Α † Ο

«Καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἀνεῖλεν
(ἐφόνευσεν) ἐκ τῆς παρεμβολῆς τῶν Ἀσσυρίων
ἕκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας, καὶ
ἀναστάντες τὸ πρωΐ εὗρον πάντα τὰ σώματα
νεκρά». (Ἡσαΐας 37, 36-37)

Α+Ο. Τί σημαίνει ἡ περίεργος αὐτὴ ἐπιγραφὴ τοῦ ἄρθρου; Ἀλλὰ πρὶν, ἀγαπητοί, δώσωμεν τὴν ἐξήγησιν τοῦ συμπλέγματος τῶν δύο αὐτῶν ψηφίων τῆς Ἑλληνικῆς ἀλφαβήτου ποὺ ἔχουν ἐν μέσω αὐτῶν τὸν Τίμιον Σταυρόν, ἄς γράψωμεν ὀλίγας γραμμὰς σχετικῶς μὲ τὴν αἰτίαν ποὺ ἐδημιούργησε τὸ Α+Ο.

Πρὸ 40 ἐτῶν εἰς τὴν Μακεδονίαν μας, τὴν ἀλύτρωτον τότε θυγατέρα τῆς Ἑλλάδος, ἀνθοῦσε τὸ οὐράνιον φυτὸν, ἡ εὐσέβεια. Ἐμοσχοβολοῦσεν ὁ τόπος. Ὑπήρχε φόβος Θεοῦ. Τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἦτο λατρευτὸν. Καὶ μόνον ἡ καμπάνα ποὺ ἐκτυποῦσεν εἰς τὴν σκλαβωμένην χώραν ἔκανε τοὺς Μακεδόνας νὰ ριγοῦν ἀπὸ συγκίνησιν καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδίας των μυστικαὶ προσευχαὶ ἀνήρχοντο πρὸς τὸν Πλάστην. «Κύριε! Ἰδὲ τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ Σου. Ἐλευθέρωσόν μας. Ἥνωσε καὶ πάλιν τὴν Μακεδονίαν μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα». Οἱ Μακεδόνες προσηύχοντο. Προσηύχοντο μὲ δάκρυα, καὶ τὰ πύρινα δάκρυά των ἔσμιγον μὲ τὰ αἵματα τῶν ἡρωϊκῶν παιδιῶν της ποὺ ἐθυσιάζοντο διὰ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Εἰς τὴν μαρτυρικὴν αὐτὴν γῆν κανεὶς δὲν ἐβλασφήμει τὰ θεῖα. Νὰ βλασφημίση; Ἀλλὰ θὰ ἦτο προτιμότερον νὰ πέσουν ἐπάνω του τὰ Μακεδονικὰ βουνὰ καὶ νὰ τὸν συνθλίψουν ἤ νὰ βλασφημήση καὶ νʼ ἀντικρύση τὴν ἀγανάκτησιν ὅλων τῶν συγχωριανῶν του καὶ αὐτῶν τῶν στενωτέρων συγγενῶν των. Χίλια στόματα θὰ ἤνοιγον διὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν διὰ μίαν καὶ μόνον βλασφημίαν καὶ νʼ ἀνακαλέσουν τὸν ἀσεβῆ εἰς τὴν θέσιν του. Αὐτοὶ ἀκόμη οἱ ἀλλόθρησκοι κατακτηταὶ τῆς Μακεδονίας, οἱ προσκυνοῦντες τὴν ἠμισέληνον, ἠσθάνοντο ἀποτροπιασμὸν ὅταν ἤκουον βλασφημίαν, καὶ ἐπέπληττον καὶ ἐτιμώρουν τοὺς βλασφήμους.

