Οι Χριστιανοι της Ρωμης

Θα ήτο ευχάριστο να παρουσιασθεί ως κινηματογραφική ταινία το βιβλίο της Φαβιόλας. Εγώ, ο οποίος είμαι εναντίον του κινηματογράφου (όχι εναντίον του καλού κινηματογράφου, αλλά εναντίον του διεφθαρμένου κινηματογράφου), θα μπορούσα να πω ότι θα ήτο μία έξοχος ταινία η οποία βέβαια για να παρασκευαστεί χρειάζεται πολλά εκατομμύρια, διότι πρόκειται να παρουσιάσει μια ολόκληρη παλιά και ένδοξη ιστορία.

Γύρω από τη Φαβιόλα είναι πλείστα όσα πρόσωπα τα οποία άλλα μεν εξ αυτών είναι ενάντια εις τον Χριστό, αλλά είναι υπέρ του Χριστού.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι την εποχή εκείνη εκηρύχθει ο διωγμός, ο πρώτος διωγμός του Νέρωνος, ο οποίος έβαλε φωτιά και έκαψε την πόλη, για να απολαύσει τι θέαμα από την ταράτσα, να δει πως καίγεται η Ρώμη. Είχε διαβάσει κάποτε στον Όμηρο ότι εκαίετο η Τροία και ήθελε να έχει και αυτός μία εικόνα. Κινηματογράφος δεν υπήρχε, ήθελε να κάνει φυσικό κινηματογράφο και έβαλε φωτιά για να δει και να απολαύσει και αυτός το θέαμα μίας πυρκαγιάς. Δεν είχε με τι να διασκορπίσει την ανία του και έβαλε αυτή την πυρκαγιά και εκαίετο η Ρώμη. Εξανέστη ο λαός και ο Νέρων για να γλιτώσει από τη μανία του λαού, διέδωσε ψευδώς, ότι οι Χριστιανοί έβαλαν το πυρ. Τότε έγιναν συλλήψεις, μεταξύ των οποίων συνελήφθησαν και οι απόστολοι, οι δύο κορυφαίοι απόστολοι.

Επί Νέρωνος άρχισε απηνής – απηνέστατος διωγμός εναντίον του χριστιανισμού, διότι η Ρώμη ήτο και το κέντρο της ειδωλολατρίας. Γι’ αυτό βλέπετε και ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν ηθέλησε να μείνει στη Ρώμη και μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του στην Κωνσταντινούπολη. Επί του Νέρωνος παρουσιάσθει αυτό το φαινόμενο με τους διωγμούς και δημιουργήθηκαν αί κατακόμβαι. Ήρθαν κατόπιν άλλοι βάρβαροι και εκάλυψαν τις κατακόμβες και ήταν άγνωσται. Όπως η Αμερική ήταν άγνωστη και η ανακάλυψη της από τον Κολόμβο δημιούργησε μέγα σάλο ένα παρόμοιο αίσθημα αισθάνθει η ανθρωπότης όταν ηκούσθη ότι ανεκαλύφθησαν αί κατακόμβαι.

Διαχωρισμός (λατρεία εν μέσω διωγμών)

Έγιναν έρευνες μεγάλες επιστημόνων. Οι κατακόμβες είναι κάτι φοβερόν. Όπως το μυρμήγκι ζει κάτω από τη γη και ανοίγει σήραγγες στα χωράφια, βαθιές γιατί είναι πλασμένο να ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων άνοιξαν στη γή σήραγγες μεγάλες μήκους πολλών χιλιομέτρων, απέραντες σήραγγες και εκεί μέσα εκινούντο σαν μυρμήγκια.

Είχαν χωριστεί από τους ειδωλολάτρες. Δεν μπορούσαν πλέον να ζήσουν μέσα στη Ρώμη. Κατά τις βραδινές ώρες από τα διάφορα σημεία της Ρώμης οι Χριστιανοί κατέφευγαν και εισήρχοντο στις κατακόμβες. Καμιά φορά ανεκαλύπτοντο. Έχουμε περιπτώσεις που προδότες οδήγησαν τους διώκτας την ώρα κατά την οποία λειτουργούνταν μέσα στις κατακόμβες οι Χριστιανοί, κοντά στα μνήματα των ηρώων και των μαρτύρων και έβαλαν φωτιά εις τας εισόδους, εξαντλήθηκε ο αέρας και πέθαναν όλοι οι Χριστιανοί από ασφυξία. Έχουμε και τοιαύτα μαρτύρια.

