Ημεριδα 20/4: ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ: ΔΩΡΕΑ ή ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΖΩΗΣ;

Σάββατο, 20 Απριλίου, ώρα 16:00

23 Μαρτίου 2013 Ελλάδα

Ο νεοεκλεγής ιεράρχης κατά την ομιλία του αποκάλεσε την Κομοτηνή με το τουρκικό της όνομα – Γκιουλμουτζίνα – αφήνοντας με το στόμα ανοιχτό όσους τον άκουσαν και προκαλώντας αντιδράσεις.

Είναι χαρακτηριστικό πως δεν επετράπη στον Υπουργό Υγείας της Τουρκίας να εισέλθει στη χώρα μας πριν λίγο καιρό επειδή στο διαβατήριο του ανέφερε τη γενέτειρα του Κομοτηνή με το όνομα που της δίνουν οι Τούρκοι και όχι με το ελληνικό της όνομα.

Οι πιο ψύχραιμοι πάντως μιλούν για «χοντροκομμένο» άνοιγμα του νέου Μητροπολίτη στη μουσουλμανική κοινότητα, ωστόσο με την κίνηση αυτή κατάφερε να στρέψει εναντίον του, τους χριστιανούς…..

Παπωσύνης Παράνοια και Παραφιλία

του Αποτειχισθέντος Θεολόγου Νικολάου Πανταζή, Αυστραλία

Πάλι τανάπαλι, οι ταλαίπωροι και περισπούδαστοι «πνευματικοί» προύχοντες της πολυπαθούς και χιλιοπροδομένης μας Ορθοδοξίας, ων τα ατιμασμένα ονόματα γνωστά εστί τοις πάσι, αρέσκονται να ετεροζυγούν με μίξη αντιευαγγελική και μαγαρισμένη, με τον εκπρόσωπο του Αντιχρίστου επί γης, τον επικατάρατο και τρισκατάρατο Πάπα.

Η ασυγχώρητη βλασφημία τους είναι η πλανεμένη πίστη και καταισχύνουσα ελπίδα που έχουν στον Αιρεσιάρχη Πάπα για την ψευδοένωση. Η βλάβη της φήμης (=βλασφημία) του Αγίου Πνεύματος συνίσταται στα εξής:

Το Άγιο Πνεύμα φημίζεται για ένωση, αλλά τί είδους ένωση; Ένωση με το Θεό, την Αγία Τριάδα, με τον Θέανθρωπο Χριστό και την Πίστη των Αποστόλων, το θεμέλιο της ΜΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού, τη βάση της Αληθείας.

Η Αληθινή Πίστη, ο μόνος σωστός, αποδεκτός τρόπος Πίστεως και ορθής Λατρείας, κατόπιν αποκαλύψεως του Ίδιου του Θεού, είναι η Ορθοδοξία. Κάθε απόκλιση από αυτήν, συνεπάγεται απόσχιση, αίρεση, διαίρεση και αποχώρηση. Η διχοστασία γίνεται αποστασία και η αποστασία απώλεια.

Οταν ο Χριστός ευχήθηκε «υπέρ της των πάντων ενώσεως», δεν εννοούσε τη δημιουργία μιας νέας οικουμενιστικής μίξεως, ένα κράμα θρησκειών, μια ένωση πλανών και συγχώνευση βλασφημιών, όλοι αδελφωμένοι και ενωμένοι μεταξύ τους για δημιουργία νέας, αντιθέου και παγκοσμίου «εκκλησίας», αλλά δήλωνε την επιστροφή των αποσχισθέντων, την επαν-ένωση των πάντων με τον Εαυτό Του, τη Μία Κεφαλή Του, το Ένα Σώμα Του, την Μία Πίστη Του, το Ένα Βάπτισμά Του, την Μία Εκκλησία Του. Οριοθετούσε την επιστροφή όλων των πλανεμένων θρησκειών και αιρέσεων απωλείας πίσω ξανά στη ΜΙΑ Ποίμνη Του, την Ορθοδοξία.