Μέσα εἰς τὴν ἀτμόσφαιραν αὐτὴν τοῦ ἀγνοῦ πατριωτισμοῦ καὶ τῆς πατρώας εὐσέβειας ἔζη ἡ ψυχὴ τῶν Μακεδόνων. Ὅλοι περιέμενον τὴν εὐλογημένην ἡμέραν τῆς ἐλευθερίας. Καὶ ἡ ἐλευθερία ἦλθεν. Ἡ ἡμισέληνος ἔπεσεν. Ὁ Σταυρὸς ὑψώθη. Ἡ γαλανόλευκος σημαία ἐκυμάτιζεν εἰς τὸν Λευκὸν Πύργον τῆς Θεσσαλονίκης, εἰς ὅλα τὰ φρούρια καὶ τὰς ἐπάλξεις τῆς Μακεδονίας. Οἱ σκλάβοι ἐσκίρτων ἀπὸ χαράν, ἔσχιζον τὰ φέσια, ἐζητοκραυγάζον καὶ ἐνηγκαλίζοντο ἀλλήλους ψάλλοντες τὸ «Χριστὸς ἀνέστη». Ἀνέπνεον ἐλεύθεροι. Ἀλλόφυλοι δὲν ἐπάτουν πλέον τὴν ἱερὰν γῆν τῶν προγόνων των. Ἡ φωνὴ τοῦ Χότζα δὲν ἠκούετο πλέον ἀπὸ τοὺς μιναρέδες. Ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ἐπὶ πέντε αἰῶνας ὑπέστησαν τὰ πάνδεινα, ἐπερίμενον τώρα νὰ τιμηθῆ, νὰ λαμπρυνθῆ μὲ τὸὈρθόδοξον Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος, τοῦ ὁποίου ἡ σημαία, τὸ στέμμα, ἡ σφραγίς, τὰ πηλίκια τῶν ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν, τὰ πάντα ἔφερον τὸ ἔμβλημα τῆς Χριστιανοσύνης, τὸν Τίμιον Σταυρόν.

Ἀλλὰ οἱ κάτοικοι τῶν νέων μερῶν, τῶν ὁποίων τὰ μέτωπα ἐδρόσιζεν ἡ αὔρα τῆς ἐλευθερίας, ἀπὸ τὰς πρώτας ἡμέρας τῆς ἀπελευθερώσεως ἐδοκίμασαν σειρὰν ἀπογοητεύσεων. Ἡ πρώτη, ἡ μέγιστη ἀπογοήτευσις: – Ἐγκαθίσταντο αἱ δημόσιαι ἀρχαὶ καὶ ἐξουσίαι τοῦ νέου Βασιλείου; Μετέβαινον ὁ ἱερεύς, ὁ διδάσκαλος, οἱ πρόκριτοι τοῦ χωριοῦ διὰ νὰ χαιρετήσουν ἐν τῶ προσώπω τῶν κρατικῶν ὀργάνων τὴν Ἑλλάδα καὶ ἤκουον ἐκεῖ τὰς πρώτας βλασφημίας ποὺ ἐμόλυνον τὸν ἀέρα τῆς Μακεδονίας. Ἤκουον τὸν ἀστυνόμον νὰ βλασφημῆ τοὺς χωροφύλακας, τὸν ἀξιωματικὸν τοὺς στρατιώτας, τὸν Νομάρχην, τοὺς ὑπαλλήλους του, τὸν… Καὶ ποῖος δὲν ἐβλασφήμει; Τί φρίκη! Ἀλλὰ τὴν στιγμὴν ποὺ οἱ Χριστιανοὶ τῆς Μακεδονίας ἤκουον τὰς βλασφημίας ποὺ ἐξήρχοντο ὡς ἀκάθαρτος ποταμὸς ἀπὸ τὰ στόματα τῶν ὑπαλλήλων τοῦ Ὀρθόδοξου βασιλείου, τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὑφίσταντο ἕνα μεγάλο κλονισμόν. Ἐσείοντο τὰ θεμέλια τῆς ψυχῆς των. Ἐπλήττοντο εἰς τὰ ἱερώτερα συναισθήματά των καὶ διηρωτῶντο: « Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἑλλὰς τοῦ Ὀρθοδόξου βασιλείου ποὺ μὲ τόσην λαχτάραν περιμέναμεν; Αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν ἐμπρὸς εἰς τὰς γυναίκας καὶ τᾶ παιδιά μας ὅ,τι ἱερώτερον ἔχομεν, εἶναι Ἕλληνες; Ἀλλʼ αὐτοὶ ὡς πρὸς τὴν θρησκείαν εἶναι χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Τοῦρκον δὲν ἠκούσαμεν νὰ βλασφημῆ τὸ Κοράνιον, τὸν Μωάμεθ, τὸν Ἀλλάχ. Ἐνῶ αὐτοὶ ἡμέραν καὶ νύκτα περιυβρίζουν μὲ τὰς χυδαιοτέρας τῶν φράσεων τὰ ἱερὰ καὶ ὄσια. Ἀλλοίμονον! Συμφορὰ μεγάλη θὰ μᾶς εὕρη» – ἔλεγον οἱ εὐσεβέστεροι τῶν Μακεδόνων.

