Η ΦΛΟΓΕΡΑ – ΕΛΛΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Κύμη 21 ΜΑΪΟΥ     1951 ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 3
ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ Ὑπὸ Γεωργίου Ν. Χαρτσᾶ βοσκοῦ καὶ διανέμεται δωρεὰν

ΕΛΛΑΣ

Ἑλλάδα μου πανεύφημη, Ἑλλάδα δοξασμένη σήμερον χάνεις τὴν τιμὴ σὰν περιφῥονημένη.
Ὅλα τὰ πάτρια ἔθιμα, βλέπω νὰ καταρρέουν, αἰσχρότητες κι’ ἐγωϊσμοι αὐτὰ νὰ θριαμβεύουν.
Νηστεία καταργήσαμε κι’ αὐτὴ τὴν ἐκκλησία καὶ σπεύδομε ὀλοταχῶς εἰς τὴν παραλυσία.
Τὰ πάντα ἐμολύναμε μὲ τὴν αἰσχρότητά μας, τ’ ἀνόσια ποὺ πράττομε. Πατρὶς τὰ ἔργατά μας.
Τὰ πάντα σὲ στολίζουνε τῆς φύσεως τὰ δῶρα, μὰ ‘μεῖς νὰ σὲ μολύνωμε φροντίζομαι καθ’ ὥρα,
Δημιουργὸς μὲ τὰ πτηνὰ στόλισε τὸν ἀέρα, στὰ δένδρα γιὰ νὰ κελαϊδοῦν αὐτὰ νύκτα καὶ μέρα,
Τοὺς κάμπους τοὺς ἐστόλισε μὲ ποικιλόχρωμ’ ἄνθη τὴν εὐωδιὰ ὡς θυμίαμα ὁ οὐρανὸς ᾐσθάνθη.
Ἡ Θάλασσα μὲ τοὺς ἰχθὺς π’ ὡραῖα κολυμβοῦνε κι’ ὅλα ὅσα εὐρίσκονται Πλάστην δοξολογοῦνε.
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ἔπλασε γιὰ νὰ διασκεδάζῃ  μ’ ὅλα αὐτὰ νὰ τρέφεται Ἐκεῖνον νὰ δοξάζῃ.
Μὰ ᾿μεῖς ὅμως ἀχάριστοι στὸν εὐεργέτη λέγω γενήκαμε ἁμαρτωλοί, μέρα καὶ νύκτα κλέγω.
Ἐσὺ προφήτη Ἠλιοὺ ἐν ἅρμασι ν’ ἀπλώσῃ καὶ σὺ Ἐνὼχ παρακαλῶ τὴ φώτιση νὰ δώσῃς.
Ὅπως τὸ ἄστρον τὸ λαμπρὸ τοὺς μάγους ὡδηγοῦσε, καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ Χριστοῦ τοὺς Ἅγιους βοηθοῦσε
κι’ ἀντέχανε τὰ βάσανα ὅλα τῆς Μαρτυρίας κι’ ἐστηριχθῆκαν ψυχικῶς Χριστιανικῆς Θρησκείας,
ἔτσι κι’ ἐμεῖς ὡς Χριστιανοὶ πρέπει νὰ στηριχθοῦμε, τοὺς Νόμους τῶν πατέρων μας πρέπει νὰ σεβαστοῦμε.