Οποιαδήποτε άλλη ένωση είναι ψεύτικη, κάλπικη, απατηλή. Είναι ενάντια στο Χριστό, εναντίον του Αγίου Πνεύματος, κόντρα στο Λόγο του Θεού, κόντρα στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας. Ο Πάπας απαιτεί ένωση κάτω από τον εαυτό του, υποταγμένοι όλοι στο «πρωτείο» και το «αλάθητό» του. Έχει και άλλες φρικτές αιρέσεις καθότι ορθώς αποκαλείται από τους Αγίους μας «Αιρεσιάρχης». Αρχηγός αλλά και Αρχή, πηγή των αιρέσεων. Ο Πάπας είναι δημιουργός και αυτουργός αιρέσεων των οποίων «θα ζήλευε κι’ ο ίδιος ο Εωσφόρος!» Με το αποκυήματα και εκτρώματα της αρρωστημένης του φαντασίας, γίνεται εμπνευστής άριστος του πονηρού και διαβόλου διδάχος.

Θα σταθώ όμως σε αυτές τις δύο, το πρωτείο και το αλάθητο, μιας και το «φιλιόκβε» για τον παμπόνηρο Πάπα «διαπραγματεύσιμο» τυγχάνει.

Ο κάθε Πάπας δηλώνει πως δεν πρόκειται ποτέ να απαρνηθεί αυτά τα δύο εξιώματα. Συστήνει τον μεγαλεπίβουλο εαυτό του ως τον «Θρησκευτικό και Πολιτικό Ηγέτη της Γης!» Ως Πάπα παντοκράτορα και των Πατριαρχών απάντων υπεροπτικό παντεπόπτη!

Το Βατικανό είναι παγκοσμίως γνωστό και ανεγνωρισμένο ως υπέρ άνω όλων των κρατών της γης, παντελώς ανεξέλεγκτο, απολύτως ανεξάρτητο και τελείως αυτόνομο. Καμία άλλη δικαιοσύνη δεν έχει δικαίωμα ή δυνατότητα να παρέμβει στα σκοτεινά ενδότερα του Βατικανού. Είναι κράτος εν κράτει, καπιταλιστικό και θεοκρατικό σύστημα απολυταρχίας και κυριαρχίας.

Και οι δικοί μας ηγέτες, τί κάνουν; Ποιά στάση τηρούν;

Εκθιάζουν και λιβανίζουν τον πρωτοκορυφαίο εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών στεκόμενον, μακαρίζουν τον επί καθέδρα αιρέσεων και βλασφημιών καθεζόμενον.

Αναγνωρίζουν τον όντα εκτός Εκκλησίας και όντως εντός κολασίμου Βλασφημίας. Εξ’ αποστάσεως εξαποστέλουν κολακευτικά, συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και αυτοπροσώπως επιδίδονται σε ακραίους, αλλοπρόσαλλους εναγκαλισμούς και βαρύγδουπα φιλήματα Ιούδα.

Ψυχοπαθολογικώς «ηδονίζονται τω πνεύματι» να συλλειτουργούν με τον ιερωσύνην μη έχοντα και την πορνικήν πλάνην κατέχοντα του πρωτείου και του αλαθήτου. Ο Οικουμενισμός απεικονίζει ολοζώντανα τα πνευματικά Σόδομα και Γόμορα στη διαθρησκειακή τους διάσταση. Οι Οικουμενιστές ενδομύχως διακατέχονται από το δαιμόνιο της πνευματικής μοιχείας εκπορνεύοντες τα ιερά και τα όσια στο Βατικάνειο «Οίκο Ανοχής», όπου ανέχονται να εξεφτελίζονται, να ταπεινώνον το τιμημένο ράσο που φορούν, να πέφτουν χαμηλά και να σκύβουν δουλικά στον Πάπα λαμβάνοντας «την ευχή» (ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος) του Αρχηγού των Αιρέσεων και βλασφημιών.

Απακαλούν «Παναγιώτατον» τον μιαρότατον Αρχιερέα του Σατανά και δέχονται ως «Αδελφόν» τον αυτάδελφον του Διαβόλου. Διόλου δεν έχουν έγνοια εάν τους πιστούς ανά την οικουμένη σκανδαλίζουν με τα οικουμενιστικά πανδαιμόνια δρώμενα του διαχριστιανικού δήθεν διαλόγου.

