ΣΟΡΤΣ

(ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΙΔΕΙΞΕΙΣ)

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

• Διὰ τοῦ ἄρθρου τούτου μόνον μίαν πτυχὴν τοῦ ὅλου θέματος τοῦ γυμνισμοῦ ἀνασύρομεν. Διότι ὁ γυμνισμὸς δὲν εἶναι μόνον τὰ σόρτς. Γυμνισμὸς εἶναι καὶ τὰ καλλιστεῖα ποὺ κινδυνεύουν νὰ γίνουν ἐπιδημικὴν νόσος καθʼ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα. Γυμνισμὸς εἶνε καὶ τὰ μπὲν-μίξτ, τὰ μικτὰ λουτρά. Γυμνισμὸς καὶ αἰ ἄσεμναι, αἱ ἐξωφρενικαὶ ἐνδυμασίαι τῶν γυναικῶν κατὰ τὴν περίοδο τοῦ θέρους. Γυμνισμὸς καὶ τὰ μπαλέτα τῶν θεάτρων καὶ κινηματογραφικαὶ παραστάσεις καὶ αἱ διαφημίσεις, ποὺ πάντα ἔχουν τὴν γυναῖκα γυμνήν, καὶ αἱ φωτογραφίαι τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν περιοδικῶν. Παντοῦ τὸ γυμνόν. Προχώρησε καὶ μέσα εἰς τοὺς Ἱ. Ναοὺς, εἰς τοὺς ὁποίους αἱ γυναῖκες εἰσέρχονται ἡμίγυμνοι καὶ ἐψιθυμιώμεναι κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἐσχάτως εἰς τοὺς ναοὺς τῆς πρωτευούσης καὶ ἄλλων πόλεων αἱ νύμφαι προσέρχονται ἡμίγυμναι διὰ νὰ στεφανωθοῦν. Κανεὶς δὲν διαμαρτύρεται. Ἡ δὲ Ἱεραρχία μας περὶ ἄλλα τυρβάζουσα σιωπᾶ. Ἀλλά, Θεέ μου. Τὶ βλέπω; Κατὰ προφήτην Ἱερεμίαν «Βλέπω λέβητα ὑποκαιόμενον καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Βορρᾶ˙ καὶ εἴπε Κύριος πρὸς μέ˙ ἀπὸ προσώπου Βορρᾶ ἐκκαυθήσεται τὰ κακὰ ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐὴν γῆν». (Ἱερεμ. 1, 13-14). Κύριε! Φείσθητι τοῦ λαοῦ σου.

Ἐκ Φλωρίνης, ἀγαπητοί, ἔχομεν εὐχάριστα νέα! Ὡ πληροφορούμεθα κατὰ τὰ τέλη τοῦ τρέχοντος μηνὸς παρουσία τοῦ λαοῦ καὶ τῶν δημοσίων ἀρχῶν θὰ γίνουν τʼ ἀποκαλυπτήρια ἀγάλματος. Τίνος ἀγάλματος; Τοῦ Ἕλληνος στρατιώτου; Τοῦ μάρτυρος κληρικοῦ; Τοῦ ἀπαγχονισθέντος διδασκάλου; Τῆς ποδήρους Ἀθηνᾶς; τῆς αἱδήμονος κόρης, τῆς ἑλληνίδος κόρης τῆς Μακεδονίας, ἡ ὁποία μὲ ὅλην τὴν ψυχήν της ἀντέστη κατὰ τὴν φρικτὴν περίοδον καὶ ὕψώθη εἰς φωτεινὸν ἀρετῆς μετέωρον καὶ κατηύγανε τὸν οὐρανὸν τῆς Ἑλλάδος; Ὄχι τοιούτων ἀγαλμάτων, αλλʼ ἄλλων ἀγαλμάτων θὰ γίνουν τὰ… ἔνδοξα ἀποκαλυπτήρια. Ἀγαλμάτων ὄχι ἀψύχων, ἀλλʼ ἐμψύχων, σωμάτων παρθενικῶν, νεανίδων τῆς Φλωρίνης. Τέσσαρες καὶ πλέον ἑκατοντάδες ἑλληνίδων μαθητριῶν τῆς μαρτυρικῆς αὐτῆς περιφερείας θὰ παρελάσουν σχεδὸν γυμναί. Θὰ εἶνε θέαμα πρωτοφανὲς διὰ τὴν ἀκραίαν αὐτὴν πόλιν τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ποῖοι θὰ γυμνώσουν τὰς ἑλληνίδας; Ἰταλοί; Γερμανοί; Βούλγαροι; Ρώσοι; Ὄχι! Ἀλλὰ τὸ κράτος, τὸ Ἑλληνικὸν κράτος. Αὐτὸ θὰ γυμνώση τὰς ἑλληνίδας. Διότι ἔφθασε ἕως εἰς τὴν Φλώριναν διαταγῆ τῆς νέας Βαβυλῶνος, τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, διαταγή, ἡ ὁποία ὑποχρεώνει ὅλας τὰς μαθητρίας τοῦ Γυμνασίου χάριν τῶν γυμναστικῶν ἀσκήσεων καὶ ἐπιδείξεων νὰ προμηθευθοῦν τὰ περιβόητα σόρτς. Τὶ δὲ ἐστὶ σόρτς; Ματαίως θʼ ἀναζητήσετε τὴν λέξιν ταύτην εἰς τὰ λεξικὰ τῆς ἑλληνικῆς γλῶσσης. Ἡ λέξη σόρτς, ὅπως καὶ τόσαι ἄλλαι, εἰς τὴν ἐποχὴν αὐτὴν τοῦ πηθικισμοῦ καὶ μοδερνισμοῦ μᾶς ἧλθον ἀπʼ ἔξω. Τὸ σόρτς εἶναι φροῦτο, εἶναι προϊὸν τοῦ ὡραίου πολιτισμοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ εἰς τὰς μεγάλας πόλεις τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς. Σημαίνει κοντὸ παντελονάκι ποὺ φοροῦν ὄχι ὅλαι, ἀλλὰ ὡρισμέναι Ἀγγλίδες καὶ Ἀμερικανίδες καὶ Γαλλίδες, αἱ ὁποῖαι εἰς τὰ παιχνίδια των, τὰ σπόρ, τὰς γυμναστικὰς ἐπιδείξεις, τὰς ὀρειβατικάς των ἀναρριχήσεις, τὰς θαλασσίας ἐκδρομάς των μὲ θαλαμηγοὺς εὑρίσκουν τὴν εὐκαιρίαν, ὑπὸ τὸ πρόσχημα σωματικῶν δήθεν ἀσκήσεων, νὰ ἐκθέτουν εἰς κοινὴν θέαν καὶ δημόσιον πλειστηριασμὸν τὰς σάρκας αὐτῶν. Ἔκφυλα ὄντα τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Μὲ τὴν ἐμφάνισίν των σκανδαλίζουν, προκαλοῦν καὶ διαφθείρουν τὴν νεότητα καὶ μὲ τὸν γυμνισμόν των ἐξηυτέλισαν τὴν ἀξιοπρέπειαν τῆς γυναικός. Τὸ φθηνότερον πρᾶγμα εἰς τὰς μεγάλας ἀγορὰς τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς εἶνε ἠ γυναῖκα. Πωλεῖται ἀντὶ ἑνὸς ποτηρίου σαμπάνιας ποὺ προσφέρει εἰς τὸ τυχὸν δεσποινάριον τοῦ δρόμου ἕνας στρατιώτης…

