ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Γερμανόφωνη ἰσλαμική ἰστοσελίδα:

» Ὅποιος προσβάλλει τό Ἰσλάμ πρέπει νά θανατώνονται!»

Βάναυση δίωξη Χριστιανῶν στήν Νιγηρία, ἡ χειρότερη μορφή βίας, θρησκευτικοῦ πολέμου σέ ἐξέλιξη στήν Νιγηρία.

Τά δυτικά ΜΜΕ καί φυσικά τά …πουλημένα Ἑλληνικά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης δέν θά ἀφιερώσουν οὔτε ἕνα δευτερόλεπτο τηλεοπτικοῦ χρόνου γιά νά δείξουν τήν σφαγή καί τό κάψιμο τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἀλλά καί τῶν Χριστιανῶν στήν Νιγηρία ἀπό τούς προστατευόμενους τούς Μουσουλμάνους, πού κατά χιλιάδες ἔχουν κατακλύσει τήν Ἑλλάδα καί τυγχάνουν τήν προστασία τῶν ἀφεντικῶν τους.

Ξύπνα κατακαημένε Ἕλληνα καί κοίτα τί παθαίνουν οἱ ἀδελφοί Χριστιανοί γιατί παρόμοιες εἰκόνες θά δεῖς σύντομα καί στήν Ἑλλάδα μας, ἑκατοντάδες καμμένα πτώματα νά κοίτωνται στίς πλατεῖες τῶν χωριῶν μας.

Αὐτό εἶναι τό αὐγό τοῦ φιδιοῦ, καί ὄχι αὐτό πού σᾶς παραμυθιάζουν οἱ πουλημένοι δημοσιογράφοι τοῦ συστήματος πού μᾶς ἔφτασε σήμερα ἐδῶ.

Δεῖτε τά παιδιά τῶν Χριστιανῶν ἔτσι καμένα καί πεταμένα στό χῶμα γιά νά ξυπνήσουμε τοὐλάχιστο οἱ ὑπόλοιποι, αὐτοί πού κρύβουμε τήν Ἑλλάδα μέσα μας.

 

 

______________

Το Βίντεο από την Ομιλία του κ. Δ. Νατσιού στον Ι.Β.Ν. Προφ. Ηλιού Θεσσαλονίκης στις 17-4-2013

http://katanixis.blogspot.gr/2013/04/17-4-2013_19.html

http://katanixis.blogspot.gr/2013/04/1o-2-17-4-2013.html?spref=fb

H νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ, ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ,

ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

(Εἰκαζόμενη Δημοκρατία;)

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικὸς

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων·

γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί»⁽¹⁾

Τὴν 12.10.1999, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀποδέκτης –καὶ αὐτή, ὅπως ἡ λοιπὴ ἑλληνικὴ κοινωνία– μιᾶς πολύχρονης ἐκστρατείας ἀκατάσχετης ἀγαπολογίας, μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε., ὑπὲρ τῆς δωρεᾶς ὀργάνων σώματος, καὶ ἑνὸς καταιγισμοῦ διαπρύσιων ἐπιστημονικῶν διαβεβαιώσεων περὶ τῆς ἐγκυρότητας τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ἀπεφάνθη, ὅτι:

«…ἡ δωρεὰ ὀργάνων τοῦ σώματός μας γιὰ μεταμόσχευση εἶναι θεάρεστη πράξη ἀγάπης καὶ θυσίας (…) Διὸ καὶ συνέστησε στοὺς πιστούς Της νὰ γίνουν δωρητὲς εἴτε ἐν ζωῇ (ἐφ’ ὅσον πρόκειται γιὰ διπλὰ ὄργανα, ποὺ ἡ ἀφαίρεση ἑνὸς δὲν ζημιώνει τὴν ὑγεία τοῦ δότη), εἴτε μετὰ θάνατον, διαπιστωμένον μὲ τὶς τελευταῖες ἐγγυήσεις τῆς ἐπιστήμης».

Βοῶντες ἐν τῇ Ἐρήμῳ: Τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι, ἤδη ἀπὸ τὸ 1968, ὁπότε ἐπινοήθηκε ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος», πάμπολλοι ἔγκυροι ἐπιστήμονες εἶχαν ἐκφράσει σοβαρὲς ἀντιρρήσεις γιὰ τὴν ἐγκυρότητά του, τὶς ὁποῖες τεκμηρίωναν μὲ ἀδιάσειστα ἐπιστημονικὰ δεδομένα. Οἱ ἀποκαλύψεις τους αὐτὲς συνήγειραν πληθώρα συνειδήσεων ἀνὰ τὸν κόσμο. Ἰδιαίτερα ἐξεγέρθησαν οἱ ὀρθόδοξες συνειδήσεις πού, ἐξετάζοντας τὰ στοιχεῖα καὶ ἀναλύοντάς τα βάσει τῆς ὀρθόδοξης-πατερικῆς θεολογίας, κατήγγειλαν τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο» ὡς πρόσχημα γιὰ τὴν θανάτωση τοῦ δότη, μὲ σκοπὸ τὴν “συγκομιδὴ” τῶν ζωτικῶν ὀργάνων του⁽²⁾.

Πάντα, ὅμως, ὑπερίσχυαν αὐτῶν οἱ ἀναφερόμενοι σὲ «πτωματικοὺς δότες» ἀγαπολογοῦντες ἐραστὲς τοῦ «ἐ.θ.», στοὺς ὁποίους τὰ Μ.Μ.Ε. –συνεπικουρούμενα ἀπὸ τὴν βιομηχανία τοῦ κινηματογράφου– προσέφεραν κάθε δυνατὴ εὐκαιρία μονομεροῦς ἐπηρεασμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης.

Ναρκωμένοι Νεκροί: Προϊόντος τοῦ χρόνου, οἱ φωνὲς ἀπόρριψης τοῦ «ἐ.θ.» πολλαπλασιάσθηκαν. Σήμερα, τὸ σκανδαλῶδες τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», διὰ τοῦ ὁποίου ἀφαιροῦνται –κατόπιν ὁλικῆς νάρκωσης!– ζωτικὰ ὄργανα τοῦ “νεκροῦ” δότη, συνοψίζεται στὶς ἑξῆς δύο σύντομες, ἀλλὰ συγκλονιστικὲς φράσεις ἐπιφανῶν ἐπιστημόνων:

«Τελικά, ὁ ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς εἶναι ἕνας ἀρκετὰ νεκρὸς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ταφεῖ καὶ ταυτόχρονα ἕνας ἀρκετὰ ζωντανὸς γιὰ νὰ εἶναι δότης ὀργάνων, δηλ. ἕνας ζωντανὸς νεκρός»⁽³⁾. Καί, «Σημασία ἔχει ὅτι ἡ ἀφαίρεση ζωτικῶν ὀργάνων ἀπὸ ἕναν δότη “ἐγκεφαλικὰ νεκρό”, ἐκείνη εἶναι ποὺ σκοτώνει τὸν ἀσθενῆ»⁽⁴⁾.

Παρ’ ὅλα ταῦτα, πάνω σ’ αὐτὸ τὸ ἠθικὰ καὶ ἰατρικὰ σαθρὸ βάθρο, τὸ καλυπτόμενο ἐπιμελῶς ἀπὸ καταιγισμοὺς ἀγαπολογίας, οἰκοδομήθηκε ἀνὰ τὸν κόσμο ἕνα τεράστιο πλέγμα μεταμοσχευτικῶν φορέων, δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν, ἡ δράση τῶν ὁποίων ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ σχετικὰ νομοθετήματα.

Εἰκαζομένη Ἀγάπη: Στὴν Ἑλλάδα, στὸν νόμο περὶ δωρεᾶς ζωτικῶν ὀργάνων σώματος (Ν. 3984/ΦΕΚ150/27.6.2011) προστέθηκε ἡ ἐξ ἴσου σκανδαλώδης Εἰκαζόμενη Συναίνεση τοῦ δότη, διὰ τῆς ὁποίας, ἀπὸ 1.6.2013, ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Ἕλληνες, καὶ οἱ ἀπόγονοί τους, καθίστανται –ὑποχρεωτικῶς, ἀπὸ τῆς γεννήσεώς τους καὶ μέχρι τοῦ θανάτου τους– “ἀγαπητικοὶ” δωρητὲς ζωτικῶν ὀργάνων· παρ’ ἐκτὸς ἐὰν οἱ ἴδιοι (ἢ οἱ ἀσκοῦντες τὴν ἐπιμέλειά τους ἢ οἱ νόμιμοι συμπαραστᾶτες τους) ὑποβάλουν ἐπισήμως Ἀρνητικὴ Δήλωση στὸν Ἐθνικὸ Ὀργανισμὸ Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.).

Φυσικά, ἡ θέση τοῦ Ε.Ο.Μ. εἶναι ὅτι: «Ἡ Δωρεὰ Ὀργάνων μετὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς ἀποτελεῖ τὴν ὑψίστη μορφὴ ἐθελοντικῆς προσφορᾶς καὶ ἀλτρουϊσμοῦ, μὲ μοναδικὸ κίνητρο τὴν ἀνιδιοτέλεια, τὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ τὴνἀγάπηγιὰ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπο».

Εἰκαζόμενος Φυσικὸς Θάνατος: Γιὰ τὸν Ε.Ο.Μ., δηλαδὴ (καὶ γιὰ ὅσους συμφωνοῦν μὲ τὰ ὁριζόμενα ὑπὸ τοῦ Ν. 3984/2011, καί, φυσικά, γιὰ ὅσους τὰ ὑπερψήφισαν), ὁ μὲν «ἐ.θ.» ταυτίζεται μὲ «τὸ τέλος τῆς ζωῆς» τοῦ ἀνθρώπου (χωρὶς νὰ διευκρινίζεται τὸ πῶς, ἀκριβῶς, ἐπέρχεται τὸ «τέλος» αὐτό)· ἡ δὲ διὰ νόμου μετατροπὴ 10.000.000 μονομερῶς ἐνημερωμένων Ἑλλήνων σὲ πρόβατα ἐπὶ σφαγὴ ἐξιδανικεύεται ὡς «ὑψίστη μορφὴ ἐθελοντικῆς προσφορᾶς καὶ ἀλτρουϊσμοῦ».

