶμεν καὶ λέγομεν ὅτι ὄχι μόνον ὁ Ἁγᾶς Χάν, ἀλλὰ καὶ ὁ τελευταῖος ἄνρθρωπος εἰς αἱονδήποτε ἤπειρον καὶ ἄν κατοικεῖ οἰονδήποτεχρῶμα καὶ ἄν ἕχη, οἱανδήποτε γλῶσσαν καὶ ἄν λαλῆ, ἔχει ἀξίαν ἀπείρως μεγαλυτέραν ἀπὸ τὸ ποσὸν τῶν 750 χιλιάδων λιρῶν.

Διότι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μόνον κόκκαλα, σάρκες, νεῦρα, αἶμα, ποὺ εὔκολα ζυγίζονται εἰς μίαν πλάστιγγα, ἀλλὰ μέσα του ὁ ἄνθρωπος ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὁ λευκὸς ἀλλὰ καὶ ὁ μαῦρος καὶ ὁ κίτρινος καὶ ὁ ἐρυθρόδερμος, ἐγκλείει κάτι τὸ ἀτίμητον, κάτι τὸ ἄϋλον ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔχει ἐπιθέσει άνεξάλειπτον τὴν σφραγῖδα του τὸ Πνεῦμα. Ὀνομάζεται ΨΥΧΗ, καὶ ἀποτελεῖ τὸ σπουδαιότερον, τὸ ἄφθαρτον μέρος τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως. Προικισμένη αὐτὴ μὲ τὰ ἐξαίρετα δῶρα τοῦ λογικοῦ, τῆς ἐλευθερίας, τῆς συνειδήσεως ὡς ἄλλη Βασίλισσα διευθύνει ὅλην τὴν ὕπαρίν μας, καὶ ἀναλόγως τῶν προτιμήσεών της, τῶν κλίσεῶν της, πορεύεται ἄλλοτε μὲν ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα τῶν ἀγγέλων τὴν ὁδόν τῆς ἀρετῆς, τοῦ καθήκοντος καὶπαρουσιάζεται ὡς φωτοειδὴς ἄγγελος ποὺ μὲ τὰ λευκὰ φτερὰ του σκορπᾶ γύρω ἀγάπην, χαράν, ἀρετήν, ἄλλοτε δὲ ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα τῶν δαιμόνων πορεύεται τὴν ὁδόν τῆςκακίας καὶ τότε παρουσιάζεται ὡς σκοτεινός δαίμων, ποὺ μὲ τὰ μαῦρα φτερὰ σκορπᾶ γύρω μίσος, λύπη, δάκρυα, αἴμα. Η ΨΥΧΗ! Αὐτὴ παρορμᾶ εἰς τὰς γενναιοτέρας πράξεις τοῦ ἀλτρτουϊσμοῦ. Αὐτὴ λέγει εἰς τὴν ἀδελφὴν νοσοκόμον: «Δὲν θὰ κοιμηθῆς ἀπόψε. Θὰ μείνης ἄγρυπνος παρὰ τὸ προσκεφάλαιον τοῦ ἀσθενοῦς, τοῦ ὁποίου ἡ ζωὴ κινδυνεύει. Θʼἀντικαταστήσης τὴν μητέρα, τὴν σύζυγον, τὴν ἀδελφήν». Αὐτὴ λέγει εἰς τὸν Ἰατρὸν: «Θὰ μείνης εἰς τὴν πόλιν, τὴν ὁποίαν προσβάλει μολυσματικὴ ἀσθένεια. Θὰ τὴν ὑπηρετήσης μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς σου». Αὐτὴ εἶνε, ἡ ὁποῖα ἐντέλλεται εἰς τὸν δικαστὴν: «Καταδίκασε τὸν ἔνοχον. Δῶσε τὸ δίκαιον εἰς τὸν ἀθῶον, ἔστω καὶ ἐὰν γνωρίζης ὅτι κατερχόμενος τῆς δικαστικῆς σου ἕδρας θὰ δεχθῆς μίαν σφαίραν εἰς τὸ κρανίον». Αὐτὴ παροτρύνει τὸν στρατιώτην τὸν μαχόμενον ὑπὲρ ἔστιῶν καὶ βωμῶν: «Ἐδῶ εἶνε ὁ τρόπος τῆς τιμῆς. Ἤ τὰν ἤ ἐπὶ τὰς». Αὐτὴ σαλπίζει τὰ μυστικὰ της σαλπίσματα εἰς κάθε εύγενὲς τέκνον τῆς ἀνθρωπότητος. Η ΨΥΧΗ! Αὐτὴ εἶνε ποὺ χρησιμοποιεῖ τὴν γλῶσσαν διὰ νὰ ἐκφράση τὰς ἀΰλους ἰδέας της, καὶ ἄλλοτε συνθέτει ποιήματα, ἐμβατήρια καὶ θούρια, ὡς ὁ Ρήγας ὁ Φερραῖος καὶ ξεσηκώνει σκλαβωμένους λαούς, ἄλλοτε ψάλλει, ὡς Ὀρφεῦς καὶ τιθασσεύει ἄγρια θηρία, καὶ ἄλλοτε ρητορεύει ὡς Δημοσθένης καὶ προκαλεῖ βαθύτατας συγκινήσεις. Ἡ ΨΥΧΗ! Αὐτὴ εἶνε ποὺ χρησιμοποιεῖ τὸ χέρι ζωγραφίζει ὡς ὁ Ἀπελῆς εἰκόνας ἤ λαξεύει ὡς Φειδίας ἀγάλματα, ἤ συγγράφει ὡς ὁ Πλάτων τοὺς ἀθάνατους διαλόγους. Ἡ ΨΥΧΗ. Αὐτὴ εἶνε ποὺ διψᾶ τὸ ἄπειρον καὶ τίποτε ἀπʼ ὄσα ἐδῶ εἰς τὴν γῆν βλέπει, ἀκούει, ἀγαπᾶ, ἐπιθυμεῖ, δὲν εἰμπορεῖ νὰ τῆν ἰκανοποιήση. Δὲν εἰμπορεῖ νὰ τὴν κάμει νὰ εἴπη: Ἐχόρτασα πλέον. Δὲν θέλω τίποτε ἄλλο. Αὐτὴν τῆν ψηχῆν ποῖος δύναται νὰ ζυγίση, νὰ μετρήση τὴν ἀξίαν της; Ἄς κατασκευάσωμεν μὲ τῆν φαντασίαν μας μίαν πελώριαν ζυγαριάν. Ἄς τὴν κρεμάσωμεν ἀπὸ ἕνα ἄστρον τοῦ Οὐρανοῦ. Ἄς τὴν βλέπουν Οὐρανὸς καὶ Γῆ, ἄγγελοι, ἄνθρωποι καὶ δαίμονες. Καὶ ἔπειτα εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς δύο δίσκους τῆς ζυγαριᾶς ἄς συγκεντρώσουν, ἄς ρίψουν οἱ ἄνθρωποι ὅ,τι πολύτιμον ὑπάρχει εἰς τὸν ὑλικὸν κόσμον. Κεφαλαιοκράται! Ἐμπρὸς ἀνοίξατε τὰ σιδερένια χρηματοκιβώτια μέσα εἰς τὰ ὁποῖα μουχλιάζουν ἄχρηστα τὰ δισεκατομμύριά σας. Ἐργάται! Σκάψατε βαθειὰ εἰς τὴν γῆν καὶ μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γῆς ἐξορίξατε ὅλα τὰ πολύτιμα μεταλλεύματα. Ναῦται! Γενείτε δύται. Καὶ μὲ τὰ σκάφανδρᾶ σαςβυθιστεῖτε μέσα εἰς τὰ βάθητῶν ὡκεανῶν διὰ νʼ ἀνελκύσητε τοὺς πολύτιμους θησαυροὺς τῆς θαλάσσης. Καὶ σεῖς ἀεροπόροι πετάξατε μὲ τὰ φτερὰ τοῦ Ἰκάρου ὑψηλά, φθάσατε, ἐὰν εἰμπορεῖτε, τὰ ἄστρα, ἀνακαλύψατε νέους θησαυρούς καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ διαμάντια, χρυσάφια, ἀσήμια, ὅ,τι πολύτιμον ὑλικὸν ἀγαθὸν ἔχει ἡ γῆ, ἡ θάλασσα, καὶ ὁ Οὐρανὸς ὅλα αὐτὰ ἄς τὰ ρίψωμεν εἰς ἕνα δίσκον τῆς πελώριας ζυγαριᾶς. Καὶ εἰς τὸν ἄλλον δίσκον τὶ νὰ βάλωμεν˙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ! Τίνος ψυχὴν; τὴν ψυχὴν τοῦ Μ.Ἀλεξάνδρου, τοῦ Σολομῶντος, τοῦ Ὀμήρου, τοῦ Πλάτωνος, τοῦ Ἀϊνστάϊν; Ὄχι. Τὴν ψυχὴν ἑνὸς ἀπλοῦ ἀνθρώπου, ἑνὸς λούστρου ποὺ γυαλίζει τὰ παπούτσια σας εἰς τὸν δρόμον καὶ δὲν τοῦς δίδετε ἴσως καμμίαν ἀξίαν. Ἔ! λοιπὸν μόλις ἡ ψυχὴ του μὲ τὰ φτερὰ της ἐγγίσει τὸν δίσκον ἀμέσως θὰ ἰδῆτε κάτι τὸ ἐκπληκτικόν! Ἡ ζυγαριὰ θὰ κίνη ἀμέσως πρὸς τὸ μέρος τῆς ψυχῆς. Ὅλα ὅσα εἶνε συγκεντρωμένα εἰς τὸν ἄλλον δίσκον θὰ τᾶ συκώση ὡς νὰ ἦσαν ἐλάχιστοι κόκκοι ἄμμου. Τόση εἶνε ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἐγκλείει εἰς τὰ στήθη του τὸν ἀδύνατον αὐτὸν ἄγγελον.

