Από το βιβλίο «Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΕΠΟΧΕΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 3-4

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Πρόλογος

«Ἐμνήσθην τῶν ἔργων Κυρίου
ὅτι μνησθήσομαι ἀπὸ τῆς
ἀρχῆς τῶν θαυμασίων σου»

Ὁ κόσμος, τὸν ὁποῖο βλέπομε, ἐδημιουργήθη ἀπὸ τὸν Θεό ὄχι μόνο για τὴν τροφή, τὴν συντήρησι, τὴν αὔξησι καὶ εὐχαρίστηση τοῦ άνθρώπου, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν διδασκαλία αὐτοῦ. Ἐκ τῆς τελευταίας αὐτῆς ἀπόψεως ὁ κόσμος εἶνε διδασκαλεῖον. Εἶνε εἰκονογραφημένον βιβλίον μὲ ἀναρίθμητα φύλλα, ὅσα εἶνε καὶ τὰ ὁρατὰ δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα, ὅπως εἶνε ἕνας κόκκος τῆς ἄμμου, μέχρι τὰ παμμέγιστα, ὅπως εἶνε οἱ οὐράνιες σφαῖρες, οἱ ὁποῖες στροβιλίζονται εἰς τὸ ἄπειρο. Κάθ᾽ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ πόσα δὲν διδάσκει τὸν ἄνθρωπον, εἰς τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἔδωσε τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τοῦ νοῦ, διὰ νὰ ἐρευνᾶ τὰ μεγαλεῖα Του! Ἄνθρωποι, ἐρευνᾶτε τὴν φύσι καὶ αὐτὴ θὰ σᾶς διδάξῃ γιὰ τὸν Δημιουργό. Ἡ φύσις εἶνε λαμπρὸς καθρέφτης, εἰς τὸν ὁποῖο ἀντανακλῶνται οἱ ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, ἡ παντοδυναμία, ἡ πανσοφία καὶ ἡ ἀγαθότητα Αὐτοῦ (Ἰδὲ Ρωμ. 1, 19-20). Ὁ φυσικὸς κόσμος, τέλος, εἶνε εἰκὼν καὶ σὐμβολο τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Ὅ,τι βλέπομε στὸν ὁρατὸ καὶ φθαρτὸ τοῦτο κόσμο, εἶνε μία σκιὰ τοῦ ἀοράτου καὶ αἰωνίου κόσμου. Ὑπάρχει κάποια σχέσι μεταξὺ τῶν δύο κόσμων, διότι δημιουργὸς και τῶν δύο εἶνε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος τὰ πάντα κατευθύνει πρὸς ἕνα τελικὸ σκοπό. Ὕμνος καὶ δοξολογία ἀναπέμπεται πρὸς τὸν Θεὸ ἀπ᾽  ὅλη τὴ Δημιουργία (Ἰδὲ Ψαλμ. 148).

Ὡς ἱεροκήρυκας καὶ εἰς τὶς ἐπαρχίες καὶ εἰς τὴν Πρωτεύουσα πολλὲς φορὲς ἄνοιγα εἰς τοὺς ἀκροατάς αὐτὸ τὸ εἰκονογραφημένο βιβλίο τῆς φύσεως, καὶ ἀπ᾽ αὐτὸ ἐλάμβανα εἰκόνες καὶ παραδείγματα γιὰ τὸ κήρυγμα. Δημοσίευα δὲ καὶ εἰς τὰ περιοδικὰ σχετικὰ ἄρθρα. Ὡρισμένα ἀπ᾽ αὐτὰ τὰ ἄρθρα καὶ τὰ κηρύγματα, συμπληρωμένα καὶ μὲ νέες προσθῆκες, ἐκδίδομε εἰς αὐτὸ τὸ βιβλίο ὡς μία ἀπαρχὴ πρακτικῶν ὁμιλιῶν ἐπὶ τοῦ βιβλίου της φύσεως, ἑρμηνευμένο κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ αἰωνίου βιβλίου, τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἀθῆναι ΠΑΣΧΑ 1966

Ἀρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης