Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ

«… Ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»

Απο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ», εκδ. 1950, σελ. 194-196

Ὁ Χριστός, ἀγπητοί μου ἀναγνῶσται, ὁ Χριστὸς εἶνε ΤΟ ΦΩΣ τοῦ κόσμου. Λαοὶ καὶ ἔθνη! Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου τούτου φωτός. Καὶ ἡ διδασκαλία Του, ἡ ὁποία ἠκούσθη τὸ πρῶτον παρὰ τὴν λίμνην τῆς Τιβεριάδος καὶ εἰς τοὺς λόφους τῆς Παλαιστίνης ὡς προβολεύς, τὶ λέγω; ὡς ἥλιος, τὶ λέγω; ὡς μύριοι ἥλιοι διέλυε τὰ σκότη τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας αἰώνων ὁλοκλήρων ποὺ συνεσωρεύθησαν εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, καὶ αἱ ταπειναὶ ψυχαὶ ἔβλεπον τὸ φῶς καὶ ηὐφραίνοντο καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγουσαι:«οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, (Ἰωάν. 7,46).
Ἐν τούτοις ἡ τόσον ἀνυπερβλήτως φωτεινὴ καὶ Θεία διδασκαλία Του, ἡ ὁποία ἀνέπαυε τὰς ψυχὰς τῶν ἁλιέων τῆς Γαλιλαίας, ἡ ἰδία διδασκαλία ἦτο λίαν ἐνοχλητικὴ εἰς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἤθελον τὸ σκότος νὰ παραταθῇ ἐπ’ ἄπειρον, διὰ νὰ ἐργάζωνται ἀκωλύτως τὰ ἔργα τοῦ σκότους. Καὶ ὅπως τὰ νυκτόβια πτηνὰ μισοῦν τὸ λαμπρὸν φῶς τῆς ἡμέρας καὶ κρύπτονται εἰς τὰς φωλεάς των, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου ὑπῆρξαν ἄνθρωποι οἱ ὀποῖοι ἐμίσουν τὸ φῶς, τὴν ἀλήθειαν ποὺ ἐπεκάλυπτε τὰ πάντα καὶ ἠγάπων τὸ ψεῦδος, ποὺ ἐχρησιμοποίουν ὡς πέπλον διὰ νὰ σκεπάσουν τὰ διάφορα ἐγκλήματά των καὶ νὰ φαίνωνται ὡς δίκαιοι καὶ ἅγιοι. Περὶ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων οἱ ὀποῖοι συναντῶνται εἰς ὅλας τὰς γενεὰς ὁ Κύριος εἶπε:«Αὕτη ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἤ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα».(Ἰωάν. 3,19).
Διὰ τὰ πονηρά των ἔργα, ποὺ ἀπεκάλυπτεν ἡ διδασκαλια, οἱ ἔχθροί του ἐμίσουν τὸν Κύριον. Ἀφ’ ὅτου μάλιστα ἐξεσφενδόνισε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα οὐαὶ ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Μ. Τρίτης (Ματθ. 22,16―23,39), τὸ μῖσος τωνἐγιγαντώθη, ἐκορυφώθη ἐναντίον Ἐκείνου, Ὅστις εἶχ τὸ θάρρος ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ν’ ἀφαιρέσῃ τὰ προσωπεῖα τῆς ὑποκρισίας, νὰ συντρίψῃ τὰ ψευδῆ εδωλα τοῦ ἐγωϊσμοῦ των καὶ νὰ ἀποκαλύψῃ τὰς βαθείας ψυχικάς των πληγάς. Οἱ ἐχθροὶ τὸν ἐμίσησαν πλέον θανασίμως. Φαρισαῖοι, Σαδδουκαῖοι, Ἡρωδιανοί, Ἱερεῖς, Γραμματεῖς, Πρεσβύτεροι, ὅλοι ἐν γένει οἱ ἐχθροί του ἄφησαν τὰς διαφορὰς ποὺ εἶχαν ἀναμεταξύ των καὶ ἀπετέλεσαν ἐνιαῖου μέτωπον μὲ ἕνα ἀντικειμενικὸν σκοπόν, τὴν ἐξόντωσιν τοῦ ἐνοχλητικοῦ Διδασκάλου.
Ἔπρεπε νὰ τὸν συλλάβουν εἰς ὥραν καὶ τόπον κατάλληλον, νὰ τὸν δικάσουν, νὰ σκηνοθετήσουν μᾶλλον μίαν δίκην πρὸς ψυχολογικὴν παραπλάνησιν τοῦ λαοῦ, νὰ τὸν καταδικάσουν εἰς θάνατον καὶ οὕτω νὰ σιγήσῃ διὰ παντὸς τὸ Στομα ἐκεῖνο, ποὺ ἐπὶ τρία ἔτη δὲν ἔπαυσε νὰ διακηρύττῃ τὴν ἀλήθειαν. Αὐτὸ ἦτο τὸ Σατανικὸν σχέδιον ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ ἐπεξειργασμένον.
Ἀλλὰ διὰ τὴν ἔναρξιν τῆς πραγματοποήσεως τοῦ σχεδίου τῆς ὠργανωμένης ταύτης κακίας ἐχρειάζετο… ἕνας  προδότης. Καὶ  ὁ  προδότης εὑρέθη. Εὑρέθη μεταξὺ τοῦ στενωτάτου κύκλου τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ κύκλου τῶν 12 μαθητῶν. Ἦτο ὁ Ἰούδας. Ὤ! Δυστυχία! Ὤ! Συμφορά! Ὤ! κακία, τῆς ὁποίας τὸν πυθμένα μόνον τὸ ὄμμα τοῦ Θεανθρώπου ἠδυνήθη καθαρῶς νὰ δῃ καὶ νὰ κλαύσηῃ. Ὁ μαθητὴς προδότης! Ποῖος θὰ τὸ περίμενε; Αὑτὸς ποὺ ἤκουσε τὰ φλογερώτερα κηρύγματα ἐναντίον τῆς λατρείας τοῦ Μαμωνᾶ(«Οὐδεις δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν»― «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς»)· αὐτὸς ποὺ ἔβλεπε τὸ παράδειγμα τῆς πλέον ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, ἡ ὀποία τὸ πᾶν ἐθυσίαζε χάριν τοῦ πλησίον· αὐτὸς ποὺ ἐὰν ἤκουε τοὺς λόγους καὶ ἠκολούθει τὸ παράδειγμα τοῦ Διδασκάλου θὰ ἦτο σήμερον ὁ τετιμημένος ἀπόστολος τῆς Χριστιανοσύνης παραπλεύρως ἑνὸς Πέτρου καὶ Ἀνδρέου, κατήντησε νὰ γίνῃ ὁ κατάπτυστος προδότης. Φρικιαστικὸν παράδειγμα ποὺ φανερώνει εἰς ποῖον βάθος ἐγκληματικότητος δύναται νὰ ἐξωθήσουν τὸν ἄνθρωπον τὰ πάθη καὶ μάλιστα τὸ πάθος ἐκεῖνο  ποὺ ὀνομάζεται φιλαργυρία, ἡ ρίζα αὕτη πάντων  τῶν  κακῶν.
Ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα ἔγραψε τὴν μελανωτέραν σελίδα εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Εὐαγγελίου.
Δὲν κλαίω τὸν προδοθέντα Διδάσκαλον― λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος― κλαίω καὶ θρηνῶ τὸν προδότην μαθητήν. Διότι ὁ μὲν προδοθεὶς ἔσωσε τὸν κόσμον, ἀλλὰ ὁ προδόσας ἔχασε τὸ πᾶν καὶ ἀπέκτησε ὄνομα ἐπονείδιστον καὶ ἡ περίπτωσις τῆς προδοσίας του ἔγινε σύμβολον πάσης ἄλλης προδοσίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων.
Εδατε πῶς ἐπροδόθη ὁ Χριστός; Ἰδέτε τώρα πῶς ἐπροδόθη καὶ ἡ Ἑλλάς!
Ἡ Ἑλλὰς εἶνε φῶς, τὸ ὁποῖον ἀντανακλᾶ τὸ ἀνέσπερον φῶς τῆς Θεότητος. Παρ’ ὅλας τὰς ἀτελείας τὰς ὁποίας ἀναμφιβόλως ἔχει ὡς ἀποτελουμένη καὶ αὐτὴ ἐξ ἀνθρώπων, ὑποκειμένων εἰς τὴν πλάνην καὶ τὴν ἁμαρτίαν― τρανὴ ἀπόδειξις ἡ εἰδωλολατρεία τῶν ἀρχαίων προγόνων μας― ἐν τούτοις ὡς σύνολον ὑπῆρξεν ἔθνος πρωτοπόρον εἰς τὴν λεωφόρον τοῦ πολιτισμοῦ. Μὲ τὰς φωτεινὰς διανοίας τῶν σοφῶν τέκνων της ἐφώτισε τὸν κόσμον. Οὐδεὶς τοῦτο δύναται νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ.
Ἀκριβῶς δὲ διὰ τὴν ἐκπολιτιστικὴν αὐτὴν ἀποστολὴν ἀνὰ τὰ ἔθνη ἐθαυμάσθη καὶ ἠγαπήθη μὲν ἀπὸ τοὺς φιλελευθέρους λαούς, ἀλλὰ καὶ ἐμισήθη σφόδρα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους λαούς, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπον τὴν Ἑλλάδα ὡς ἐμπόδιον εἰς τὸν δρόμον τῶν σκοτεινῶν κατακτήσεών των. Οὐδεμία νίκη μας εἶνε ἀσφαλὴς ἐφ’ ὅσον ἡ Ἑλλὰς δὲν ὑποτάσσεται― ἔλεγον οἱ βάρβαροι καὶ δι’ αὐτὸ ἐκ τῶν 4 σημείων τοῦ ὁρίζοντος μὲ ὁρμὴν ἀγρίων θηρίων κατ’ ἀλλεπάλληλα κύματα κατήρχοντο διὰ νὰ τὴν κατακτήσουν. Ἀλλὰ ἡ Ἐλλὰς μὲ τὴν ἀπαραμιλλον ἀνδρείαν τῶν τέκνων της ἐπολέμει, ἐνίκα, ἀπώθει μακρὰν τῶν συνόρων της τὰ στίφη τῶν βαρβάρων καὶ διέσωζε τὴν ἐλευθερίαν τῶν τέκνων της καὶ τῆς ἀνθρωπότητος ὁλοκλήρου.
Ὅλαι αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις τοῦ κόσμου ἐμίσησαν καὶ μισοῦν τὴν Ἑλλάδα μας ὡς λίκνον ἐλευθερίας καὶ ἑστίαν φωτός, τὰ δὲ γειτονικὰ ἔθνη ὄχι ἁπλῶς τὴν μισοῦν, ἀλλὰ φθονοῦν τὸ μεγαλεῖον της. Τὴν φθονοῦν, διότι αὐτὴ μόνον ἐξ ὅλων τῶν Βαλκανικῶν ἐθνῶν δὲν προσεκύνησε τὸ νεώτερα θηρία τῆς ἀβύσσου, ἀλλὰ ἐστάθη ὀρθία καὶ ἐβροντοφώνησε τὰ δύο ἱστορικά της ὄχι(28 Ὀκτωβρίου 1940 καὶ 6 Ἀπριλίου 1941) ποὺ ἔκαμναν τὴν ἀνθρωπότητα ν’ ἀφυπνισθῇ καὶ νὰ πολλαπλασιάσῃ τὰς ψυχικὰς δυνάμεις πρὸς συντριβὴν τοῦ μαύρου φασισμοῦ ποὺ παρουσιάσθη ὡς θηρίον δικέφαλον ὑπὸ τὴν μορφὴν τῶν δύο δικτατόρων.
Αλλὰ αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ὑπὸ νέαν μορφὴν δροῦν τώρα εἰς τον κόσμον κατέστρωσαν νέον σχέδιον ὁλοσχεροῦς ἐξοντώσεως τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς. Οἱ Σταυρωταί! Οὔτε εἰς τὴν σκοτεινὴν διάνοιαν τοῦ Δαρείου, τοῦ Ξέρξου, τοῦ ΧΟσρόη, τοῦ Κρούμμου, τοῦ Μωάμεθ Β΄, τοῦ Ἀβδοὺλ Χαμίτ, οὔτε καὶ εἰς τὴν διάνοιαν τῶν δύο δικτατόρων τοῦ ἄξονος ἐσχεδιάσθη ποτὲ ἐγκληματικήν των διάνοιαν οἱ σκοτεινοὶ ἄνθρωποι τοῦ Βορρᾶ. Θάνατος εἰς τὴν Ἑλλάδα!― Εἶνε ἡ ἐπωδός των. Θάνατος εἰς ἐκείνην ἡ ὁποία κυριολεκτικῶς τοὺς ἔσωσε ἀπὸ τὴν καταστροφήν.
Ἀλλὰ διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ σχεδίου των ἔχουν ἀνάγκην προδοτῶν.
Διότι γνωρίζουν καλῶς  ὅτι χωρὶς Ἐφιάλτας― Ἰούδας αἱ Ἑλληνικαὶ  Θερμοπύλαι δὲν πίπτουν.

Καὶ δυστυχῶς εὑρέθησαν ἐν Ἑλλάδι τοιαῦτα ἄτομα ποὺ ἀνέλαβον νὰ γίνουν ὄργανα τῶν ξένων συμφερόντων, νὰ παίξουν τὸν ρόλον τοῦ Ἰούδα καὶ νὰ παραδώσουν τὴν Ἐλλάδα σιδηροδέσμιον εἰς τοὺς ἐχθρούς της.
Δὲν κλαίω τὴν Ἑλλάδα μας, ἡ ὁποία προδίδεται ἀπὸ τοιαῦτα ἀνάξια τέκνα της. Διότι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Σταυροῦ θὰ νικήσῃ τοὺς ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς της καὶ ἐργάζονται διὰ τὴν καταστροφήν της. Κλαίομεν ὅμως τοὺς προδότας. Διότι ποία γωνία γῆς θὰ τοὺς δεχθῇ; Καὶ αὐταὶ ἀκόμη αἱ χῶραι αἱ ὁποῖαι σήμερον ἀνοίγουν τὰ σύνορά των διὰ νὰ τοὺς ὑποδεχθοῦν καὶ νὰ τοὺς χειροκροτήσουν διὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττουν ἐναντίον τῆς μητρὸς Ἑλλάδος, αὔριον θὰ κλείσουν τὰ σύνορά των καὶ θὰ τοὺς ἐκδιώξουν μακράν. Διότι τὴν μὲν προδοσίαν πολλοὶ ἀγαποῦν, τὸν προδότην ὅμως οὐδείς.
Ἀσφαλῶς ὅπως διὰ τὸν Ἰούδαν ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς μεταμελείας καὶ ἐπιστρέφων τὰ τριάκοντα ἀργύρια ἐφώναξε:« Ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον»(Ματθ. 27,4), ἔτσι καὶ δι’ αὐτοὺς οἱ ὀποῖοι σήμερον πράττουν παρόμοιον ἔργον Ἰούδα ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος θὰ ἔλθῃ ἡ ὥρα κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἀναστενάζουν, θὰ χύσουν πικρὰ δάκρυα διὰ τὸ κακὸν ποὺ διαπράττουν εἰς βάρος τῆς  ὡραιοτέρας  Πατρίδος τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ἀκόμη ἐξακολουθεῖ νὰ τείνῃ τοὺς βραχιόνάς της καὶ ν’ ἀευθύνῃ πρὸς αὐτοὺς τὴν φωνήν της. Τότε καὶ δι’ αὐτοὺς θὰ ἐπαναληφθῇ τό: «Ὁ δὲ  παράνομος  Ἰούδας  οὐκ  ἠβουλήθη  συνιέναι».