ΤΙ  ΛΕΕΙ,  ΑΡΑΓΕ,  Η  ΚΑΡΔΙΑ  ΜΑΣ ΜΕΤΑ  ΑΠΟ  90  ΧΡΟΝΙΑ;

Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς θλιβερῆς ἐπετείου τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς πού τελέσαμε τόν περασμένο μῆνα Σεπτέμβριο, ἔρχομαι νά πῶ καί νά γράψω τά ἑξῆς: Ἡ γιαγιά μας τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1922 ἦταν δέκα χρονῶν, σήμερα εἶναι 99. Οἱ διηγήσεις της εἶναι ἀκόμα καί σήμερα ζωντανές, ὅπως καί οἱ μνῆμες της. Ἔχοντας σώας τάς φρένας, μᾶς μιλάει γιά τήν ὄμορφη ζωή πού ζοῦσαν στό Κουκλουτζά τῆς Σμύρνης καί γιά τά πλούτη πού εἶχαν ἀποκτήσει ἀπό τήν καλλιέργεια τῆς εὔφορης Μικρασιατικῆς γῆς μέ τόν ἱδρῶτα τους, χωρίς νά ἔχουν γίνει ἄθλιοι νεόπλουτοι.
Μᾶς λέει γιά τά κιούπια μέ τίς λίρες καί τίς πλούσιες σοδιές πού ἦταν ἕτοιμες τό Σεπτέμβρη γιά μάζεμα καί πούλημα στίς μεγάλες διεθνεῖς ἀγορές. Περιγράφει τό σπίτι (πανέμορφο ἀρχοντικό) πού ζοῦσαν, ὅμοιο τοῦ ὁποίου ἐμεῖς τά ἐγγόνια της βλέπουμε στίς πλούσιες συνοικίες, ἀφοῦ εἴμαστε πλέον μικρομεσαῖοι (στήν καλύτερη περίπτωση) καί βιοπαλαιστές, μήν ἔχοντας πιά πλούσιους προγόνους γιά νά μᾶς στηρίξουν.
Μᾶς μιλάει γιά τήν εὐγενική καί Χριστιανική Ἑλλάδα πού ζοῦσε στήν Μικρασία ἐδῶ καί 4000 χρόνια καθώς καί γιά τήν πλούσια ἀλλά πάντα ἀφιλοχρήματη, μοναδική καί πραγματική ἀστική τάξη πού εἶχαν ἀναπτύξει οἱ Χριστιανικοί πληθυσμοί, κάνοντας ἐμᾶς τούς … γνήσιους παλαιοελλαδῖτες νά ζηλεύουμε.
Καί, βεβαίως, μέ τήν ἴδια κάθε φορά πίκρα, μᾶς λέει ὅτι ἀκόμη βλέπει μπροστά της τούς τρομαγμένους κι ἀπελπισμένους Ἕλληνες νά τρέχουν σάν τρελοί, καί τούς Τούρκους νά σκοτώνουν καί νά βιάζουν κρυφά καί φανερά μέσα σέ σπίτια, σέ αὐλές, ἀκόμη καί δημόσια, στήν προκυμαία. Μᾶς λέει πώς ἀκόμα θυμᾶται τίς κραυγές τῶν κοριτσιῶν πού τά βίαζαν καί τά βασάνιζαν μέ γνωστούς πιά σέ ὅλους τρόπους. Δέν θά ξεχάσει πού ἄκουγε τά οὐρλιαχτά τῶν γυναικῶν ἐνῶ ἦταν κρυμμένη μέ ἄλλους Ἕλληνες σέ κάτι ὑπόγεια καί ἡ μαμά της τῆς ἔκλεινε τό στόμα γιατί ἀπό τό φόβο της φώναζε.
Θυμᾶται τήν πεῖνα πού τούς θέριζε ὅταν γιά μερόνυχτα κρυβόντουσαν σέ Ἐκκλησίες καί παλιές ἀποθῆκες, φοβούμενοι ἀκόμα καί γιά τήν ἀνάγκη τους νά βγοῦν ἔξω. Ἦταν χαμένοι ἀπό κάθε γνωστό τους. Εἶδε τόν πατέρα της καί τόν παπποῦ της νά τούς σκοτώνουν οἱ Τοῦρκοι. Θείους καί λοιπούς συγγενεῖς νά τούς παίρνουν καί νά μήν ξαναβλέπουν πιά ποτέ κανέναν τους. Ἔμεινε μόνο ἡ οἰκογένειά τους χωρίς ἴχνος ἀπό τήν ὄμορφη ζωή τους.
Κι ἐρχόμενοι ἐδῶ τούς περίμενε μόνο φτώχεια, δυστυχία καί ἀπόρριψη ἕως καί μῖσος ἀπό τούς Ἑλλαδῖτες! Θυμᾶται ἀκόμη τό βραδινό διαπεραστικό κρύο, στόν Πειραιᾶ, στό παρκάκι μπροστά ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα, πού πάγωνε τό μικρό καί σχεδόν γυμνό κορμάκι τῆς ἴδιας καί τῶν ἀδελφῶν της, καθώς κουλουριάζονταν κι ἀγκαλιαζόντουσαν μεταξύ τους σφιχτά, τρέμοντας, μήπως καί μπορέσουν λίγο νά ζεσταθοῦν.