* * *

Σόρτς εἰς τὴν Ἀμερικὴν καὶ τὴν Εὐρώπην. Σόρτς καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Σόρτς ἕως Φλωρίνης. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ τὸ σόρτς θὰ γίνη σῆμα κατατεθὲν τῆς νέας γενεᾶς τῶν Ἑλληνίδων.  H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ·

Ἀλλʼ ὄχι δὲν θὰ γίνη! Ἡ Ἑλλὰς, ἡ ἀδιάφθορος Ἑλλάς, ἡ Ἑλλὰς τῆς Πίνδου, τῶν Ἠπειρωτικῶν καὶ Μακεδονικῶν ὀρέων, ἡ ὁποία δὲν ἐμολύνθη ἀκόμη μὲ τὰ μιάσματα καὶ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν τῆς Δύσεως, ἐξανίσταται κατὰ τῆς εἰσαγωγῆς τοιούτων ἐθίμων, τὰ ὀποῖα τείνουν νὰ ἐγκαταστήσουν εἰς τὴν χώραν μας τὸν γυμνισμόν, τὸν πολιτισμὸν Σοδόμων καὶ Γομόρρων.

Κατὰ τῆς νέας αὐτῆς παρεκτροπῆς μας ἐξανίσταται ἐν πρώτοις ἡ ἀρετὴ τῶν προγόνων μας τῶν Ὀμηρικῶν χρόνων. Ὁ Ὅμηρος, περὶ τοῦ ὁποίου λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, ὅτι πᾶσα ἡ ποίησις αὐτοῦ εἶνε ἀρετῆς ἔπαινος, ὁ Ὅμηρος, ὁ ζωγράφος τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἐκ τοῦ βάθους τῶν αἰώνων διαμαρτύρεται. Ἄς ἀναγνωσθῆ ἀπʼ ὅλους τοὺς νέους καὶ ὅλας τὰς νέας, μαθητὰς καὶ μαθητρίας τῶν Γυμνασίων, φοιτητὰς καὶ φοιτητρίας, ἄς ἀναγνωσθῆ ἡ ραψωδία Ζ τῆς Ὀδυσσείας. – Ὁ Ὀδυσσεὺς ναυαγεῖ εἰς τὸ Ἀδριατικὸν πέλαγος. Οἱ σύντροφοί του πνίγονται ὅλοι καὶ αὐτὸς ἐλεεινὸν ναυάγιον ἐκβράζεται εἰς τᾶς ἀγρίας ἀκτὰς τῆς νήσου τῶν Φαιάκων. Ἦτο γυμνός. Ἀλλὰ δὲν ἦτο γυμνός, λέει ὁ Μ. Βασίλειος, διότι εἶχε τὴν αἰδῶ, τὴν στολὴν τῆς ἀρετῆς. Μόλις συνήλθε σπεύδει νὰ κρυφθῆεἰς δάσος ὁ ἥρως, σκεπάζων τὸ σῶμα του μὲ κλαδιὰ των δένδρων. Ἐκεῖ ἀνακαλύπτεται ἀπὸ τὴν Ναυσικᾶ τὴν κόρην τοῦ Ἀλκινόου βασιλέως τῶν Φαιάκων, ἡ ὁποία μὲ τὰς φίλας της ἧλθε νὰ πλύνη εἰς τὸν ποταμόν. Ἦτο, βλέπετε, ἐποχὴ ποὺ αἱ κόραι τῶν βασιλέων ἔπλυνον καὶ εἰργάζοντο. Ὁ Ὀδυσσεὺς παρακαλεῖ τὴν Ναυσικᾶ νὰ τοῦ δοθεῖ ἕνα ροῦχο διὰ νὰ σκεπάση τὴν γυμνότητά του. Ἀποκρούει πρότασιν, ὅπως τὸν λούσουν αἱ ὑπηρέτριαι τῶν ἀνακτόρων τοῦ Ἀλκινόου. «Μακρυὰ – φωνάζει – μακρυὰ καθῆσθε, ὦ κοπελλιές, μονάχος μου νὰ πλύνω τὴν ἄρμη ἀπὸ τοὺς ὤμους μου, καὶ νʼ ἀλειφθῶ μὲ λάδι˙ ἑμπρός σας ἐγὼ δὲν λούζομαι γιατὶ ντροπῆς μου θἄναι σιμὰ σὲ ὀμορφοπλεξούδες νὰ γυμνωθῶ κοπέλλες» (Ὀδύσσεια Ζ-217, σελ. 222 μετάφρασις Ἐφταλιώτη). Ἀκούετε νεανίδες τῆς Πατρίδος; Ὁ Ὀδυσσεὺς, ἄνδρας αὐτὸς πολεμιστής, ἐντρέπεται εἰς τὸ ἀπόμερο ἐκεῖνο μέρος νὰ παρουσιασθῆ γυμνὸς ἐμπρὸς εἰς ὀλίγας ὑπηρετρίας τῶν Φαιᾶκων. Καὶ σεῖς τρυφεραὶ ἁγναὶ νεάνιδες, εὐώδη ἄνθη τῆς πατρίδος, πῶς δὲν ἐντρέπεσθε εἰς τὰς κεντρικωτέρας πλατείας στάδια καὶ γήπεδα, νὰ παρουσιασθῆτε, ἐμπρὸς εἰς χιλιάδας λαοῦ, γυμναὶ μὲ ἕνα κοτνὸ παντελονάκι; Ἀλλὰ καὶ σεῖς νέοι, οἱ ὁποῖοι γυμνοὶ τολμάτε νὰ λούεσθε μαζὺ μὲ νέας, εἰς δημόσια κολυμβητήρια καὶ παραλίας, ἴδετε τὸν Ὀδυσσέα καὶ αἰσχύνθητε. Γυμνὸς δὲν θέλει νὰ έμφανίζεται ἐνώπιον γυναικῶν. Ἔχει βαθὺ τὸ αἴσθημα τῆς αἰδοῦς. Σέβεται τοὺς ἄλλους. Σέβεται ἐαυτόν. Σέβεται τὸν Θεόν. Ἔχει τριπλοῦν σεβασμόν. Ἐκδηλώνει οὕτω γνήσιον ἑλληνικὸν χαρακτήρα.

Αἰδήμων ὁ Ὀδυσσεύς. Ἀλλὰ αἰδήμων καὶ ἡ πιστή του σύζυγος, ἡ ἰδεώδης σύζυγος Πηνελόπη. Κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου της ἀποχωριζομένη τοῦ προσφιλοῦς πατρός της διὰ νὰ ἀκολουθήση τὸν Ὀδυσσέα, ἀπὸ έντροπὴν καλύπτει τὸ πρόσωπόν της μὲ πέπλον, εἰς δὲ τὸ μέρος ἐκεῖνο τοῦ συγκινητικωτάτου ἀποχωρισμοῦ οἱ Ἕλληνες ἔστησαν πρὸς τιμήν τῆς Πηνελόπης ἄγαλμα Αἰδοῦς.

Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνον ὁ Ὅμηρος τῆς αἰδοῦς ἐπαινέτης. Τῶν ραψωδιῶν τοῦ Ὁμήρου πολὺ ἀρχαιοτέρα εἶνε ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, ἡ Θεόπνευστος αὕτη Βίβλος, ἡ περιέχουσα τʼ ἀνεκτίμητα διδάγματα διʼὅλους τοὺς αἰῶνας. Ἐκεῖ εἰς τὰς πρώτας σελίδας τοῦ ἀθανάτου Βιβλίου (Γένεσις κεφ. Θ΄) δίδεται σφοδρὸν κτύπημα κατὰ τοῦ γυμνισμοῦ. Ἡμέραν τινα εὐρέθη γυμνὸς ὁ Νῶε! Πῶς;

Τὸν μὲν Ὀδυσσέα ἐγύμνωσαν τʼ ἄγρια τῆς θαλάσσης κύματα, τὸν δὲ Νῶε ἐγύμνωσεν ἡ μέθη, ὁ οἶνος, τὸν ὁποῖον διὰ πρώτην φορὰν ἐδοκίμαζεν ὁ ἄνθρωπος, φυτεύσας ἀμπελῶνα. Ἐμεθῦσθη ὁ Νῶε καὶ ἐγυμνῶθη. Ὁ ἕνας ἐκτῶν υἱῶν του, ὁ Χάμ, εἴδε τὴν γύμνωσιν του πατρός του καὶ ἐγέλασε καὶ εἰρωνικῶς περὶ αὐτοῦ ἐξεφράσθη, οἱ δύο ὅμως ἄλλοι υἱοί του Σὴμ καὶ Ἱάφεθ, ὄταν ἔλαβον γνώσιν τοῦ θλιβεροῦ γεγονότος, ἔλαβον ἰμάτιον καὶ ὀπισθοβατοῦντες ἐπλησίασαν τὸν γυμνὸν πατέρα καὶ ἔρριψαν ἐπʼ αὐτοῦ τὸ σκέπασμα. Δὲν εἶδον τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρός των. Διʼ αὐτὸ καὶ οἱ δύο αὐτοὶ υἱοὶ ἔλαβον τὴν εὐλογίαν τοῦ Νῶε, ἐνῶ ὀ Χὰμ διὰ τὴν ἀναίδειαν τῶν ὀφθαλμῶν του ἔλαβε τὴν κατάραν. Καὶ μὲν ὁ Νῶε ἐξ ἀγνοίας ἔπιε οἶνον καὶ ἐμεθύσθη καὶ ἐγυμνώθη, αἱ δὲ νεώτεραι ἑλληνίδες πῶς χωρὶς κρασὶ μεθοῦν καὶ ἀφαιροῦν τὰ ἐνδύματά των καὶ τὰ πετοῦν εἰς κάποιαν γωνίαν τῶν ἀποδυτηρίων τῶν γηπέδων καὶ παρουσιάζονται μὲ σόρτς, μὲ στολὴν Ἀφροδίτης; Γυμνὸς ὁ Νῶε ἐσκεπάσθη ἀπὸ τοὺς αἱδήομνας υἰούς του. Γυμναὶ αἱ θυγατέρες τῆς Ἑλλάδος… Ποῖος Σὴμ καὶ Ἱάφεθ θὰ τὰς σκεπάση; Σεῖς ἀδελφοί, ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς, δὲν γένεσθε Σὴμ καὶ Ἱάφεθ; Δὲν τρέχετε διὰ νὰ σκεπάσετε τὰ παρθενικὰ κορμιὰ τῶν ἑλληνίδων μὲ τὰ ἱμάτια σας καὶ τὰ ράσα σας καὶ νὰ εἴπητε εἰς αὐτάς: Ὦ ἑλληνίδες! Τὶ ἐπάθατε; Τὶ σᾶς εἶπον, τὶ κρασὶ σᾶς ἐπότισαν, ὥστε νὰ ζαλισθῆτε, νὰ χάσητε τὴν αἴσθησιν τῆς ἀξιοπρεπείας τῆς γυναικός, καὶ νὰ ἐμφανισθῆτε γυμναί; Σκεπασθῆτε θυγατέρες τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλʼ ἀλλοίμονον! Τὶ βλέπω; Βλέπω ὄχι Σὴμ καὶ Ἱάφεθ νὰ φέρουν πέπλα καὶ ἱμάτια διὰ νὰ σκεπάσουν τὰς γυμνὰς σάρκας, ἀλλὰ βλέπω Χάμ, βλέπω ὄχι ἕνα Χάμ, βλέπω χιλιάδας Χάμ, βλέπω νέους καὶ γέροντας, βλέπω ἀδελφοὺς καὶ πατέρας καὶ μητέρας, βλέπω τὸ θλιβερώτερον, ἱερεῖς καὶ πρωθιερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς(*) νὰ σπεύδουν εἰς τὰ γήπεδα καὶ νὰ βλέπουν τὸ οἰκτρότατον θέαμα μαθητρίας, Ἑλληνίδας γυμνὰς μὲ σόρτς. Θεέ μου! Ἐγενήκαμεν ὅλοι Χάμ; Ἀπεκτήσαμεν ὅλοι ἀναιδεῖς ὀφθαλμούς; Ἥλιε τῆς Ἑλλάδος δὲν κρύπτεις τὰς ἀκτίνας σου. Καὶ σὺ γῆ μὲ τὰς μυριάδας τῶν μνημάτων σου δὲν σείεις τὸν φλοιόν σου διὰ νὰ ἐκτινάξης μερικὰ μέτρα ὑπεράνω τῆς ἐπιφανείας τοὺς ἀθλίους ἡμᾶς σκώληκες; Ἄπιστοι. Μὴ γελάτε. Δὲν εἴμεθα προφῆται. Ἅπαγε τῆς βλασφημίας. Ἀλλὰ βάσει τῶν προφητικῶν κειμένων ὁμιλοῦμεν καὶ γράφομεν καὶ διαμαρτυρόμεθα ὅτι ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου, ἔρχεται ἡ ρομφαία. Ἔρχεται καὶ διὰ ἄλλα μέν, ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς ἀναιδεῖς ὀφθαλμοὺς Χάμ. Καὶ ἐρημωθήσονται πόλεις καὶ ἐξαλειφθήσονται γήπεδα καὶ γυμναστήρια καὶ ὀλιγοστοὶ ἕσονται οἱ ἄνθρωποι. Ὡς ἄλλοτε ἡρμηνεύσαμεν. Καλαμισθήσεται ἡ οἰκουμένη ὡς ἡ ἐλαία. Ναί! Διὰ τὰ σόρτς ποὺ φοροῦν αἱ θυγατέρες σας καὶ ἀδελφαί σας καὶ σεῖς οἱ ἀναίσθητοι γελᾶτε καὶ χειροκρατεῖτε καὶ δέχεσθε συγχαρητήρια.