Εφ’ όσον βάση αυτού του διαλόγου αποτελεί το του αρχεκάκου όφεως «δεύτε διαλεχθώμεν» και απαράβατη προυπόθεση «η άρση των δογμάτων, η παραμέριση των διαφορών μας και η επικέντρωση στις ομοιότητές μας», τότε δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται κανένας διάλογος ή να υπάρχει οποιαδήποτε Ορθόδοξη παρουσία στο όλο σκηνικό και σούργελο του ΠΣΕ.

Οι Άγιοι Πατέρες μας, ναι, έκαναν διάλογο χωρίς καμία παράβαση συμπροσευχής και όχι μάλιστα παρατεταμένο. Μόλις όμως αντελήφθησαν πως δεν υπάρχει διάθεση ούτε και προοπτική να ασπαστούν οι Παπικοί την αλήθεια, αποσύρθηκαν οριστικώς και αμετακλήτως και κατεδίκασαν μάλιστα κάθε άλλο διάλογο, κάθε άλλη συμμετοχή.

Η κατηγορηματική τους άρνηση να συνκαθίσουν, να συνδιαλεχθούν και να συνδειπνήσουν με αιρετικούς ήταν η τρανώτερη ομολογία πίστεως. Ήταν το ηρωϊκό και διαχρονικό εκείνο ΟΧΙ. Η δυναμική τους και αποστοματική απάντηση ήταν αυτό που λέμε εμείς σήμερα: «Όχι, ΔΕΝ το συζητώ!»

Η Ορθόδοξη Αλήθεια δεν είναι συζητήσιμη και παζαρεύσιμη. «Τα της Ορθοδοξίας δόγματα ουδέποτε εις ουδεμίαν συζήτησιν τίθονται!» (Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός).

Και αναρωτά, αναβοά, ο σύγχρονος Νέος Θεολόγος της Εκκλησίας μας, ο όντως Άγιος Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Δηλαδή, εάν κάποιος χτυπούσε τη πόρτα σας και πρότεινε να μοιραστεί το συζυγικό σας κρεβάτι, θα το συζητούσατε αυτό το πράγμα;»

Βλέπετε πως και ο Άγιος Γέροντας, λίαν ευστόχως, χρησιμοποιεί παραδείγματα πορνείας και μοιχείας για να παραλληλήσει τον Οικουμενισμό; Αλλά και ο Άγιος Γέροντας Παίσιος, τί νομίζετε εννοούσε όταν, αναφερόμενος στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τα Διαθρησκειακά Συνέδρια, είπε: «Αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου!» Κουρελούδες, με μεταφορική έννοια, λέγονται και οι ιερόδουλες, οι πόρνες!

Στην Αποκάλυψη επίσης, γιατί νομίζετε η Βαβυλώνα ονομάζεται Πόρνη; Διότι είναι η πρωτεύουσα του Οικουμενισμού! Από αυτήν την ξακουστή και ακριβοπληρωμένη πόρνη θα γεννηθεί ο Αντίχριστος…

Οποιαδήποτε άλλη περαιτέρω «κουβεντούλα» με τη δροσούλα και ζάμπλουτα φαγοπότια, οποιαδήποτε άλλα σκιρτήματα-φιλήματα σε φλογερό κλίμα εγκαρδίων και επιστηθίων εναγκαλισμών, μάλλον γελοιοποιούν, ευτελίζουν και εξευτελίζουν την Πίστη μας. Οι δε Ορθόδοξοι εκπρόσωποι καταντούν Θεομίσητοι, Θεομάχοι.

Τολμούν και αποκαλούν «Επίσκοπον» τον Πρόσκοπο των «Ιλουμινάτι», αποδέχονται τον Πλανητάρχην της πλάνης και συνέρχονται εις παράνομον συνδιάσκεψιν με τον εγκάθετον της ΕβραιοΜασονίας.

Ώ της ερωτικής Παποφιλίας και παραφιλίας που τους μάρανε! Ώ της υπερηφάνου Παπωσύνης που πώρωσε το νου των Ορθοδόξων μας ηγουμένων!

Προχθές τους είδαμε να παρίστανται ως επαγγελματίες «μοιρολιγίστρες» σε κηδεία του Πάπα και να ψάλλουν μάλιστα επί της αμετανοήτου σορού το «Χριστός Ανέστη!»