̶ Καὶ ποὺ ὀφείλομεν τὴν μεγαλειώδη αὐτὴν διδασκαλίαν περὶ τῆς ἀξίας; Τὴν ὁποίαν ἔχει κάθε ἄνθρωπος ὡς μία ἰδιαιτέρα λογικὴ καὶ ἐλευθέρα προσωπικότης; Εἰς ποῖον ἄλλον παρὰ μόνον εἰς τὸν Χριστιανισμόν. Διότι μία ἀπὸ τὰς σωτηριώδεις διδασκαλίας του ποὺ ἀπεκάλυψεν ὁ Θεάνθρωπος Ἰδρυτής Του εἶνε καῖ αὐτὴ: ὅτι ὁ ταπεινώτερος ἄνθρωπος, τὀ ἀσημότερον παιδίον λαϊκῆς συνοικίας ποὺ μὲ τόσην ἄγριαν περιφρόνησιν ποδοπατοῦν οἱ ἰσχυροὶ τῆς ἠμέρας, εἶνε φορεύς ὑπερτάτης, ἀπείρου ἀξίας, θείας εἰκόνος, ἐνώπιον τῆς ὁποίας μὲ προσοχὴν πρέπει νὰ σταθῆ καὶ ὁ ἰσχυρότερος ἄνθρωπος. Προσοχή! Φωνάζει τὸ Πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ: «Μὴ περιφρονῆτε, μὴ ἀδικῆτε, μὴ ἐκμεταλεύεσθε, μὴ ἐκμηδενίζετε τὴν προσωπικότητα τοῦ ἄνθρώπου». Καὶ ὅπως ἀναπτύσση τὸ γνήσιον πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ ὁ χριστιανὸς Ρῶσσος φιλόσοφος Ν. Μπερδιάγεφ «οὐδεμία ὀργάνωσις, οὔτε τὸ κράτος, οὐτε οἰανδήποτε Σωματεῖα, οὔτε ἄλλαι φυσικαὶ ἤ φυσιολογικαὶ λειτουργίαι δύνανται νὰ ἔχουν ἀξίαν καθʼ ἐαυτὰς καὶ νὰ λειτουργοῦν εἰς βάρος τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου».

«Ὄλα αὐτὰ εἶνε μέσα καὶ μόνον σκοπὸς καθʼ ἐαυτοῦ εἶνε ὁ ἄνθρωπος». Καὶ διὰ νὰ πεισθῆς, ἀναγνῶστα μου, ὅτι αὐτὸ εἶνε τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ παρακαλῶ νʼ ἀνοίξης τὸ Εὐγγέλιον καὶ σχετικῶς μὲ τὸ θέμα μας νὰ προσέξης δύο ρητὰ ποὺ σᾶν διαμάντια ἀκτινοβολοῦν θεϊκὸν φὼς. Τὸ ἕνα εἶνε: «Ὁρᾶτε (προσέξατε) μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων˙ λέγω γὰρ ὑμῖν, ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἔν οὐρανοῖς διὰ πάντας βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρὸς Μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ἦλθε γὰρ ὁ Ὑιὸς τοῦ ἄνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός». Τὸ δὲ ἄλλο ρητὸν ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον θεμελιώνεται ἡ ἰδέα τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἀπείρου του ἀξίας, ἡ ὁποία δὲν ὑπάρχει μέτρον νὰ μετρηθῆ καὶ ζυγαριὰ διὰ ν][α ζυγισθῆ εἶνε τὸ: «Τὶ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήση τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῆ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἤ τὶ δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχὴς αὐτοῦ».

̶ Ὦ Ἰησοῦ! Εὐλογημένος εἰς αἰώνας αἰώνων ἄς εἶνε ἡ στιγμὴ ποὺ τὰ ἄγια χείλη Σου προέφεραν τὰ ἀθάνατα λόγια Σου. Μὰς ἐδίδαξες ὁποῖα εἶνε ἡ ἀξία μας, ὁποῖα εἶνε ἡ άξία ἑνὸς ἐκάστου ἀνθρώπου. Τόση ἡ ἀξία ὥστε καὶ ἐὰν ἀκόμη ἕνας ἄνθρωπος μόνον κατοικοῦσε εἰς τὸν πλανήτην μας, Σὺ θὰ κατήρχεσο εἰς τὴν γῆν διὰ νὰ τὸν σώσης. Σὺ, Κύριε ἐκήρυξες καὶ ἐσεβάσθης ὅσο οὐδεὶς ἄλλος τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἄνθρώπου. Ἀλλὰ δυστυχὼς ἡμεῖς περιφρονήσαμεν τὰ πολύτιμα διδάγματά Σου καὶ διʼ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος στενάζει καὶ ὑποφέρει κάτω ἀπὸ σύγχρονα ἀντιχριστιανικὰ συστήματα μέσα εἰς τὰ ὁποῖα ὑπὸ διαφόρους μορφὰς περιφρονεῖται μέχρις ἐκμηδενίσεως ἡ ἀξία, ἡ προσωπικότης τοῦ ἀνθρώπου.