Καὶ ὄχι μόνον ἡ Π. Διαθήκη, ἀλλὰ καὶ ἠ Κ. Διαθήκη σαφῶς ἐκφράζεται καὶ καταδικάζει τὸν γυμνισμόν. Ὁ φίλος ἀναγνὠστης ὅστις θέλη νὰ ἴδη ποῖον εἶνε τὸ πνεῦμα τῆς Κ. Διαθήκης ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου ἄς μελετήση ἐπισταμένως τὰ ἐξῆς χωρία: Ματθ. 8, 27, Λουκ. 8, 27 καὶ 35, Ἰωάν. 21, 7, Πράξ. 19, 17, Ἐφεσ. 5, 33, Α΄ Τιμόθ. 2, 8-9, Ἑβραίους 12, 28, καὶ Α΄ Πέτρου 3, 3.

Ἀλλὰ ἴσως τις ἐκ τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ περιοδικοῦ παρασυρόμενος ἀπὸ τὰς ἐκπληκτικὰς προόδους τῆς ἐπιστήμης, μᾶς εἴπη ὅτι εἰς τὴν ἐποχὴν διασπάσεως τοῦ ἀτόμου, δὲν θέλομεν νʼ ἀκούωμεν πλέον οὔτε Ὅμηρον, οὔτε κλασσικάς, οὔτε Πατέρας οὔτε Προφήτας οὔτε Εὐαγγελιστάς. Ἀλλὰ μόνον τὰ σύγχρονα διδάγματα τῆς Ἐπιστήμης! Πολύ καλά! Ἐπιστήμην, φίλοι μου,θέλετε νὰ ἀκούσετε; Ἀλλὰ ἡ ἐπιστήμη ἐκείνη, ἡ ὁποία εἶναι ἀρμοδία νὰ ὁμιλήση ἐπὶ τοῦ φλεγόντος θέματος, δὲν εἶναι ἡ Ὀρυκτολογία, ἡ Φυτολογία, ἡ Ζωολογία καὶ ἡ Χημεία, ἀλλὰ ἡ Παιδαγωγικὴ Ἐπιστήμη, τῆς δὲ παιδαγωγικῆς ἐπιστήμης κορυφαῖος ἐκπρόσωπος δὲν εἶνε ἡ καθηγήτρια τῆς γυμναστικῆς Γυμνασίου θηλέων Φλωρίνης, ἀλλὰ ὁ σεβαστὸς καθηγητὴς τῆς παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Σπυρ. Καλλιάφας. Ὁ σοφὸς καθηγητὴς ὁμιλῶν πρὸς φοιτητὰς καὶ φοιτητρίας καυτηριάζει τὰς διαφόρους ἐκδηλώσεις τοῦ γυμνισμοῦ καὶ τῶν καιρῶν μας καὶ τονίζει ζωηρῶς, ὅτι ἡ γυμνότης ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν μόνον εἰς τὰς ἐποχὰς ἐσχάτρης καταπτώσεως τῶν κοινωνιῶν ἤ εἰς φυλὰς ἀγρίων παρατηρεῖται. Εἰς δὲ τὴν Μ.Ε.Ε. ἐδημοσίευσεν ὁ ἴδιος περισπούδαστον ἄρθρον περὶ αἰδοῦς, εἰς τὸ ὁποῖον ἐξετάζει τὸ θέμα ἀπὸ πάσης πλευρᾶς, ἀναφέρει γνώμας παλαιῶν καὶ συγχρόνων παιδαγωγῶν καὶ καταλήγει εἰς τὸ συμπέρασμα, ὅτι εἰς χρόνους ταραχῆς καὶ συγχύσεως, οἴοι οἱ σημερινοί, εἶνε ἐπιτακτικώτερα ἡ ἀνάγκη τῆς ἀγωγῆς τῶν νέων καὶ τῆς αἰδώ, ἥν ἐτίμησεν ἀνέκαθεν ἡ ἀνθρωπότης, ἥτις δεινῶς ἐτιμωρήθη, ὁσάκις περιεφρόνησεν αὐτήν. «Ἡ αἰδὼς εἶνε ἀξία ἀπόλυτος καὶ αἰωνία καὶ ἡ ἀγωγὴ εἰς αὐτὴν καθῆκον ἀπόλυτον παντὸς μὴ παραπαίοντος ἐνηλίκου». Ἀσφαλῶς δὲ μάθημα ἀγωγῆς τῶν νέων εἰς τὴν αἰδὼ δὲν εἶνε τὰ σόρτς.