Εἰκαζόμενη Ἐλευθερία: Ὅλοι, δηλαδή, οἱ προαναφερθέντες θεωροῦν ἐπαρκὲς δεῖγμα ἐλευθερίας τὸ γεγονὸς ὅτι, ὁ νόμος παρέχει σὲ 10.000.000 Ἑλλήνων πολιτῶν τὴν δυνατότητα νὰ ὑποβάλλουν Ἀρνητικὴ Δήλωση δωρεᾶς ὀργάνων· καθ’ ἣν στιγμήν, πρὸ τῆς ψηφίσεώς του, λιγώτεροι ἀπὸ 100.000 (δηλ. ποσοστὸ μικρότερο τοῦ 1%) εἶχαν γίνει ἐθελοντικῶς δότες.

Ἐπίσης, θεωροῦν ἐπαρκὲς δεῖγμα ἐλευθερίας τὴν μονομερῆ ἐκστρατεία (παρά)πληροφόρησης τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ περὶ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐγκυρότητας τοῦ «ἐ.θ.» καὶ ὑπὲρ τῆς δωρεᾶς ζωτικῶν ὀργάνων σώματος.

Ἐπιπλέον, δὲν θεωροῦν δεῖγμα καταναγκασμοῦ τὸν πνευματικὸ ἐκβιασμό, ποὺ οἱ ἴδιοι ἀσκοῦν σὲ ὅποιον θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ προσυπογράψει τὴν Ἀρνητικὴ Δήλωση, ὅταν ἐκθειάζουν διθυραμβικὰ «τὴν ἀνιδιοτέλεια, τὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπο» ὅσων δὲν τὴν προσυπογράψουν.

Τέλος, περιφρονοῦν –μαζὺ μὲ τὰ δεδομένα τῆς ἐπιστήμης– τὴν ὀρθόδοξη θέση ὅτι, «Μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τέτοιου νόμου ὑπονομεύεται πλήρως ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου»· διότι, «Ἡ “εἰκαζομένη συναίνεση” βεβαιώνει τὴν ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἰδεολογίες, συστήματα, ἀσφαλιστικὲς ἑταιρίες, ποικίλες ἐκμεταλλεύσεις, ἐγκλήματα καὶ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις μιᾶς ἀπάνθρωπης κοινωνίας»⁽⁵⁾.

Εἰκαζόμενη Παραχώρηση: Γιὰ νὰ κατασιγασθεῖ ὁ σάλος ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὸν Ν.3984/2011 καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν Εἰκαζόμενη Συναίνεση, τέθηκε ἐν ἰσχύι τὸ ἄρθρο 55, παρ. 4 τοῦ Ν. 4075/ΦΕΚ.89/11.4.2012, ποὺ καθιστὰ ἀναγκαία τὴν συναίνεση τῆς οἰκογένειας τοῦ ἐνήλικα «ἐγκεφαλικὰ νεκροῦ» δότη, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸς «εἰκάζεται» ὅτι συναινεῖ (δηλαδή, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸς δὲν εἶχε καταθέσει ἁρμοδίως καὶ ἐγκαίρως Ἀρνητικὴ Δήλωση).

Κατόπιν τούτου, ὁ Ε.Ο.Μ. δικαιοῦται νὰ διατείνεται ὅτι: «μὲ τὴν ἰσχὺ τῆς Εἰκαζόμενης Συναίνεσης, διασφαλίζεται, μέσῳ τῆς δυνατότητας “ἀρνητικῆς δήλωσης”, ἡ ἄρνηση τοῦ πολίτη νὰ γίνει δότης ὀργάνων, γεγονὸς ποὺ μὲ τὴν ἰσχύουσα νομοθεσία τῆς δηλούμενης συναίνεσης (κάρτα δωρητή), δὲν διασφαλιζόταν, καθὼς ἡ δωρεὰ ὀργάνων τοῦ ἐκλιπόντος, ἐπαφιόταν στὴν ἀπόφαση τῆς οἰκογένειας». «Παρόλα αὐτά, οὐδέποτε στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλες τὶς χῶρες ποὺ πραγματοποιοῦνται μεταμοσχεύσεις κάτω ἀπὸ ἰσχυρὰ νομικὰ πλαίσια καὶ ἀνεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δὲν ἔχουν ληφθεῖ μοσχεύματα ἀπὸ ἀποβιώσαντα δότη, χωρὶς τὴ συναίνεση τῆς οἰκογένειάς του».

Εἰκαζόμενη Λογική: Ἀφοῦ, λοιπόν, «ἀνεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης» –δηλαδή, εἴτε μὲ τὴν κάρτα δωρητή, εἴτε μὲ τὴν Εἰκαζόμενη Συναίνεση– ἡ βούληση τοῦ δότη περιφρονεῖται καὶ τὴν τελικὴ ἀπόφαση παίρνει ἡ οἰκογένεια, πῶς δικαιολογεῖ λογικῶς ὁ Ε.Ο.Μ. (καὶ οἱ νομοθετοῦντες) τὴν διὰ νόμου καταναγκαστικὴ μετατροπὴ ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ἀπογόνων τους, σὲ δωρητὲς ζωτικῶν ὀργάνων σώματος;

Εἰκαζόμενος Ἀνθρωπισμὸς/Χριστιανισμός: Προφανῶς, τόσο δυνατὴ καὶ ἀνιδιοτελὴς εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν ὑπέρμαχων τοῦ «ἐ.θ.» πρὸς τοὺς μέλλοντες λῆπτες, ὥστε νὰ θεωροῦν ἀνθρωπιστικὴ/χριστιανικὴ τὴν διὰ νόμου ἐπιβολή του στὸ σύνολο τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ· ἀλλὰ καὶ τὴν διὰ νόμου, κατὰ παραχώρηση (πιθανῶς προσωρινή), μετάθεση ὅλου τοῦ βάρους τῆς εὐθύνης –ἀπὸ ὅσους νομοθετοῦν καὶ ὅσους ἀφαιροῦν τὰ ζωτικὰ ὄργανα τῶν δοτῶν– στὶς ψυχικὰ καταρρακωμένες, ἀλλὰ καὶ μονομερῶς πληροφορημένες, οἰκογένειές τους.

Εἰκαζομένη Ἀφέλεια: Ἐδῶ ἐγείρεται καὶ ἕνα ἄλλο ζήτημα. Φαίνεται ὅτι, στὸν Θαυμαστὸ Νέο Κόσμο τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ «ἐ.θ.», ὅλοι ἔχουν οἰκογένεια· καὶ μάλιστα, οἰκογένεια συγκροτημένη, πολυμελῆ (ὥστε ἕνα, τουλάχιστον μέλος της νὰ βρίσκεται πάντα στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ τελεῖ ἐν ἐγρηγόρσει)· οἰκογένεια καλῶς πληροφορημένη, κοινωνικῶς καὶ ἰατρικῶς δικτυωμένη καὶ χωρὶς δυσλειτουργίες (εἴτε λόγω διαφωνιῶν, εἴτε λόγω ψυχολογικῶν προβλημάτων, εἴτε λόγω μειωμένου καταλογισμοῦ, εἴτε λόγω πλήρους ἐξαθλίωσης κ.λπ.).

Μὲ ἄλλα λόγια, στὸν ἰδεατό τους κόσμο, δὲν ὑπάρχουν οὔτε ὀρφανὰ σὲ ἱδρύματα, οὔτε νεογέννητα ποὺ ἐγκαταλείπονται στὰ μαιευτήρια ἢ σὲ κάδους ἀπορριμμάτων, οὔτε ἄνθρωποι μόνοι, ἢ ἐγκαταλελειμμένοι. Δὲν ὑπάρχουν παιδιὰ μὴ δηλωθέντα στὶς ἀρχές· οὔτε ἄνθρωποι μὲ ἀμνησία, ἢ ἄνοια, ἢ θύματα ἐγκεφαλικῶν ἢ τροχαίων, ἢ ἄστεγοι, ποὺ δὲν φέρουν ταυτότητα (γηγενεῖς ἢ λαθρομετανάστες).

Ἐπίσης, δὲν ὑπάρχουν ἄτομα (ἢ οἰκογένειες, ἢ ἀσκοῦντες ἐπιμέλεια ἢ ἐπιτροπεία) ποὺ ἔχουν μονομερῆ –καί, συνεπῶς ἐλλιπὴ– ἐνημέρωση περὶ τοῦ «ἐ.θ.», ἢ ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἐμπλακοῦν σὲ δικαστικοὺς ἀγῶνες· οὔτε ὑπάρχουν κληρονόμοι ἀδιάφοροι ἢ ἀνυπόμονοι.

Εἰκαζόμενη Πραγματικότητα: Στὴν δική τους πραγματικότητα, δὲν προσμετρῶνται οἱ «ἀξιοθαύμαστες περιπτώσεις ἀνθρώπων, ποὺ ἐνῷ χαρακτηρίσθηκαν ὡς “ἐγκεφαλικῶς νεκροί”, τελικῶς ἐπέζησαν»⁽⁶⁾.

Δὲν ὑπάρχουν, δηλαδή, οὔτε λανθασμένες, οὔτε «λανθασμένες», διαγνώσεις «ἐ.θ.». Οὔτε ὑπάρχουν χαριστικὲς προτεραιότητες, οὔτε ἄπληστοι καὶ ἀδίστακτοι ἄνθρωποι, οὔτε ἐπικίνδυνα κυκλώματα, οὔτε δυνατότητα παρεμβάσεων στοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς (ὅπου καταχωροῦνται ἡ σειρὰ προτεραιότητας τῶν ληπτῶν καὶ οἱ Ἀρνητικὲς Δηλώσεις), οὔτε πιθανότητες ἐσφαλμένων χειρισμῶν τους, ἢ ἀπώλειας δεδομένων τους.

Ἐπίσης, στὸν ζηλευτὸ κόσμο τους, ἀποκλείεται νὰ ὑπάρξουν ἰδιοτελεῖς λήψεις “γερασμένων” μοσχευμάτων ἀπὸ ἡλικιωμένους δότες. Κατὰ συνέπεια, οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ «ἐ.θ.» δὲν μερίμνησαν νὰ τεθεῖ, στὸν νόμο, ὅριο ἡλικίας πέραν τοῦ ὁποίου νὰ ἀπαγορεύεται ρητὰ ἡ λήψη ζωτικῶν ὀργάνων.

Τέλος, σὲ αὐτὸν τὸν τέλειο κόσμο τους, δὲν φθάνουν οἱ φωνὲς ὅσων προτείνουν «νὰ ἐπιτραπεῖ νομοθετικὰ ἡ ἀγοραπωλησία ἀνθρωπίνων ὀργάνων», οὔτε ὅσων υἱοθετοῦν «τὴν ἄποψη ὅτι τὰ ὄργανα τῶν Ἑλλήνων ἀποτελοῦν “ἐθνικὸ κεφάλαιο”»⁽⁷⁾, οὔτε καὶ τὰ περὶ διεθνῶν κυκλωμάτων ἐμπορίας ὀργάνων.

Εἰκαζόμενη Θεραπεία: Τὴν 13.4.2011, ὁμάδα διαπρεπῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων, δὶ’ ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς της πρὸς τὰ τότε μέλη τοῦ Κοινοβουλίου, ἐξέφρασε φόβους ὅτι, μεταξὺ δύο βαρέως ἀσθενούντων, οἱ Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας –«οἱ ὁποῖες ἀνεπαρκοῦν γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν»– θὰ προτιμήσουν αὐτὸν ποὺ εἰκάζεται ὅτι συναινεῖ στὴν ἀφαίρεση τῶν ζωτικῶν ὀργάνων του, ἐγκαταλείποντας τὸν μὴ συναινοῦντα στὴν μοῖρα του.

Σήμερα, ποὺ οἱ ἐναπομείνασες Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας εἶναι ἀκόμα λιγώτερες, οἱ φόβοι αὐτοὶ εἶναι πλέον τελείως ἀβάσιμοι· διότι, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν συναινοῦντα, ποὺ ὁδηγεῖται σὲ βέβαιο θάνατο –μιᾶς καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ προτιμηθεῖ ἀπὸ τὶς ἐν λόγῳ Μονάδες–, αὐτὸς ποὺ ἐγκαταλείπουν στὴν μοῖρα του θὰ μπορεῖ, τουλάχιστον, νὰ ἐλπίζει στὸ θαῦμα.

Εἰκαζόμενοι Ὀρθόδοξοι: Σήμερα, στοὺς ὑπέρμαχους τοῦ «ἐ.θ.» ἔχουν προστεθεῖ καὶ ἄλλοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι, κληρικοὶ καὶ Ἱεράρχες, ὡς μὴ ὤφελον. Μήπως τὸ «ὀλισθηρὸν τῆς διανοίας» τους ἔχει ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ μὴ ὀρθόδοξα συστήματα σκέψης, ὅπως π.χ. ὁ οἰκουμενισμός, ὁ διεθνισμός, ἡ μεταπατερικὴ θεολογία κ.λπ.; Διότι, ὅσο αὐτὰ τὰ συστήματα σκέψης ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν ὀρθοδοξία –διαστρεβλώνοντάς την, ἢ καταργώντας την–, τόσο σβήνουν, μέσα σὲ ὅσους τὰ ἐνστερνίζονται, τὴν πίστη τους πρὸς τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν ἄνθρωπο, χωρὶς οἱ ἴδιοι νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν.

Εἰκαζόμενη Ἀκεραιότητα: Πῶς ἀλλοιῶς μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῷ οἱ προαναφερθέντες αὐτοπροσδιορίζονται ὡς ὀρθόδοξοι, πείθοντας τὸ ποίμνιο ὅτι εἶναι «φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί»…

α) ἀγαποῦν ἐπιλεκτικὰ (διότι μεριμνοῦν γιὰ τὸν λήπτη, ἐνῷ θεωροῦν τὸν δότη ἀναλώσιμο)·

β) παρερμηνεύουν ἢ διαστρεβλώνουν ἢ παραλλάσσουν καινοδιαθηκικὰ ἢ/καὶ πατερικὰ κείμενα, ἢ ἐπικαλοῦνται ψευδῶς ἀνύπαρκτες ὀρθόδοξες πηγές·

γ) ἀποδέχονται τὸν «ἐ.θ.» ὡς φυσικό, ἀγνοώντας τὴν πληθώρα ἐπιστημονικῶν καὶ θεολογικῶν δεδομένων·

δ) δὲν ἀντιμετωπίζουν τὸν θάνατο ὡς Μυστήριο·

ε) ἀποκλείουν τελείως τὴν πιθανότητα ἐσφαλμένης διάγνωσης «ἐ.θ.», ἢ καλοῦν τὸν πιστὸ «νὰ τὴν ξεπερνᾶ (!!!) ἔχοντας ὑπόψη του τὴ σχετικότητα ζωῆς καὶ θανάτου» (!!!)·

στ) ἀγνοοῦν καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους προαναφερθέντες κινδύνους (ποὺ ὅμως εἶναι πολὺ ὑπαρκτοί)· τέλος,

ζ) ἀποκλείουν τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή, τὸ θαῦμα.

