ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ…

«Ὁ βάλλων λίθον εἰς ὕψος ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ βάλλει» (Σοφ. Σειρ. 27, 25)

Αγαπητοί μας αναγνώσται! Ίδετε την εικόνα, η οποία δημοσιεύεται εις την σελ. 105; Κάτω από τον Σταυρόν ζωγραφίζονται δύο άνθρωποι με όλως διαφορετικήν στάσιν απέναντι του Εσταυρωμένου Κυρίου μας.

Ο ένας είνε Χριστιανός Έλλην στρατιώτης. Αυτός αισθάνεται την Θεότητα, αναγνωρίζει την δύναμιν του Χριστού, πλησιάζει με μεγάλην ευλάβειαν τον Σταυρόν, γονατίζει και προσεύχεται. Προσεύχεται δια την γλευκειάν του Πατρίδα, την Ελλάδα, την οποίαν σταυρώνουν νέοι Άνναι και Καϊάφαι και Πόντιοι Πιλάτοι και Ιούδαι της ανθρωπότητος.

Αλλʼ ενώ ο Χριστιανός Έλλην στρατιώτης προσεύχεται, κάποιος άλλος με πολιτικήν ενδυμασίαν, ο οποίος ευρίσκεται μακράν από την φωτιάν και τους καθημερινούς κινδύνους, τολμά ο άθλιος και ανοίγει το στόμα του και χύνει τον βόρβορον της ακαθάρτου καρδίας του και βλασφημεί τα όσια και ιερά της Πίστεως μας. Αυτός είνε ο βλάσφημος. Αχάριστος, ασεβής, απολίτιστος, αλλά και παράφρων. Διότι, όπως ουδείς λίθος τον οποίον ρίπτουν προς τον ουρανόν οι παράφρονες φθάνει τον ήλιον και τα άστρα, ούτω και ουδεμία βλασφημία την οποίαν εκτοξεύουν τα βέβηλα χείλη των βλασφήμων φθάνει την Θεότητα. Όλαι αι βλασφημίαι επιστρέφουν εις την γην. Ως λίθοι θα πέσουν επάνω εις τηνκεφαλήν του βλασφήμου. Αυτός θα ζημιωθή. Αυτός θα υποστή τας συνεπείας της φρικτής αμαρτίας.

Βλασφημείς λοιπόν αδελφέ; Έγινες παράφρων, ο μεγαλύτερος παράφρων! Είνε ως να πτύης και να λιθοβολής τον ήλιον. Αι βλασφημίαι σου αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουν και θα συντρίψουν την κεφαλήν σου, και θα καταράσαι την στιγμήν, κατά την οποίαν ήνοιγες το βέβηλον στόμα σου δια να βλασφημήσης, και με αναστεναγμούς θα λέγης˙ Προτιμότερον θα ήτο να εγίνετο σεισμός, να ήνοιγεν η γη να με καταπίη, παρά να ανοίξω το στόμα μου και να βλασφημήσω τον Πλάστην μου, τον Λυτρωτήν μου, τον Κύριον μου!

Χριστιανέ αναγνώστα! Μη έλθης ποτέ εις την θέσιν του βλασφήμου. Μη μολύνης τον αέρα της Πατρίδος μας με τας αισχράς φράσεις κατά των Θείων, αλλά πατών το Ελληνικόν έδαφος, το οποίον έχει γίνει «Κρανίου τόπος» και είνε πλήρες σταυρών μαρτύρων και ηρώων, γονάτιζε ως ο εκατόνταρχος του Ευαγγελίου προ του Σταυρού του Κυρίου, και λέγε με φλογεράν καρδίαν˙

«Αληθώς συ είσαι ο Θεός μου, ο Λυτρωτής μου. Σε λατρεύω, σε υμνολογώ και σε δοξάζω πάσας τας ημέρας της ζωής μου. Χάριν σου και των ωραίων ιδανικών σου είμαι έτοιμος να χύσω και την τελευταίαν σταγόναν του αίματος μου, όπως συ έχυσες το πανάγιον σου Αίμα δια να λυτρώσης εμέ και όλην την ανθρωπότητα εκ της αιχμαλωσίας των δεινών. Ω Κύριε! Εάν ποτέ σε εβλασφήμησα, τώρα κλαίω και αναστενάζω, πίπτω έμπροσθεν σου, φιλώ τους παναχράντους σου πόδας και σε παρακαλώ να με συγχωρήσης. Συ πάντοτε συγχωρείς, και τον μεγαλύτερον αμαρτωλόν, όταν ειλικρινώς μετανοή. Δέξαι με πλησίον σου. Και όταν απέλθω εκ της προσκαίρου ταύτης γης, αξίωσον με να είπω δια τελευταίαν φοράν την προσευχήν του μετανοήσαντος ληστού˙ “Μνήσθητί μου, κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῆ βασιλεἰα σου”. Αμήν».

ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΣΥΣΣΩΡΕΥΕΙ ΛΙΘΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΞΕ;

Διαβάστε και το σχόλιο:

• Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως συνεχίζει την ολέθρια-καταστροφική οικουμενιστική πολιτική του προκατόχου του, μακαριστού Αθηναγόρα. Κάτι τέτοιο τυγχάνει και τυφλώ δήλον!
  Μόνο που στα χρόνια του Αθηναγόρα κάποιοι ομολογητές επίσκοποι καθώς και κληρικοί κατώτερων βαθμίδων καυτηρίασαν και στηλίτευσαν την εν θέματι πολιτική και τις διάφορες εκφράσεις και εκφάνσεις της, υπείκοντες στη φωνή της αρχιερατικής και ιερατικής τους συνειδήσεως αντίστοιχα, αδιαφορούντες για τις οιεσδήποτε συνέπειες και πληρούντες αφάτου αγαλλιάσεως το ορθοφρονούν ποίμνιο. Τρεις, μάλιστα, ομολογητές επίσκοποι, οι μακαριστοί μητροπολίτες Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Παραμυθίας Παύλος, μνήμονες των καθηκόντων τους, των απορρεόντων απ τους Θείους και Ιερούς κανόνες, που τόσο βάλλονται σήμερα (όρα διαβόητη «ακαδημία» Δημητριάδος) δε δίστασαν να προχωρήσουν και στη διακοπή του μνημοσύνου του πρωταγωνιστή των μειοδοτικών, περί την Ορθόδοξη Πίστη πρωτοβουλιών, μακαριστού Αθηναγόρα εν έτει 1970 όπως και πολλές μονές του Αγίου Όρους.
  Το ερώτημα όμως που, αβιάστως, προκύπτει είναι το εξής: γιατί στις ημέρες μας, κατά τις οποίες σημειώνεται επανάληψη των Αθηναγόρειων «κατορθωμάτων» απ την πλευρά του νυν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, δεν παριστάμεθα μάρτυρες μιας αναλόγου αντιδράσεως απ τη μεριά των ποιμένων;
  Τι να υποθέσει κανείς σχετικώς;
  Οτι λόγοι που σχετίζονται με την κακώς εννοούμενη ειρήνη και ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας καθιστούν τους ταγούς μας επιφυλακτικούς αναφορικά με την ανάληψη αγωνιστικών πρωτοβουλιών;
  Ότι έχει επέλθει, εν προκειμένω, ανεπίτρεπτος συμβιβασμός;
  Οτι η δειλία και, ενδεχομένως, ο καιροσκοπισμός κατευθύνουν το βηματισμό ενίων ποιμένων;
  Οτι κάποιοι εκκλησιαστικοί ηγήτορες θεωρούν ως παρωνυχίδα τη μετερχόμενη υπό του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, κατά κύριο λόγο, μειοδοτική πολιτική επί θεμάτων Ορθοδόξου Πίστεως;
  Δεν τους συνέχει το γεγονός ότι το ποίμνιο αντικρύζοντας απ τα ΜΜΕ τον πατριάρχη να συμπροσεύχεται, κατά παράβαση των Θείων και Ιερών κανόνων, με το «δίκερω γίγα» της Ρώμης περιέρχεται σε κατάσταση συγχύσεως και απαμβλύνσεως του κριτηρίου της Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας;
  Πώς, απ τη μία μεριά διακηρύττουν ότι ο παπισμός είναι αίρεση, και άριστα πράττουν (αναφερόμαστε στους υγιώς φρονούντες Ορθοδόξους ποιμένες κι όχι στους ελάχιστους επισκόπους που ονομάζουν την παπική σέκτα «αδελφή Εκκλησία»)και απ την άλλη παραμένουν βωβοί όταν πρόσωπα που κατέχουν ανώτατη θέση στην Ιεραρχία της Ορθοδόξου Εκκλησίας συμφύρονται και, το χείριστον, συμπροσεύχονται με τους αιρεσιάρχες;
  Πώς, μετά, να μη μελαγχολεί κανείς αναλογιζόμενος, συν τοις άλλοις, και την εκρηκτική κατ΄σταση που τείνει να δημιουργηθεί, αν δεν έχει ήδη δημιουργηθεί, στις ψυχές πολυάριθμων πιστών, κληρικών και λαικών, που βιώνουν μία πρωτοφανή κρίση συνειδήσεως θεώμενοι την επίταση της ολέθριας πατριαρχικής οικουμενιστικής πολιτικής αφού στο κομβολόγιο των μειοδοτικών πατριαρχικών, ως επί το πλείστον,ενεργειών και εκδηλώσεων προστίθενται, καθημερινώς, καινούριου κόμβοι!
  Λ.Ν.

14 Μαΐου 2014 – 7:59 μ.μ.