ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

«ΧΡΙΣΤΙΣΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» , Φεβρουάριος 1957, αρ. φ. 192
Τοῦ Μητροολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Σημεῖα τῶν καιρῶν

Μία εἴδησις ἐκ τοῦ Μετώπου, ἐκ τῆς πρωτευούσης τῆς Πελοπονήσου, ἐκ τῆς ἱστορικῆς, τῆς ἀποστολικῆς πόλεως τῶν Πατρῶν, ἔνθα κατὰ τὴν περίοδον τῶν Ἀποκρέω ὁ Σατανᾶς, ὁ κοσμοκράτωρ τοῦ κόσμου τούτου, ἔχει στήσει τὸ Στρατηγεῖον του νικῶν καὶ θριαμβεύων. Ἡ εἴδησις χαρακτηρίζει τὴν ἠθικὴν ἐξαθλίωσιν τῆς συγχρόνου κοινωνίας. Ἡ εἴδησις λέγει, ὅτι ἡ Ἀστυνομία Πατρῶν ἔχουσα πληροφορίας, ὄτι εἰς τὰς διαφόρους χορευτικὰς συγκεντρώσεις τῆς περιόδου ταύτης συμβαίνουν ἀταξίαι τινές, διέταξεν ὅπως εἰς τοιούτου εἴδους συγκεντρώσεις παρίστανται ἀπαραιτήτως ἀστυφύλακες, ὡς φρουροὶ τῆς ἠθικῆς τάξεως. Ἀλλʼ ἡ διαταγὴ αὐτὴ τῆς Ἀστυνομίας ἐτάραξε τοὺς λάτρεις τῶν Βακχικῶν ἑορτῶν. Καὶ ἧτο ἐπόμενον νὰ ταραχθοῦν. Διότι – ἵνα ἐν παραβολικῶ λόγω ὁμιλήσωμεν – θέλουν οἱ ποντικοὶ κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἡρωϊκῆς ἐξορμήσεώς των εἰς ἀποθήκην τροφίμων νὰ είδοποιῆται ἐγκαίρως καὶ νὰ παρευρίσκεται ἡ γάτα; Θέλουν οἱ λύκοι κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἀγρίας ἐπιθέσεώς των κατὰ τοῦ ἀθώου ποιμνίου νὰ παρευρίσκωνται τὰ τσομπανόσκυλα; Ἐὰν οἱ ποντικοὶ θέλουν τὴν γάταν καὶ οἱ λύκοι τὰ τσομπανόσκυλα, τότε καὶ οἱ κύριοι αὐτοὶ θὰ θελήσουν τὴν παρουσίαν ἀστυνομικῶν ὀργάνων κατὰ τὰς ὥρα τῶν Καρναβαλικῶν διασκεδάσεών των. Αἴτημα τῶν λύκων; Νὰ φύγουν ἀπὸ ὄλας τὰς μάνδρας τὰ τσομπανόσκυλα. Αἴτημα τῶν ποντικῶν: Νὰ φύγουν ἀπὸ ὅλας τὰς ἀποθήκας αἱ γάται. Καὶ αἴτημα ὅλων τῶν ἀθλίων προσκυνητῶν τοῦ Καρναβάλου: Νὰ φύγουν ἀπὸ ὅλας τὰς χορευτικὰς συγκεντρώσεις οἱ ἀστυφύλακες ἤ ἐὰν ἔρχωνται νὰ ἔρχωνται ὄχι φέροντες τὴν τιμίαν στολὴν τοῦ Ἕλληνος ἀστυφύλακος, ἔχοντος εἰς τὸ πηλίκιόν του τὸν τίμιον Σταυρὸν ὡς σύμβολον τοῦ ἔθνους, ἀλλὰ νὰ ἔρχωνται μὲ πολιτικὴν ἐνδυμασίαν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὡς νέοι κομψοὶ λάβουν μέρος εἰς τὰς ὡραίας διασκεδάσεις!

Νὰ φύγουν οἱ Ἀστυνομικοί! Καὶ νὰ μείνουν μόνοι, τὰ καλά μας παιδιὰ οἱ νέοι μας, τὰ ἀγγελικά μας πλάσματα. Καὶ τὶ νὰ κάμουν; Νὰ χορεύουν. Καὶ τὶ χορούς, παρακαλῶ, νὰ χορεύσουν; Τοὺς ἑλληνικοὺς ἐκείνους χορούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ὁ νέος καὶ ἡ νέα εὑρίσκονται εἰς κάποιαν ἀπόστασιν καὶ διατηρεῖται κάποιος ἐπὶ τέλους βαθμὸς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καὶ σεβασμοῦ; Ὄχι. Ἀλλὰ νὰ χορεύσουν ἀρσενικοὶ καὶ θηλυκοὶ φύρδην-μίγδην, νὰ χορεύσουν τοὺς πλεόν ζωηροὺς καὶ ἐξωφρενικοὺς χορούς, τοὺς χοροὺς τῶν ἀγρίων, τῶν πιθήκων καὶ τῶν καγκουρώ, τοὺς λεγομένους κατʼ εὐφημισμὸν Εὐρωπαϊκοὺς χοροὺς καὶ πρὸ παντὸς νὰ χορεύσουν τὸ «μπουρμποῦλι», ποὺ ἀποτελεῖ τὸ κυριώτερον χαρακτηριστικὸν γνώρισμα τῶν Καρναβαλικῶν ἑορτῶν, τὸ «μπουρμποῦλι» ποὺ εἶνε τὸ ὀρεκτικώτερον ἔδεσμα, τὸ ὁποῖον προσφέρει εἰς τοὺς ἑορταστὰς τοῦ ὁ Διάβολος, τὸ «μπουρμποῦλι», ποὺ ἐὰν τὸ ἀφαιρέσης, ὅλη ἡ ὄρεξις διὰ τὰς ἑορτὰς τοῦ Καρναβάλου θέλει κοπῆ ὡς διὰ μαγείας.

Ἀλλὰ τὶ ἐστι μπουρμποῦλι; Περὶ αὐτοῦ αἰσχρὸν ἐστι καὶ λέγειν. Ἀλλʼ ἡ ἀνάγκη ἐπιβάλλει νὰ σημειώσωμεν ἐδῶ ὀλίγα τινὰ περὶ αὐτοῦ. Τὸ «μπουρμποῦλι», εἶνε ὁ χορὸς ἐκεῖνος κατὰ τὸν ὁποῖον αἱ κυρίαι καὶ αἱ δεσποινίδες, αἱ ὁποῖα λαμβάνουν μέρος εἰς τὸν χορόν, ἐνδύονται μὲ τὴν εἰδικὴν ἐνδυμασίαν, τὸ λεγόμενον ντόμινο. Ἡ ἐνδυμασία αὕτη μὲ τὴν προσωπίδα καλύπτει τὸ πρόσωπον καὶ δὲν διακρίνεται πλέον τὶς ἡ χορεύτρια. Κάτω ἀπὸ τὴν ἐνδυμασίαν αὐτὴν ἐνεργοῦνται ὄργια, τελοῦνται πράξεις ἀκολασίας, καὶ αἱμομιξίας ἀκόμη ἐγκλήματα διαπράττονται. Ἠκούσαμεν ὅτι νέος, ὅστις πρὸ ἐτῶν ἐν τοιούτω χορῶ μετὰ συγχορευτρίας νεάνιδος διέπραξε τὴν βδελυρὰν ἁμαρτίαν. Ὅταν τὴν ἐπομένην ἐκ τυχαίου γεγονότος ἐπληροφορήθη ὅτι ἡ νεᾶνις ἐκείνη ἧτο ἀδελφή του, ὑπέστη ψυχικὸν κλονισμόν, παρεφρόνησε καὶ ἐνεκλείσθη εἰς φρενοκομεῖον. Ἔκφυλοι δὲ νέοι τῆς Ἀθηναϊκῆς κοινωνίας, τύποι Δὸν-Ζουὰν, ποὺ τὰς ἡμέρας τῶν Ἀπόκρεω ὡς ἀγέλη διπόδων κτηνῶν, μὲ αὐτοκίνητα πολυτελείας διέρχονται τὸν Ἰσθμὸν καὶ κατέρχονται εἰς τὰς Πάτρας διὰ νὰ ἑορτάσουν, ὅταν ἐπιστρέψουν εἰς τὰς Ἀθήνας, διηγοῦνται μὲ κυνικὴν ἀναίδειαν τοὺς ἄθλους αὐτῶν καὶ ἡ πόλις τῶν Πατρῶν δυσφημεῖται καὶ τείνει νὰ καταντήση συνώνυμος ἀρχαίων εἰδωλωλατρικῶν πόλεων, αἱ ὁποῖαι κατεστράφησαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου διὰ τὴν ἐν αὐταῖς ἐπικρατήσασαν κοινωνικὴν διαφθοράν. Ὦ! Πόσας πορνείας καὶ μοιχείας, πόσας ἀκαθαρσίας καὶ βδελυγμίας, πόσα ἐγκλήματα κατὰ τῆς οἰκογενειακῆς τιμῆς καὶ ὑπολήψεως καλύπτουν αἱ νύκτες τῆς περιόδου αὐτῆς καὶ μάλιστα τῆς τελευταίας Κυριακῆς, τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς!

Νὰ μὴ φαίνηται κατὰ τὰς χορευτικὰς συγκεντρώσεις ἡ στολὴ τοῦ Ἕλληνος ἀστυνομικοῦ! Ὡς δημοσία καταγγέλει τὸ ὀρθόδοξον καὶ ἀγωνιστικὸν Σωματεῖον τῶν Πατρῶν «Χριστιανικὴ Ἰσοπολιτεία» καὶ ἐν τῶν Δημοτικῶ Συμβουλίω Πατρῶν ἐν τῆ συνεδριάσει τῆς 23 Ἰανουαρίου 1957 ὑπὲρ.. τοῦ μπουρμπουλιοῦ πολὺς ἐγένετο λόγος. Ἀπίστευτον ἀλλʼ ἀληθές! Δημοτικοὶ σύμβουλοι, φανατικοὶ μπουρμπουλισταί, ὡσὰν νὰ μὴν ὑπῆρχον ἄλλα θέματα ζωτικῆς σημασίας διὰ τὴν πρόοδον καὶ εὐημερίαν τῆς πόλεως, ὡμίλησαν μὲ Δημοσθένειον εὐγλωττίαν, παρέστησαν τὸ μπουρμποῦλι ὡς μίαν ἀθώαν παιδιάν, ὡς μίαν ἐκδήλωσιν τῆς ζωτικότητος τῶν νέων καὶ κατεκερεαυνοβόλησαν τὸ σκοτεινόν, τὸ ἀνελεύθερον, τὸ μεσαιωνικὸν μέτρον τῆς ἐν στολῆ παρουσίας τῶν ἀστυνομικῶν ὀργάνων. Κατόπιν τῆς ἀγορεύσεως τῶν ἀμίσθων τούτων συνηγόρων τοῦ μπουρμπουλιοῦ ἠκούσθη χωρὶς νὰ διαψευσθῆ, ὅτι τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον Πατρῶν ἀπεφάσισεν, ἵνα στείλη ἔγγραφον διαμαρτυρίας πρὸς τοὺς ἀρμοδίους, διὰ τὴν παρουσίαν ἀστυνομικῶν ὀργάνων κατὰ τὰς χορευτικὰς συγκεντρώσεις τῶν Ἀπόκρεω. Τὰ παιδιά μας, βλέπετε, πρέπει νὰ μείνουν ἐλεύθερα, ἀνεπιτήρητα, ἀνενόχλητα κατὰ τὰς ὁλονυκτίους διασκεδάσεις των. Αὐτὴ δυστυχῶς εἶνε ἡ νοοτροπία τῶν γονέων τῆς λεγομένης ἀνωτέρας κοινωνίας. Οἱ τοιοῦτοι γονεῖς συγκεντρώνουν εἰς τὸ σαλόνι τῶν νέους καὶ κατόπιν φεύγουν ἐκ τῆς οίκείας των καὶ διανυκτερεύουν εἰς ξένας οἰκείας καὶ ἀφήνουν τὰς θυγατέρας των μόνας νὰ διασκεδάζουν μέχρι τῶν πρωϊνῶν ὡρῶν. Πρὸς τὴν νοοτροπίαν λοιπὸν αὐτὴν σύμφωνον καὶ τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον τῶν Πατρῶν; Δυστυχῶς! Ἀσθενεῖς ἐν αὐτῶ φωναὶ δημοτικῶν τινων συμβούλων, ὡς ἐκ τοῦ κ. Φαρμακίδη καὶ εἴ τινος ἄλλου δὲν ἠδυνήθησαν νὰ συγκρατήσουν τοὺς συναδέλφους των, οἱ ὁποῖοι ὡς ἄλλοι συμποσιασταὶ τοῦ Βάκχου ζητοῦν πλήρη ἐλευθερίαν κατὰ τὰς ἑορτάς των.

Ποῦ κατήντησε τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον τῆς πόλεως, ἡ ὁποία ὡς πολιοῦχον ἔχει τὸν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν! Νὰ συνεδριάζη ὄχι διὰ νὰ εὐχαριστήση τὰς ἀστυνομικὰς ἀρχὰς διὰ τὸ πρῶτον ληφθὲν μέτρον καὶ νὰ παρακαλέση νὰ ληφθοῦν καὶ ἄλλα μέτρα αὐστηρότερα πρὸς περιστολὴν καὶ ἐξάλειψιν τῆς κοινωνικῆς διαφθορᾶς, ἥτις μαστίζει τὴν πόλιν, ἀλλὰ διὰ νὰ ἐξασθενήση τὴν κατὰ τοῦ κακοῦ ἀντίδρασιν, διὰ νὰ θραύση τὰ φίμωτρα, διὰ νὰ χαλαρώση τὰ ἡνία, διὰ νὰ καταστήση τὸ θηρίον τῆς ἀνηθικότητος περισσότερον αὔθαδες καὶ ἐπιθετικόν. «Παιδιά, μὴ ἀκούετε τοὺς ἱεροκήρυκας. Μὴ φοβεῖσθε τοὺς ἀστυνομικούς. Χορεύετε τὸ μπουρμποῦλι σας, κάμετε ὅ,τι θέλετε, φορεῖτε προσωπῖδες, στεφανωθῆτε μὲ ἄνθη καὶ κισσούς, φωνάζετε εὐοῖ-εὐὰν…, ἡμεῖς οἱ Δημοτικοὶ Σύμβουλοι εἴμεθα γενναῖοι ὑποστηρικταί σας. Κανεὶς δὲν θὰ τολμήση νὰ σᾶς πειράξη». Ἔτσι θὰ ἑρμηνευθῆ ἐν τῆ διανοία τῶν νεαρῶν ἡ ὑπὲρ αὐτῶν ἀγόρευσις τῶν μελῶν τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου.

Ποῦ κατήντησε τὸ Δημ. Συμβούλιον Πατρῶν! Ἀλλʼ ἐὰν οἱ κ. Δημοτικοὶ Σύμβουλοι κατὰ τὴν ὥραν ποὺ ἤκουον τὰς ἀγορεύσεις τῶν μπουρμπουλιστῶν ἔρριπτον ἕν βλέμμα εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Πολιούχου˙ ἐὰν ἐμελέτων τὸν βίον τοῦ Πρωτοκλήτου, ὡς τοῦτον συνέγραψεν ὁ συμπολίτης των καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου κ. Π. Τρεμπέλλας καὶ ἔβλεπον ὁποῖοι θερμοὶ ἀγωνισταὶ κατὰ τῆς εἰδωλολατρίας ἡπῆρξαν οἱ πρῶτοι ὀπαδοὶ τοῦ Ἁγίου, οἱ ὁποῖοι ὁρμήσαντες ἀνέτρεψαν, ἔθραυσαν, ἐλέπτυναν καὶ ἐξουθένωσαν τὰ αἰσχρὰ εἴδωλα˙ ἐὰν ἤνοιγον τὸ Εὐαγγέλιον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὡρκίσθησαν ὡς Δημοτικοὶ ἄρχοντες˙ ἐὰν ὡς Ἕλληνες συνεβουλεύοντο τὸν περὶ Δήμων καὶ Κοινοτήτων κώδικα καὶ τὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος καὶ ἐλάμβανον σαφῆ γνώσιν τῶν καθηκόντων των ὡς ἀρχόντων χριστιανικῆς πόλεως˙ ἐὰν τέλος ἐπίστευον εἰς τὰς ἰδέας ὑπὲρ τῶν ὁποίων τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων ἠγωνίσθη πάλαι τε καὶ νῦν, μόνον δὲν θὰ ἐψήφιζον προτάσεις προστατευτικὰς τοῦ Καρναβαλικοῦ εἰδωλολατρικοῦ ὀργίου, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐπέπληττον δριμέως πάντα, ὅστις θὰ ἀπεπειρᾶτο νὰ ὁμιλήση ὑπὲρ ἐνεργειῶν, τὰς ὁποίας καταδικάζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διὰ τῶν Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων αὐτῆς. Τοῦρκοι ἐὰν ἧσαν, ποὺ ἔχουν ὡς ἰδεώδη τὴν πολυγαμίαν καὶ τὸν ὑλικὸν παράδεισον, δὲν θὰ ἐτόλμων νὰ είσηγηθοῦν εἰς τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον προτάσεις ἐνισχυτικὰς τῆς πρὸς τὴν ἀκολασίαν ροπῆς τῆς συγχρόνου νεότητος. Ἀλλὰ διʼ αὐτοὺς τοὺς κυρίους καὶ ὀπαδοὺς αὐτῶν Ἑλλὰς=Καρνάβαλος=Μπουρμποῦλι. Ὀρθῶς ἐλέχθη ὅτι διὰ τοὺς δεξιούς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐξωθοῦν τὴν Ἑλληνικὴν κοινωνίαν εἰς διαφθορὰν θὰ ἔπρεπε νὰ ὁρισθῆ μία νῆσος τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀρχιπελάγους ὡς τόπος ἐξορίας των. Ἀλλὰ τώρα οἱ κύριοι αὐτοὶ ἀφήνονται τελείως ἐλεύθεροι καὶ μὲ σύλληψιν καὶ ἐγκλωβισμὸν εἰς τὰ κρατητήρια καὶ φρενοκομεῖα ἀπειλοῦν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νὰ εἴπουν ὅτι αὐτὸ ποὺ κάμνετε μὲ τὸ μπουρμποῦλι καὶ λοιπὰς πράξεις σας εἶνε αἰσχρόν, εἶνε ἀνήθικον, εἶνε προδοσία τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς, εἶνε ἀνατροπῆ τῶν θεμελίων ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικὴ κοινωνία.

Ποῦ κατήντησε τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον Πατρῶν! Νὰ κρατῆ τὸ φανάρι τῶν ἀκολασταινόντων ἑορταστῶν καὶ νὰ μὴ ἐπιτρέπη εἰς οὐδένα νὰ τοὺς ἐνοχλήση, ὡς δὲν ἐπέτρεπον οἱ ἄρχοντες τῆς Πομπηΐας νὰ ἐνοχλῶνται ὑπʼ οὐδενὸς κατὰ τὰς ὀργιώδεις διασκεδάσεις οἱ πολῖται τῆς διὰ τῆς ἐκρήξεως τοῦ Βεζουβίου καταστραφείσης ἐκείνης πόλεως. Ἀλλὰ θέλομεν νὰ προχωρήσωμεν βαθύτερον καὶ νὰ ἐρωτήσωμεν: Ὑπάρχει Νομάρχης ἐν Πάτραις; Καὶ ἐὰν ὑπάρχη Νομάρχης, ὡς ἄγρυπνος φρουρὸς τῆς πόλεως, πληροφορηθεὶς τὰ καταγγελόμενα ὑπὸ τῆς «Χριστιανικῆς Ἰσοπολιτείας», τὶ ἔπραξεν ἐν προκειμένω; Ἐκάλεσε τὸν Δήμαρχον; Ἐπέπληξε τοὺς μπουρμπουλιστὰς Δημοτικοὺς Συμβούλους διὰ τὴν ἀνάμειξίν των εἰς ἔργα ὄχι πλέον ἀλλότρια τοῦ προορισμοῦ των, ἀλλὰ καὶ ὅλως ἀντίθετα πρὸς τὸν σκοπόν, διὰ τὸν ὁποῖον ὑφίσταται εἰς τὴν γωνίαν αὐτὴν τοῦ πλανήτου τὸ Ὀρθόδοξον τοῦτο Βασίλειον; Διὰ τοῦτο κ. Νομάρχα, ἠγωνίσθησαν οἱ ἀείμνηστοι ἥρωες τοῦ 1821 καὶ τῶν νεωτέρων ἀγώνων τῆς φυλῆς μας, διὰ τοῦτο ἐχύθη τόσον αἵμα εἰς τὰ πεδία τῶν πολυνέκρων μαχῶν, διὰ νὰ χορεύουν τὸ μπουρμποῦλι των οἱ ἀνάξιοι ἀπόγονοί των;

* * *

Ἀλλʼ ἡ Νομαρχία Πατρῶν δὲν ἤλεγξε, καθὼς θὰ ἔπρεπε, τὸν Δῆμον διὰ τὴν σοβαρὰν παρεκτροπὴν ἐκ τῶν καθηκόντων του; Ἀλλʼ ὑπὲρ τὴν Νομαρχίαν, τὸ Ὑπουργεῖον τῶν Ἐσωτερικῶν καὶ πᾶσαν ἄλλην κοσμικὴν ἀρχὴν καὶ ἐξουσίαν, εἰς ζητήματα ἀφορῶντα τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν τάξιν, τὸν λόγον ἔχει ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ τοῦ τόπου, ἔνθα λαμβάνουν χώραν τοιούτου εἴδους ἠθικαὶ ἀταξίαι καὶ σκάνδαλα. Οἱ ἐν τῶ κόσμω ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας εἶνε ὡς τὸ ἄλας καὶ τὸ φῶς: «Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἄλας τῆς γῆς… Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» εἶπεν ὁ Κύριος. Ἕν ἄστρον, ἕνας μικρὸς πνευματικὸς ἥλιος, ἱκανὸς νὰ διαλύση τὰ ἠθικὰ καὶ θρησκευτικὰ σκότη μιᾶς ὁλοκλήρου ἐπαρχίας, εἶνε ὁ ἐπίσκοπος.

Δάκρυα ρέουν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν μας, ὅταν σκεφθῶμεν τὶ θὰ ἠδύνατο νὰ γίνη, πόσαι κοινωνικαὶ πληγαὶ θὰ ἠδύναντο νὰ περιορισθοῦν καὶ ἐξαλειφθοῦν, πόσον θὰ ἤλλαζεν ἡ ὄψις τῆς Ἑλλάδος, ἐὰν οἱ τὰς κορυφὰς τῆς ἱεροωσύνης κατέχοντες εἴχον ἐν ἑαυτοῖς τὸ πνευματικὸν ἐκεῖνο πῦρ ὅπερ ἐφλόγιζε τὰς καρδίας τῶν πρώτων μαθητῶν καὶ ἀποστόλων τοῦ Κυρίου κατὰ τούτων ἐμιμοῦντο τὴν πίστιν καὶ τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα. Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι οὐδέποτε ὁ Διάβολος θὰ ἐκέρδιζε τὴν μάχην ἐν Πάτραις, ἐὰν ὁ ἄγγελος τῆς ἐν Πάτραις Ἐκκλησίας, ὁ Ἐπίσκοπος, δὲν ἐστίλβωνε τὴν ρομφαίαν του ἐπὶ τῆς ἀκόνης τῆς πίστεως καὶ κατήρχετο εἰς τὸ πεδίον τῆς πνευματικῆς μάχης ἀκολυθούμενος ἀπὸ ὅλους τοὺς κληρικοὺς καὶ τὸν πιστόν, τὸν εὐσεβὴ λαὸν τῆς ἀποστολικῆς ταύτης πόλεως. Ὁ Ἄγγελος θὰ ἐνίκα κατὰ κράτος τὸν Σατανᾶν.

Ἀλλὰ τὶ εἰμπορεῖ νὰ κάμη μία Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ ἐναντίον τοιούτου κατακλυσμιαίου κύματος διαφθορᾶς τῆς σημερινῆς κοινωνίας; θὰ ἐρωτήσουν οἱ ὀλιγόπιστοι. Τὶ νὰ κάμη; ΘΑΥΜΑΤΑ, ἀπαντῶμεν. Θέλετε ἕν; Ἰδού! Ἡ Ἐκκλ. Ἀρχὴ πληροφορούμενη ὅτι δημοτικοὶ σύμβουλοι ἐξερακχεύθησαν μέχρι τοιούτου σημείου, ὥστε ἀνέλαβον ὑπὸ τὴν ὑψηλήν των προστασίαν τὸ σατανικὸν μπουρμοποῦλι, θὰ ἐκάλει τοὺς κυρίους αὐτοὺς εἰς τὴν Ἐπισκοπὴν καὶ θὰ τοὺς ἐπέπληττε δριμέως καὶ θὰ προσεκάλει αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ ἐὰν αὐτοὶ σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τὴν καρδίαν ἐπέμενον, ὁ Ἐπίσκοπος θὰ ἀφώριζεν αὐτοὺς ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ ἀφορισμὸς θὰ ἀνέφερεν αὐτοὺς ὀνομαστὶ καὶ θʼ ἀνεγιγγνώσκετο ἐν ἡμέρα Κυριακῆ, ἐν ἐπισήμω ἑορτῆ, ἐνώπιον ὅλου τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ εἰς ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς πόλεως καὶ θὰ διετάσσοντο οἱ ἱερεῖς εἰς οὐδεμίαν πνευματικὴν ἐπικοινωνίαν νὰ ἔρχωνται μετὰ τῶν καταφρονητῶν τῶν Ἱ. Κανόνων, καὶ ἐὰν τις ἐξ αὐτῶν ἀπέθνησκεν, οὐδεὶς ἱερεὺς δὲν συνώδευεν αὐτὸν εἰς τὸν τάφον, οὐδεμία εἰς αὐτὸν ἐκκλησιαστικὴ εὐχὴ θʼ ἀνεγιγνώσκετο, θὰ ἐθάπτετο ὡς ἄπιστος καὶ εἰδωλολάτρης ἔξω τῶν χριστιανικῶν νεκροταφείων καὶ τίμιος Σταυρὸς δὲν θὰ ἐτίθετο ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτοῦ. Αὐτὸ τὸ μέτρον τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν μπουρμπουλιστῶν Συμβούλων ὑπέδειξεν ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ὁ ἐμβριθὴς μελετητὴς τῶν Κανόνων καὶ παλαίμαχος κῆρυξ τοῦ Θείου λόγου ἀρχιμ. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος. Ἀλλʼ ὁ πατὴρ Γερβάσιος δὲν εἶνε ἐπίσκοπος. Ἐὰν ἧτο ἐπίσκοπος καὶ διεχειρίζετο ἐπισκοπικὴν ἐξουσίαν καὶ ἐφήρμοζε ὅ,τι ἐπιτάσσουν οἱ κανόνες, οἱ μπουρμπουλισταὶ δὲν θὰ ἐτόλμων νὰ παρουσιασθοῦν. Ὁ ἀφορισμὸς ὡς κεραυνὸς θὰ ἔπιπτεν ἐν μέσω τῶν Βακχικῶν χορῶν καὶ διασκεδάσεων.

Ἧττα Διαβόλου, Νίκη Χριστοῦ ἐν Πάτραις. Ἐνῶ τώρα; Φεῦ! Ἡ πόλις γυμνή, δέσμιος, αἰχμάλωτος τοῦ Ἑωσφόρου. Ὑπερβολικῶς ὁ λόγος; Εἶθε νὰ ἧτο ὑπερβολικὸς ὁ λόγος μας. Ἀλλὰ δὲν εἶνε. Εἶνε κατώτερος τῆς πραγματικότητος. Ὁ Ἅγιος Πατρῶν ἄς ζητήση ἐκθέσεις τῆς Γ. Ἀσφαλείας ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου. Ἄς ἀναγνώση τὴν ἔκθεσιν τοῦ Ἀξιοτίμου Εἰσαγγελέως Ἐφετῶν κ. Μουστάκη, ὅστις γράφει ὅτι τὰ κατὰ τῶν ἠθῶν πλημμελήματα καὶ ἐγκλήματα ἐν τῆ περιφερεία Πατρῶν ἔχουν κατὰ τὸ τελευταῖον δικαστηριακὸν ἔτος αὐξηθῆ πνευματικῶς. Ἐρωτᾶται: Τὶς πταίει διὰ τὴν ἠθικὴν αὐτὴν ἐξαθλίωσιν τοῦ λαοῦ μας; Ἕκαστος ἐκ τῶν ἀρμοδίων ἄς θέση τὴν χεῖρα ἐπὶ τοῦ στήθους, ἄς ἐρωτήση τὴν συνείδησίν του καὶ ἄς ἀκούση τὴν φωνὴν τοῦ Αἰωνίου!

