ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
στις μαθήτριες του Λυκείου, στις κατασκηνώσεις Πρώτης

Ἐκλεκτά μας παιδιά, θέλω νὰ σᾶς πῶ τὰ ἐξῆς ὁλίγα. Ὅτι δὲν ὑπάρχει καμίαν ἀμφιβολία ὅτι περάσατε εὐχάριστες ἡμέρας. Καὶ ὅταν λέγω εὐχάριστες ἡμέρας, δὲν ἐννοῶ μόνο σωματικά, γιατὶ σωματικὰ μπορούσατε νὰ περάσετε εὐχάριστα καὶ ἀλλοῦ, γιατὶ παντοῦ ἡ Ἑλλάδα μας ἔχει ὡραῖα καὶ ἐκλεκτὰ τοπία.
Ὅταν λοιπὸν λέγω ὅτι περάσατε καλά, τὸ βάρος κυρίως τὸ ρίχνω σ᾿ ἕνα ἄλλο ἐπίπεδο.
Ὅπως λέει ὁ Σωκράτης, «τὸ ζῆν», δὲν εἶνε ὁ σκοπὸς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Τὸ ζῆν τὸ ἔχουν καὶ τὰ ζῶα. Ἀλλὰ τὸ «εὐ ζῆν», ὅπως λέγει καὶ εἰς τὸν Κρίτωνα. Καὶ τὸ «εὐ ζῆν», τὸ ἔχουν ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μίαν ἀνώτερη ζωή. Καὶ εἶμαι δὲ βέβαιος ὅτι ἐδῶ στὴν κατασκήνωση μὲ τὴν διδασκαλία μὲ τὰ τραγούδια καὶ μὲ τὴν ὅλη πνευματικὴ ζωή, ζήσατε τὸ «εὔ ζῆν», τὸ δὲ εὔ ζῆν, εἶνε τὸ ἐν Χριστῶ ζῆν.
Ἐγνωρίσατε μυστηκότερα τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Καὶ εἶμαι τώρα βέβαιος ὅτι θὰ ἐπιστρέψετε πολὺ διαφορετικές. Μὲ ἄλλα αἰσθήματα καὶ μὲ ἄλλες σκέψεις γύρω ἀπὸ τὸν περιορισμὸ τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Θὰ πᾶτε πλέον σ᾿ ἕναν κόσμο, ποὺ εἶνε γνωστός.
Δὲν εἶνε πλέον ἡ Ἑλλὰς οἱ ὁποῖα διεκρίνετο γιὰ τὰ βαθιά της θρησκευτικά συναισθήματα. Εἶνε μία νέα Ἑλλάδα ἡ ὁποῖα κάτω ἀπὸ ἀθεϊστικὰ καὶ ὑλιστικὰ κηρύγματα ἐγαλουχίθη καὶ παρουσιάζει ἕνα οἰκτρό φαινόμενο.
Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶνε σπάνια σήμερα στὴν Ἑλλάδα. Σὲ πολλὰ σπίτια δὲν ὑπάρχει πλέον τὸ εἰκονοστάσι, μπροστὰ στὸ ὁποῖο γονατιστὴ μετὰ δακρύων προσευχόταν ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια.
Δὲν ὑπάρχει πλέον στὰ σπίτια ἡ οἰκογενιακή προσευχή. Στὰ περισσότερα σπίτια δὲν ὑπάρχει ἡ ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ ἀνάγνωση τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ βιβλίου τῆς ἀνθρωπότητος. Εἰς τὰ σπίτια τὰ σημερινά κατὰ μεγάλη πλειοψηφία, ὄχι 1% καὶ λιγότερο ἀκόμη, δὲν ὑπάρχει τὴν Κυριακὴ ὁ ἐκκλησιασμός ἐκεῖνος, ποὺ λέει εἰς τὸ ὡραῖο του ποίημα ὁ Σούτσιος, ὅτι μετέβαιναν οἰκογενειακῶς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπέστρεφαν ὡς ἄγγελοι Κυρίου Παντοκράτορος.
Ὑπάρχει μία ὑλιστικὴ ἀντίληψη τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἔχει φτάσει στὰ ἄκρα αὐτά. Ὑπάρχουν δυστυχῶς καὶ γονεῖς οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν θανασίμως αὐτὴ τὴν θρησκευτική ζωή. Καὶ δὲν εἶνε λίγα τὰ παραδείγματα τῶν γονέων ποὺ ἐπιρεαζόμενοι ἀπὸ τὰ ὑλιστικὰ κηρύγματα, μισοῦν καὶ πολεμοῦν τὰ παιδιά τους, ὅταν τὰ δοῦν νὰ ἔρχονται πλησιέστερα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπαναλαμβάνεται τὸ δράμα τῆς ἁγίας Βαρβάρας, ποὺ κινδύνευσε νὰ σκοτωθῆ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ πατέρα της.
Τέτοιοι γονεῖς ὑπάρχουν σήμερα πολλοί καὶ ὁ ἀπηνῆς αὐτὸς διωγμός ἐπενθυμίζει τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ λένε: «Καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ». Πιὸ θανάσιμοι ἐχθροὶ εἶνε οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ, ὅταν αὐτοί δὲν σκέπτονται χριστιανικά.
Μέσα σ᾿αὐτὸν τὸν κόσμο καλεῖσθε νὰ ἐργασθῆτε καὶ ὑπὸ αὐτὲς τὶς δυσμενεῖς συνθήκες, ἀγαπητές μας μαθήτριες τοῦ λυκείου. Καὶ θὰ πρέπη νὰ ἐργασθῆτε, ὁσοδήποτε καὶ λίγες καὶ νὰ εἶστε.
Καὶ ἄν ἀκόμη στὸ σπίτι ὁ πατέρας σου, οἱ μητέρα σου καὶ τὰ ἀδέλφια σου δὲν πιστεύουν, ἐσὺ νὰ πιστεύης καὶ νὰ λές πιστεύω Κύριε καὶ ὁμολογῶ τὴν πίστη μου.
Καὶ ἐὰν ἀκόμη ὑποθέσουμε στὸ σχολεῖο καὶ στὸ λύκειο ποὺ πηγαίνεις οἱ καθηγηταὶ δὲν ἐμπνέονται ἀπὸ θρησκευτικὰ συναισθήματα, ἀλλὰ πολεμοῦν καταχθονίως τὴν Ὀρθόδοξον Πίστη· Καὶ ἄν ὁλόκληρο τὰ σχολεῖο δὲν πιστεύει μία νὰ μείνης, ἐσὺ νὰ ἐξακολουθῆς νὰ πιστεύης Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον, τὸν Ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα Θεό μας.
Καὶ ἄν ἀκόμη κάνωμε ὑπόθεση, ἔρθη ἡμέρα αὐτή, ποὺ δὲν θέλω νὰ ἐλπίζω ὅτι θὰ ἔρθη, προτιμότερο νὰ σβήση ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ ἔρθη τέτοια μέρα. Ἄν ὅμως ἔλθη τέτοια μέρα καὶ ἡ Ἑλλὰς γονατίσει σὲ καινὰ δαιμόνια διεθνῶν συμβολισμῶν καὶ καταστάσεων καὶ μείνεις μία στὴν μαρτυρική μας πατρίδα, μὴ γονατίσης, ἀλλὰ νὰ ἐξακολουθῆς νὰ πιστεύης εἰς τὸν Χριστό. Διότι σοῦ τὸ λέγω καὶ σοῦ τὸ τονίζω, ἐπάνω στὴ Γραφή στηριζόμενος, δὲν θὰ νικήσουν οἱ πολλοί, θὰ νικήσουν οἱ ὁλίγοι. Θὰ νικήση ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Ἐσταυρωμένος Θεός.