Εχθές εθεάθησαν να σκύβουν δουλικώς στον αφθέντη και δεσπότη Βενέδικτο (ο οποίος δημοσίως είχε καλέσει όλες τις κυβερνήσεις να συστήσουν επειγόντως Παγκόσμια Κυβέρνηση) και να θρηνούν ανέλπιστοι κι απαρηγόρητοι για την παραίτησή του.

Σήμερα τους βλέπουμε να λιγουρεύουνται θρόνους, να οραματίζονται πρωτοκαθεδρίες, να υποτάσσονται σε τιάρες και να παγιδεύονται σε ποντίφικες φάκες. Επιθυμία επεθύμισαν οι ματαιόδοξοι ηγουμενίσκοι να καταγραφούν στα ρεκόρ των Γκίνες ως οι ενδοξοτάτοι, αξέχαστοι και μοναδικοί, οι καταξιωμένοι κεχρισμένοι που κατάφεραν αυτό που απέτυχαν οικτρά να κάνουν, τι κρίμα, οι «ανήμποροι» και «ξοφλημένοι» Άγιοι Πατέρες μας, την πολυπόθητη ένωση των «εκκλησιών».

Αυτός Πληθυντικός καθ’ εαυτού λίαν βλάσφημος είναι, διότι Μία είναι η Εκκλησία του Χριστού κι’ όχι πολλές. Ούτε αδελφές είμαστε, ούτε «αδελφούλες» μα ούτε μέρη επί μέρους, ούτε κλαδιά, παρακλάδια και κλαράκια τσακισμένα, ούτε δόσεις αληθείας δω κι΄ εκεί σποραδικά, διάσπαρτα ανακατεμένες, σα σκορποχώρι αυθαίρετο. Δε δόθηκε η πίστη με γραμμάτια σπερματικά αλλ’ «άπαξ» παραδόθηκε τοις αγίοις στην Αγία Πεντηκοστή. Ούτε η εγκυρότητα του βαπτίσματος των αιρετικών υπόκειται στην έγκριση κάποιας αφηρημένης τοπικής «Παν-αμερικάνικης Συνόδου».

Ο Μέγας Οικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο μόνος που τόλμησε ποτέ στην ιστορία της Ορθοδοξίας από τον καιρό του Σχίσματος να παραστεί σε ενθρόνιση του Πάπα. Γνωρίζει πάρα πολύ καλά καθώς και οι συνευδοκούντες αυλοκόλακές του, πως η παρουσία του και μόνο, στην παναιρετική αυτή «ιεροτελεστία», δηλώνει την εξ’ ολοκλήρου άμεση υποταγή και παντελή αναγνώριση του Πρωτείου και του Αλαθήτου, ουσιαστική επικύρωση της δήθεν «Αποστολικής Διαδοχής» του Πάπα και έμμεση πλήρη αποδοχή όλων των αιρέσεων και λογής βλασφημιών του Παπισμού.

Όλα αυτά με μία και μόνο παράσταση, υπόκλιση και αμαρτωλή συνφαγοποσία! Για ένδειξη «τιμής» στον άτιμο Αιρεσιάρχη. Ο Πάπας δεν είναι άξιος αποδέκτης καμίας τιμής. Δεν ανήκει στην κατηγορία «τους τοιούτους εντίμους έχετε» αλλά ούτε και ο Πατριάρχης και οι λοιποί εκπρόσωποι αξίζουν πλέον οποιαδήποτε τιμή με την άτιμη και ανέντιμη εκπροσώπισή τους αυτή.

Σε τηλεοπτική συνέντευξή του δήλωσε: «Πηγαίνω, λέει, για να ‘δείξω’ (για επίδειξη δηλαδή και κολακεία) τη σημασία που δίνω στις ‘φιλικές σχέσεις’ των δύο Εκκλησιών!»

Στα δόγματα και στο Πηδάλιο, ποιά σημασία δίνει; Στην αδιαπραγμάτευτη Ορθόδοξη Αλήθεια ποιά σημασία επιδεικνύει; Μετέτρεψε τη Κυριακή της Ορθοδοξίας σε Κυριακή της Προδοσίας! Την υποβίβασε σε Κυριακή της ακράτου και απείρου Παποφιλίας. Κυριακή της Παραβάσεως και της ηττοπαθείας.
«Φιλικές Σχέσεις» δεν έχουμε διότι οι Παπικοί δεν είναι Φίλοι της Αληθείας, δεν είναι φίλος Χριστού ο Πάπας. Είναι κοσμοκράτορας, φίλος στενός του κόσμου.
«Μοιχοί και μοιχαλίδες, ουκ οίδατε ότι η φιλία του κόσμου έχθρα του Θεού εστίν; ος αν ουν βουληθή φίλος είναι του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται». Ο βαρύς  χαρακτηρισμός του Κυρίου δεν είναι καθόλου τυχαίος. Ο Ίδιος ο Χριστός κατονομάζει και καταδικάζει ως μοιχούς τους διατηρούντας «Φιλικές Ζχέσεις» με αιρετικούς.
Αυτό που διαπράττει ο Πατριάρχης ονομάζεται από τους Ιερούς Κανόνες και την Αγία Γραφή, «πνευματική μοιχεία». Διατηρεί Στενή Φιλία με Αιρεσιάρχη ενώ γνωρίζει πως δεν υπάρχει περίπτωση ο Πάπας ν’ απαρνηθεί τις αιρέσεις του και ν’ ασπαστεί την Ορθοδοξία με Λίβελο Μετανοίας διατάζοντας όλους τους καθολικούς της γης να αναβαπτιστούν Ορθόδοξοι, να καταργήσουν τα πάντα και να αλλάξουν ριζικώς, να μεταμορφωθούν ολοκληρωτικώς
Πάνω απ’ όλα, Οικουμενιστά «κ» Βαρθολομαίε, ο Πάπας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Εγώ ο έσχατος και μικρός θα σου το διδάξω αυτό; Ου βούλει συνιέναι; Αιρεσιαρχική Κοινότητα είναι, όργιο βλασφημιών, βέβηλο συναπάντημα πλανών,  αντάμωμα δαιμόνων! Εφ’ όσον γνωρίζεις άριστα, μέσω του ακριβεστάτου προορατικού χαρίσματος των Αγίων μας και τη σωρεία προφητειών πως ο Πάπας δεν πρόκειται ποτέ να μετανοήσει και με τον Αντίχριστο τελικώς θα συμμαχήσει, τότε
τι «σόι» ένωση προσδοκείς
ποιά συμφέροντα εξυπηρετείς;
Προς τί ο διάλογος;
Γιατί τόσο στενές σχέσεις;
Γιατί επιτελούνται τόσες ανώφελες και επιπόλαιες συμπροσευχές που απαγορεύονται ρητώς και αυστηρώς από τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους;
Γιατί παρατίθονται προκλητικώς πλούσιες τράπεζες και συνεσθίετε μετά αμαρτωλών, πορνών και αιρετικών ενώ πάλι γνωρίζετε την σχετική εντολή του Χριστού; Τη στιγμή μάλιστα που το πάμφτωχο ποίμνιο πεθαίνει από τη πείνα, εμείς να τρώμε με χρυσά κουτάλια και τιμαλφή σερβίτσια για τα «βίτσια» του βατικανού; Αλήθεια, ποιό το όφελος;
Γίνονται και άλλα κωμικοτραγικά παρατράγουδα που έρχονται κάποτε στη διαφάνεια «α αισχρόν εστί και λέγειν».
Όλα αυτά που γίνονται, αποδεικνύουν πως οι ηγέτες μας κηρρύσουν «γυμνή τη κεφαλή» αίρεση, την παναίρεση του Οικουμενισμού δημοσίως χωρίς καμία ντροπή ή συστολή, χωρίς ίχνος φόβου Θεού. Είναι πάντως πρόμαχοι του επάρατου Οικουμενισμού και ένοχοι καταπατήσεως του απαράβατου Δόγματος της Μοναδικότητος της Εκκλησίας μας, του Συμβόλου της Πίστεως που απερίφραστα ορίζει και σαφώς δογματίζει «Πιστεύω, εις Μίαν Εκκλησίαν».
