«ΧΡΙΣΤΙΣΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» , Φεβρουάριος 1958, αρ. φ. 202
Τοῦ Μητροολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ;

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος
φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν»
(Ἡσαΐου 5, 20)

Σημεῖα των καιρῶν

Σὺν Θεῶ Πανοικτίρμονι εἰσερχόμεθα οἱ Ἕλληνες εἰς τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου τοῦ Σωτηρίου ἔτους 1958, περίοδον κατανύξεως, συντριβῆς, εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀνομιῶν μας ποὺ κάνουν νὰ φρικιᾶ ἡ θάλασσα καὶ νὰ σείεται ἡ γῆ μας, καὶ ἰδοὺ ὡς πρώτη ἀπόδειξις μετανοίας μας ἐμφανίζεται καὶ πάλιν… ὁ Καρνάβαλος, τετραυματισμένος μὲν ἐκ τῶν βλημάτων, ἀλλὰ διατηρῶν ἀκόμη ἀκμαίας τὰς δυνάμεις του διὰ νὰ συνεχίση τὸ Διονυσιακόν, τὸ Βακχικόν, τὸ εἰδωλολατρικὸν ὄργιόν του.

Περίεργον περιοδικόν! Περίεργος ἱεροκῆρυξ! Πάλιν κατὰ τοῦ Καρναβάλου; Ἀλλὰ καὶ σύ, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, ἐὰν εὑρεθῆς εἰς κοσμικὴν συγκέντρωσιν τῆς ἀνωτέρας λεγομένης κοινωνίας, ποὺ σχηματίζουν τὰ πλέον ἑτερόκλητα στοιχεῖα, καὶ ὡς πιστὸν τέκνον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐκφράσης ἐλευθέρως τὴν γνώμην σου περὶ τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐκδηλώσεων τῆς περιόδου ταύτης τῶν Ἀπόκρεω, ἐὰν τολμήσης καὶ ἐπʼ ἐλάχιστον νὰ θίξης τὸν Καρνάβαλον, τὸν θεὸν ποὺ λατρεύουν τὰς ἡμέρας αὐτάς, τότε θὰ ἴδης, ὅτι ἡ ἔκφρασις τῆς γνώμης σου θὰ προκαλέση θύελλαν διαμαρτυρίας. Ὅλαι καὶ ὅλοι θʼ ἀναλάβουν δωρεὰν τὴν ὑπεράσπισιν τοῦ ὑπὸ κατηγορίαν Καρναβάλου. Ὡς μάρτυρας ὑπερασπίσεως θὰ ἐπικαλεσθοῦν τὴν συμμετοχὴν ἐπισήμων προσώπων εἰς τὰς ἑορτάς, τὴν ὀρθογραφίαν τῶν ἐφημερίδων, τὰ ἄρθρα, τὰ εὐφυολογήματα Ἀθηναϊκῶν χρονογράφων καὶ θὰ εἰρωνευθοῦν καὶ σὲ καὶ θὰ εἴπουν: Τὶ λέγει αὐτὸς ὁ καθυστερημένος, ἡ ἠλίθιος ἄνθρωπος; Ἀκούει θρησκευτικὰ περιοδικά, παπάδες καὶ ἱεροκήρυκας; Ἀλλʼ ὁ Καρνάβαλος εἶνε κίνησις, εἶνε ἔνεσις τοῦ ἐμπορίου, εἶνε ἡ τόνωσις τῆς ὅλης οἰκονομικῆς ζωῆς τοῦ τόπου, εἶνε… καὶ τὶ δὲν εἶνε. (Τελείωνε ἐπὶ τέλους τοὺς ἐπαίνους, ὦ γενεά, ποὺ στεφανώνεις τὰς κεφαλὰς τῶν θηρίων τῆς Ἀποκαλύψεως). Ὁ Καρνάβαλος πρὸ παντὸς εἶνε ψυχαγωγία τοῦ λαοῦ μας!

Ψυχαγωγία τοῦ λαοῦ μας; Οἱ καϋμένοι! Βλέπετε πολὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν λαὸν οἱ κύριοι καὶ αἱ κυρίαι τῶν ἀριστοκρατικῶν κύκλων Πατρῶν καὶ Ἀθηνῶν καὶ ἀπὸ ὑπερβολικὴν ἀγάπην πρὸς τὸν λαὸν αὐτὸν ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὡραίων θεαμάτων ποὺ βλέπει καθημερινῶς ὁ λαὸς αὐτὸς καὶ χαίρει καὶ ἐνθουσιάζεται διὰ τὴν ἀπὸ πάσης ἀπόψεως λαμπρὰν μας κατάστασιν, θέλουν νὰ τoῦ προσφέρουν καὶ κάτι τὸ ἔκτακτον, τὸ φαντασμαγορικὸν θέαμα ἑνὸς Καρναβάλου.

