+ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ+

Αρθ. φυλλ. 78, Κοζάνη 1 Δεκεμβρίου 1947

_ Συντάκτης:Αρχιμ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ «Ιεροκήρυξ _

ΕΙΜΕΘΑ ΠΤΩΧΟΙ;

Τώρα, ὅτε ζυγώνουν αἱ ἅγιαι ἡμέραι τῆς Χριστιανοσύνης καὶ μερικοὶ ἀναίσθητοι μέσα εἰς τὴν χλιδὴν καὶ πολυτέλειαν προπολεμικῆς ζωῆς ἐτοιμάζονται νὰ ἑορτάσουν τὰ Χριστούγεννα, τὴν μεγάλην αὐτὴν ἑορτὴν τῆς ἀπεράντου πρὸς τὸν ἄνθρωπον ἀγάπης τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Θεοῦ, τώρα περισσότερον κτυπητή, ζωηρά, κράζουσα θὰ φανῆ ἡ κονωνικὴ δυστυχία.

Μία δυστυχία ἀπερίγραπτη. Ἱδοὺ μία καὶ μόνον πτυχή της: Χιλιάδες, ἑκατοντάδες χιλιάδων ποὺ πλησιάζουν τὸ μισὸ ἑκατομμύριο, θὰ ἑορτάσουν ἐφέτος μακρὰν τῶν ἑστιών των. Εἶναι τὸ νέον κῦμα τῶν προσφύγων μας. Δράμα ὁλόκληρον.

Εἰς τὰς αὐλὰς τῶν Ναῶν, εἰς κατερειπωμένα κτίρια, εἰς σταύλους, κάτω ἀπὸ σκηνὰς οἱ νέοι πρόσφυγες θʼ ἀκούσουν τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…».

Ἡ ἐν Ἑλλάδι Κοινωνικὴ Πρόνοια, ἰδιωτικὴ καὶ δημοσία, κατᾶ τᾶς ἡμέρας αὐτὰς ὅλως ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ κινηθῆ – διὰ νʼ ἀνακουφίση τὸν πόνον τῶν μυριάδων τούτων θυμάτων τῆς τρομερᾶς θυέλλης τοῦ τραγικοῦ διχασμοῦ μας ποὺ ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐνεργειῶν τοῦ ἑωσφόρου ποὺ μισεῖ τὴν ἔνδοξον πατρίδα μας ἐξέσπασεν εἰς τὴν αἱματόβρεκτην αὐτὴν γωνίαν τῶν Βαλκανίων. Ἀπέναντι τῶν προσφύγων τούτων ἀδελφῶν μας ἡ εύθύνη μας εἶναι τεραστία.

Δὲν θὰ εἴμεθα οὔτε Ἕλληνες οὔτε Χριαστιανοὶ ἐὰν τὰς ἁγίας αὐτὰς ἡμέρας ἀφήσωμεν τοῦς πάσχοντας ἀδελφοὺς μὲ τὴν πικρίαν τῆς ὰπομονώσεως, μὲ παράπονον ὅτι τὰ δεινά των δὲν προκαλοῦν πλέον τὴν κοινὴν συμπάθειαν.

Διʼ αὐτὸ οἱ δημόσιοι ἔρανοι, ποὺ διενεργοῦνται εἰς ὅλας τὰς πόλεις ὑπὲρ τοῦ ἁγίου τούτου σκοποῦ, εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑποστηριχθοῦν παρʼ ὅλων ἐκείνων ποὺ δὲν ἔπληξεν ἀκόμη ἡ τελευταία αὐτὴ συμφορὰ τοῦ ἔθνους μας.

Ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ πολλοὶ κωφεύουν. Εἰς τὴν δραματικὴν φωνὴν τῆς Μητέρας Ἑλλάδος: «Ἕ λ λ η ν ε ς!  Σ π ε ύ σ α τ ε π ρ ὸ ς  σ ω τ η ρ ί α ν  τ ῶ ν ἀ δ ε λ φ ῶ ν  σ α ς» οἱ πολλοὶ ἀδιαφοροῦν. Εἰς τὰς ἐπιτροπὰς ποὺ τοῦς ἐπισκέπτονται διὰ νὰ ζητήσουν τὴν συνδρομὴν ὑπὲρ τῶν πασχόντων δίδεται ἡ στερεότυπη ἀπάντησις: «Ἄς δώσουν οἱ πλούσιοι! Τὶ ἔδωκεν ὁ Α, ὁ Β, ὁ Γ…; Σὲ ʼμᾶς ἤλθατε; Ἡμεῖς εἴμεθα πτωχοί!».

«Ε ἴ μ ε θ α  π τ ω χ ο ί!». Νὰ τὸ πιστεύσωμεν; Ἀλλὰ ρίπτομεν ἕνα βλέμμα εἰς τὰς πόλεις, εἰς τὰ μεγάλα ἀστικὰ κέντρα ὅπου συνέρρευσαν αἱ χιλιάδες τῶν νέων μας προσφύγων καὶ βλέπομεν ἕνα θέαμα ποὺ προκαλεῖ τὴν λύπην, τὴν ὀργὴν, τὴν ἀγανάκτησιν παντὸς ἕλληνος πατριώτου. Κάθε βράδυ ἕως τὰ μεσάνυχτα εἰς τὰ οἰνοπωλεῖα, τὰ καμπαρέ, τὰ χοροδιδασκαλεῖα, τὰς χαρτοπαικτικᾶς λέσχας, τὰ θέατρα, τοὺς κινηματογράφους… συνοστίζονται χιλιάδες ἀνθρώπων. Ξέρετε ποῖοι εἶναι; Δὲν εἶναι μόνον οἱ μεγαλοκαρχαραίαι τῆς Ἑλλάδος. Εἶνε καὶ οἱ «π τ ω χ ο ὶ» ποὺ τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἡρνήθησαν νὰ δώσουν κάτι ὑπὲρ τῶν πασχόντων. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ δὲν δίδουν οὔτε μίαν δραχμὴν διὰ τὸν συνάνθρωπόν των, δίδουν ἀμύθητον πλοῦτον διὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ σαρκῖον των, τὰ ἁμαρτωλὰ καπρίτσια των.

Θέλετε νὰ ἀντιληφθῆτε τὸ μέγεθος τῆς σπατάλης; Θέλετε νὰ ἴδετε τὶ ἐξοδεύει μία καὶ μόνον ἐπαρχιακὴ πόλις; Ἀκούσατε λοιπόν. Φίλος μου ἄνθρωπος τῆς ἀγορᾶς γνωρίζων καλῶς τὴν κοσμικὴν κίνησιν τῆς πόλεως ΚΟΖΑΝΗΣ μοῦ ἔδωκε τὸν ἑξῆς κατάλογο τῶν περιττῶν ἐξόδων εἰς μίαν καὶ μόνον ἡμέραν:

1-  700 ὀκάδες κρασὶ Χ 3000 δρ. ἡ ὀκᾶ      = 2.100.000
2-  200 » οὖζο Χ 10000 δρ. »                           = 2.000.000
3-  500 καπνισταὶ καπνίζοντες ἕκαστος κατὰ μέσον ὅρον
τσιγάρα ἀξίας 1000 δρ. »                             = 5.000.000
4-  Εἴδη καλλυντικῶν γυναικῶν (ὅλαι ἐβάφησαν)
βάφονται καθημερινῶς »                              = 1.000.000
5_ 500 εἰσητήρια κινηματογράφου Χ 1.500  = 750.000
6- …………….. 1

                                                                          10.850.000

– 10 περίπου ἑκατομμ. ἡμερησίως ἐξοδεύει εἰς περιττὰ ἔξοδα ἡ Κοζάνη. Καὶ ἐὰν τὸ ποσὸν τοῦτο τῶν 10 ἑκατομμυρίων πολλαπλασιάσωμεν ἐπὶ 30 θὰ εὔρωμεν ὅτι 300 ἑκατομμ. ἐξοδεύονται μηνιαίως, ἐὰν δὲ τὸ ποσὸν τῶν 300 ἐκατομμ. πολλαπλασιάσωμεν ἐπὶ 12 θὰ φρίξωμεν: 3 δισεκατομμύρια 600 ἑκατομμύρια ἐξοδεύουν ἐτησίως οἱ καλοὶ μας Κοζανῖται εἰς κρασί, οὖζο, τσιγάρα κλπ! Καὶ ἔπειτα εἴμεθα πτωχοί!!!

Ἀλλὰ παρακαλώ! Θέλω νὰ προλάβω μίαν παρεξήγησιν εἰς βάρος τῆς προσφιλεστάτης μου πόλεως Κοζάνης. Μὴ νομίσετε ὅτι ἡ Κοζάνη ἔχει τὸ μονοπώλιον τῆς σπατάλης. Ὄχι! Αὐτὸ ποὺ γίνεται εἰς τὴν Κοζάνην, μίαν ἀπὸ τὰς πτωχοτέρας καὶ σημαντικωτέρας πόλεις τῆς Μακεδονίας μας, γίνεται πολὺ περισσότερον εἰς ἄλλας πόλεις. Εἰς Λάρισαν, εἰς Βόλον, εἰς Βέρροιαν, εἰς Ἀγρίνιον, εἰς Πάτρας, εἰς Θεσσαλονίκην, εἰς Πειραιᾶ καὶ πρὸ παντὸς εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ἑλλάδος κ ά θ ε  β ρ ά δ υ  ἰ λ ι γ γ ι ώ δ η  π ο σ ὰ  κ α ί ο ν τ α ι  εἰς  τ ὸ ν  Δ ι ά β ο λ ο ν!

Ὤ! ἐὰν ὑπῆρχε τρόπος ἕνας μαγνήτης νὰ σταθῆ ὑπεράνω τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ συγκεντρώση εἰς τὸ Ταμεῖον τοῦ Ἔθνους καὶ τὴν τελευταίαν δραχμὴν ποὺ σπαταλοῦν οἱ Ἕλληνες εἰς περιττὰ ἔξοδα – ἀσφαλῶς ἄλλα ἔθνη ποὺ θέλουν νὰ μᾶς διδάξουν οἰκονομίαν σπαταλοῦν ἀπείρως περισσότερα ἀπὸ ἡμᾶς, ἀλλὰ τώρα ἡμεῖς δὲν ὁμιλοῦμεν περὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν, ὁμιλοῦμεν περὶ τῆς πατρίδος μας – ἐὰν τὸ χρῆμα αὐτὸ συγκεντρωθῆ εἰς τιμίας χείρας Ἀριστείδου, ὤ τότε! Παύσατε νὰ κλαίετε οἱ δυστυχεῖς! Εἰς τὴν θέσιν τῶν κοσμικῶν κέντρων τῆς σπατάλης θὰ κτισθοῦν ἑκατοντάδες Ὀρφανοτροφεῖα, Νοσοκομεῖα, Γηροκομεῖα, παιδοπόλεις…

Ἀλλὰ ἄς μὴ προχωρήσωμεν. Ἀκούονται σφοδραὶ ἀντιρρήσεις, εἰς ἡμέρας τραγικὰς ποὺ ὑπενθυμίζουν τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, εἰς ἡμέρας κατὰ τὰς ὁποίας ἡ Ἑλλὰς κολυμβᾶ εἰς λίμνην αἵματος καὶ δακρύων. Ἀπαγορεύονται ἀπολύτως. Καὶ ἡ μικροτέρα ἄνεσις ἐν μέσω λαοῦ δυστυχοῦντος ἀποτελεῖ δημοσίαν πρόκλησιν.