Επί πλέον, ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου ορίζει πως πρέπει οι πιστοί να Αποτειχίζονται από τέτοιους αρχιερείς, επαινεί μάλιστα και ευλογεί ιδιαιτέρως αυτούς τους πιστούς που προβαίνουν σε αυτήν την θεάρεστη πράξη μαρτυρίας και Ομολογίας. Ορίζει να διακοπεί κάθε επικοινωνία με τέτοιους ηγέτες (τους οποίους αποκαλεί «Λυκοποιμένες») και να πηγαίνουν σε άλλο Επίσκοπο που ορθοτομεί το Λόγο της Αληθείας.
Από την άλλη όμως, δεν καταδικάζει όσους δεν Αποτειχίζονται και αναμένουν επίσημη καταδίκη μελλοντικής Συνόδου. Δυστυχώς όμως, όταν «το ψάρι βρωμάει από την κεφαλή», τότε δύσκολα άλλη Σύνοδος θα βρεθεί να επιδείξει σθένος, να «τολμήσει» να καταδικάσει άλλον Πατριάρχη, όταν όλοι τους σήμερα είναι Φιλοπαπικοί, Οικουμενιστές κι’ έχουν «βρεγμένη την ουρά τους»…
Το χειρότερο και τραγικότερο όλων, είναι η πένθιμη απουσία και νεκρική σιγή των Μητροπολιτών και Επισκόπων που δεν διαθέτουν το πραγματικό πατερικό και αγωνιστικό θάρρος να ελέγξουν τον παραβάτη προιστάμενό τους, δεν αποτειχίζονται διά τον φόβο των ιουδαίων, εξ’ αιτίας της κολασίμου δειλείας η οποία μαστίζει και θερίζει ως κακοήθης όγκος τους «εκλεκτούς» μας ιεράρχες, πλην βεβαίως ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι πλείστοι κωφάλαλοι. Κατακεραυνώνουν τον Οικουμενισμό αλλά τους Οικουμενιστάς εξυψώνουν μέχρι τα άστρα. Κατονομάζουν τη παράβαση, αποσιωπούν τους παραβάτες και συνεχίζουν να διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους.
Γιατί σιωπούν όλοι τους; Γιατί χρονιεί η «αρίστη» Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος να διακόψει ομοφόνως το μνημόσυνο του Πατριάρχη;
Διότι φοβούνται όλοι τους τα αντίποινα, τις απειλές και ανησυχούν για τις συνέπειες, τις απώλεις, τις κυρώσεις, τις στερήσεις. Δηλαδή βολεμένοι μέχρι αηδίας. Χλιαροί μέχρι αχρηστίας. Κοιμισμένοι μέχρι ακηδίας. Διότι είναι μαλθακοί τη καρδία, θιασώτες της θεωρίας και πράκτορες «0» της απραξίας.
Κατόπιν αποκαλύψεως δύο μεγάλων χαρισματούχων και Αγίων Γερόντων του Αγίου Όρους, δυστυχώς, παρασκηνιακώς και θεωρητικώς, η Ένωση ήδη προ πλέον πολλού έχει γίνει! Τώρα απομένει η σταδιακή εμπέδωση, δεσμευτική εφαρμογή και ύπουλη αποδοχή εκ μέρους του κόσμου. Η Ένωση θα γίνει και στα φανερά.
Οι Ορθόδοξοι Πιστοί όμως δεν θα την αναγνωρίσουν. Ο Πιστός Λαός ήταν, είναι και θα είναι ο Αέναος Φρουρός της Ορθοδόξου Πίστεως εις τους αιώνας. Κι’ αν γίνει ψευτο-ένωση σαν τη Φεράρα-Φλωρεντία, δεν θα’ ναι ένωση κατά Χριστόν αλλά κατά Πάπαν, κατά Εωσφόρον.
Τί παράνοια, Θεέ μου! Τί πώρωση καρδίας και πλάτος υπερηφανείας! Τί άπατος πάτος υποτελείας και εξεφτελισμός δουλοπρεπείας. Ποιοί;