Περισσότερο πείθουν τὸ ἀκροατήριό τους ὅσοι ἀπορρίπτουν σθεναρῶς μόνον τὴν Εἰκαζόμενη Συναίνεση· διότι, ἡ σθεναρὴ ἄρνησή τους ἐντυπωσιάζει τὸν μονομερῶς πληροφορημένο Ἑλληνικὸ Λαὸ –ὀρθόδοξο καὶ μή–, ὁ ὁποῖος τὴν ἑρμηνεύει ὡς ἀδιάσειστη ἀπόδειξη τῆς ἀκεραιότητάς τους, καί, συνειρμικά, ὡς ἀδιάσειστη ἀπόδειξη τῆς ἐγκυρότητας τοῦ «ἐ.θ.», τὸν ὁποῖον αὐτοὶ –οἱ ἀκέραιοι– ἀποδέχονται ὡς φυσικό.

«Διὰ τῆς Ἀγάπης Δουλεύετε Ἀλλήλοις»⁽⁸⁾: Ἑστιαζόμενοι στὸ ἀγαπολογικὸ μέρος τῆς δωρεᾶς ζωτικῶν ὀργάνων, οἱ συγκεκριμένοι “ὀρθόδοξοι” καλλιεργοῦν στὸ ἀκροατήριό τους τὴν ψευδαίσθηση ὅτι θὰ εἶναι ἤδη βιολογικὰ νεκρός, ὅταν θὰ τοῦ ἀφαιρεθοῦν (μὲ ὁλικὴ νάρκωση) τὰ ζωτικά του ὄργανα· ἀλλὰ καὶ ὅτι, ὁ ἴδιος δὲν θὰ χαθεῖ τελείως, ἐπειδὴ τεμάχια τοῦ σώματός του θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ λειτουργοῦν μέσα στὸν λήπτη ἢ στοὺς λῆπτες (ἐνῷ, σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ψυχὴ διαχέεται σὲ ὅλο τὸ σῶμα).

Παρουσιάζοντας τὴν συγκεκριμένη δωρεὰ ὡς «ὑπέρτατη προσφορὰ καὶ ἀγάπη» τοῦ δότη πρὸς τὸν πάσχοντα συνάνθρωπό του, συγκρίνουν τὸν δότη μὲ τὸν Καλὸ Σαμαρείτη. Ἀποσιωποῦν, ὅμως, τὴν ἑξῆς καταλυτικὴ “λεπτομέρεια”: ὅτι, στὴν παραβολὴ τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Καλὸς Σαμαρείτης ἐπιζῆ τῆς προσφορᾶς καὶ ἀγάπης ποὺ ἐπέδειξε πρὸς τὸν ἡμιθανῆ συνάνθρωπό του.

Εἰκαζομένη Σωτηρία: Ἄλλοι, πάλι, διαβεβαιώνουν τὸ ἀκροατήριό τους ὅτι, ἡ δωρεὰ τοῦ αὐτή, ποὺ σῴζει ἄλλες ζωές, εἶναι εὐάρεστος στὸν Θεὸ καί, ὡς ἐκ τούτου, σῴζει τόσο τὴν ψυχὴ τοῦ δότη, ὅσο καὶ τὴν ψυχὴ τῆς οἰκογένειάς του, ποὺ δίνει τὴν ἔγκρισή της.

Παραλυμένο ἀπὸ αὐτὸν τὸν βομβαρδισμὸ ἀγαπολογίας καὶ ἀπὸ τὸ κῦρος ποὺ περιβάλλει τοὺς συγκεκριμένους “ὀρθόδοξους”, τὸ ἀκροατήριό τους –κατ’ οὐσία τελείως ἀποίμαντο– ἀδυνατεῖ νὰ ἀντείπει σ’ αὐτοὺς τὸ ἑξῆς ἁπλό:

Ἀφοῦ, ὅπως τὸ διαβεβαιώνουν, ὅταν θὰ τοῦ ἀφαιροῦνται τὰ ζωτικά του ὄργανα, ὁ δότης θὰ εἶναι πλέον νεκρός, ἡ προσφορὰ στὴν ὁποίαν τὸν ἐξωθοῦν θὰ «στερεῖται τοῦ χαρακτῆρα τῆς ἀγάπης, ἐφ’ ὅσον αὐτὴ δὲν τοῦ στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει ἄχρηστα γι’ αὐτὸν ὄργανα, δὲν στερεῖται, οὔτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γιὰ τὸν ἑαυτό του»· καί, ἑπομένως, ὅτι ἐξωθοῦν τὸν δότη νὰ ἐπιτελέσει «πράξη συμφεροντολογική, ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστική, διότι περιμένει ἀμοιβὲς καὶ ἀνταπόδοση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ»⁽⁹⁾, ἐνῷ ὁ Θεὸς δὲν ἐξαγοράζεται.

Τὸ πλέον παραπλανητικό, ὅμως, εἶναι ὅτι, συγκρίνουν τὴν θυσία τοῦ δότη μὲ τὴν Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ἐὰν αὐτὸς (ὁ δότης) νὰ ἔχει τὴν θεία φύση καὶ τὴν σωτηριολογικὴ ἐξουσία Ἐκείνου⁽¹⁰⁾.