Κι ἔρχονται ὕστερα καί σοῦ λένε γιά ἕναν ἁπλό συνωστισμό στήν προκυμαία. Σοῦ μιλοῦν γιά μιάν ἁπλῆ ἀνταλλαγή πληθυσμῶν χωρίς ἄξια λόγου γεγονότα. Περίτρανα ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ἦταν τίποτε ἄλλο, παρά ἡ τήρηση μιᾶς ἀναγκαίας, μιᾶς καθ’ ὅλα νόμιμης διεθνοῦς συμφωνίας. Προσπαθοῦν νά πείσουν τά παιδιά σου πώς οἱ ἀσχήμιες καί τά ἔκτροπα πού τυχόν ἄκουσαν, εἶναι ὑπερβολές, καί αὐτοί πού τίς διαδίδουν εἶναι ἐπικίνδυνοι γιά τό μέλλον τῆς χώρας. Καί βεβαίως συζητοῦμε πλέον καί γιά τίς ἀποζημιώσεις πού διεκδικοῦν “οἱ φίλοι μας” στή Θράκη γιά τόν διωγμό πού ὑπέστησαν!!!
Χωρίς νά ἔχουν ζητήσει οὔτε ἕνα ἁπλό συγνώμη γιά ὅλα αὐτά πού ἔκαναν τόσους αἰῶνες στούς προγόνους μας, χωρίς νά δείχνουν τό παραμικρό σημάδι μεταμέλειας τῆς φρικώδους καί ἀπάνθρωπης κυριαρχίας τους, χωρίς νά κάνουν τήν παραμικρή κίνηση ἀπόδοσης δικαιοσύνης στούς 1.200.000 Χριστιανούς πού σφαγιάσθηκαν στήν Μικρασιατική γῆ καί στούς 1.500.000 διωγμένους, στά πλούτη τῶν ὁποίων χρωστοῦν τήν ἀνάπτυξη τῆς χώρας τους, ἔρχονται καί μέ θράσος ὅλο καί διεκδικοῦν, ὅλο καί ζητοῦν καί διαρκῶς παραβιάζουν σύνορα καί συμφωνίες. Καί συνεχίζουν νά μᾶς φέρονται σάν τόν Σουλεϊμάν τόν μεγαλοπρεπῆ, πού δυστυχῶς οἱ περισσότεροι Ἕλληνες τρέχουν νά παρακολουθήσουν στόν “μεγάλο διδάσκαλο τοῦ γένους μας”, ὁ ὁποῖος διαπλάθει ἐλεύθερα κι ἀνεμπόδιστα ἤθη καί ψυχές μέσα σέ κάθε σπίτι.
Καί διερωτῶμαι, μά εἴμαστε τόσο κοιμισμένοι καί ξεπουλημένοι πού καθόμαστε καί ἀκοῦμε καί ἐκτελοῦμε ὅ,τι μᾶς ὑποδείξει ὁ ὁποιοσδήποτε γιά τό ὄνομα μιᾶς φιλίας πού, τελευταῖα, ἔχει καταντήσει ὁμοφυλοφιλία; Ξένοι (ὅπως ὁ G. Horton) ἔχουν γράψει ὁλόκληρα βιβλία γιά τήν γενοκτονία καί τόν ξεριζωμό τῶν Ἑλλήνων καί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καθόμαστε καί ἀκοῦμε λές καί μᾶς διαβάζει ὁ παππούς παραμύθι γιά νά μᾶς πάρει ὁ ὕπνος!
Ποιός νά ἀσχοληθεῖ ὅμως μέ αὐτά, ὅταν ἐλάχιστοι ἀπό ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού τά ἔζησαν βρίσκονται ἐν ζωῇ καί λίγοι εἶναι αὐτοί (ἀπό τίς ἑπόμενες γενιές) πού ξέρουν καί ἐνδιαφέρονται; Τά κατάφεραν καλά, καί οἱ νεώτερες γενιές διδάσκονται μίαν ἀπάτριδα καί ἄθρησκη ἱστορία καί ἕναν ξεψυχισμένο Ἑλληνισμό.
Χωρίς πατρίδα, πίστη καί ψυχή, ἡ νεολαία μας ἀλλά καί ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι καταδικασμένοι σέ ἀργό θάνατο. Ὁ Αὔγουστος τοῦ ’22 ἀπέχει 90 χρόνια ἀπ’ τό σήμερα. Λίγοι εἶναι αὐτοί πού ζοῦν ἀκόμη καί θυμοῦνται. Ἑπομένως, ὅλοι ἐσεῖς πού διακαῶς θέλετε νά ξαναφτιάξετε τήν ἱστορία μας κάντε λίγη ὑπομονή. Ὅσοι ἀκόμη ζοῦν θά φύγουν. Μετά, οἱ λίγες φωνές πού θά μείνουν, θά καταντήσουν τόσο γραφικές καί μονότονες πού θά προκαλοῦν πλέον ἀπέχθεια καί βαρεμάρα στούς νεώτερους … “φωτισμένους” πού θά διοικοῦν αὐτόν τόν τόπο καί θά ἀπαξιοῦν νά ἀσχοληθοῦν μέ τέτοια τετριμμένα θέματα. Ὑπομονή, λοιπόν, λίγα ἀκόμη χρόνια καί τά ἐμπόδιά σας θά χαθοῦν! Κουράγιο.
Εὔχομαι, ὅμως, ὁ Θεός, γιατί ἀπό ἄνθρωπο δέν περιμένω ΤΙΠΟΤΑ, νά μήν τό ἐπιτρέψει!                       Ἀναστάσιος  Μυρίλλας

