ΠΩΣ ΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΙΚΟΥΝ

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΑΤΟΡΙΑΣ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΣΤΙΣ 6-4-1968, ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ 3 ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΝ  ΤΡΕΛΛΟ, ΑΠΕΤΥΧΕ!

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.99-105

• (Τα αποσπάσματα των ομιλιών που ακολουθούν απηυθυνε ο θαρραλέως Μητροπολίτης π. Αυγουστίνος στο ποίμνιό του, ενώ ήτο υπο παρακολούθηση. Ο πιστός λαός της Φλώρινας και της Πτολεμαϊδος  ξεσηκώθηκε. Με χειροκροτήματα και επεφωνήματα την ώρα της ομιλίας και με τηλεγραφήματα συμπαραστάσεως στη συνέχεια εδωσε μάχη).

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ

Φλώρινα 6-4-1968

«…Σήμερα προ μίας ώρας, ήρθαν στη μητρόπολη τρεις ψυχίατροι καθηγητές πανεπιστημίου, για να με εξετάσουν αν έχω καλώς τας φρένας. Χριστέ μου σε ευχαριστώ, γιατί με αξίωσες, να ακούσω και εγώ την κατηγορία που άκουσες εσύ στον κόσμο αυτό τον αμαρτωλό. Aλλ’ αφού θέλουν έτσι, θα μου επιτρέψετε, Χριστιανοί μου, να τους απαντήσω, ότι οι φρένες μου είναι σώες, σωότατες… Άς διαβάσουν τα βιβλία μου, για να δούνε που είναι τα σπέρματα της αναρχίας των σκέψεών μου. Και όμως ετόλμησαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση και τον νου μου και να με πιάσουν κ’ εμένα να με κλείσουν μέσα στο φρενοκομείο. Ως Έλλην ιεράρχης απήντησα και η χωροφυλακή απ’ έξω έλαβε τα πόστα. Φοβηθήκανε μήπως εγώ κτυπήσω τους καθηγητάς. Μπήκαν μέσα στη μητρόπολη. Έδωσα εντολή να τους κεράσουν, και τους έστειλα μήνυμα: Ο επίσκοπος, που δέχεται και τον τελευταίο κουρελιάρη και κάθεται ώρες ολόκληρες μ’ αυτόν, υπό τοιαύτας συνθήκας δεν θα σας δεχθεί…
Είπαν κάποιοι: «Έχει μίσος ο δεσπότης». Όχι μέσα στην καρδιά μου βρίσκονται όλοι, εχθροί και φίλοι και πάνω από το σταυρό θα λέω: «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι πιούσι». Δεν αισθάνομαι μίσος εναντίον ουδενός. Μίσος αισθάνομαι εναντίον του διαβόλου, εναντίον της αμαρτίας. Μ’ αυτούς έχω πόλεμον άσπονδο, ανένδοτο. Δεν θα υποχωρήσω απέναντι του διαβόλου και απέναντι της αμαρτίας. Μέχρι τελευταίας μου πνοής θ’ αγωνισθώ υπέρ των ωραίων ιδανικών της πατρίδος.
Αδελφοί, σεις μεν θα απέλθετε εις τα σπίτια σας, εγώ δε στη μητρόπολή μου ζω ημέρας τραγικάς και δραματικάς. Δι’ εμένα έφτασε η Μεγάλη Παρασκευή. Δόξα σοι, ο Θεός! Δεν ξέρω πόσες ημέρες θα είμαι επίσκοπος εδώ στη Φλώρινα αλλά και μιαν ημέρα να είμαι επίσκοπος θα εκτελέσω το καθήκον μου απέναντι της πατρίδος…

Αν δεν επίστευα στο Ευαγγέλιο, θα προτιμούσα να είμαι λούστρος,

να γυαλίζω παπούτσια στους δρόμους της πόλεως. Πιστεύω στο Ευαγγέλιο, πιστεύω στην Ορθοδοξία, και παίζω κορώνα – γράμματα τη ζωή μου για την Ελλάδα…
Εδώ δίδεται μια μάχη, η μάχη του Χριστού κατά του σατανά. Πρέπει να νικήσει ο Χριστός, και μόνον ο Χριστός.

Μου είπαν οι αρχιερείς, «Πάτερ μου, συμβιβασμό».