Ὅταν τὸ Μεσολόγγι κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821 ἐπολιορκεῖτο ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἔκλαιον. Ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Σολωμὸς ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Ζάκυνθον καὶ ἤκουε τὰ κανόνια νὰ κτυποῦν τὸ Μεσολόγγι ἔκλαιεν ἀπὸ συγκίνησιν, ὕψωνε τὰ χέρια του εἰς τὸν οὐρανὸν, καὶ φώναζε δυνατά: «Βᾶστα καϋμένο Μεσολόγγι! Βάστα», εἰς δὲ τὸν ὑπηρέτην ποὺ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τοῦ εἶχε μαγειρεύση ἐκλεκτὸ φαγητὸ τοῦ εἶπεν: «Ἐτούτη τὴ ὥρα Λάμπρο, πόσοι ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας εἰς τὸ Μεσολόγγι πεινᾶνε! Δὲν θέλω περιστέρια». Καὶ ἔμεινε νηστικὸς συμπάσχων μὲ τοὺς ἥρωας τοῦ Μεσολογγίου.

Ἰδοὺ παράδειγμα ἁγνοτάτου πατριωτισμοῦ, ποὺ πρέπει νὰ μιμηθοῦν ὅλοι οἱ Ἕλληνες.

Εὐτυχῶς καὶ σήμερον ὑπάρχουν καὶ στὴν πατρίδα μας παραδείγματα τοιοῦτα ἀξιομίμητα. Εἰς τὰς Ἀθήνας π.χ. ὅπου γίνονται αἱ τεράστιαι σπατάλαι ζοῦν χριστιανοὶ μὲ τὴν βαθεῖαν συναίσθησιν τῆς κρισιμότητος τῶν στιγμῶν ποὺ ζῆ ὁ ἑλληνισμός. Ἑπληροφορήθημεν, ὅτι ὁμὰς ζηλωτῶν χριστιανῶν, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν νηστεύουν ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Παρασκευήν, τὸ δὲ ποσόν, ὅπερ θὰ διέθετον εἰς φαγητόν, τὸ διέθετον ὑπὲρ τῶν δυστυχούντων. Καὶ ἔτσι μὲ αὐτὸ ποὺ κάμνουν οἱ ὁλίγοι αὐτοὶ ἐκλεκτοὶ χριστιανοὶ τῶν Ἀθηνῶν ζωντανεύουν τὸ παράδειγμα τῶν χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἐν καιρῶ διωγμῶν – μήπως καὶ τώρα δὲν εἶναι καιρὸς διωγμοῦ; – ἐνήστευον διὰ νὰ ἐλεήσουν.

Ὤ! Καὶ τὶ δὲν κάμνει ἡ ἀγάπη! Αὐτὴ ἡ ἁγία φλὸξ τῆς ἀγάπης ποὺ ἥλθεν νʼ ἀνάψη εἰς τὰ στήθη τῶν ὁπαδῶν του τὸ Θεῖον Βρέφος τῆς Βηθλεέμ, αὐτὴ πρέπει καὶ τώρα νὰ φουντώση εἰς τὰς καρδίας ὅλων τῶν χριστιανῶν ἑλλήνων. Καὶ τότε ὁ πτωχότερος τῶν ἑλλήνων κάτι θὰ ἔχη νὰ προσφέρη διὰ νʼ ἀνοικοδομήσωμεν τὰ ἐρείπια ποὺ ἄφρονες υἱοὶ ἐδημιούργησαν εἰς τὴν μαρτυρικήν μας πατρίδα. Τότε θὰ αἰσθανθῶμεν ὅλο τὸ μεγαλεῖον τῆς Θεϊκῆς φράσεως: ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΔΙΔΟΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ Ἥ ΛΑΜΒΑΝΕΙΝ. Τότε θὰ ἑορτάσωμεν ἀληθινὰ Χριστούγεννα.