Η ΘΕΛΗΣΗ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

  Εδώ, γίνεται μια μεγάλη πνευματική εργασία και πιστεύω ότι θεμελιώνετε έναν άρτιο χαρακτήρα. Λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Όταν ήμουν μικρός, έλεγα “Όταν μεγαλώσω, όταν γεράσω, θα διορθωθώ”. Νόμιζα, περνώντας τα χρόνια, θα γίνω καλύτερος. Πέρασαν τα χρόνια και γέρασα και τι βλέπω; Ότι δε διορθώθηκα. Τώρα, θέλω να διορθωθώ, αλλά δεν μπορώ».
Έτσι είναι. Άμα γεράσει ο άνθρωπος, ελαττώνονται οι δυνάμεις του. Δεν έχει το σφρίγος της νεότητας. Δεν έχει όρεξη, δεν έχει ενθουσιασμό, δεν έχει παλμό. Δεν έχει όλα αυτά τα ωραία πράγματα, που ομορφαίνουν τη νεανική ψυχή. Αυτό που λέει ο άγιος Κοσμάς, το λέει και η Παλαιά Διαθήκη. Ότι στο γήρας δεν υπάρχει θέληση, δεν υπάρχει βούληση.

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε,
ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Οι πειρασμοί, από την ώρα που θα γεννηθεί ο άνθρωπος μέχρι την ώρα που θα πεθάνει, τον βασανίζουν συνεχώς. Πειραστήριο είναι αυτή η ζωή. Ποιος το είπε αυτό; Ο Ιώβ. Συνεπώς, «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Αλλά, άμα σας ρωτήσει κανείς ποιοι και πότε είναι οι μεγαλύτεροι πειρασμοί του ανθρώπου, τι θα πείτε; Έχει και η νεότητα πειρασμούς και θύελλες και κλύδωνες και καταιγίδες, αλλά κράζει «Κύριε, σῶσόν με».

Αλλά το γήρας είναι φοβερό, διότι τότε ο σατανάς πολεμάει περισσότερο τον άνθρωπο, με ποικίλους λογισμούς και τρόπους. Λένε για έναν ασκητή, που ζούσε στην έρημο, όταν πλησίαζε το τέλος της ζωής του, ενώ λίγα λεπτά του έμεναν ακόμη, πήγε κοντά του ο σατανάς και του είπε «Με νίκησες και τώρα απαλλάχτηκες από μένα». Και ο ασκητής απάντησε «Και ένα λεπτό ακόμη να μου μείνει, δεν είμαι ασφαλής. Και ένα λεπτό να μου μένει, υπάρχει κίνδυνος». Τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του ανθρώπου έχουν μεγάλη σπουδαιότητα.

Κι εμείς, λοιπόν, τώρα, επειδή πλησιάζουμε στο τέρμα της ζωής μας, έχουμε ανάγκη τις προσευχές σας. Παρακαλώ να προσεύχεστε, για να μην καταισχύνουμε τα όπλα τα ιερά. Γιατί, όπως σας είπα, ο σατανάς πολεμεί περισσότερο τους γέροντες. Γι’ αυτό σας είπα ότι σπάνια βλέπεις γέροντα σοφόν, ενάρετο, πιστό, αφοσιωμένο. Γι’ αυτό, λοιπόν, εξακολουθώ να σας λέω ότι έχω ανάγκη τις προσευχές σας. Και θέλω να πιστεύω ότι προσεύχεστε και χάρη στις προσευχές σας έφτασα μέχρι εδώ.

______

_______

Κάθε χρόνο και ένα γεγονός. Εφέτος ήταν αυτό, πριν είκοσι χρόνια ήταν άλλο. Ξέρει ο πατήρ Ιερόθεος και άλλοι. Μπήκα επειγόντως στον Ευαγγελισμό και κινδύνευσα. Έφτασα «τὰς πύλας τοῦ ᾅδου». Μάλιστα, ένα βράδυ, που εγώ δεν ήμουν καλά, ένας γιατρός, κατόπιν εντολής του τμήματος, στάλθηκε, για να μου κάνει συντροφιά, ωσότου πεθάνω και καθόταν εκεί και περίμενε. Και ένας άλλος, λέει εδώ ο Ιερόθεος, ετοίμαζε τον επικήδειο. Πριν είκοσι χρόνια ακριβώς, την 1^η Αυγούστου 1964, εισήλθα στο νοσοκομείο, αλλά τότε έβλεπε ο Θεός τον αγώνα και πιστεύω ότι μας κράτησε πάλι τότε η χάρη των προσευχών των Χριστιανών, οι οποίοι προσεύχονταν παντού. Στο Άγιον Όρος, στα ασκητήρια και παντού.

Με κράτησε ο Θεός τότε και γίναμε επίσκοπος και βρισκόμαστε εδώ και έχουμε τα προβλήματά μας, τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία μας συγκλονίζουν. Έχουμε τις ατέλειές και τα ελαττώματά μας. Ο Θεός να γίνει ίλεως. Ένας Παύλος έλεγε τον εαυτό του «έκτρωμα», τι να πούμε εμείς, που έχουμε τα ελαττώματά μας, τις κακίες μας;

Τραπεζαρία Κατασκηνώσεως, 7 -1984