Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

_______

_______

19 Mαίου ημέρα πένθους…ημέρα μνήμης

Tῆς Αργυρώς Ξανθοπούλου

Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1914-1924). Η δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα (πρώτος των Αρμενίων και τρίτος των Ασσυρίων) . Περισσότεροι από 350.000 αριθμούν οι νεκροί μας βρίσκοντας μαρτυρικό θάνατο από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Βουνά και χαράδρες του Πόντου γέμισαν από τα πτώματα αθώων θυμάτων της τούρκικης θηριωδίας.

Με τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες. Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1914 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Τρομοκρατία, τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού), εξορίες, κρεμάλες, πυρπολήσεις των χωριών, βιασμοί και δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο. Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό αυτό αντάρτικο. Με την επικράτηση του Κεμάλ οι διωγμοί συνεχίστηκαν με μεγαλύτερη ένταση. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».

Η ιστορία είναι γνωστή..Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας.

Οι Πόντιοι όμως δεν ξεχνάμε ποτέ το δράμα των προγόνων μας. Πάντα έρχεται στο νου μας η εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα .

Με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα . Η τελευταία πράξη του δράματος ξεκινά.

ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ …

Αρκεί μια μέρα για φόρο τιμής σε αυτούς τους ανθρώπους; τους γονείς, τους παππούδες μας, τους συγγενείς ή ακόμα και αυτών των άγνωστων ανθρώπων που ήταν εκεί ,που υπέστησαν όλα αυτά τα δεινά που ξεριζώθηκαν, που βασανίστηκαν,που θυσιάστηκαν;

Όταν ένας ολόκληρος λαός πέσει θύμα της απανθρωπιάς, είναι η ίδια η ανθρωπότητα που πληγώνεται.

Είναι χρέος και τιμή σε αυτούς τους ανθρώπους σε αυτούς τους δικούς μας ανθρώπους να μάθουμε, να γνωρίσουμε την ιστορία τους. Την ιστορία μας. Πρέπει να διδαχτούμε και να διδάξουμε την ιστορία του Πόντου.

Είναι χρέος και τιμή για αυτούς τους ανθρώπους να αποκαταστήσουμε την μνήμη τους.

Η αδυναμία των τότε ελληνικών κυβερνήσεων,να κατανοήσουν τη σοβαρότητα των προβλημάτων του Ποντιακού Ελληνισμού ας σταματήσει εδώ .Είναι αδήριτη ανάγκη η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και από άλλες κυβερνήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Πρέπει επιτέλους η τωρινή και οι μελλοντικές κυβερνήσεις να αναλάβουν το δύσκολο αυτό έργο.

Πρόκειται για μία από τις πιο μαύρες στιγμές της Ιστορίας όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Αυτό το ειδεχθεί – προμελετημένο έγκλημα πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί από ολόκληρο τον κόσμο.

ΘΑ ΣΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ… Σε κάθε ιστορία που θα λέμε, στο άκουσμα της λέξης πατρίδα, στον ήχο της ποντιακής μας λύρας, στα τραγούδια του πόνου και της νοσταλγίας που θα τραγουδάμε ,στους χορούς που θα μεταλαμπαδεύουμε από γενιά σε γενιά ….Στον χτύπο του νταουλιού που θα χτυπάει δυνατά μέσα στις καρδιές μας….

Υ.Γ Θα ήθελα να τονίσω : Η γενοκτονία αφορά ολόκληρο των ελληνισμό της Ανατολής. Έλληνες του Πόντου- μικρασιατικός ελληνισμός. Πρόκειται για ένα θηριώδες έγκλημα το οποίο ακολούθησε ο μεγάλος ξεριζωμός. Αλληλένδετα συμβάντα -τρις θεόρατα αδικήματα με απολογισμό 1.280.00-1.500.00 ψυχές. Ένα καλά προμελετημένο σχέδιο αφανισμού των Ελλήνων.