_

O πατριάρχης Βαρθολομαίος έφυγε από την πατρίδα μας, αφου όπως λέει η ιστοσελίδα· http://www.defencenet.gr

Ο Πατριάρχης επισημοποίησε το σχίσμα με τον ελληνικό λαό (Διαβάστε  το άρθρο)

ΟΛΑ ΤΑ «ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠ’ ΕΞΩ!!!

ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ

«Ούτε μύγα δεν πετάει» από τον Αγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη…

Υπό πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας η δοξολογία στον Αγιο Δημήτριο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Η εικόνα δε θύμιζει σε τίποτα εικόνες του παρελθόντος, με τον Αγιο Δημήτριο γεμάτο κόσμο.
Άδειοι δρόμοι μπροστά και γύρω από το ναό. Σε ακτίνα 500 μέτρων από την εκκλησία δεν περνάει κανείς χωρίς πρόκληση. Παράπονα από τους πιστούς που δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν την εκκλησία.
Πληροφορίες οτι άντρες των ΕΚΑΜ έχουν ακροβολιστεί στην γύρω περιοχή.

http://www.thousandnews.gr/provalomena-stiles/61841-oyte-myga-den-petaei-apo-ton-agio-dimitrio-foto.html

__________________________

Γιορτή χωρίς λαό, prive στον Άγιο Δημήτριο

Η πόλη δεν γιόρτασε τον πολιούχο της, αλλά την υποκρισία όλων αυτών των επισήμων προσκεκλημένων.
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Για άλλη μια φορά ζήσαμε το φαινόμενο η μεγάλη γιορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, του μεγαλομάρτυρα αγίου Δημητρίου, να γίνεται με αυστηρά αστυνομικά μέτρα, με τον κόσμο να μην .. τολμά να πλησιάσει τον ιερό ναό και με τους επισήμους να καμαρώνουν την μοναξιά τους εκφωνώντας λόγους εκτός τόπου και χρόνου. Άραγε ο μεγάλος αυτός άγιος έτσι θα ήθελε να τιμάται η μνήμη του, με τρεις χιλιάδες αστυνομικούς να φυλάγουν τους επισήμους και τον κόσμο να συνωστίζεται μακριά από τον ναό μη μπορώντας ούτε ένα κερί να ανάψει στην μνήμη του αγίου του;
Τα σιδερένια κάγκελα και τα ένστολα τείχη δεν ταιριάζουν στον άγιο Δημήτριο, δεν ταιριάζουν στην Θεσσαλονίκη, δεν ταιριάζουν σε τέτοιες γιορτές που σε τίποτα δεν θυμίζουν τις αυθόρμητες λαϊκές γιορτές άλλων εποχών, όταν σύσσωμος ο κόσμος μετείχε χωρίς αστυνομικούς αποκλεισμούς.
Σήμερα μοναχά μια ψυχρή πρόσκληση ήταν στην γιορτή, μια αυστηρά επιλεγμένη και ελεγχόμενη πρόσκληση. Υπήρξαν προσκυνητές που είχαν έρθει από μακριά για να μετάσχουν της θειας λειτουργίας. Κρίμα. Η θεια λειτουργία στην επέτειο του αγίου Δημητρίου ήταν λειτουργία… prive. Η μεγάλη γιορτή του αγίου Δημητρίου, του πολιούχου της Θεσσαλονίκης μας, ήταν γιορτή prive. Όσο και αν δεν με αρέσει αυτός ο ξενικός όρος τον χαρίζω στους επισήμους, αυστηρά επιλεγμένους που βρίσκονταν αποκλεισμένοι, μόνοι τους, μέσα στον ναό.
Φέτος όμως η γιορτή αυτή είχε ξεχωριστή σημασία γιατί παρευρέθηκε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης. Τι κρίμα που ο Παναγιώτατος δεν κατάλαβε ότι ο λαός, δηλαδή το εκκλησίασμα, ήταν εκτός εκκλησίας, ήταν απών και μονά οι φανταχτερές στολές και τα φανταχτερά ράσα βρίσκονταν μέσα στον χώρο του ναού. Είχε προηγηθεί η επίσκεψι του Παναγιώτατου στο τουρκικό προξενείο και η απονομή των ευσήμων του στον Κεμάλ Ατατούρκ. Κάποιοι την κίνηση αυτή την θεώρησαν πολύ σωστή γιατί υποστήριξαν ότι ο Χριστός δίδασκε να αγαπάμε τους εχθρούς ημών. Μήπως παρερμηνεύουν την ευαγγελική ρήση, «αγάπα τον εχθρό σου»; Το «αγάπα τον εχθρό σου» δεν σημαίνει, «αγάπα και αποδέξου τα έργα του εχθρού σου», αλλά «προσευχήσου να μετανοήσει και να συγχωρηθεί ο εχθρός σου». Μήπως επιδοκιμάζοντας την ευχή του Πατριάρχη προς τον σφαγέα του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, έτσι οδηγήθηκαν σε εωσφορική πλάνη ;
Τέτοια γιορτή του αγίου Δημητρίου δεν είχαμε ονειρευτεί, τέτοια Θεσσαλονίκη δεν την είχαμε ονειρευτεί, δεν την είχαμε καν φανταστεί. Η μεγάλη γιορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης χωρίς κόσμο παρά μόνο με τις φανφάρες, τα ακριβά κουστούμια και τα ΜΑΤ να φυλάγουν τους επισήμους, τον Πατριάρχη και τους δεσποτάδες. Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι που σαν επίσημοι κατέκλυσαν τον άγιο Δημήτριο, στις 26/10, είχαν κάποια επίγνωση του ρεζιλέματος που ήταν τόσο έντονος στις εορταστικές εκδηλώσεις αυτής της χιλιόβασανισμένης πόλης ;
Μεγαλώνοντας μέσα από πολλά Θεσαλονικιώτικα σοκάκια, (απόφοιτος του 53ου δημοτικού, περιοχή Κασσάνδρου, του 4ου και 2ου εξατάξιου γυμνασίου Θεσσαλονίκης) και γνωρίζοντας χιλιάδες συμπολίτες μου, ειλικρινά θέλω να τους εκφράσω την μεγάλη μου ντροπή για όλο αυτό το ρεσιτάλ υποκρισίας. Η πόλη αυτή δεν γιόρτασε τον πολιούχο της, αλλά την υποκρισία όλων αυτών των επισήμων προσκεκλημένων.

