ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΙ ΗΜΕΙΣ! ΑΥΤΟΙ ΔΕ ΤΙ;

ΑΠΟΛΟΓΙΑ

(Εἰς τὰς 23 Μαΐου 1954, ἐγένετο πολυπληθὴς συγκέντρωσις τοῦ λαοῦ εἰς τὴν μεγάλην αἴθουσαν τοῦ Ὀρθοδόξου Συλλόγου «Τρεῖς Ἱεράρχαι». Θέμα ὁμιλίας: Ἡ ευθύνη ὅλων μας διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ κοινωνικὴν ἐξαχρείωσιν, ἡ ὀποία βαίνει πρὸς τὸ ζενίθ… Ἕν ἐκ τῶν πολλῶν δεῖγμα τῆς ἐξαχριώσεως˙ τὰ περιβόητα καλλιστεῖα, ὁ εὔσχημος αὐτὸς τρόπος τῆς ἐμπορίας λευκῆς σαρκός, τὸν ὁποῖον κατεδίκασε Διεθνὲς Δικαστήριον. Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, ἀδελφαὶ καὶ μητέρες – ἀνεφωνήσαμεν εἰς τὸ τέλος. Ὁ ἐχθρὸς πρὸ τῶν πυλῶν. «Ἀντίστητε τῶ διαβόλω καὶ φεύξεται ἀφʼ ὑμῶν» ἀκούεται πλέον εὐκρινῶς ἡ φωνὴ τῆς Θείας Σάλπιγγος (Ἰακ. 4, 7). Μὴ ἀναβάλλωμεν οὐδὲ ἐπὶ στιγμήν. Ὀργανώσαμεν ἐπιτελικῶς τὴν ἄμυναν. Ἐπιτεθώμεν σφοδρῶς κατὰ τοῦ κακοῦ. Ἀποδοκιμάσωμεν ἰσχυρῶς τὰ αἰσχρὰ καλλιστεῖα. Ἀγωνισθῶμεν ἀνδρείως κάτω ἀπὸ τὰ τετμημένα λάβαρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Οὐδεὶς δισταγμός. Οὐδεμία δειλία. Ὅσοι πιστοί! Θὰ νικήσωμεν. Νικητὴς τῶν αἰώνων ὁ Χριστός!

Τὴν ἐπομένην, 24 Μαΐου, ἡμέραν Δευτέραν περὶ μεσημβρίαν ἡ πρωτεύουσα εἶδεν ἔξοχον θέαμα: Ἄνω τῶν 1000 ἀτόμων, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων νέοι καὶ νέαι, ἐγκαταλείψαντες πᾶν εἶδος ἐργασίας καὶ ἀσχολίας μὲ τὸ σύνθημα: «Ἐν τούτω Νίκα» εὐρέθησαν αἰφνιδίως εἰς τὸν πρὸ τῶν Παλαιῶν Ἀνακτόρων τῆς Πλατείας τοῦ Συντάγματος χῶρον καὶ διὰ ἐπιτροπῆς ἐπέδωκαν ψήφισμα εἰς τὸν Ὑπουργὸν τῆς Προεδρίας τῆς Κυβερνήσεως καὶ τὸν Ὑπουργὸν τῆς Δημοσίας Ἀσφαλείας.

Ὁ Λαὸς διεμαρτυρήθη ἐντόνως. Ἡ Κυβέρνησις ἄς ἐκτελέση τὸ καθῆκον της. Οἱ νόμοι οἱ ἀπαγορεύοντες τὰ θεάματα τὰ προσβάλλοντα τὴν δημοσίαν αἰδὼ εἶνε σαφεῖς, σαφέστατοι. Ὑπολείπεται ἡ ἐφαρμογή των. Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο, χρειάζεται πνοὴ ζωῆς, ἵνα ἐκ τοῦ τάφου οἱ Νόμοι ἀναστηθοῦν.

Τὴν μεθεπομένην 26 Μαΐου ἡ καλλιστειακὴ ἐφημερὶς τῶν Ἀθηνῶν ἐξῆλθε τῆς κρύπτης. Ἀντελαμβάνετο πλέον, ὅτι τὸ ἔδαφός της ἐσείετο, ἡ ὑπόθεσις ἐχάνετο, τὸ εἴδωλον ποὺ ἔστησε διὰ νὰ προσελκύση πελατείαν θὰ ἐκονιορτοποιεῖτο καὶ θὰ ἐξέλιπον ἡ ἐργασία, ἡ ἐλπὶς τοῦ κέρδους ἐκ τῆς δημοσίας ἐκθέσεως τῶν γυμνῶν κρεάτων. Τὸ εἴδωλον τῆς αἰσχρότητος θὰ ἔπιπτε, τὸ κρεοπωλεῖον θὰ ἔκλειεν. Καὶ ὁ νέος «ἀργυροκόπος Δημήτριος» ἐταράχθη (ἰδὲ ἐν Καινῆ Διαθήκη, Πραξ. 19, 23-40). Ὁ Διευθυντὴς τῆς ἐφημερίδος ἐπετέθη καθʼ ἡμῶν. Θεέ μου! Ὁποία κακία ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον! «Σῶσον με ἐκ συκοφαντίας ἀνθρώπων καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου σφόδρα». Τὸ ἡφαίστειον τῆς ἐμπαθοῦς καρδίας του ἤνοιξε καὶ ἐπὶ σειρὰν ἡμερῶν διὰ τῶν στηλῶν τῆς ἐφημερίδος ἐκπέμπει καπνόν, ἀσβόλην, μύδρους και ἡ δημοσιογραφική του τέφρα φθάνει μέχρι τῆς τελευταίας γωνίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ ἔνοχος διὰ τὴν ἐξώθησιν εἰς τὴν αἰσχρὰν γυμνότητα ἑκατοντάδων ἑλληνίδων, ζητεῖ ἐκ τοῦ ἐδωλίου τοῦ κατηγορουμένου νὰ μεταπηδήση εἰς τὴν ἔδραν τοῦ Εἰσαγγελέως καὶ νʼ ἀπαγγείλη τὸ κατηγορῶ. Καὶ ποῖον τὸ κατηγορητήριόν του; Ἀκούσετε! Ἀυτὸς ὁ ἱεροκήρυξ! Αὐτὸς ὁ Σύλλογος «Μέγας Ἀθανάσιος», ποὺ μὲ κατηγορεῖ δὲν εἶνε Χριστιανικός. Αὐτοὶ ποὺ τὸν διοικοῦν εἶνε ὕποπτοι. Εἶνε ἀναρχικοί. Εἶνε διαφθορεῖς τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας. Εἶνε κρυπτοκομμουνισταί. Εἶνε… πράκτορες τῆς Ρωσικῆς Πρεσβείας, ὄργανα τοῦ Ρώσσου πρεσβευτοῦ Σεργκέγιεφ. Ἀστυνόμοι, δικασταί. Τί κάθεσθε; Συλλάβετέ τους διὰ νὰ ἡσυχάσωμεν…

Κομμουνισταί. Αὐτὴ εἶνε ἡ κατηγορία, τὸ κέντρον πέριξ τοῦ ὁποίου περιστρέφονται ὅλα τὰ ἄρθρα τῆς «Ἀπογευματινῆς». Αὐτὴ εἶνε ἡ «ρετσινιὰ» ποὺ εὔκολα πιάνει εἰς τὴν πλήρη συγχύσεως ἐποχὴν μας καὶ αὐτὴν θέλουν νὰ κολλήσουν τώρα εἰς τὴν Μάχην τοῦ ἱεροκήρυκος καὶ τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου. Εὔκολος τρόπος ἐξοντώσεως ἀντιπάλων, ὁποίους δὲν δύνανται νὰ καταβάλουν μὲ ἄλλον τρόπον.

Ἀπέναντι τῆς πρωτοφανοῦς εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ χρονικὰ τῶν νεωτέρων χρόνων τῆ Πατρίδος ἐπιθέσεως καθημερινῆς ἐφημερίδος κατὰ Χριστιανικοῦ Σωματείου, ὁ ἡμέτερος Σύλλογος δὲν ἧτο δυνατὸν νὰ μείνη ἀδιάφορος. Καὶ ἔλαβε καὶ λαμβάνει τὰ μέτρα πρὸς διαφώτισιν τῆς Κοινῆς Γνώμης, ἡ ὁποία τὰς πρώτας ἰδίως ἡμέρας εἶχε ταραχθῆ. Ἐν πρώτοις ὁ Σύλλογος συνέταξε καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὴν «Ἀπογευματινὴν» ἀπάντησιν, τῆς ὁποίας ἀκριβὲς ἀντίγραφον δημοσιεύομεν καὶ ἐδῶ εἰς τὸ φύλλον τοῦτο τῆς «Σπίθας», ὡς συγκατηγορουμένης καὶ ταύτης μαζύ μὲ τὸν «Μέγαν Ἀθανάσιον»).

………………………………………………………………………………………………………………………….

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ “ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ„

Πρὸς τὴν Διεύθυνσιν τῆς ἐφημερίδος «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»

Εἰς τὸ χθεσινόν σας φύλλον τῆς 26-5-1954 οἱ ἀναγνῶσται σας μετὰ καταπλήξεως εἶδον, ὅτι διεθέσετε ὁλόκληρον τὴν πρώτην σελίδα καὶ μὲ τὰ μεγαλύτερα στοιχεῖα, μὲ φωτοτυπίας, μὲ παραθέσεις κειμένων καὶ εἰκόνων ἐπιτίθεσθε κατὰ τοῦ ἡμετέρου Συλλόγου. Εἰκασίαι, ὑπόνιαι, φαντασιώσεις, σπερμολογίαι τῶν τριόδων, παραποιήσεις καὶ διαστρεβλώσεις νοημάτων καὶ κηρυγμάτων, ὕβρεις, δυσφημήσεις, ἀσύστολα ψεύδη καὶ συκοφαντίαι δειναί, ἰδοὺ τὶ ἐσπευμένως ἐπεστρατεύσατε, ἐπιδιώκοντας προφανῶς νὰ καταρρίψητε εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ τὴν Ὀρθόδοξον κίνησίν μας, ἡ ὁποία καταπολέμησε, καταπολεμεῖ καὶ θὰ καταπολεμήση μέχρι τέλους, μέχρι τελικῆς νίκης τὰ κινηματογραφικά σας αἰσχρὰ καλλιστεῖα ὡς προσβάλλοντα τὴν δημοσίαν αἰδώ. Ἀπὸ μηνός, κύριοι, προετοιμάζεσθε διὰ νὰ μᾶς ρίψητε τὴν… ἀτομικήν σας βόμβαν, διὰ τῆς ὁποίας, ὡς ἐκαυχήθητε, θὰ μᾶς διελύετε. Καὶ τὴν ἐρρίψατε! Ἐλεγχθέντες ὑφʼ ἡμῶν δὲν εἴχατε τὸ θάρρος νὰ ὁμολογήσητε παρρησία τὸ κολοσσιαῖον σφάλμα σας καὶ ὡς χριστιανοὶ νʼ ἀποσυρθῆτε τῆς διενεργείας διαγωνισμοῦ ἀνηθικότητος, ὡς εἶνε τὰ καλλιστεῖα ξένων κινηματογραφικῶν ἑταιρειῶν καὶ ἐπιχειρήσεων, τὰ ὁποῖα κατεδίκασεν ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν ἀπειλήσασα καὶ ἀφορισμόν, ἀλλὰ μένεα πνέοντες καθʼ ἡμῶν διὰ τὸν συνεχιζόμενον ἔλεγχον καὶ τὴν ὑποβολὴν εἰς τὴν Κυβέρνησιν ὑπομνήματος καὶ ψηφίσματος τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Συλλόγου, ἐπιτίθεσθε καὶ ὡς μόνον μέσον ἀντιδράσεως εὕρετε τὴν χρῆσιν κατηγοριῶν, μὲ τὸν ἀπώτερον σκοπόν, ἕνεκα τῆς φύσεως τῶν κατηγοριῶν, νὰ ἐξαφανίσητε ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας, νὰ μᾶς θάψητε εἰς τοὺς τάφους τῆς συκοφαντίας καὶ οὕτω κυρίαρχοι πλέον ἀνενοχλήτως νὰ προβῆτε εἰς τὴν διενέργειαν τῶν αἰσχρῶν καλλιστείων σας. Ταλαίπωροι ἄνθρωποι!

