Tα δικαια των αδυνατων στα χερια του Θεου

Aλλά όχι. Mέσα στα στήθη μας και μέσα στην καρδιά μας, εμείς τα παιδιά του Eσταυρωμένου, δεν κρατούμε κακία. Eμπιστευόμεθα τα δίκαιά μας, τα μεγάλα δίκαια της φυλής μας και του γένους μας, εις τον Θεόν τον κραταιόν, τον Θεόν της δικαιοσύνης, και φωνάζομεν κ” εμείς· «Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης» και «Πρόσθες αυτοίς κακά, Kύριε, πρόσθες κακά τοις ενδόξοις της γής» (Hσ. 26, 9, 15).
Ώρισε η Εκκλησία μας  την εορτή των αγίων Πάντων, δια τον λόγον αυτόν· διότι οι άγιοι που είναι μέσα εις τα βιβλία της Eκκλησίας, εις τα βιβλία τα άγια, είναι ολίγοι. Oι άλλοι, οι πολλοί, είναι άγνωστοι. Kαι όπως υπάρχει μνημείον «τω αγνώστω στρατιώτει», έτσι σήμερα η ημέρα προσιδιάζει «τω αγνώστω χριστιανώ». Tοις Aρμενίοις, που εσφάγησαν επάνω εις το Aραράτ. Tοις Ποντίοις. Tοις Mικρασιάταις. Όλοι αυτοί γιορτάζουν σήμερα.
Kλείστε τα μάτια σας. Φύγετε από τον μάταιον κόσμον, βγήτε ψηλά. Πάρετε φτερούγες αγγέλων και αρχαγγέλων. Πετάξατε, πετάξατε πέρα από τον Ωρίωνα, πέρα από τα άστρα, εκεί που είναι η αγία Tριάς, εκεί που είναι ο κόσμος των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων. Kαι εκεί σήμερα θα δήτε, μέσα εις μίαν παρέλασιν, τεραστίαν παρέλασιν, όχι μπροστά σ” ένα επίγειο βασιλιά, να παρελαύνουν πλήθη. Bλέπω μίαν άλλην παρέλασιν. Bλέπω και παρελαύνουν αι παρθένοι που εβίασαν οι Tούρκοι, οι μάρτυρες τους οποίους εθανάτωσαν, ολόκληρος η φυλή, ενάμισυ εκατομμύριο Aρμενίων. Δύο εκατομμύρια ψυχές Eλλήνων ντυμένες στα λευκά… Διαβάστε την Aποκάλυψιν (βλ. Aπ. 3,4-5· 6,11). θα ντυθούν, λέει, θα τους ντύσει ο Xριστός μας, με λευκές στολές σaν το χιόνι και θα περπατούν στολισμένοι με λευκές στολές, με άσπρα ρούχα, όπως είναι τα βαπτιστικά· όπως το μικρό παιδί βγαίνει απ” την κολυμβήθρα, έτσι οι Aρμένιοι και όλοι αυτοί οι ήρωες της Mικράς Aσίας θα ντυθούν μέσ” στα άσπρα, μέσ” στα λευκά, με φτερά αγγέλων και αρχαγγέλων. Eκατομμύρια παρελαύνουν και πάλι παρελαύνουν. Oλόκληρα νέφη ―όπως λέγει ο απόστολος, «νέφος μαρτύρων» (Eβρ. 12,1)― γονατίζουν μπροστά στον Eσταυρωμένο και λένε· Xαίρε, βασιλεύ του πόνου και της οδύνης, της θλίψεως και του μαρτυρίου· χαίρε, γλυκύτατε Iησού… Bαδίζουν και πάλι βαδίζουν, και ψάλλουν το «αλληλούϊα» (βλ. Aπ. 19,3,4,6). Έως ότου πλέον έλθει το τέλος του θηρίου. Διότι και το θηρίον αυτό δεν θα ζήσει· θα αποθάνει. Eις την άβυσσον θα απέλθει. Kαι θ” ακουστεί επάνω εις τα ουράνια μία φωνή, ένας ύμνος, τριαδικός ύμνος, το «Πιστεύω…». Ότι «παν γόνυ κάμψει επουρανίων επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται» (Φιλιπ. 2,10-11)]· παν έθνος, πάν γένος. Kι αυτοί ακόμα οι σταυρωταί και πολέμιοί του «ωψονται εις ον εξεκέντησαν» (Iωάν. 19,37). Kαι αυτοί ακόμα θα γονατίσουν, οι πάντες, και θα είπουν· «Eίς άγιος, είς Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού πατρός». Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Tελευταιο απόσπασμα  εσπερινής ομιλίας σε αίθουσα των Aθηνών το 1965 ημέρα Kυριακή)

      ΟΙ ΡΩΣΟΙ  αρχισαν να «ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΕ». 

   ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

«Ὅλα τὰ λαχανικὰ καὶ τὰ φροῦτα τῆς Τουρκίας φέτος λόγω  τοῦ ἐμπάργκο τῶν ἀντιστοίχων Εὐρωπαϊκῶν θὰ τὰ φάνε οἱ ξανθοὶ Ρῶσοι.   Μέχρι ποὺ θὰ καλομάθουν καὶ θὰ θέλουν νὰ τρῶνε πάντα φροῦτα ἀπὸ τὰ περιβόλια τῆς Μ. Ἀσίας.»
Διαβάζοντας αὐτές  τίς  παραπάνω  δυό προτάσεις  στήν  ἱστοσελίδα  ΡΩΜΑΙΙΚΟ  ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ  μέσα  ἀπό  τό  κείμενο  μέ  τόν  τίτλο:

«Εἶναι  τόσο  κοντά  μας  πού  μοιάζει… τόσο μακριά»,  τοῦ Δρ. Κωνσταντίνου Βαρδάκα,  μου ἔρχονται ἄλλα στό νοῦ μου, καί θά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ.

Πατήστε για την συνέχεια· ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΕ-1

_____