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΊΑ ,  αρ. τεύχους 122,  Οκτώβριος 2012

http://www.koinwnia.com/2010-01-14-18-06-37/2010-02-10-12-18-45/2010-02-10-12-18-45/805

Παραβρέθηκα σε μια ενημέρωση γονέων για μαθητές γυμνασίου. Μεταξύ άλλων έγινε λόγος και για τον ενδοσχολικό εκφοβισμό, ένα πρόβλημα πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας.

Η εκφοβιστική και επιθετική συμπεριφορά παιδιών εναντίον συμμαθητών τους είναι ένα πολύμορφο και πολυδιάστατο φαινόμενο, η έκταση και η σοβαρότητα του οποίου δύσκολα αναγνωρίζονται. Δυστυχώς οι περισσότερες περιπτώσεις, σύμφωνα με ειδικές μελέτες, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα αλλά αποσιωπώνται.

Αναπτύχθηκαν στην συνάντηση, τόσο οι εκδηλώσεις του κοινωνικού αυτού φαινομένου (από ειρωνική – προσβλητική συμπεριφορά έως σωματική- λεκτική βία του θύτη προς το θύμα) , όσο και οι συνέπειες του, που είναι σοβαρές και καθοριστικές για την ψυχοκοινωνική εξέλιξη και ολοκλήρωση της προσωπικότητας των παιδιών. Τονίστηκε πως οι μαθητές στο χώρο του σχολείου έχουν το δικαίωμα της προστασίας και της ασφάλεια τους. Προέτρεψαν τους γονείς να συζητήσουν το θέμα με τα παιδιά τους ψύχραιμα αλλά ανοιχτά. Να τους εξηγήσουν πως η σιωπή για μια τέτοια κατάσταση είναι συνενοχή. Δεν θα πρέπει, όσα παιδιά δέχονται αυτού του είδους τη βία, να υποκύπτουν στις πιέσεις των θυτών να μην τους «καρφώσουν» αλλά όταν κάποιος τα ενοχλεί να απαντούν «δε σου επιτρέπω να με αγγίξεις και να με κοροϊδέψεις ξανά» και να δείχνουν γενναία αντίσταση. Ακόμα θα πρέπει να αναφέρουν στους καθηγητές και στη Δ/νση του σχολείου τις περιπτώσεις που αντιλαμβάνονται ότι οι συμμαθητές τους πέφτουν θύματα εκφοβισμού.

