ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

῾Ο ἀληθινὸς ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς χώρας
πλησιάζει τὰ ἑκατὸν χρόνια τῆς ζωῆς του

ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

Τοῦ συνεργάτου μας Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ

Δημοσιεύθηκε στην «Χριστιανική Σπίθα» το 2007

… ῞Ενας αἰώνας ζωῆς γεμάτος ἀγῶνες καὶ ταλαιπωρεῖες καὶ μόχθους, μέρα καὶ νύχτα, γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ῾Ελλάδα. ῾Ο ἀκούραστος μαχητὴς Καντιώτης, ὅπως τὸν ἤξερε ὅλη ἡ ῾Ελλάδα καὶ τὸν θεωροῦσε ὡς τὸν ἄτυπον ᾿Αρχηγὸν τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας γιατὶ ἐκεῖνος πάλευε νύχτα καὶ μέρα μὲ τὰ θηρία, καὶ δίκαια τὸν θεωροῦσε ὡς τὸν πραγματικόν, τὸν ἀληθινὸν ᾿Αρχιεπίσκοπον, μὲ τὶς θυελλώδεις συγκεντρώσεις καὶ ὁμιλίες του στην ᾿Αθήνα καὶ στὴν ἐπαρχία καὶ τὰ δυναμικὰ συλλαλητήρια ἐναντίον τῶν Καρναβάλων καὶ τῶν Φεστιβὰλ ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. ῎Ελεγαν «Καντιώτης» καὶ ξεσηκώνονταν ὅλη ἡ ῾Ελλάδα καὶ ἔτρεμαν οἱ ἔνοχοι…
Δὲν μπόρεσα νὰ μιλήσω πολὺ στὸ τηλέφωνο. Τὰ σωθικά μου ταράχτηκαν. ῎Αφησα τὸ ἀκουστικὸ καὶ σήκωσα φωνὴ στὸν οὐρανό·
—Θεέ μου, εἶπα. ῎Αφησέ μας ἀκόμα ζωντανὸν τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον! ῎Αφησέ τον ἀνάμεσά μας, ἄφησέ τον, τὸν χρειαζόμαστε πολὺ αὐτὴν τὴν ὥρα!…
Νὰ ὑπάρχη ἡ ἀνάσα του, νὰ ὑπάρχη ἡ παρουσία του, νὰ μᾶς κατευθύνη ὁ λόγος του, νὰ μᾶς παραδειγματίζη τὸ ἀτρόμητο θάρρος του, νὰ μᾶς καθοδηγῆ τὸ ἀγωνιστικό του φρόνημα, ἡ ἀληθινή του πίστη, ἡ ἀσυμβίβαστη πορεία του, ἡ παραδειγματικὴ ἀφιλοχρηματία του, ὁ καθαρός του βίος, ὁ στεντόρειος λόγος του, ἡ φωτισμένη διδαχή του, ἡ ἀκλόνητη ἀντίστασή του στοὺς ἰσχυρούς, ἡ ποιμαντική του ἀγρύπνια, ἡ πολεμική του ρωμαλεότητα, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπέραντη καλωσύνη του γιὰ τοὺς πονεμένους, μετὰ δικαιοσύνης καὶ πραότητος.
Τί πρῶτον καὶ τί δεύτερον νὰ ἐπαινέσω καὶ νὰ ἐξάρω στὸν ἄξιον αὐτὸν καὶ ὑπεράξιον κληρικὸν καὶ μαχητὴν καὶ ὑποδειγματικὸν φορέα τοῦ γραπτοῦ καὶ προφορικοῦ λόγου. Λιγοστεύουν οἱ καθαρὲς καὶ τίμιες καὶ δυνατὲς φωνὲς τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ στὶς μέρες μας καὶ ὅσες ἀπέμειναν οἱ ἐλεγχόμενοι μηχανισμοὶ τῆς μεγάλης δημοσιότητος τὶς ἔχουν βάλει στὸ περιθώριον τῆς σιωπῆς καὶ δὲν τὶς ἀφήνουν νὰ ἀκουστοῦν εὐρύτερα. Ξεχνοῦν ὅμως τὸν λόγον «῎Αλλαι μὲν βουλαὶ ἀνθρώπων, ἄλλα δὲ ὁ Θεὸς κελεύει». Μπορεῖ νὰ φεύγουν ἕνας-ἕνας καὶ νὰ πηγαίνουν νὰ ἀναπαυθοῦν «εἰς τὴν κατάπαυσιν τοῦ Κυρίου» οἱ μεγάλοι Γεροντάδες Παΐσιος, Πορφύριος, ᾿Ιάκωβος, Σωφρόνιος καὶ ἄλλοι ἕως τοὺς ὁσιολογιωτάτους Μοναχοὺς τοῦ ῾Αγ. ῎Ορους, ὅπως ὁ Θεόκλητος Διονυσιάτης προσφάτως καὶ ἄλλοι λαϊκοὶ θεολόγοι, ἀλλὰ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ἀναστήση «τέκνα ᾿Αβραὰμ» ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὶς πέτρες λέγει τὸ Εὐαγγέλιον (Ματθ. Γ´ 9). ῍Ας τὸ ἔχουν ὑπ᾿ ὅψιν οἱ διῶκτες τῆς Πίστεως, ποὺ γέμισαν τὸν τόπον καὶ ἔδωσαν φωνὴν στοὺς ἀκατάρτιστους ψευτοδιανοουμένους καὶ ψευτοκαθηγητάδες καὶ ψευτοσυγγραφεῖς καὶ ψευτοκουλτουριάρηδες, ποὺ κάνουν τὸ μυαλό τους ζυγαριὰ καὶ ζυγίζουν τὰ σύμπαντα καὶ μάλιστα τὰ πνευματικὰ ζητήματα καὶ ὡσὰν σύγχρονοι Προκροῦστες τεμαχίζουν τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν πραγματικότητα πάνω στὰ δαιμονικὰ νεκροκρέββατά τους καὶ τὴν κόβουν καὶ τὴν ράβουν ὅπως θέλουν, γιὰ νὰ εἶναι σύμφωνοι μὲ τὴν «πρόοδο» καὶ τὸν «ἐκσυγχρονισμό» καὶ τὴν «Νέα ᾿Εποχή» καὶ μὲ τὸν δικό τους «πολιτισμό».
῾Ο Χριστὸς διώκεται καὶ πάλι καὶ σταυρώνεται μὲ πολλοὺς τρόπους. Καὶ ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς ἀλλόπιστους καὶ ἀλλόθρησκους καὶ τοὺς ἄθεους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς χριστεπώνυμους φαρισαίους, ποὺ εἶναι καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροὶ τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅπου μπαινοβγαίνουν ἐλεύθερα, ὅσον καὶ ὑποκριτικά. Εἶναι οἱ ψευδοδιδάσκαλοι καὶ οἱ ψευδάδελφοι καὶ οἱ χριστέμποροι, ποὺ ἔχουν ὄψη προβάτου, ἀλλὰ μέσα τους εἶναι λύκοι ἅρπαγες καί… «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου»… ῎Ετσι μένουν γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Χριστὸν μερικοὶ «ἀφελεῖς» κατὰ τὴν λογικὴν τοῦ κόσμου, μερικοὶ «τρελλοί» κατὰ κόσμον καὶ μερικοὶ ἀποφασισμένοι καὶ ἀσυμβίβαστοι καὶ ὄντες ὑπέρφρονες, ὅπως ὁ Γέροντας Αὐγουστῖνος (ὑπέρφρων σημαίνει ὁ τὰ ἄνω φρονῶν, γιὰ νὰ μὴ παρερμηνευθῆ ἡ λέξις) καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ θυμίσω, ὅτι πῆγαν κάποτε στὴν Φλώρινα οἱ ἀπεσταλμένοι τῆς κολασμένης ᾿Αθήνας νὰ τὸν ἐξετάσουν, Μητροπολίτην ὄντα, καὶ νὰ τὸν χαρακτηρίσουν… τρελλόν! Ποιόν; Τὸν μόνον σωφρονοῦντα πολεμιστὴν αὐτοῦ τοῦ τόπου κατὰ πάντα!… Κι ἐκεῖνος, ὡς ὄντως ἐχέφρων κατὰ Θεόν, τοὺς ἔκλεισε τὴν πόρτα…
—Θεέ μου! ῎Αφησέ μας ἀκόμα ζωντανὸν τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον!
Μᾶς ἀρκεῖ ἀκόμα καὶ ἡ σκιά του, ἡ ζωντανὴ μορφή του, ἡ εὐλογία του, τὸ ἤρεμο βλέμμα τῆς σοφίας του, ἡ παρουσία του ἀνάμεσά μας, ὅταν κάθε βράδυ οἱ ὀθόνες τῆς τηλεοράσεως ἐξαπολύουν μυριάδες δαίμονες, μὲ τὴν μορφὴν γυμνῶν καὶ ἡμιγύμνων γυναικῶν καὶ ἄλλων βλαβερῶν θεαμάτων, ἐξ ἀφορμῆς καρναβαλιῶν καὶ δῆθεν καλλιτεχνικῶν ἐκδηλώσεων καὶ μουσικοχορευτικῶν θεαμάτων, ἐνῶ πρὶν ἀπὸ δεκαετίες ὁ πολιὸς καὶ σεβαστὸς Γέροντας Αὐγουστῖνος χτυποῦσε καμπάνες καὶ φώναζε δυνατὰ καὶ προειδοποιοῦσε ὅτι ὁ τόπος μας θὰ καταντήση σὰν τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμμορα, ὅπως καὶ ἔγινε καὶ γέμισε ἡ χώρα μὲ ναρκωτικὰ ὅλων τῶν εἰδῶν καὶ μὲ πορνεῖα ὅλων τῶν εἰδῶν καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία σήκωσε κεφάλι καὶ ζητᾶ μὲ θρασύτητα χιλίων πιθήκων ἰσοτιμία καὶ ἰσονομία καὶ ἐπισήμους γάμους καὶ ἀλλαγὴ νομοθεσίας καὶ υἱοθεσίες τέκνων καὶ ἔχει τόσην διάδοσιν καὶ ἐξάπλωσιν, ὥστε ἀπειλεῖ πλέον φανερά, μὲ ἐπίσημες ἀνακοινώσεις τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ὀργανώσεων (!) τοὺς πολιτικοὺς ὑποψηφίους τί θὰ πράξουν γι᾿ αὐτοὺς ὅταν ἐκλεγοῦν!!! ᾿Ιδού κατάντημα!
—Θεὲ καὶ Κύριε! Λυπήσου τὴν παραπεσοῦσαν χώρα μας καὶ σῶσε τὸν λαόν σου! Λυπήσου ὅσους πιστεύουν ἀκόμα καὶ ἐλπίζουν σὲ Σένα καὶ ἀναζητοῦν ὁδηγοὺς καὶ ἀναστήματα, ὡσὰν τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον, ποὺ τὸν ἐρχόμενον ᾿Απρίλιον γίνεται ἑκατὸν χρονῶν!
Θέλει ὁ λαός μας ἄξιους καὶ καθαροὺς ἡγέτες, χωρὶς «κουσούρια», νὰ τὸν ὁδηγήσουν καὶ νὰ τὸν καθοδηγήσουν στὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τῆς σωτηρίας καὶ ὄχι στοὺς γκρεμοὺς τῆς ἀπωλείας. Θέλουν Ποιμένες νὰ τοὺς ποιμαίνουν καὶ ὄχι χρηματολάτρες, ποὺ νὰ τοὺς προδίδουν καὶ νὰ τοὺς δένουν χειροπόδαρα στὸ ἅρμα τοῦ δαιμονικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Νέας Τάξεως καὶ τοῦ Παπισμοῦ μὲ τὰ χίλια πρόσωπα…
Λυπήσου μας, Θεέ μου, καὶ κράτησε στὴν ζωὴ αὐτὴν ζωντανὸν τὸν Γέροντα τῆς Φλωρίνης, μέχρι νὰ ἀναδειχθοῦν νέοι ἄξιοι Ποιμενάρχες καὶ ὁδηγοὶ τοῦ Πιστοῦ Λαοῦ, ποὺ ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ γρήγορα ἡ Θεία Χάρις θὰ τοὺς προβάλη στὸ Πανελλήνιον, πρὶν τὰ «ἔσχατα γίνουν χείρονα τῶν πρώτων». ῾Ο λαὸς ἀναστενάζει… Καὶ μέσα στοὺς ἀναστενα­γμούς του θυμᾶται τὸν Ψαλμὸν τοῦ Δαβίδ, ποὺ λέγει: «Αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαις, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόπος καὶ πόνος· ὅτι ἐπῆλθε πραότης ἐφ᾿ ἡμᾶς, καὶ παιδευθησόμεθα» (Ψαλμ. ΠΘ´, 10). ῾Ο λαὸς κλαίει μέσα του καὶ Σὲ παρακαλεῖ·
—«᾿Επίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε…».
῾Ως Παντογνώστης, Θεέ μου, γνωρίζεις, ὅτι ὑπάρχουν μυριάδες μυριάδων ψυχὲς ῾Ελλήνων, ποὺ «δὲν ἔκλιναν γόνυ τῷ Βάαλ» τῆς Νέας ᾿Εποχῆς, ἀλλὰ πιστεύουν καὶ ἐλπίζουν σὲ Σένα τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν «καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν» καὶ πάλιν καὶ πολλάκις δέονται καὶ Σὲ παρακαλοῦν·
–Θεὲ τῶν οἰκτιρμῶν! ῾Ο Θεὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός, ἄφησέ μας ἀκόμη ζωντανὸν τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον, ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς καὶ εὐλογίας καὶ ἀνάστησον ἀνταξίους συνεχιστὲς τοῦ ἔργου καὶ τῆς πορείας του, διότι βυθιζόμαστε… καθημερινῶς στὰ μολυσμένα καὶ ταραγμένα νερὰ τοῦ κόσμου τούτου. Κύριε, ἐλέησον!…   

Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