Πως θα γινουμε ζωντανοι Χριστιανοι

  Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 48-49

Λοιπόν πρέπει να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας. Αλλά φαίνεται ότι είναι και εκ Θεού γεγραμμένα αυτά να συμβούν, διότι πέσαμε σε μια αδράνεια όλοι μας. Περάσαμε σε μια κατάσταση χλιαρότητος, είμεθα χλιαροί Χριστιανοί, δεν είμεθα θερμοί και ζωντανοί Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, αλλά δεν έχομεν έργα, δεν έχομεν αρετάς, οποίας είχαν οι άγιοι.

Ορθώς ελέχθη, ότι ο χριστιανισμός είναι δένδρο το οποίο εφύτευσε ο Θεός, εφύτευσε η αγία Τριάδα, και παν δένδρον το οποίο φυτεύει ο Θεός δεν ξερριζώνεται. Θα προσπαθήσει βέβαια η αθεΐα να το ξερριζώσει το δένδρο αυτό, θα καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά παρ’ όλας τας προσπαθείας των δεν θα ξερριζωθεί το δένδρο αυτό. Εμείς βέβαια οι Χριστιανοί, που ανήκομεν στο δένδρο αυτό, παρουσιάζουμε μια ξηρότητα, έχομε πολλά ξηράδια και έχομεν ανάγκη κλαδέματος, πρέπει να το υποστούμε. Όπως είπα και άλλοτε, σήμερα το δένδρο της χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, και έχει ανάγκη ζωογονήσεως. Το δένδρο το φυσικό, για να ζωογονηθεί, έχει ανάγκη από πότισμα και κλάδεμα. Το δένδρο της χριστιανοσύνης, για να ζωντανέψει, να βγάλει ανθούς καρπούς και φύλλα, έχει ανάγκη δύο πραγμάτων, από τα δάκρυα των μετανοούντων, όλων των μετανοούντων, και από τα αίματα των μαρτύρων.

Δάκρυα μετανοούντων και αίματα μαρτύρων

Εάν λοιπόν δεν είναι θέλημα του να μας ζητήσει ο Θεός το αίμα των μαρτύρων, πάντως και το δάκρυ αίμα είναι. Εφ’ όσον είμεθα στο δένδρον αυτό, τουλάχιστον να είμεθα διατεθειμένοι να έχομε τα δάκρυα της μετανοίας. Τότε θα ζωντανέψει το δένδρο αυτό, τότε και αυτή η αδελφότης θα ζωντανέψει.

Έτσι περνούμε την ζωήν μας, «εν ματαιότητι» που λέει και η ευχή. Δεν αρκεί μόνο να μαζευώμεθα εδώ, δεν αρκεί μόνο να ψάλλωμε. Δεν πρόκειται να περνούμε έτσι, τραλαλά τραλαλά, αλλά είναι ανάγκη να δημιουργήσομε μια νέα κατάσταση, ενός ζωντανού χριστιανισμού, ο οποίος επιτυγχάνεται δια των δακρύων της μετανοίας και δια των αιμάτων του μαρτυρίου. Αυτά τα δύο πρέπει να προσέξουμε, για να φθάσομε στον Κύριο.

Εσείς οι γυναίκες

Να ζήσετε και εσείς όπως η αγία Φιλοθέη. Μακάρι να έρθει η ημέρα αυτή η λαμπρά. Γιατί είναι μέσα στο έθνος μας πολλές κοπέλες που αγαπούν τον Κύριο.

Εσείς οι γυναίκες, είτε ακολουθείτε το παράδειγμα της εσωτερικής ζωής, όπως είναι τα μοναστήρια, είτε αυτές που εργάζονται ως ιεραποστολικά πρόσωπα, ως δασκάλες, ως καθηγήτριες, ως νοσοκόμες, είστε πολύ περισσότερες από τα ανδρικά πρόσωπα. Παρατηρώ εδώ, κάτω από το λάβαρο αυτής της αδελφότητος, είστε καμιά εκατοστή γυναικεία πρόσωπα, ενώ τα ανδρικά ιεραποστολικά πρόσωπα δεν είναι ούτε είκοσι και συνεχώς ολιγοστεύουνε.

Ενώ εσείς αυξάνετε, οι άνδρες ολιγοστεύουν, και διέρχεται κρίσιν η ιεραποστολή στην Ελλάδα, μεγάλη κρίση, και υπάρχει κίνδυνος να κλείσουν αι ιεραποστολαί. Ενώ εσείς προχωρείτε, αυξάνετε, αντιθέτως η ιεραποστολή των ανδρών παρουσιάζει μεγάλη κάμψη.