Καὶ ὅμως, παρὰ τὰς φωνὰς τῆς ἀρχαίας σοφίας, τῆς συγχρόνου παιδαγωγικῆς, παρὰ τὰς διαμαρτυρίας τῶν προφητῶν, τὰς διδασκαλίας τῶν Πατέρων καὶ φιλοσόφων, παρὰ τὰς ἠθικὰς ἐπιταγὰς Παλαιὰς καὶ Καινῆς Διαθήκης, ὁ γυμνισμὸς κατακτᾶ καθημερινῶς ἔδαφος εἰς τὴν Ἑλλάδα. Καὶ ἰδοὺ τὸ Ὑπουργεῖον τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων εἰσαγάγει τὸν γυμνισμὸν εἰς τὰ Σχολεῖα καὶ συνιστᾶ τὰ σόρτς. Ἀλλὰ καὶ διʼ αὐτὴν καὶ μόνον τὴν βαρεῖαν παρεκτροπὴν τῆς ἑλληνοπρεποῦς καὶ χριστιανοπρεποῦς ἀνατροφῆς τῆς νέας γενεᾶς τῶν ἑλλήνων, τὸ Ὑπουργεῖον τοῦτο πρέπει νὰ ὀνομάζεται τοῦ λοιποῦ Ὑπουργεῖον Ἀπαιδευσείας καὶ Ἀθρησκείας καὶ ἡ ἐπιγραφὴ αὐτὴ νὰ μείνη ἕως ὅτου κάποιος Ὑπουργὸς πονῶν τὸν τόπον μας συλλάβη ἀπὸ τὸ αὐτὶ τὸν συντάκτην τοιούτων ἐγκυκλίων καὶ τὸν ἀποστείλη εἰς τὸ σπιτάκι του, διὰ νὰ κάμη ἐκεῖ σόρτς μὲ τὶς κοροῦλες του καὶ τὴν γυναῖκα του, ἐὰν ἐννοεῖται ἔχει οἰκογένειαν, διότι ἀμφιβάλλομεν ἐὰν οἱ εἰσηγηταὶ τοιούτων ἐθίμων εἰς τὸν τόπον μας ἔχουν συγκροτημένας καὶ πειθαρχημένας ἑλληνικὰς οἰκογενείας, ἱερὰς ἐστίας ἀρετῆς καὶ πίστεως.

* * *

«Νὰ προμηθευθοῦν ὅλαι αἱ μαθήτριαι σόρτς». Ἀκούεται ἡ φωνὴ τῆς καθηγητρίας τῆς Γυμναστικῆς.

«Μὰ δὲν ἔχουν οἱ γονεῖς μας χρήματα διὰ νʼ ἀγοράσουν σόρτς», ἀπαντοῦν μερικαὶ μαθήτριαι. Ἀλλὰ ἠ διαταγὴ εἶναι αὐστηρά. Δὲν κάμνει ἐκαιρέσεις. Ἠκούσαμεν, ὅτι πτωχὴ οἰκογένεια Φλωρίνης ἐστερήθη τοῦ ἐπουσίου ἄρτου διὰ νὰ ἐξοικονομήση τὰ ἔξοδα διὰ τὴν ἀγορὰν σόρτς.

«Μὰ ντρεπόμεθα νὰ βγοῦμε μὲ κοντὰ παντελονάκια καὶ ὄλα τὰ χέρια πέρα ἔξω», φωνάζουν ἄλλαι μαθήτριαι, τίμιαι ἑλληνίδες τῆς ὑπαίθρου τῶν συνόρων τῆς Πατρίδος. Ἀλλὰ ἡ καθηγήτρια γελά. Τὶ καθυστερημένα ὄντα εἶναι αὐτὰ τὰ πλάσματα! Αἰ μαθἠτριαι διαμαρτύρονται εἰς τὸν Γυμνασιάρχην. Καὶ ὁ Γυμνασιάρχης ἐνῶ ὤφειλε νὰ ἐπαινέση τὴν ἠθικὴν αὐτὴν ἀντίστασιν τῶν μαθητριῶν καὶ νὰ στείλη τηλεγράφημα ἐπεῖγον εἰς τὸ ‘Υπουργεῖον, διερμηνεύων τὴν ἄρνησιν τῶν μαθητριῶν καὶ τὴν ἀγανάκτησιν τῶν γονέων αὐτῶν, αὐτὸς παρασύρηται ἀπὸ τὸ γενικὸνν ρεῦμα, εἰρωνεύεται τὰς μαθητρίας ποὺ προέβαλλον ἄρνησιν καὶ εἶπον τὸ ὄχι, καὶ συνηγορεῖ ὑπὲρ τῆς διαταγῆς τοῦ Ὑπουργείου, θέτων οὕτω ὑπεράνω τοῦ ἠθικοῦ Νόμου τὴν σχολικὴν Νομοθεσίαν τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν τοῦ ἐκφυλισμοῦ. Ταλαίπωροι καθηγηταὶ καὶ Γυμνασιάρχαι τῆς Ἑλλάδος! Ποὺ καταντήσατε! Νὰ ἐκτελῆτε διαταγὰς ποὺ μόνον μέσα εἰς ἕνα Χόλλυγουντ θὰ ἠδύνατο νὰ ἐκδοθοῦν. Νὰ φορέσουν σόρτς σὰν χορεύτριες Εὐρωπαϊκοῦ μπαλέττου αἱ ἁγναὶ κορασίδες τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλὰ κ. Γυμνασιάρχαι ὅσοι προΐστασθε ἑλληνικῶν γυμνασίων θηλέων ἐπιτρέψατε μας νὰ σᾶς ἐρωτήσωμεν δημοσία καὶ ἀναμένομεν ἀπάντησιν εἰς τὸ ἐρώτημα: Δύναται μία χριστιανὴ μαθήτρια νὰ παραβῆ τὸν ἠθικὸν Νόμον τῆς Κ. Διαθήκης, νὰ στραγγαλίση τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως της, νὰ φονεύση τὴν παρθενικὴν αἰδὼ μόνον καὶ μόνον διὰ νὰ ἐκτελέση τὸ καπρίτσι, τὴν ἄλογον, δηλαδή, θέλησιν καὶ ἐπιθυμίαν, κάποιου ἀγνώστου, ὅστις ἐγκατασταθείς τὶς οἶδε διὰ ποίων μέσων εἰς τὸ Ὑπουργεῖον τῆς Παιδείας ἐκδίδει ἐκεῖθεν φετφάδες καὶ φερμάνια διὰ νὰ ντύση τὰς ἑλληνίδας κόρες μὲ σόρτς ὡς νὰ ἦσαν αἱ κόραι αὐταὶ τρόφιμοι οἴκου ἀνοχῆς; Τὶ εἶνει ἀνώτερον ἡ σχολικῆ διαταγὴ περὶ σόρτς ἤ ὁ αἰώνιος Νόμος τοῦ Θεοῦ περὶ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης; Δὲν ἠκούσατε ποτὲ ὅτι εἰς τοιαύτας περιπτώσεις τὸ πειθαρχεῖν Θεῶ ἤ ἄνθρωπος ἀποτελεῖ ἰδανικόν, γύρω ἀπὸ τὸ ὁποῖον πλέκεται ἡ περίφημος τοῦ Σοφοκλέους τραγωδία τῆς Ἀντιγόνης, ἡ ὁποία ὄχι εἰς τὴν διαταγὴν τοῦ ἀνηθίκου κράτους τοῦ Κρέοντος ἀπειλοῦντος εἰς θάνατον, ἀλλὰ εἰς τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως της ὑπήκουσε ἡ ἑλληνὶς καὶ ἐδοξάσθη ὡς ἡρωῒς τοῦ καθήκοντος; Ἐὰν ὁ κύριος ἤ οἱ κύριοι ποὺ ἐξέδωκαν τὴν διαταγὴν θαυμάζουν τὰ σόρτς τῶν ἀγγλίδων καὶ ἀμερικανίδων, ἄς κάμουν γυμναστήριον τὴν ταράτσαν ἤ τὴν αὐλὴν τοῦ σπιτιοῦ των καὶ ἄς γυμνάζουν ἐκεῖ τὰ εἰδικὰ των κορίτσια των μὲ σόρτς, ἀλλὰ τὰ κορίτσια τῆς Φλωρίνης καὶ γενικῶς τῆς Ἑλλάδος ὅλης δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμαοἱ κύριοι αὐτοί, νὰ τὰ ντύσουν μὲ σόρτς. Διότι τὰ κορίτσια αὐτὰ ἔχουν μητέρας, τῶν ὁποίων ἡ σεμνή, ἡ ὡραία, ἡ τρίχρωμος ἐκ λευκοῦ, κοκκίνου καὶ μαύρου Μακεδονικοῦ στολή, ἡ ποδήρης στολὴ προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸν τῶν ξένων περιηγητῶν.