Δυστυχῶς ἡ Ἑλλὰς ὡς κράτος εἰς τὰ πρώτα βήματα τῆς ἐγκαταστάσεώς της εἰς τὰς νέας χώρας δὲν ἐπρόσεξε καθόλου. Δὲν ἔρριψε γερὰ θεμέλια διὰ νὰ οἰκοδομόση τὸ ἐθνικόν της οἰκοδόμημα. Δὲν ἐδίδαξε τὴν εὐσέβειαν, ἡ ὁποία κατὰ τοὺς προγόνους μας εἶναι ἡ πρώτη τῶν ἀρετῶν, ἡ ρίζα καὶ τὸ θεμέλιον τῆς εὐδαιμονίας τῶν λαῶν. Τουναντίον καὶ ὁ τελευταῖος ὑπαλληλίσκος ἔγινε πελώριον τὸ στόμα του διὰ νὰ ὑβρίζη τὸν Θεόν. Καὶ ὁ λαὸς μὲ τὰς φρικτὰς βλασφημίας ποὺ ἤκουε καθημερινῶς ἐδιδάσκετο νὰ μὴ σέβεται τὸν Θεόν. Ἀλλʼ ἕνας λαὸς ποὺ ἄνωθεν λαμβάνει τοιαῦτα μαθήματα ἀσεβείας διατὶ νὰ παραξενευώμεθα, ἐὰν αὔριον ἐπαναστατήση, ἀρπάξη τὰ ρόπαλα καὶ θραύση τὰς κεφαλὰς τῶν ἀσεβῶν ἀρχόντων; Ἐὰν τῶ εἴπωμεν διατὶ δὲν πειθαρχεῖ εἰς τὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας τῆς Πατρίδος, αὐτὸς ὁ ἀμαθῆς λαὸς θὰ μᾶς ἀπαντήση: «Αὐτοὶ τὸν Θεὸν ποὺ κυβερνᾶ τὸ Σύμπαν δὲν σέβονται καὶ ἐγὼ θὰ τοὺς σεβασθῶ; Αὐτοὶ μὲ τὰς βλασφημίας των ἐκρήμνισαν εἰς τὴν ψυχήν μου ὅ,τι ἱερὸν καὶ ὅσιον εἶχον, ἐξηυτέλισαν τὴν ἔννοιαν τῆς πειθαρχίας, μὲ ἐδίδαξαν τὴν ἀναρχίαν καὶ μὲ τὸ παράδειγμά των μὲ ἐξώθησαν πρὸς πᾶν εἶδος ἐγκλήματος καὶ ἀτιμίας». – Διʼ αὐτὸ καὶ οἱ ἀρχαίοι πρόγονοί μας ἐκεῖνον ποὺ ἀσεβῶς θὰ ἐξεφράζετο περὶ τῆς Θεότητος ἐθεώρουν ὡς τὸν φοβερώτερον ἐχθρὸν τῆς Πατρίδος. Ὁ ἀσεβὴς διαλύει τὸ ἔθνος ὅσων οὐδεὶς ἄλλος.

Νὰ εἴπωμεν τώρα κάτι τὸ φρικτότερον; Ὅταν τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1922 διὰ τὰς ἁμαρτίας ὅλων μας συνέβη ἡ μεγάλη ἐθνικὴ συμφορὰ τῆς Μ. Ἀσίας καὶ οἱ ἀδελφοί μας Ἕλληνες συνέρρεον εἰς τὰς παραλίας καὶ ἐπιβιβάζοντο εἰς τὰ ἀτμόπλοια, τότε ἐκεῖ μέσα εἰς τὰ Ἑλληνικὰ πλοῖα ποὺ θὰ τοὺς μετέφεραν εἰς τὴν ἐλευθέραν Πατρίδα, οἱ Χριστιανοὶ τοῦ Πόντου καὶ τῆς Καππαδοκίας ἤκουον διὰ πρώτην φορὰν τὴν βλασφημίαν. Ἤκουον τοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιώτας, τοὺς πλοιάρχους καὶ τοὺς ναύτας τῶν Ἑλληνικῶν πλοῖων νὰ βλασφημοῦν, πολλὰ δὲ ἐπεισόδια συνέβησαν τότε, διότι οἱ Χριστιανοὶ τῆς Μ. Ἀσίας μὲ ἀκμαῖον τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα δὲν ἠνείχοντο νὰ ἀκούουν τοὺς ὁμοθρήσκους των νὰ βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ποὺ δὲν ἐβλασφήμουν οὔτε οἱ ἀλλόθρησκοι Τοῦρκοι. Οἱ πρόσφυγες ἤκουον τὰς βλασφημίας, ἀνεστέναζον καὶ ἔλεγον: «Ποὺ πάμε εἰς τὴν Ἑλλάδα, εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Χριστοῦ, ἤ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἀντιχρίστου; Ἀλλοίμονον! Μὲ τοιοῦτον λαὸν ποὺ βλασφημεῖ τὰ θεῖα νέαι συμφοραὶ θὰ μᾶς εὕρουν ἐκεῖ».

Ὦ Ἁγία Τριάς! Ἐξομολογούμεθα ἐνώπιῶν Σου. Ἄς μὴ αἰτιώμεθα ἄλλους. Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ κυρίως ὑπαίτιοι τῶν συμφορῶν μας. Ἡμεῖς ἐφέραμεν τὴν Πατρίδα εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου. Τὴν ἐφέραμεν μὲ τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ πρὸ παντὸς μὲ τὰς φρικτάς μας βλασφημίας ποὺ κανένα ἄλλο ἔθνος τῆς ὑφηλίου δὲν ἐκστομίζει. Μηδὲ οἱ Κάφροι καὶ οἱ Καννίβαλοι. (για την συνέχεια εδώ:)

* * *

Οὕτω καὶ ἡ Μακεδονία ἔμαθε καὶ αὐτὴ νὰ βλασφημῆ καὶ ἡ βλασφημία ἔφθασε μέχρι τῆς τελευταίας καλύβης τῆς Πίνδου. Τρίζουν τώρα τὰ κόκκαλα τῶν νεομαρτύρων διὰ τὴν ἀσέβειαν αὐτὴν τῶν τέκνων της.

Ἀλλὰ τὶ τὸ ὄφελος νὰ διαπιστώνωμεν μίαν θλιβερὰν κατάστασιν χωρὶς νὰ λαμβάνωμεν κατάλληλα μέτρα;

Τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1947 ἐξ ἀφορμῆς μιᾶς βλασφημίας ποὺ ἤκουσα εἰς κεντρικὴν ὁδὸν τῆς Πτολεμαΐδος, πόλεως τῆς Δ.Μακεδονίας, ἐκάλεσα τὸν λαὸν εἰς ἐσπερινὸν κήρυγμα, ὡμίλησα κατὰ τοῦ φρικτοῦ ἁμαρτήματος, ἐξέδωκα εἰδικὸν φυλλάδιον, ἡ δὲ ὁμὰς Χριστιανῶν νέων Κοζάνης ἐτύπωσεν ἀντιβλασφημικὰς πινακίδας ποὺ ἀνηρτήθησαν παντοῦ.