Κωνσταντίνος Γ. Ροδόπουλος, ταξίαρχος ε.α.: «Ιστορία είναι όλα αυτά που θυμόμαστε»

http://www.youtube.com/watch?v=HHHCAUD1LU8

Η εκδήλωση εντάσσεται στο τρίμηνο πρόγραμμα ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει… http://www.synodoiporia.blogspot.gr/2013/09/120.html

Η Αγία Σκέπη και το Έπος του ’40 (Εορταστικό πρωινό) 

http://katanixis.blogspot.gr/2013/10/40-2013.html

_

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

«Εύχομαι ο Θεός να αναπαυει την ψυχή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ».
Παναγιώτατος Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Οικουμενικός  Πατριαρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Εύχομαι ο Θεός ν αναπαύει την ψυχή του πατέρα της εθνοκάθαρσης των χριστιανών της Μικράς Ασίας, του στυγνού δικτάτορα που κατέσφαξε εκατομύρια Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Κούρδων και Τούρκων αντιφρονούντων.  Του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, που σήμερα στην ίδια την Τουρκία αποκαλύπτεται ότι ήταν ένας διεστραμμένος αμφίβολου φύλου δικτάτορας και ένας αδίστακτος μέθυσος. Αλήθεια τι θα αισθανόσασταν αν μαθαίνατε ότι ο αρχιραβίνος εύχονταν ο Θεός να αναπαύει την. ψυχή του Χίτλερ ;

Εμείς τι να πούμε ; Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός μας δίδαξε να αγαπάμε τους μισώντες ημών. Δίδαξε όμως και ότι όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου. Εμείς με ποιους είμαστε ; με τους αγίους μας  ή με τους δολοφόνους της πατρίδας μας και τους υπονομευτές και εχθρούς της ορθόδοξης θρησκείας μας ; Είμαστε με τον Χριστό, ή με τον «άρχοντα του κόσμου» ;