Είμαι έτοιμος για κάθε συμβιβασμό. Αντέστε στο νομάρχη. Και αν ο νομάρχης θέλει να συμμορφωθεί με το αιώνιον Ευαγγέλιο, και αν υποταχθούν οι άρχοντες στο αιώνιον Ευαγγέλιο, εγώ θα τους αγκαλιάσω εδώ μέσα στην εκκλησία.
Εάν όμως δεν θέλουν, εγώ είμαι ασυμβίβαστος. Δεν υποχωρώ ούτε ένα γιώτα από το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Αυτά τα χειροκροτήματα θα τα πληρώσετε.
Αν και γνωρίζω, μέσα στο ναό δεν είστε μόνο πνευματικά μου τέκνα αν και γνωρίζω, ότι εδώ υπάρχουν και κατάσκοποι αν και γνωρίζω, ότι υπάρχουν και Ιουδαίοι που θα σπεύσουν να μεταφέρουν τα λόγια μου… Θεέ μου, συγχώρεσε τους εχθρούς μου, οι οποίοι έφθασαν μέχρι τοιούτου σημείου ώστε να μου φορέσουν ζουρλομανδύα για να με κλείσουν στο Δρομοκαϊτειο. συγχώρεσε τους.
Σείς δε, ευλογημένα μικρά παιδιά, αρνάκια του Χριστού μου, γονατίστε απόψε μπροστά στον Εσταυρωμένο, για να φυλάει τη γλυκειά μας πατρίδα, να φυλάει και τον επίσκοπο σας.
Δεν ξέρω πόσες ημέρες θα μείνω στη Φλώρινα ίσως και να μη με ξανακούσετε. Εσείς δε, αγαπητοί μου, μείνετε πιστοί στην πατρίδα μας, μείνετε πιστοί στα ιδεώδη μας, μείνετε πιστοί είς την μνήμη των πατέρων μας. Εκάθησα οχτώ μήνες στη μητρόπολη και έκανα ότι δεν έκαναν άλλοι σε σαράντα χρόνια…
Ο λόγος μου ήταν ειρηνικός και κατευναστικός. Θα τηλεγραφήσουν τώρα κάτω στην Αθήνα και θα πουν, για να με εξοντώσουν, ότι ο Αυγουστίνος εκήρυξε επανάσταση. Δεν κήρυξα επανάσταση αλλά ειρήνη, συνδιαλλαγή και αγάπην προς όλον τον λαό. Θέλω ο λαός μας, από τον νομάρχη μέχρι τον τελευταίο πολίτη και από τον διοικητή του Σώματος μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, θέλω τον λαό μου να είναι κάτω από την ευλογία Ιησού του Ναζωραίου όν, παίδες, ευλογείτε και υπερυψούτε είς πάντας τους αιώνας.
Αν νομίζετε ότι είμαι αναγκαίος και χρήσιμος στην πόλη, να είστε θαρραλέοι. Να είστε θαρραλέοι, διότι και ο πρωθυπουργός της χώρας είπε στους αγρότες να είναι θαρραλέοι. Λοιπόν μη φοβείσθε κανέναν. Να τηλεγραφήσετε στην Ιεράν Σύνοδον, ότι θέλουμε τον επίσκοπον μας είς την έδραν του (αποσπάσματα ομιλίας).

Αγωνίστηκα, δεν υποχώρησα

(Πτολεμαϊδα 7-4-1968)

