Έχουμε διαβάσει στο ιστολόγιο “ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ” το εξής άρθρο του Αρχοικουμενιστή, Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα: «Ένα από τα πιο πιεστικά και επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η δημιουργία του θεού είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος. Χρόνο με τον χρόνο η ανθρωπότητα εξαφανίζει διαρκώς και περισσότερα είδη. Τα μεγάλα δάση αφανίζονται. Το έδαφος, που χρειάσθηκε αιώνες για να αναπτυχθή, υποχωρεί ή δηλητηριάζεται. Τα νερά του πλανήτη μας και ο αέρας που αναπνέουμε μολύνονται επικίνδυνα. Η τρύπα του όζοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου απειλούν την ίδια την ζωή μας. Γνωρίζουμε ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθή. Αλλά τί πρέπει να γίνη;»
Να τολμήσουμε να σας απαντήσουμε, σεβασμιώτατε άγιε Περγάμου, στο «τι πρέπει να γίνει»;
Για να δοκιμάσουμε λοιπόν!
Οι αγαπητοί συνάδελφοι θεολογούντες, που μας παραθέτουν αυτό το άρθρο σας του 1991, συνειδητοποιούν τα σύγχρονα «πιεστικά» και «επείγοντα προβλήματα» που αντιμετωπίζει ο κόσμος και η Δημιουργία;
Μάλλον όχι, και απ΄ότι φαίνεται οι συνάδελφοι ακαδημαϊκοί ζούνε στην ακαδημαϊζουσα κοσμάρα τους, φαντασιωμένοι και φυσιωμένοι, Οικουμενισμούς και Οικολογισμούς!
Εν σχέσει και συγκρίσει, πάντοτε, μεταξύ του 1991 και του 2014, έχουν επέλθει κοσμογονικές αλαγές σε όλα τα επίπεδα, μόνο που δυστυχώς πολύ πιο σοβαρά θέματα, έχουνε μείνει άλυτα…!
Σήμερα βιώνουμε την Νεοισλαμική γενοκτονία, απ΄άκρη έως άκρη του κόσμου, ενώ οι ίδιοι, συγκεκριμένοι συνάδελφοι μας, ποιούν την νήσσαν και δημιουργούν εν κρυπτώ και παραβυστω, εισαγωγικά τμήματα ισλαμικών σπουδών στο ΑΠΘ!
Κατά τα άλλα οι Οικολογία μας εμάρανε, κύριοι συνάδελφοι, ε;
Σήμερα ωστόσο, ακόμα βιώνουμεν, την νοσο του παμπροτεσταντισμού, στην χώρα μας, σε άπαντα τα επίπεδα, ελέω Κοραή, πολιτικά, κοινωνιολογικά, θεολογικά, φιλοσοφικά κ.α., αλλά και πάλιν, οι «Ορθόδοξοι» συνάδελφοι μας, αγρόν ηγόρασαν!
Ενώ η πλάκα και η ειρωνία είναι, ότι μας πιάνει η έννια και το μαράζι για πάσαν την δημιουργία, ενώ αδιαφορούμεν στα του δικού μας αγρού, πολυποίκιλα μείζωνα θέματα!
Σήμερα, ενώ οι ακαδημαϊκοί καθηγητές μας, είναι βολεμένοι και μισθωτοί εντολοδόχοι και κονδυλιοδόχοι να εισάξουν τα Νεοεποχήτικα τους «δόγματα», κάποιοι άλλοι συνάνθρωποι μας είναι άνευ ψωμιού και γάλακτος, διότι, απλά δεν υφίστανται εργασίες, για να θρέψουν τις οικογένειες των!
Κατά τα άλλα, σήμερα ειδικά, η Οικολογία μας μάρανε!
Σωστά δεν τα λέω κύριοι συνάδελφοι;
Σημειώστε ακόμη, ότι περνάμε σχεδόν ένα αιώνα εντός Οικουμενιστικής λαίλαπας, το θέμα, αυτό δεν τολμά ουδεμία Τοπική Σύνοδος να το συζητήση, ψυχές και εκκλησιαζόμενα πρόσωπα, παρασέρνονται απο το βορβωρόδες αυτό ποτάμι του διαθρησκειακού και διαχριστιανικού συγκρητισμού και κατά τα άλλα ο Οικολογισμός μας εμάρανεν και πάλι!
Τι να κάνουμεν την Δημιουργία Του, τον κόσμο και τον Οικολογισμό σας, εάν και εφόσον τα δημιουργήματα, εμείς δηλαδή, δεν σχετιζόμαστε με τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας;
Μήπως εν τέλει, η υπερβολική φροντίδα και μέριμνα των διαφόρων Οικολογιστών/Οικουμενιστών για την σωτηρία του κόσμου, ενώ την ίδια στιγμή, απαξιώνουμε μείζωνα πνευματικά ζητήματα, έρχεται σε αντίθεση με τον Θεανθρώπινο λόγο Του;
Μήπως θα έπρεπε τελικά, να επαναπροσδιορίσουμε την Πατερική και Ευαγγελική ιεράρχηση των πραγμάτων, περι Θεού, περι ανθρώπου και περι κτίσεως;
Και η δουλειά τότε των θεολογούντων συναδέλφων ποιά είναι βρε Παναγιώτη;
Μάλλον η δουλειά αυτών των μισθοφόρων, εξ όσων φαίνεται, εκ των δολίων ενεργειών τους, είναι να προσπαθούν να μας χαράξουν νέαν συνείδηση, νέον Ευαγγέλιον (παραθεωρόντας τα αναθέματα του Μεγίστου Παύλου!), και να μας εμπεδώσουν ως de facto γεγονός την Οικουμενική Κίνηση, η οποία κατουσίαν, είναι κίνηση αντιοικουμενική, κίνηση προς την χαράδρα και τον γκρεμό της ανθρωπότητας, και εν συνεχεία κίνηση, με αιώνιες προεκτάσεις των ψυχοσωματικών υπάρξεων μας, εξπρές προς την αιώνια Κόλαση…!
Το θέμα της Οικολογίας και του Οικολογισμού (επιτρέψετε μας τον νεολογισμό!) είναι ή όχι πρώτιστα, πνευματικό πρόβλημα;
Τα πνευματικά προβλήματα ποιοί θα μας τα λύσουνε;
Οι ορκισμένοι Αρχιοικουμενιστές/ Αρχιοικολογιστές ή οι πνευματικοί και φωτισμένοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί;
Ή μήπως αναμέναμεν απο τους αξιότιμους θεολογούντας οικουμενιστές, να μας λύσουσιν πνευματικά ζητήματα;
Αστεία πράγματα, δεν νομίζετε φίλοι και φίλες;
Ζητάει σοβαρός άνθρωπος, χάρην απο τα ταγκαλάκια;
Αυτό να μας έλειπε!
Για να δούμε όμως, οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας δίνουνε κάποιες λύσεις επί του θέματος;
Η αγωνία για τα οικολογικά δεινά είναι όντως δικαιολογημένη και συμβαδίζει με τις βασικές αρχές του Χριστιανισμού;
Ωστόσο, ποιές οι προτάσεις για την αντιμετώπιση του οικολογικού προβλήματος;
Έχει θέσει η Εκκλησία μας και οι χωρεία των αγίων μας Πατέρων, λύσεις και προτάσεις κατά Θεόν, στο όλο ζήτημα;
Ποιά είναι η κατά Θεόν «καλή θεραπευτική» του ανόητου Οικολογισμού/Οικουμενισμού αλλά και των άλλων, κακόδοξων νοσογόνων, των πιό πάνω αναφορών μας;
Μήπως άγιοι πατέρες και αδελφοί/ες, ήρθε ο καιρός, αντί να ΚΑΙΡΟσκοπίζουμεν στο μισθοφορικό πόστο μας, να διδαχθούμεν εκ της Φίλης Ορθοδοξίας μας και όχι δια της αλλόφιλης εκάστοτε κακοδοξίας σας, πώς να καταπολεμούμεν το κακό στην πηγή του, δηλαδή, τα αίτια και την ρίζα του, αντί να καταπολεμούμεν εις μάτην τα συμπτώματα και τις εκδηλώσεις αυτού;
Όλες αυτές οι εύλογες και θεολογικές απορίες μας, θα σας απαντηθούν, εις το Πατερικό εγχειρίδιο, του καθηγητού και δασκάλου μας πατέρα Θεοδώρου Ζήση: “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ”, εκδόσεις “Βρυέννιος”!

Π.Π.Ν.