ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΑΓΗ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ, H ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΘΑ ΣΥΣΣΩΡΕΥΗ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΗ ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΛΥΣΗ

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Ιούλιος 1958, φ.207
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Η ΑΝΕΡΓΙΑ

«Τὶ ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί; Λέγουσιν αὐτῶ˙ ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο» (Ματθ. 20, 6-7)

• «Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ἡ ἀνεργία, ἡ ὁποία μαστίζει τὴν Πατρίδα, εἶνε ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα τοῦ ἔθνους. Θὰ ἔπρεπε διὰ τοῦτο νὰ ἀπασχολήση ὅλον τὸν πολιτικὸν κόσμον, συμπολίτευσιν καὶ ἀντιπολίτευσιν, καὶ ὑπὸ μεγάλης διακομματικῆς ἐπιτροπῆς νὰ ἐξετασθοῦν ὅλαι αἱ λεπτομέρειαι τοῦ τεραστίου τούτου προβλήματος καὶ νὰ καταστρωθῆ πρόγραμμα εἰς τρόπον ὥστε ἐντὸς μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος ὁ φαινομενικῶς πλεονάζων ἔμψυχος πλοῦτος τῆς Πατρίδος νʼ ἀπορροφηθή. Νὰ θεωρηθῆ ἐθνικὸν ἔγκλημα εἶς καὶ μόνον νέος νὰ περιφέρηται ἄνεργος, χαρτοπαίζων, ἀσχημονῶν, τακτικὸς θαμὼν θεάτρων καὶ κινηματογράφων καὶ εὔκολος λεία τοῦ Ἀντιχρίστου. Σύνθημα ὅλου τοῦ ἔθνους: Οὐδεὶς νέος ἄνεργος.
  Ἄλλως, ἐὰν οἱ κυβερνῶντες τὸν τόπον τοῦτον ἀδιαφορήσουν νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα τοῦτο, δὲν εἶνε ἀνάγκη νὰ εἴμεθα προφῆται διὰ νὰ προΐδωμεν ὁποῖον θὰ εἶνε τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος. Ὁ σάραξ τῆς ἀνεργίας θὰ εἰργάζηται συνεχῶς, θὰ καταφάγη τὴν ζωτικότητα τοῦ ἔθνους. Ἕκαστος ἄνεργος νέος, ποὺ βλέπει ὅτι τὸ κράτος δὲν φροντίζει, ἵνα διανοίξη διεξόδους ἐργασίας διʼ ὅλα τὰ τέκνα του, θὰ πικραίνηται καθημερινῶς, θʼ ἀγανακτῆ, θὰ θησαυρίζη ὀργὴν καὶ οὕτω θὰ γίνη δυναμῖτης, ἵνα ἐν καιρῶ ἀνατινάξη τὸ κοινωνικὸν καὶ ἐθνικὸν εἰσόδημα. Τὸ ποσοστὸν τῶν δυσαρεστημένων πολιτῶν διαρκῶς θʼ αὐξάνη, ἡ δυστυχία θὰ πολλαπλασιάζεται καὶ μίαν ἡμέραν ὁ περιφρονημένος αὐτὸς λαὸς μὲ τοὺς ἰσχυροὺς βραχίονάς του ὡς ἄλλος Σαμψὼν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης θὰ σείση τοὺς κοινωνικοὺς στύλους καὶ θὰ κραυγάση˙ «Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἀλλοφύλων». Μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι οἱ ἀλλόφυλοι εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν δὲν θὰ εἶνε οἱ ξένοι, ἀλλʼ οἱ ἡμέτεροι, οἱ ὁποῖοι χειρότερον ἀλλοφύλων συμπεριεφέρθησαν πρὸς τὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος, ποὺ δὲν ἐζήτησαν τίποτε ἄλλο παρὰ τιμίαν ἐργασίαν. Διὰ νὰ μὴ φθάση ἡ τραγικὴ αὐτὴ στιγμὴ ποιούμεθα ἔκκλησιν πρὸς ὅλους τοὺς βουλευτὰς τῆς νέας Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ λέγομεν: Ἀξιότιμοι κύριοι βουλευταί! Σκεφθῆτε καὶ λύσατε τὸ πρόβλημα τοῦτο. Ἡ Ἑλλὰς καὶ μόνον διὰ τὴν λύσιν τοῦ προβλήματος τούτου θὰ σᾶς ἀνακηρύξη μεγάλους εὐεργέτας».

Ἐθνικὰ προβλήματα

Τὸ ἔθνος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, τὸ ἔθνος μας εἰς πάντα ξένον, ὅστις τὴν περίοδον αὐτὴν ἐπισκέπτεται τὴν χώραν μας καὶ χάριν ἀναψυχῆς παραμένει διʼ ὀλίγας ἡμέρας, ὡς ἕνα ἔθνος ποὺ κατοικεῖται ἀπὸ τοὺς πλέον εὐτυχεῖς καὶ μακαρίους ἀνθρώπους τοῦ κόσμου. Ἡ πρωτεύουσά μας, ποὺ θεωρεῖται ἡ βιτρίνα τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὰ πολυάριθμα κοσμικὰ κέντρα γελᾶ, τραγουδεῖ, χορεύει, συναγωνίζεται εἰς πολυτέλειαν, εἰς χλιδήν, εἰς ἀνέσεις καὶ διασκεδάσεις τὰς μεγαλυτέρας μεγαλουπόλεις τῆς ὑφηλίου. Αἱ εἰδικαὶ στήλαι τῶν ἐφημερίδων εἶνε πλήρεις περιγραφῶν διὰ τὰς καθημερινὰς κοσμικὰς συγκεντρώσεις τῶν ἀνωτέρων τῆς κοινωνίας τάξεων. Ἰδιωτικὰ αὐτοκίνητα πολυτελείας, ὑπερπολυτελείας διασχίζουν τὰς κεντρικὰς ὁδούς. Ἐκδρομαὶ μὲ ὅλα τὰ σύγχρονα μέσα τῆς συγκοινωνίας διοργανοῦνται ὑπὸ περιηγητικῶν Λεσχῶν καὶ διαφόρων συλλόγων. Παλαιαὶ οἰκείαι κατεδαφίζονται. Νέαι πολυόροφοι οἰκοδομαί, τετράγωνα ὁλόκληρα ὑψώνονται πρὸς τὸν γαλανόν μας οὐρανόν. Λαμπραὶ λεωφόροι διανοίγονται διὰ τὴν ἄνετον κίνησιν τῶν διασκεδαζόντων. Ἡ ἀγορὰ πλήρης. Τὰ καταστήματα κατάφορτα ἀπʼ ὅλα τὰ εἴδη. Τὶ εὐτυχὴς τόπος ἡ Ἑλλάς! Ὅ,τι θέλεις εὑρίσκεις καὶ μάλιστα εἰς εὐθηνὰς τιμάς, ἀρκεῖ νὰ ἔχης εἰς τὰ θυλάκιά σου ξένον συνάλλαγμα. Οὕτως ἡ Ἑλλὰς ἔγινε μαγνήτης ποὺ ἐλκύει τοὺς ξένους, ὄχι μόνον διὰ τὰ ἀρχαιολογικά της μνημεῖα, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἀφθονίαν τῶν ἀγαθῶν καὶ τὴν εὐθηνὴν ζωήν. Διὰ τοὺς ξένους εἶνε ὁ εὐθηνότερος τρόπος.

Εὐτυχὴς ἡ Ἑλλάς! Ἀλλʼ ὄπισθεν τῆς φαινομενικῆς ἐξωτερικῆς αὐτῆς εὐτυχίας πόση δυστυχία! Τὸ ἔθνος μας ὁμοιάζει μὲ δένδρον ποὺ μὲ τὸ πλούσιον φύλλωμα του δημιουργεῖ ἐκ πρώτης ὄψεως τὴν ἐντύπωσιν ἑνὸς εὐρώστου καὶ στερεοῦ δένδρου ποὺ εἰμπορεῖ νὰ ζήση μακρὰν ζωὴν καὶ ἀκόμη νʼ ἀνθέξη εἰς θύελλας καὶ καταιγίδας, πλὴν ὅμως ἡ ἐντύπωσις αὕτη εἶνε σφόδρα ἀπατηλή. Διότι τὸ δένδρον κλείει ἐντός του τὴν φθοράν, τὸν θάνατον. Σκώληξ τις εἰσῆλθε καὶ κατατρώγει τὸ ἐσωτερικὸν καί, ἐὰν ὁ σκώληξ αὐτὸς παραμείνη ἀνενόχλητος, τὸ δένδρον θὰ ξηρανθῆ καὶ θὰ καταπέση παρʼ ὅλην τὴν ἐξωτερικὴν ἐπιμέλειαν τοῦ γεωργοῦ. Ἄς τὸ ποτίζη, ἄς τὸ λιπαίνη, ἄς τὸ κλαδεύη. Τὶ τὸ ὄφελος; Ὁ κίνδυνος εἶνε ἐντὸς τῆς καρδίας τοῦ δένδρου. Ὁ σκώληξ ἐργάζεται. Δὲν θὰ παρέλθη πολὺς καιρὸς καὶ θὰ έμφανισθοῦν τὰ πρώτα συμπτώματα τῆς φθοροποιοῦ δυνάμεως. Τὰ φύλλα θʼ ἀρχίζουν νὰ κιτρινίζουν… Κἄτι παρόμοιον συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ἔθνος μας. Ἡ Ἑλλάς, τὸ αἰωνόβιον τοῦτο δένδρον, ποὺ ἤνθεξεν εἰς τόσας θυέλλας καταιγίδας, εἰς τόσους πολέμους καὶ ἐπιδρομὰς βαρβάρων καὶ προεκάλεσε τὸν παγκόσμιον θαυμασμὸν διὰ τὴν δύναμιν τῆς ἀντιστάσεώς της, κινδυνεύει σήμερον. Κινδυνεύει ἐξωτερικῶς, ἀλλὰ περισσότερον κινδυνεύει ἐσωτερικῶς. Κινδυνεύει ἀπὸ τοῦ σκώληκος, τοὺς σάρακας, ποὺ καταστρέφουν τὴν ζωτικότητα τῆς φυλῆς ποὺ προμηνύουν ὄλεθρον ἀπείρως μεγαλύτερον ἀπὸ τὸν ὄλεθρον ποὺ έπιφέρουν ἐπιδρομαὶ βαρβαρικῶν ἐθνῶν. Τίνες οἱ σάρακες οὗτοι;

Ἕνας ἀπὸ τοὺς φοβερωτέρους σάρακος τοῦ ἔθνους μας εἶνε καὶ ἡ ἀνεργία. Καὶ περὶ αὐτῆς σήμερον θὰ ὁμιλήσωμεν μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι ἡ φωνή μας προστιθεμένη εἰς τὰς φωνὰς καὶ ἄλλων πατριωτῶν θέλει κατά τι συντελέσει, ἵνα ἀφυπνισθῆ τὸ ἐνδιαφέρον ἐκείνων ποὺ λόγω τῆς θέσεώς των εἶνε κυρίως ὑπεύθυνοι διὰ τὸν ἐρχόμενον κίνδυνον.

* * *

Καὶ ἐν πρώτοις, ἀγαπητοί, διὰ νὰ ἐκτιμήσωμεν δεόντως τὸν ἐκ τῆς ἀνεργίας κίνδυνον πρέπει νὰ ἔχωμεν ὑπʼ ὄψιν, ὅτι ἡ ἀνεργία εἶνε μία κατάστασις, ἡ ὁποία εἶνε ξένη πρὸς τὴν φύσιν καὶ τὸν προορισμὸν τοῦ ἀνθρώπου. Διότι ὁ ἄνθρωπος εἶνε πεπλασμένος διʼ ἐργασίαν. Ἡ πρώτη ἐντολή, ἡ ὁποία ἐδόθη εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, εἶνε κατὰ τὴν Ἱερὰν Βίβλον ἡ ἐντολὴ τῆς ἐργασίας. «Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὅν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῶ παραδείσω τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν» (Γέν. 2, 15). Ἐργάζεσθε εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν πρῶτον ἄνθρωπον. Καὶ μετὰ τὴν ἐκ τοῦ Παραδείσου τῆς Ἐδὲμ πολυδάκρυτον ἐκείνην ἔξωσιν ἐντονωτέρα ἐδόθη ἡ ἐντολὴ τῆς ἐργασίας, δεδομένου ὅτι ἡ πτῶσις σὺν τοῖς ἄλλοις ἐπέφερεν ἀνωμαλίαν καὶ ἀγριότητα τῆς φύσεως, ἡ ὁποία διὰ νὰ τιθασσευθῆ ἀπαιτεῖ σκληρὰν ἐργασίαν, κόπους καὶ μόχθους, ἱδρῶτα πολύν. «Ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῆ τὸν ἄρτον σου» (Γέν. 3, 19). Ἐὰν δέ τις ἀποφεύγη τὸν κόπον νὰ ρέπη πρὸς τὴν ὀκνηρίαν καὶ τὴν ραστώνην, τοῦτον ἡ Ἱ. Βίβλος στέλλει εἰς τὸν μύρμηκα, ἵνα παρὰ τοῦ μικροῦ τούτου ἐντόμου λάβη πολύτιμα διδάγματα ἐργατικότητος. «Ἴθι πρὸς μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ ζήλωσον ἰδὼν τὰς ὁδοὺς καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος˙ ἐκείνω γὰρ γεωργίου μὴ ὑπάρχοντος, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὤν, ἐτοιμάζεται θέρους τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τῶ ἀμητῶ ποιεῖται τὴν παράθεσιν» (Παροιμ. 6, 6-8).

Ἀλλὰ τὴν ἐργασίαν καθηγίασεν ὁ Ἱδρυτὴς τοῦ Χριστιανισμοῦ ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὅστις ἐν ἀρχῆ τοῦ βίου Του εἰργάσθη ὡς ξυλουργὸς καὶ κατόπιν ὡς Διδάσκαλος συνέστησε τὴν ἐργασίαν ὡς θεμελιώδη νόμον τῆς ζωῆς. Ἰδοὺ οἱ λόγοι Του˙ «Ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι» καὶ «ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰωάν. 5, 17 καὶ 9, 4). Εἰς μίαν δὲ τῶν ὡραίων Του παραβολῶν παρουσιάζει ἄνθρωπον, ὅστις ἐξῆλθε κατʼ ἐπανάληψιν εἰς τὴν ἀγορὰν καὶ ἀνεζήτησεν ἐργάτας διὰ τὸν ἀμπελῶνα του, ὅταν δὲ κατὰ τὴν τελευταῖαν ὥραν, ὀλίγον πρὸ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, τὴν ἐνδεκάτην, κατὰ τὸ Ἑβραϊκὸν ὡρολόγιον, εὖρεν ἐργάτας, οἱ ὁποῖοι μέχρι τῆς ὥρας ἐκείνης δὲν εἶχον εὕρει ἐργασίαν, ἀπηυθύνθη πρὸς αὐτοὺς καὶ εἴπε˙ «Τὶ ὧδε ἐστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί; Λέγουσιν αὐτῶ˙ ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. Λέγει αὐτοῖς˙ ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὅ ἐὰν ἧ δίκαιον λήψεσθε» (Ματθ. 20, 6-7). Ἀκούετε; Δὲν θέλει ὁ Κύριος οἱ ἄνθρωποι νὰ διέρχωνται τὰς ἡμέρας των ἐν ἀργία. Διότι ὡς Δημιουργὸς τοῦ ἀνθρώπου γνωρίζει ὑπὲρ πάντα ἄλλον πόσον ἡ ἀργία εἶνε ἐπικίνδυνος διὰ τὴν σωματικήν του καὶ ψυχικὴν ὑγείαν. Ὡς τονίζει ὁ σοφὸς βασιλεὺς ὁ Σολομῶν «ἐν ἐπιθυμίαις ἐστὶ πᾶς ἀεργὸς» (Παροιμ. 13, 4). Τὸ δὲ πνεῦμα τῆς φιλεργίας, ποὺ πρέπει νὰ διακρίνη τοὺς πιστούς, ἐκφράζει ἄριστα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν λέγη˙ «Εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω» (Β΄ Θεσσαλ. 3, 10).

Αὐτὰ περὶ ἐργασίας διδάσκει ὁ Χριστιανισμός. Ἕν, λοιπόν, βασίλειον ὡς τὸ ἰδικόν μας, ποὺ εἰς τὸ Σύνταγμά του διακηρύσσει ὅτι τὴν ἐθνικὴν καὶ κοινωνικήν του ζωὴν θέλει νὰ θεμελιώση ἐπὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν θὰ ἔπρεπεν ὡς μίαν ἀπὸ τὰς κυριωτέρας του φροντίδας νὰ ἔχη ὅπως ὅλοι οἱ δυνάμενοι νὰ ἐργασθοῦν ἔχουν τὴν ἀνάλογον πρὸς τὰς δυνάμεις καὶ ἱκανότητάς των ἐργασίαν καὶ ἀμοιβήν; Καὶ ὅμως τὸ ἀντίθετον συμβαίνει. Ἡ ἀνεργία ἐσχάτως βασιλεύει.

* * *

Ἡ ἀνεργία βασιλεύει ἐν Ἑλλάδι! Ἀλλʼ ἴσως μερικοὶ ρωτήσουν νʼ ἀμφισβητήσουν τὴν ὕπαρξίν της καὶ νὰ μᾶς ἐρωτήσουν: Ὑπάρχει εἰς τὸν τόπον μας ἀνεργία; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ θέλουν νὰ ἐργασθοῦν, καὶ δὲν εὑρίσκουν ἐργασίαν; Ὁλίγαι εἰκόνες, ὁλίγα παραδείγματα, ὁλίγοι ἀριθμοὶ ἐκ τῆς συγχρόνου ζωῆς μας θὰ μᾶς εἶνε ἀρκετὰ διὰ νὰ διαφωτίσουν τὸ θέμα.

Διήλθετέ ποτε ἐκ τῆς ὁδοῦ Ἀθηνᾶς, έκεῖ ποὺ ὑφώνεται μεγαλοπρεπὲς τὸ Δημαρχιακὸν κατάστημα; Τὰς πρωϊνὰς ὥρας θὰ ἴδητε πλῆθος ἐργατικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὡς βλέπετε εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ παρόντος φύλλου, κρατοῦν τὰ ἐργαλεῖα τῆς ἐργασίας των καὶ ἀναμένουν τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, ὅστις θὰ ἔλθη καὶ θὰ προσλάβη αὐτοὺς εἰς τὴν ἐργασίαν. Ἀλλʼ ἐὰν διέλθητε πέραν τῆς 10ης ὥρας, δὲν θὰ εὕρητε οὔτε ἕνα. Τί; Εὗρον ὅλοι ἐργασίαν; Ὄχι! Ἀλλὰ τότε τὶ ἔγιναν; Ἀπεμακρύνθησαν ὑπὸ τῆς Ἀστυνομίας. Διότι πέραν τῆς 10ης ὥρας ἀπαγορεύεται ἡ ἐκεῖ παραμονή των. Βλέπετε εἶνε ἡ ὥρα ποὺ ξυπνοῦν οἱ ἐξ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ξένοι ἐπισκέπται μας, καὶ ἐξέρχονται ἐκ τῶν πολυτελῶν ξενοδοχείων διὰ νὰ ἴδουν καὶ ἀπολαύσουν τὰ ἀξιοθέατα τῆς πόλεως καὶ δὲν πρέπει τὰ βλέμματά των νὰ προσπέσουν εἰς τὸ ἄθλιον, τὸ ἀντιαισθητικὸν θέαμα, ποὺ παρουσιάζει τὸ πλῆθος τοῦτο τῶν ἀνέργων ρακενδύτων. Ἡ πρωτεύουσα, ὡς καὶ τόσαι πόλεις τῆς Ἑλλάδος ἐκηρύχθησαν τουριστικαὶ πόλεις καὶ οἱ πτωχοί, ποὺ κρατοῦν φτυάρια, ἀξίνας, βοῦρτσες… πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰ κέντρα, εἰς τὰ ὁποῖα μόνον οἱ τουρίσται πρέπει νὰ κινοῦνται, ὡς καὶ ὡρισμένα γύναια μὲ τὰς πολυτελεῖς, ἐξώμους, προκλητικὰς ἐνδυμασίας, ποὺ δίδουν ἕνα εὐχάριστον τόνον Φρυνῶν καὶ Λαΐδων εἰς τοὺς ξένους μας.

Ἐξήλθετέ ποτε εἰς τοὺς συνοικισμοὺς τῆς πρωτευούσης, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι δὲν ἔχουν κανένα ἄλλον πόρον ζωῆς, παρὰ μόνον τὰς δύο χεῖράς των, καὶ ἠρωτήσατε τὰς ἐργατικὰς αὐτὰς οἰκογενείας διὰ νὰ ἴδητε πόσοι ἐργάται καὶ ἐργάτριαι κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἀπελύθησαν ἐκ τῶν εργοστασίων καὶ ἔκτοτε εἰς μάτην ζητοῦν οἱονδήποτε εἶδος ἐργασίας καὶ δὲν εὑρίσκουν;

Κατήλθετε εἰς τὸν πρῶτον λιμένα τῆς Ἑλλάδος, τὸν Πειραιᾶ, εἴδετε καὶ ἐμετρήσατε τὰ πλοῖα, ὅσα ἔχουν ἀγκυροβολήσει κατὰ μῆκος τῆς παραλίας πρὸς τὸ Πέραμα καὶ τὴν Ἐλευσῖνα; Ἐκ τῶν ὑψωμάτων τοῦ Περάματος ἀπʼ ἐκεῖ ὅπου ἄλλοτε ὁ Ξέρξης ἐθεᾶτο τὴν ναυμαχίαν τῆς Σαλαμῖνος, θὰ ἴδητε τὰ κατάρτια τῶν ἑλληνικῶν πλοίων νὰ σχηματίζουν καλαμῶνα! Ἀλλοίμονον! Τὰ πλοῖα ποὺ διέσχιζον πρὸ μηνῶν ὅλας τὰ θάλασσας καὶ τοὺς ὡκεανοὺς τώρα εἶνε δεμένα καὶ τὰ πληρώματα αὐτῶν ἄνεργοι. Εἰς 10.000 ὑπολογίζονται οἱ ἄνεργοι ναυτικοί μας, ἐκ τῶν ὁποίων μόνον οἱ 1.500 λαμβάνουν κἄποιο ἐπίδομα ἀνεργίας. Οἱ ὑπόλοιποι πῶς ζοῦν αὐτοὶ καὶ οἱ οἰκογένειαί των;

Ἔτυχε τὰς παραμονὰς τοῦ Πάσχα νὰ διέλθητε ἀπὸ τὴν ὁδὸν Στουρνάρα, ὅπου εἶνε τὰ Γραφεῖα τοῦ Ταμείου Ἀνεργίας; Ὑπὸ βροχὴν χιλιάδες ἀνέργων ἀνέμενον, ἵνα λάβουν ἕνα τουλάχιστον χρηματικὸν ποσόν, διὰ νὰ ἑορτάσουν αἱ οἰκογένειαί των τὴν βασιλίδα τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Ἤ περιῆλθεν εἰς τὰς χεῖράς σας ἐφημερὶς τῆς πρωτευούσης τῆς Πελοποννήσου, εἰς τὴν ὁποίαν διεξάγονται αἱ καρναβαλικαὶ ἑορταί καὶ σπαταλᾶται ἀσώτως ἄφθονον χρῆμα, διὰ νὰ ἴδητε τὰς παραμονὰς τοῦ Πάσχα εἰς τὸ πεζοδρόμιον τῆς ὁδοῦ, ἔνθα εἶνε τὰ Γραφεῖα τοῦ Ταμείου Ἀνεργίας, διενυκτέρευσαν καὶ ἐκοιμήθησαν πολλαὶ ἑκατοντάδες ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν διὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν σειράν των; Καὶ ἐὰν θέλητε ἕν ἀκόμη στιγμιότυπον ἐκ τῆς ζωῆς τῶν ἀνέργων, δὲν εἶνε πολὺς καιρός, ποὺ ἀθηναϊκὴ ἐφημερὶς δημοσίευσε τὴν εἴδησιν ὅτι νέος ἐκ τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι συμμετέσχον εἰς τὸ Ἑλληνικὸν ἐκστρατευτικὸν σῶμα Κορέας, ἀπολυθεὶς εἰς μάτην ἀνεζήτησεν ἐργασίαν καὶ ἀφοῦ δὲν εὗρε πουθενά, μετέβη εἰς τράπεζαν αἱμοδοσίας καὶ ἐνεγράφη εἰς τὸν κατάλογον τῶν αἱμοδοτικῶν ἐκείνων, ποὺ πωλοῦν τὸ αἷμά των διὰ νὰ ζήσουν!

Ἀλλʼ ἀφήσατε τοὺς ἀνέργους ξηρᾶς καὶ θαλάσσης καὶ ἔλθετε νὰ ρίψητε ἕν βλέμμα εἰς τοὺς ἄλλους ἀνέργους, τοὺς ἀνέργους τοῦ «πνεύματος», τοὺς ἐγγράματους, τοὺς διπλωματούχους, ὄχι πλέον τῶν Γυμνασίων καὶ Ἐμπορικῶν Σχολῶν, ἀλλὰ τῶν Πανεπιστημίων καὶ Ἀνωτάτων Σχολῶν! Ὁποία νέα θλιβερὰ στρατιὰ ἀνέργων νέων δὲν θέλει προβάλει ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν σας! Ἰδοὺ ἕνας διαγωνισμὸς Τραπέζης διὰ πρόσληψιν ὀλίγων ὑπαλλήλων διενεργεῖται καὶ ἀμέσως ἑκατοντάδες ὑποβάλλουν αἰτήσεις καὶ διεξάγουν διʼ ὅλων τῶν μέσων ἀπεγνωσμένον ἀγῶνα διὰ τὴν κατάληψιν τῶν ὀλίγων θέσεων, ἀγῶνα ποὺ ὑπενθυμίζει τὸν ἀγῶνα τῶν καταδίκων ἐκείνων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ὡς γράφεται εἰς Δοστογιέβσκειον διήγημα, ἐνεκλείσθησαν εἴς τινα θαλαμίσκον μὲ ἕνα καὶ μόνον φεγγίτην εἰς τὴν στέγην καὶ ἐκεῖ ἀπέθανον ὅλοι ἐξ ἀσφυξίας, πλὴν ἐνός, ὅστις κατώρθωσε ποδοπατῶν τὰ πτώματα νὰ φθάση εἰς τὴν ὀροφὴν καὶ ἐκ τῆς ὀπῆς νʼ ἀναπνεύση τὸν ὀλίγον ἀέρα. Ἔτσι καὶ οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος σήμερον ἀσφυκτιοῦν. Δὲν λέγομεν ὑπερβολήν. Ἰδοὺ 600 καὶ πλέον ἀδιόριστοι γυμνασταὶ πέρυσι μετέβησαν εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Παιδείας καὶ ἠπείλησαν νὰ ἐπιστρέψουν τὰ διπλώματά των. Ἔπὶ ἔτη ἀναμένουν διορισμόν. Ἰδοὺ καὶ 2.000 πτυχιοῦχοι διδασκαλείων ἀδιόριστοι. Ἰδοὺ καὶ 3.000 πτυχιοῦχοι καθηγητῶν Σχολῶν ἀναμένουν καὶ αὐτοὶ μὲ τὴν σειράν των τὸν διορισμόν των, οἱ ὁποῖοι ὡς ἔχουν σήμερον τὰ πράγματα ἐν τῆ Ἐκπαιδεύσει οὔτε μετὰ μίαν δεκαετίαν δὲν πρόκειται νὰ διορισθοῦν εἰς τὰς κενωθησομένας θέσεις.

Πλῆθος νέων, οἱ ὁποῖοι ἐν Ἑλλάδι δὲν εὑρίσκουν ἐργασίαν, ἀναγκάζονται νὰ ἐκπατρισθοῦν καὶ νὰ φύγουν μακρὰν τῆς Πατρίδος. Γράμματα δὲ ἐκ Βελγίου, ἐξ Αὐστραλίας, ἐκ Καναδά, ἐξ Αφρικῆς καὶ εἴ τινος ἄλλης ἀπομεμακρυσμένης χώρας μὲ τὰ μελανώτερα χρώματα περιγράφουν τὰς ἀθλίας συνθήκας, ὑπὸ τὰς ὁποίας ἐργάζονται ἐκεῖ διʼ ἕν τεμάχιον ἄρτου. Πόσοι ἀφήνουν ἐκεῖ τὰ κόκαλά των!

Πόσοι εἶνε οἱ ἄνεργοι; Ἀρχηγὸς πολιτικοῦ κόμματος τῆς ἐθνικόφρονος παρατάξεως ἀναλύων τὴν οἰκονομικὴν καὶ κοινωνικὴν κατάστασιν τῆς Πατρίδος ἔλεγε πρὸ τῶν ἐκλογῶν ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀνέργων ἔχει ἀνέλθει εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν 400.000. Ἀριθμὸς τρομακτικὸς διὰ τὴν μικράν μας Ἑλλάδα!

* * *

400.000 ἄνεργοι! Καὶ ὅμως θὰ ἠδύνατο νὰ μὴ ὑπῆρχεν εἰς τὴν Ἑλλάδα οὔτε ἕνας νέος ἄνεργος. Πῶς; Ἐὰν τὸ πρόβλημα αὐτὸ τῆς ἀνεργίας ἐγίνετο ἀντικείμενον βαθείας μελέτης τῶν ὑπευθύνων καὶ σειρὰ μέτρων ἐλαμβάνετο. Ποῖα; Ρίπτομεν μερικὰς σκέψεις. Ὑπάρχουν πολλαὶ χιλιάδες συνταξιούχων στρατιωτικῶν καὶ πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀρκοῦνται εἰς τὰς συντάξεις ποὺ λαμβάνουν, ἀλλʼ ἐφρόντισαν καὶ κατέλαβον διαφόρους θέσεις εἰς Γραφεῖα, ἐπιχειρήσεις, Σχολεῖα καὶ ἐργοστάσια. Θέσεις εἰς τὰς ὁποίας θὰ ἠδύνατο νὰ τακτοποιηθῆ ἱκανὸς ἀριθμὸς ἐκ τῶν χιλιάδων ἀνέργων νέων. Δὲν εἶνε δίκαιον ὁ ἕνας νὰ ἀλμέγη ἐκ δύο καὶ τριῶν μαστῶν καὶ ὁ ἄλλος ποὺ ἔχει ὅλα τὰ προσόντα διʼ ἐργασίαν ἀποδοτικὴν νὰ μὴ δύναται νὰ εὕρη θέσιν. Ἡ πολυθεσία πρέπει νὰ κτυπηθῆ ὁπωσδήποτε. Ὑπάρχουν ἐπίσης χιλιάδες γυναικῶν ποὺ ἔχουν κατακλύσει τὰ δημόσια Γραφεῖα. Ἐρωτῶμεν: Ποῖα ἡ ἀποδοτικότης αὐτῶν; Ἐὰν ἐξ αὐτῶν ἀφαιρεθῆ ἕν ποσοστὸν γυναικῶν ποὺ εἶνε προστάτιδες οἰκογενειῶν, καὶ ὡς τοιαύται πρέπει νὰ προτιμῶνται καὶ τῶν ἀνδρῶν ἀκόμη εἰς τὰς ἐργασίας, αἱ ὑπόλοιπαι πρέπει νʼ ἀπέλθουν εἰς τὰς οἰκίας των καὶ εἰς τὰς θέσεις των νὰ διορισθοῦν ἄνεργοι νέοι. Διότι δὲν εἶνε ὀρθὸν ἡ γυναῖκα νὰ ἐργάζηται διὰ νὰ ἐξοικονομῆ τὰ λοῦσα της καὶ ὁ ἄνδρας νὰ μένη ἄνεργος καὶ νὰ δημιουργεῖται εἰς αὐτὸν τὸ αἴσθημα τῆς μειονεκτικότητος. Κοινωνιολόγος εἰς καθημερινὴν ἐφημερίδα πρό τινος ἐδημοσίευσεν ἄρθρον ὑπὸ τὴν ἐπιγραφὴν ὁ «πλεονάζων» εἰς τὸ ὁποῖον οὗτος μὲ ψυχολογικὴν δύναμιν περιέγραψε τὸ δρᾶμα ποὺ παίζεται εἰς τὰς καρδίας τῶν νέων εἰς τοὺς ὁποίους ὅλοι κλείνουν τὰς θύρας καὶ διὰ τῆς συμπεριφορᾶς αὐτῶν εἶνε ὡς νὰ τοῖς λέγουν: «Τὶ νὰ σᾶς κάμωμεν; Πλεονάζεστε. Εἶσθε ἄχρηστοι». Ἄχρηστοι λοιπὸν οἱ νέοι τῶν 25-30 ἐτῶν καὶ χρήσιμοι ποῖοι; Τὰ δεσποινάρια μὲ τοὺς ἔρωτάς των καὶ οἱ γέροντες συνταξιοῦχοι! Ὑπάρχουν ἀκόμη τὰ λεγόμενα «κλειστὰ ἐπαγγέλματα», εἰς τὰ ὁποῖα οὐδεὶς δύναται λόγω εἰδικῶν Νόμων νὰ εἰσχωρήση. Ζοῦν οὕτως οἱ προνομιοῦχοι, ὅσοι ἐπρόλαβον καὶ συμπεριελήφθησαν ἐντὸς τοῦ κύκλου τῆς ἐργασίας. Ἠκούσαμεν ὅτι ὡρισμένοι ἐφημεριδοπῶλαι Ἀθηνῶν κερδίζουν 300 καὶ 400 δραχμὰς τὴν ἡμέραν, ἀλλʼ ἀλλοίμονον ἐὰν παρουσιασθῆ εἰς τὴν πλουσίαν περιφέρειάν των καὶ κανένας ἄλλος πτωχὸς πωλῶν ἐφημερίδας διὰ νὰ ζήση. Θὰ συλληφθῆ ἀμέσως ὡς στερούμενος ἀδείας. Κλειστὸν τὸ ἐπάγγελμα τῶν ἐφημεριδοπωλῶν, κλειστὸν τῶν ἀχθοφόρων, κλειστὸν τῶν λούστρων, κλειστὸν τῶν μικροπολητῶν… Διὰ νὰ λάβη τις ἄδειαν ἑνὸς τοιούτου ἐπαγγέλματος ἐν Ἑλλάδι πρέπει νὰ διαθέτη ἰσχυρὰ μέσα. Φρονούμεν ὅτι τὰ τείχη αὐτὰ τῶν κλειστῶν ἐπαγγελμάτων πρέπει νὰ πέσουν καὶ τὸ δικαίωμα τῆς ἐργασίας νὰ παύση νὰ ἀποτελῆ προνόμιον ἐκείνων μόνον, οἱ ὁποῖοι ἐπρόλαβον καὶ κατέλαβον τὸν τομέα μιᾶς ἐργασίας καὶ ὡς φέουδον αὐτοὶ καὶ μόνον τὸν ἐκμεταλλεύονται.