* * *

Ἀλλʼ ἡ συνείδησις, ἡ ἠθική, οἱ Ἱεροὶ κανόνες τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν λαμβάνονται πλέον ὑπʼ ὄψιν; Ἀλλʼ ἡ κοινωνικὴ δυστυχία τοῦ λαοῦ; Εἶνε γεγονὸς ὅτι τὸ 1)3 τοῦ λαοῦ μας κυριολεκτικῶς πεινᾶ, καὶ οἱ υἱοὶ τῆς Ἑλλάδος ἐκπατρίζονται μακρὰν καὶ ὡς ἐργάται εὑρίσκουν σκληρὸν θάνατον εἰς τὰ ἀνθρακωρυχεῖα τοῦ Βελγίου διʼ ἕν τεμάχιον ἄρτου. Ἀλλʼ ἐδῶ κολοσσιαῖα ποσὰ σπαταλῶνται εἰς διασκέδασιν ὀλίγων νυκτῶν. Χθὲς ἀκόμη εἰς Θεσσαλονίκην εἰς μίαν καὶ μόνον νύκτα διὰ μίαν χοροεσπερίδα μεγαλεμπόρου 600 λίραι ἐδαπανήθησαν. Ἐν Πάτραις δὲ πόσαι ἀρά γε χιλιάδες λιρῶν θὰ γίνουν καπνὸς βενζίνης καὶ ἀφροὶ οἰνοπνευμάτων καί… Ἀλλʼ ὦ κάτοικοι τῆς πόλεως Πατρῶν καὶ εἴ τινος ἄλλης πόλεως, ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ οὕτω πως κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς διασκεδάζει, ὡς πατριῶται, ὅπου εἶσθε, ρίψατε, παρακαλοῦμεν, ἕν βλέμμα πρὸς Ν.Α. ὁρίζοντος καὶ ἀναζητήσατε εἰς τὴν Μεσόγειον θάλασσαν τὴν πολυπαθῆ, τὴν μαρτυρικὴν ἐκείνην νῆσον, ἡ ὁποία ὀνομάζεται Κύπρος. Ὁ Ἄγγελος τῆς Κύπρου ἐξόριστος εἰς Σεϊχέλλας σᾶς ἐρωτᾶ: «Διασκεδάζουν εἰς τὴν Κύπρον οἱ ἀδελφοί σας; Γελοῦν καὶ χάσκουν εἰς τοὺς δρόμους; Ἐκσφενδονίζουν πλάκας γλυκισμάτων; Λιτανεύουν Καρνάβαλον; Χορεύουν μπουρμποῦλι; Γνωρίζετε πολὺ καλῶς ὅτι οὐδεμία οἰκία ἐκεῖ εἰς τὴν Μεγαλόνησον διασκεδάζει. Ἀλλʼ ἐκεῖ δάκρυα καὶ αἵματα καὶ κρότοι ὅπλων καὶ ἰκριώματα καὶ ἀγχόναι. Ποῦ ἡ ἀγάπη σας; Ποῦ εἶνε ἡ ἐθνική σας ἀλληλεγγύη; Μόνον εἰς φωνὰς καὶ συλλαλητήρια; Δὲν δύνασθε λοιπὸν νὰ μείνετε οὔτε ἕν ἔτος χωρὶς Καρνάβαλον; Ἀλλὰ σᾶς ἐρωτῶ μίαν καὶ τλευταίαν ἐρώτησιν: ὅταν εἰς τὸ σπίτι σας ἕν προσφιλὲς μέλος τῆς οίκογενείας σας ἀσθενῆ βαρέως καὶ ἀπὸ φρικτοὺς πόνους βογγᾶ, σεῖς εἰς τὴν παράπλευρον αἴθουσαν χορεύετε καὶ διασκεδάζετε;…».

Ἕλληνες! Εἰς τὴν Κύπρον ἀγχόναι. Εἰς τὰς Πάτρας καρνάβαλος. Θαυμασία ἀλληλεγγύη. Ἕνας Αἴσωπος ἐὰν ἔζη σήμερον καὶ ἔβλεπεν τὴν συμφορὰν τῆς Κύπρου καὶ ἤκουε τοὺς κογχασμοὺς τῶν καρναβαλιστῶν τῶν Πατρῶν θὰ ἐπανελάμβανε καὶ πάλιν: «Ὦ ἀνόητα ζῶα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιμπραμένων ὑμεῖς ἄδετε».