Οι νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας δεν έπρεπε να μαρτυρήσουν για τον χριστιανισμό; μπορούσαν να γίνουν Γενίτσαροι, να αγαπάνε και να εύχονται για την.. ψυχή του σουλτάνου και για τους μπασίβουζούκους και ντερεμπέηδες που έσφαζαν τον κόσμο και τότε θα ήταν όλα ωραία και καλά  και εμείς .καλύτερα. Μόνο που σήμερα δεν θα υπήρχαμε. Οι καιροί είναι επικίνδυνοι και όλοι θα πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Στο Βυζάντιο ο λαός συχνά ανέτρεψε πατριάρχες που ήταν ανίκανοι για το ύψιστο λειτούργημα τους. Το «αλάθητο» είναι μόνο για τους πάπες. Και καλύτερα να μην ανοίξουμε την συζήτηση για τις πράξεις και τα έργα του θρησκευτικού αρχηγού μας, ο οποίος   χαρακτήρισε το. Κοράνι ιερό βιβλίο. Παρ’ όλα αυτά παραμένει ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης.

Μήπως θα ήταν καλύτερα για τον Παναγιώτατο να μην πάει στο υποτιθέμενο, (φτάνει πια το παραμύθι), πατρικό του Κεμάλ Ατατούρκ ; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι το έκανε γιατί φοβήθηκε ότι θα είχε συνέπειες. Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό για ένα Οικουμενικό Πατριάρχη της Ορθοδοξίας. Αν φοβήθηκε  ότι θα είχε συνέπειες τότε τι να πούμε για τους Πατριάρχες  και τους άλλους ιεράρχες που  σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς δει φοβηθήκαν τίποτα, με συνέπεια να διωχτούν, να μαρτυρήσουν, ακόμα και να σφαγιαστούν για την Ορθοδοξία. Σήμερα βέβαια η εποχή μας δεν είναι η ίδια. Αν όμως ο Πατριάρχης είναι «πατριάρχης σκοπιμοτήτων», τότε τι αξία έχει που είναι Οικουμενικός Πατριάρχης των απανταχού Ορθοδόξων;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

έα ανάρτηση στό http://blogs.sch.gr/savvop-nik/

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΠΟΥ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΑΝ ΠΟΝΗΡΑ ΣΧΕΔΙΑ

«Ο Πρύτανις του πανεπιστημίου του Φριβούργου κ. Guido Vergauwen …εχαιρέτισε την εποικοδομητικήν συμβολήν των δύο θεσμών εις το από κοινού οργανωθέν Συνέδριον, με θέμα « Η Β  Βατικανή Σύνοδος και η Ορθόδοξος Εκκλησία», δια τον διάλογον και δια την προσέγγισιν των δύο Εκκλησιών, αι οποίαι, από της άρσεως των αναθεμάτων το 1965, δεν ευρίσκονται πλέον υπό καθεστώς οριστικού σχίσματος, αλλά διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας.»
http://romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/mitropoleis-exoterikou/19770-2013-10-20-22-30-01

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

Στο βιβλίο του Αθ. Σακαρέλλου » Έγινε η Ένωση των Εκκλησιών » Αθήνα 2007 στις σελίδες 83-87 αναφέρεται το Γαλλικό κείμενο της συμφωνίας » Κοινή Δήλωσις » του 1965, όπου στη παράγραφο 4 της συμφωνίας χρησιμοποιείται η λέξη excommunication, αυτό σημαίνει, ότι με τη συμφωνία αυτή έχει αρθεί η » ακοινωνησία » , το » σχίσμα » δηλαδή μεταξύ των δύο Εκκλησιών, σε αντίθεση με την επίσημη Ελληνική μετάφραση, που ομιλεί, δήθεν, για άρση Αναθεμάτων, προς καθησυχασμό των Ορθοδόξων. Η ένωση δυστυχώς μερικώς έχει γίνει, απλά πραγματώνεται και παρουσιάζεται, τοπικά και χρονικά, σταδιακά, ανάλογα με τις αντιδράσεις. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία, ότι η Γαλλική λέξη excommunication σημαίνει «ακοινωνησία» τούτο αποδεικνύεται και από το ίδιο το Γαλλικό κείμενο της συμφωνίας, που χρησιμοποιήθηκε δύο φορές η έκφραση la communion ecclesiastique και σημαίνει » εκκλησιαστική κοινωνία «, όπως ορθά αποδίδει η επίσημη ελληνική μετάφραση και όχι » εκκλησιαστικό ανάθεμα».

