Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

«Οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίω»(Εξόδ. 20, 7)

Ως ιεροκήρυξ περιοδεύων κατά το έτος 1947 την Δυτικήν Μακεδονίαν έφθασα εις την Πτολεμαΐδα. Μόλις κατήλθον εκ του αυτοκινήτου, ήκουσα εις την κεντρικήν οδόν της πόλεως φρικτήν βλασφημίαν. Κάποιος εβλασφήμει με τα αισχρότερα λόγια τον Χριστόν. Οι άλλοι, οι οποίοι ήσαν πλησίον του και ήκουσαν να βλασφημήται το όνομα, το υπέρ παν όνομα του Κυρίου μας, έμειναν τελείως αδιάφοροι. Ω, και εάν αυτός που εβλασφήμησεν ετόλμα νʼ ανοίξη το στόμα του και να είπη κάποιαν αισχράν λέξιν εις βάρος της οικογενειακής τιμής ενός εξ εκείνων, οι οποίοι με τόσην αδιαφορίαν ήκουσαν την φρικτήν βλασφημίαν! Ω τότε! Τα πράγματα θα ήλλασον αστραπιαίως, η παγερά ατμόσφαιρα θα ηλεκτρίζετο, ο προσβληθείς θα εζήτει αμέσως τον λόγον, θα έφθανε μέχρι χειροδικίας και δικαστηρίων, διότι ο Έλλην, κατʼ εξοχήν εύθικτος εις ζητήματα τιμής, δεν ανέχεται να υβρίζεται δημοσία το οικογενειακόν του όνομα. Και όμως! Ενώ εκδηλώνομεν τόσην ευθιξίαν, όταν οι άλλοι προσβάλλουν το όνομα ενός μέλους της οικογενείας μας, αντιθέτως, όταν οι άλλοι με τας χυδαιοτέρας των λέξεων προσβάλλουν παν ό,τι όσιον και ιερόν έχει η Θρησκεία μας, ημείς, οι οποίοι λέγομεν ότι πιστεύομεν εις τον Θεόν, μένομεν ασυγκίνητοι, απαθείς, αδιάφοροι. Τι φανερώνει τούτο; Αν μη τι άλλο, πιστοποιεί έλλειψιν πραγματικής αγάπης προς τον Ουράνιον μας Πατέρα. Διότι, ερωτώμεν, ποιον φιλόστοργον τέκνον θα ήκουε να υβρίζη άλλος το πατέρα του και δεν θα διεμαρτύρετο; Και ποιος πατήρ δεν θα ελυπείτο, όταν επληροφορείτο, ότι το τέκνον του ήκουσε με πρωτοφανή αδιαφορίαν τας ύβρεις, τας οποίας οι άλλοι εξετόξευον εναντίον του;

* * *

‘Οχι τόσον η βλασφημία του ενός, την οποίαν ήκουσα, όσον η αδιαφορία των πολλών, την οποίαν είδον απέναντι της φρικτής βλασφημίας, της ικανής να συγκινήση και τους λίθους ακόμη, με εβύθισεν εις σκέψεις περί του μέλλοντος της Φυλής μας. Διότι λαός, ο οποίος εγκλείει εις τους κόλπους του βλασφήμους που εκατοντάκις της ημέρας βλασφημούν τα Θεία, λαός, ο οποίος δεν αντιδρά κατά της βλασφημίας, λαός, του οποίου αι δημοσίαι αρχαί καταδιώκουν μεν και τιμωρούν αμέσως πάσαν ύβριν κατά των αρχόντων της Πολιτείας, αλλʼ αφήνουν ατιμώρητον και ακαταδίωκτον την ύβριν κατά του Υψίστου Θεού, ο λαός αυτός οδηγείται με μαθηματικήν ακρίβειαν εις εκφυλισμόν. Αλλά τοιούτος λαός, οδηγούμενος εις εκφυλισμόν και εξαφάνισιν, δεν πρέπει να καταντήση ο Ελληνικός λαός, ο οποίος απʼ αρχαιοτάτων χρόνων απέδειξεν, ότι σέβεται τα Θεία και ανήγειρε Παρθενώνας και Αγία Σοφίας, αθάνατα μνημεία της θρησκευτικής του πίστεως.

Υπό το κράτος των σκέψεων τούτων απεφάσισα να ομιλήσω επί του θέματος τούτου προς τον λαόν της Πτολεμαΐδος. Και πράγματι, την επομένην, 21ην Σεπτεμβρίου, Κυριακήν απόγευμα, ωμίλησα προς πυκνόν εκκλησίασμα, το οποίον συνέρρευσεν εις τον καθεδρικόν ναόν δια νʼ ακούση λόγον Κυρίου. Ανέφερα το γεγονός της προηγουμένης ημέρας, εκαυτηρίασα όσον ηδυνάμην την φρικτήν αμαρτίαν, την βλασφημίαν του ενός, την αδιαφορίαν των πολλών, και εντέλει, λαβών υπʼ όψιν, ότι η πόλις της Πτολεμαΐδος κατοικείται κατά 90% από Μικρασιάτας, Θράκας, και δη Ποντίους, ιερά λείψανα του Ελληνισμού των περιοχών αυτών, απηυθύνθην ιδιαιτέρως προς αυτούς, υπενθύμισα την απαράμιλλον ευσεβείαν των προγόνων των και με πόνον ψυχής ανέκραξα˙

«Δεν ευρίσκονται λοιπόν δέκα Πόντιοι, οι οποίοι να συγκροτήσουν μίαν μικράν μαχητικήν αντιβλασφημικήν ομάδα και να είνε αποφασισμένοι, όπως δια παντός νομίμου και χριστιανικού μέσου εξαλείψουν την βλασφημίαν, η οποία μολύνει τον αέρα της Ελληνικής Πατρίδος;…».

Δόξα τω Θεώ! Η προτροπή μου ως ιεροκήρυκος εισηκούσθη. Όχι δέκα, αλλʼ είκοσι και πλέον άτομα εκ Πόντου, Μικράς Ασίας και Θράκης παρέμειναν μετά την λήξιν του εσπερινού κηρύγματος και ευθημερόν προέβησαν, συν Θεώ, εις την ίδρυσιν αντιβλασφημικής ομάδος Πτολεμαΐδος και περιχώρων. Η ομάς μεταξύ των πρώτων ενεργειών της αποφάσισε να εκτυπώση πινακίδας και να κυκλοφορήση σχετικήν διακήρυξιν. Αι αντιβλασφημικαί πινακίδες ετοιχοκολλήθησαν και αναρτήθησαν παντού. Η διακήρυξις εκυκλοφόρησεν εις 2.000 αντίτυπα εις την πόλιν και την περιφέρειαν της Πτολεμαΐδος. Αναδημοσιεύομεν δε ταύτην και κατωτέρω, δια να λάβουν γνώσιν και άλλοι ζηλωταί χριστιανοί άλλων πόλεων και χωρίων και προβούν εις αναλόγους ενέργειας προς τελείαν εκρίζωσιν της φρικτής αμαρτίας.

Πτολεμαΐς, εύγε! Συ έρριψες το σύνθημα του αντιβλασφημικού αγώνος, ο οποίος πρέπει να φουντώση εις όλην την Ελλάδα μας όλαι αι πόλεις και τα χωρία της Πατρίδος μας, υπό την καθοδήγησιν ζηλωτών Ορθοδόξων Χριστιανών, κληρικών και λαϊκών, ανδρών και γυναικών, πρέπει νʼ αποκτήσουν αντιβλασφημικάς ομάδας, αι οποίαι, εάν εργασθούν με πύρινον ζήλον, με σύνεσιν, με υπομονήν και επιμονήν, θα συντελέσουν σπουδαίως εις την μείωσιν και εξαφάνισιν της τρομεράς επιδημίας της βλασφημίας και εις την αναπτέρωσιν του θρησκευτικού συναισθήματος των κατοίκων, το οποίον τόσον θανασίμως πλήττεται από τας βλασφημίας.

Ο αγών κατά της βλασφημίας πρέπει να συνεχισθή. Δεν πρέπει να παύση έως ότου και ο τελευταίος βλάσφημος αισθάνθη την αμαρτίαν του και ζητήση το έλεος του πανάγαθου Θεού.