Ἀλλʼ ἡ πολυθεσία, ὁ διορισμὸς γυναικῶν εἰς θέσεις ἀνδρῶν, τὸ κλείσιμον τῶν θυρῶν εἰς ὡρισμένα ἐπαγγέλματα τεχνικῆς φύσεως, δὲν εἶνε αἱ μόναι αἰτίαι, διὰ τὰς ὁποίας ηὐξήθη ἐπικινδύνως τὸ ποσοστὸν τῶν ἀνέργων. Ὑπάρχουν καὶ βαθύτεραι αἰτίαι ποὺ πρέπει νὰ ἐρευνηθοῦν. Λέγουν τινές, ὅτι ἡ πατρίς μας εἶνε πτωχὴ καὶ δὲν δύναται νὰ διαθρέψη τὸν λαόν της. Ἀλλʼ ὡς ἀποδεικνύουν διαπρεπεῖς ἡμέτεροι ἐπιστήμονες, ποὺ ἐμελέτησαν τὸ οἰκονομικὸν πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος, ἡ πατρίς μας ἔχει ἀνεκμεταλλεύτους πηγὰς πλούτου. Ἔχει ἐδάφη ἀκόμη ἀκαλλιέργητα, ἰδίως ἐν Μακεδονία καὶ Θράκη, ἤ ἐδάφη ἔχοντα ἀνάγκην νέων προσοδοφόρων καλλιεργειῶν ὡς ἡ δενδροκομία. Ἔχει δἀση, τῶν ὁποῖων ἡ ξυλεῖα σήπεται. Ἔχει λίμνας καὶ ποταμούς, τῶν ὁποῖων τὸ ὕδωρ διαρρέει πρὸς τὴ θάλασσαν, ἐνῶ παραπλεύρως τῶν ὀχθῶν κατάξηρος γῆ θὰ ἠδύνατο νὰ ἀρδευθῆ καὶ νὰ μεταβληθῆ εἰς παράδεισον. Ἔχει ἀκτὰς πρὸς μεγαλυτέραν ἀνάπτυξιν τῆς ἁλιείας. Ἔχει ὑπέδαφος πλούσιον εἰς μεταλλεύματα… Ἐὰν κάθε σπιθαμὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ χώρου ἠρευνᾶτο ἐπιστημονικῶς καὶ ἐξεμεταλλεύετο, τὸ ἐθνικὸν εἰσόδημα θὰ ηὐξάνετο καταπληκτικῶς,, ὅλοι οἱ ἄνεργοι θὰ ἀπερροφῶντο καὶ διπλάσιος ἀριθμὸς κατοίκων θὰ ἠδύνατο νὰ διατραφῆ.