Μεταξὺ δὲ τῶν ἄλλων μέτρων πρὸς περιορισμὸν τῆς ἐπιδημίας, ὑπεδείξαμεν ὅπως καὶ εἰς τὸ μικρότερον χωρίον τῆς χώρας μας ἱδρυθῆ μία ἀντιβλασφημικὴ ὁμάς, ἡ ὁποῖα συστηματικῶς θὰ εἰργάζετο κατὰ τῆς βλασφημίας. Ἡ ἰδέα αὐτὴ ποὺ ἐρρίφθη ὑπὸ τοῦ ἄμβωνος δὲν ἔμεινε μόνον εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον ἐκηρύχθη. Ἡ ἰδέα ἐταξίδευσε… Πολλοὶ ποὺ τὴν ἤκουσαν ὕψωσαν τοὺς ὤμους των καὶ εἶπον: «Ὁ κόσμος ὅπως κατήντησε δὲν διορθώνεται πλεόν». Ἀλλὰ ἡ ἰδέα, ἀφοῦ ἐπέρασε ἀπὸ ψυχρὰς καὶ άδιαφόρους καρδίας καὶ ἀφῆκεν αὐτὰς ἀσυγκίνητους, ἔφθασεν εἰς ἕνα χωρίον τῆς Κοζάνης. Φτελιὰ τὸ ὄνομά του. 40 περίπου οἰκογένειαι ἀποτελοῦν τὸ μικρὸ αὐτὸ χωριὸ ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν Σεβαστείαν τοῦ Πόντου ὅπου τὴν 9 Μαρτίου τοῦ 320μ.Χ. Ἐμαρτύρησαν οἱ Ἅγιοι 40 Μάρτυρες. Εἰς τὸ χωρίον αὐτὸ κατοικεῖ ἕνας νέος Κωνσταντῖνος Σ. Κελεσίδης, γεωργὸς τὸ ἐπάγγελμα, μὲ ἐλάχιστην γραμματικὴν μόρφωσιν. Αὐτὸς ὁ νέος ἤκουσε τὴν ἰδέαν καὶ ἠλεκτρίσθη ὁλόκληρος. Ἔκτοτε δὲν ἠμποροῦσε νὰ ἡσυχάση μὲ τὴν σκέψιν ὅτι ἀπόγονοι αὐτοὶ τῶν 40 Μαρτύρων ποὺ γυμνοὶ ἐπροτίμησαν νὰ κρυσταλλιάσουν ἐπάνω εἰς τὴν παγωμένην λίμνην τῆς Σεβαστείας παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν καὶ νὰ βλασφημήσουν τὸν ἀληθινὸν Θεόν, εἶχον φθάσει εἰς τοιοῦτον κατάντημα ὥστε χωρὶς διωγμὸν νὰ ἀρνοῦνται τώρα καὶ νὰ βλασφημοῦν τὸν Κύριον. Ἔκλαιε διὰ τὴν ἁμαρτίαν αὐτὴν τῶν συμπατριωτῶν του. Φωτιὰ ἤναψε εἰς τὴν καρδίαν του. Μία ὁρμὴ θεία τὸν ἔσπρωχνε νὰ βγῆ, νὰ ὁμιλήση εἰς τοὺς συγχωριανούς του καὶ μὲ δάκρυα νὰ τοὺς παρακαλέση νὰ παύσουν νὰ βλασφημοῦν τὸν Θεόν. Πρὸς τοῦτο συνεβουλεύθη τὸν ζηλωτὴν ἐφημέριον τοῦ χωριοῦ αἰδεσιμ. Γεώργιον Γιούραν, ἔλαβε τὴν εὐλογίαν του καὶ ἤρχισε νὰ έργάζεται. Εὖρε καὶ ἄλλους νέους ὁμόψυχους καὶ ἵδρυσε τὴν πρώτην Ἀντιβλασφημικὴν Ὁμάδα, τῆς ὁποίας τὰ μέλη φέρουν σῆμα μὲ τὰ ἀρχικὰ γράμματα καὶ τὸν Τίμιον Σταυρὸν ἐν μέσω τῶν δύο γραμμάτων.

