ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥ, ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΜΕ ΦΑΓΩΠΟΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Συνεστίαση της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροιας, για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Την Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014 στις 8.30 μμ η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας διοργανώνει Συνεστίαση στο «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο» Αλεξάνδρειας προκειμένου να ενισχυθεί το φιλανθρωπικό της έργο.

Προσκλήσεις διατίθενται από το Βιβλιοπωλείο «Παύλειος Λογος», τα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως καθώς από τα γραφεία των κεντρικών Ενοριών. Κάθε πρόσκληση είναι ατομική, κοστίζει 15 ευρώ και περιλαμβάνει φαγητό, απεριόριστο ποτό, μουσικό πρόγραμμα, βασιλόπιττα και. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνει και η κοπή βασιλόπιτας των μελών των εκκησιαστικών συμβουλίων. Επίσης θα διοργανωθεί λαχειοφόρος με πλούσια δώρα.

Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται για να ενισχυθεί το φιλανθρωπικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή. Με το σκεπτικό αυτό η Ιερά Μητρόπολις καλεί τους πιστούς να λάβουν μέρος στη συνεστίαση αυτή βοηθώντας και με αυτό τον τρόπο τον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Η ομελέτα του γέροντα Εφραίμ του Βατοπαιδινού

(η συμπροσευχή με τους αιρετικούς)

–

ΜΑΘΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ  π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής έκανε συσσίτια που έφταναν όχι 50 & 100 πιάτα, που καυχώνται κάποιοι, αλλά 8150 πιάτα ημερησίως!

Πως το πέτυχε; Είναι το θαύμα του αγιου Νικολάου, όπως έλεγε με πολύ ταπείνωση ο ίδιος. Αλλά το θαύμα αυτό επιτελείτο με τον φλογερό λόγο του Θεού, που έβγαινε από μια καρδιά που πίστευε στο Θεό. Με την αγιότητα και τη θυσία του ιεροκήρυκα. Με το άγιο παράδειγμά του. (Δεν έφαγε ποτέ από τα συσσίτια της ΕΣΤΙΑΣ ΣΥΣΣΙΤΙΩΝ, που έκανε ο ίδιος στην Κοζάνη ούτε ένα σπυρί ρυζι).

Ο Ελληνικός λαός θέλει να δει αγιότητα και όχι δελεαστηκές ανακοινώσεις και φαγοπότια και συλλείτουργα και χλιδή στους αντιπροσώπους της Εκκλησίας, για να δώσει από το υστέρημά του και να βοηθήσει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας.

• Αποδεικτικό υλικό, τα φυλλάδια της Κατοχής στο βιβλίο· («ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος N. Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, μέρος β, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΕΝΑ ΕΤΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (1944)

Κάτω από το λάβαρον του Χριστού
«Αγαπάτε αλλήλους»

Ένα έτος συνεπληρώθη, αφ’ ότου εν μέσω μιας απεριγράπτου δυστυχίας του τόπου τούτου ιδρύθει η Εστία. Ιδρύθη, παρ’ όλας τας αντιδράσεις, με μόνον όπλον την χριστιανικήν πίστιν. Εξεπήδησεν ως φλόγα αγάπης μέσα από τα σπλάχνα του ευσεβούς και πατριωτικού λαού της Κοζάνης. Υπεστηρίχθη από τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν. Ήρχισε από 50 πιάτα, δια να φθάσει τα 200, 500, 1.000, 1.500, 2.500, 5.500.
Θεμέλιον δε της Εστίας μας είναι η ανιδιοτελής και ακομμάτιστος εξυπηρέτησις του συνανθρώπου. Η Εστίαν ως ένας μικρός ήλιος αγάπης του Χριστού έρριπτε και ρίπτει τας ακτίνας της φιλανθρωπίας εις πάσαν δυστυχίαν. Άρρωστα παιδιά, γέροντες, πρόσφυγες, φυλακισμένοι, κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι, αιχμάλωτοι πολέμου, όλοι εξυπηρετήθησαν ως δυστυχείς από την Εστίαν μας.
Εισερχόμενοι εις το δεύτερον έτος ολοψύχως ευχόμεθα, όπως ειρηνεύσει η πολυβασανισμένη πατρίς μας, εκλείψη η κοινωνική δυστυχία, εις ημάς δε χαρίσει ο Θεός την χαράν όπως το συντομώτερον κηδεύσωμεν τα καζάνια της Εστία… (Από το φυλάδιο ΕΣΤΙΑ, φ.4,  ΕΣΤΙΑ)

Περιθάλπει 5.000 άτομα, 7 καζάνια βράζουν καθημερινώς. Όλοι έχομεν καθήκον να βοηθήσωμεν την μοναδικήν αυτήν Εστίαν του λαού.

Μια Μεραρχία δυστυχούντων!

__________________________________________________________

8.150 ΠΙΑΤΑ ΚΑΘ’ ΗΜΕΡΑΝ

                         _____________________________

Εις τας 2 Φεβρουαρίου 1944 η Εστία ήρχισε με 50 πιάτα. Σήμερον έφθασε τα 8.150 πιάτα – μερίδες. Έχει διοργανώσει τα εξής συσσίτια.

• 1. Συσσίτιον ασθενικών παιδιών ώρα 7,30 π. μ. αριθ. συσσιτούντων 70
• 2. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 11,30 π. μ. Παιδικόν αριθ. συσσιτ. 1.330
• 3. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 11,30 π. μ. Γερόντων – ασθενών  750
• 4. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 1 μ. μ. Προσφύγων συσσιτούντων  2.700
• 5. Συσσίτιον απογευματινόν ώραν 4,30 μ. μ. παιδικόν συσσιτούντων  500
• 6. Συσσίτιον απογευματ. ώραν 4,30 μ. μ. Προσφύγων συσσιτούντων  2.700
• 7. Φυλακισμένων (μεσημβρινόν και απογευματινόν) 100
• Σύνολον συσσιτούντων 8.150
• ……

(Από το φυλλάδιο  ΕΣΤΙΑ, φ. 16, του Aρχιμ. Aυγουστίνου N. Kαντιώτου ιεροκήρυκος Κοζάνης)

___

ΤΟ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

Απ’ έξω από την Εστίαν εστέκετο χλωμό ένα παιδάκι. Ήτο 7 το πρωΐ. Ο ουρανός ήτο συννεφιασμένος, εφυσούσε ψυχρός αέρας, έπιπτεν η πρώτη φθινοπωρινή βροχή, και το παιδάκι σαν σπουργιτάκι εζάρωνε κοντά στην πόρτα. Το καημένο ήτο ορφανό. Ο πατέρας του – πάνε τώρα λίγες μήνες – σκοτώθηκε και έμεινεν έρημο, απροστάτευτο, ως ένα από τα αναρίθμητα θύματα της Εθνικής μας συμφοράς.

Του είπαν, ότι η Εστία το πρωΐ δίδει ρόφημα, ψωμί, βούτυρο και μέλι, και ήλθε. Το είδε κάποια νέα της Εστίας, το επλησίασε, το εχάιδευσε, και εκείνο μόλις ανεθάρρησε, ήνοιξε το στοματάκι του και είπε μίαν λέξιν, που θα γίνει τρομερόν κατηγορητήριον δια την άσπλαχνον κοινωνίαν, είπε την λέξιν: «ΠΕΙΝΩ». Το πήραμε μέσα εις την Εστίαν, εκάθησε εις το τραπεζάκι των μικρών και ήτο τόσον πεινασμένο, ώστε, ενώ μια ευγενική κοπέλα της πόλεως ητοίμαζε το ρόφημά του, αυτό έβαλε σάλιο εις το δάκτυλό του και εμάζευεν ένα προς ένα τα ψίχουλα, που ήσαν επάνω στο τραπέζι. Γονείς, που έχετε όλα τα μέσα και τα παιδιά σας δεν στερούνται τίποτε και ροδοκόκκινα γυρίζουν προκλητικά μέσα εις την πόλιν, ρίψατε, παρακαλώ, ένα βλέμμα εις τα ορφανά, τα άρρωστα, τα πεινασμένα παιδιά. Δεν είναι ολίγα. 95 τέτοια παιδάκια έχει μαζέψει μέχρι τώρα η Εστία. Δι’ αυτά τώρα επί μήνα ό,τι ημπόρεσεν έκαμεν η Εστία. Ρόφημα, κρέας, βούτυρον, μέλι, αυγά, σταφύλια προσέφερε εις τα παιδιά αυτά. Δόξα να’ χει ο Θεός! Ήσαν χλωμά και τώρα αρχίζουν να φυτρώνουν παπαρούνες εις τα μάγουλά των.

Δια τα παιδάκια αυτά, που ο αριθμός των πρέπει να αυξηθεί, ζητούμεν την συνδρομήν όλης της κοινωνίας. Οι κρεοπώλαι ας δίδουν κάθε Σάββατον ένα τεμάχιον κρέατος υπέρ του συσσιτίου. Οι εύποροι ας δώσουν από την αποθήκην των λίγο μέλι, βούτυρο, τυρί. Όλοι δε ας προσφέρωμεν κάθε μήνα ένα αυγό, δια να τονώσωμεν τα παιδιά, που είναι η αυριανή ελπίς της φυλής. Δεν αγαπά την Ελλάδα μας όποιος δεν φροντίζει δια τα παιδιά της…(Από το φυλλάδιο  ΕΣΤΙΑ, φ. 17, του 1945,  αρχιμ. Aυγουστίνου N. Kαντιώτου ιεροκήρυκος Κοζάνης)