Ἀλλʼ ἐκτὸς δύο ἤ τριῶν ἑκατοντάδων κυρίων καὶ κυριῶν ποὺ διωργανώνουν κατʼ ἔτος τὰς βακχικὰς ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις καὶ κηρύσσουν τὸν Καρνάβαλον θεὸν τῆς χαρᾶς καὶ εὐδαιμονίας καὶ ἄξιον ποικίλων διευκολύνσεων τῶν Ὑπουργείων φρουρήσεως, τιμῶν καὶ παρασημοφορίας ἀκόμη διὰ τὰς μεγάλας, τὰς ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας ποὺ προσφέρει εἰς τὸν τόπον μας, ὑπάρχει ὁ λαός, ὑπάρχει ὁ εὐσεβὴς λαός, τὸ «μικρὸν τοῦ Ἰησοῦ ποίμνιον», ὑπάρχουν οἱ κατὰ κόσμον ταπεινοὶ καὶ καταφρονημένοι. Αὐτοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ βλέπουν μὲ ὑγιᾶ, μὲ καθαρὰν ὅρασιν, μὲ νόησιν, ἡ ὁποία δὲν ἐτυφλώθη, δὲν ἐσκοτίσθη καὶ δὲν ἐθολώθη ἀκόμη ἀπὸ ὑλιστικάς, εἰδωλολατρικάς, παλαιὰς καὶ νέας ἰδέας τοῦ κόσμου τούτου. Καὶ ὁ λαὸς αὐτὸς ὁ μικρὸς καὶ ταπεινὸς ποὺ μυκτηρίζεται κατʼ ἔτος ἀπὸ τὰ ἐπίσημα χείλη καὶ ἀπὸ ἀρθρογράφους πορνογραφικῶν ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν ποὺ δὲν πιστεύουν τίποτε, αὐτὸς ὁ πιστὸς λαὸς παραμένει ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ Γένους. Διότι βλέπει καὶ κρίνει ὡς ἔβλεπον καὶ ἔκρινον οἱ καθαρώτατοι νόες, οἱ ἀείμνηστοι Διδάσκαλοι καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι ἡρμήνευσαν τὰ Εὐαγγελικὰ ρήματα καὶ καθώρισαν εἰς ἀποφάσεις Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὁποία πρέπει νὰ εἶνε ἡ ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ἐν μέσω τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου. Ὅ,τι σεῖς κύριοι καὶ κυρίαι καὶ ἀρθρογράφοι τῆς πονηρίας καὶ τοῦ ψεῦδους καὶ εἴ τις ἄλλος ὀνομάζετε ψυχαγωγίαν, διδάσκαλοι καὶ Πατέρες τοῦ ἠθικοῦ ἀναστήματος ἑνὸς Μ. Βασιλείου, ἑνὸς Γρηγορίου Θεολόγου καὶ ἑνὸς Χρυσοστόμου, ἀποκαλοῦν βδελύγματα, δαιμονικὰς τελετάς, ποὺ πᾶς πιστὸς πρέπει νʼ ἀποφεύγη καὶ ὄχι μόνον νʼ ἀποφεύγη, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐλέγχη καὶ νὰ καταδιώκη καὶ νὰ ἀγωνίζεται διὰ τὴν ἐξάλειψιν αὐτῶν.

Ψυχαγωγἰα τοῦ λαοῦ ὁ Καρνάβαλος! Ἀλλʼ εἰς τὸ ἐρώτημα αὐτὸ θʼ ἀφήσωμεν ἐφέτος εἰς τὴν «Σπίθαν» νὰ ὁμιλίση ὁ λαός, ὁ πιστὸς λαὸς τῶν Πατρῶν ποὺ βλέπει καὶ ἀκούει ὅλα ὅσα γίνονται καὶ λἐγονται κατὰ τὴν περίοδον τῶν Ἀπόκρεω. Καὶ σεῖς κατόπιν χαρακτηρίσατε μόνοι σας τὶ εἴδους ψυχαγωγία εἶνε ὁ Καρνάβαλος τῶν Πατρῶν.