Φαντασίαι καὶ οὐτοπίαι ταῦτα; Ἀλλὰ ρίψατε, ἀγαπητοί, ἕν βλέμμα εἰς νεοσύστατον μικρὸν κράτος, τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ἐντὸς μιᾶς καὶ μόνον δεκαετίας κατώρθωσε νʼ ἀξιοποιήση τὴν μικρὰν ἔκτασιν τῆς γῆς καὶ νὰ παρουσιάση θαῦμα˙ δύο ἑκατομμύρια ψυχαὶ ζοῦν εὐτυχεῖς, ἐκεῖ ποὺ ἄλλοτε οὔτε τὸ 1)4 τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ ἠδύνατο νὰ ζήση. Ρίψατε ἀκόμη ἕν βλέμμα εἰς μίαν χώραν τῆς Εὐρώπης, ἡ ὁποία περισσότερον ὅλων τῶν ἐμπολέμων χωρῶν ἐξῆλθε κατεστραμμένη, τὴν Γερμανίαν. Αὕτη μὴ ἀπελπισθεῖσα ἀπὸ τὴν ἄνευ προηγουμένου καταστροφὴν ἐπεδόθη μὲ ἀπαράμιλλον ζῆλον καὶ ἐργατικότητα εἰς τὴν ἀνασυγκρότησιν τῶν ἐρειπίων της. Ἐξεμεταλλεύθη ὅλους τοὺς πόρους, ἀνεκάλυψε νέους πόρους. Μέσα εἰς τοὺς δρυμῶνας, εἰς τὰ μεγάλα δάση ἔκτισε νέα χωριά, δασικοὺς συνοικισμούς, ποὺ ζοῦν ἀπὸ τὴν ποικίλην ἐκμετάλλευσιν τῶν δένδρων. Ὄχι μόνον οἱ καρποί, ἀλλὰ καὶ τὰ φύλλα καὶ αἱ φλοῦδαι τῶν δένδρων διὰ τοὺς Γερμανοὺς εἶνε πηγὴ πλούτου… Καὶ ἰδοὺ σήμερον εἰς τὴν Γερμανίαν οὔτε ἕνας ἄνεργος, τὸ δὲ καταπληκτικώτερον, ἡ Γερμανία ὄχι μόνον δὲν τείνει χεῖρα ἐπαίτου, ἀλλὰ καὶ ἤρχισε νὰ δανείζη εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη!

* * *

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ἡ ἀνεργία, ἡ ὁποία μαστίζει τὴν Πατρίδα, εἶνε ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα τοῦ ἔθνους. Θὰ ἔπρεπε διὰ τοῦτο νὰ ἀπασχολήση ὅλον τὸν πολιτικὸν κόσμον, συμπολίτευσιν καὶ ἀντιπολίτευσιν, καὶ ὑπὸ μεγάλης διακομματικῆς ἐπιτροπῆς νὰ ἐξετασθοῦν ὅλαι αἱ λεπτομέρειαι τοῦ τεραστίου τούτου προβλήματος καὶ νὰ καταστρωθῆ πρόγραμμα εἰς τρόπον ὥστε ἐντὸς μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος ὁ φαινομενικῶς πλεονάζων ἔμψυχος πλοῦτος τῆς Πατρίδος νʼ ἀπορροφηθή. Νὰ θεωρηθῆ ἐθνικὸν ἔγκλημα εἶς καὶ μόνον νέος νὰ περιφέρηται ἄνεργος, χαρτοπαίζων, ἀσχημονῶν, τακτικὸς θαμὼν θεάτρων καὶ κινηματογράφων καὶ εὔκολος λεία τοῦ Ἀντιχρίστου. Σύνθημα ὅλου τοῦ ἔθνους: Οὐδεὶς νέος ἄνεργος.

Ἄλλως, ἐὰν οἱ κυβερνῶντες τὸν τόπον τοῦτον ἀδιαφορήσουν νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα τοῦτο, δὲν εἶνε ἀνάγκη νὰ εἴμεθα προφῆται διὰ νὰ προΐδωμεν ὁποῖον θὰ εἶνε τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος. Ὁ σάραξ τῆς ἀνεργίας θὰ εἰργάζηται συνεχῶς, θὰ καταφάγη τὴν ζωτικότητα τοῦ ἔθνους. Ἕκαστος ἄνεργος νέος, ποὺ βλέπει ὅτι τὸ κράτος δὲν φροντίζει, ἵνα διανοίξη διεξόδους ἐργασίας διʼ ὅλα τὰ τέκνα του, θὰ πικραίνηται καθημερινῶς, θʼ ἀγανακτῆ, θὰ θησαυρίζη ὀργὴν καὶ οὕτω θὰ γίνη δυναμῖτης, ἵνα ἐν καιρῶ ἀνατινάξη τὸ κοινωνικὸν καὶ ἐθνικὸν εἰσόδημα. Τὸ ποσοστὸν τῶν δυσαρεστημένων πολιτῶν διαρκῶς θʼ αὐξάνη, ἡ δυστυχία θὰ πολλαπλασιάζηται καὶ μίαν ἡμέραν ὁ περιφρονημένος αὐτὸς λαὸς μὲ τοὺς ἰσχυροὺς βραχίονάς του ὡς ἄλλος Σαμψὼν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης θὰ σείση τοὺς κοινωνικοὺς στύλους καὶ θὰ κραυγάση˙ «Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἀλλοφύλων». Μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι οἱ ἀλλόφυλοι εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν δὲν θὰ εἶνε οἱ ξένοι, ἀλλʼ οἱ ἡμέτεροι, οἱ ὁποῖοι χειρότερον ἀλλοφύλων συμπεριεφέρθησαν πρὸς τὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος, ποὺ δὲν ἐζήτησαν τίποτε ἄλλο παρὰ τιμίαν ἐργασίαν. Διὰ νὰ μὴ φθάση ἡ τραγικὴ αὐτὴ στιγμὴ ποιούμεθα ἔκκλησιν πρὸς ὅλους τοὺς βουλευτὰς τῆς νέας Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ λέγομεν: Ἀξιότιμοι κύριοι βουλευταί! Σκεφθῆτε καὶ λύσατε τὸ πρόβλημα τοῦτο. Ἡ Ἑλλὰς καὶ μόνον διὰ τὴν λύσιν τοῦ προβλήματος τούτου θὰ σᾶς ἀνακυρήξη μεγάλους εὐεργέτας.