ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΕΚΝΑ

ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 ____

 

__

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 59-61

Αν θα διαβάσετε τον βίο του ιερού Χρυσοστόμου, θα δείτε κάτι φρικτό. Εκείνοι, που αν επιτρέπεται η λέξη, βγάλανε τα μάτια του Χρυσόστομου – που δεν βγήκαν τα μάτια του Χρυσόστομου, γιατί είναι αθάνατα – είναι παιδιά που είχε κοντά του. Τρώγανε μαζί, πίνανε μαζί και αυτοί γίνανε μετά κατήγοροι του Χρυσοστόμου. Πήγανε στο δικαστήριο και πολεμήσανε το Ευαγγέλιο και είπαν ψεύδη και ανυπόστατα εναντίον του Χρυσοστόμου. Εναντίον του Χρυσοστόμου, παρακαλώ! Αυτοί τον φάγανε το Χρυσόστομο, αυτοί τον εξεθρόνισαν, τα δήθεν πνευματικά του τέκνα. Τα δήθεν. Υποκριταί και φαρισαίοι, οι οποίοι παρουσιάζονταν κοντά του, και μετά σκάβανε το λάκκο του Χρυσοστόμου, για να δοξάσουν το άτομο τους. Φοβερό και τρομερό πράγμα. Εγώ αυτού βρίσκω παρηγοριά. Τρομερά, φοβερά και απίστευτα πράγματα, τα οποία θα αποκαλυφθούν την ημέρα εκείνη. Γι’ αυτό όταν τον πιάσανε το Χρυσόστομο και τον εξορίσανε, δεν τον εξόρισε ούτε η Ευδοξία ούτε κανένας άλλος τον εξόρισαν αυτά τα πρόσωπα, τα οποία είχε κοντά του και δεν έκανε τα θελήματα των, τις ορέξεις των και τις επιθυμίες των και κατόπιν στράφηκαν ως σκορπιοί εναντίον του πνευματικού των πατρός. Μετά έφυγε για την εξορία, έγινε σεισμός τη νύχτα, τρόμαξε η Ευδοξία και έτσι τον φέρανε πίσω. Ύστερα από την φοβεράν δοκιμασία όταν επέστρεφε, βγήκε όλος ο λαός έξω και υποδέχθηκε τον πνευματικό του πατέρα, τον οποίον είχαν δηλητηριάσει και κεντήσει οι σκορπιοί της μητροπόλεως του. Και όταν γύρισε από την εξορία – δέστε πως κρίνει ο ευσεβής λαός – ξέρετε τι φώναζε ο λαός, που το διέδωσε και το κατέγραψε η ιστορία; «Έξω κλήρον, νέον κλήρον, έξω κλήρον, νέον κλήρον!». Δηλαδή πάρε τη σκούπα και πέταξέ τους όλους αυτούς έξω και φέρε νέον κλήρον.

Τα φοβερότερα και πικρότερα φαρμάκια που πίνω στη ζωή μου είναι από κληρικούς. ΨΙ…ψι…ψι…«Α, καλός είναι ο πάτερ, αλλά ξέρεις…» ιδού ο σκορπιός. Δεν αναφέρω κανένα όνομα, διότι είναι πλέον γνωστά τα γεγονότα και ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Σ’ αυτή τη δοκιμασία και εμείς βρισκόμεθα.

Ο έλεγχος αναγκαίος

Εάν και σήμερα έχουμε αυτή την κατάσταση στην εκκλησία, είναι διότι λείπει ο έλεγχος. Ο έλεγχος οφείλει να γίνεται σύμφωνα με τους κανόνας της Εκκλησία. Όταν δεις ένα ελάττωμα στον αδελφό σου, να του το πεις. «Αν δεν σε ακούσει», λέει ο Χριστός, «να το πεις σε άλλους δύο μάρτυρας και αν πάλι δεν σε ακούσει, πες το στην Εκκλησία εάν και την Εκκλησία δεν ακούσει, τότε μην έχεις σχέση μαζί του».

