ΔΟΣ ΜΑΣ ΠΙΣΤΙ, ΧΡΙΣΤΕ!

Μικρό απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής,
στην (Β΄ Θεσ. 3,3), στον κύκλο ανδρών από το Μητροπολίτη Φλώρινης π. Αυγουστίνο Καντιώτη

Τὸ 1820, τὶς παραμονὲς τῆς ἐπαναστάσεως, ἦρθε στὴν Ἑλλάδα ἕνας ξένος, Ἄγγλος περιηγητής. Αὐτὸς θαύμαζε, πῶς μιὰ χούφτα ἀνθρώπων ἀποφάσισαν νὰ κλονίσουν μιὰ μεγάλη αὐτοκρατορία. Ἦρθε λοιπὸν στὴν ὕπαιθρο καὶ βρῆκε ἕνα τσοπᾶνο ποὺ καθόταν ἔξω ἀπὸ ἕνα ἐκκλησάκι μὲ τὴν πλάτη ἀκουμπισμένη στὴν ἐκκλησία κ᾿ ἔπαιζε φλογέρα στὰ πρόβατά του. Τοῦ λέει ὁ Ἄγγλος· ―Τί πιστεύεις;… Ἦταν ἀπὸ χώρα ἐξελιγμένη καὶ προοδευμένη καὶ τὸ εἶπε αὐτὸ μὲ διάθεσι εἰρωνείας.
Θὰ τοὺς τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς ὅσους ἀσεβοῦν. Τὴ Ῥωσία θὰ τὴν τιμωρήσῃ γιὰ τὴν ἀθεΐα της. Τὴ Γαλλία γιὰ τὴν πορνεία της. Τὴν Ἀγγλία γιὰ τὴ φιλαργυρία της. Τὴ Γερμανία τὴν τιμώρησε καὶ θὰ τὴν τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ὑπερηφάνειά της. Τὴν Ἀμερικὴ θὰ τὴν τιμωρήσῃ γιὰ τὴν ἀναρχία της. Κ᾿ ἐμᾶς θὰ μᾶς τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἀπιστία μας καὶ τὴν ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας.
Κανένα κράτος τῆς γῆς δὲν ἔχει τόσα λίγα παιδιά. Ἐντὸς ὀλίγου γηροκομεῖο θὰ γίνουμε. Ἕνα – δύο παιδιά, ἔγινε μόδα πλέον. Ἐπεκράτησε κι αὐτὸ τὸ κακὸ στὴν πατρίδα μας. Καὶ τὴν εὐθύνη τὴν φέρουν οἱ ὑπάλληλοι. Αὐτοὶ μπορεῖ ἐθνικῶς νὰ ὠφέλησαν τὸν τόπο, τὸν βλάπτουν ὅμως ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς. Γλέντια, διασκεδάσεις, χοροί, ξενύχτια, μόδες, μὲ νύχια βαμμένα… Τὶς κορόϊδευαν τὶς καημένες τὶς χωριάτισσες, ποὺ ἦταν ἅγιες γυναῖκες. Αὐτή ἦταν ἡ πατρίδα μας, αὐτός ἦταν ὁ Ἑλληνισμός μας. Τὶς λέγανε κουνέλλες καὶ δὲν ξέρω τί ἄλλα ἐπίθετα, ἐπειδὴ εἶχαν πολλὰ παιδιά. Ἦταν εὐσεβὴς ὁ τόπος αὐτός, αὐτοί τὸν χάλασαν…
Λοιπόν, λέει ὁ Ἄγγλος στὸν τσοπᾶνο ποὺ ἔβοσκε τὰ πρόβατά του· ―Τί πιστεύεις; Ἐκεῖνος χτυπᾷ μὲ τὴ γκλίτσα του τὸν τοῖχο τῆς ἐκκλησίας καὶ λέει· ―Ὅ,τι πιστεύει ἐτούτη, κ᾿ ἔκανε τὸ σταυρό του. ―Καὶ τί πιστεύει ἐτούτη; ρώτησε ὁ Ἄγγλος. ―Ὅ,τι πιστεύω ἐγώ, ἀπήντησε ὁ τσοπᾶνος. Καὶ θαύμασε ὁ Ἄγγλος.
Ποῦ εἶνε τώρα ἡ πίστι αὐτή; Ἡ ἀθεΐα ξαπλώθηκε παντοῦ, μέχρι τοὺς τσοπαναραίους. Θὰ διαλυθοῦμε… Δός μας πίστι, Χριστέ!