Στην πραγματικότητα η κοινή δήλωση το 1965, στο Γαλλικό κείμενο, ομιλεί για άρση της ακοινωνησίας και όχι για απλή άρση του Αναθέματος μεταξύ των Εκκλησιών. Το γεγονός αυτό εξηγεί όλα τα μεταγενέστερα γεγονότα, όπως συμπροσευχές, συλλείτουργα, μετάδοση της Θείας Κοινωνίας σε παπικούς λαϊκούς σε τόπους που δεν υπήρχε αξιόλογη αντίδραση, νεώτερες κοινές δηλώσεις και συμφωνίες, μνημόσυνο του ονόματος του Πάπα Ρώμης στην Αγία Πρόθεση, γεγονός που παραδέχθηκε ότι έπραττε ο ίδιος ο Αθηναγόρας , μνημόσυνο δημόσιο του Πάπα στο Φανάρι στην τελευταία του επίσημη επίσκεψη και άλλες παρόμοιες πράξεις. Και σε όλα αυτά πρωτοστατούσε το Φανάρι και ακολουθούσαν με παρόμοιες πράξεις και άλλες τοπικές Εκκλησίες. Αυτό αποτελεί , εκ των πραγμάτων, μερική ένωση και έμπρακτη εφαρμογή όχι απλά της άρσεως του Οριστικού Σχίσματος, αλλά και της Ακοινωνησίας, του προσωρινού δηλαδή Σχίσματος. Η μερική αυτή ένωση εφαρμόζεται σταδιακά, τοπικά και χρονικά, όπως ορθά επισημάνθηκε, ανάλογα με τις αντιδράσεις και κάποια κατάλληλη στιγμή θα καταστεί η ένωση πλήρης, επισφραγίζοντας το ήδη υφιστάμενο από ετών πραγματικό καθεστώς. (Απόσπασμα από άρθρο της Φιλορθοδόξου Ενώσεως Κοσμάς Φλαμιάτος)

Η Κοινή δήλωση του Πάπα Παύλου ΣΤ’και του Πατριάρχου Αθηναγόρου στα Γαλλικά:
http://www.vatican.va/roman_curia/pontifical_councils/chrstuni/ch_orthodox_docs/rc_pc_chrstuni_doc_19650107_athenagoras-i-paul-vi_fr.html

ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ:  Η ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ

Του Αρχιμ. Αθανασίου, Προηγουμένου του Μεγάλου Μετεώρου

Αυτή η «ένωση στο κοινό Ποτήριο» επιχειρήθηκε με την περίφημη «άρση των αναθεμάτων» μεταξύ Βατικανού και Φαναρίου, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 1965, με μονομερή απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία «με πολλήν δυσμένειαν επληροφορήθη την πρωτοβουλίαν του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παν. Αθηναγόρα. Ουδείς έχει το δικαίωμα να προβαίνη εις παρομοίας πράξεις. Το δικαίωμα έχει μόνον ολόκληρος η Ορθοδοξία». (Δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, εφημ. Ορθόδοξος Τύπος, Νοέμβριος 1965).

Με την άρση των αναθεμάτων οι δύο πλευρές εννοούσαν την άρση του Σχίσματος. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, επίσημος απεσταλμένος εκείνη την περίοδο του Πατριάρχη Αθηναγόρα προς τους Ρωμαιοκαθολικούς, αποκαλύπτει το περιεχόμενο των μηνυμάτων που αντέλλασσαν Φανάρι και Βατικανό «μέχρι του τολμηρού επίσης μηνύματος που μου ανέθεσε ο Πατριάρχης να μεταβιβάσω στον πρόεδρο της Επιτροπής Σχέσεων Δύσης και Ανατολής, που ήταν ένας Γερμανός σεβάσμιος καρδινάλιος, ο Αυγουστίνος Μπέα».