Ο έλεγχος αναγκαίος και στον κλήρο

Σήμερα υποστηρίζονται οι επίσκοποι οι πόρνοι και οι κίναιδοι, αφού θέλετε να μιλήσω έτσι. Έχουν δημιουργήσει κόμμα· και καλά διαμαρτύρονται εκεί οι Χριστιανοί.
Η εκκλησία είναι δεσποτοκρατούμενη, ενώ το κράτος μας είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο. Δημιουργήθηκε στην εκκλησία μια νοοτροπία νοσηρά.
Ενθυμούμαι, που κάποια μέρα ήρθε μια γυναίκα από ένα χωριό της επαρχίας μου και κατήγγειλε ένα παράπτωμα του ιερέως. Διέταξα αμέσως ανακρίσεις. Μόλις όμως το έμαθε αυτή ήρθε και μου είπε, «Δεν κάνει εγώ να ελέγχω, θα αποσύρω την κατάθεση μου…» και έκλαιγε και εσπαράσσετο μέσα στη μητρόπολη.
Αυτή είναι νοσηρά αντίληψη. Υγιής στάση είναι ο έλεγχος. Θα πρέπει όμως να τον εφαρμόσουμε πρεπόντως και σύμφωνα με τους κανόνας περί ελέγχου, για να μη αφήσουμε να καταντήσει η εκκλησία όπως κατήντησε σήμερα…
Είναι φοβερά πράγματα αυτά. Ο Θεός να ελεήσει την Εκκλησία του. «Μνήσθητι, Κύριε, την αγίας σου Εκκλησίας…»
Ο Τρεμπέλας έλεγε· Εάν πούμε ότι αγαπούμε εμείς την Εκκλησία, ψέματα θα πούμε, ένας ηγάπησε την Εκκλησία, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και αυτός θα βρει τρόπο να οδηγήσει το σκάφος της Εκκλησίας, που «κλυδωνίζεται αλλ’ ου καταποντίζεται».
Ο Θεός να είναι μαζί μας.
Με συγχωρείτε που μιλώ λίγο αυστηρά αλλά το επιβάλλει η ιδιότης μου και η όλη κατάσταση της Εκκλησίας.
Κι σήμερα φωνάζουν και το γράφουν και οι εφημερίδες. Διακόσοι καντιωτικοί, αυτοί φωνάζουν και ωρύονται και κανείς άλλος… Αλλά δεν είναι σωστά αυτά τα πράγματα.
Δημιουργήθηκε σ’ όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό ένα ρεύμα εκκλησιαστικό και μαχόμεθα υπέρ αυτού, μολονότι παραγκωνιζόμεθα και συκοφαντούμεθα.
Θα πρέπει να ενδιαφερώμεθα για την Εκκλησία.

Η γυναίκα κοντά στο Χριστό

Χαίρω που στη σύναξη μας αυτή βρίσκονται και γυναίκες. Είναι γεγονός ότι πολλές φορές οι γυναίκες μας νικούν. Θυμούμαι τον αείμνηστο Τρεμπέλα. Είπε κάποτε: «Αυγουστίνε, μη καταφέρεσαι εναντίον των γυναικών. Άσε, έχουν τα ελαττώματα και τις κακίες των, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και αυτές ειδεμή, εμείς θα είχαμε διαλύσει την εκκλησία». Πάτε σ’ οποιοδήποτε ναό και θα δείτε, ότι αυτές είναι η πλειοψηφία.

Θέλω να μεταχειριστώ σκληράν κουβέντα για τον άνδρα.

Και αν γίνει διωγμός, -να το θυμηθείτε – η γυναίκα θα μείνει κοντά στο Χριστό, όπως έμεινε και κάτω από το σταυρό του Χριστού. Ο άντρας τον αρνήθηκε, ο άντρας τον εγκατέλειψε, ο άντρας τον επρόδωσε. Παπάδες δεσποτάδες θα αρνηθούνε το Χριστό, η γυναίκα θα μείνει. Και στη Ρωσία η γυναίκα κράτησε τον χριστιανισμό.