Ἡ πρᾶξις σας αὐτή, μὴ τιμῶσα τὰ δημοσιογραφικά μας ἤθη καὶ στρεφόμενη κατὰ τῆς τιμῆς καὶ ὑπολήψεως ὄχι μόνον τῶν μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τοῦ Σωματείου τοῦ «Μ. Ἀθανασίου» εἶνε καὶ ποινικῶς διώξιμος, καὶ τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον δηλοῖ, ὅτι μακρὰν πάσης ἰδέας ἐκδικήσεως, ξένης πρὸς τὸ χριστιανικὸν ἰδεῶδες, θὰ ἐνεργήση τὰ δέοντα, ἵνα καὶ ἐν Δικαστηρίω διαλάμψη ἡ ἀλήθεια καὶ ἴδη ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς τινες οἱ πράγματι ὑπονομεύοντες τὰ βάθρα τῆς κοινωνίας. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὅμως τώρα ζητοῦμεν ἀπὸ ὑμᾶς εἶναι τοῦτο τὸ στοιχειωδέστατον: Ἵνα βάσει τοῦ περὶ Τύπου Νόμου μὲ τὰ αὐτὰ τυπογραφικὰ στοιχεῖα ἔν τε τῶ τίτλω καὶ τῶ λοιπῶ περιεχομένω καὶ εἰς τὴν πρώτην σελίδα τῆς ἐφημερίδος σας τοῦ ἀμέσως ἐπομένου φύλλου δημοσιεύσητε πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας τὴν παροῦσαν διαμαρτυρίαν μας, ἀνασκευάζουσαν ἕν πρὸς ἕν ὅλα τὰ ἄρθρα τοῦ ὑμετέρου δεινοῦ κατηγορητηρίου. Ζητοῦμεν δὲ ὅπως αὕτη δημοσιευθῆ ἄνευ πάσης παρεμβολῆς ἤ παραλείψεως, δεδομένου ὅτι δὲν εἶναι μεγαλυτέρα τοῦ ὑμετέρου δημοσιεύματος.

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, ὅτι κηρύττομεν ὅτι ὁ ὑπʼ ἀριθμ. 1 ἐχθρός μας εἶναι ἡ Ἀμερική. Ποῦ μᾶς ἠκούσατε τοιοῦτόν τι κηρύττοντας; Ὄχι μόνον τοιοῦτόν τι δὲν ἐκηρύξαμεν καὶ δὲν ἐγράψαμεν, ἀλλὰ καὶ οὔτε καὶ φρονοῦμεν. Διότι ἡμεῖς ἐκ τῆς σκοπιᾶς τῆς Αἰωνιότητος, ἐκ τῆς μελέτης τῶν πηγῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, τῆς ὑψίστης ταύτης φολοσοφίας τῆς ζωῆς σχηματίζοντες τὴν κοσμοθεωρίαν τῆς ζωῆς φρονοῦμεν καὶ πιστεύομεν, ὅτι ὁ ὑπʼ ἀριθμ. 1 ἐχθρὸς τῆς ε’δαιμονίας τῆς ἀνθρωπότητος εἶνε τὸ ἠθικὸν κακόν, ἡ παράβασις τῶν γραπτῶν καὶ ἀγράφων Νόμων τοῦ Θεοῦ, μὲ μίαν ἁγιογραφικὴν λέξιν, συνοψίζουσαν ὅλην τὴν ἔννοιαν, Η ΑΜΑΡΤΙΑ, ἡ ὁποία ἐδρεύουσα ἐν τῆ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εὑρίσκει τρόπους νὰ ἐξαπλώνεται παντοῦ καὶ νὰ διεισδύη βαθέως εἰς ὅλας τὰς ἀνθρωπίνας κοινωνίας οἱουδήποτε πολιτεύματος καὶ νὰ διαβιβρώσκη τὰ ζωτικὰ στοιχεῖα τῆς εὐδαιμονίας αὐτῶν. Καὶ τὸ κακὸν τοῦτο ὁπουδήποτε καὶ ἐὰν θέλωμεν συναντήσει, εἴτε εἰς τὴν Ρωσίαν, εἴτε εἰς τὴν Ἀμερικήν, εἴτε εἰς οἱανδήποτε ἄλλην χώραν τοῦ κόσμου, κατὰ χριστιανικὸν καθῆκον κτυπῶμεν καὶ ἐλέγχομεν πιστεύοντες εἰς ΕΚΕΙΝΟΝ, ὅστις εἴπε˙ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ἰωάν. η’ 32).

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, ὅτι καλλιεργοῦμεν συστηματικῶς καὶ μετὰ πάθους ἄσπονδον ἐναντίον τοῦ Ἀμερικανικοῦ λαοῦ. Συστηματικὸν καὶ ἄσπονδον μῖσος κατὰ τῆς ἁμαρτίας, ἐξ οἱασδήποτε πλευρᾶς καὶ ἐὰν προέρχεται, ναί, ἀλλὰ κατὰ τοῦ Ἀμερικανικοῦ λαοῦ ὄχι. Μᾶς συκοφαντεῖτε. Διότι εἰς τὸ ἴδιον φύλλον τῆς «Σπίθας» ἐκ τῆς ὁποίας ἐλάβατε τὴν περικοπὴν μεμονωμένην πρὸς δημιουργίαν ἐσφαλμένων ἐντυπώσεων εὐοουσῶν τὰ σχέδια τῆς ἐφημερίδος γράφονται τὰ ἐξῆς, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀδύνατον, νὰ μὴ εἴδητε, ἀλλὰ τὸ πάθος σας ἧτο φοβερὸν καὶ ἔκλεισε τοὺς ὀφθαλμούς σας πρὸ τῆς ἀληθείας. Ἰδοὺ τὶ ἐγράφομεν: «Πρὸς ἄρσιν πάσης παρεξηγήσεως δηλοῦμεν, ὡς Ἕλληνες εἴμεθα εὐγνώμονες πρὸς τὴν Μεγάλην Συμπολιτεῖαν τῆς Ἀμερικῆς διὰ τὴν πολύτιμον συνδρομήν της πρὸς τὴν Πατρίδα μας ἐν ἡμέραις ἐθνικῆς τραγωδίας, ἀλλὰ πολὺ ἀπατᾶσθε, ἐὰν νομίζετε, ὅτι ἡ ὑλικὴ αὕτη βοήθεια τῶν φιλανθρώπων τῆς Ἀμερικῆς θὰ γίνη αἰτία νὰ θέσωμεν «Βοῦν ἐπὶ τὴ γλώττη ἡμῶν» νὰ κλείσομεν τὸ στόμα μας καὶ νὰ δεσμεύσωμεν τὴν γραφίδα μας διὰ νὰ μὴ κατακρίνωμεν, διὰ νὰ μὴ ἐλέγχωμεν πᾶν ὅ,τι ἐσφαλμένον, πᾶν ὅ,τι ἁμαρτωλόν, πᾶν ὅ,τι χυδαῖον ἐκ τῆς μεγάλης αὐτῆς χώρας, ρίπτεται καὶ ἐκβράζεται εἰς ἡμετέρας γαλανὰς ἀκτάς. Ὄχι! Κύριοι! Δὲν θέλομεν νὰ γίνωμεν πιστὰ ἀντίγραφα τοῦ πολιτισμοῦ ἐκείνων τῶν κινηματογραφοπόλεων τῆς Ἀμερικῆς, τὸν ὁποῖον πρῶτοι κατακρίνουν ὑπέροχοι ἄνδρες τῆς Μεγάλης αὐτῆς Χώρας. Ἀποκρούομεν τὴν τάσιν ταύτην. Διότι θέλομεν νὰ μείνωμεν μὲ τὰ ἁγνὰ χριστιανικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα».

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, ὅτι ἐκτὸς βολῆς τῆς ἐπιθέσεώς μας εἶνε ὁ κομμουνισμός. Ἀπέναντι αὐτοῦ – λέγετε – τηροῦμεν ἄψογον στάσιν. Ἀλλὰ πόσον αὐτὸ εἶνε ἀληθὲς ἀρκεῖ νὰ ρίψητε ἕνα βλέμμα εἰς τὸ ὑπ. ἀριθμ. 151/1953 φύλλον τῆς «Σπίθας», εἰς τὸ ὁποῖον γράφονται τὰ ἐξῆς: «Ἄς στρέψωμεν πρὸς στιγμὴν τὸ βλέμμα μας πρὸς Βορρᾶν, πρὸς τὴν ἀχανῆ ἐκείνην χώραν τῶν στεππῶν τὴν ὁποίαν πρὸ ἐβδομάδος ἐπεσκέφθη πολυμελὴς ἀντιπροσωπεία ἡμετέρων δημοσιογράφων. Πρὸς τὴν Ρωσίαν. Ἡμεῖς δὲν εἴμεθα θιασῶται τοῦ πολιτισμοῦ ἐκείνου, ὅπως καὶ παντὸς ἄλλου πολιτισμοῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον λείπει ἡ ψυχή, ἡ χριστιανικὴ πίστις καὶ ἠθική. Ἡμεῖς, ὡς θὰ ἐνθυμοῦνται οἱ ἐν ἡμέραις ἐθνικῆς θλίψεως ἐν Κοζάνη ἀκροαταί μας, ἡμεῖς ποθοῦμεν Χριστιανοκρατουμένην Πολιτείαν, ἀλλʼ αὕτη ἀπέχει παρασάγγας πολλὰς μακρὰν ἡμῶν διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. «Κύριε! Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία ΣΟΥ»… Ἰδοὺ ὁ πόθος μας, τὸ ὄραμά μας. Ἀλλὰ τὸ ὄραμά μας τοῦτο δὲ\ν μᾶς ἐμποδίζει νὰ βλέπωμεν καὶ νὰ ἐπαινῶμεν πᾶν ὅτι καλὸν ὡς λείψανον πρωτογόνου ἀρετῆς διασώζεται εἰς διαφόρους χώρας, ἔστω καὶ ἐὰν αἱ χῶραι αὐταὶ διατελοῦν ὑπὸ καθεστῶτα ὅλως ἀντίθετα πρὸς τὸ καθεστὼς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐξ ἀνταποκρίσεως δημοσιευθείσης εἰς Ἀθηναϊκὴν ἐφημερίδα πληροφοροῦμεθα ὅτι εἰς τὴν Ρωσίαν αἱ Ἀρχαὶ δὲν ἐπιτρέπουν ποτὲ εἰς τὰς ἐφημερίδας νʼ ἀσχολοῦνται μὲ σεξουαλικὰς ὑποθέσεις τρομάζουν δὲ εἰς τὸ θέαμα εὐρωπαϊκῶν καὶ μάλιστα Κυριακάτικων ποὺ δὲν διστάζουν νὰ παραθέτουν καὶ ὀνόματα. Λέγουν ὅτι κάθε εὐπρεπὴς Κυβέρνησις ὀφείλει νʼ ἀπαγορεύση αὐστηρῶς τὴν τοιούτου εἴδους εἰδησεογραφίαν. Ὁ σεξουλικὸς αὐτὸς πουριτανισμὸς καὶ ἡ ὕπαρξις τῆς δημιουργίας μιᾶς ὑγιοῦς οἰκογενείας δὲν περιορίζεται εἰς τὰς ἐφημερίδας, ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε φιλολογικὸν ἔντυπον καὶ ἀκόμη εἰς εἰκονογραφημένα δελτάρια». (Ἴδε φύλλον «Βραδυνῆς» 12 Νοεμβρίου 1953).

Ἴδετε καὶ τὸ ὑπ. Ἀριθμ. 99/1949 φύλλον τῆς «Σπίθας», εἰς τὸ ὁποῖον ὁ κομμουνισμὸς χαρακτηρίζεται ὡς ἄθεος, ὡε τέρας τῆς ἀβύσσου ἐπικίνδυνον διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ζωὴν τοῦ ἔθνους. (Ἴδε καὶ βιβλίον «Σημεῖα τῶν καιρῶν» σελὶς 206).

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, ὅτι ἀναμειγνυόμεθα εἰς θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς χώρας μας. Ἀλλὰ ἡμεῖς ἐπὶ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τῶν ἱερῶν κειμένων τῆς Θρησκείας ἡμῶν στηριζόμενοι, λέγομεν καὶ κηρύττομεν, ὅτι ὑπὲρ πᾶν ἄλλο εἴδος συμμαχίας ἐν τῶ κόσμω τούτο ἡ Πατρίς μας ἔχει ἀνάγκην συμμαχίας τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ Γραφικόν, «Γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι μεθʼ ἡμῶν ὁ Θεός». Εἶναι μεθʼ ἡμῶν ὁ Θεός; Ἡ Ἑλλάς, ἡ μικρά, ἀλλʼ ἔνδοξος Πατρίς μας θὰ παραμείνη ἀπόρθητον φρούριον. Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς μεθʼ ἡμῶν; Εἰς οὐδὲν θὰ τὴν ὠφελήσουν αἱ συμμαχίαι τοῦ κόσμου τούτου ὁσονδήποτε εἰλικρινεῖς καὶ μεγάλαι καὶ ἰσχυραὶ καὶ εὐεργετικαὶ καὶ ἐὰν εἶναι ἀπὸ οἰκονομικῆς, ἐμπορικῆς καὶ στρατιωτικῆς ἀπόψεως. Ἐκ τῆς σκοπιᾶς ταύτης βλέποντες καὶ κρίνοντες τὰς μετʼ ἄλλων ἐθνῶν σχέσεις μας ἐφιστῶμεν τὴν προσοχὴν τῶν ἀρμοδίων ἵνα μὴ ἡ φιλία καὶ συμμαχία μεθʼ οἱουδήποτε ἄλλου κράτους ἐπεκταθῆ μέχρι τοιοῦτου σημείου, ὡστε νʼ ἀνοίξωμεν τὰς θύρας τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς καὶ δεχθῶμεν, πλὴν τῆς οἰκονομικῆς καὶ στρατιωτικῆς βοηθείας, καὶ ἤθη καὶ ἔθιμα ξένα πρὸς τὰς παραδόσεις τοῦ Γένους ἡμῶν, ἀλλοιοῦντα τὸν θρησκευτικὸν καὶ ἠθικὸν χαρακτήρα τοῦ λαοῦ μας. Ἀντιθέτως πρὸς ὑμᾶς, οἱ ὁποῖοι νομίζετε, ὅτι ἡ πρὸς τοὺς Ἀμερικανοὺς φιλία καὶ συμμαχία προάγεται καῖ σταθεροποιεῖται, ἐὰν ἐνεργήσετε τὰ καλλιστεῖα καὶ ἀποστείλητε εἰς Λογκ-Μπήτς τὰς θυγατέρας καὶ ἀδελφάς μας ἵνα ἐκεῖ βραβευθοῦν μὲ τὰ αἰσχρὰ βραβεῖα τῶν μεγάλων κινηματογραφικῶν ἐταιρειῶν Χόλλυγουντ ποὺ καταδικάζει καὶ ἡ ὑγιὴς Ἀμερικανικὴ σκέψις. Πόλεμος κατὰ τῶν καλλιστεῖων, τῶν γινομένων ἐν τῆ Ἀμερικῆ, δὲν σημαίνει καὶ ἐχθρικὴν ἐκδήλωσιν κατὰ τῆς μεγάλης αὐτῆς χώρας. Ὁ δὲ ἡμέτερος Σύλλογος ἔχει λάβει ἐπιστολὰς διασήμων ἱεροκηρύκων τῆς Ἀμερικῆς, οἱ ὁποῖοι μᾶς συγχαίρουν διὰ τοὺς ἀγῶνας κατὰ τῶν αἰσχρῶν κινηματογραφικῶν καλλιστείων, καὶ τονίζουν ὅτι ἐκ τῶν ἐν Ἑλλάδι τοιούτων ἀγώνων τονώνονται εἰς τὸν κατὰ τῆς ἠθικῆς ἐκλύσεως ἀγῶνα, τὸν ὁποῖον διεξάγουν καὶ αὐτοὶ ἐν Ἀμερικῆ, τῆς ὁποίας καθὼς γράφουν καὶ κηρύττουν ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς εἶναι ἡ ἐκ τοῦ Χόλλυγουντ ἐκπορευομένη κοινωνικὴ σῆψις.

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, ὅτι διδάσκομεν καὶ χρησιμοποιοῦμεν τὴν βίαν. Ἀλλὰ τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου δὶς ἀχθέντα ἐνώπιον τῶν Δικαστηρίων τῆς Πατρίδος μὲ τὴν κατηγορίαν ταύτην ἠθωώθησαν πανηγυρικῶς. Ἡ ἔντονος διαμαρτυρία κατὰ τῶν δημοσίων σκανδάλων τῶν προσβαλλόντων τὰς ὑψίστας ἐννοίας τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς θρησκείας ἐπʼ οὐδενὶ λόγω δύναται νὰ χαρακτηρισθῆ ὡς βία.

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, ὅτι ὁ Σύλλογος σχεδιάζει… ἐγκλήματα. Ἀλλʼ ἐδῶ πλέον ὁ φόβος σας ὑπερέβη πᾶν ὅριον. Καὶ μόνον ψυχολογικῶς ἐρμηνεύεται ὁ τόσος σας φόβος. Ἔνοχοι σεῖς διὰ τὴν αἰσχρὰν ἔκθεσιν τῶν σαρκῶν Ἑλληνίδων τρέμετε διὰ τὴν ὀγκουμένην ὁσημέραι ὁργὴν καὶ ἀγανάκτησιν του Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ βλέπετε παντοῦ τὴν τιμωρὸν χεῖρα. Ἐκλήματα ὁ Σύλλογος; Ἀλλά, κύριοι, εἰς τὰ θυλάκιά μας δὲν ὑπάρχουν οὔτε δολοφονικὰ ἐγχειρίδια, οὔτε σφαῖραι, οὔτε ἐκρηκτικαὶ ὕλαι. Ἕνας ξύλινος σταυρὸς εἶναι τὸ μοναδικὸν ὅπλον τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου. Σταυρός, ἐπὶ τοῦ ὁποίου μὲ λευκὰ γράμματα σημειοῦνται αἱ λέξεις τοῦ χριστιανικοῦ συνθήματος τοῦ Λαβάρου τοῦ Μ. Κωνσταντίνου «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ».

Τὰς περὶ ὕβρεως κατὰ τοῦ Στρατάρχου κ.λ.π. κατηγορίας ἀντιπαρερχόμεθα μετʼ ἀηδίας. Διότι γνωρίζωμεν νὰ τιμῶμεν ἀξιώματα καὶ ὑπὲρ τὰ ἀξιώματα ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν ὑπηρεσίας εἰς τὸ ἔθνος. Ἐκτὸς καὶ ἐὰν τὸ κρίνειν καὶ ἐπικρίνειν πράξεις καὶ ἐνεργείας κυβερνητῶν, μὴ συντελεστικὰς εἰς τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ἀνάπτυκιν τῆς συνειδήσεως τοῦ λαοῦ μας, θεωρεῖται ὕβρις. Ἀλλὰ τὸ ἐλέγχειν τὴν πλάνην καὶ τὴν ἁμαρτίαν δὲν εἶναι ὕβρις. Εἶναι ἀλήθεια. Εἶναι καθῆκον ὑπέρτατον τοῦ ἱεροκήρυκος, ὡς μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία τοῦ κηρύγματος, ἡ ὁποία ἔχει νὰ παρουσιάση κήρυκας του Εὐαγγελίου ἐλέγξαντας καὶ ἡγεμόνας καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορας καὶ μαρτυρήσαντας «ἔνεκεν δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας».