Πρέπει γιὰ νὰ τηρήσωμε νηστεία καὶ ἀργία, θεάτρα νὰ μισήσωμε καὶ τὴν παραλυσία.
Ὦ ἀδελφοί, τὶ ὠφελοῦν τὰ βρωμερὰ τραγούδια οἱ σκανδαλώδεις οἱ χοροὶ, τ’ ἀκάνθινα λουλούδια;
Περάσαν χρόνοι ἀδελφοὶ πολὺ βασανισμένοι, ποὺ τὴν Εἰρήνη ποθητὰ καθεὶς ‘ πὸ μᾶς προσμένει.
Μὰ ἡ Εἰρήνη ἀδελφοὶ ᾿πὸ μᾶς ἀπεμακρύνθη, διότι τὸ ἀδίκημα στὸν κόσμο ἐπληθύνθη.
Ὢ Ἕλληνες ἀγαπητοί, ὅλοι ἄς ἐνωθοῦμε καὶ σύσσωμοι στὶς ἐκκλησιὲς ἐλᾶτε γιὰ νὰ μποῦμε.
Δὲν εἶν’ ναὸς τὸ κτίριον, ἄλλὰ καὶ ἡ καρδιὰ μας. ἄς εἶν’ θυσιαστήριο γι’ αὐτὰ τὰ ἔργατά μας.
Καὶ ὄχι μὲ πορνεύματα καὶ μὲ παραλυσία ὅπου φυλᾶμε τὸν καιρό νὰ γίνῃ ἀγρυπνία.
Μετανοεῖστε Ἕλληνες στὴν Ἐκκλησιὰ νὰ μποῦμε, καὶ γιὰ τὴν σωτηρία μας μεῖς νὰ προσευχηθοῦμε.
Βλέπω ν’ αὐξάνουν τὰ δεινά, τὰ βάσανα πληθαίνουν καὶ σύντομα χειρότερα ᾿π’ αὐτὰ μᾶς περιμένουν.
Παρακαλῶ σᾶς ἀδελφοὶ μὴ μὲ παραξηγᾶτε ἀφῆστε τὰ ἀνήθικα καὶ τὴν τιμὴ χτιμᾶτε.
Τ’ ἀνήθικα οἱ νεαροὶ δὲν πρέπει νὰ τιμήσουν, γιατὶ ἀργὰ ἤ γρήγορα θὰ τὸ μετανοήσουν.
Δὲν βλέπουμε ποὺ σὰν ἀρνιὰ στὸν πόλεμο πηγαίνουν καὶ πίσω ἐπιστρέφονται λίγ’ ἀπ’ ὅσα φεύγουν;
Ὁ πολυεύσπλαχνὸς Χριστὸς θέλει μᾶς προστατέψῃ καὶ τοὺς ἐχθροὺς αἰμοχαρεῖς αὐτὸς θὰ καταστρέψῃ.
Καὶ τότες πλέον ἀσφαλῶς θὰ βασιλεύσῃ Εἰρήνη θὰ πλημμυρίσῃ ἡ χαρὰ καὶ θ’ ἄρθῃ ἠ γαλήνη.
Δὲν πλησιάζει ὁ Χριστὸς ποτὲ τὴν ἀδικία οὔτε καὶ τὴν αἰσχρότητα καὶ τὴν παραλυσία.
Ἐμπρὸς ἀδέλφια ὅλοι μας εἰς τὴν Χαρὰ νὰ μποῦμε καὶ τὴν Ἑλλάδα μας τρανὴ μιὰ μέρα θὰ ἰδοῦμε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΧΑΡΤΣΑΣ
Ποιμὴν

 

________
Π Ο Ι Η Μ Α
ΕΙΣ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Πάλι ἡ Κύμη ὁρφανὴ ὅλη ἡ ἐπαρχία καὶ πάλι δίχως Κήρυκα μένει ἡ Καρυστία
Παρακαλῶ τούς χριστιανούς γιά νά συγκεντρωθοῦμε στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μεῖς νά προσευχηθοῦμε
Ν’ ἀφήσωμε τά θέατρα τούς κινηματογράφους τά κέντρα τίς ἐσχρότητες τους ψυχικούς μας τάφους
Πέλαγος τὸ Ἰόντεν τρόμοι σημειωθῆκαν τρεῖς νῆσοι τρεῖς μυρόβολοι ἐκαταποντισθῆκαν
Τοῦ Νῶε ὁ κατακλυσμός σήμερον παλ’ ἐφάνη μέ δονίσμους καὶ κλονισμούς ἔρημους τόπους κάνει
Καί τῶν σοδόμων ὀ βρασμός τώρα ἐνεφανίσθη κ’ ὁ τόπος στό Ἰόνιον ἐκεῖ κατεποντισθη
Σαλπίζουν φλόγες στά βουνά κ’ ὁ κλονισμός Τρομάζει κάθε ψυχή ποῦ βρέθ’ ἐκεῖ πικρὰ ἀναστενάζει
Θάλασσα δόσμου δάκρυα κ’ ἀὲρα τή βοή σου τούς τρόμους ὅπου ἔρχονται πικρά νά τούς θρηνίσουν
Ἡ ἐρμηνεία Ἰεζεκιήλ ποῦ γράφ’ ἡ ἱστορία καὶ ὁ κλαυθμὸς κι’ ὁ ὀδυρμός φίλοι τοῦ Ἰερεμία
Σήμερον μᾶς πλησίασαν καί μᾶς εἰδοποιοῦνε νά σεβασθοῦμε τὸν Σταυρόν διότι θά χαθοῦμε
Κλάφτε μητέρες τά παιδιά κορίτσια τὰ προικιά σας καί σεῖς λεβέντικα παιδιὰ κλάφτε τὴν λεβεντιά σας
Βλέπω τά κίτριν’ ἄλογα ἁλματοδῶς νά τρέχουν ἱππεῖς μέ κοφτερά σπαθιά στόν τράχηλόν μας ἕρπουν
Βλέπω σημεῖα τῶν καιρῶν νά μᾶς εἰδοποιοῦνε πολλά κακά τά μάτια μας ποδῶ κ’ ἐμπρός θά ἰδοῦνε
Ἀδέλφια τί κερδίζομε στά θέατρα ποῦ πᾶμε καί τήν ἐλπίδα τοῦ Χριστοῦ νά τῆνε ἀψηφᾶμε
Ἀδέλφια παραλείψαμε ἀργεία καί νηστεία καί μόνον προτιμήσαμε ἐμεῖς τά καλλιστεῖα
καὶ ἐπεριφρονήσαμε τήν ἱεράν θρησκείαν. Τὸ φῶς τό ἐμισήσαμε τό σκότος προτιμᾶμε
τό δίκαιον ‘ποφεύγομε τὸ ἄδικ’ ἀγαπᾶμε.

____

Η ΦΛΟΓΕΡΑ  – ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Κύμη 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ    1953 ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 6
ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ Ὑπὸ Γεωργίου Ν. Χαρτσᾶ βοσκοῦ καὶ διανέμεται δωρεὰν

ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΗΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ

Θρηνεῖτε νὰ θρηνήσωμε καὶ χριστιανοὶ μου κλᾶφτε καὶ λόγια ἑνὸς ἀγράμματου μὴν τὰ παραξηγᾶτε.
Παρατηρᾶτε χριστιανοὶ ἐδῶ στὴν Καρυστία, σὲ ποιὸ σημεῖον βρίσκεται ἡ πανσεμνεκκλησία.
Διάκος δὲν εὐρίσκεται Δεσπὸτη νὰ κλουθήσῃ, στὴ λειτουργία νὰ φανῃ δέησιν νὰ ἐκφωνήσῃ
καὶ κήρυκας δὲν βρίσκεται ἐδῶ νὰ κατηχήσῃ οὐδὲ καὶ ξεμολογητὴς νὰ μας ξεμολογήση.
Ποῦ ῾σαι Αὑγουστῖνε Ἱερὲ ποὺ ῾σαι ἐγκατεστημένος, σὲ ποίους τόπους βρίσκεσαι μὴν εἶσαι δικασμένος.
Ποῦ ῾σαι στυλοβάτη μας μὲ τὴν γλυκειὰ λαλιά σου, παρακαλοῦμε μίλησε καὶ πάρε μας κοντά σου.
Ποῦ ῾σαι στόμα μελίρρυτον νὰ μᾶς παρηγορήσης, ποῦ ῾σαι πνεῦμα ἄγιον νὰ μᾶς παρηγορήσης
ποῦ ῾σαι πνεῦμα ἄγιον νὰ μᾶς ξομολογήσης.
Τηλεγραφήματα ἄφθονα στὴ Σύνοδο πηγαίνουν, μὰ ἐντελῶς ἀνένδοτοι οἱ προεστοὶ κεῖ μένουν.
Ποῦ ῾σαι πατέρα μας γλυκὲ μιὰ συμβουλὴ νὰ δώσης καὶ ῾πὸ ὄλεθρο τόν τρομέρο νὰ μᾶς ἐλευθερώσης.
Ποῦ ῾σαι Ἱεροκήρυκα πῶς μᾶς ἐγκαταλείπεις, ἤρθανε τὰ χριστούγενα νὰ μᾶς ξομολογήσης.
Ποιὸς ἀγέρας παγερὸς φύσηξέ καὶ σὲ πῆρε, θαρρῶ σέ τόπους πεδινοὺς κι απανέμους σέ πῆγε.
Σὰν τοῦ ὀρφέως τὸ λυρὶ ἄν μπόρια νὰ μιλήσω, τά ἄφθονα παράπονα ἐγὼ νὰ ἐξηγήσω.
Ποιὰ γλῶσσα φίλοι θέλησε πέτε μου ποῖα χείλη, ἕνας Δεσπότης θέλησε μένα νὰ καταγγείλῃ
καὶ εἰς τὰ Δικαστήρια βεβαίως νὰ μέ στείλῃ, σ’ αὐτὸ θὰ ἔχῃ δίκαιον διότι είμαστε φίλοι.
Ἐγὼ ὅμως τὸν συμπαθῶ συγχώρεσι ζητάω, νὰ συνπαθήσῃ τὸν Χριστὸν θερμῶς παρακαλάω.
Ποῦ ῾σαι πατέρα Κήρυκα ποῦ ῾σαι νὰ φωνάξης, λόγια αἰσχρὰ καὶ κι’ ἀνήθικα ἐσὺ νὰ τὰ πατάξης.
Πολιτικοὶ καὶ κληρηκοὶ Παπάδες Δεσποτάδες, οἱ Ὑπουργοὶ καὶ Βασιλεῖς Πάπαι Πατριαρχάδες.
Ὅλοι ξετᾶχτε τὶς γραφὲς ρωτᾶτε τοὺς Προφῆτες, μᾶς γράφουν καὶ μᾶς ἐξηγοῦν μᾶς περιμένουν λύσες.
Δὲν πρέπει νὰ μιλήσωμε μονάχα νὰ σκεφθοῦμε, πώς πλησιάζει ὁ καιρὸς καὶ ἁς διορθωθοῦμε.

Ὁ Βοσκὸς ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΧΑΡΤΣΑΣ Κύμη-Εὐβείας.

 

Η ΦΛΟΓΕΡΑ  – ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Κύμη 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ    1951 ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 4
ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ Ὑπὸ Γεωργίου Ν. Χαρτσᾶ βοσκοῦ καὶ διανέμεται δωρεὰν

