Οι «σωτήρες» της Νεοδεξιάς, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και ο πρόθυμος της «Αριστεράς» κ. Κουβέλης, σχημάτισαν κυβέρνηση την οποία δεν μπορούσαν να σχηματίσουν μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου (γιατί άραγε;). Οι ελπίδες όσων Ελλήνων πολιτών πίστεψαν στην επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, αποδείχθηκαν φρούδες. Οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοί» μας, επιμένουν ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τα υπεσχημένα, ενώ η Γενική Διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. κ. Κριστίν Λαγκάρντ, δήλωσε πως δεν υπάρχει θέμα διαπραγμάτευσης ή επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Ο κ. Σαμαράς – παρά τα όσα έλεγε μόλις ένα μήνα πριν – και ο νέος υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας υπογράμμισαν την αφοσίωσή τους στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της Ελλάδος. Η προδιαγεγραμμένη η πορεία της Χώρας σε εργατικά, ασφαλιστικά καθώς και ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας στην κατεύθυνση της Μνημονιακής λιτότητας, οδήγησε άλλωστε σε παραίτηση τον υφυπουργό Εργασίας κ. Νικολόπουλο.

Ένας από τους λόγους της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος είναι το γεγονός ότι διαπλέκεται με τους ισχυρούς του χρήματος, κυρίως τις τράπεζες, των οποίων τα συμφέροντα υπηρετεί κατά απόλυτη προτεραιότητα, έναντι αυτών των Ελλήνων πολιτών. Τα επιτελεία χειραγώγησης της κοινής γνώμης, συνδυάζοντας έντεχνα την αγανάκτηση των πολιτών για την αποτυχία του πολιτικού συστήματος, με την ανάγκη να βγούμε επιτέλους από την κρίση, έφεραν σαν φυσιολογικό αποτέλεσμα την συμμετοχή τεχνοκρατών στην κυβέρνηση. Έτσι οι τραπεζίτες, δηλαδή οι άνθρωποι που οδήγησαν σε χρεοκοπία τις επιχειρήσεις τους, στελεχώνουν τον Δημοσιονομικό τομέα και γίνονται οι διαχειριστές της τύχης του κράτους, παλαιότερα με την τοποθέτησή τους ως σύμβουλοι πρωθυπουργών και αργότερα σε υπουργικές θέσεις. Το είδαμε με την προηγούμενη κυβέρνηση Παπαδήμου, της οποίας ο μόνος λόγος ύπαρξης ήταν να υλοποιήσει το PSI και να υπογράψει το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο πλην των άλλων δεινών, «μετέφερε» το 80% περίπου του Ελληνικού Χρέους στο Αγγλικό Δίκαιο, το βλέπουμε και με τη σημερινή.

Παράλληλα, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση η προσπάθεια παραπληροφόρησης του Ελληνικού λαού, μέσω αποσιώπησης, διαστρέβλωσης ή σκόπιμης παρερμηνείας γεγονότων ώστε να επιτείνεται η σύγχυση, η ανασφάλεια και ο φόβος που εδώ και μήνες έχουν ενσπείρει στις ψυχές των ανθρώπων. Ο φόβος, ο οποίος ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα των Ελλήνων στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου. Βέβαια, ακόμα και έτσι ο λαός μας ψήφισε καθαρά εναντίον του Μνημονίου και τώρα βρίσκεται με μία κυβέρνηση δημιουργών – υπηρετών του Μνημονίου, χάρη στο κάλπικο εκλογικό σύστημα.

Μία καθαρή ματιά στα διεθνή γεγονότα, μας δείχνει ότι το θετικό αποτέλεσμα στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, είναι η μείωση του κόστους δανεισμού (κυρίως για Ιταλία – Ισπανία), που επετεύχθη με την επιμονή του Ιταλού πρωθυπουργού κ. Μόντι. Η μείωση αυτή όμως, δεν αφορά στην Ελλάδα, για την οποία έχουν προκαθοριστεί τα επιτόκια δανεισμού. Σχεδιάστηκε ακόμα η δημιουργία ενός νέου ταμείου, του E.S.M. (European Stability Mechanism) το οποίο θα αναλάβει την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αυτό παρουσιάστηκε με πανηγυρικό τρόπο από την πολιτική ηγεσία και τα ΜΜΕ. Θα αποτελέσει μάλιστα αίτημα της Ελλάδος τα 32 δις € του προϋπολογισμού του 2012 (στην πράξη πάνω από 50 δις €) που θα δοθούν στις τράπεζες – μέρος των οποίων έχει ήδη δοθεί – να δοθούν από το ταμείο αυτό. Πρόκειται για μία ακόμη απάτη, όπως απάτη ήταν το περίφημο PSI, το οποίο παρουσιάστηκε σαν τεράστια επιτυχία και την οποία τότε η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» απομυθοποίησε. Τα χρήματα από αυτό το νέο όχημα ειδικού σκοπού, το E.S.M., δεν χαρίζονται αλλά δανείζονται. Επειδή λοιπόν, οι τράπεζές μας είναι χρεοκοπημένες (από το 2009), το δάνειο θα το πάρει το κράτος για λογαριασμό των τραπεζών. Το οποίο κράτος για να πληρώσει δάνειο και τόκους θα επιβάλλει νέα μέτρα. Άρα, υπάρχουν μονάχα κινήσεις εντυπωσιασμού και παραπληροφόρησης, ώστε ανύπαρκτα θέματα να παρουσιάζονται σαν επιτυχίες των κυβερνώντων στα ΜΜΕ. Για τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο του πρώην προέδρου της FED κ. Γκρίνσπαν – άσχετα με το πόσο κανείς διαφωνεί με τη συνολική οικονομική του αντίληψη – το οποίο εν συντομία ήταν: είναι σαν να έχουν μία βάρκα με πολλές τρύπες και προσπάθησαν να κλείσουν μία, θα ανοίξει όμως άλλη αργότερα…. Ο δε παγκοσμίου φήμης νομπελίστας οικονομολόγος κ. Στίγκλιτς, παρομοίασε τις αποφάσεις της Συνόδου, σαν μία ακόμα αναβολή της εκτέλεσης της ποινής του θανατοποινίτη, αμφισβητώντας χαρακτηριστικά τη βιωσιμότητα του Ευρώ.

Η νέα κυβέρνηση, εφόσον επιβιώσει, θα είναι αυτή που θα βάλει την ταφόπλακα στην Ελλάδα. Η κατάσταση στη Χώρα είναι απερίγραπτη. Η οικονομική ύφεση βαθαίνει καθημερινά, ακόμα και υγιείς επιχειρήσεις κλείνουν από την έλλειψη χρηματοδότησης, η ανεργία εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη. Ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, οι Έλληνες φτωχοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς, οι αυτοκτονίες αυξάνουν καθημερινά, ενώ η εγκληματικότητα γίνεται πλέον αισθητή και στα απομακρυσμένα χωριά της Χώρας. Καμία σοβαρή προοπτική ανάπτυξης δεν υπάρχει, εκτός ίσως της κατάντιας των Ε.Ο.Ζ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών) δηλαδή περιοχών στις οποίες θα ισχύουν ειδικές φοροαπαλλαγές για τους «επενδυτές», ενώ επίσης θα ισχύουν «μεσαιωνικά» μέτρα για τους εργαζομένους (ανασφάλιστη εργασία κ.α.). Οι εκπρόσωποι της Τρόικας ζητούν περαιτέρω μειώσεις των μισθών. Ποιος νέος άραγε μπορεί να ζήσει με 510€ το μήνα, ποιο μέλλον τον περιμένει και πώς θα μπορέσει να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια; Η αφαίμαξη της Χώρας από τους εξειδικευμένους επιστήμονες, έχει πάρει δυστυχώς τη μορφή επιδημίας, καθώς μόνο για την Γερμανία έφυγαν 25.000 νέοι επιστήμονες το 2011.

Παράλληλα, το οικονομικό επιτελείο ψάχνει άμεσα νέα μέτρα για την εξοικονόμηση 11,6 δις €, στη λογική της λιτότητας του Μνημονίου. Οι άνθρωποι αυτοί, δέσμιοι τόσο των συμφερόντων που εξυπηρετούν, όσο και τον ιδεοληψιών που τους κατατρέχουν, δεν (;) έχουν αντιληφθεί την πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι απολύτως βλακώδες από οικονομικής πλευράς γι’ αυτό και άκρως επικίνδυνο. Όλα αυτά τα μέτρα που εφαρμόζονται και τα νέα που έρχονται, κάτω από τον τίτλο «μεταρρυθμίσεις» (μείωση μισθών, επιπλέον φόροι, απολύσεις Δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων) οδηγούν τη Χώρα στην τεράστια οικονομική ύφεση, την γενική ανεργία πάνω από 25% (στους νέους περίπου 55%) και στη μείωση του ΑΕΠ κατά περίπου 30% την περίοδο 2008 – 2012. Δηλαδή έχουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που υποτίθεται πως επρόκειτο να φέρουν από τους σκοπούς για τους οποίους υποτίθεται ότι υιοθετήθηκαν. Τόσο στη Χώρα μας, αλλά και στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι μειώσεις στις αποδοχές των εργαζομένων και στις Δημόσιες δαπάνες, καθώς και οι υπερβολικοί φόροι δεν μπορούν να φέρουν δημοσιονομική εξυγίανση ούτε ανάπτυξη, απλά οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση. Στις «μεταρρυθμίσεις» εντάσσονται και οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων που ταχύτατα προγραμματίζονται και οι οποίες, πλην του μικρού (για την πραγματική τους αξία) εσόδου, καμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να δημιουργήσουν.

Δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι το ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, έχει δομήσει ένα κράτος κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Διεφθαρμένο, σπάταλο και γραφειοκρατικό, το οποίο χρήζει άμεσης και ριζικής αναδόμησης. Άμεση μεταστροφή απαιτείται και στην αντίληψη και στη νοοτροπία του καθενός μας.

Σαφώς όμως, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στο σχεδιασμό λειτουργίας της Ευρωζώνης, όπως κορυφαίοι οικονομολόγοι αναγνωρίζουν. Το σύστημα του Ευρώ, είναι ενδογενώς ετοιμόρροπο. «Απουσιάζουν οι ίσες ευκαιρίες και η ισονομία στην Ευρωζώνη», ενώ «πολύ πιο σημαντικό από τις δομικές μεταρρυθμίσεις σε μεμονωμένες χώρες είναι το να αναγνωριστούν οι θεμελιώδεις αδυναμίες της Ευρωζώνης», δήλωσε ο Στίγκλιτς (5-7-2012). Λίγο νωρίτερα ένας ακόμη διάσημος νομπελίστας ο Γκρούγκμαν σε άρθρο του με τίτλο: «Η Ελλάδα ως θύμα» (18-6-2012), αναφέρει ότι «Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται στις Βρυξέλλες, στην Φραγκφούρτη και το Βερολίνο, όπου αξιωματούχοι δημιούργησαν ένα ελαττωματικό νομισματικό σύστημα» και στη συνέχεια «πώς λοιπόν έμπλεξε η Ελλάδα τόσο άσχημα; Κατηγορήστε το Ευρώ». Λανθασμένος λοιπόν σχεδιασμός, ο οποίος οδηγεί τις χώρες κυρίως του Ευρωπαϊκού Νότου σε οικονομική ασφυξία και είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην κατάρρευση του Ευρώ.

Όσον αφορά στη Χώρα μας η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, είναι η θηλιά στο λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από το έλλειμμα του διεθνούς ισοζυγίου πληρωμών αλλά και τους τόκους που καταβάλλει η Ελλάδα. Ας αναλογιστούμε ότι την περίοδο 2000-2011 έχουμε δώσει μόνο για τόκους 140 δις €, χρήματα δηλαδή που ουδέποτε πήρε η Χώρα, απλά για την αμοιβή των δανειστών μας. Το πρόβλημα διογκώθηκε μετά το 2008 όταν στον προϋπολογισμό του κράτους εντάχθηκαν (Ν.3723/2008) οι ζημιές των τραπεζών, δηλαδή αμιγώς ιδιωτικών εταιρειών. Στις τράπεζες έχουν δοθεί 106 δις € μέχρι το τέλος του 2011 και θα δοθούν πάνω από 50 δις € το 2012.

Είναι σαφές, με απλούς μαθηματικούς συλλογισμούς, ότι το Μνημόνιο είναι αδύνατο να εφαρμοστεί για πολύ ακόμα. Οι πλέον διεφθαρμένη πολιτική τάξη της Ευρώπης, οδηγεί την Πατρίδα μας στην εθνική υποτέλεια και στο ξεπούλημα και το λαό μας στην ταπείνωση, την απελπισία και την ανέχεια, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει σε ό,τι έρχεται. Η αθλιότητα αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η πολιτική ηγεσία θα αναγκαστεί, εν μέσω ερειπίων, να αποχωρήσει από το Ευρώ – αυτό που θεωρούσε πανάκεια για τη Χώρα – υπό το βάρος της οικονομικής κατάρρευσης. Ευχόμαστε, στην προσπάθεια να παρατείνει την εξουσία της, να μην έχει προλάβει να ξεπουλήσει την Ελλάδα.

Το ζητούμενο στη σημερινή κατάσταση είναι να δημιουργηθεί ανάπτυξη και να αντιμετωπιστούν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα καθώς και η διάλυση των υποδομών της Χώρας, ιδιαιτέρως του συστήματος Υγείας.

Η μόνη λύση, είναι αυτή την οποία η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» έχει αναλυτικά περιγράψει και πρότεινε προεκλογικά:

Στάση (Μορατόριουμ) πληρωμών στους δανειστές και σύσταση Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (Ε.Λ.Ε.) η οποία θα καθορίσει το ακριβές ποσό του χρέους, διαγράφοντας μεγάλο μέρος του ως επαχθές. Στη συνέχεια, ενώ η Χώρα παραμένει στο Ευρώ (δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά) διαπραγματευόμαστε με τους δανειστές καθοριστικά ζητήματα οικονομικής, νομικής, αλλά και ηθικής φύσεως όπως έχουμε αναλύσει παλαιότερα.

Απαιτούνται νομοθετικές ενέργειες με στόχο την εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος, τον άμεσο έλεγχο των οικονομικών στοιχείων των τραπεζών και την απονομιμοποίηση των Συμβάσεων. Παράλληλα, η Χώρα προετοιμάζεται για έξοδο από το Ευρώ και επαναφορά στο εθνικό νόμισμα.

Η επανεκκίνηση της οικονομίας θα αρχίσει από τον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία) στον οποίο τα αποτελέσματα είναι άμεσα, ώστε να γίνει αυτάρκης η Χώρα και να προωθηθούν οι εξαγωγές.

Ο τουρισμός και η ναυτιλία μπορούν να αποτελέσουν πυλώνες ανάπτυξης, ενώ απαραίτητες είναι οι άμεσες επενδύσεις για την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου.

Είναι πολλά ακόμη αυτά που απαιτούνται και χρειάζεται η αναλυτική παρουσίασή τους.

Η πορεία με τη δραχμή δεν θα είναι εύκολη στην αρχή, όμως δίνει σαφή προοπτική ανάπτυξης, διότι η Χώρα αποκτά τον έλεγχο του νομίσματος. Άλλωστε, ο πρωτογενής προϋπολογισμός του 2012 είναι σχεδόν ισοσκελισμένος. Η παραμονή στο Ευρώ, με την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση, είναι ένας αδιέξοδος δρόμος, γιατί η Χώρα πρέπει να καταβάλλει τεράστια ποσά για τόκους δανείων και για τις ζημιές των τραπεζών, σε μια σισύφεια προσπάθεια καταδικασμένη μαθηματικά σε αποτυχία. Ο δρόμος αυτός οδηγεί νομοτελειακά στην εθνική υποδούλωση και την πνευματική και οικονομική εξαθλίωση του λαού μας.

Ας συνειδητοποιήσουμε πού μας οδηγούν και ας μην μένουμε πλέον απαθείς. Οι Παραδόσεις του Έθνους μας και η υπερηφάνεια του λαού μας ας γίνει οδηγός μας για έναν ανένδοτο αγώνα για την Εθνική και ατομική μας αξιοπρέπεια για τα Ιερά και τα Όσια της Πατρίδος μας.

Ο πρόεδρος της πολιτικής Παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης