Επίλογος «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ» 1957, φ.191
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥ…

ΘΕΩΡΩ ΑΞΙΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΚΑΘΕ ΚΛΗΡΙΚΟ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΥΤΟ»

(Απόφαση της Ιεραρχίας της Ελλάδος)

• (Υπάρχει πρόσφατη ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, που εκδόθηκε στις 19-3-2014 η οποία εκ νέου καταδικάζει τον Τεκτονισμό· Θεωρεί ως ασυμβίβαστη την πίστη του Ορθοδόξου Χριστιανού με την ιδιότητα του τέκτονος». Και· «διαβεβαίνει το Ορθόδοξο Πλήρωμα, ότι ούτε υπήρξε στο παρελθόν, ούτε υπάρχει σήμερα Κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος να είναι μέλος οποιασδήποτε Τεκτονικής Στοάς». Το τελευταίο δεν είναι αληθινό, αφού βλέπουμε επισκόπους, αρχιεπισκόπους και πατριάρχες να παίρνουν λεφτά από μασόνους, να φωτογραφίζονται με μασόνους και να βοηθούν στην εξάπλωση των σκοτεινών δυνάμεων με την σιωπή τους. Πόσοι από αυτούς, τους οικουμενιστάς επισκόπους δεν είναι μασόνοι; Ποίοι απ’ αυτούς θα υπέγραφαν λίβελλο εναντίον της μασονίας;;; Η Ιερά Σύνοδος ας μη ρίχνει στάχτυ στα μάτια των πιστών, με ψευτικα ανακοινωθέντα)

«…Ἡ Μασονία εἶνε ἄρνησις Χριστοῦ. Καὶ κάθε κληρικὸς ἀποδεικνυόμενος ὅτι προσεκύνησε εἰς τὰς Μασονικὰς στοὰς τὸν Ἀντίχριστον δὲν ἔχει καμμίαν θέσιν ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δὲν τὸ λέγομεν μόνον ἡμεῖς, ἀλλʼ ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία κρίνουσα ἰδιαιτέρως τὸ ζήτημα τῶν μασόνων ἱερωμένων ἀπεδέχθη ὁμοφώνως τὴν πρότασιν τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου, ἔχουσαν οὕτως: «Ὁ Μασονισμὸς δὲν συμβιβάζεται ποσῶς πρὸς τὸν Χριστιανισμόν, ἐφʼ ὅσον εἶνε Σωματεῖον μυστικὸν ἐνεργοῦν καὶ διδάσκον ἐν κρυπτῶ καὶ παραβύστω καὶ θεοποιοῦν τὸν Ὀρθολογισμόν ὁ Μασσονισμὸς δέχεται ὡς μέλη αὐτοῦ οὐ μόνον χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ Ἑβραίους καὶ Μουσουλμάνους. Ἐπομένως δὲν δύναται νὰ ἐπιτραπῆ εἰς κληρικοὺς νὰ μετέχουν τοῦ Σωματείου τούτου. ΘΕΩΡΩ ΑΞΙΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΠΑΝΤΑ ΚΛΗΡΙΚΟΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΟΥΤΟΥ». Συνεπῶς συμφώνως μὲ τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας ἄξιος καθαιρέσεως καὶ ὄχι προαγωγῆς εἰς τὸ ὕψιστον ἐκκλησιαστικὸν ἀξίωμα τοῦ Πατριάρχου εἶνε ὁ Βενέδικτος. Καὶ ὄχι μόνον ἡ ἀπόφασις αὕτη τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλὰ καὶ ἕτερον γεγονός, ὅπερ συνέβη ἐν τῆ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρὸ 65 περίπου δεικνύει ὁποῖον εἶνε τὸ φρόνημα καὶ ἡ στάσις τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας κατὰ τὰς βδελυρᾶς μασονίας. Τῶ 1893 ἐψηφίσθη ὡς ἀρχιεπίσκοπος Χαλκίδος ἀρχομανδρίτης τις ὀνόματι Εὐγένιος Δεπάστας, ἀλλὰ περὶ τούτου διεδίδοτο ἐπιμόνως φῆμαι καὶ ἐγράφη καὶ εἰς Ἀθηναϊκὴν ἐφημερίδα, ὅτι εἶνε μέλος Μασονικῆς Στοᾶς. Ἡ Ἱ. Σύνοδος λαβοῦσα γνώσιν τῆς κατηγορίας ἀνέβαλε τὴν χειροτονίαν τοῦ ἐψηφισμένου, ὅστις ἐκλήθη καὶ ὑποχρεώθη νὰ δώση λίβελλον, γραπτὴν δηλαδὴ δήλωσιν, διʼ ἧς διεκήρυξεν ὅτι οὐδέποτε ἐχρημάτισεν μέλος τῆς Μασονικῆς Στοᾶς καὶ μόνον κατόπιν τῆς δηλώσεως ταῦτης ἐγένετο ἡ χειροτονία τοῦ κληρικοῦ τούτου εἰς ἐπίσκοπον. Ὁ λίβελλος οὗτος εὑρίσκεται εἰς τὰ ἀρχεῖα τῆς Ἱ. Συνόδου καὶ ἐπὶ λέξει ἔχει ὡς ἐξῆς:

• «Λίβελλος δοθεὶς ὑπὸ τοῦ ἀρχιμ. Εὐγενίου Δεπάστα ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου πρὸς ἀνατροπὴν τῆς κατʼ αὐτοῦ χαλκευθείσης συκοφαντίας, ὅτι ἀνήκει εἰς τὴν Μασονικὴν ἐταιρείαν. Πληροφορηθείς, ὅτι ἀνθρωποί τινες εἴτε κακῶς πρὸς ἐμὲ διακείμενοι, εἴτε ἐκ συμφέροντος ὠθούμενοι κατήγγειλαν μὲ τὸ ἐπὶ δέκα καὶ ὁκτὼ ὅλα ἔτη τὰ θρησκευτικὰ μαθήματα διδάσκον ὀρθόδοξον τέκνον τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας ὡς ἀνῆκον εἰς τὴν ἑταιρείαν τῶν Μασσώνων˙ τούτου ἕνεκα μάρτυρα ἐπικαλούμενος τὸν Παντογνώστην Θεὸν διαβεβαιῶ τὴν Ἱ. Σύνοδον, ὅτι τὸ τοιοῦτον εἶνε στυγερὰ συκοφαντία καὶ ὄτι οὔτε ἀνῆκον οὔτε ἀνήκω εἰς τὴν Μασσωνικὴν ἑταιρείαν καὶ ὅτι περὶ αὐτῆς γινώσκω τόσα μόνον; ὅσα καὶ πᾶς ἄλλος ἐξ ἀκοῆς ἤ ἐκ συγγραμμάτων. Τοῦτο ἐθεώρησα καθῆκον νὰ πιστοποιήσω εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον, τῆς ὁποίας τυγχάνω τέκνον πιστὸν καὶ ὀρθόδοξον καὶ καθησυχάσω πᾶσαν τυχὸν σκανδαλισθεῖσαν συνείδησιν».

Ἀλλʼ ὁ Ἀρχιμ. Βενέδικτος Παπαδόπουλος χωρὶς νὰ δώση τοιαύτην δήλωσιν, ὄτι δὲν ἀνήκε ποτὲ εἰς τὴν Μασονίαν κατώρθωσε καὶ ἀρχιερεὺς Τιβεριάδος νὰ χειροτονηθῆ καὶ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων νὰ ἐκλεγῆ ὑποβοηθούμενος δυστυχῶς εἰς τὴν τελευταίαν προαγωγήν του, ὡς ἔγραψεν Ἀθηναϊκὴ ἐφημερίς, καὶ ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους.

* * *

Καὶ τὶ μὲν τώρα ἀπέναντι τοῦ πρωτοφανοῦς αὐτοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σκανδάλου οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις μοναχοί, ἱερομόναχοι καὶ ἐπίσκοποι, ὄσοι τουλάχιστον ἀκούουν τὴν λέξιν μασονία καὶ φρίττουν καὶ θεωροῦν αὐτὴν ὡς βδέλυγμα ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπω ἁγίω, θὰ πράξουν, δὲν γνωρίζομεν. Εἴθε ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν νʼ ἀναζήση τὸ ἡρωϊκὸν πνεῦμα τοῦ ἀγίου Θεοδώρου Στουδίτου, ὅστις εἰς πολὺ μικροτέρας σημασίας περίπτωσιν τῆς προκειμένης διεμαρτυρήθη ἐντόνως καὶ μὴ εἰσακουσθεὶς διέκοψε πᾶσαν ἐπικοινωνίαν μετὰ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς, ἥτις κατεπάτει ἀναιδῶς τὰς ἱερὰς συνθήκας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλʼ ἐπειδὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων συνδέεται διʼ ἀδελφικῶν δεσμῶν μετὰ τῆς μητρὸς τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Ἐκκλησίας Σιών, δὲν δύναται καὶ αὐτὴ νʼ ἀδιαφορήση. Εἶνε ἰδική της ὑπόθεσις τοῦ Πατριαρχείου. Διὰ τοῦτο τὰ πιστά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τέκνα, λαϊκοὶ καὶ κληρικοί, ἀφʼ ἧς στιγμῆς ἤκουσαν ὅτι ἐξελέγη ἐκεῖνος, ὅν ἀπέκρουσεν ἡ Ὀρθόδοξος συνείδησις, ὡς μασόνον, ἔχουν ταραχθῆ καὶ δὲν εὑρίσκουν ἀνάπαυσιν, καὶ διʼ αὐτὸ πρὸς καθησύχασιν τῆς ταραχῆς αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκην νʼ ἀπευθυνθοῦν πρὸς ὅλους τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας, τοὺς συγκρατοῦντας τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἕνα ἕκαστον ἐξ αὐτῶν νὰ ἐρωτήσουν εὐλαβῶς: «Σεβασμιώτατε! Εἰς τὴν κατὰ τῆς μασονίας ἐγκύκλιον, τὴν ὁποίαν ἐξέδωκεν ἡ Ἱεραρχία, μᾶς λέγετε ὅτι ἡ μασονία εἶνε ἄλλη θρησκεία ἐχθρικὴ πρὸς τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν, ὡς εἶνε ὁ Μωαμεθανισμός, Βουδισμὸς καὶ Περσισμὸς καὶ μᾶς συνιστᾶτε νὰ μὴ ἔχωμεν καμμίαν σχέσιν μὲ τὰς στοάς, μὲ τὰ ἐργαστήρια αὐτὰ τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀπάτης, ἀκόμη δὲ ὅτι κληρικὸς συλλαμβανόμενος ἐπʼ αὐτοφώρω ὡς μασόνος εἶνε ἄξιος καθαιρέσεως ὡς ἀποστατήσας ἐκ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἀλλʼ ἐδῶ ἕνας κληρικὸς ἀποδεδειγμένος μασόνος εὑρίσκεται εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον. Σᾶς ἐρωτώμεν: Εἰς τὴν συγκεκριμένην αὐτὴν περίπτωσιν τὶ πρέπει νὰ κάμωμεν; Νὰ τὸν ἀναγνωρίσωμεν ὡς Πατριάρχην τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ νὰ προσευχώμεθα; Ἐὰν δὲ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μεταβῶμεν εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς προσκύνησιν τῶν Ἱερῶν Τόπων, ἐπιτρέπεται νʼ ἀσπασθῶμεν τὴν χεῖρα τοῦ μασόνου Πατριάρχου; Θὰ μᾶς εἴπητε ναί; Ἀλλὰ τότε τὶ ἀξίαν θὰ ἔχουν πλεόν ἡ κατὰ τῆς μασονίας ἐγκύκλιος καὶ αἱ ὑπογραφαί σας; Πρὸς τὸ θεαθῆναι ταῦτα ἐγένοντο; Νʼ ἀσπασθῶμεν τὴν χεῖρα τοῦ μασόνου Βενεδίκτου; Αὐτὴ εἶνε ἡ πρότασή σας; Ἀλλʼ αὐτὸ εἶνε ὡς οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι κατεδίκασαν τὴν αἵρεσιν τοῦ Ἀρείου, μετὰ τὴν καταδίκην νὰ ἔλεγον πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους: «Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά! Ἀσπασθῆτε τὴν χεῖρα τοῦ Ἀρείου ὡς ἱερέως τῆς Ὀρθοδοξίας»». Χειρότερον τούτου εἶνε σήμερον νʼ ἀσπασθῶμεν τὴν χεῖρα τοῦ Πατριάρχου, ὅστις δὲν ἀπέκρουσεν ὡς ψευδῆ τὴν κατηγορίαν, ὅτι προσκύνησε τὴν πεντάλφα τοῦ Ἀντιχρίστου. Διότι, ὡς εἴδομεν, ἡ αἵρεσις τοῦ Ἀρείου εἶνε μικρὰ ἐν συγκρίσει μὲ τὴν Μασονίαν, ἐν τῆ ὀποία οὺδὲν δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας μένει ἄθικτον.

Ἀλλὰ μεταξὺ τῶν ὑπογραφῶν τῶν ἀρχιερέων, αἱ ὁποῖαι ἐτέθησαν κάτωθεν τῆς ἱστορικῆς ἐκεῖνης κατὰ τοῦ Μασονισμοῦ πράξεως τῆς Ἱεραρχίας, εἶνε καὶ ἡ ὑπογραφὴ τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἑλλάδος κ. Δωροθέου, ὅστις τότε ὑπέγραψεν ὡς Μητροπολίτης Λαρίσης. Καὶ ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος λόγω τῆς κανονικῆς καὶ νομικῆς μορφώσεώς του, ἥτις ὁμολογουμένως τὸν διακρίνει, εἶνε εἰς θέσιν, νομίζωμεν, ὑπὲρ πάντα ἄλλον νʼ ἀντιληφθῆ τὴν σοβαρότητα τοῦ δημιουργηθέντος κανονικοῦ ζητήματος ἐν τῆ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων. Ἐρωτῶμεν εὐλαβῶς τὸν Μακαριώτατον: Ὡς Πρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας θὰ ἐπιτρέψητε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἔλθη εἰς πνευματικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοιούτου Πατριάρχου καὶ θʼ ἀνταλλάξητε μετʼ αὐτοῦ εἰρηνικὰ γράμματα; Ἤ θὰ τῶ δηλωθῆ σαφῶς καὶ εύθαρσῶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν ἀναγνώρισίν του ἔχει σοβαρὰς ἐπιφυλάξεις; Καὶ ἐὰν τὸ Κράτος, Μακαριώτατε, ἐπιμένη διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τοῦ Βενεδίκτου ὡς Πατριάρχου τῶν Ὀρθοδόξων , σεῖς νʼ ἀπαντήσητε: Ἡ κατὰ τῆς Μασονίας πράξις τῆς Ἱεραρχίας μὲ δεσμεύει. Κατʼ αὐτὴν μασόνος ἱερωμένος δὲν εἶνε ἄξιος προαγωγῆς, ἀλλὰ καθαιρέσεως. Συνεπῶς ἠ θέσις τοῦ Βενεδίκτου δὲν εἶνε ἐπὶ τοῦ Πατριαρχικού θρόνου, ἀλλʼ εἰς βάθος ἐρημητηρίου τινὸς πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἵνα ἀπὸ αὐστηρὸν γέροντα ἐν μετανοία διέλθη τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς κλαίων διὰ τὰ ἁμαρτήματά του, ὧν τὸ μέγιστον, τὸ συνεπάγον καθαίρεσιν, εἶνε ἡ ἐκ Χριστιανισμοῦ ἀποστασία του, ἡ εἰς τὴν Μασονικὴν στοὰν ἔνταξίς του. Ἄλλως ἐὰν παραμείνη εἰς τὸν θρόνον ὑπὸ τοιαύτην φοβερὰν κατηγορίαν, τὸ Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων θὰ σείεται καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ θρόνου παραμονὴ αὐτοῦ θὰ εἶνε ἕν ἐπὶ πλέον σημεῖον τῶν καιρῶν, ὅπερ θὰ προειδοποιῆ ὅτι ἡμέραι πονηραὶ ἔρχονται διὰ τὸν Ὀρθόδοξον λαόν. Ἀλλʼ ἐλπίζομεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΡΟΣ ΕΑΥΤΗΝ, δὲν θὰ ἀναγνωρίση τὸ καθεστὼς αὐτὸ τῆς ἀνομίας καὶ θὰ συντελέση τὰ μέγιστα εἰς κάθαρσιν τῆς Ἱερᾶς Πόλεως ἐκ τοῦ μασονικοῦ ἄγους. Ἐλπίζομεν…