Ακούγοντας όλα αυτά σκέφτηκα πως είναι απολύτως σωστά, αλλά μάλλον ….. θεωρητικά.

Ζητάμε από τα παιδιά μας να αναπτύξουν αντιστάσεις στην βία των συμμαθητών τους ενώ εμείς οι ενήλικοι, καθημερινά, πέφτουμε θύματα ενός άλλου τύπου εκφοβισμού από τους πολιτικούς που μας κυβερνούν.

Βιώνουμε ένα άλλο είδος βίας, εξίσου επικίνδυνης, η οποία έχει οικονομικοπολιτική μορφή. Και μάλιστα πολλοί συνάνθρωποι μας, αυτήν την βία την βιώνουν πολύ πιο έντονα, φθάνοντας μέχρι και την αυτοκτονία !

Εμείς οι ενήλικοι λοιπόν, έχουμε γίνει συνένοχοι με τους πολιτικούς που μας εκφοβίζουν, άλλοι με το να ψηφίζουμε αυτούς τους θύτες πολιτικούς που μας έφεραν σε αυτό το κατάντημα, άλλοι με την ανοχή μας, γιατί δεν τους «καρφώναμε» από το φόβο να μην χάσουμε προσωπικά οφέλη, άλλοι γιατί αδιαφορήσαμε. Δεν τους απαγορεύσαμε να αγγίζουν τις αξίες μας και τον Ελληνορθόδοξο τρόπο ζωή μας. Τους δώσαμε και τους δίνουμε την εξουσία να μας κοροϊδεύουν ξανά και ξανά και ξανά. ….

Η πείρα του λαού μας σοφά μας λέει : Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δε κρατούσες. … Διδάσκουμε τα παιδιά μας με τις θεωρίες, ενώ στην πράξη κάνουμε τα ίδια.

Δειλιάσαμε, αφεθήκαμε στους «νταήδες» πολιτικούς και εκχωρήσαμε τα δικαιώματα μας, όπως η ασφάλεια και η προστασία, με αποτέλεσμα να τα χάσουμε …

Σαν γονείς τώρα πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά μας για γενναιότητα; Πώς θα τους πούμε να μην γίνονται συνένοχοι;

Μάλλον είναι ευκαιρία μιλώντας στα παιδιά μας να ακούσουμε πρώτα εμείς. Να γίνουμε εμείς πρώτα γενναίοι και αποφασιστικοί. Να πλαισιώσουμε ανθρώπους που δεν κοροϊδεύουν και που δεν αγγίζουν ό,τι δεν τους ανήκει.

Να σπάσουμε την σιωπή μας και να ενώσουμε τις φωνές μας με την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», που αγωνίζεται να εξαλειφθεί κάθε μορφής βία, σωματική και πνευματική, από την Πατρίδα μας. Και όλοι μαζί να ορθώσουμε ανάστημα και να διεκδικήσουμε την χαμένη μας Ζωή !

Ε.Χ.

«Νεα Ταυτοτητα: Εισιτηριο χωρις επιστροφη»

[ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Ἡμερίδος πού διεξήχθη στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας, στήν αἴθουσα Μελίνα Μερκούρη τήν 6 Ὀκτωβρίου τοῦ 2012, μέ θέμα: «Νέα Ταυτότητα: Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή»]

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, μέ τή συνεργασία τῶν Youtubers, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί Φαλήρου, διοργάνωσε ἡμερίδα τήν 6η Ὀκτωβρίου 2012 στό Σ.Ε.Φ μέ θέμα: Νέα Ταυτότητα: Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή.