Και συνεχίζει ο Αρχιεπίσκοπος: «Λίγο καιρό μετά, επισκέπτομαι τον Μπέα στη Νέα Υόρκη. Τον ρώτησα: ‘Τι λέτε, σεβασμιότατε, μπορούμε να φέρουμε τις Εκκλησίες μας πιο κοντά με την άρση του Σχίσματος;’ Μου λέει: ‘Καλή ιδέα, δεν ξέρω πως θα τη δεχτούν στη Ρώμη, αλλά εγώ νομίζω ότι πρέπει να γίνει η άρση του Σχίσματος. Έτσι, δεν θα έχουμε λόγο κανέναν να μην πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο’.

Ερώτηση Γ. Μαλούχου: «Την άρση του Σχίσματος ή του αναθέματος;».

Απάντηση Αρχιεπισκόπου: «Και τα δύο αυτά μαζί πηγαίνουνε, γιατί όταν κατέθεσαν οι αντιπρόσωποι του Πάπα το ανάθεμα, τρόπον τινά, με το οποίο αναθεμάτιζε ο Πάπας Νικόλαος τον Μιχαήλ Κηρουλάριο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ήταν το οριστικό Σχίσμα πια. Δεν έγινε άλλη επίσημος πράξις που να καθιερώσει το Σχίσμα ως μία διαιρετική γραμμή μεταξύ Ανατολής και Δύσεως» (Γ. Μαλούχου, Εγώ ο Ιάκωβος, σελ. 196-197).

Η άρση του σχίσματος εντάσσεται, άλλωστε, και στην λογική των αποφάσεων της Β Βατικανῆς Συνόδου, που πραγματοποιείτο εκείνο το διάστημα, για άρση της ακοινωνησίας και αναγνώριση των μυστηρίων των Ορθοδόξων.

Στο λατινικό μάλιστα κείμενο της «άρσεως των αναθεμάτων» υπάρχει ο όρος excommunicatio=ακοινωνησία, ο οποίος στην επίσημη μετάφραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου μεταφράζεται ως «αναθέματα» (βλ. σχ. Τόμος Αγάπης, Vatican-Phanar (1958-1970), Rome- Istanbul 1971, σελ. 286-287).

Το κείμενο, δηλαδή μιλούσε για «άρση της ακοινωνησίας». «Οι New York Times μετέδωσαν την από κοινού αγγελίαν του Βατικανού και του Φαναρίου της 7ης Δεκεμβρίου 1965 δια την άρσιν του excommunicatio (της ακοινωνησίας του Λατινικού κειμένου) εις την πρώτην σελίδα, ως το τέλος του σχίσματος του 1054 και ως την επανέναρξιν της μυστηριακής κοινωνίας που είχε τότε δήθεν διακοπεί. Φαίνεται πλέον σαφώς ότι το Ελληνικόν κείμενον που αναγγέλει την ‘άρσιν των αναθεμάτων’ ήτο τεχνηέντως παραπλανητικόν. Φαίνεται είχε σκοπόν να αμβλύνη ενδεχομένας αρνητικάς αντιδράσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών» (π. Ιω. Ρωμανίδου, Ορθόδοξος και βατικάνειος συμφωνία περί Ουνίας,http://www.romanity.org/htm/rom.e.14.orthodoxi_kai_vatikania_sumfonia_peri_ounias.01.htm).

Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι ότι «ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β” πρίν επισκεφθεί το Φανάρι (30-11-1979)… εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η ενότητα έχει αποκατασταθεί στην πράξη (In Tat war derwiederhesteung der Einheit der Christen)» (Αντ. Παπαδόπουλου, Θεολογικός Διάλογος Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών (Ιστορία-Κείμενα-Προβλήματα), εκδ. οίκος αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη-Αθήνα 1996, σελ. 40).
….

Πατριάρχης Αθηναγόρας: «…είχομεν το ίδιον μυστήριον. Το ίδιον βάπτισμα, τα ίδια μυστήρια και ιδιαιτέρως το ίδιο Άγιον Ποτήριον. Τώρα που ξαναγυρίσαμεν εις το 1054, διατί δεν ξαναγυρίζομεν και εις το Άγιον Ποτήριον;». (Η προσλαλιά του Αθηναγόρου, Πρωτοπρεσβυτέρου Γ. Μεταλληνού, Οι διάλογοι χωρίς προσωπείον, σελ. 4-5). http://orthodoxia-pateriki.blogspot.gr/2009/06/blog-post_24.html

_______