«Δαιμονισμένη», ἡ Ψευδόμενη Ἀγαπολογία; Ἀσχέτως τῆς προέλευσής τους, πάντως, οἱ ἀγαπολογίες ποὺ κρύβουν τὴν πλήρη ἀλήθεια περὶ τοῦ «ἐ.θ.», ὑπενθυμίζουν τὴν ἐπισήμανση τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ὅτι, «Ἀκόμα καὶ ἡ κουβέντα περὶ ἀγάπης εἶναι δαιμονισμένη, πολλὲς φορές, ἂν κρύβει τὴν ἀλήθεια (τὴν περὶ ζωῆς ἀλήθεια)»⁽¹¹⁾.

Εἰκαζόμενη Ἐγκυρότητα: Ἀλλά, οἱ ἀγαπολογοῦντες ὑπέρμαχοι τοῦ «ἐ.θ.» κρύβουν καὶ τὴν μόνη ἀλήθεια ποὺ θὰ ἀκύρωνε αὐτομάτως τὴν ἐγκυρότητα τοῦ «ἐ.θ.» στὴν συνείδηση ὅλων, ὀρθοδόξων καὶ μὴ ὅτι, δηλαδή, ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχει ἰατρικὴ ὁμοφωνία στὸ πῶς προσδιορίζεται ὁ «ἐ.θ.», ἀλλὰ ὑπάρχουν «πολλὲς –πάνω ἀπὸ 30– διαφορετικὲς σειρὲς κριτηρίων προσδιορισμοῦ» του!⁽¹²⁾.

Τελευταίως, μάλιστα, κρύβουν καὶ ἕνα ἐπιπλέον στοιχεῖο: ὅτι, ἐὰν ἐξελιχθοῦν περισσότερο τὰ ξενομοσχεύματα καὶ τὰ βιοτεχνικὰ ὀργανομοσχεύματα (ὡς ὑποκατάστατα τῶν προσφερομένων ὀργάνων γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις), ὁ «ἐ.θ.» ἐνδέχεται καὶ “νὰ ξεχασθεῖ ὁλοτελώς⁽¹³⁾.

Πατερικὴ Περὶ Ζωῆς Ἀλήθεια: Σήμερα πλέον, τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ ὅλων τῶν ἐνημερωμένων ὀρθοδόξων καταυγάζει ἡ πατερικὴ περὶ ζωῆς ἀλήθεια ὅτι: «τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ ὑπάρχουν “ἐξ ἄκρας συλλήψεως”. Συνεπῶς τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος, ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴν λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου. Αὐτὸ καταδεικνύει ὅτι, ὄχι μόνον ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος, ἀλλὰ καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τοῦ ἐγκεφάλου, δὲν συνεπάγονται ὅτι ὁ εὑρισκόμενος στὶς καταστάσεις αὐτὲς ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ὄν»⁽¹⁴⁾.

Πατερικὴ Ἀλήθεια καὶ Διοικοῦσα Ἐκκλησία: Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀναμένει ἀπὸ τὴν σεβαστὴ Δ.Ι.Σ. δύο τινά:

Πρῶτον: τὴν ρητὴ ἀπόρριψη τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ὡς τεχνητοῦ καὶ ὑποβολιμαίου κατασκευάσματος, ποὺ ἐπιφέρει τὸν θάνατο τοῦ δότη· καὶ

Δεύτερον: τὴν ρητὴ ἀπόρριψη τῆς Εἰκαζομένης Συναίνεσης, ὄχι μόνον διότι «συναίνεση ποὺ εἰκάζεται δὲν εἶναι συναίνεση»⁽¹⁵⁾, ἀλλὰ διότι, δι’ αὐτῆς, ἀκυρώνεται ἡ ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου 10.000.000 Ἑλλήνων (καὶ τῶν ἀπογόνων τους), καταργεῖται ἡ ἐλευθέρα βούλησή τους καὶ διακυβεύεται ἡ μία καὶ μόνη ζωή τους.

Μιὰ τέτοια Ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. θὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀγνοηθεῖ ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα ποὺ εὑρίσκονται, σήμερα, στὸ Κοινοβούλιο· εἰδικὰ ἂν τοὺς τονίσει ὅτι, μέχρι τὴν 1.6.2013, ἀπομένουν λιγώτερο ἀπὸ 45 ἡμέρες γιὰ νὰ καταργήσουν τὴν διάταξη περὶ Εἰκαζόμενης Συναίνεσης, ποὺ τόσο καταρρακώνει αὐτὴν καθ’ ἑαυτὴν τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν οὐσία τῆς δημοκρατίας.

Εἰκαζόμενη Δημοκρατία; Μιὰ τέτοια Ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. θὰ ἔθετε τὰ κόμματα τοῦ Κοινοβουλίου ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν τους· πόσο μᾶλλον ὅταν τὰ περισσότερα ἐξ αὐτῶν κατακεραυνώνουν κάθε εἶδος ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ διατυμπανίζουν τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν δημοκρατία· ἐνῷ ὅλα ἀνεξαιρέτως διασαλπίζουν τὴν διαπρύσια ἀγάπη τους εἴτε πρὸς τὸν ἄνθρωπο, γενικῶς, εἴτε πρὸς τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, εἰδικώτερα.