Μετά ἀπό τό λίαν πατρικό καί ἐνθουσιαστικό ἄνοιγμα τῆς ἡμερίδος ἀπό τό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς καί Φαλήρου κ. Σεραφείμ καί τήν ἐξαιρετική παρουσίαση ὕμνων ἀπό τή χορωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ», ὁ συντονιστής πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Φωτόπουλος ἀνέγνωσε τό χαιρετισμό καί τίς εὐχές τοῦ πανοσιολογιωτάτου πρωτεπιστάτου τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους κ. Μαξίμου γιά τήν ἐπιτυχία τῆς ἡμερίδος. Μετεβίβασε ἐπίσης καί τούς χαιρετισμούς τῶν ἐπισήμων πού εἶναι συντονισμένοι στούς ἐν Χριστῷ πνευματικούς ἀγῶνες τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν.

Ἀφοῦ στή συνέχεια ἀκούστηκαν οἱ εἰσηγήσεις τῶν κατά τό πρόγραμμα ὁρισθέντων ἐγκρίτων ὁμιλητῶν καί τῶν δύο ἀξιολόγων ὀλιγολέπτων παρεμβάσεων εἰδικευμένων στό θέμα ἐρευνητῶν, διεξήχθη λίαν ἐνδιαφέρουσα γόνιμη συζήτηση καί ἐξήχθησαν τά κάτωθι πορίσματα:

1. Δέν πρόκειται γιά συνήθη ἀντικατάσταση τῶν ταυτοτήτων μας. Θά ἐφοδιασθοῦμε μέ μιά πολύ ἔξυπνη κάρτα μέ μικροτσίπ προηγμένης τεχνολογίας RFID μεγάλης χωρητικότητας στοιχείων καί μέ δυνατότητες συνεχῶν ἀναπρογραμματισμῶν, ἐπεξεργασίας καί ἀποθήκευσης χωρίς φυσικά τή δική μας βούληση. Ὅλα αὐτά εἶναι ἐφικτά, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ εἰσηγητές παρουσιάζοντας τά τεχνικά χαρακτηριστικά καθώς καί τίς μελλοντικές δυνατότητες τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων τεχνολογίας RFID. Εἶναι ἐπίσης ὁρατοί οἱ κίνδυνοι ἀπό κακόβουλες ἐπιθέσεις γιά ἀλλοίωση, προσθήκη ἤ ἀφαίρεση τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων, ἡ δυνατότητα γιά καταδυνάστευση τῶν πολιτῶν ἀπό τήν ἑκάστοτε κυβέρνηση, καθώς καί οἱ κίνδυνοι γιά τήν ὑγεία μας.

2. Πρέπει νά ληφθῆ ὑπ’ ὄψιν ἀπό τήν ἑλληνική νομοθετική ἐξουσία ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή ἰσχυρίζεται, ὅτι δέν ὑποχρεώνει τούς Εὐρωπαίους σέ ἠλεκτρονική ταυτοποίηση, ἀλλά ἁπλῶς τήν προτείνει θερμά.

3. Μέ τήν καταπάτηση τῆς ἰδιωτικότητος ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀλλάζει στάση ζωῆς. Εἶναι σοβαρότατες οἱ κοινωνικές καί ψυχολογικές ἐπιπτώσεις τῆς ἐπιβολῆς αὐτοῦ τοῦ συστήματος πάνω στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, τόσο στήν καθημερινότητα, ὅσο καί στήν ἱστορική καί πολιτιστική ἐξέλιξη τοῦ ἔθνους.

4. Οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες συνιστοῦν τήν πιό ἀσφυκτική μέθοδο ἐλέγχου, παρακολούθησης καί ὑποδούλωσης τῶν πολιτῶν στό παγκοσμιοποιούμενο ἀντίχριστο κράτος πού προετοιμάζει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων.