Αυτοί που θέλουν να λέγονται «Πατέρες Μεταπατερικοί», ποιμένες προοδευτικοί, να αποχαυνώνονται με τη μεγαλειότητα της αυτού «παναγιότητος» του Πάπα.
Αυτοί που έχουν την απαίτηση να πειθαρχούμε και να τους υπακούμε τυφλά, οι Λυκοποιμένες, οι προσκηνημένοι, οι εξαγορασμένοι και υποταγμένοι ηγουμένοι, οι ταγμένοι δήθεν να αγρυπνούν μετά δακρύων υπέρ των ψυχών ημών, ενώ αυτοί τραγουδούν το λαικίστικο άσμα: «δι’ ευχών των αγίων της γης» και ευλογούν Ρουβάδες, Άντζελες και Παπαρίζες. Πιότερο τους ενδιαφέρει η Γιουροβίζιον και η λύκαινα του Βατικανού που βυζαίνει βέβηλα χείλη και χαριεντίζεται με το χάρο Χόρχε Μπερκόλιο, παρά το ευσεβές πλήρωμα.
Παρίστανται κάνοντας τους ανήξερους, στην ενθρόνιση του Φραγκίσκου με μάτια λάγνα, βουρκωμένα, παραπονεμένα, «συνουσιαζόμενοι» σε κοίτες απαγορευμένων συμπροσευχών να γλείφουν παπικές παντούφλες και να πιπιλίζουν χορεύοντας με τους λύκους: «Ποιός είναι αυτός ο αψηλός, ποιός ειν’ αυτός ο τύπος;»
Ποιός είναι ο κάθε Πάπας; Για ποιά ένωση μιλάνε;
Είναι αυτός που διέφθειρε τη Δυτική Χριστιανοσύνη και τη μετέτρεψε μαεστρικά σε πωρωμένη Παπωσύνη.
Ειν’ αυτός που εκτόπισε τον Θεάνθρωπο Ιησού και αντ’ Αυτού, ενθρόνισε τον κοσμοκράτορα Ισουίτη.
Είναι ο κουτοπόνηρος και «αγύρτης» Πάπας που ζήτησε τάχα από τον Ελληνικό Λαό μια «διπλωματική» συγγνώμη για να εξασφαλίσει την εγγύηση στενών και φιλικών σχέσεων των προκαθημένων, να εξαγοράσει την υποτέλεια με φόρους φιλοφροσύνης και να ελκύσει προς το ύψος της αυτού «αγιότητος» τους υποδεεστέρους Πατριάρχες.
Είναι ο τελευταίος Πάπας της Δύσεως και ο πρώτος επίσημος Πρόδρομος του αντιχρίστου.
Είναι ο βαλτός της σπείρας του Βατικανού, ο εβραιόσπορος του Διεθνούς Σιωνισμού.
Είναι του ιερατείου της Ρώμης ο αναμορφωτής, της καρδιάς των Ορθοδόξων Αρχιερέων ο κατακτητής!
Είναι καιρός πλέον να επανέλθουν, να επανεγκριθούν και να επαυξυθούν τα Αναθέματα. Να αναγινώσκονται από όλους ανεξαιρέτως τους Ορθοδόξους Ιερείς, όπου γης.
Στη πρώτη του μόλις υπόσχεση, ο Πάπας δήλωσε πως «είναι διατεθειμένος να θυσιάσει το δόγμα υπέρ του κοινωνικού, διαπολιτιστικού του έργου». Πήρε καλά μαθήματα από τους δικούς μας… Επίσημο πια άσμα των Οικουμενιστών: «Ελάτε να ενωθούμε, ντάρλιγκ!»
Αναρωτιώμαστε, το κύκνειο άσμα τους, αρα γε ποιό θα είναι;
Ο Θεός να τους δίδει φώτιση και μετάνοια, σ’ αυτούς και σε μας ταυτοχρόνως.
Καλό Τριώδιο δίχως άλλες προδοσίες.
Χρόνια πολλά, εν Κυρίω ευάρεστα και ομολογιακά!
Σας εύχομαι Χαρά Χριστού για την Χαρμόσυνη και Θριαμβευτική Κυριακή της Ορθοδοξίας!
Τη Λαμπρή Ονομαστική Εορτή της Αγίας μας Πίστεως.
Σήμερα γιορτάζουμε πανηγυρικώς, άπαντες οι πιστοί και συνειδητοί Ορθόδοξοι!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!