Μᾶς κατηγορεῖτε, κύριοι, καὶ διʼ αὐτὸν τὸν τίτλον τῆς μικρᾶς ἐφημερίδος, «Χριστιανικῆς Σπίθας», ἡ ὁποία, σημειωτέον χωρὶς νὰ εἶναι ὄργανον τοῦ Συλλόγου, ἀλλʼ ἀνεξάρτητον ὄργανον, ἐκδιδόμενον ὅλόκληρον ὁκταετίαν, πρὸ τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἡμετέρου Συλλόγου, ἐν τούτοις ὑπερασπίζεται καὶ τοὺς σκοποὺς τοῦ Συλλόγου, στερουμένου ἰδίου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου. Καὶ εἰς τὸν τίτλον λοιπὸν τῆς ἐφημερίδος ταύτης ἀνεκαλύψατε τὸν κομμουνισμόν; Ἐξεδίδετό ποτε ἐν Ρωσία ἐφημερὶς «Σπίθα». Ἄρα καὶ ἡ ἐν Ἑλλάδι ἐκδιδομένη «Σπίθα» ἐκεῖθεν ἔλκει τὴν καταγωγήν. Θαυμάσιος τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι ποὺ ὑπενθυμίζει τό˙ «ράβδος ἐν γωνία, ἄρα βρέχει». Ἔπειτα˙ Ἐπειδὴ μίαν λέξιν, ἥν μεταχειρίζονται πλῆθος ἀνθρώπων, ἐχρησιμοποίησάν ποτε καὶ κομμουνισταὶ διὰ νὰ ἐκφράζουν καὶ αὐτοὶ τὰς ἰδικάς των ἐννοίας καὶ σύμβολα, τοῦτο σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ παύσωμεν οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι νὰ τὴν μεταχειριζόμεθα ἐκ τοῦ φόβου μήπως παρεξηγηθῶμεν ὡς κομμουνισταί; Τόση φοβία; Ἀλλʼ ἐπειδὴ εἶσθε πολὺ περίεργοι καὶ θέλετε νὰ πληροφορηθῆτε πόθεν ἐνεπνεύσθη ὁ Συντάκτης τὸν τίτλον τῆς ἐφημερίδος, σᾶς πληροφοροῦμεν, ὅτι ἡ ὀνομασία αὕτη, ἡ ὁποία τόσον σᾶς σκανδαλίζει, δὲν ὑπενθυμίζει τὸ πῦρ τοῦ μαρξισμοῦ, οὔτε τὸ πῦρ τοῦ Προμηθέως, οὔτε τὸ πῦρ Μασονικῶν Στοῶν, πῦρ ἐγκόσμιον, ἀλλὰ ὑπενθυμίζει τὸ ὑπερφυσικόν, τὸ οὐράνιον, τὸ πῦρ τῆς πίστεως, ὅπερ ἧλθεν ὁ Κύριος νʼ ἀνάψη ἐδῶ εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ πυρπολήση τὰ δάση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀκριβῶς διὰ τὴν ἐκ τοῦ πυρὸς τούτου ἐξάρτησιν ἡ μικρὰ ἐφημερὶς δὲν ὀνομάζεται ἀπλῶς «Σπίθα», ἀλλὰ προσθέτει καὶ τὴν προσδιορίζουσαν σαφῶς τὸ περιεχόμενον τῆς ἐφημερίδος λέξιν˙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ Σπίθα. Καὶ ἀκριβῶς διʼ αὐτὸν τὸν λόγον κάτωθι τοῦ τίτλου ἀμέσως τίθεται τὸ ρητὸν τοῦ Κυρίου˙ «Πῦρ ἧλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τὶ θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη;» (Λουκ. 12, 49), ἀλλὰ σεῖς κατὰ τὴν φωτοτύπησιν τοῦ τίτλου ἀφήσατε ἔξω τὸ ρητὸν καὶ τοῦτο, ἵνα ὑποστηρίξητε τὴν συκοφαντίαν, ὅτι ἔχομεν προέλευσιν κομμουνιστικήν. Ἐκ τοῦ Κυριακοῦ ρητοῦ, ὡς καὶ ἄλλου ἐκείνου ρητοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς «ὡς σπινθήρες ἐν καλάμη διαδραμοῦνται» (Σοφ. Σολομ. Γ’ 7) εἶναι ἐμπνευσμένος ὁ τίτλος τοῦ περιοδικοῦ. Ἀλλὰ μήπως ἡ λέξις «Σπίθα» δὲν εὑρίσκεται μέσα εἰς τὰς ὑπερόχους στροφὰς τοῦ πατριωτικοῦ ἐκείνου ἄσματος τοῦ ψάλλοντος τὴν Ἐλευθερίαν. «Σὰν τὴν σπίθα κρυμμένη στὴ στάχτη ἐκρυβόταν γιὰ μᾶς ἐλευθεριά. Ἧλθε ἡμέρα, πετιέται, ἀνάφτει καὶ ξανοίχθη σὲ κάθε μεριά».

Ἰδοὺ, κύριοι, αἱ πηγαί, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἠντλήθη ἡ ὀνομασία τῆς ἐφημερίδος. Ἀλλʼ ἐκεῖνο ὅπερ σᾶς καθιστᾶ καταγελάστους εἰς τὴν κοινὴν γνώμην εἶναι ὅτι τὴν λέξιν «Σπίθα» ὄχι πλέον εἰς τὸν ἑνικὸν ἀλλʼ εἰς τὸν πληθυντικὸν μεταχειρίζεσθε σεῖς οἱ ἴδιοι ἔχοντες καθημερινὴν στήλην εἰς τὴν ἐφημερίδα σας, σελ. 2, ὑπὸ τὸν τίτλον «ΣΠΙΘΕΣ». Νὰ σᾶς κατηγορήσωμεν καὶ ἡμεῖς τώρα μὲ τὴν σειρὰν μας ὅτι αἱ «Σπίθες» αὐταὶ ἔχουν γεννήτριαν τὴν «Σπίθαν» τοῦ Λένιν; Ποῦ κατεπέσατε διὰ νὰ στηρίξητε τὴν κατὰ τοῦ ἰεροκήρυκος καὶ τοῦ ἡμετέρου Συλλόγου συκοφαντίαν σας!

Τελειώνοντας τὴν παροῦσαν ἔγγραφον διαμαρτυρίαν μας διὰ τὰ καθʼ ἡμῶν γραφόμενά σας τονίζομεν, ὅτι ὁ ἡμέτερος Σύλλογος δὲν εἶνε ὄργανον οὔτε Ἀμερικανικῶν, οὔτε Ρωσικῶν, οὔτε ἄλλων τινῶν σκοτεινῶν πολιτικῶν ἐπιδιώξεων, ἀλλʼ εἶνε ὄργανον Ὀρθοδόξον χριστιανικῶν ἀρχῶν καὶ πεποιθήσεων καὶ ἐκφράζει τὰς ἰδέας καὶ τὰς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα χιλιάδων Ἑλλήνων καὶ Ἑλληνίδων ὄχι μόνον τῆς Πρωτευούσης ἀλλὰ καὶ ἐπαρχιακῶν πόλεων καὶ χωρίων τῆς Πατρίδος, οἱ ὁποῖοι, μνήμονες τῶν τελευταίων θυσιῶν τοῦ ἔθνους, ποθοῦν καὶ ἀγωνίζονται, ἵνα μὴ τὸ αἷμα οπερ ἐχύθη εἰς τὰς κορυφὰς τῶν Ἑλληνικῶν ὀρέων ἀποδειχθῆ, ὅτι ἐχύθη ἐπὶ ματαίω, ἀλλʼ ἀξιοποιηθῆ, καὶ μία νέα Ἐλλάς. Χριστιανικὴ Ἑλλάς. Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς ἐκπηδήση ὡς φοῖνιξ ἐκ τῆς τέφρας.

Ὑπηρετήσαντες τὴν Πατρίδα ἄλλοι μὲν ὡς στρατιωτικοὶ ἱερεῖς καὶ ἔφεδροι ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖται, ἄλλοι δὲ ἔχοντες μονογενεῖς υἱοὺς φονευθέντας εἰς τὰ πεδία τῶν μαχῶν, ἄλλοι δὲ τραύματα εἰς τὰ σώματα, γνωστοὶ ἅταντες εἰς τὴν Ἀστυνομίαν τῆς Πατρίδος, μεθʼ ἱερᾶς άγανακτήσεως ἀποκρούομεν τὴν καθʼ ἡμῶν ἀπὸ τῶν στηλῶν τῆς ἐφημερίδος σας ἐκσφενδονεῖσαν κατηγορίαν, ὅτι ἐξυπηρετοῦμεν τὰ σχέδια τοῦ κομμουνισμοῦ, κατηγορίαν τὴν ὁποίαν, ὡς καὶ ἐν ἀρχῆ εἴπομεν ἐφεύρετε ὡς ἔσχατον ὅπλον, ἵνα ἀνάνδρως πλήξητε ἡμᾶς ἀγωνιζομένους κατὰ τῆς ἀθλίας ἐκθέσεως σαρκῶν, κατὰ τῶν αἰσχροτάτων καλλιστείων, τῶν ὁποίων ἐξ ὅλων τῶν Ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων μόνον σεῖς ἕνεκεν ὑλικοῦ κέρδους ἀνελάβετε νὰ γίνητε οἱ προβολεῖς καὶ οἱ ὑποστηρικταὶ καὶ ἤδη τρέμετε τὴν ὀργὴν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ λυσσῶντες στρέφεσθε καθʼ ἡμῶν συκοφαντοῦντες.

Ἐν Ἀθήναις τῆ 27 Μαΐου 1954

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

Ἀρχιμ. Αὐγουστίνος Ν. Καντιώτης, Χρῆστος Καρδασόπουλος, Θεόδωρος Σταματέας, Δημήτριος Παπασπυρίδης, Κωνσ. Γεωργιάδης, Θεόδωρος Μήνας, Γεώργιος Ἁγιοπετρίτης, Νικόλαος Μαντέλλος, Δ. Μπατιστᾶτος.

Αἠτὴ ἧτο ἡ ἀπάντησίς μας εἰς ὅσα εἰς τὸ φύλλον της ἐκεῖνο μᾶς κατηγόρησεν ἡ ἐφημερίς. Αὐτὴν τὴν ἀπάντησιν ὤφειλε κατὰ Νόμον, κατὰ καθῆκον νὰ δημοσιεύση ὁλόκληρον. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὄχι μόνον δὲν προέβη εἰς τὴν δημοσίευσιν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἀποστολὴν τῆς ἀπαντήσεως ἐξακολουθεῖ νὰ μουντζωρώνη τὸν δημοσιογραφικὸν χάρτην τῆς Πατρίδος, νὰ δημοσιεύη καθʼ ἡμῶν πολύστηλα ἄρθρα, ἐκλεκτὰ ὅλα προϊόντα τῆς νοσηρᾶς φαντασίας τῶν συντακτῶν, ἡ ὁποία νομίζει τις, ὅτι μετεβλήθη εἰς εὐτελεστάτην καλτσομηχανὴν ψεύδους καὶ συκοφαντίας.