5. Ἡ προσωπική ἐλευθερία καί ἰδιωτικότητα κατοχυρώνονται τόσο ἀπό τό Ἑλληνικό καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα, ὅσο καί ἀπό τήν Ε.Ε. ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Στά νομοθετήματα αὐτά περιλαμβάνονται τά μέσα νομικῆς προστασίας τῶν πολιτῶν ἀπό τήν ὑποχρεωτική ἐπιβολή τῶν νέων ταυτοτήτων. «Ἰδιαίτερα ὁ Νόμος 2472/1997 περί ἐπεξεργασίας δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα στό ἄρθρο 5 παρ. 1 ὁρίζει τά ἀκόλουθα: «1. Ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα ἐπιτρέπεται μόνον ὅταν τό ὑποκείμενο τῶν δεδομένων ἔχει δώσει τή συγκατάθεσή του».Παραλαμβάνοντας «οἰκειοθελῶς» τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα πού θά μᾶς ἐπιβάλει τό δικτατορικό σύστημα τοῦ παγκοσμιοποιούμενου κράτους, μέ προσωπική μας πλέον εὐθύνη, χάνουμε τά αὐτονόητα δικαιώματά μας καί ἀκυρώνουμε τή Συνταγματική προστασία. Πάντως θά πρέπει ἡ κυβέρνηση ὁπωσδήποτε νά συνειδητοποιήσει, ὅτι, ἐάν ἀποφασίσει τήν ἔκδοση ταυτοτήτων, θά εἶναι ὑποχρεωμένη νά καλύψει μέ ἐναλλακτικές νομικές διατάξεις ὅσους δέν τίς παραλάβουν.

6. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπανειλημμένα ἔχει ἀσχοληθεῖ μέ τό θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ἐπειδή συμμερίζεται τούς προβληματισμούς καί τήν ἀγωνία τοῦ ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Στό ἀνακοινωθέν τῆς 9ης Μαρτίου 1993, μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει σχετικά μέ τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες «…ἐν ὄψει τῶν ἀπεριορίστων δυνατοτήτων τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας εἴτε πρός ὑποκλοπήν στοιχείων, εἴτε πρός συνδυασμόν των, ὑπάρχει ἡ δυνατότης μιᾶς ἐφιαλτικῆς ἀπειλῆς κατά τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου… ἡ μέλλουσα νά περιλαμβάνει προσωπικά στοιχεῖα τοῦ κατόχου, ἀόρατα διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ καί ἑπομένως ἄγνωστα εἰς τόν κάτοχον».

Ἐπίσης στήν ἐγκύκλιο 2626/7-4-1997 ἐπί λέξει ἀπαιτεῖ: «Ἡ κυβέρνηση νά μεριμνήσει γιά τήν κατά τό δυνατόν καλύτερη προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα μέ τίς νομοθετημένες συνταγματικές διαδικασίες…». Ταυτόχρονα συνιστᾷ «νά μή γίνει δεκτός ὡς κωδικός ἀριθμός τῶν κρατικῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων γιά τήν προστασία τοῦ ἀτόμου ὁ ἀριθμός 666».

Ἐξ ἄλλου στήν ἐγκύκλιο 2641/9-2-1998 ἡ Ἱ. Σύνοδος: «… ἐπιμένει ἐπί παλαιοτέρας τοποθετήσώς της καί διακηρύσσει καί ὑποστηρίζει τήν ἀνάγκη διασφαλίσεως τῆς προστασίας τῆς προσωπικότητος, τῆς ἰδιωτικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς καί τοῦ ἀπορρήτου τῆς ἐπικοινωνίας…» καί σέ περίπτωση πού θά χρησιμοποιηθεῖ ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666 «συνιστᾶ στούς πιστούς νά μή δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες».

Στό ἀνακοινωθέν τῆς Δ.Ι.Σ. γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη στίς 8-12-2010 ὑπογραμίζει: «τήν ἀσάφεια, ἀντίφαση καί σύγχυση» πού ὑπάρχει στό νομοσχέδιο γιά τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση. «…δηλώνει τήν ἐπιφύλαξή της» ἐπειδή «Ἡ Ἐκκλησία σέβεται τό ἀνεπανάληπτο τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου καί τή θεόσδοτη ἐλευθερία του. Τό ἀνθρώπινο πρόσωπο δέν μπορεῖ νά ἀπογυμνωθεῖ ἀπό τήν ἀξιοπρέπεια καί τά χαρακτηριστικά του».

Τέλος στό ἀνακοινωθέν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 17-11-2010 μεταξύ ἄλλων τονίζονται τά ἑξῆς: «Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δέν πρέπει νά περιέχει κατ’ οὐδένα τρόπο ἐμφανή ἤ ἀφανῆ τόν ἀριθμό 666» καί «ἐπίσης κατ’ οὐδένα τρόπο πρέπει μέ αὐτή νά παραβιάζονται οἱ προσωπικές ἐλευθερίες».