Ἐὰν τὰ κόμματα ἀγνοήσουν τὴν Ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. (ἢ ἂν ἀφήσουν τὴν πρωτοβουλία κατάργησης τῆς διάταξης περὶ Εἰκαζόμενης Συναίνεσης σὲ κόμματα ποὺ μειοψηφοῦν, ὥστε αὐτὴ νὰ καταψηφισθεῖ· ἢ ἂν ἐπιτρέψουν νὰ τὴν ἐπικαλύψουν ἄλλα γεγονότα), τότε θὰ ἔχουν κόψει καὶ τὸ τελευταῖο νῆμα ποὺ στηρίζει τὴν ψευδαίσθηση Δημοκρατίας –ἀλλὰ καὶ τὰ ἴδια, ὡς λειτουργούς της– στὴν μεταμνημονιακὴ Ἑλλάδα.

Εἰκαζόμενη Σχετικότητα: Ὡς φορεῖς ἐξουσίας – θρησκευτικῆς καὶ πολιτικῆς, ἀντιστοίχως– Διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ Κοινοβούλιο πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι, τὸ νὰ ἀποφασίζουν μὲ γνώμονα τὴν «σχετικότητα ζωῆς καὶ θανάτου» τῶν ὑπ’ αὐτῶν ἐξουσιαζομένων, συνιστᾶ αὐτοϋπονόμευση, καὶ μάλιστα, σὲ ἐπίπεδο πολὺ βαθύτερο τοῦ θρησκευτικοῦ καὶ τοῦ πολιτικοῦ.

Ἐξ ἄλλου, ἡ συμβουλὴ τοῦ Ἰσοκράτους, «Μηδενὶ τὴν συμφορὰν ὀνειδίσης. Κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον», ἔχει διαχρονικὴ ἰσχὺ καὶ ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους –ἔνθεους καὶ ἄθεους, φτωχοὺς καὶ πλούσιους, ἐξουσιαζόμενους καὶ ἐξουσιαστές.

____________________

• 1. Ματθ. 10, 16.
• 2. Τὸ παρὸν ἄρθρο ἔρχεται ὡς συνέχεια ἄλλου, μὲ τίτλο «”Ἐγκεφαλικὸς θάνατος”: Ὁ Ἔσχατος Πειρασμός», τῆς ἰδίας, ποὺ δημοσιεύτηκε στὶς 24 Ιουν 2011 στὸ http://aktines.blogspot.gr/2011/06/blog-post_4265.html. Ὅλα τὰ ἀποσπάσματα ποὺ παρατίθενται ἔχουν μὲν πολυτονισθεῖ, ὅμως διατηροῦν τὴν στίξη τῶν πρωτοτύπων. Ὅπου ὑπάρχουν ἔντονα στοιχεῖα, αὐτὰ εἶναι δικά μας.
• 3. “Διασώζεται ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος;”, κ. Ἐμμ. Παναγοπούλου, FACS, Αμ. Επ. Καθ. Χειρουργικῆς, τ. Συν/τὴ Δ/ντὴ Κλινικῆς Νοσοκομείου «Ἅγιος Σάββας», στὴν ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μ. Γλυφάδας τῆς 11ης.3.2012.
• 4. «Ὁ λεγόμενος “Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος” Εἶναι Πραγματικὸς Θάνατος;», κ. Ἀθ. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου Καθηγητοῦ Παθολογίας Παν/μίου Ἀθηνῶν, στὴν ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μ. Γλυφάδας τῆς 11ης.3.2012.
• 5. «Ἡ “εἰκαζόμενη συναίνεση” στὶς Μεταμοσχεύσεις», Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεου.
• 6. Μεταμοσχεύσεις καὶ Ἐκκλησία, Ἀθ. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου Καθηγητοῦ Παθολογίας Παν/μίου Ἀθηνῶν, ἐκδ. ΤΗΝΟΣ, 2007.
• 7. «Ἐγκεφαλικὸς θάνατος» καὶ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΝ, ἰατρικὴ καὶ φιλοσοφικὴ θεώρηση, κ. Κ. Καρακατσάνη, Καθηγητοῦ Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., 3ης Ἔκδ. Βελτιωμένη καὶ Ἐπηυξημένη, Θεσ/κη 2008.
• 8. Γαλ. 5, 13.
• 9. «Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν Φιλόχρηστον Λαὸν τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας του», Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
• 10. Κατηχητικὴ ὁμιλία τοῦ π. Κωνστ. Στρατηγόπουλου, τὴν 28η.2.2002.
• 11. Βλ. ἀνωτ..
• 12. “Διασώζεται ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος;”, Εἰσήγησ κ. Ἐμμ. Παναγοπούλου.
• 13. «Ὁ λεγόμενος “Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος” Εἶναι Πραγματικὸς Θάνατος;», κ. Ἀθ. Ἀβραμίδη.
• 14. «Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν Φιλόχρηστον Λαὸν τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας του», Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
• 15. Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, Προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ μέλους τοῦ Ε.Ο.Μ.