Ἐὰν ἐφοβούμεθα ὅτι μὲ ὅσα γράφομεν ἐδῶ περὶ τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Α+Ο ἐπρόκειτο οὗτος νὰ ὑπερηφανευθῆ δὲν θὰ ἐγράφομεν οὔτε μίαν γραμμήν. Ἀλλὰ ὁ ἀδελφὸς Κωνσταντίνος Κελεσίδης εἶναι μία ταπεινὴ ψυχή. Ὅ,τι κάμνει, τὸ κάμνει διότι ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν καὶ φλέγεται ἀπὸ τὸν ἅγιον πόθον νὰ ἴδη τὴν Πατρίδαν του καθαρὰν ἀπὸ τὸ αἶσχος αὐτὸ τῆς βλασφημίας. Καὶ, ἀφοῦ μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ κατώρθωσε νὰ σβύση ὁλοτελῶς τὴν βλασφημίαν μέσα εἰς τὸ χωριό του, ἐπεξέτεινε τὴν δράσιν του εἰς τὰ πέριξ χωριά. Τὰ ἐπισκέπτεται. Ὁμιλεῖ εἰς τοὺς χωριανοὺς διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Οὐρανίου Πατρός, διὰ τὴν ἀχαριστίαν τῶν παιδιών του, τῶν σημερινῶν χριστιανῶν, διὰ τὴν εὐσέβειαν ποὺ εἶχε ἄλλοτε ἡ Πατρίς μας καὶ μὲ τὰ ἀπλᾶ του λόγια ποὺ εἶναι θερμὰ σὰν τὴν φωτιὰ τοὺς κάμνει νὰ κλαίουν, νὰ μετανοοῦν διʼ ὅσας μέχρι σήμερον βλασφημίας ἔχουν εἴπη καὶ μὲ νηστείας καὶ μὲ προσευχὰς νὰ ζητοῦν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ νʼ ἀποφασίζουν τοῦ λοιποῦ νὰ μὴ βλασφημοῦν. Νέοι τάσσονται κάτω ἀπὸ τὴν σημαίαν τῆς Ἀντιβλασφημικῆς Ὁμάδος. Πυρῆνες ἱδρύονται εἰς τὰ χωρία. Ὁ μικρὸς ἱεραπόστολος κρατεῖ βιβλίον, εἰς τὸ ὁποῖον ἔχει σημειώσει τὰ ὀνόματα ἐκείνων οἱ ὁποῖοι εἰς κάθε χωρίον ἀποφασίζουν νὰ ζήσουν κατὰ τοὺς Νόμους τοῦ Θεοῦ, μακρὰν ἀπὸ κάθε ὕβριν καὶ βλασφημίαν. Ἰδοὺ ὁ πίναξ τῶν χωρίων, εἰς τᾶ ὁποῖα ἐξηπλώθη ἡ Ἀντιβλασφημικὴ Ὁμάς.

 Φτελιὰ μέλη 9,  Γαλανὶ μελη  22, Οἰνόη μέλη 28,  Πέτρα μέλη 19,  Ἀμύγδαλα μέλη 3,  Βαθύλακος μέλη 10,  Μεσιανὴ μέλη 21,  Ροδίτης μέλη 12,  Πύργος μέλη 1,  Δρέπανον μέλη 14,  Κλεῖτος μέλη 9,  Ἀκρινὴ μέλη 8, Ἅγ.Δημήτριος μέλη 12, Τετράλοφος μέλη 26,  Λεύκαρα μέλη 29.
Σύνολο μελῶν Ἀντιβλασφημικῆς Ὁμάδος: 223