Ἡμεῖς μὴ ἔχοντες καθημερινὴν ἐφημερίδα δὲν δυνάμεθα νὰ παρακολουθήσωμεν τοὺς κυρίους αὐτοὺς εἰς δημοσιεύματα μυθιστοριματικῆς πλοκῆς.* Εὐτυχῶς τὸ κοινὸν ἤρχισε πλέον νʼ ἀντιλαμβάνεται περὶ τίνος πρόκειται. Αἱ Δημόσιαι Ἀρχαί, αἱ ἐπιληφθεῖσαι τῆς ὑποθέσεως, ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης ἀποδίδουν ἡμῖν τὸ δίκαιον καὶ ὁ συκοφάντης μας συνεχῶς ἐξευτυλίζεται μὴ εὑρίσκων οὐδαμοῦ ἔρεισμα. Ἐὰν ἔχη καθʼ ἡμῶν στοιχεῖα συντριπτικά, ἄς μᾶς μηνύση διὰ νὰ σωθῆ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς συνωμότας, τοὺς πράκτορας τῆς Μόσχας. Εἰς τὴν ἐνυπόγραφον μήνυσίν του θὰ δοθῆ σημασία, εἰς τὰ δημοσιεύματά του ὅμως οὐδεμία. Ἀδίκως σπαταλᾶ τὴν ἐγκεφαλικήν του οὐσίαν. Ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τῆς ἐκ μέρους τοῦ Συλλόγου ὑποβολῆς κατʼ αὐτοῦ μηνύσεως κ.λ.π. ἄς ἀνησυχῆ ὁ ἔνοχος ἐρωτῶν καθʼ ἑκάστην τὰ Γραφεῖα τῆς Εἰσαγγελίας. Τὸ πότε θὰ ὑποβληθῆ μήνυσις θὰ καθορίση ὁ ἀδικηθεῖς Σύλλογος καὶ ὄχι αὐτός. Δὲν θὰ παρασυρθῶμεν ἀπὸ τὰς φωνασκίας καὶ τὰς προκλήσεις τῶν ἐχθρῶν. Σκεπτόμεθα καὶ ἐνεργοῦμεν ὡς χριστιανοί. Εἰς δὲ τὰ μέλη, φίλους καὶ ἀναγνῶστας συνιστῶμεν, ὑπομονὴν καὶ ψυχραιμίαν. Τὸ ψεῦδος συνεχῶς ἀποκαλύπτεται. Ἡ ἀλήθεια διαλάμπει. Ὁ Χριστὸς Νικᾶ.

Τέλος, στρεφόμενοι πρὸς τοὺς κατηγόρους μας λέγομεν. Ἡμεῖς κατὰ τὰ γραφόμενά σας, κομμουνισταί! ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΤΙ; Ἐντὸς ὀλίγου ὁ λαὸς μας πλήρως διαφωτιζόμενος περὶ τῶν ἀκραιφνῶν ὑπηρεσιῶν σας, εἰς τὴν Πατρίδα ἐν δημοσία τελετῆ, θὰ σᾶς στεφανώση, θὰ σᾶς ἀνακηρύξη ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΕΥΕΡΓΕΤΑΣ καὶ διʼ ἄλλους μὲν λόγους, ἀλλὰ κυρίως διὰ τὰ ἔνδοξά σας καλλιστεῖα! Ἀλλοίμονον! Ὅταν ἐκ τῆς συνειδήσεως τῶν ἀνθρώπων ἐκλίπουν ἡ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΑΙΔΩΣ.

_________________

* Εἰς ἕνα μόνο σημεῖον, τὸ οἰκονομικόν, ὅπερ θίγει τεχνηέντως ἡ Ἀπογευματινὴ θέτουσα ἐντὸς κοκκίνου πλαισίου ἐρωτηματικὰ διὰ νὰ ρίψη τὴν ἀμφιβολίαν περὶ τῆς τιμιότητος ἀκόμη τῶν διαχειριζομένων τὰ τοῦ Συλλόγου παραθέτομεν κατάστασιν ἐμφαίνουσαν τὴν οἰκονομικὴν κίνησιν τοῦ Σωματείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του μέχρι σήμερον (ἀπὸ 18-1-53 μέχρι τέλους Μαΐου 1954).

ΕΣΟΔΑ
1.Ἐκ τακτικῶν συνδρομῶν τῶν μελῶν 6.422
2.Ἐκ ἐκτάκτου εἰσφορᾶς 2.902
3.Ἐκ διαθέσεως ἐγκολπίων 1.242
4.Ἐκ τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Αὐγουστ. Καντιώτου 1.100
11.666

ΕΞΟΔΑ
1.Διʼ ἔξοδα Ἱδρύσεως καὶ ἀναγνωρίσεως τοῦ Σωματείου 342
2.Διʼ ἔξοδα Γραφείου:
α)ἀγορὰ γραφείου-δύο καθισμάτων 855
β)Πολύγραφος 450
γ)Λαμπτὴρ γραφείου 66,30
δ)Γραφικὴ ὕλη 648,20
2.049,50
3.Διʼ ἐκτύπωσιν ἐντύπων (προκηρύξεων κ.λ.π.) 4.660
4.Διʼ ἔξοδα τοιχοκολλήσεων 141,50
5.Διὰ τηλεγραφήματα, ταχυδρομικὰ τέλη επιστολῶν, προσκλήσεων,
διαμαρτυριών 3.196,90
6.Διὰ ἔξοδα κινήσεως καὶ δικῶν 906
7.Διάφορα 276,50
Σύνολον ἐξόδων 11.572,40
Ὑπόλοιπον Ταμείου 93,60

Ἰδού, κύριοι, καὶ ὁ διαχειριστικός μας καθρέπτης. Ἡ πενία τοῦ Συλλόγου μας εἶνε ἔκδηλος. Ἡ μόνη περιουσία του ἕνα τραπέζι, δύο καρέκλες, ἕνας μικρὸς πολύγραφος, ὀλίγος χάρτης. Δωρεὰν στεγάζεται εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ ἀδελφοῦ Συλλόγου «Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς» (Χριστοκοπίδου 12). Οὐδεὶς μισθωτός. Οὐδεὶς λαμβάνει τι παρʼ αὐτοῦ. Ὅλοι κάτι δίδουν. Πτωχοί, ἀλλὰ καὶ ἐργατικοὶ καὶ ἔντιμοι ἄνθρωποι τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου δὲν ζοῦν ἐκ τῆς πωλήσεως πορνογραφικοῦ ἐντύπου, ὰποτελοῦντος ὄνειδος τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ ἐκ τοῦ ἱδρῶτος τοῦ προσώπου καὶ ἐκ τοῦ ὑστερήματός των προσφέρουν ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ καλοῦ. Δὲν θὰ ἧτο καλὸν καὶ τῶν μεγάλων καὶ ἰσχυρῶν καὶ «ἀληθῶς» χριστιανικῶν ὀργανώσεων, ὧν μνημονεύει ἡ ἐφημερὶς τὰ ὀνόματα, νὰ δημοσιευθοῦν οἱ πίνακες τῶν ἐσόδων καὶ ἐξόδων; Δὲν θὰ ἧτο καλὸν καὶ τῆς καλλιστειακῆς ἐφημερίδος τὰ ἔσοδα καὶ ἔξοδα ἑνὸς ἔτους νὰ δημοσιευθοῦν; Ἐμπρός, ὦ γενναῖοι κατήγοροι. Φῶς δὲν ζητεῖτε; Ἔλθετε καὶ σεῖς πρὸς τὸ Φῶς.