7. Τό συνεχές καί ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συμφωνεῖ ἀπόλυτα καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό σχέδιο ἀπόφασης τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας «γιά τή θέση τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τήν ἐμφάνιση καί ἀνάπτυξη καινούργιων τεχνολογιῶν ταυτοποίησης προσώπου». Συγκεκριμένα ἀναφέρει ὅτι: «Ἡ Ἐκκλησία συμφωνεῖ μέ τίς ἀνησυχίες τῶν πολιτῶν καί θεωρεῖ ἀπαράδεκτο τόν περιορισμό τῶν συνταγματικῶν δικαιωμάτων τους σέ περίπτωση πού θά ἀρνηθοῦν τή συλλογή καί ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν τους δεδομένων».

8. Ἡ ἀποφασιστική ἄρνηση παραλαβῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας δέν ἔχει τό χαρακτήρα παθητικῆς ἀποδοχῆς τετελεσμένων γεγονότων. Ἀντίθετα θά πρέπει νά λάβει τήν μορφή ἐνεργητικῆς καί μαχητικῆς δραστηριοποιήσεως, ἀπό τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν μαζικότητα τῆς ὁποίας θά κριθεῖ καί τό ἀποτέλεσμά της. Ὅσο περισσότεροι θά εἴμαστε ἐμεῖς πού θά ἀντιταχθοῦμε στήν ἠλεκτρονική ταυτότητα, ὅσο περισσότερες καί συντονισμένες θά εἶναι οἱ κινήσεις καί οἱ παρεμβάσεις μας, ὅσο πιό δυναμικές καί ἐμπεριστατωμένες θά εἶναι οἱ διεκδικήσεις μας, τόσο μεγαλύτερες θά εἶναι καί οἱ ὑποχωρήσεις τῶν κυβερνώντων καί αὐτῶν πού ἐπιβάλλουν ἀνάλογες ρυθμίσεις. Ἐννοοῦμε, δηλαδή, ὅτι δέν ἀρκεῖ νά δηλώνουμε ἁπλῶς ὅτι δέν θά παραλάβουμε τήν νέα ταυτότητα. Δέν εἶναι, ἄλλωστε, τόσο εὔκολη καί ἁπλῆ ὑπόθεση ἡ μή παραλαβή της, οὔτε μποροῦμε νά εἴμαστε σίγουροι γιά τόν ἑαυτό μας, ὅτι θά ἀντέξουμε τίς δυσβάστακτες καί συντριπτικές συνέπειες, πού αὐτή θά ἔχει γιά τήν πνευματική καί σωματική μας ὑγεία. Μία πιθανή παθητική στάση ἐκ μέρους μας θά μᾶς ὁδηγήσει ἐνώπιον ἐκβιαστικῶν διλημμάτων καί καταστάσεων..

9. Ἡ ἀντίδρασή μας πρέπει νά διατυπωθεῖ προληπτικά δηλαδή νά στοχεύει στό νά προλάβει τίς ὅποιες κυβερνητικές ἀποφάσεις. Εἶναι σαφές ὅτι ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση ἐξαπατᾷ κάθε φορά τό λαό στά περισσότερα θέματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ πλήρης ἀναντιστοιχία προεκλογικῶν ἐξαγγελιῶν καί μετεκλογικῶν μέτρων ἀπό τήν παροῦσα Κυβέρνηση πού ὑποσχέθηκε ἐπαναδιαπραγμάτευση καί ἀντ’ αὐτοῦ ἐπιβάλλει νέες περικοπές, νέους φόρους, νέα χαράτσια καί περαιτέρω ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τό θέμα τῶν ταυτοτήτων. Στήν περίπτωση αὐτή οἱ κυβερνῶντες βολιδοσκοποῦν τίς ἀντιδράσεις μας, ὥστε νά ἐπιβάλουν τελικά τούς σχεδιασμούς τους. Ἄς μήν θεωρηθεῖ ἀπό κανέναν ἡ παροῦσα συγκυρία τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ὡς μία «καλή εὐκαιρία» γιά νά ἐπιβάλουν ἀνελεύθερες πολιτικές καί πρακτικές στήν ζωή τῶν πολιτῶν. Μπορεῖ ὁ λαός μας νά ὑπομένει οἰκονομικά μέτρα, μνημόνια καί ΔΝΤ, τήν ψυχή του, ὅμως, δέν τήν πουλᾶ τήν ἐλευθερία του δέν τήν ἐκχωρεῖ τά δικαιώματά του δέν τά ἀποποιεῖται

10. Σέ κάθε πόλη, σέ κάθε χωριό καί γειτονιά, σέ κάθε τόπο δουλειᾶς, σέ κάθε κοινωνικό χῶρο, παντοῦ, πρέπει νά συγκροτηθοῦν Ἐπιτροπές Ἀλληλεγγύης, ἐθνικῆς καί πνευματικῆς ἀφύπνισης, ἀντίστασης καί ἀγωνιστικῆς δράσης ἐναντίον τῶν κατοχικῶν δυνάμεων καί τῶν κομματικῶν τους ὑπηρετῶν. Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ καί πρέπει νά παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ὄχι μόνο διότι εἶναι ἕνας δικτυακός ἱστός ριζωμένος σέ κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά καί διότι διαθέτει καί ἕνα πανίσχυρο ὀργανωτικό «ὅπλο» κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἀλληλεγγύης: Τίς ἐνορίες.
Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τῆς γενικῆς κατάρρευσης πού ἔρχονται, μέσα στήν κόλαση πού ζεῖ καί θά ζήσει ὁ ἑλληνικός λαός, οἱ ἐνορίες μποροῦν ἀντικειμενικά νά ἀναδειχτοῦν σέ καθοριστικό μετερίζι ἀντίστασης καί ἀγώνα, σέ δομή κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ἐμψύχωσης καί ἀφύπνισης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Αὐτό τό μοναδικό καί ἰσχυρό ὅπλο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας θά πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ ἀπό τούς πρωτοπόρους ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας, τούς ἀρχιερεῖς, τούς ἱερεῖς καί τούς μοναχούς…

Γιά ἄλλη μία φορά καλεῖται ὁ Ὀρθόδοξος Κλῆρος νά ἀποτελέσει τό καταφύγιο καί τό στήριγμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέσα στή λαίλαπα τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς του κατάρρευσης.

11. Θά πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ σχεδιασμοί τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ἀνατρέπονται μέ μαζική, δυναμική, συντονισμένη καί ἀποφασιστική ἀντίσταση. Ἀνατρέπονται μέ ἀφύπνιση καί ἐγρήγορση, μέ ὁμολογιακό καί μαρτυρικό φρόνημα. Ὀφείλουμε ὅμως, νά παρατηρήσουμε ὅτι ὁμολογία χωρίς ὀρθοπραξία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως δέν μπορεῖ νά εἶναι καρπός ἑνός ἐπιπόλαιου ἐνθουσιασμοῦ καί ἑνός ἔνθερμου ζηλωτισμοῦ. Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶναι τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού δίδεται σ’ αὐτούς πού σέ ὅλη τους τήν ζωή ἀγωνίζονται μέ νήψη, προσευχή, μετάνοια, ταπεινό καί ἀσκητικό φρόνημα νά γίνουν δεκτικοί αὐτοῦ τοῦ χαρίσματος. Ἀπαιτεῖται, δηλαδή, πνευματικός ἀγώνας διαρκής καί ἐπίπονος, καθώς τόσο σοβαρά καί ἀποφασιστικά γιά τήν σωτηρία μας ζητήματα δέν πρέπει νά τά ἀμελοῦμε καί νά ἀναβάλουμε τήν ἀντιμετώπισή τους γιά τήν τελευταία στιγμή.

Μακάρι οἱ εἰλικρινεῖς προσευχές τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων μας, τῶν εὐλαβῶν ἱερομονάχων καί πρεσβυτέρων, τῶν ταπεινῶν μοναχῶν καί μοναζουσῶν καί τοῦ πληρώματος τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας νά ἀναδείξουν τό μαρτυρικό ἐν Χριστῷ φρόνημα καί τόν ἡρωϊσμό τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας.

Πηγή: http://orthros.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=443%3A-q-q&catid=36%3A2010-10-04-06-19-27&Itemid=154&lang=el