* * *

Κατὰ τὴν τελευταίαν πενταετίαν, καθʼ ἥν ἡ «Σπίθα» σφοδρότερον ἀγωνίζεται κατὰ τοῦ Καρναβαλικοῦ ὁργίου, ἐκ Πατρῶν έστάλησαν πρὸς ἡμᾶς καὶ ὑβριστικαὶ ἐπιστολαὶ τῶν καρναβαλιστῶν, ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἐπιστολῶν ἀνθρώπων πονούντων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ μελανώτερα χρώματα διαζωγραφίζουν τὴν ἀθλίαν εἰκόνα ποὺ παρουσιάζει κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν Ἀπόκρεω ἡ πόλις τοῦ Πρωτοκλήτου. Διʼ ἔλλειψιν χώρου μόνον περικοπὰς τινας ἐκ τῶν ἐπιστολῶν τούτων δημοσιεύομεν*.

* Οἱ ἀποστολεῖς χάριν συντομίας σημειώνονται ἐδῶ ὑπὸ τὰ ἀρχικὰ μόνον ψηφία τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ ἐπιθέτου των, τὰ δὲ πλήρη ὀνόματα καὶ ἐπίθετα αὐτῶν, τὰ ἐπαγγέλματά των, αἱ διευθύνσεις τῶν ὁδῶν κ.λ.π., κρατοῦνται παρʼ ἡμῖν καὶ εἴμεθα πρόθυμοι νὰ τὰ γνωρίσωμεν εἰς τὰς ἀρμοδίας ἐκκλησιαστικὰς καὶ πολιτικὰς ἀρχάς, ἐὰν ποτὲ ἤθελον ἀφυπνισθῆ καὶ ἤθελον ἀναλάβει ἀγῶνα καθαρμοῦ τῆς ἀποστολικῆς πόλεως ἐκ τοῦ εἰδωλολατρικοῦ ἄγους.

Ὁ περὶ τὸν κ. Α. Φ. ὅμιλος οἰκογενειαρχῶν γράφει˙ «Δὲν πρόκειται περὶ ἀπλῆς συνηθείας καὶ ψυχαγωγίας τοῦ λαοῦ, ὅπως θέλουν νὰ παραστήσουν οἱ προαγωγοὶ καὶ ἐκμαυλισταὶ καὶ διαφθορεῖς τῆς νεολαίας, οἱ ὑπερασπισταὶ τοῦ Κ., ἀλλὰ περὶ πλήρους ἠθικῆς ἐξαθλιώσεως… Δὲν θὰ ἀσχοληθῶμεν μὲ τὰ ἅρματα τοῦ Κ., καὶ τὴν πομπήν του, ἀλλὰ μὲ τὴν τεραστίαν ἠθικὴν ζημίαν, τὴν ὁποίαν προξενοῦν τὰ κύματα ἐκεῖνα τῆς άκολασίας ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν μετημφιεσμένων, ποὺ ἐν μέσω βαθυτάτης νυκτὸς ἐξερχόμενα ἐκ τοῦ κέντρου ἐκείνου τοῦ χορομπουρμπουλίου καὶ τοῦ Βάκχου ἐν κραιπάλη καὶ οἴστρω ἀκολασίας ἐκχύνονται εἰς τοὺς δρόμους ἀλαλάζοντες, ὑβρίζοντες, βωμολοχοῦντες, βλασφημοῦντες, χειρονομοῦντες, διηγούμενοι κάθε σεξουαλικὴν ἐνέργειαν καὶ ἱστάμενοι ἐξωθεν τῶν θυρῶν καὶ τῶν παραθύρων τῶν ἐντίμων καὶ φιλησύχων καὶ ἠθικῶν οἰκογενειῶν. Τὰ τέκνα μας ἀκούουν τὴν ρυπαρολογίαν ἐκείνην ποὺ μολύνει καὶ σκανδαλίζει ὄχι μόνον τὴν νεολαία μας, ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς τοὺς ἠλικιωμένους γονεῖς… Καὶ ὁ χῶρος τῶν Ἱ. Ναῶν βεβηλοῦται. Ὅθεν θερμὴν παράκλησιν ἀπευθύνομεν πρὸς πάντας τοὺς ἀρμοδίους ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πολιτικοὺς ἄρχοντας, ὅπως ἐπέμβουν τὸ ταχύτερον νὰ κατασταλῆ ἡ συμφορὰ αὕτη, ἡ ὁποία θὰ ἐπιφέρη τὸν καταποντισμὸν τῆς πόλεώς μας».

Ὁ κ. Κ. Α. γράφει˙ «Τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον μὴ ἔχον μὲ τὶ ἄλλο νʼ ἀσχοληθῆ καὶ ποῦ νὰ διαθέση τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου Πατραϊκοῦ λαοῦ διαθέτει ἑκατοντάδας χιλιάδων δραχμῶν διὰ τὴν διοργάνωσιν τῶν καρναβαλικῶν αἰσχροτήτων, ἐνισχυόμενον ἀπὸ τοὺς αἰσχροὺς καὶ φαύλους τῆς πόλεώς μας, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπερβαίνουν τοὺς 200, καὶ τοὺς ἄλλους τόσους αἰσχροκερδεῖς ἐπαγγελματίας, χάριν τῶν ὁποίων μεταβάλλεται ἡ Ἱερὰ Πόλις τῶν Πατρῶν εἰς Νίκαιαν τῆς Γαλλίας, τὴν ὁποίαν καὶ αὐτοὶ οἱ Γάλλοι ἀποκαλοῦν Πορνόπολιν… Παρακαλοῦμεν, φωνάξατε μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῶν πνευμόνων σας νὰ καταργηθοῦν πρὸ παντὸς ἡ μάσκα καὶ τὸ ντόμινο, κάτοθεν τῶν ὁποίων ὀργιάζουν οἱ αἰσχροὶ καὶ ἀκόλαστοι. Τὴν τελευταίαν Κυριακὴν τῶν Ἀπόκρεω καὶ 8ην ἑσπερινὴν ἐν μέση πλατεία Γεωργίου τοῦ Αου μία ὁμὰς νεανίδων συνέλαβον ἕναν νεαρὸν καὶ κρατοῦντες αὐτὸν ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ ἐξέβαλον τὴν ζώνην καὶ τὸν ἐξέδυσαν ἀπὸ τὴν μέσην καὶ κάτω χειρονομοῦσαι…».

Ὁ κ. Κ. Α. γράφει˙ «Ἱερεύς τις πορευόμενος λίαν πρωῒ τῆς τελυταίας Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεω διὰ νὰ ἱερουργήση εἰς τὸν Ναὸν συνηντήθη μὲ ὁμάδα νεανίδων ποὺ ἐπέστρεφον ἀπὸ ὁλονύκτιον διασκέδασιν, αἱ ὁποῖαι ἅμα τῆ θέα τοῦ ἱερέως ὡς ἀπὸ συνθήματος ἐσήκωσαν ὅλαι τὰ ἐξωτερικὰ φορέματα, ἐνῶ ἐσωτερικῶς έστεροῦντο καὶ αὐτοῦ τοῦ φύλλου τῆς συκῆς καὶ ἐπροκάλουν μὲ βωμολοχίας καὶ αἰσχρολογίας τὸν ἱερέα παρεμποδίζουσα καὶ τὴν διάβασίν του. Σκεφθῆτε τὴν θέσιν τοῦ ἱερέως πορευομένου νὰ ἐκτελέση τὴν ἀναίμακτον θυσίαν».

Ὁ κ. Π. Γ. γράφει˙ «Εἶνε γνωστὸν τοῖς πᾶσι καὶ νωπὰ ἀκόμη τὰ ἔκτροπα καὶ τὰ ὄργια ποὺ διαπράττονται κατʼ ἔτος κατὰ τὴν περίοδον αὐτήν. Προπέρυσι ὁ πατὴρ Γερβάσιος ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ἀπεκάλυψεν εἰς ποῖον φρικτὸν ἁμάρτημα ὑπέπεσαν δύο νέοι, εἶς νέος καὶ μία νεαρὰ ποὺ εἰς τὸ μπουρμπούλι ἐκαλύπτοντο ὑπὸ τὴν μάσκαν καὶ τὸ ντόμινο. Εἰς ξενοδοχεῖον ποὺ μετέβησαν ἀνεκάλυψαν, ὅτι ἧσαν ἀδελφοί… Τοῦτο δὲ δὲν εἶνε τὸ μόνον. Ὁ τύπος τῶν Πατρῶν ἀνέγραψε πέρυσὶ καὶ διὰ μίαν νεάνιδα ποὺ ἐχόρευσεν εἰς τὸ χορομπουρμπούλιον μόνον μὲ ντόμινο, χωρὶς ἄλλο ἔνδυμα εσωτερικῶς, ἀλλὰ τελείως γυμνή… Ἐχρειάσθη δὲ νὰ ἐπέμβη αὐτοπροσώπως ὁ Δ)ντὴς τῆς Ἀσφαλείας κ. Παναγιωτόπουλος, ὅστις τὴν ὡδήγησεν εἰς Ἀσφάλειαν , ἀπʼ ὅπου τὴν παρέλαβε ὁ πατήρ της, κλαίων. Παρόμοιον δὲ ἐπεισόδιον ἐγένετο καὶ μὲ ἄλλην νεάνιδα, μὲ αὐτὴν συνέχειαν καὶ τὸ αὐτὸ ἀποτέλεσμα. Αὐτοὶ ποὺ ὑπεραμύνονται τῶν αἰσχρῶν αὐτῶν εἶνε ὀλίγοί τινες αἰσχροκερδεῖς καὶ ἀσυνείδητοι ἐπαγγελματίαι ποὺ δὲν ὑπερβαίνουν τὰ δάκτυλα τῆς μιᾶς χειρός… Τὶ χρεωστεῖ ὅμως ὅλος ὁ λαὸς τῶν Πατρῶν καὶ γενικῶς τὸ πλήρωμα τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας νὰ ὑποφέρη καὶ νὰ διαφθείρεται χάριν ὀλίγων ἀσυνειδήτων καὶ κερδοσκόπων; Φωνάξατε διὰ τὴν κατάργησιν τῆς μάσκας καὶ τοῦ ντόμινο, κάτωθεν τῶν ὁποίων κρυπτόμενοι διαπράττουν τὰ ὄργια».

Ὁ κ. Δ. Μ. γράφει˙ «Ἐν ὄψει τῶν ἑτοιμασιῶν διὰ τὰς Καρναβαλικὰς ἑορτὰς εἰς τὴν πόλιν μας θέτω ὑπʼ ὅψιν ὑμῶν ἕνα χαρακτηριστικὸν περιστατικὸν ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πλέον πειστικὴν ἀπόδειξιν τῶν κατὰ τὰς ἐν λόγω αἰσχρὰς αὐτὰς ἑορτὰς γινομένων αἰσχροτήτων… Σημειωτέον, ὅτι κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τὰ φαρμακεῖα καταναλίσκουν τόσα προφυλακτικὰ ὅσα δὲν καταναλίσκουν ὅλον τὸν χρόνον. Τὸ τοιοῦτον ἐλέχθη καὶ ἐν ἐπισήμω Συνεδριάσει τοῦ Δημ. Συμβουλίου ὑπὸ ἐπιτροπῆς τῆς Χρ. Ἰσοπολιτείας». Ὁ κ. Ι. Α. γράφει˙ «Ἤκουσα, ὅτι μία ὕπανδρος γυναῖκα, ἡ ὁποία δὲν εἶχε δώσει οὔτε ἀπλῆν ὑπόνοιαν εἰς τὸν σύζυγόν της, ἀνεγνωρίσθη παρʼ αὐτοῦ εἰς τὸ δημοτικὸν θέατρον, ὅστις καὶ οὗτος ἐφόρει μάσκαν καὶ τὴν ὡδήγησεν ὡς ἄγνωστος εἴς τι ξενοδοχεῖον καὶ ἐκεῖ τῆς ἀπεκαλύφθη. Ἐὰν δὲ δὲν ἐγκλημάτισεν τοῦτο ὀφείλεται εἰς τὴν μεγάλην αὐτοῦ ψυχραιμίαν. Πάντως ὁ γάμος διελύθη. Διὰ τοῦτο τὴν μάσκαν φωνάξατε νὰ καταργήσωμεν. Αὐτὴ καλύπτει τὴν ἀκολασίαν».

Ὁ κ. Γ. Μ. γράφει˙ «Μερικοὶ τὰς ἑορτὰς τοῦ Καρναβάλου θεωροῦν Ψυχαγωγίαν τοῦ λαοῦ. Ἀλλὰ ποῖον λαὸν ψυχαγωγοῦν αἱ ἑορταὶ αὐταί; Τὸν πτωχὸν ποὺ βλέπει τοὺς Μεγαλοβιομηχάνους, ποὺ πίνουν τὸ αἷμα τοῦ ἐργαζομένου λαοῦ, νὰ ὀργιάζουν εἰς τὴν σπατάλην τοῦ χρήματος; Ὁ εἶς εἰσέρχεται εἰς τὸ Τζάκι στὰ Μποζαΐτικα καὶ ἀνατρέπει τὰς τράπεζας καὶ καταστρέφει τὰ πάντα καὶ κατόπιν ζητεῖ τὸν λογαριασμόν, ὁ ὁποῖος, ὡς φημολογεῖται, ἀνῆλθεν ἄνω τῶν 1.000 λιρῶν. Ἕτερος καλτσοβιομήχανος καὶ οἱ δύο, ὁ δεύτερος καὶ πρώην δήμαρχος, ἔρριψεν εἰς τὸ Δημ. Θέατρον ἄνω τῶν 10.000 σοκολατῶν καὶ εἰς τὸ κέντρον Τζάκι περὶ τὰς 5.000 αὐγῶν κομφετί. Ἐκτὸς ἀπὸ τʼ ἄλλα ἔξοδα, ποτά, κ.λ.π. Ἀσφαλῶς οἱ πτωχοὶ καὶ πεινῶντες ἄνεργοι, ἀλλὰ καὶ ἐργαζόμενοι μὲ τὸ γλίσχρον ἡμερομίσθιον ὅπου λαμβάνουν, βλέποντες τὴν σπατάλην αὐτήν, ὡς καὶ τὰς τέσσαρας ἑκατοντάδας χιλιάδων ποὺ δαπανῶνται διὰ τὰ ἅρματα καὶ λοιπὰ ἔξοδα τῶν ἑορτῶν αὐτῶν ψυχαγωγοῦνται! Ψυχαγωγοῦνται ἤ ἀγανακτοῦν καὶ ἐμπνέονται ἀπὸ μῖσος κατὰ τῶν διαπραττόντων τὴν σπατάλην καὶ κατὰ τοῦ καθεστῶτος ὅπου ὄχι μόνον ἀνέχεται, ἀλλὰ καὶ ὑποθάλπει καὶ τὰ περιθάλπει;».

Καὶ τέλος ὁ κ. Α. Α. Π. ἐκ Πατρῶν γράφει˙ «Θλιβόμεθα βλέποντες τοὺς ἀνέργους μας συναδέλφους πεινῶντας, γυμνητεύοντας, ἀσθενεῖς ἄνευ ἰατροφαρμακευτικῶν περιθάλψεων ἐλλείψει προϋποθέσεων κουπονίων ἐκ τῆς μακρᾶς ἀνεργίας (ἀπὸ ἑνὸς ἔτους ἕως 10 ἐτῶν ἀνεργίας)… Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην μερίδα οἱ βέβηλοι Καρναβαλο-Μπουρμπουλισταὶ τῆς πόλεώς μας νὰ δαπανοῦν κατὰ τὰς 15 ἡμέρας τοῦ Καρναβάλου διʼ ὄργια καὶ διαφθοράς, ἕνας ἕκαστος ἐξ αὐτῶν, 30 χιλιάδας ἕως 100 χιλιάδας δραχμῶν. Δυνάμεθα μετὰ σθένους καὶ κατὰ πρόσωπον νὰ τοὺς κατονομάσωμεν, ἄν ἤθελον μᾶς προκαλέσει».

* * *

Καὶ αὐτὰ μὲν ἐν περιλήψει γράφουν μετὰ πόνου οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ ποὺ ἐὰν ὅλα τὰ ἔκτροπα ἐγράφοντο ἐν λεπτομερείαις θὰ ἔπρεπε νὰ γραφῆ ὁλόκληρον βιβλίον ὑπὸ τὴν ἐπιγραφὴν ἡ μαύρη βίβλος τοῦ Καρναβαλικοῦ όργίου ἐν Πάτραις. Ἀλλὰ πλὴν τῶν διαμαρτυριῶν τοῦ λαοῦ ἔχομεν καὶ ἄλλην μαρτυρίαν περὶ τοῦ εἴδους αὐτοῦ τῆς ψυχαγωγίας ποὺ ἐπαινοῦν μερικοί, μαρτυρίαν, ἡ ὁποία εἶνε βαρύνουσα ὄχι μόνον διότι προέρχεται ἐξ ἐντίμου καὶ ἐπιστήμονος ἀνδρός, τοῦ ἐκλεκτοῦ παιδιάτρου Πατρῶν, Γ. Α. Παπανικολάου, ἀλλὰ καὶ διότι ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του ὡς διευθυντοῦ ἐπὶ μίαν δωδεκαετίαν τοῦ ἐν Πάτραις Δημοτικοῦ Βρεφοκομείου Πατρῶν καταθέτει στοιχεῖα ἀδιάψευστα καὶ διαπιστώνει μίαν ἀθλίαν πραγματικότητα. Εἰς τὸ βιβλίον του «ἀπὸ τὰς προσπάθειάς μου» γράφει τὸ ἐξῆς καταπληκτικόν: «Ἡ ἐσοδεία τῶν μικρῶν (τοῦ Βρεφοκομείου), ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, παρατηρεῖται ἀθρόα, ὅταν παρέλθη ἐννεάμηνον ἀπὸ τὸ Καρναβάλιον»˙ εἰς δὲ σημείωμά τι ἀποσταλὲν ἡμῖν προσθέτει˙ «ἡ δὲ μεγαλυτέρα κίνησις εἰς τὰ διάφορα «ἐκτρωτικὰ κέντρα» ὅταν παρέλθη δίμηνον καὶ ἰδιαιτέρως περὶ τὸν 3ον μῆνα (ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Καρναβάλου)». Τὸ σημείωμα τοῦτο δημοσιεύομεν ἐν φωτοτυπία εἰς τὴν παροῦσαν σελίδα τῆς Σπίθας. Τὶ ἔχουν τώρα νʼ ἀπαντήσουν εἰς τὰ ἀδιάψευστα αὐτὰ στοιχεῖα οἱ θιασῶται, οἱ λάτρεις καὶ προσκηνυταὶ τῶν Βακχικῶν ξοάνων; Πρέπει νὰ καλύψουν, νὰ καλύψωμεν ὅλοι οἱ Ἕλληνες τὸ πρόσωπόν μας ἐξ ἐντροπῆς.

Ἀλλὰ διὰ νὰ εἴμεθα δίκαιοι καὶ ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία δὶς ὡμίλησε καὶ κατεδίκασε τὸ Κρναβαλικὸν ὄργιον. Τὴν μὲν πρώτην φορὰν διʼ ἐγκυκλίου ἐκδοθείσης πρό τινων ἐτῶν ὑπὸ τοῦ Σεβ. τέως Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Θεοκλήτου, νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὅστις ἐντόνως ἐν αὐτῆ καυτηριάζει τὰς ἐνεργείας τινων «αἱ ὁποῖαι θέλουν νὰ ἐπαναφέρουν τὰ ἀρχαῖα Κρόνια καὶ Βάκχια εἰς τὴν πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν ὁ πολιοῦχος καὶ Προστάτης αὐτῆς Πανεύφημος Ἀπόστολος Πρωτόκλητος Ἀνδρέας ἔχυσε τὸ αἷμα του καὶ ἐμαρτύρησε πολεμῶν τὰ εἰδωλολατρικὰ ὄργια». Ἡ σοβαρὰ αὐτὴ ποιμαντορικὴ ἐγκύκλιος, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη εἰς ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς πόλεως Πατρῶν ἐτελείωνε ὡς ἐξῆς˙ «Ὡς Ποιμενάρχης τῆς πόλεως ἡμῶν ζητοῦμεν ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς μας, ἵνα μήτε αὐτοί, μήτε οἱ σύζυγοι μήτε τὰ τέκνα ὑμῶν παρακολουθήσουν τὰς ὀργιώδεις καὶ ἀσέμνους ἑορτὰς τοῦ ἀπογεύματος, ἀλλὰ πάντες πανοικεὶ μεταβῶμεν εἰς τοὺς ναούς, ἵνα ἐν προσευχαῖς καὶ δεήσεσι παρακαλέσωμεν τὸν Θεόν, ὅπως ἐλεήση καὶ σώση ἡμᾶς».

Ἀλλὰ καὶ δευτέραν φορὰν ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία ὡμίλησε καὶ κατεδίκασε τὸ Καρναβαλικὸν ὄργιον. Ὡμίλησε ἐντονώτερον καὶ ἐπισημότερον. Διʼ ειδικῆς ἐγκυκλίου, τῆς ὑπʼ ἀριθμ. 889 τῆς 20-2-57, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὡς Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ τοῦ Ὀρθοδόξου Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἐθεώρησε καθῆκον νʼ ἀπευθυνθῆ πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς πόλεως Πατρῶν καὶ νὰ καυτηριάση τὰ σκοτεινὰ καὶ ὀργιώδη σκιρτήματα τοῦ Βάκχου, τὰ ποικίλα «ἔκτροπα ποὺ λαμβάνουν χώραν ἐν Πάτραις κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν Ἀπόκρεω καὶ ἐξευτελίζουν τὴν ἀνθρωπίνην ἀξιοπρέπειαν, τὴν ἐξαγορασθεῖσαν μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ». «Ἄνδρες καὶ γυναῖκες – γράφει ἡ ἐγκύκλιος – ἐκτρέπονται εἰς σκοτίας πράξεις ὀργίων καὶ ἐμφανίζουν εἰκόνας ἀπὸ τὰς ὁποίας ἀποστρέφει εἰς τὸ πρόσωπον ἐξ αἰσχύνης. Ἡ κατάστασις αὕτη δὲν προσβάλλει μόνον τὴν δημοσίαν αἰδῶ, ἀλλὰ φονεύει τὸ πνεῦμα, τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου, μετὰ τῆς ὁποίας εἶνε συνυφασμένη ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ, καταρρίπτει τὸν πολιτισμὸν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εἰς τὰ ὄμματα τῶν ἐθνῶν, καὶ συγκλονίζει τὰ θεμέλια τῆς ὡραίας Ἑλληνικῆς οἰκογενείας». Αὐτὴ εἶνε ἡ θέσις τῆς Ἐπισήμου Ἐκκλησίας ἀπέναντι τοῦ Καρναβαλικοῦ ὀργίου. Ἐναντίον τῆς θέσεως αὐτῆς ἔβαλλον ὅλαι σχεδὸν αἱ ἐφημερίδες Ἀθηνῶν καὶ Πατρῶν. Ὁ γραφὼν τὰς γραμμὰς αὐτὰς γνωρίζει ὁποίας πιέσεις ἐκ μέρους κοσμικῶν δημοσιογραφικῶν καὶ πολιτικῶν ἀκόμη κύκλων ἐξησκήθη ἐπὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Δωροθέου, τοῦ ὑπογράψαντος τὴν ἐγκύκλιον, διὰ νʼ ἀνακαλέση τὴν ἐγκύκλιον, ἀλλʼ ὁ μακαρίτης ἀκλόνητος καὶ ἔλεγεν, ὄχι αὐτὴ μόνον ἡ ἐγκύκλιος ποὺ εἶνε πολὺ ἐπιεικής, ἀλλὰ καὶ ἄλλη τις αὐστηροτέρα, ἡ ὁποία νὰ ἠπείλει κυρώσεις κατὰ τῶν ἀμετανοήτων καὶ περιφρονητῶν τῆς φωνῆς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας θὰ ἔπρεπε νὰ ἐκδοθῆ.