«Νὰ προμηθευθῆτε σόρτς»˙ ἐξακολουθεῖ νὰ φωνάζη καθημερινῶς ἡ καθηγήτρια τῆς Γυμναστικῆς. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἠθικὴ ἀντίστασις ὡρισμένων μαθητριῶν δὲν κάμπτεται εύκόλως, ἡ καθηγήτρια ρίπτει τὴν φοβερὰν ἀπειλήν: «Ἐὰν δὲν φορέσετε σόρτς δὲν θὰ σᾶς δώσω βαθμόν». Καὶ αἱ μαθήτριαι τῆς τελευταίας τάξεως τοῦ Γυμνασίου, αἱ ὁποῖαι θέλουν νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν Παιδαγωικὴν Ἀκαδημίαν, φοβοῦνται τώρα, διότι χωρὶς καλὸν βαθμὸν εἰς τὸ μάθημα τῆς Γυμναστικῆς δὲν γίνονται δεκταὶ εἰς τὰς είσητηρίους ἐξετάσεις τῆς Π. Ἀκαδημίας. Οὕτω φτωχὰ ἀλλὰ τίμια κορίτσια τοῦ λαοῦ κινδυνεύουν νὰ χάσουν τὸ μέλλον. Νὰ τὸ χάσουν διὰ ἕνα σόρτς! Ἐξασκείται πλέον ψυχολογικὴ βία. Ὁ Διάβολος παίζει θαυμάσια τὸ μέρος του. Γελᾶ καὶ κρατεῖ εἰς τὰ χέρια του πτυχία, ἀπολυτήρια, ἐνδεικτικὰ καὶ λέγει εἰς τὰς μαθητρίας ὅλας καὶ ἰδιατέρως τῆς τελευταίας τάξεως: Καλά μου κορίτσια! Θέλετε ἀπολυτήρια μὲ καλὸν βαθμὸν Γυμναστικῆς; Ἐμπρὸς! Ξεντυθῆτε! Λάβετε τὴν σφραγίδα μου, φορέσατε σόρτς, κάμετε μίαν τούμπαν ἐνώπιόν μου, τὸ κεφάλι σας στὴ γῆ, τὰ πόδια σας πρὸς τὰ ἄνω, καὶ τότε θὰ σᾶς τὸ δώσω. Ἄλλως βαθμὸν δὲν παίρνετε. Ἀκαδημίαν δὲν βλέπετε. Ἐγὼ ἐξουσιάζω… Ὁ Ἑωσφόρος πρὸς τὰς Νεανίδας τῆς Ἑλλάδος: Ταῦτα πάντα θὰ σᾶς δώσω, ἐὰν πέσητε καὶ μὲ προσκυνήσητε (Ματθ. 4, 9).

Αἱ νεανίδες τῆς Φλωρίνης καὶ τῶν λοιπῶν πόλεων τῆς πατρίδος θὰ τὸν προσκυνήσουν; Ἰδοὺ ὁ πειρασμός. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἰς τὸν ὁποῖον πιστεύουν αἱ νεανίδες, εἶνε «νικοποιός», καὶ θὰ δώση τὴν νίκην κατὰ τοῦ ἑωσφόρου, ἀρκεῖ νὰ δοθῆ μάχη ἐκ μέρους τῆς πιστευούσης μερίδος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.

* * *

Ἀγαπητοί! Ἐπέστη, νομίζομεν, ἡ στιγμὴ ἡ φυλή μας νʼ ἀντιδράση κατὰ τῆς κοινωνικῆς σήψεως τῶν ἡμερῶν μας. Καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ τρόποι ἀντιδράσεως. Ἐν πρώτοις, ὅσοι ἐκ τῶν Γενικῶν Ἐπιθεωρητῶν, Γυμνασιαρχῶν καὶ καθηγητῶν πιστεύουν εἰς τὴν Χριστιανικὴν ἠθικὴν ἄς μὴ ἐφαρμόσουν τὴν ἀντιχριστιανικὴν διαταγὴν τοῦ Ὑπουργείου. Ὑπεράνω ὅλων ὁ Χριστός. Ὁ εὐσεβὴς ἐκπαιδευτικὸς δὲν δύναται νὰ παίζη μὲ τὴν συνείδησίν του. Δὲν δύναται νὰ εἶναι μισὸς χριστιανὸς καὶ μισὸς εἰδωλολάτρης. Ἤ Χριστὸς ἤ Διάβολος. Ἤ φῶς ἤ σκότος. Μέση ὁδὸς δὲν ὑπάρχει. Καὶ ἐὰν οἱ εὐσεβεῖς ἐκπαιδευτικοὶ διὰ τὴν διαμαρτυρίαν των ταύτην ἐκβληθοῦν ἀπὸ τὰ κρατικὰ Γυμνάσια, ἄς ἀπευθυνθοῦν εἰς τὸν λαὸν καὶ ἄς ἱδρύσουν χριστιανικὰ ἐκπαιδευτήρια ὑπὸ τὴν πνοὴν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετόρων. Ἦτο ἐξόχος τιμία καὶ θαρραλέα ἡ φωνὴ τοῦ καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Β. Ἐξάρχου, ὅστις πέρυσι εἰς συνέδριον καθηγητῶν Θεολόγων ἐτόνισε τὴν συνταρακτικῆν ἀλήθειαν ὅτι τὰ σημερινὰ κρατικὰ σχολεῖα εἶνε παγανιστικά, εἶνε εἰδωλολατρικὰ καὶ ἐπιτακτικὴ εἶναι ἀνάγκη, ἵνα ἱδρυθοῦν ἰδιωτικὰ ἐκπαιδευτήρια Χριστιανικῆς ἀγωγῆς.