Ἀδελφὲ Κωνσταντῖνε. Πίστευσε, ὅτι ὡς ἱεροκήρυξ σὲ ζηλεύω. Δυστυχῶς ἀπὸ δύο ἐτῶν εἶμαι δέσμιος. Δὲν δύναμαι, ὅπως σύ, νὰ περιοδεύσω τὴν ὕπαιθρον τῆς Μακεδονίας, διότι… Μὴ θέλετε νὰ μάθετε τὴν αἰτίαν, διότι καὶ οἱ πέτρες τοῦ Βουρίνου ὄρους θὰ σεισθοῦν! Δάκρυα μοῦ ἔρχονται εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς πληροφορούμενος τὴν δρᾶσιν σου. Ἐὰν ἤμην ἐλεύθερος, ὡς ἱεροκήρυξ θὰ σὲ συνόδευον εἰς ὅλην τὴν ἱεραποστολικὴν περιοδείαν σου καὶ θὰ ἐφθάνομεν μαζὺ μέχρι τῶν κορυφῶν Βερμίου καὶ τῶν Πιερίων καὶ παντοῦ θὰ ἐξηπλώνομεν τὸ εὐλογημένον δίκτυον τῆς Ἀντιβλασφημικῆς Ὁμάδος. Σὺ ὅμως ἐξακολούθησε ἐργαζόμενος, Ἄγγελος Κυρίου προπορεύεται εἰς τὴν ὁδόν σου. Ὅ,τι ἔπρεπε νὰ πράξουν ἀρχιερεῖς, ἱεροκήρυκες καὶ θεολόγοι ποὺ λιμνάζουν εἰς τὰς πόλεις, τὸ πράττεις σύ. Σὺ χωρὶς μεγάλας θέσεις, χωρὶς μισθούς, χωρὶς διπλώματα ἐργάζεσαι διὰ νὰ ἐπαναφέρης εἰς τὴν μάνδραν τοῦ Χριστοῦ τὰ πρόβατα ποῦ, ἀλλοίμονον, ἄλλοι μὲ τὴν ἀντιχριστιανικὴν ζωὴν ἀφῆκαν νὰ διασκορπισθοῦν εἰς τὰ τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος καὶ κινδυνεύουν νὰ γίνουν βορὰ τῶν λύκων.

Ἑλλάς! Χαίρε! Νέον εἶδος ἱεροκηρύκων ἤρχισε νὰ ἐμφανίζεται εἰς τὴν μαρτυρικὴν γῆν Μακεδονίας. Αὐτοὶ θὰ εἶναι ἐλεύθεροι νὰ κηρύξουν τὴν ἀλήθειαν καὶ οὐδεὶς θὰ δυνηθῆ νὰ ἐπιβάλη φίμωτρον εἰς τὸ στόμα των.

* * *

Φίλοι ἀναγνῶσται! Τὸ παράδειγμα ποὺ δημοσιεύεται διδάσκει τὶ εἰμπορεῖ νὰ πράξη καὶ «ὁ ἐλάχιστος τῶν χριστιανῶν» εἰς τὸν κύκλον τῆς δράσεώς του. Δύναται νὰ σώση ἐπαρχίαν ὁλόκληρον.

Ἡ βλασφημία ὀργιάζει ἐν τῶ ἔθνει ἡμῶν καὶ ἡμεῖς μένομεν ἀναίσθητοι. Ταλαίπωροι! Ἕνα κροῦσμα μεταδοτικῆς νόσου, ἐὰν ἠκούετο εἰς μίαν πόλιν τῆς Ἑλλάδος, ὅλη ἡ ἐπιστήμη θὰ ἐκινεῖτο διὰ νὰ τὸ ἐξαλείψη. Ἀλλὰ ἰδοὺ ὅλη ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἀκάθαρτος. Δὲν ὑπάρχει χῶρος καθαρὸς ἀπὸ τὴν βλασφημίαν. Καὶ ὅμως πολλὰ σπίτια, πολλὰ χωριά, πολλαὶ πόλεις τῆς Πατρίδος θὰ εἶχον καθαρισθῆ ἀπὸ τὴν ἐπάρατον ἐπιδημίαν τῆς γλώσσης, ἐὰν εἴχομεν χριστιανοὺς νὰ ἐργάζωνται ὅπως ἐργάζεται ὁ εἰς τὴν Φτελιὰν τῆς Κοζάνης ζηλωτὴς χριστιανὸς Κωνστ. Σ. Κελεσίδης, ὁ ἱδρυτὴς τῆς πρώτης Ἀντιβλασφημικῆς Ὁμάδος ἐν Ἑλλάδι.