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Προσέχω καὶ παρατηρῶ σὲ μιὰ ἀχαριστία,
ποὺ ὅλοι κατατρέχουνε φίλοι τὴν Ἐκκλησία.
Ἀδιαφοροῦμε παντελῶς τὸ σέβας τῶν πατέρων
καὶ προτιμᾶμε τὰ αἰσχρά, λέγω τῶν ὑμετέρων.
Τὰ Μοναστήρια ἀδελφοὶ εἶν’ ἐγκατελειμένα
σἄν προμαχῶνες παλαιῶν πρὶν τοῦ εἰκοσιένα.
Ποῦ εἶν’ οἱ πρῶτοι κτήτορες ποὺ φρόντιζαν νὰ κτίζουν;
σήμερον οἱ διοικηταὶ ἄρχισαν νὰ γκρεμίζουν.
Ποῦ εἶν’ ὁ πρῶτος Ἱερεὺς Γρηγόριος Τατάγιος
κι’ ὁ ἀδελφὸς Εὐθύμιος ὀ ταπεινὸς καὶ Ἅγιος;
Ὁ Μοναχὸς Νεόφυτος ποὺ τὰ κλειδιὰ κρατοῦσε
κι’ ὅποιος διαβάτης πέρναγε τὸν ἐφιλοξενοῦσε.
Ὁ Θεοφάνης μοναχὸς καταγωγὴ Ρουμάνος
ποὺ φροντιστὴς εἰς τὴν Μονὴν π’ αὐτὸν δὲν βρέθη ἄλλος.
Ὁ Ἄγιος Πανάρετος σεμνο τὸ γεροντάκι,
ἡ ἐκκλησία ἦτανε τὸ μόνο του μεράκι.
Ὁ σεβαστὸς Παρθένιος, πατριώτης καὶ Κυμαῖος
ποὺ τὴ Μονὴ πηρέτησε στὰ νειάτα του γενναίως.
Καὶ ὁ πατὴρ ὁ Νίκανδρος ποὺ σ’ ὅλα προσπαθοῦσε
τοὺς ἀδυνάτους ἀδελφούς, ὅλους τοὺς βοηθοῦσε
Ὁ ταπεινὸς Ἀκάκιος γράμματα δὲν γνωρίζει
γιὰ τὸ συμφέρον τῆς Μονῆς νυχθημερὸν φροντίζει.
Στὸ τέλος τῆς κατάρρευσης ἦταν κι’ ὁ Δανήλης
ὅπου κι᾿αὐτὸς σεβάσμιος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Ἀλλὰ τὶ λέγω ἀδελφοί!.. αὐτοὺς ποὔχα γνωρίζει,
λησμόνησα γιὰ νὰ σᾶς πῶ ποίοι τὴ Μονὴ εἷχαν κτίσει.
Ἠγούμενος Ἰάκωβος ἀπ᾿ἕνα χωριουδάκι
Πασσᾶ ποὺ τ᾿ ὀνομάζουνε π’ ἕνα φτωχὸ σπιτάκι.
Ἦτανε κι’ ἄλλα πρόσωπα π’ ἐγὼ δὲν τὰ γνωρίζω
δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα ἐδῶ νὰ τ’ ἀριθμίζω.
Σήμερον ὅμως ἀδελφοὶ δὲν θέλω νὰ κυττάξω
μόνον ὅταν τὸ σκέπτομαι μοὔρχεται γιὰ νὰ κλάψω.
Ἔγιν’ ἐρείπιο ἡ Μονὴ ῥάκος ἡ ἐκκλησία
καὶ βρίσκεται σᾶς βεβαιῶ σὲ τύχη παναθλία.
Κυμαῖοι, τὶ κωφεύετε ἀπ’ τὸ λήθαργο ξυπνᾶτε
καὶ προστατεύετε τὴ Μονὴ μὴν τὴν περιφρονᾶτε.
Δὲν βλέπετε ποὺ ἔγινε σὰν Ἐνετῶν, ὁ Πῦργος
ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, Μονὴ Ἅγιου Σωτῆρος;
Ἕνας στραβὸς καλόγηρος μόνος ἐκεῖ νὰ μένῃ,
ἡ ἐκκλησία ἔπαψε πλέον γιὰ νὰ σημαίνη.
Κυμαῖοι ῥίχτε μιὰ φωνὴ γιὰ ν’ ἀκουστῆ στὰ ὕψη,
τὸ Μοναστήρι νὰ φτιαχθῆ κι’ ἡ Ἐκκλησιὰ ν’ ἀνοίξῃ.
Τὸ Νάρθηκα ποὺ χάλασαν καὶ τὰ ἐρειπωμένα,
κελλιὰ ὅπου στὰ χρόνια μας βρέθηκαν χαλασμένα.
Εἷν’ κατοικία Βασιληᾶ καὶ αθουσα Ἁγίου
ποὺ προσκηνάει ὁ λαὸς τ’ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Εἶν’ αθουσα τοῦ Βασιληᾶ, τὶ Βασιληᾶ ἀδελφοί μου!
εἶνε τοῦ Παντοκράτορος, ἐλπίδα στὴ ψυχή μου
Δὲν πρέπει μὲ τὴν ἀπειλή, νὰ πᾶμε μὲ τὴ βία,
ἀλλὰ μὲ τὴν παράκλησι δέησι κι’ ἀγρυπνία.
Ἄν ἐρωτᾶς γιὰ τὴ Μονη πολλὰ θέλω νὰ γράψω,
μὰ δὲν μὲ πέρνει τὸ χαρτὶ ἐδῶ γιὰ νὰ συντάξω.
Ποῦ ἤσαστε Ἀρχιερεῖς; στύλοι Ὀρθοδοξίας,
καὶ οἱ προστάται τῶν μονῶν, καύχημα Ἐκκλησίας;
Θεέ μου! Πνεῦμα Ἅγιο, στεῖλε νὰ τοὺς φωτίσῃ,
Ἀρχιερεῖς σημερινοὺς αὐτοὺς νὰ κατηχήσῃ.
Ὄπως οἱ πρῶτοι Μοναχοί, ποὺ στὶς Μόνες μονάζαν,
γιὰ τὸ Λαὸ νυχθημερὸν τὸν Κύριον δοξάζαν.
Ἄγιος Ἀθανάσιος Δεσπότης ἈΡγολίδος,
στὴ Βουλγαρία ὑπέφερε, τὶ πόνους! ἄλλου εδους.
Καὶ τέλος βρῆκε ἄσυλο νὰ πάη νὰ ἡσυχάσῃ
στὴν Ἅγια μεταμόρφωσι τοὺς πόνους νὰ ξεχάσῃ.
Μὲ μιὰ μόνη παρηγοριὰ κοντὰ στὴν Παναγία
καὶ τὴν ἐλπίδα στηρίξε πῶς θᾶβρη θεραπεία.
Νυχθημερὸν προσήυχετο, ἔλεος γιὰ νὰ γίνῃ,
καὶ νὰ φυλάῃ τὸ λαὸ καὶ τὴ φτωχειὰ μας Κύμη.
Μὰ σήμερα, σᾶς βεβαιῶ, ἡ Μονή μας καταρρέει,
κι’ ἀφευκτως διαμελισμὸς παιδιὰ μᾶς περιμένει.
Πού! Κληρικὸς σημερινὸς νὰ ρίξῃ μιὰ ματιά του
μόνον φροντίζομε καθεὶς διὰ τὸν κορβανᾶ του.
Ἔχει σκοπό πανίερο Μοναχικὸς ὁ βίος
καὶ ὄχι δόξες καὶ τιμές, φαντάσματα ἰδίως.
Ὁ Πάνσεμνος Ἀρχιερεὺς ποὺ στὴ Μονὴ κοιμᾶται
στὴν Ἅγια Μεταμόρφωσι ἀπ’ ὅλους ἐκτιμᾶτε.
Ὄπως κι’ αὐτὸς γιὰ τὸ λαὸ πολλὰ ἔχ’ ὑποφέρει
βάσσανα, τυραννήματα ποὺ ὁ λαὸς τὸ ξέρει.
Καὶ ὁ λαὸς τὸν ἐκτιμῆ καὶ τὸν ἐμνημονεύει
γάλήνη καὶ ἀνάπαυσι αἰώνια νὰ εὕρη.
Οἱ Βούλγαροι θελήσανε νὰ τὸν ἐβασανίσουν,
καὶ μὲ βουλή, ἀπὸ τὴ γῆ νὰ τὸν ἐξαφανίσουν.
Μὰ ὁ Σωτῆρας, ὁ Χριστός, τὸ χέρι Του ἁπλώνει
κι’ ἀπ’ τὰ φρικτὰ μαρτύρια αὐτὸν ἐλευθερώνει.
Καὶ σήμερα οἱ χριστιανοὶ κανέν’ μὴ φοβηθοῦνε
κι’ ἀπ’ ὅλα τ’ ἀδικήματα θὰ ἐλευθεροῦνε.
Ἡ Φλογέρα ἑνὸς ποιμένος
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΧΑΡΤΣΑΣ
Κύμη τῇ 13/7/51      ΤΥΠΟΙΟΣ-ΙΩ.ΚΑΛΛΙΑΝΟΥ-ΚΥΜΗ

_

 

 

_