Δεν θέλω να ταράξω τα πνεύματα. Βλέπετε, ότι λησμόνησα τα κατ’ εμέ και ομιλώ ως κήρυξ του ευαγγελίου. Δεν αποκλείεται, το κήρυγμά μου αυτό να είναι το τελευταίο σ’ ολόκληρη την επαρχία μου. Δεν αποκλείεται για τελευταία φορά να εμφανίζομαι ως επίσκοπος ενώπιον σας.
Δεν είμαι εξ’ εκείνων των ανδρών οι οποίοι, όπως είπα στον ενθρονιστήριο λόγον μου, θυσιάζουν τας αρχάς χάριν του θρόνου. Επίσκοπος δεν ήθελα να γίνω ήθελα να πεθάνω ως «πάτερ Αυγουστίνος». Με επεστράτευσε η πατρίς και εδέχθην στα εξήντα μου χρόνια. Με επεστράτευσαν, αλλά τους εδήλωσα σαφώς και κατηγορηματικώς ότι δεν θα θυσιάσω τας αρχάς μου χάριν του θρόνου, αλλά θα θυσιάσω χίλιους θρόνους για την αλήθεια, για τον Χριστό και την πατρίδα.
Οι άσπονδοι εχθροί μου τώρα μεν φορούν γαλάζιο σκουφί αλλά αύριο – μη γένοιτο πατρίς, μη γένοιτο Ελλάς – άμα συμβεί κάτι, το γαλάζιο σκουφί τους θα το κάνουν κόκκινο μα ο Αυγουστίνος το καλυμμαύχι του θα το αφήσει πάντα χριστιανικό και πάντα ελληνικό.
Δεν είμαι χθεσινός 35 χρόνια υπηρετώ το λαό. Τα καλντερίμια της Κοζάνης και τα ψηλά βουνά με γνωρίζουν ως άνδρα ο οποίος υπηρέτησα την πατρίδα με όλη μου την αγάπη και με αυτοθυσία.
Τώρα οι αδίστακτοι εχθροί μου έχουν την αξίωσιν, ο επίσκοπος των 62 ετών να κάθεται κλαρίνο ενώπιον των οιωνδήποτε και ραδιουργούν εναντίον μου.
Σέβομαι τάς αρχάς και τας εξουσίας αλλά υπεράνω όλων έχω την αλήθεια και τον Θεό.
Ένα τσουβάλι κατηγορίες εκτόξευσαν εναντίον μου. Σαν τους ψαράδες «εψάρευαν» τον κήρυκα του ευαγγελίου. Ενώ χιλιάδες κόσμος με ακολουθεί αυτοί οι χαφιέδες «ψάρευαν» τις λέξεις μου, τις φράσεις μου, την αγνή μου την καρδιά. Για να τα κάνουν ξίφη εναντίον μου.
Το εδήλωσα καλά είς τα ανώτερα κλιμάκια της πατρίδος μου. Όπως είχα το θάρρος είς ημέρας σκληράς να ομολογήσω την αλήθεια και να πάω στα στρατόπεδα και να κινδυνεύσω, εδήλωσα και τώρα στους πολιτικούς παράγοντες και είπα, Εξετάσατε τον βίον μου εάν ενήργησα εναντίον του έθνους μου, να με παραπέμψετε σε στρατοδικείο και να με εκτελέσετε.
Είπα και στους εκκλησιαστικούς παράγοντες, Εξετάστε το βίον μου, πάρτε κόσκινο και κοσκινίσατε με, αν βρείτε ότι παρέβηκα τους κανόνας της Εκκλησίας, να με καθαιρέσετε.
Και αφού δεν μπόρεσαν να βρουν στοιχεία ούτε για στρατοδικείο ούτε για Ιερά Σύνοδο, οι κατήγοροι μου οι αδίσταχτοι, από πέτρα σε πέτρα, από άβυσσο είς άβυσσο, από συκοφαντία σε συκοφαντία, από έγκλημα είς έγκλημα, έφτασαν σε ένα σημείο αδελφοί μου απίστευτο.
Χθες το βράδυ, η ώρα 6, μία μαύρη λιμουζίνα με τρεις ψυχιάτρους, καθηγητάς πανεπιστημίου ήρθαν για να εξετάσουν εάν έχω σώας τας φρένας μου.
Δεν τους εδέχθηκα, ως Έλλην ιεράρχης. Τους εδίδαξα, ότι παράφρων δεν είμαι, ότι έχω σώας τας φρένας της διάνοιας μου.
Επιτρέψτε μου και την ώραν αυτή να σας πω την αλήθεια από μικράς ηλικίας στο δημοτικό σχολείο είχα άριστα, στο γυμνάσιο είχα άριστα, στο σχολαρχείο άριστα, στο πανεπιστήμιο άριστα. Στη δημοσιογραφία και στα περιοδικά άριστα. Έχω συγγράψει 20 βιβλία με 10.000 σελίδες ας εξετάσουν, αν βρουν στα συγγράμματα μου ένα μόριο παραφροσύνης.
Ζητούν να μου φορέσουν τον ζουρλομανδύα, για να με κλείσουν στο φρενοκομείο, οι αδίσταχτοι εχθροί μου.
Εγώ πιστεύω, ναι πιστεύω στο Ευαγγέλιο, που κρατώ στα χέρια μου. Πατώ τον κόσμο όλον αλλά το Ευαγγέλιο δεν το πατώ. Αν αυτό είναι ψέμα, να το κάψομε και να πάμε με τους άθεους, να γκρεμίσουμε τις εκκλησίες, να κάψομε τους παπάδες. Μα δεν είναι ψέμα. Μπορεί ψέμα να είναι τα άστρα, ψέμα να είναι ο ήλιος, ψέμα τα ποτάμια, μα ποτέ το Ευαγγέλιο. Δεν είναι ψέμα, είναι η αλήθεια του κόσμου.
Βαίνω προς το τέρμα μου, βαίνω προς το Άγιο Όρος, βαίνω σε εξορία. Οπουδήποτε και αν υπάγω, ατιμίες δεν έκανα στον βίον μου. Το ράσο μου το έχω καθαρό. Μόνο, μόνο – και ζυγίζω τις φράσεις μου μία προς μία -, μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα της στέπας εξοντώνονται οι άνθρωποι με τοιαύτα ανέντιμα μες στην Ελλάδα μας, στην πατρίδα μας, όχι. (Ο συνταγματάρχης που ήταν μέσα στον ναό και παρακολουθούσε το κήρυγμα απεχώρησε)
Μία μόνο ελπίς υπάρχει – και έπρεπε ο συνταγματάρχης να καθίσει για να τα’ ακούσει αυτό και όχι να φύγει. Αφού η κυβέρνηση διακηρύττει το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», λέω Γεώργιε Παπαδόπουλε, προτού να υπογράψετε την άτιμον αυτήν πράξη, έπρεπε να το σκεφθείτε. Να ξέρετε ότι εγώ δεν θα ζημιωθώ. Αλλά λυπούμαι το έθνος μου, που θα σειστεί ολόκληρο, από Κέρκυρας μέχρις Έβρου θα αγανακτήσει κάθε ελληνική καρδιά, όταν μάθει ότι ο Αυγουστίνος Καντιώτης, που υπηρέτησε 35 χρόνια την πατρίδα, για να εξοντωθεί, παρουσιάζεται ως παράφρων, επειδή το θέλουν πέντε – δέκα στη Φλώρινα.
Αλλά παραπάνω από τους άρχοντας είναι Άλλος. Έχω πικράν πείρα της ζωής. «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ούκ έστι σωτηρία». Δεν έχω ελπίδα σε κανέναν ελπίδα μου είναι ο Θεός.
Θα βαδίσω αντρίκια, θα βαδίσω παλικαρίσια, θα βαδίσω ως επίσκοπος εν μέσω του χάους και θα λαλήσω την αλήθεια, είτε μέσα είς τα στρατόπεδα είτε εις τα φυλακάς. Έως ότου υπάρχει η αναπνοή μου, θα κηρύττω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
Είπαν και διέβαλαν ότι Τι έχει ο Καντιώτης; Μία χούφτα ανθρώπων έχει… Δεν είναι μία χούφτα ανθρώπων, αλλά είναι ολόκληρος ο λαός μας.
Εστέ γενναίοι και θαρραλέοι. Πόντιοι, Μικρασιάτες, εκλεκτά παιδιά της Μακεδονίας μας, εστέ θαρραλέοι. Εάν πιστεύετε ότι έχω έργο για να εκτελέσω, νά τα τηλεγραφεία. Βεβαιώσατε ότι ο επίσκοπος σας δεν είναι παράφρων αλλά είναι ανήρ εθνικός και πνευματικός άνθρωπος.
Από σας εξαρτάται αν μείνω και από τον Θεό.
Σας παρακαλώ, απόψε, να πέσετε στα γόνατα και να παρακαλέσετε τον Θεό, για να δώσει ειρηνικό τέλος στην υπόθεση αυτή και ο επίσκοπος σας να βρεθεί πάλι ανάμεσα στο ποίμνιο του (2ο απόσπασμα ομιλίας στην Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδας).