Ευχαριστια στο Θεο

Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς (α, 3)

Από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής στον κύκλο ανδρών
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

στίχ. 3. «Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί, καθὼς ἄξιόν ἐστιν, ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους».
«Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε». Εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ πάντοτε γιὰ σᾶς, λέει ὁ ἀπόστολος. Ἐμεῖς ἆρα γε εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ πάντοτε; Ἂν ἔχουμε μπόλικο φαΐ, ἂν ἔχουμε τὸ πορτοφόλι γεμᾶτο, ἂν ἔχουμε ὑγεία, ἂν είμεθα καλὰ καὶ δὲν πονᾶμε πουθενά, λέμε «Δόξα σοι, ὁ Θεός». Ὅταν ὅμως συμβαίνουν τίποτε δυσάρεστα γεγονότα, βαρυγγωμοῦμε.
Δὲν πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ μόνο σὲ ἡμέρες εὐτυχίας, ἀλλὰ πάντοτε νὰ λέμε «Δόξα σοι, ὁ Θεός». Ὅπως ὁ Ἰώβ. Πόσα κακὰ τοῦ ἦρθαν, καὶ ἔλεγε αὐτὸ ποὺ ἀκοῦμε στὴ θεία λειτουργία· «Είῃ τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος» (πρβλ. Ἰὼβ 1,21). Νὰ εὐχαριστῇς τὸ Θεὸ πάντοτε. Νὰ εἶσαι εὐγνώμων στὸ Θεὸ καὶ νὰ μὴ γογγύζῃς.

«περὶ ὑμῶν». Αὐτὸ εἶνε ἀγγελικό. Ἐγὼ ὁ Παῦλος εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ γιὰ σᾶς, γιὰ τὴν πρόοδό σας. Γιὰ νὰ καταλάβετε πόσο μεγάλο εἶνε αὐτό, σᾶς ἐρωτῶ· Ὅταν τὸ παιδὶ τοῦ γείτονά σου δίνῃ ἐξετάσεις καὶ ἔρχεται πρῶτο στὸ πανεπιστήμιο ἢ στὴν ἀκαδημία, τί αἰσθάνεσαι ἐκείνη τὴν ὥρα; Χαρά; Καὶ λὲς «Δόξα σοι, ὁ Θεός, ποὺ τὸ φτωχαδάκι αὐτὸ πέρασε πρῶτο στὴν ἰατρικὴ ἢ στὴ φιλολογία»; Νιώθεις τέτοια χαρὰ μέσα σου, σὰ᾿ νὰ εἶνε δικό σου παιδί; Ἢ νιώθεις λύπη καὶ ζήλεια; Τὸ νὰ χαίρεσαι μὲ τὴ χαρὰ τοῦ ἄλλου εἶνε ἀγγελικό, τὸ δὲ ἄλλο εἶνε σατανικό.
Αὐτὸ λέει ὁ Παῦλος ἐδῶ· Εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ γιὰ σᾶς. Δὲν εὐχαριστεῖ τὸ Θεὸ μόνο γιὰ τὶς εὐεργεσίες του στὸν ἴδιο, ἀλλὰ τὸν εὐχαριστεῖ γιὰ τὴν πρόοδο τῶν πνευματικῶν του τέκνων. Εὐχαριστῶ τὸ Θεό, λέει ὁ Παῦλος, γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὴν προκοπή σας. Ὄχι τὴν κοσμικὴ ἢ τὴν οἰκονομικὴ καὶ ἐμπορική, ἀλλὰ τὴν πνευματική. Ποιά εἶνε ἡ πνευματικὴ πρόοδος; Τὸ
«ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη». Ἡ πίστι γεννᾷ καὶ τρέφει τὴν ἀγάπη καὶ κάθε ἀρετή. Ἡ ἀρετή, ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, εἶνε δέντρο. Κι ὅπως τὸ δέντρο τὸ βλέπεις ν᾿ αὐξάνῃ συνεχῶς καὶ νὰ φέρῃ καρπούς, ἔτσι καὶ ἡ ἀρετή. Τὴν ἐφύτευσε μέσα μας ὁ διος ὁ Θεός. Δὲν εἶνε ἕνα κακιασμένο δέντρο, ἕνας ἄχρηστος θάμνος, μιὰ ἄκαρπη βάτος. Εἶνε οὐράνιο δέντρο, ποὺ συνεχῶς αὐξάνει καὶ μεγαλώνει. Ὁ ἄνθρωπος, λέει ὁ Πλάτων, εἶνε οὐράνιο δέντρο· ἀλλὰ ποῦ νὰ τὸ καταλάβουν αὐτὸ οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι;
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Πλάτωνα, μᾶς λέει· Ἡ πίστι, τὸ οὐράνιο αὐτὸ δέντρο, μέσα στὸν ἄνθρωπο «ὑπεραυξάνει», μεγαλώνει συνεχῶς καὶ φέρει καρπούς. Εὐχαριστῶ τὸ Θεό, λέει, πού, ἐνῷ σᾶς φύτευσα μικρὰ δεντράκια, τώρα σᾶς βλέπω νὰ μεγαλώνετε. Νὰ γίνεστε δέντρα μεγάλα, γεμᾶτα φύλλα, ἄνθη καὶ καρπούς. Δόξα σοι, ὁ Θεός! Εὐχαριστεῖται ὁ Παῦλος, ὅπως εὐχαριστεῖται κάποιος ὅταν βλέπῃ ἕναν ἄγονο τόπο νὰ γίνεται ὄμορφο περιβόλι.
Γνώρισα ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο σ᾿ ἕνα μικρὸ νησάκι τῶν Κυκλάδων, τὸ διάστημα ποὺ ἤμουν δάσκαλος ἐκεῖ. Ἔρημος ἦταν ὁ τόπος στὸ νησάκι, ξεραΰλα. Ἦρθε αὐτὸς ὁ φτωχός. Βρῆκε ἕνα ξερὸ καὶ ἄγονο μέρος. Καὶ ἐργάστηκε ἐπὶ δέκα χρόνια ―δὲ᾿ σᾶς λέω ὑπερβολή―, καὶ σὲ δέκα χρόνια τὸ ἄγονο μέρος τὸ μετέτρεψε σὲ ὄμορφο περιβόλι, ἔγινε χαρὰ Θεοῦ. Κοπίασε καὶ μόχθησε γιὰ νὰ μεταβάλῃ τὸ χέρσο ἐκεῖνο τόπο σὲ περιβόλι.
Ἔτσι κοπίασε καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ μὲ τὸν κόπο του, ἕνα χέρσο πνευματικὰ τόπο, τὸν μετέβαλε σὲ περιβόλι τοῦ Θεοῦ. Καὶ βλέπει τώρα τὰ δεντράκια αὐτὰ νὰ μεγαλώνουν, νὰ αὐξάνουν καὶ νὰ γίνωνται δάσος ὁλόκληρο. Καὶ εὐχαριστεῖται. Καὶ δοξάζει τὸ Θεό, ποὺ τ᾿ ἄφησε μικρὰ δεντράκια καὶ τὰ βλέπει τώρα νὰ μεγαλώνουν.
Ὅπως ὁ πατέρας χαίρεται καὶ εὐχαριστεῖται ὅταν βλέπῃ τὸ παιδάκι του νὰ μεγαλώνῃ καὶ νὰ μὴ τὸ χωροῦν τὰ ῥοῦχα του, τὰ παντελόνια, τὰ σακκάκια, τὰ παπούτσια, καὶ τοῦ ἀγοράζει ἄλλα. Ἅμα ὅμως ὁ πατέρας δῇ τὸ παιδί του νὰ μὴ μεγαλώνῃ, νὰ ἔχῃ νανισμό, λυπεῖται μέχρι θανάτου· μπορεῖ καὶ νὰ πεθάνῃ ἀπὸ τὴ λύπη του.
Πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ αὐξάνουμε. Νὰ αὐξάνουμε ὄχι κατὰ κόσμον, π.χ. σὲ λεφτά, μάρκα καὶ λίρες, ἀλλὰ στὴν ἀρετή. Οὔτε εἶνε τόσο σπουδαῖο πρᾶγμα ν᾿ αὐξάνουμε σὲ ἐπίγεια πράγματα, σὲ γνώσεις καὶ σὲ ματαία δόξα, ἀλλὰ στὴν ἀρετή, στὴν ἀγάπη καὶ στὴν πίστι.
Δόξα τῷ Θεῷ, λέει ὁ Παῦλος, ποὺ σᾶς φύτευσα δεντράκια μικρά, καὶ τώρα σᾶς βλέπω δέντρα μεγάλα καὶ καρποφόρα.