Ήταν δε φανερά η πίστη όλων αυτών των ανθρώπων μέσα εις τας κατακόμβας. Δεν εγράφετο επάνω στα μνήματα η λέξη «απέθανε» αλλά «εκοιμήθη» «εκοιμήθη εν Κυρίω». Δεν υπήρχε μνήμα στο οποίο να μη γράφεται η λέξη «εκοιμήθη». Θεωρούσαν τον θάνατο ως έναν ύπνο. Είχανε πίστη, πιστεύανε εις την πέραν τάφου ζωή και είχανε μία τέτοια βεβαιότητα περί της πέραν του τάφου ζωής, μεγάλη. Έγραφαν συνεχώς παντού, ότι Χριστός ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας. Ένας κόσμος μεταφυσικός, φοβερός κόσμος, τρομερός κόσμος, εν Χριστώ Ιησού.

Μέσα σ’ αυτόν εκινούντο δύο αιώνες. Τώρα επισκέπτονται τις κατακόμβες από όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι ένα θέαμα αξιοθέατον, με τα μαρτυρία των πρώτων Χριστιανών.

Ασυμβίβαστοι (διαχωρισμός)

Τι μας διδάσκουν οι κατακόμβες; Ότι η Ρώμη εδιχάσθη διότι ο Χριστός είναι «σημείον αντιλεγόμενον». Από το ένα μέρος ήταν οι ειδωλολάτρες με τα αμφιθέατρα τους, με την πολυτέλεια τους, με όλα τα μέσα τα οποία τους έδινε η ειδωλολατρική ζωή με τας διασκεδάσεις των, με τα όργια των και τα πάθη των. Και απ’ το άλλο μέρος ήτανε οι ολίγοι Χριστιανοί οι οποίοι ήταν μειονότης μέσα στη Ρώμη.

Δύο Ρώμαι λοιπόν ήταν, μία Ρώμη ειδωλολατρική και μία Ρώμη η χριστιανική. Και ήταν ασυμβίβασται αυταί αι Ρώμαι. Δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν μολονότι οι Χριστιανοί ήταν οι πιο φιλήσυχοι άνθρωποι του κόσμου. Οι ειδωλολάτρες κατηγορούσανε με ψεύδη και ανυπόστατα πράγματα τους Χριστιανούς. Εν τούτοις όμως στην κοινή γνώμη ανεπτύσετο αποστροφή προς τους ειδωλολάτρες.

Δύο Ρώμαι. Από το ένα μέρος η απάνω από το έδαφος Ρώμη, που ήταν ειδωλολατρική και από το άλλο η κάτω από το έδαφος Ρώμη στα βάθη, στα σπλάγχνα της γης αυτή ήτανε η χριστιανική κοινωνία, οι άνθρωποι του Θεού.

Διαχωρισμός μεγάλος λοιπόν, συγκλονιστικός διαχωρισμός. Τώρα δεν έχουμε τέτοιο διαχωρισμό. Τώρα ζούμε ανακατεμένοι. Όπως λέγει η παραβολή της σαγήνης αλιεύουν και είναι μέσα στη σαγήνη ανακατεμένα και τα καλά ψάρια και τα κακά ψάρια. Αλλά είναι όμως γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια, ιδίως στην πατρίδα μας αρχίζει να γίνεται ένας διαχωρισμός της χριστιανικής κοινωνίας από την υπόλοιπη κοινωνία. Εδώ σχήματι μεν είμεθα Χριστιανοί, αλλά πράγματι έχουμε ειδωλολατρία, φοβερά ειδωλολατρία.

Έχουν τα επιχείρημα αυτοί οι κατ’ όνομα χριστιανοί και λένε ότι· Εμείς βαφτιστήκαμε Χριστιανοί. Αυτό είναι μόνο. Αυτό βέβαια δείχνει ότι κρατιόνται με κάποια «κλωστή» από τον χριστιανισμό, δεν το αρνούμαι. Τα σημεία των καιρών όμως δεικνύουν, ότι αυτοί πλέον διαχωρίζονται από τον Χριστιανισμό. Καυχώνται για τη νέα θρησκεία τους η οποία παρουσιάζεται με τεραστίαν δύναμη όπως δηλαδή τότε η ειδωλολατρία. Νέα θρησκεία είναι ο μαρξισμός, η μαρξιστική θρησκεία. Οι μαρξιστές είναι δυναμικοί. Αυτοί πλέον διαχωρίζονται από την χριστιανική πίστη. «Είμαι μαρξιστής», σου λέει. Υπερηφανεύονται, καυχώνται για το μαρξισμό τους. Κι οπωσδήποτε, τώρα μεν έχουμε έμμεσον διωγμόν αλλά μετ’ ολίγον θα έχουμε και άμεσον διωγμόν.

Aπο βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 22-25

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