Τὴν Συνοδικὴν ταύτην ἐγκύκλιον διὰ τὴν σπουδαιότητα αὐτῆς δημοσιεύομεν ἐν φωτοτυπία εἰς τὴν πρώτην σελίδα τοῦ παρόντος φύλλου.

* * *

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ὕστερα ἀπὸ τʼ ἀνωτέρω στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἀποκαλύπτομεν σήμερον καὶ θέτομεν ὑπʼ ὄψιν τοῦ Πανελληνίου, τὶς ἐκ τῶν λεγόντων κατὰ τὸν Προφήτην Ἡσαΐαν τὸ σκότος φῶς, καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ, τὶς λέγομεν ἐκ τοῦ κόμματος τούτου τῶν εὐφημιστῶν τοῦ Διαβόλου θὰ ἐπιμένη νὰ ὀνομάζη τὸ Καρναβαλικὸν ὄργιον ψυχαγωγίαν; Ὄχι ψυχαγωγία, ἀλλὰ ΨΥΧΟΚΤΟΝΙΑ χιλιάδων ψυχῶν πρέπει δικαίως νὰ ὀνομάζεται. Ἀλλὰ τὸ κακὸν τοῦτο, ὡς κατʼ ἐπανάληψιν ἐγράψαμεν, θὰ ἠδύνατο νὰ μειωθῆ, νὰ περιορισθῆ, νὰ καταργηθῆ τελείως, ἐὰν ἀνελαμβάνετο ΑΓΩΝ, ἀληθὴς σταυροφορία ὑπʼ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐν τῶ ἔθνει ἡμῶν ἔχουν τὰς μεγίστας τῶν εὐθυνῶν διὰ μίαν καὶ ἔστω παρεκτρεπομένην καὶ κολαζομένην ψυχήν. Διότι ἡμεῖς πιστεύομεν ἀκραδάντως, ὅτι δὲν ὑπάρχει κακὸν ὁσονδήποτε ἐπιτελικῶς ὠργανωμένον καὶ ἐὰν εἶνε, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ νικᾶ ἡ εἰς Χριστὸν πίστις, ἥτις κατὰ τὸ ρῆμα τοῦ Θεανθρώπου δύναται νὰ μετακινῆ ὄρη ἐμποδίων καὶ νὰ τὰ ρίπτη εἰς τὴν Ἄβυσσον. Ἐνίκησεν ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρας νίκας εἰς τὸ ἔνδοξόν της παρελθὸν ἡ Ἐκκλησία…

Ἡμεῖς ἐλάχιστοι στρατιῶται ἐν τῆ στρατευομένη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου κατʼ ἐπανάληψιν προφορικῶς καὶ ἐγγράφως ἐξεδηλώσαμεν τὰς σκέψεις καὶ ἀνησυχίας μας καὶ κανονικῶς ἀπευθυνθέτες εἰς τὴν Ἀνωτάτην Ἐκκλησιαστικὴν Ἡγεσίαν τοῦ τόπου μας ἐζητήσαμεν ἵνα μᾶς δοθῆ ἐλευθερία κινήσεως καὶ δράσεως, καὶ συγκεκριμένως νὰ μᾶς δοθῆ ἄδεια διμήνου ἀκωλύτου παραμονῆς καὶ δράσεως ὡς ἱεροκῆρυκος ἐν τῆ πόλει τῶν Πατρῶν. Ἔχομεν τὴν πίστιν, ὅτι ὁ Κ. θὰ ἡττᾶτο. Τὸ πῶς θὰ ἡττᾶτο, εἶνε μυστικόν, ὅπερ εὑρίσκεται εἰς κἄποιαν σελίδα τοῦ ἀθανάτου ΠΗΔΑΛΙΟΥ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.