– Βλασφημία, τρομερὸν τὸ ἁμάρτημα. Ἀνοίξατε τὴν Βίβλον σας καὶ μελετήσατε το 36ον κεφάλαιον τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου. Ἐκεῖ βλέπομεν ὅτι διὰ μίαν καὶ μόνον ὕβριν, βλασφημίαν κατὰ τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ, ὁ ἄγγελος μέσα εἰς μίαν νύκτα μὲ πύρινιν ρομφαίαν ἐξωλόθρευσε 185 χιλιάδας ἄνδρας καὶ διέλυσε τὴν πανίσχυρον στρατιὰν τοῦ Σεναχειρήμ.

– Ἀκοῦτε; Διὰ μίαν καὶ μόνον βλασφημίαν 185 χιλιάδες νεκροί. Πόσαι ἄραγε τώρα τιμωρίαι ἀρμόζουν εἰς ἡμᾶς διὰ τὸ ἄπειρον πλῆθος τῶν βλασφημιῶν μας; Ὤ Κύριε! Πόσον μακρόθυμος εἶσαι!

Ἀδελφοί! Ἐὰν δὲν θέλωμεν νὰ ἴδωμεν ἄλλας συμφοράς, νέας πυραμίδας ἀτάφων πτωμάτων, ἄς μετανοήσωμεν καὶ ἄς κλαύσωμεν πικρῶς διʼ ὅσας βλασφημίας ἀκούονται ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς γῆς, ἡ ὁποία ἄλλοτε εὐωδίαζε ἀπὸ τὸ ἄρωμα τῆς εὐσεβείας, ἀπὸ τοὺς αἴνους καὶ τὰς δοξολογίας τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. Ἄς μετανοήσωμεν. Ἄς πολεμήσωμεν τὸ κακόν. Ὅλοι ἄς γίνωμεν μαχηταί, θαρραλέοι χριστιανοὶ ποὺ μὲ λόγους θερμούς, μὲ ἔργα σπουδαία, μὲ προσευχὰς πύρινας θὰ συντρίψωμεν τὸν ἑωσφόρον καὶ θὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν Πατρίδα ἀπὸ τὴν βλασφημίαν. Εἰς ὅλα τὰ χωριὰ καὶ τὰς πόλεις ἄς ἱδρυθοῦν Α+Ο. Ὁ Κύριος θὰ βοηθήση. Ἡ Ἑλλὰς θὰ καθαρισθῆ. Θὰ λάμψη καὶ πάλιν ἡ μορφή της. Θὰ γίνη ὡς χρυσίον καθαρόν, ποὺ θὰ ἀκτινοβολῆ εἰς Ἀνατολὴν καὶ Δύσιν τὴν δόξαν τοῦ Σταυροῦ.

• ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Ὁ ἐν Κοζάνη ἐσχάτως ἱδρυθεῖς «Ὀρθόδοξος Χριστιανικὸς Σύλλογος οἱ Ἅγιοι 40 Μάρτυρες» μεταξὺ τῶν ἄλλων σκοπῶν ἔχει καὶ τὴν καταπολέμησιν τῆς βλασφημίας. Πρὸς τοῦτο ἐτύπωσε ἀντιβλασφημικὰς πινακίδας, τὰς ὁποίας ὡς καὶ σχετικὸν φυλλάδιον ἀποστέλει δωρεὰν εἰς πάντα αἰτοῦντα. Γράψατε εἰς Ἰωάννην Μελᾶν – Ὀρθόδοξον Χρ. Σύλλογον οἱ 40 Μάρτυρες – ΚΟΖΑΝΗΝ. Διὰ δὲ τὴν «Σπίθαν» γράφετε εἰς Γεώργιον Παφίλην – ΚΟΖΑΝΗΝ.

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥΕΤΟΣ ΣΤ΄-  ΚΟΖΑΝΗ – ΜΑΡΤΙΟΣ 1950
Αριθ. φυλ. 104