Πλὴν τῶν εὐσεβῶν ἐκπαιδευτικῶν ἄς κινηθοῦν οἱ διάφοροι Σύλλογοι γονέων καὶ κηδεμόνων. Ἕνας μάλιστα ἐξ αυτῶν καυχᾶται ὅτι εἶνε Πανελλήνιος καὶ ὅτι ἐσχάτως ἐνέγραψε χιλιάδας νέων μελῶν. Χαίρομεν διὰ τοῦτο. Ἀλλʼ ἐὰν εἶνε ζωντανός, ἐμπρὸς ἄς κινηθῆ. Ἐὰν ὅμως εἶνε νεκρός, πρὸς τὶ τὰ πολλὰ ὀνόματα, τὰ θαυμάσια κτίρια καὶ οἱ μεγαλοπρεπεῖς τίτλοι; Ἐγῶ τουλάχιστον προτιμῶ νὰ κάμω μάχην μὲ ἕνα ζωντανὸ μυρμήγκι, μὲ ἕνα τουλάχιστον χριστιανὸν ἀλλὰ φλογερόν, παρὰ μὲ λεοντάρια ψόφια, μὲ ἐπισήμους δῆθεν τιτλούχους, χριστιανοὺς χλιαροὺς καὶ νεκρούς. Τοιοῦτοι Σύλλογοι προτιμότερον νὰ ταφοῦν μετὰ τιμῶν καὶ στεφάνων καὶ ἐπικηδείων λόγων τῶν ἱεροκηρύκων αὐτῶν.

Ἀλλὰ περισσότερον καθηγητῶν, συλλόγων καὶ σωματείων πρέπει νὰ κινηθῆ ὁ λαός μας καὶ διὰ νὰ κινηθῆ πρέπει νʼ ἀφυπνισθῆ. Δὲν εἶνε δίκαιον, δὲν εἶνε δημοκρατικό, 4 ἤ 5 ἄτομα τῶν Ἀθηνῶν ἐν ἀγνοία τοῦ λαοῦ μας νὰ ρυθμίζουν τὴν ἠθικὴν τῆς νεότητος κατὰ τὴν ἠθικὴν Χόλλυγουντ. Ὄχι. Ἐπὶ τῶν ζητημάτων ποὺ άφοροῦν τὴν ἠθικὴν καὶ τὴν πίστιν ὁ λαός μας πρέπει νὰ ἔχη τὸν λόγον του. Ὅπως εἰς τὴν ἐλβετίαν καὶ ἄλλας χώρας, οὕτω καὶ εἰς τὴν ἑλλάδα ΔΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ πρέπει νὰ λύωνται τοιαῦτα προβλήματα. Λαὲ τῆς Φλωρίνης! Μὲ σόρτς θέλεις νὰ ντύνωνται τὰ κορίτσια σου; Ἐμπρὸς εἰς τὴν κάλπην ὅλαι καὶ ὅλοι νὰ ψηφίσουν. Ἐὰν οὕτω ἐτίθετο τὸ ἐρώτημα καὶ ἐψήφιζε ὁ λαός, νὰ εἶσθε βέβαιος, ὅτι μόνον ἡ καθηγήτρια γυμναστικῆς καὶ μικρὰ ὁμὰς κυριῶν καὶ δεσποινίδων καὶ μερικοὶ δανδῆδες θὰ ἐψήφιζον ὑπὲρ τοῦ σόρτς, ἐνῶ ἡ μεγάλη πλειοψηφία τοῦ μαρτυρικοῦ λαοῦ μας θὰ ἐμαύριζε, θὰ κατεψήφιζε τὰ σόρτς καὶ πᾶσαν ἄλλην γυμνότητα καὶ ἀηδίαν. Ἀλλὰ δυστυχῶ! Ὁ τόπος οὗτος λέγεται μὲν δημοκρατία, ἀλλὰ εἰς τὰ θεμελιώδη ζητήματα, ὡς εἶνε τὸ ζήτημα τῆς παιδείας, δὲν λαμβάνεται ὑπʼ ὄψιν ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ κυβερνᾶ ἡ θέλησις ἐλαχίστων ἀτόμων ξένων πρὸς τοὺς παλμοὺς τοῦ λαοῦ μας.

Ἀλλʼ ἐλησμονήσαμε κάτι: Εἰς τὴν περιφέρειαν αὐτὴν τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὑπάρχει ἐπίσκοπος, ὅστις ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου τῆς Καισαρείας. Θὰ μείνη ἀδρανής; Νομίζομεν ὄχι. Ὑπέρτατον καθῆκον προβάλλεται ἐνώπιόν του. Κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν γυμναστικῶν ἐπιδείξεων ἄς λάβη τὴν ποιμαντορικὴν του ράβδον, ἄς πορευθῆ μὲ γενναίαν καρδίαν εἰς τὸ γήπεδον ἄς ἐκφωνήση πύρινον λόγον, ἄς εἴπη ὅτι οἱ θεαταὶ τοιούτων θεαμάτων εἶνε νεώτεροι Χάμ, εἶναι κλέπται, αἰσχροὶ κλέπται τοῦ πολυτιμοτάτου θησαυροῦ τῆς Ἑλλάδος, τῆς παρθενικῆς αἰδοῦς, καὶ ἄς ἐπαναλάβη τὴν ρήτραν τοῦ Πλάτωνος˙ ὅτι ὅσοι συντελοῦν εἰς τὴν μείωσιν καὶ ἐξαφάνισιν τῆς αἰδοῦς εἶνε ὀλετῆρες τῶν κοινωνιῶν καὶ πρέπει νὰ φονεύωνται ὡς νόσοι τῆς πόλεως.

Ἕλληνες γονεῖς, μητέρες καὶ πατέρες καὶ κηδεμόνες ἐξεγερθῆται ὡς εἶς ἄνθρωπος κατὰ τοῦ γυμνισμοῦ καὶ διδάξατε ὅτι ἐδῶ δὲν εἶναι ἡ γῆ τῶν Κάφρων καὶ Μαμελούκων καὶ Σκυθῶν, ἀλλὰ γῆ, ἁγία, γῆ ἑλληνική.

Καὶ σεῖς χριστιαναὶ Ἑλληνίδες τῆς Φλωρίνης καὶ τῶν λοιπῶν πόλεων τῆς Πατρίδος. Μὴ φοβηθεῖτε. Μὴ ὑποκύψητε εἰς τὰς ἀπειλάς. Τὰ σόρτς ποὺ σᾶς ζητοῦν νὰ σᾶς ἐπιβάλουν εἶνε, ὡς ἀπεδείξαμεν, ἀντίθετα πρὸς τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὰς ἁγνὰς παραδόσεις τῆς φυλῆς. Μὴ ἀκούετε ψευδο-παιδαγωγούς, ψευδο-πνευματικούς, οἱ ὁποῖοι σᾶς συμβουλεύουν νὰ κάμετε κάποιαν ὑποχώρησιν, κάποιαν ἀβαρίαν διὰ νὰ λάβετε τὰ ἐνδεικτικὰ καὶ ἀπολυτήρια. Ἐπὶ ζητημάτων ἠθικῆς καὶ πίστεως δὲν γνωρίζει συμβιβασμοὺς ὁ Χριστιανισμός. Ἀμυνθῆτε μέχρις ἐσχάτων. Σόρτς μὴ φορέσετε. Ἐπὶ τοῦ παρθενικοῦ σας σώματος τὸ σόρτς εἶναι ἡ σφραγὶς τοῦ ἐωσφόρου. Μὴ δεχθῆτε τὴν σφράγισίν του. Προτιμήσατε νὰ χάσητε ἐνδεικτικὰ καὶ ἀπολυτήρια καὶ πτυχία ἀκόμη παρὰ νὰ λάβητε ταῦτα προσκυνοῦντες τὸν Διάβολον.

Ἑλληνίδες τῆς Φλωρίνης φανῆτε ἡρωΐδες. Ὄχι Ἰσμήναι δειλαὶ καὶ ὑποχωροῦσαι ἀλλὰ Ἀντιγόναι γενναῖαι καὶ ἄκαμπτοι. Ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν σᾶς χαιρετοῦν ἐγκαρδίως καὶ αἰ γυναῖκες τοῦ Ζαλόγγου καὶ τῆς Ἀραπίτσης Ναούσης. Φανῆτε ἡρωΐδες. Δώσατε καὶ σεῖς μὲ τὸν ἰδικόν σας τρόπον τὴν μάχην ὑπὲρ τῆς ἠθικῆς τάξεως, ὅπως ἔδωκαν τὴν μάχην καὶ οἱ 400 ἀδελφοί σας στρατιῶται, ἐκ πᾶσης γῆς ἑλλάδος τῶν ὁποίων οἱ λευκοὶ σταυροὶ τῶν μνημείων των στολίζουν τὸ νεκροταφεῖον τῆς ἱστορικῆς καὶ ἐνδόξου πόλεώς σας. Ὑπὸ τὴν σκιὰν τῶν σταυρῶν αὐτῶν θὰ ἐνδυθῆτε σόρτς; Οἱ νεκροὶ διαμαρτύρονται. Λευκοὶ εἶνε οἱ μαρτυρικοὶ σταυροὶ διὰ νὰ σᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι λευκαὶ πρέπει νὰ μείνητε καὶ σεῖς αἱ ἀδελφαί των ὦ ἑλληνίδες κόραι τῆς Φλωρίνης, εὐώδη ἄνθη τῆς Μακεδονικῆς μας γῆς.

Εἴθε ὁ Νικοποιὸς Κύριος νὰ δώση νἰκην εἰς Φλώριναν, ὡς καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην πόλιν τῆς Ἑλλάδος.

^___

• Εἶνε δίκαιον ἐδῶ νʼ ἀναφέρωμεν, ὅτι ἐκ τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἑλλάδος ὀ ἐπίσκοπος ἐκεῖνος, ὅστις ἐντόνως διεμαρτυρήθη κατὰ τῶν ἀσέμνων γυμναστικῶν ἀσκήσεων καὶ ἐπιδείξεων εἶνε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰωακείμ. Πρὸ διετίας διὰ τῆς ὑπʼ ἀριθμ. 476)12.5.1950 ἐγκυκλίου του ἐπέστησε τὴν προσοχὴν τοῦ ποιμνίου του, καυτηριάζει πρεπόντως τὸ ἄτοπον καὶ μεταξὺ ἄλλων γράφει: «Ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἀθωότητος ὁδηγοῦμεν τὰ κορίτσια μας εἰς ἀπομίμησιν ξένων καὶ ἐπιμέμπτων συνηθειῶν, αἱ ὁποῖαι καὶ εἰς τὰς ξένας αὐτὰς χώρας δὲν ἐπιδοκιμάζονται παρὰ τῆς σώφρονος μερίδος τῆς κοινωνίας, διότι πανταχοῦ ὡδήγησαν εἰς ὄχι εύχάριστα ἀποτελέσματα. Ποῖος εἰλικρινὴς ἄνθρωπος ἠμπορεῖ νὰ βεβαιώση, ὅτι μία ἐμφάνισις ἑκατοντάδων νεανίδων μὲ σόρτς, ἐνώπιον χιλιάδων μαθητῶν Γυμνασίων καὶ χιλιάδων ἄλλων ἀνδρῶν δὲν θὰ προκαλέση διάφορα σχόλια ὄχι βέβαια σεμνὰ καὶ ἀθῶα καὶ δὲν θὰ διεγείρη ὁρμὰς καὶ λάγνους ἐπιθυμίας; Πολλὰ ἀπὸ τὰ κορίτσια αὐτὰ δὲν θὰ ὑποστοῦν μίαν ἀβαρίαν τοῦ φυσικοῦ εἰς πᾶσαν κόρην αἰσθήματα τῆς αἰδοῦς; Καὶ ὄταν τοῦτο μειωθῆ δὲν θʼ ἀκολουθήση καὶ ἄλλη ἀβαρία αὐτοῦ;».